Παπαγεωργίου Βασίλης

Με «αρωγό» το ΣΥΡΙΖΑ οι μεγαλοεπιχειρηματίες μπορούν να συνεχίσουν να «αρμέγουν» τους εργαζόμενους. Ο επίδοξος διαχειριστής της εξουσίας τους κρύβει - και το κάνει συνειδητά υπερασπιζόμενος την υποτιθέμενη «υγιή επιχειρηματικότητα», το «παραμυθάκι» του ικανού, ηθικού και αυτοδημιούργητου επιχειρηματία - ότι οι πλούσιοι έγιναν τέτοιοι και γίνονται πλουσιότεροι επειδή λυμαίνονται ληστρικά τον παραγόμενο από τους εργάτες πλούτο. Οτι τα πλούτη τους είναι η ζωή που δεν απόλαυσε ποτέ η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι τα δικαιώματα που τους αφαιρούνται σήμερα, είναι το εισόδημα που τους κλέβουν από την τσέπη... Τα πλούτη τους είναι η φτώχεια και η ανέχεια του λαού.

«Ορισμένα νοσηρά φαινόμενα διαπλοκής που υπάρχουν στην Ελλάδα δεκαετίες τώρα και γιγαντώνονται και με βάση τα οποία μοιράζονται οι μεγάλες δουλειές στην ενέργεια, τους εξοπλισμούς, τα δημόσια έργα, τα τυχερά παιχνίδια κ.ο.κ. θυμίζουν Ρωσία του Πούτιν, όχι ένα ευρωπαϊκό, δημοκρατικό κράτος δικαίου», συνεχίζει ο Δ. Παπαδημούλης θέλοντας να πείσει το λαό ότι μόνο στην Ελλάδα ευδοκιμούν οι μίζες, οι προμήθειες, οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι... Κι αφού έτσι έχουν τα πράγματα για το ΣΥΡΙΖΑ, η διέξοδος βρίσκεται στο να γίνει η Ελλάδα «κράτος κανονικό, δημοκρατικό, δικαίου, το οποίο μπορούν να το μορφοποιήσουν μόνο δυνάμεις που δεν βρίσκονται στις λίστες Λαγκάρντ, στις λίστες Χριστοφοράκου και δεν τους κρατάνε επιχειρηματίες, δανειστές, ξένες κυβερνήσεις από... ευαίσθητα σημεία του σώματός τους»!

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν θα μας κάνει κράτος κανονικό, δημοκρατικό και δικαίου... Του δικαίου των καπιταλιστών να εκμεταλλεύονται το λαό, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, να αυγατίζουν τα κέρδη τους!.. Οσο αυτό το δίκαιο κυριαρχεί ούτε ο λαός θα δει άσπρη μέρα, ούτε τη διαφθορά και τα κάθε είδους σκάνδαλα θα τα φάει το «μαύρο σκοτάδι», ακριβώς γιατί είναι παράγωγα αυτού του «δικαίου».

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων όπου βρεθεί κι όπου σταθεί μιλάει για κύμα επιστροφής στη γεωργία και αυτό επιχειρεί να το εμφανίσει ως κυβερνητική επιτυχία και ως αποκατάσταση της ισορροπίας. Οπως ο ίδιος δήλωσε: «Εχουμε μέσα στους τελευταίους μήνες επιστροφή 7% των ανθρώπων που ασχολούνται με τη γεωργία, που σαν ποσοστό είναι ίσο με το ποσοστό που είχε φύγει από το 2004 μέχρι σήμερα. Δηλαδή χάθηκε ένα 7% σε δέκα χρόνια και μέσα σε μερικούς μήνες επέστρεψε»... Οπως δείχνουν τα σχετικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας οι απασχολούμενοι στον πρωτογενή τομέα ήταν στις αρχές του 2004 530.900 και το τρίτο τρίμηνο του 2012 491.500. Δηλαδή μειώθηκαν κατά 48.000. Τώρα αν τόσοι γύρισαν μέσα στους λίγους μήνες που ακολούθησαν είναι κάτι που ο κύριος Τσαυτάρης γνωρίζει... Αλλά το 2000 οι απασχολούμενοι ήταν 711.400, δηλαδή μειώθηκαν κατά 219.000 μέσα σε δώδεκα χρόνια. Το δυστύχημα είναι πως εξαιτίας της βάρβαρης πολιτικής που ακολουθείται και οι αγρότες ξεκληρίζονται και τα λαϊκά στρώματα των πόλεων επίσης «ξεκληρίζονται». Μπορεί οι κυβερνώντες να εμφανίζουν την επιστροφή στη γεωργία σαν αντίδοτο στην ανεργία που προκαλεί η κρίση στις πόλεις, όμως και το χωριό μαστίζεται από την ίδια ακριβώς οικονομική κρίση, τόσο, που καμιά προοπτική δεν ανοίγεται ακόμα και για εκείνους που θέλουν να επιστρέψουν στα χωριά και τη γεωργία. Γιατί πέρα από τα λόγια τα παχιά, για να μπορέσουν οι «απόκληροι» της πόλης να στήσουν αγροτικές εκμεταλλεύσεις, που θα τους εξασφαλίζουν το μεροκάματο της επιβίωσης, χρειάζονται πρώτα και κύρια κεφάλαιο, αλλά κι αυτό δε φτάνει. Για να υπάρξει μέλλον απαιτούνται εκτός των άλλων εγγυημένες τιμές παραγωγού, φτηνές και σταθερές τιμές εφοδίων, λιπασμάτων και καλλιεργητικών μέσων. Χρειάζεται προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές. Με δυο λόγια, χρειάζεται η εφαρμογή μιας... άλλης πολιτικής. Μιας φιλολαϊκής πολιτικής που θα είναι πραγματικά σε όφελος των συμφερόντων του λαού και κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι εννοεί πάντως ακριβώς, δεν ξέρουμε. Τα βρήκε στη μοιρασιά του υστερήματος των λαών με τους Γερμανούς μήπως; 'Η ίσως το πάει αλλού το πράγμα. Γιατί, ξέρετε, εκτός από το διχασμό της ΕΕ υπάρχει και η... τριχοτόμηση!

Ανάλογα, βλέπετε, με το πώς πάνε τα συμφέροντα των πολυεθνικών αντιστοίχως στοιχίζονται και οι... εκπρόσωποι τους. Γι' αυτό πάντα μια κόντρα ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ μπορεί να διευρυνθεί και να μεγαλώσει.

Φυσικά όσο και να τσακώνονται, σε ένα πράγμα τα βρίσκουν: Στο ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να χάσουν όσο γίνεται περισσότερα προκειμένου η ευρωπαϊκή οικονομία (δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου) να γίνει πιο ανταγωνιστική.

ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ που θα πληρώσουν λιγότερο φόρο με βάση το φορολογικό νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση.

Και δεν μιλάμε βέβαια για κάποια χαμηλά εισοδήματα που - υποτίθεται - πώς ελαφρύνονται με κάτι ψίχουλα, μετά τις νέες φορολογικές κλίμακες. Να είστε βέβαιοι ότι ακόμη κι αυτά τα ελάχιστα θα τους τα πάρουν από αλλού.

Αυτοί που πραγματικά θα πληρώσουν λιγότερο φόρο είναι - όπως αναμενόταν - όσοι έχουν κέρδη από μερίσματα μετοχών. Από το 25% πάνε στο 10%, γενναία πράγματα.

Οπως καταλαβαίνετε αναφερόμαστε προφανώς στους ιδιοκτήτες εταιρειών και τους μετόχους τους. Οσους δηλαδή ούτως ή άλλως φοροδιαφεύγουν συστηματικά και νομιμότατα.

Α, ναι και για τις... τράπεζες κάτι κανόνισαν. Από εδώ το έχουν από εκεί το έχουν, πάλι «φράγκο δεν θα δώσουν». Θα τα χρωστάνε - σύμφωνα με το νομοσχέδιο - γενικώς και αορίστως. Ολοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό....

Γρηγοριάδης Κώστας

Δήλωσε στο ρ/σ «ΑΛΦΑ» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης: «Εμείς λέμε ότι αντί να τα πουλήσουμε στους φίλους για ένα κομμάτι ψωμί, θα καλέσουμε όσους ενδιαφέρονται να κάνουμε κοινοπραξίες με επίκεντρο την ανάπτυξη. Θα απλουστεύσουμε τη νομοθεσία για να περιορίσουμε διαφθορά και γραφειοκρατία και θα φτιάξουμε ένα σταθερό φορολογικό σύστημα με απλούς κανόνες. Ο κ. Σαμαράς τα είχε υποσχεθεί όλα αυτά, αλλά δεν τα εφαρμόζει διότι παίζει με τους κανόνες και την πολιτική που ακολουθούσε και ο Γ. Παπανδρέου. Αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής του (...) δεν υπάρχει κανένας καταναγκασμός από κανέναν να μοιράζει στους ίδιους και τους ίδιους τα προς πώληση φιλέτα».

Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα πουλήσει στους «φίλους», θα πουλήσει σε όλους. Και μάλιστα, θα διαμορφώσει και «κανόνες» ευνοϊκούς για όσους εκδηλώσουν ενδιαφέρον μετά το «πωλητήριο» που θα αναρτήσει ώστε οι μπίζνες τους στην Ελλάδα να κυλήσουν ομαλά και απρόσκοπτα. Δε θα παίξει όμως με τους «κανόνες» που έπαιζε ο Παπανδρέου και παίζει σήμερα ο Σαμαράς, θα παίξει με δικούς του κανόνες που, όπως και στην περίπτωση των άλλων, είναι κανόνες που ορίζει η αστική τάξη, ντόπια και ξένα μονοπώλια, με τους κανόνες της καπιταλιστικής οικονομίας. Μόνο που και οι κανόνες, όπως και το παιχνίδι συνολικά, είναι σε κάθε περίπτωση αντιλαϊκό, βαθύτατα.

Είπε και κάτι ακόμα ο Δ. Παπαδημούλης ότι αυτό το «παιχνίδι» θα το μοιραστούν με κάθε πρόθυμο συμπαίκτη και με τους «Ανεξάρτητους Ελληνες» εάν το θελήσουν. «Θα απευθυνθούμε και σε δυνάμεις -δεν αναφέρομαι ειδικά στους ΑΝ.ΕΛ- που δεν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ (...) δε θα ζητήσουμε πιστοποιητικό ιδεολογικών φρονημάτων». Και δε χρειάζεται να τα ζητήσουν, άλλωστε όλοι τους το σύστημα θέλουν να υπηρετήσουν, συνεπώς τους ενώνουν περισσότερα απ' όσα τους χωρίζουν.