«Αληθεύει;», είναι ο τίτλος είδησης στην εφημερίδα «Αλήθεια» της Χίου, η οποία αναφέρει τα εξής: «Η είδηση έρχεται απ' τις ΗΠΑ και ρωτάμε ευθέως την Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων αν αληθεύει.

Σύμφωνα με αυτήν, σε ειδική εκδήλωση της Ομοσπονδίας την 17η Νοεμβρίου (αν δεν κάνουμε λάθος, μέρα μνήμης της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973), θα τιμηθεί ο Νίκολας Μπερνς!!!

Ναι, καλά διαβάσατε...

Και τιμή στον εκπρόσωπο των σφαγέων και τυμβωρυχία σε μια ιερή ημερομηνία και συγχαρητήρια στον προκλητικό "ανθύπατο", που μόλις προχθές συνέδεε τη χώρα μας με την τρομοκρατία.

Επιμένουμε, αληθεύει η πληροφορία;».

Εμείς, πέρα από το ότι προσυπογράφουμε τα σχόλια της χιώτικης εφημερίδας, συμπληρώνουμε δυο μόνο πράγματα: Πρώτον, η πληροφορία αληθεύει. Δεύτερον, η διοίκηση της Ομοσπονδίας Χιακών Σωματείων στις ΗΠΑ έχει όλο το απαραίτητο χρονικό περιθώριο, να ξανασκεφθεί το ζήτημα και να επανορθώσει.

Για επανέκδοση ετοιμάζεται η «Ουνιτά» και, μάλιστα, στις 7 Νοέμβρη. Μόνο, που, τούτη τη φορά, δε θα έχει καμιά απολύτως σχέση, με την εφημερίδα των Ιταλών κομμουνιστών, που ίδρυσε πριν αρκετές δεκαετίες ο Αντόνιο Γκράμσι. Δε θα έχει σχέση, ούτε καν με το κόμμα των «Δημοκρατικών της Αριστεράς». Η «Ουνιτά» αγοράστηκε από τον εκδοτικό οίκο «Μπαλντίνι - Καστόλντι», που ελέγχεται από τον οίκο «Μοντατόρι», στον οποίο συμμετέχουν - και ελέγχουν - ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και άλλοι Ιταλοί μεγαλοβιομήχανοι.

Αναμφίβολα, η πορεία της ιστορικής ιταλικής εφημερίδας είναι θλιβερή. Μεγάλες και ιστορικές, όμως, είναι και οι ευθύνες όλων όσοι συνέβαλαν - με τον ένα ή άλλο τρόπο - στη σημερινή κατάληξη. Και μακάρι, το δυστυχές αυτό γεγονός να αποτελέσει αφορμή, για να βγάλουν, όσοι θέλουν και μπορούν, τα εύλογα συμπεράσματα για το ζημιογόνο και καταστροφικό χαρακτήρα των κάθε λογής αναθεωρήσεων και δήθεν ανανεώσεων του μαρξισμού - λενινισμού.

Υ.Γ. Πάντως, ο καθορισμός της 7ης Νοέμβρη, ως μέρας επανέκδοσης της «Ουνιτά», μόνο με την επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης δεν έχει σχέση...

Από τη μια είναι ο πολύς Μ. Ρομέρο και το μεγάλο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο NBC. Βασικό τους ατού, εκτός της αδιαμφισβήτητης ισχύος τους, είναι το γεγονός πως έχουν μεταδώσει τηλεοπτικά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, του Σίδνεϊ κι έχουν, ήδη, αναλάβει και τους χειμερινούς αγώνες του 2002. Από την άλλη είναι οι ευρωπαϊκοί κολοσσοί -το βρετανικό BBC, η ιταλική RAI και το γαλλικό TVR5- οι οποίοι διεκδικούν, για πρώτη φορά, ενωμένοι την τηλεοπτική μετάδοση των Ολυμπιακών Αγώνων. Και οι μεν και οι δε έχουν τους υποστηριχτές τους. Στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) και αλλού. Και οι κάθε λογής πιέσεις, οι εκβιασμοί, οι απειλές και τα «μηνύματα» δίνουν και παίρνουν. Και δε φτάνουν αυτά, αλλά η ΔΟΕ βρίσκεται μπροστά σε εκλογή νέας ηγεσίας. Οπότε τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο...

Και μέσα σ' όλ' αυτά, η διοίκηση της «Αθήνα 2004» πρέπει να αποφασίσει - όπως έχει τυπικά την ευθύνη, έναντι της ΔΟΕ - ποιος θα αναλάβει την τηλεοπτική μετάδοση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ύψους περίπου 160 δισ. δραχμών. Και, μάλιστα, πρέπει να αποφασίσει, μέχρι τις 30 Οκτώβρη. Αϊντε, να δούμε, τι θα γίνει στην επόμενη συνάντηση του Κ. Σημίτη, με την Γ. Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη...

«Μετά από τηλεφωνική συνεννόηση με τον συν. Πρόεδρο της ΓΣΕΕ και Πρόεδρο του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλο και τον υπεύθυνο οικονομικού του ΙΝΕ συν. Κώστα Πουπάκη σχετικά με την Ημερίδα που θα γίνει στο Μεσολόγγι στις 20/10/2000 ημέρα Παρασκευή και ώρα 17.00 με θέμα "Ανεργία-35ωρο" σας παραθέτουμε τον προϋπολογισμό εξόδων πραγματοποίησης της εν λόγω ημερίδας:

1. Αγορά 50 βιβλίων του συν. Δημ. Κωστόπουλου 250.000 δρχ.

2. Εξοδα ξενοδοχείου 30.000 δρχ.

3. Εξοδα φαγητού 100.000 δρχ.

4. Εξοδα άλλα συνδικαλιστών 80.000 δρχ.

5. Αφίσες - προσκλήσεις 100.000 δρχ.

6. Αναψυκτικά - καφέδες 56.000 δρχ.

ΣΥΝΟΛΟ... 600.000 δρχ.

Παρακαλούμε για τη σχετική έγκριση».

Από εμάς ουδέν σχόλιον. Ούτε καν να επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά την «είδηση» ότι η πλειοψηφία του ΕΚ Μεσολογγίου ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ. Α, επειδή μας ρωτήσανε, σας λέμε ότι ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου ανήκει στο ΣΥΝ (ο μοναδικός που έχει το κόμμα αυτό σε όλη τη χώρα).

Στους παραπάνω «μαστόρους», σημερινούς και μελλοντικούς, αλλά και στους θεατρόφιλους, απευθύνεται η ενδιαφέρουσα, πρωτότυπη, άκρως εμπεριστατωμένη, αποδεικτική με πλήθος παραδειγμάτων (και εικονογραφικά με αρχιτεκτονικά σχέδια, γκραβούρες, φωτογραφίες, σκίτσα του ίδιου του συγγραφέα) μελέτη του καθηγητή στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ Πέτρου Μαρτινίδη «Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου (Τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής των θεάτρων στη Δύση)» (εκδόσεις «Νεφέλη» ). Ενα άρθρο του (1984) και ένα εξάμηνο μαθημάτων του (1992-93) στο Τμήμα Θεάτρου στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, με θέμα «Σχεδιασμός θεατρικών χώρων», έδωσαν το έναυσμα για τη συγγραφή αυτής της μελέτης. Η μελέτη (πλαισιωμένη με ευρετήριο ονομάτων, ελληνική και ξένη βιβλιογραφία), δεν αρκείται στην παρουσίαση και ανάλυση της ιστορίας της θεατρικής αρχιτεκτονικής και των χωρο - τεχνικής φύσης ζητημάτων της. Παρουσιάζει τα μεγάλα (μιας τρισχιλιετούς σχεδόν ιστορικής διαδρομής), τα μικρότερα στάδια της συνεχούς εξέλιξής της (μόνο το «θέατρο» της Εκκλησίας δεν αλλάζει) και τα βασικά χαρακτηριστικά της, θεωρώντας ότι αρχιτεκτονική θεάτρου σημαίνει «δοσοληψία» της «τέχνης που στεγάζει και της τέχνης που στεγάζεται». Οτι «η αρχιτεκτονική γίνεται θεατρική δράση και η θεατρική δράση αρχιτεκτονική» μέσα σ' έναν λειτουργικά ενιαίο και αδιαίρετο χώρο (σκηνή - πλατεία). Ο συγγραφέας, επιπλέον τολμά να «διαβάσει» την αρχιτεκτονική του θεάτρου κοινωνιολογικά, θεατρολογικά, ακόμα και δραματολογικά, παραπέμποντας σε διάφορα θεατρικά έργα και είδη από την αρχαιότητα μέχρι την εποχή μας. Η μελέτη, χωρισμένη σε δύο μέρη, περιέχει οκτώ κεφάλαια και παράρτημα με συμπεράσματα, αφορά κυρίως στις έξι βασικές κατηγορίες - μορφές της αρχιτεκτονικής θεάτρου: Αρχαίο (ελληνικό, ελληνιστικό, ρωμαϊκό), μεσαιωνικό, αυλικό (ελισαβετιανό, «Κοράλλες» στα ισπανικά πανδοχεία), μπαρόκ, ιταλική σκηνή, σύγχρονο και πειραματικό (ποικίλες και πολυλειτουργικές αίθουσες).

Πού πάει ο κόσμος,

πού τραβά,

με τόσα πάνω του

στραβά,

πού πάει η σφαίρα μας,

η Γη,

που από παντού

αιμορραγεί;

*

Πού πάει ο κόσμος μας,

αλιά,

που τρών' τις σάρκες του

σκυλιά,

και στο λαιμό

θηλιά, σκοινί

του 'χουν περάσει

οι «τρανοί»;

*

Πού πάει ο κόσμος

ο πικρός,

όπως μας λένε,

τάχα, μπρος;

Οχι, οι αισχροί

που κυβερνούν,

αιώνες πίσω

τον γυρνούν!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ομως, την ώρα που ο νέος Πρόεδρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας έπαιρνε από τα, βαμμένα με αίμα, χέρια των ηγετών της ΕΕ το τσεκ των 200 εκατομμυρίων ΕΥΡΩ για να καλύψει «τις πρώτες ανάγκες» της χώρας του, εκείνη τη στιγμή στο Βελιγράδι, εξελίσσονταν τα σκληρά παζάρια ανάμεσα σε στελέχη της «παλιάς» και «νέας» ηγεσίας, που αναζητούσαν μια φόρμουλα «συμβίωσης».

Ομως, στο παρασκήνιο των πολιτικών παζαριών ή των επίσημων δηλώσεων και συναντήσεων του Κοστούνιτσα, η χώρα εξακολουθούσε να παραπαίει.

Χάος συνέχιζε να επικρατεί σε αναρίθμητους κρατικούς οργανισμούς, υπουργεία, δημόσιες επιχειρήσεις, κρατικά εργοστάσια ακόμη και ...πανεπιστήμια! Οι λεγόμενες «επιτροπές κρίσης», που συγκροτήθηκαν από στελέχη και υποστηριχτές της «Σερβικής Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης» για την τήρηση της ομαλότητας, «ξέχασαν» πως το σύνθημα για «πολιτική ανυπακοή» ήταν μέχρι την ανατροπή του Μιλόσεβιτς.

Ετσι, είναι ήδη ευδιάκριτο πως οι θριαμβευτικοί πανηγυρισμοί της 5ης Οκτώβρη για την ανατροπή της «παλιάς ηγεσίας», έγιναν εν μία νυκτί, όπως άλλωστε αναμενόταν, άγρια μάχη παντός στελέχους για την εξουσία. Αυτή η «νύχτα», μάλλον, θα κρατήσει πολύ...