Αυτό ακριβώς φαίνεται π.χ. στον καβγά γύρω από τη συμφωνία των Πρεσπών, με την κυβέρνηση να παριστάνει το αντίπαλο δέος στον εθνικισμό και την ακροδεξιά, αξιοποιώντας και τη στάση της ΝΔ. Ενας καβγάς αποπροσανατολιστικός, που βολεύει και τους δύο αφού ο μεν ΣΥΡΙΖΑ πουλάει τον κούφιο προοδευτισμό του καλώντας σε «προοδευτικά μέτωπα», η δε ΝΔ ψαρεύει στα θολά νερά του εθνικισμού. Τι κρύβουν και οι δύο; Προφανώς αυτό που αποκαλύπτει τη σύγκλισή τους: Οτι πρόκειται για συμφωνία ΝΑΤΟικής κοπής, που αποτελεί άλλη μια ιμπεριαλιστική διευθέτηση στα Βαλκάνια, και ως τέτοια δεν θα μπορούσε παρά να συντηρεί τα σπέρματα του αλυτρωτισμού. Σε αυτό το ΝΑΤΟικό περιεχόμενο, που αποτελεί και την ουσιαστική - επικίνδυνη πλευρά για τους λαούς Ελλάδας και ΠΓΔΜ και αποτυπώνεται στο άρθρο 2 της συμφωνίας, είναι που συγκλίνουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ, τόσο αυτοί που κραυγάζουν αλυτρωτικά συνθήματα όπως «η Μακεδονία είναι ελληνική», όσο και αυτοί που προσυπογράφουν τη συμφωνία.

Η μετατροπή της χώρας σε «αιχμή του δόρατος» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή, κάτι που περιλαμβάνει και τη διευθέτηση του Σκοπιανού, αποτελεί γραμμή όλων των αστικών κομμάτων. Γι' αυτό άλλωστε σύσσωμος ο Τύπος που απηχεί τις θέσεις τους, συμπολιτευόμενος και αντιπολιτευόμενος, έκανε λόγο για «θετικά μηνύματα» και «οιωνούς» από τον «Στρατηγικό Διάλογο» ΗΠΑ - Ελλάδας που ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη στην Ουάσιγκτον, η δε αμερικανική κυβέρνηση συγχαίρει την ελληνική για το ρόλο που παίζει στην περιοχή και ειδικά για τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ο αποπροσανατολιστικός καβγάς ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αναμένεται να κλιμακωθεί και κατά την ολοκλήρωση της συζήτησης για την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού του 2019 την ερχόμενη Τρίτη. Η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «αποκατάσταση αδικιών» την αναστολή της 31ης μείωσης των συντάξεων και διάφορα ψίχουλα που μοιράζει με κάμποσες προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας. Η ΝΔ, από την πλευρά της, την κατηγορεί για «παροχολογία» ενόψει εκλογών. Βεβαίως, όταν συζητούν για την ανακούφιση των εργαζομένων, και οι δύο έχουν «ένα το κρατούμενο» τη δημοσιονομική πειθαρχία, επαναλαμβάνουν τις δεσμεύσεις τους για «μη εκτροχιασμό» και για καμιά επιστροφή στις «παθογένειες του παρελθόντος», όπως άλλωστε επιτάσσει και ο ΣΕΒ. Από την άλλη, όταν η συζήτηση πηγαίνει στις παροχές που εξασφαλίζει και ο επόμενος προϋπολογισμός για το μεγάλο κεφάλαιο, η ΝΔ καλεί την κυβέρνηση να γίνει ακόμα πιο γαλαντόμα, να δώσει ακόμα περισσότερα «κίνητρα» για επενδύσεις, δηλαδή περισσότερο «ζεστό» χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Την ίδια στιγμή, ο προϋπολογισμός ανακεφαλαιώνει ξανά όλες τις μνημονιακές δεσμεύσεις γύρω από τα ματωμένα πλεονάσματα, τσεκουρώνοντας ακόμα περισσότερο τα κονδύλια για συντάξεις, για Παιδεία και Υγεία, για «κοινωνική πολιτική» κ.ο.κ., φορτώνοντας επιπλέον βάρη στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Η κάλπικη αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υποχωρεί πάντα μπροστά στα κρίσιμα για το κεφάλαιο ζητήματα, κάτι που φαίνεται και στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Εκεί ξεχωρίζουν π.χ. οι υψηλοί τόνοι γύρω από το άρθρο 16, με την κυβέρνηση να καμώνεται ότι υπερασπίζεται τον «δημόσιο χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης», όταν την ίδια στιγμή υλοποιεί κατά γράμμα τη στρατηγική επιχειρηματικής λειτουργίας σε όλες τις βαθμίδες της Παιδείας. Βεβαίως, όταν η συζήτηση φτάνει στο «διά ταύτα» για τα αστικά κόμματα, όπως στην ανάγκη περαιτέρω θωράκισης του πολιτικού τους συστήματος, οι καβγάδες πάνε περίπατο. Αυτό φάνηκε χαρακτηριστικά την περασμένη βδομάδα, με τη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής γύρω από τα σχετικά άρθρα να αποδεικνύει ότι βασικό τους άγχος είναι πώς θα προστατευτούν οι μελλοντικές κυβερνήσεις από πιθανούς κλυδωνισμούς, πώς θα αντιμετωπίσουν συνθήκες οξυμένης δυσαρέσκειας που θα γεννάει η πολιτική τους, πώς θα εξασφαλιστεί πιο αποτελεσματικά η «συνέχεια» στην άσκηση της αντιδραστικής τους πολιτικής. Γι' αυτό η συζήτηση επικέντρωσε στη δυνατότητα για «κυβερνήσεις μειοψηφίας», για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό κ.ά., με όλους τους να ομνύουν για την ανάγκη της «σταθερότητας», της «συνεννόησης» κ.λπ...

Στον αντίποδα της ουσιαστικής αντιλαϊκής συναίνεσης που υπάρχει αντικειμενικά ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου στέκεται μόνο το ΚΚΕ. Γιατί εκεί που π.χ. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ βλέπουν «ευκαιρίες» μέσω της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, των «τριμερών σχημάτων» και της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το ΚΚΕ βλέπει αυτό που πραγματικά ενδιαφέρει το λαό: Τους κινδύνους από τη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμου. Τη στοχοποίηση στρατηγικών υποδομών, οι οποίες «αξιοποιούνται» από το ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη.

Οταν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την «προσέλκυση επενδύσεων», το ΚΚΕ αναδεικνύει στο λαό ότι αυτό σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης στους τόπους δουλειάς, ξεκλήρισμα και χρεοκοπία για τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.

Εκεί που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεσμεύονται απέναντι σε βιομηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές, σε άλλα τμήματα του κεφαλαίου και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση επιστροφής στις «παθογένειες του παρελθόντος», το ΚΚΕ πρωτοστατεί στη λαϊκή οργάνωση και πάλη για να διεκδικηθούν όλες οι απώλειες που είχαμε στα χρόνια της κρίσης. Για να μην πάνε οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι ούτε «ρούπι πίσω» από όσα τους έκλεψαν με τα τρία μνημόνια και τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους.

Εκεί που όλες οι άλλες δυνάμεις καλούν τους εργαζόμενους να ζουν με κριτήριο τις αντοχές της αναιμικής καπιταλιστικής ανάκαμψης, το ΚΚΕ τούς καλεί να παλέψουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ σφάζονται στην ποδιά της εργοδοσίας για να αποδείξουν ποιος είναι πιο αποφασιστικός στην καταστολή της εργατικής - λαϊκής πάλης, βγάζοντας παράνομες απεργίες, υπονομεύοντας συνδικαλιστικά δικαιώματα και αξιοποιώντας τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές τους, για να συντηρείται ο εκφυλισμός στο εργατικό κίνημα, οι κομμουνιστές είναι στην πρώτη γραμμή για την ανασύνταξη, για την αλλαγή των συσχετισμών, την ισχυροποίηση της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής γραμμής μέσα στο κίνημα.

Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας είναι κρίσιμες και σε πολλά μετερίζια. Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ ενάντια στον προϋπολογισμό, την ερχόμενη Τρίτη, η πανελλαδική κινητοποίηση των συνταξιούχων το Σάββατο, οι αγροτικές κινητοποιήσεις που οργανώνονται τις επόμενες μέρες αποτελούν πλευρές της κλιμάκωσης της λαϊκής πάλης.

Η νέα χρονιά που μπαίνει σε δύο βδομάδες περιλαμβάνει αναμετρήσεις όπου μπορεί και πρέπει να καταγραφούν η είσοδος νέων δυνάμεων στον αγώνα, η συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλα τα μέτωπα, η ισχυροποίηση του Κόμματος παντού!

Την Τετάρτη 19 Δεκέμβρη, στις 7 μ.μ., η ΚΕ του ΚΚΕ διοργανώνει στην Αίθουσα Συνεδρίων του Κόμματος, στον Περισσό (Λ. Ηρακλείου 145), εκδήλωση για την παρουσίαση του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, περιόδου 1918 - 1949.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει:

Παρέμβαση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Ομιλίες της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ, και της Αλέκας Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ.

Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις.