ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οταν η ΕΣΗΕΑ θυμήθηκε το Ασφαλιστικό

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χρειάστηκε να φτάσουμε στο παρά πέντε της όποιας νομοθετικής παρέμβασης για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και να εμπλακούν στη συζήτηση τα Ταμεία των δημοσιογράφων, για να βγάλει η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ έστω και μια ανακοίνωση για το ζήτημα. Και όταν το αποφάσισε, επέλεξε συνειδητά και στην πεπατημένη να οχυρωθεί πίσω από γενικολογίες και ευχολόγια, χωρίς να λέει ούτε λέξη για την ανάγκη ο κλάδος να δώσει με όλους τους άλλους εργαζόμενους και σε ταξική κατεύθυνση τη μάχη της υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων του.

Η ΕΣΗΕΑ, στη χτεσινή της ανακοίνωση, κάνει λόγο για «προκλητικές κυβερνητικές μεθοδεύσεις σε βάρος των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, στον απόηχο του σκανδάλου των ομολόγων», για συρρίκνωση των δικαιωμάτων μέσα από την ενοποίηση των Ταμείων και για «κυβερνητικές επιλογές που επιφέρουν βλαπτικές για τους ασφαλισμένους ανατροπές στο σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων». Εξίσου γαλαντόμα στα λόγια αποδεικνύεται η πλειοψηφία και σε ό,τι αφορά τις διεκδικήσεις που πρέπει να προβάλουν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Στο διά ταύτα, η τακτική της επιβεβαιώνει ότι η καθήλωση των αγωνιστικών διαθέσεων που έχει επιβάλει στον κλάδο και η χρόνια σύμπλευσή της με την αντιλαϊκή στρατηγική της εκάστοτε κυβέρνησης, ήταν και παραμένουν από τους βασικούς παράγοντες, για τους οποίους οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια τέτοια επίθεση. Αυτό είναι το κριτήριο, με το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί η πλειοψηφία και να καταδικαστεί χωρίς περιστροφές η τακτική της.

Με τον Σαρκοζί ή με τους απεργούς;

Δεν κρύβουν την απέχθειά τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη Γαλλία διάφοροι εγχώριοι σχολιαστές και ΜΜΕ, αφήνοντας ταυτόχρονα να διαφανεί η υποστήριξή τους στις αντιασφαλιστικές «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί ο Ν. Σαρκοζί. Ασφαλώς και τους αντιλαμβανόμαστε. Οι αγώνες που δίνουν οι εργαζόμενοι στη Γαλλία για να μην περάσει η κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, είναι αγώνες που αφορούν το σύνολο των εργαζομένων στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Η γαλλική κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που κάνουν κι άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας, με την οποία τα πάντα υποτάσσονται στην ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο κερδοφορία των μονοπωλίων. Από τη σκοπιά αυτή δεν μπορεί παρά οι εργαζόμενοι όλων των χωρών να βρίσκονται στο πλευρό των απεργών της Γαλλίας, εκφράζοντας με κάθε πρόσφορο τρόπο την αλληλεγγύη τους. Ειδικά, οι εργαζόμενοι στη χώρα μας έχουν έναν επιπλέον λόγο, ότι δηλαδή την ίδια στιγμή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης, που οδηγεί στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών κ.ο.κ.

Διαδικασίες «ελεύθερης αγοράς»

Την ανεξέλεγκτη και ασύδοτη λειτουργία των ιδιωτικών εταιρειών στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, επιβεβαιώνει με τη σειρά της η εταιρεία FORTHNET η οποία, μεταξύ άλλων, παρέχει και υπηρεσίες Ιντερνετ.

Στο συμβόλαιο που συνάπτει με τον πελάτη αναφέρονται οι παροχές και το κόστος τους. Ολα καλά ως εδώ. Ελα, όμως, που η εταιρεία αποφάσισε ξαφνικά να αυξήσει το τιμολόγιό της. Δε θεώρησε, φυσικά, σκόπιμο να ενημερώσει τον πελάτη, ο οποίος το έμαθε όταν άνοιξε το λογαριασμό του. Εσπευσε, λοιπόν, να πληροφορηθεί τηλεφωνικώς για τη σε βάρος του μονομερή αλλαγή των όρων της σύμβασης και να ρωτήσει εάν μπορεί να αποδεσμευτεί από την εταιρεία. Απάντηση δεν έλαβε, αλλά τον προέτρεψαν να στείλει φαξ.

Οντως, το φαξ στάλθηκε στις 12 Οκτώβρη. Ομως μέχρι σήμερα ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Επιχείρησε ξανά μέσω τηλεφώνου ο πελάτης να βγάλει άκρη. Ζήτησε, λοιπόν, να επικοινωνήσει με κάποιον αρμόδιο της εταιρείας. Και ιδού τι του απάντησαν: «Αρμόδιο είναι το τμήμα λογιστηρίου. Δεν υπάρχει τηλέφωνο επικοινωνίας, δεν μπορείτε να τους καλέσετε εσείς. Οταν ενημερωθούν θα σας καλέσουν αυτοί»! Και ο καιρός περνάει. Διαδικασίες και ηθική της «ελεύθερης αγοράς» σε όλο τους το μεγαλείο...

Τριπλοπληρώνουμε για Υγεία!

Δεν ενημερώθηκα για τα στοιχεία», ήταν η προκλητική απάντηση του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, σε χτεσινή ερώτηση του «Ριζοσπάστη» για την προχτεσινή έκθεση του ΟΟΣΑ η οποία δείχνει ότι η Ελλάδα ανέβηκε στην πρώτη θέση των ιδιωτικών δαπανών Υγείας με 57% επί των συνολικών δαπανών, δρασκελίζοντας ακόμα και τις ΗΠΑ - που μαζί με το Μεξικό κατέχουν τη δεύτερη θέση με 55%! Δεν ξέρει, δηλαδή, η κυβέρνηση της ΝΔ ότι, με βάση το αναθεωρημένο ΑΕΠ, τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν απ' την τσέπη τους 1.144 ευρώ, απ' τα 2.028 ευρώ της ετήσιας κατά κεφαλήν δαπάνης Υγείας! Ούτε είδε, ούτε άκουσε τίποτε η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως έκαναν πριν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - ότι τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν 128,17 ευρώ το μήνα για υπηρεσίες Υγείας, όπως αποκάλυψε η Στατιστική Υπηρεσία με τους Οικογενειακούς Προϋπολογισμούς 2004/05.

Ξέρουν, όμως, τα λαϊκά στρώματα, που καταβάλλουν το 60% των φορολογικών εσόδων του κράτους με τους επαχθείς έμμεσους φόρους και, ταυτόχρονα, καταβάλλουν και εισφορές για τον κλάδο Υγείας, που ποικίλλουν από Ταμείο σε Ταμείο (Στο ΙΚΑ, λόγου χάρη, οι συνολικές εισφορές Υγείας είναι 7,65% επί του μεροκάματου). Κι αντί για δωρεάν παροχή υπηρεσιών, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι καλούνται στην ώρα της ανάγκης να βάλουν - για τρίτη φορά - και πάλι το χέρι στην τσέπη.

Εν αρχή ην το διαβόητο «χιλιάρικο» στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, που καθιέρωσε το 1991 η - τότε - κυβέρνηση της ΝΔ και μετά από 12 χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το μετέτρεψε σε τρία ευρώ. Είναι οι πληρωμές με ζεστό χρήμα όταν κάποιος πάει εκτάκτως στα επείγοντα τμήματα των νοσοκομείων και δεν εισαχθεί για νοσηλεία. Πληρώνει και στη συνέχεια διεκδικεί το 75% των δαπανών απ' το Ταμείο του. Είναι η συμμετοχή μέχρι και 25% στα φάρμακα. Είναι οι εξ ολοκλήρου πληρωμές απ' τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες. Είναι τα απογευματινά χαράτσια στα δημόσια νοσοκομεία από 25 έως 150 ευρώ, ανάλογα με το βαθμό του γιατρού και το είδος των μικροεπεμβάσεων. Είναι οι πληρωμές για τις αποκλειστικές νοσοκόμες γιατί στα δημόσια νοσοκομεία είναι κενές 25.000 οργανικές θέσεις. Ο ασθενής πληρώνει 67,61 ευρώ και παίρνει απ' το Ταμείο του (π.χ., το ΙΚΑ) 30,8 ευρώ τις καθημερινές και 38,50 ευρώ τις αργίες.

Ο κατάλογος των γαλαζοπράσινων διατιμήσεων δεν έχει τελειωμό, χωρίς να υπολογίζονται τα λεγόμενα φακελάκια. Αυτή είναι η κατάληξη της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας και της ασύδοτης επιχειρηματικής δράσης σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο, που υπηρετεί με ευλάβεια ο δικομματισμός. Η τελευταία μελέτη της ICAP έδειξε ότι η μέση αποδοτικότητα των κεφαλαίων στο χώρο της Υγείας εκτινάχτηκε σε 128% την τελευταία τετραετία. Δηλαδή, μέσα σε μια τετραετία οι επιχειρηματίες της Υγείας αποσβήνουν τα κεφάλαιά τους και μετά «δουλεύουν» αποκλειστικά για το κέρδος. Σε επιβεβαίωση ήρθε χτες ο όμιλος «Υγεία», που ανακοίνωσε διθυραμβικά: «Το πρώτο εννεάμηνο του 2007 τα καθαρά κέρδη του ομίλου εκτοξεύτηκαν στα 10,3 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας αύξηση κατά 395%, έναντι 2,1 εκατ. ευρώ το εννεάμηνο του 2006».

«Ταμείο», όμως, πρέπει να κάνουν και τα λαϊκά στρώματα, διεκδικώντας κατάργηση κάθε επιχειρηματικότητας και ενιαίο, δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ

Ασφαλιστικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ λέει όμως η κυβερνητική επιτροπή, που συνεδρίασε χτες για το Ασφαλιστικό! Το κίνητρό της - δηλώνει - είναι να «άρει τις αδικίες» ανάμεσα στους ασφαλισμένους, έτσι για να μην... τσακωνόμαστε.

Μόνο που - αν δεν το έχουν παρατηρήσει - υπάρχουν και κάποιες αδικίες ανάμεσα στους ασφαλισμένους και τους εργοδότες. Αυτές σκέπτεται μήπως να τις «άρει»;

Κι αυτές οι τελευταίες αδικίες είναι αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ και αφορούν τις εισφορές των εργαζομένων που είτε «τζογάρονται» και παραδίδονται στους τραπεζίτες είτε γίνονται «αναπτυξιακά κίνητρα» και πάνε στους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές και τις πολυεθνικές.

Γιατί δεν κάνουν έναν κόπο να ρωτήσουν τους εργαζόμενους αυτής της χώρας τι προτιμούν; Να μοιραστεί η φτώχεια του σημερινού υποχρηματοδοτούμενου συστήματος ασφάλισης ή να μοιραστεί ο πλούτος των κλεμμένων από τα ασφαλιστικά ταμεία;

Δε ρωτάνε όμως, γιατί ξέρουν πολύ καλά τι απάντηση θα πάρουν. Και τότε πάνε περίπατο οι «κοινωνικοί» τους διάλογοι και οι συζητήσεις «κοινωνικών εταίρων», που τόσο πολύ τους αρέσουν.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ του «ποιος θα είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ» περάσαμε στο νέο μεγάλο ερώτημα. «Εχει το ΠΑΣΟΚ ρεύματα ή δεν έχει ρεύματα» κι αν έχει... τι ρεύματα;

Ομως, επειδή δεν μπορεί να βγάλει κάνεις άκρη με το τι έχει, ας εντοπίσουμε το τι δεν έχει. Κι αυτό είναι σίγουρα μια φιλολαϊκή πολιτική, αντίθετη από την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, η οποία συνεχίζει στη «ρότα» της κυβέρνησης Σημίτη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι, λοιπόν, αφού δεν έχει (και δε θέλει να έχει) κάτι τέτοιο, προφανώς το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους αφήσουμε να βολοδέρνουν και να παρασύρονται στα «ρεύματά» τους, στους μηχανισμούς τους και στα παιγνίδια εσωκομματικής εξουσίας.

Πολιτική για τα σκουπίδια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν λίγες μέρες στη Βουλή, τόσο ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου έδωσαν και τα «ρέστα» τους, αναλύοντας τις αρετές της ...«πράσινης» πολιτικής τους. Ωστόσο, μετά από 30 χρόνια και βάλε κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ:

Περίπου 1.800 ανεξέλεγκτες χωματερές λειτουργούν επισήμως σ' ολόκληρη την Ελλάδα, μολύνοντας το περιβάλλον.
Σχεδόν μία στις τέσσερις από αυτές (ποσοστό 24,3%) βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από δάση, με αποτέλεσμα αυτά να κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη από πυρκαγιές.
Υπάρχουν άλλες 1.000 περίπου ανενεργές ανεξέλεγκτες χωματερές ανά την Ελλάδα που δεν έχουν αποκατασταθεί ή η αποκατάστασή τους καθυστερεί.
Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στη χωματερή Α. Λιοσίων, μπορεί σε κάποιους δήμους να έχουν εγκατασταθεί ειδικοί μπλε κάδοι για ανακυκλώσιμα υλικά, ωστόσο οι κάτοικοι από έλλειψη ενημέρωσης ρίχνουν σ' αυτούς και τα υπόλοιπα σκουπίδια, με αποτέλεσμα όλα μαζί να καταλήγουν στη... χωματερή, αντί στις μονάδες ανακύκλωσης!

Η «πράσινη» πολιτική τους, λοιπόν, είναι κι αυτή για τα... σκουπίδια. Ούτε καν για ανακύκλωση δεν κάνει...

Αντίσταση στην ευρωτρομοκρατία

Δεν πρόλαβε να περάσει από το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ το νέο τρομοπακέτο που ανακοίνωσε η Κομισιόν στις αρχές του μήνα και η βρετανική κυβέρνηση έσπευσε να το κάνει πράξη. Ο Βρετανός πρωθυπουργός παρουσίασε χτες στη Βουλή νέο πακέτο προτάσεων για την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας «απέναντι στην αυξανόμενη απειλή της τρομοκρατίας». Παρόλο που στη Βρετανία ο κάθε κάτοικος «φωτογραφίζεται» 300 φορές κάθε μέρα από τις χιλιάδες κάμερες, δόθηκαν οδηγίες να παρακολουθούνται πέρα από τα αεροδρόμια και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως εμπορικά κέντρα, εστιατόρια, θέατρα, κινηματογράφοι. Επίσης «μέτρα ασφαλείας» θα ληφθούν σε σχολεία, νοσοκομεία και στάδια. Το πακέτο όμως συμπληρώνεται με τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της «ριζοσπαστικής ιδεολογίας», που σε πρώτη φάση εντόπισε στους Βρετανούς μουσουλμάνους, για τους οποίους μάλιστα ο Γκ. Μπράουν είπε χαρακτηριστικά ότι «πρέπει να κερδίσουμε τη μάχη στις καρδιές και το μυαλό». Ομως το τρομοπακέτο της ΕΕ αφορά συνολικά την καταπολέμηση των «ριζοσπαστικών ιδεολογιών» και ειδικά μέσα από το «Ιντερνετ», απαγορεύοντας ουσιαστικά έτσι την ελευθερία έκφρασης στο διαδίκτυο. Μάλιστα, ο Βρετανός πρωθυπουργός δήλωσε πως θα ζητηθεί από τις εταιρείες διαδικτύου και τεχνολογίας να συμβάλουν στη ...διακοπή της προπαγάνδας της τρομοκρατίας στο Internet. Δηλαδή της προπαγάνδας ενάντια στην κοινωνική αδικία, την εκμετάλλευση και την ανάγκη μαζικών διεκδικητικών αγώνων. ΄Η π.χ. τη διάδοση της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας. Ο αγώνας για την υπεράσπιση των ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων είναι επιτακτικά αναγκαίος όσο ποτέ.

«Οικολόγοι»... για μπάζα

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον που θα μπορούσε να έχει η «είδηση» ότι οι Αμερικανοί ηθοποιοί Μπραντ Πιτ και Αντζελίνα Τζολί αγόρασαν τεχνητό νησί στο Ντουμπάι θα ήταν απλά να αναλογιστεί κανείς για μια ακόμη φορά τα μεγέθη του πλούτου που επιφυλάσσει για τα «αστέρια» της η βιομηχανία του θεάματος, σε αντίθεση με τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων σε αυτήν.

Εν προκειμένω, ο κυνισμός του συστήματος λαμβάνει διαστάσεις πλήρους διαστρέβλωσης της κοινής λογικής. Διότι η «είδηση» λέει ότι το τεχνητό νησί έχει το σχήμα της Αιθιοπίας (δηλαδή οι κατασκευαστές και οι πελάτες τους κάνουν και «πλακίτσα» με την πείνα στην Αφρική), ενώ «αποτελεί μέρος ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου κατασκευής 300 νησιών σε συγκρότημα που ονομάζεται "Ο Κόσμος". Το κατασκευαστικό αυτό πρόγραμμα που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί καλύπτει επιφάνεια 5,5 εκατομμυρίων τ.μ. εκ των οποίων 930.000 τ.μ. είναι ακτές. Οι τιμές των νησιών ποικίλλουν από 6,2 έως 36,7 εκατομμύρια δολάρια. Η επιφάνειά τους κυμαίνεται από 11.148 τ.μ. έως 41.806 τ.μ. και απέχουν σχεδόν 100 μέτρα το ένα από το άλλο». Και το «κερασάκι»: Οι ηθοποιοί αγόρασαν το «νησάκι» στο υπό κατασκευή ακόμη «αρχιπέλαγος» ανοιχτά του Ντουμπάι για να «προωθήσουν έναν οικολογικό τρόπο ζωής»!!! Δηλαδή, μπαζώθηκαν 5,5 εκατομμύρια τ.μ. θάλασσας και το ζεύγος των «αστέρων» θέλει πάνω στα ακριβά και πολυτελή «μπάζα» να το «παίξουν»... «οικολόγοι»!

Πάντως, αυτή η αντιμετώπιση της «είδησης» είναι χαρακτηριστική και για τον τρόπο που ερμηνεύουν την πραγματικότητα τα κυρίαρχα ΜΜΕ και πώς «ξεμπερδεύουν» με το κύριο, αναδεικνύοντας το γελοίο.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ

Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα διαμαρτυρίας δίχως πολιτική πρόταση και προεκλογικά αυτή η μομφή ακουγόταν πολύ συχνά. Πρόκειται είτε για άγνοια είτε για συνειδητή απόκρυψη της πραγματικότητας. Γιατί το ΚΚΕ έχει πολιτική πρόταση εξουσίας, στην οποία διεξοδικά αναφέρθηκε η ΓΓ της ΚΕ προχτές για άλλη μια φορά στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με αυτό ακριβώς το θέμα. Η πρόταση αυτή είναι συνεκτική και πολυεπίπεδη καθώς «απλώνεται» στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, στο εθνικό και στη διεθνιστική πάλη έχοντας βασικό γνώρισμα τον συνδυασμένο αγώνα για τα καθημερινά οξυμένα προβλήματα της εργατικής λαϊκής οικογένειας κόντρα στην πολιτική του κεφαλαίου, την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης και τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία.

Συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο σήμερα και στην προοπτική για το ΚΚΕ είναι η ανασυγκρότηση και αναγέννηση του εργατικού και του νεολαιίστικου κινήματος στο έδαφος της διεκδίκησης μέτρων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους και φυσικά η συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης που θα αποτελέσει το όχημα προς τη λαϊκή εξουσία και συμμαχία. Πρόκειται για ένα κίνημα κοινωνικών δυνάμεων, υπαρκτών σήμερα, αλλά και πολιτικών δυνάμεων που στην πορεία μπορεί να προκύψουν μέσα από διεργασίες και ανακατατάξεις με τη λαϊκή παρέμβαση, τον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ως έμπρακτη έκφραση ριζοσπαστικών διεργασιών στη λαϊκή συνείδηση. Ενα κίνημα που θα αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, θα βάζει τη σφραγίδα του στα μέτωπα της καθημερινής πάλης και θα τραβά προς την κατάκτηση της εξουσίας.

Στη βάση της παραδοχής ότι σήμερα προετοιμάζεται το αύριο μέσα από κάθε βήμα, το ΚΚΕ παρεμβαίνει και δρα αποφασιστικά σε σημαντικά μέτωπα πάλης τα οποία αφορούν ζητήματα όπως οι συλλογικές συμβάσεις, η Υγεία, η Πρόνοια, η συνταξιοδότηση, το δικαίωμα στη δουλιά, στον ελεύθερο χρόνο, στις διακοπές, η Παιδεία, η προστασία του περιβάλλοντος, κατά των ιδιωτικοποιήσεων, για τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, για τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα. Ακόμα στα ζητήματα που αφορούν στο καρκινογόνο νερό, στην ενέργεια, στην πολιτική προστασία, στη δημόσια υγεία, στην αντισεισμική θωράκιση, στα αντιπλημμυρικά έργα, στον συντονισμό των αντιΝΑΤΟικών δυνάμεων στα Βαλκάνια.

Η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή συμμαχία και λαϊκή εξουσία είναι αναμενόμενο να λοιδορείται αφού βρίσκεται στον αντίποδα των προτάσεων όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων, είτε των αμιγώς αστικών είτε όσων αντικειμενικά ρίχνουν νερό στο μύλο του συστήματος, προπαγανδίζοντας το παραμύθι του «ανθρώπινου» καπιταλισμού. Για το ΚΚΕ, η εξουσία θα βρίσκεται είτε στα χέρια της αστικής τάξης είτε στα χέρια της εργατικής και των φυσικών της συμμάχων. Η λαϊκή εξουσία θα υπηρετεί ακριβώς τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Σκοπός της λαϊκής οικονομίας είναι η αδιάκοπη ανάπτυξη της παραγωγής με βάση τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, σε συνθήκες κοινωνικής ισότητας, ώστε να διασφαλίζεται η ανώτατη ικανοποίηση των ανθρώπινων υλικών και πολιτιστικών αναγκών.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ αναφέρεται σε μια κοινωνία που στο κέντρο της θα έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις δικές του αποκλειστικά ανάγκες. Σ' αυτήν ο λαός αργά ή γρήγορα θα αναγνωρίσει τα συμφέροντά του γιατί είναι η μοναδική που μπορεί να του ανοίξει την προοπτική σε ένα μέλλον κατάδικό του.