Με τη λογική των «ανταλλαγμάτων» στη Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει πλάτη στη βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας, που αποτελεί στρατηγική του κεφαλαίου και ταυτόχρονα ξεπλένει τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, μέρος του οποίου είναι και η Συμφωνία που υπέγραψε χτες η κυβέρνηση με τις ΗΠΑ. Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι η «αναβάθμιση» για παράδειγμα της Αλεξανδρούπολης σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο απέναντι στη Ρωσία είναι επικίνδυνη εξέλιξη, γιατί «αν υπάρχουν στην Ελλάδα όπλα που σημαδεύουν κάπου αλλού, θα υπάρχουν και κάπου αλλού όπλα που σημαδεύουν την Ελλάδα», σύμφωνα με τη χτεσινή «Αυγή». Το ίδιο ισχύει και με την αναβάθμιση των άλλων βάσεων, οι οποίες, όπως ...ανακαλύπτει η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ενταγμένες στην αντιπαράθεση των Ευρωατλαντικών με τη Ρωσία και την Κίνα. Βέβαια, η συζήτηση για την επέκταση του «αμερικανικού αποτυπώματος» στην Ελλάδα ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ επί των ημερών του η βάση της Σούδας γνώρισε μεγάλες «δόξες», το ίδιο και οι συνέργειες με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Σε κάθε περίπτωση, όλα όσα περιέχονται στη νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ θα ήταν «ψιλά γράμματα» για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν υπήρχε μια αμερικανική δήλωση καταδίκης των τουρκικών αμφισβητήσεων σε Αιγαίο, Ανατ. Μεσόγειο και Κυπριακό και αν αυτή συμπληρωνόταν από συγκεκριμένα στρατιωτικά και οικονομικά ανταλλάγματα.
Με άλλα λόγια, δεν είναι κακό που η Ελλάδα χώνεται βαθύτερα «στο στόμα του λύκου» των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών, αρκεί να υπάρξει ένα «νεύμα» συμπαράστασης από τις ΗΠΑ στην αντιπαράθεση με την Τουρκία, που έχει τόση αξία, όση και οι προηγούμενες δηλώσεις των Αμερικανών ΥΠΕΞ, όταν υπέγραφαν την ανανέωση της ίδιας Συμφωνίας. Το πιο επικίνδυνο, όμως, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τα Ελληνοτουρκικά και την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας ως δύο «παράλληλα σύμπαντα», όπου στο ένα μπορείς να καταγράφεις «επιτυχίες» για την αστική τάξη και να ζητάς ανταλλάγματα για το άλλο. `Η ότι μπορεί η κόντρα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με την Κίνα και τη Ρωσία να δυναμώνει, χωρίς να επηρεάζονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι ανταγωνισμοί στην περιοχή. Αυτό που κρύβουν είναι ότι η εμπλοκή της χώρας στα ευρωατλαντικά σχέδια είναι αυτή που απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ίδια ώρα που ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ δίνουν αέρα στα πανιά των τουρκικών αμφισβητήσεων, στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής, για την οποία «εργάζεται» και η ελληνική αστική τάξη, μαζί με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με την πανδημία να καλπάζει ξανά στη Βόρεια Ελλάδα, η έναρξη των μαθημάτων στη μεγαλύτερη πανεπιστημιούπολη της χώρας, στο ΑΠΘ, χαρακτηρίστηκε από τις ατελείωτες ουρές των φοιτητών: Για να παρακολουθήσουν μαθήματα, για να παραδώσουν τα αναγκαία έγγραφα στις γραμματείες, για ένα πακέτο φαΐ από τη λέσχη. Ο συνωστισμός δεν τελειώνει εκεί, αλλά συνεχίζεται σε ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες, διαδρόμους και αμφιθέατρα. Η εικόνα αυτή, που αξιοποιείται ήδη από διάφορες πλευρές για να επανέλθει το σχέδιο της τηλεκπαίδευσης, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας «προχειρότητας» ή «λάθος διαχείρισης». Είναι συνέπεια της πολιτικής της υποχρηματοδότησης των πανεπιστημίων και της αντιλαϊκής διαχείρισης της πανδημίας. Αυτό επιβεβαιώνουν τα 500 τουλάχιστον κενά σε διδακτικό προσωπικό που υπάρχουν στο ΑΠΘ. Αυτό αποτυπώνουν οι γερασμένες και ανεπαρκείς υποδομές. Αυτό δείχνει όμως και η άρνηση της κυβέρνησης όλους τους προηγούμενους μήνες να πάρει ουσιαστικά μέτρα για το ασφαλές άνοιγμα των πανεπιστημίων, όπως αυτά που πρόβαλλαν με τους μαζικούς αγώνες τους οι φοιτητές.
Οι τραμπούκικες επιθέσεις που σημειώθηκαν την Τρίτη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο αποτέλεσαν για άλλη μια φορά «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης. Και φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Ενα συγκεκριμένο περιστατικό τραμπουκισμού απέναντι σε φοιτητή «καλύφθηκε» με πηχυαίους τίτλους και έδωσε τροφή να ξεσαλώσουν διάφορες γνωστές γραφίδες, ζητώντας διακαώς την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας στα ιδρύματα.
Καθημερινά χιλιάδες φοιτητές παρακολουθούν μαθήματα και εργαστήρια, έχουν επιστρέψει με κέφι και όρεξη στις σχολές τους, αντιπαλεύουν ελλείψεις και δυσκολίες, βουτούν σε πλημμυρισμένους διαδρόμους με την πρώτη βροχή, διεκδικούν προσωπικό, χρηματοδότηση, υποδομές κόντρα στις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν, διεκδικούν όλα όσα δικαιούνται για τις σπουδές τους... Ομως όλα αυτά δεν γίνονται πρωτοσέλιδο. Οι διάφοροι ταγμένοι γραφιάδες στρέφουν το βλέμμα στα πανεπιστήμια μόνο για να υπερτονίσουν κάτι τέτοια περιστατικά τραμπουκισμού, που ρίχνουν νερό στον μύλο της κυβέρνησης. Τα αξιοποιούν για να συκοφαντήσουν τους φοιτητές και τους αγώνες τους, όταν γνωρίζουν ότι οι ομάδες που επιδίδονται σε αυτά τα «σπορ» καμιά σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό κίνημα. Το ίδιο έκαναν πριν μερικά χρόνια για να περάσει ο νόμος της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Το ίδιο έκαναν πέρσι για να περάσει ο νόμος Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Το ίδιο και τώρα, για να θυμίσουν στην κυβέρνηση ότι έχει καθυστερήσει την υλοποίησή της.
Ομως την καθυστέρηση την επέβαλαν με τους αγώνες τους και τις αντιδράσεις τους φοιτητές και πανεπιστημιακοί, που αντιστέκονται στην ένταση της καταστολής στα ιδρύματα, αντιστέκονται στην επιβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας που θα «περιφρουρεί» το πανεπιστήμιο - επιχείρηση. Και το ίδιο θα κάνουν και τώρα. Με τη μαζική συμμετοχή των φοιτητών στη συλλογική διεκδίκηση για πανεπιστήμια ανοιχτά και ασφαλή, για σύγχρονες σπουδές, τα σχέδια για ένταση της καταστολής στα ιδρύματα θα μείνουν στα χαρτιά!
Κυνικές ομολογίες από το υπουργείο Παιδείας
Αυτή είναι κατά τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Παιδείας, Αλέξανδρο Κόπτση, η εξήγηση για το μπαράζ συγχωνεύσεων που βρίσκεται σε εξέλιξη από την περασμένη βδομάδα.
Ωμά και κυνικά: Εξοικονόμηση εκπαιδευτικού προσωπικού. Εξοικονόμηση χρημάτων, δηλαδή.
Δεν θέλουν να προσλάβουν άλλους εκπαιδευτικούς, δεν τους ενδιαφέρει να καλυφθούν τα κενά. Τους ενδιαφέρει να «κουκουλωθούν» τα κενά, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών σε υπερμεγέθη τμήματα. Αδιαφορούν για τη διατάραξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας έναν μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, ιδιαίτερα μετά από 2 σχεδόν χρόνια τηλεκπαίδευσης.
Υπεραμυνόμενος, δε, της πολιτικής της κυβέρνησης, σημειώνει ότι οι συγχωνεύσεις έπρεπε να έχουν γίνει από την αρχή της χρονιάς και αν αυτό δεν συνέβη είναι «ευθύνη άλλων» και λέει ότι «από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς δώσαμε την οδηγία (σ.σ. για συγχωνεύσεις)» και ότι «καλύφθηκε το 92% των κενών στην πρώτη φάση (σ.σ. προσλήψεων). Μετά από τεράστιο αριθμό χιλιάδων αδειών δημιουργήθηκαν κενά»!
52.000 αναπληρωτές είχαν δουλέψει πέρσι στην εκπαίδευση και 8.000 ήταν το καλοκαίρι οι συνταξιοδοτήσεις εκπαιδευτικών. Ακόμα λοιπόν κι αν πήραν φέτος 50.000 εκπαιδευτικούς - αμφίβολο κι αυτό - έχουμε αυτήν τη στιγμή 10.000 λιγότερους εκπαιδευτικούς στα σχολεία. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και προφανώς δεν τους φταίνε οι άδειες των εκπαιδευτικών...