Κυριακή 15 Γενάρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μονόδρομος η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων

Γρηγοριάδης Κώστας

Μισθούς Βουλγαρίας θέλουν να δίνουν οι καπιταλιστές και τα κόμματά τους στους εργαζόμενους στη χώρα μας για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις. Τα στοιχεία, όμως, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στη γειτονική χώρα, όπου ο κατώτατος μισθός βρίσκεται κοντά στα 145 ευρώ, έρχονται να καταρρίψουν για ακόμα μια φορά το μύθο ότι η φτηνή εργατική δύναμη θα φέρει επενδύσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η αξία των άμεσων ξένων επενδύσεων που έγιναν στη Βουλγαρία το 2011 διαμορφώθηκε μόλις στα 700 εκατομμύρια ευρώ και ήταν σαφώς μειωμένες σε σχέση με το 2010. Φυσικά, τα κεφάλαια δεν παρέμειναν στη χώρα και μεταφέρθηκαν μέσω των θυγατρικών στις μητρικές επιχειρήσεις, όπως παραδέχθηκε ο υπουργός Οικονομίας, Ενέργειας και Τουρισμού Τρ. Τράικοφ. Το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουν οι εργαζόμενοι είναι ένα: Ο περιβόητος μονόδρομος της ΕΕ και γενικότερα η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν πρόκειται ποτέ να οδηγήσει στην κοινωνική ευημερία αλλά στην αύξηση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων. Οι δίχως τέλος θυσίες των δικαιωμάτων των εργαζομένων μοναδικό αποτέλεσμα έχουν την κερδοφορία των μονοπωλίων. Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα οργανώσει την παραγωγή και την οικονομία με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Λαϊκή συμμαχία ανατροπής

Εχει κάθε λόγο ο υπουργός Εργασίας να εμπιστεύεται τους κοινωνικούς εταίρους και να προσβλέπει ότι ο διάλογος θα καταλήξει σε συμφωνία που θα τσακίσει μισθούς, εργασιακά δικαιώματα και ασφαλιστικό. Γι' αυτό, μιλώντας στο «Μέγκα», αποδοκίμασε την ιδέα για πράξη νομοθετικού περιεχομένου, προεξοφλώντας ότι ο διάλογος θα καταλήξει σε συμφωνία. «Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν αποτελεί λύση, η συμφωνία αποτελεί λύση», τόνισε χαρακτηριστικά, εκφράζοντας ταυτόχρονα και την εμπιστοσύνη του στους κοινωνικούς εταίρους. «Θα κάνουμε σεβαστή την όποια απόφαση των εταίρων», είπε με έμφαση. Προδιέγραψε μάλιστα και το αποτέλεσμα της συμφωνίας, δηλώνοντας ότι «το θέμα του κατώτατου μισθού και η μείωση των αποδοχών των χαμηλόμισθων δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας», υπονοώντας ότι ο κατώτατος μισθός δε θα θιγεί. Οι πάντες όμως γνωρίζουν ότι δεν ήταν πρώτος στόχος η κατάργηση του κατώτατου μισθού, αλλά να γκρεμίσουν όλους τους μισθούς στο επίπεδο του μισθού πείνας των 500 και 600 ευρώ καθαρά, που είναι ο κατώτερος, να απαλλάξουν τους εργοδότες από τις όποιες εισφορές είχαν στο ασφαλιστικό και να γενικεύσουν την ελαστική - προσωρινή εργασία. Αλλωστε, ο υπουργός ομολόγησε πως και ο ίδιος θεωρεί ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας δεν έχει να κάνει με τον κατώτατο μισθό αλλά π.χ. με την υλοποίηση των επιχειρησιακών συμβάσεων. Είναι ώρα ταξικής αφύπνισης και αντεπίθεσης. Είναι ώρα κάθε εργάτης και εργάτρια να πάρει θέση στην ταξική οργάνωση, να συσπειρωθεί στο ΠΑΜΕ και να συστρατευτεί με το ΚΚΕ για τη λαϊκή συμμαχία της αντεπίθεσης και ανατροπής.

Μείωση ως το 2020...

Από το 2000 μέχρι και τώρα το αγροτικό εισόδημα μειώνεται και θα συνεχίσει να μειώνεται μέχρι το 2020. Τη μέχρι τώρα μείωση τη δείχνουν τα ίδια τα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας. Μια μείωση που από το 2000 μέχρι το 2011 φτάνει αθροιστικά το 26,5%. Για παράδειγμα, το 2011 η μείωση του αγροτικού εισοδήματος ήταν 5,3% και το 2010 ήταν 4,3%. Πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν προβλέπει ότι μέχρι το 2020 το αγροτικό εισόδημα στις παλιές χώρες της ΕΕ (στους 15), δηλαδή συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, θα έχει μείωση 3,5%. Και αν η ίδια η ΕΕ προβλέπει μείωση του αγροτικού εισοδήματος στο σύνολο των χωρών της, τότε τα πράγματα θα είναι μάλλον στην πράξη πολύ χειρότερα για τους Ελληνες φτωχούς αγροτοκτηνοτρόφους. Ηδη το μνημόνιο και τα χαράτσια τσακίζουν το αγροτικό εισόδημα και η αναθεώρηση της ΚΑΠ για το 2014 - 2020 θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα. Η ολέθρια πολιτική που ακολουθείται και θα ακολουθηθεί και τα επόμενα χρόνια από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις του ευρωμονόδρομου οδηγεί τη φτωχή αγροτιά σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και απόγνωση, ενώ, από την άλλη, θα επιταχυνθεί το πέρασμα της γης, της αγροτικής παραγωγής, των επιδοτήσεων και γενικότερα του παραγόμενου αγροτικού πλούτου της χώρας μας στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών, προς όφελος πάντα της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος της ΕΕ, της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. ή όποιας άλλης τέτοιας κυβέρνησης προκύψει. Μπρος σε αυτή την άσχημη κατάσταση η φτωχή αγροτιά καλείται να αντιδράσει αγωνιστικά και να συστρατευτεί με την ΠΑΣΥ. Η ΠΑΣΥ κλιμακώνει τον αγώνα για την ανατροπή της ΚΑΠ και, γενικότερα, της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων και το άνοιγμα του δρόμου για μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας, κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων, με πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, συντονισμένες σε πανελλαδικό επίπεδο, το τελευταίο 10ήμερο του Γενάρη. Από τον αγώνα αυτό να μη λείψει κανείς φτωχός και μικρός αγροτοκτηνοτρόφος.

ΕΣΣΔ Με το χέρι στην καρδιά

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από την ανάγκη που διαπίστωνε ο συγγραφέας ότι οι απλοί άνθρωποι παραπληροφορημένοι από την αντισοβιετική προπαγάνδα είχαν ανάγκη να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι ποια ήταν η πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ.

Διάφορα ερωτήματα είχαν τεθεί και στον ίδιο το συγγραφέα από το φιλικό του περιβάλλον. Πώς έζησες εκεί; Πείνασες; Δυστύχησες, σε παρακολουθούσε η αστυνομία ή όλα αυτά είναι υπερβολές;

Ερωτήματα όπως: Ποια ήταν η καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση; Ποια χώρα ήταν αυτή; Πώς ζούσαν άραγε οι απλοί άνθρωποι; Τέτοια ερωτήματα, με ορισμένη δυσπιστία, έθετε και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν βρέθηκε στη Σοβιετική Ενωση το 1968.

Δυο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση και σε συμβολικό επίπεδο της διαδικασίας αντεπαναστατικών ανατροπών και καπιταλιστικής παλινόρθωσης το 1991 και με την αστική προπαγάνδα να οργιάζει πως είναι έγκλημα να ζουν οι εργάτες χωρίς καπιταλιστές, είναι εύλογο στους εργαζόμενους και στη νεολαία να γεννιούνται ερωτήματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας.

«Με το χέρι στην καρδιά» ο συγγραφέας δίνει ολοζώντανες πολλές πλευρές και απαντήσεις για την καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση. Το βιβλίο κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Μάριο Μόντι

Γρηγοριάδης Κώστας

Η συνάντηση του Ιταλού πρωθυπουργού Μ. Μόντι με τη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ την Τετάρτη στο Βερολίνο ανέδειξε για άλλη μια φορά τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν στο φόντο της κρίσης αλλά και την αναζήτηση νέων πρόσκαιρων συμβιβασμών μεταξύ των αστικών τάξεων των κρατών - μελών της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

Ο Μόντι προειδοποίησε την ΕΕ πως υπάρχει κίνδυνος η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης να πέσει στα χέρια «αντιευρωπαϊστών λαϊκιστών», φοβούμενος και αυτός αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Αυτό το «χαρτί» παίζει για λογαριασμό της ιταλικής πλουτοκρατίας και τα άλλα περί «θυσιών του ιταλικού λαού λαού» είναι για το θεαθήναι.

Στην Ιταλία, δύο μήνες σχεδόν μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον τεχνοκράτη Μόντι με συμφωνία των αστικών κομμάτων (αντίστοιχη όπως του Παπαδήμα στη χώρα μας), έχουν ήδη εφαρμοστεί μέτρα λιτότητας ύψους 33 δισεκατομμυρίων ευρώ με αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα, αύξηση των απαιτούμενων χρόνων εισφορών, «πάγωμα» των συντάξεων από 936 ευρώ και άνω, αύξηση του ΦΠΑ από 21% σε 23% και επιβολή φόρου ακινήτου. Από την 1/1 έχει τεθεί σε ισχύ η ολική απελευθέρωση του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων, ωφελώντας κυρίως τα μεγάλα πολυκαταστήματα και τις εμπορικές αλυσίδες. Επί τάπητος βρίσκεται η απελευθέρωση των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων, ενώ παράλληλα προωθούνται αλλαγές στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με διευκόλυνση των απολύσεων. Και όλα αυτά με την ανοχή, και τις δήθεν «αγωνιστικές κορόνες» των συμβιβασμένων ηγεσιών των συνδικαλιστικών οργανώσεων που όλα αυτά τα χρόνια αποκοίμισαν τους εργάτες και αφόπλισαν το κίνημά τους με τους λεγόμενους «κοινωνικούς διαλόγους», στους οποίους επιμένουν και τώρα.


Κ.Χ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ