Η περιοδεία πραγματοποιήθηκε με αφορμή την καλοκαιρινή σεζόν, που το αεροδρόμιο εξυπηρετεί δεκάδες χιλιάδες επιβάτες καθημερινά και η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι κακοπληρωμένοι, με δουλειές - λάστιχο, βιώνουν εξαντλητικά ωράρια.

Στη συζήτηση με τους εργαζόμενους ο Μ. Συντυχάκης σημείωσε πως ειδικά στο χώρο του αεροδρομίου αποκαλύπτεται το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση. Από τη μία τα τεράστια κέρδη που συγκεντρώνουν οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο και από την άλλη εργαζόμενοι που δουλεύουν λίγους μήνες το χρόνο με μισθούς - ψίχουλα και κουπόνια για σούπερ μάρκετ, κάτω από αντίξοες συνθήκες. Τα σπαστά ωράρια, η εντατικοποίηση της δουλειάς ιδιαίτερα στους υπαλλήλους, τους εργάτες και τις καθαρίστριες των εταιρειών επίγειας εξυπηρέτησης αεροσκαφών εγκυμονούν πολλούς κινδύνους για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων. Επιπλέον, όπως διαπίστωσε το κλιμάκιο του ΚΚΕ, ο κλιματισμός σε ορισμένους χώρους του αεροδρομίου είναι ελλιπής, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να δουλεύουν μέσα στη ζέστη ακόμα και σε συνθήκες καύσωνα, όπως αυτές που αναπτύχθηκαν τις προηγούμενες μέρες.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ ανέδειξε την ανάγκη οι εργαζόμενοι να οργανωθούν στο σωματείο τους και να παλέψουν για την εφαρμογή ΣΣΕ, ικανοποιητικούς μισθούς και ανθρώπινα ωράρια, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, κόντρα στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Να εμπιστευθούν και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, που δεν κορόιδεψε ποτέ το λαό, ακόμη κι αν χρειάστηκε να πάει «κόντρα στο ρεύμα», που πρωτοστατεί καθημερινά μέσα στο λαό, στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τις απολύσεις, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, τη φοροληστεία, τη θηλιά των χρεών. Για να βελτιωθεί η ζωή του λαού, να δυναμώσει η αλληλεγγύη.

• Συνεχίστηκε και αυτή τη βδομάδα το πλατύ άνοιγμα σε τόπους δουλειάς
• Αρθρο: Η πρωτοπόρα δράση μας στους πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση μάς εξοπλίζει με πείρα και συμπεράσματα
• Ανταπόκριση από την εκδήλωση της ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ για τον πρωτοπόρο κομμουνιστή και επιστήμονα Μήτσο Μαρουκάκη

Από περιοδεία σε Ναυπηγείο στο Πέραμα, με ομιλητή τον Βαγγέλη Μαρούπα, μέλος της ΚΕ

Στην Αττική, περιοδείες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ άλλων σε Ναυπηγεία της Ζώνης στο Πέραμα και στη Σαλαμίνα, παραμονές της χτεσινής απεργιακής μάχης που έδωσαν οι εργάτες με αιχμή την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που θα περιλαμβάνει ανάκτηση των απωλειών τους κατά τα χρόνια της κρίσης και θα προβλέπει ικανοποιητικά μεροκάματα που να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Παράλληλα, πρόγραμμα περιοδειών βρίσκεται σε εξέλιξη σε φαρμακοβιομηχανίες και φαρμακαποθήκες της Αττικής, διακινώντας σχετική ανακοίνωση που κυκλοφόρησε η ΚΟ Φαρμάκου της ΤΟ Βιομηχανίας. Συνεργεία του Κόμματος έχουν επισκεφθεί την «Elpen», τη «Unipharma», τον ΣΥΝΦΑ, τον ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, την «Apivita» κ.λπ.

«Πώς θα πάρουν οι εργαζόμενοι την εξουσία; Το κράτος και οι μηχανισμοί του είναι πολύ καλά οργανωμένοι...» ήταν μία από τις «ενστάσεις» εργαζόμενου στο εργοστάσιο της φαρμακευτικής «Boehringer Ingelheim» στο Κορωπί, κατά τη διάρκεια περιοδείας που πραγματοποίησε η Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Το στέλεχος του Κόμματος υπογράμμισε ότι προφανώς το ΚΚΕ έχει επίγνωση της δύναμης που έχει ο αντίπαλος, όμως οι εργαζόμενοι πρέπει να αποκτήσουν μέσα στη δράση εμπιστοσύνη στη δική τους δύναμη, στη δύναμη της οργάνωσης μέσα από τα συνδικάτα, που πρέπει να δυναμώνουν σε κάθε τόπο δουλειάς. Οτι όσο ισχυρός και να φαντάζει ο αντίπαλος, πάντα το καθοριστικό στοιχείο είναι η δύναμη της εργατικής τάξης. Αναφέρθηκε επίσης στην πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που μπορεί πραγματικά να πολλαπλασιάσει τη δύναμη του λαϊκού παράγοντα και, στο βαθμό που δυναμώνει η Συμμαχία, να αντιπαρατεθεί με εκείνους που έχουν τα μέσα παραγωγής, την εξουσία στα χέρια τους.

Σε εργάτες στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας μίλησε η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτής

Η Γ. Ταβουλάρη κάλεσε τους εργαζόμενους να κάνουν κριτήριο τις δικές τους ανάγκες κι έτσι να τοποθετηθούν στις εξελίξεις, επιλέγοντας το δρόμο της διεκδίκησης για την ικανοποίησή τους. Τόνισε ακόμη ότι κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να εφησυχάζει ούτε από το κλίμα κάλπικης αισιοδοξίας που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, ότι δήθεν τα δύσκολα πέρασαν μετά το κλείσιμο της «αξιολόγησης», ούτε απ' το γεγονός ότι υπάρχουν επιχειρήσεις όπου οι εργαζόμενοι αμείβονται σχετικά καλύτερα και νιώθουν μεγαλύτερη σιγουριά. Τόνισε ότι και σε αυτή την περίπτωση οι εργαζόμενοι πάλι θίγονται από την κυβερνητική πολιτική, από την υψηλή φορολογία, τις περικοπές σε Υγεία και Πρόνοια, για την εξασφάλιση πόρων που πάνε στο μεγάλο κεφάλαιο χρηματοδοτώντας τις επενδύσεις του. «Να έχουμε επίσης στο μυαλό μας ότι το γενικότερο ξήλωμα των δικαιωμάτων στις εργασιακές σχέσεις, ξεκινώντας από τις ΣΣΕ, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, την αγωνιστική διεκδίκηση κ.λπ., δεν πρέπει να αφήνουν κανένα εργαζόμενο κανενός κλάδου εφησυχασμένο. Οταν διαμορφώνεται τέτοιο πλαίσιο, δεν μπορεί να εξασφαλιστούν σε ένα χώρο δουλειάς ή ακόμα και σε έναν κλάδο τα κατακτημένα δικαιώματα. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι όταν διατηρείται μια Σύμβαση ή ένας μισθός, έστω και σε ατομικό επίπεδο, όταν όλα τα άλλα γύρω κατεδαφίζονται», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Από τη συζήτηση στο εργοστάσιο φαρμάκου στο Κορωπί

Ενέπνευσε τους εργαζόμενους, τους έδωσε αυτοπεποίθηση για το δίκιο της πάλης τους. Πρόσθεσε το στοιχείο της αντοχής απέναντι στην αστική τάξη, στις ενώσεις των διαφόρων τμημάτων της, στην κυβέρνησή της, στα κόμματά της, στους δημάρχους που στηρίζουν τη στρατηγική της, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που ελέγχει, στα στηρίγματά της στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ολους αυτούς που εξαπέλυσαν μια ομοβροντία αντεργατικής επίθεσης με στόχο τη διάσπαση, τη χειραγώγηση, τον αποπροσανατολισμό και τον εγκλωβισμό των εργαζομένων.

Τους βοήθησε να καταλάβουν ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης είναι στον αντίποδα των αναγκών τους. Οτι η προπαγάνδα της, ότι νοιάζεται για το καλό των εργαζομένων αλλά δέχεται πόλεμο από τα νομικά όργανα του κράτους, ότι έχει κάθε καλή πρόθεση αλλά πρέπει να σεβαστεί το Σύνταγμα, είναι στάχτη στα μάτια τους για να συνεχίσει τη βρώμικη δουλειά που έχει αναλάβει.

Ενωσε στον ίδιο αγώνα μόνιμους υπαλλήλους και συμβασιούχους, βοήθησε να αναδειχτεί η ανάγκη για ενιαίο μέτωπο, προτάσσοντας τα κοινά τους συμφέροντα απέναντι σε μια πολιτική που τους εξαθλιώνει. Φάνηκε ότι αυτή η διεκδίκηση μπορεί να βοηθήσει στην ενότητα της εργατικής τάξης ανεξάρτητα από κλάδο, σχέση εργασίας και εργοδότη (κράτος ή ιδιώτες). Βοήθησε να εκφραστεί η συμπαράσταση ευρύτερων τμημάτων των εργαζομένων από διάφορους κλάδους, οι οποίοι έχουν αρκετή πλέον πείρα για να συνειδητοποιήσουν ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός που προσπάθησαν να καλλιεργήσουν η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, η Χρυσή Αυγή, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ, στρέφεται εναντίον των ίδιων. Οτι ο εχθρός δεν είναι ο εργαζόμενος που αγωνίζεται, αλλά η πολιτική που κάνει τη ζωή όλων των εργαζομένων κόλαση.

Ξεχωριστή ήταν η συμβολή των κομμουνιστών δημάρχων που στήριξαν τον αγώνα των εργαζομένων, πρόβαλλαν το αίτημα οι υπηρεσίες αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων να γίνονται από το κράτος, με αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς εργολάβους και ιδιώτες, χωρίς πληρωμές των λαϊκών νοικοκυριών.

Η συνεισφορά του ΚΚΕ σε αυτόν τον αγώνα δεν περιορίστηκε σε δηλώσεις στήριξης. Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι με τον πολυήμερο αγώνα τους στάθηκαν απέναντι σε «θεούς και δαίμονες», χωρίς να λυγίσουν, δεν ήταν τυχαίο. Το γεγονός ότι συνεχίζουν τον αγώνα τους με ψηλά το κεφάλι, ότι τα πανό των σωματείων τους γράφουν «Καμία απόλυση, μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους» δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η ακούραστη δράση των Οργανώσεων του ΚΚΕ στην Τοπική Διοίκηση, των στελεχών και των μελών του, που είναι οι ίδιοι εργαζόμενοι και μέλη των σωματείων των εργαζομένων, είχε τη δική της συμβολή στον προσανατολισμό και στην οργάνωση αυτού του αγώνα.

Μια τέτοια παρέμβαση δεν πραγματοποιείται ξαφνικά, προϋποθέτει - συλλογική και ατομική - κομματική δουλειά χρόνων, με πρωτοπόρα χαρακτηριστικά. Προϋποθέτει την ανάπτυξη μετώπου μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης με απόψεις περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων, με αυταπάτες ότι η κυβέρνηση έχει καλές προθέσεις και κάνει ό,τι μπορεί, με απειλές ότι οι αγώνες των εργαζομένων είναι ανεκτοί μέχρι το σημείο που δεν θα μπαίνει σε κίνδυνο η ανάπτυξη της χώρας, η ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας.

Προϋποθέτει, επίσης, σκληρή αντιπαράθεση με τις αποφάσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων όπως η ΠΟΕ - ΟΤΑ, που με ευθύνη της πλειοψηφίας της διαχωρίζει τους εργαζόμενους σε μόνιμους και συμβασιούχους. Με μια οργάνωση δηλαδή που, στην ίδια συνεδρίαση, στο ένα θέμα συζητάει υποκριτικά την ανάγκη να οργανωθεί η πάλη για να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος και στο επόμενο αρνιέται να εντάξει σωματείο στη δύναμή της επειδή το καταστατικό του δεν αναφέρει ρητά ότι απαγορεύει την εγγραφή συμβασιούχων με πλήρη δικαιώματα.

Η παρέμβαση των Οργανώσεων του ΚΚΕ θα υπολειπόταν των αναγκών που υπάρχουν σήμερα για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος αν δεν υπήρχε επεξεργασία θέσεων και στόχων πάλης, αν δεν υπήρχε σχέδιο δράσης και προετοιμασία. Αποδείχτηκε, για μια ακόμα φορά, αυτό που αναφερόταν στις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου, η δυνατότητα του Κόμματος να εκτιμά έγκαιρα και αντικειμενικά τις διαθέσεις των μαζών, να παρεμβαίνει σχεδιασμένα και οργανωμένα ως πρωτοπορία στο πλαίσιο πάλης, στις μορφές οργάνωσης και πάλης, στη διαπάλη, πρωτοστατώντας σε μαζικές συλλογικές διαδικασίες του κινήματος.

Η καταξίωση των κομμουνιστών στο χώρο δουλειάς τους, η αναγνώριση από τους συναδέλφους τους, η εκλογή τους στα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων τους, η δυνατότητα συσπείρωσης δυνάμεων ακόμα και αν δεν ακολουθούν πολιτικά το ΚΚΕ, είναι αποτέλεσμα μιας πολύχρονης δράσης με βάση τη στρατηγική του Κόμματός μας.

Χωρίς αυτήν τη συνεχή προσπάθεια των κομμουνιστών εργαζομένων στη Τοπική Διοίκηση, άλλων που συσπειρώνονται με αυτούς, οι εργαζόμενοι θα ήταν αφοπλισμένοι μπροστά στην επίθεση που δέχονται, ακόμα κι αν αυτή η επίθεση επιδεινώνει με τραγικό τρόπο τη ζωή τους. Ορος για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι η αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Ποιος αγώνας θα είχε αναπτυχθεί αν οι εργαζόμενοι αποδέχονταν ότι η απομάκρυνση από τη δουλειά μετά το τέλος της σύμβασης δεν είναι απόλυση αλλά φυσικό αποτέλεσμα μιας συμφωνίας που έχουν συναινέσει οι ίδιοι, αν αφήνονταν στα νύχια των «κορακιών» των δικηγορικών γραφείων, που τους καλούσαν να διεκδικήσουν τη δουλειά τους στις αίθουσες των δικαστηρίων, προσπαθώντας να βάλουν χέρι στο πενιχρό τους εισόδημα; Ποια θα ήταν η δυναμική του αν οι μόνιμοι υπάλληλοι στρέφονταν ενάντια στους συμβασιούχους και τα ανάποδο, αν μόνιμοι και συμβασιούχοι κλείδωναν τα πανό και τις ντουντούκες τους στα γραφεία των σωματείων γιατί κινδυνεύουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στον Τουρισμό; Πόσο προετοιμασμένοι θα ήταν οι εργαζόμενοι να αποκρούσουν την τακτική της κυβέρνησης αν άκουγαν την ΠΟΕ - ΟΤΑ που τους καθησύχαζε, λέγοντάς τους «καθίστε να καθαρογραφεί η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και μετά βλέπουμε...»;

Η επιβεβαίωση των εκτιμήσεών μας, το γεγονός ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες φανερώνονται τα αποτελέσματα της δουλειάς μας, δεν μας επιτρέπει να εφησυχάζουμε. Γνωρίζουμε καλά ποιες είναι οι αδυναμίες μας. Συνειδητοποιούμε ότι η αποτελεσματικότητα της παρέμβασής μας θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν είχαμε έγκαιρα επιμείνει στην κομματική οικοδόμηση, με προσανατολισμό στις πιο νέες ηλικίες, αν είχαμε διαμορφώσει σε μεγαλύτερο βαθμό έναν νέο περίγυρο δίπλα στις Κομματικές Οργανώσεις. Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα ανταποκριθούμε σε αυτό το καθήκον αν δεν ανέβει η ικανότητα των κομματικών δυνάμεων, να αξιοποιούνται περισσότερο οι φίλοι του Κόμματος, να παίρνουν θέση ευθύνης στην υλοποίηση των Αποφάσεών του. Αν δεν γίνουμε πιο ικανοί να ερχόμαστε σε επαφή με πλατύτερες δυνάμεις, άπειρες πολιτικά, που βγαίνουν στο δρόμο κάτω από το βάρος των οξυμένων προβλημάτων τους, να επιδρούμε στην κατεύθυνση της πάλης τους.

Επίσης ότι απαιτείται πολύ περισσότερη δουλειά από τις δυνάμεις μας, ιδίως εκεί που έχουμε την ευθύνη, για τη σταθερή λειτουργία των σωματείων, την τακτική συνεδρίαση των Διοικητικών Συμβουλίων, την ανάδειξη της σημασίας και την κατοχύρωση της Γενικής Συνέλευσης ως απαραίτητης διαδικασίας στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων.

Η πείρα από την κομματική παρέμβαση αναδεικνύει ότι πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα βήματα στο συντονισμό της δουλειάς ανάμεσα στις κλαδικές και εδαφικές Κομματικές Οργανώσεις, στην κατανόηση και υλοποίηση του καθήκοντος να δουλεύουν παντού με το ίδιο περιεχόμενο. Οτι είναι ακόμα μικρή η συμβολή μας στην ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, όπως εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο, στα όρια ενός δήμου ή μιας συνοικίας.

Τα παραπάνω ζητήματα απασχόλησαν το Κόμμα μας στο πρόσφατο Συνέδριό του. Με μεγαλύτερη ορμή πρέπει οι Αποφάσεις του να εφαρμοστούν στη ζωή. Αν κάτι επιβεβαιώθηκε από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση, είναι ότι το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα αδυνατεί να ικανοποιήσει ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων. Οτι οποιαδήποτε κυβέρνηση στο έδαφος αυτού του συστήματος, ό,τι πρόσημο κι αν έχει, δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή. Γι' αυτό ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι για να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τα κόμματά του. Αυτούς πρέπει να έχει στο στόχαστρο ο αγώνας τους, σε αυτήν τη βάση πρέπει να χτίζεται η συμμαχία τους με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αποδυναμώνοντας την επιρροή αυτών που υπόσχονται φιλολαϊκές λύσεις με μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού και παραμερίζοντας τις διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις που αναπαράγουν χρεοκοπημένες θεωρίες περί «ενδιάμεσων σταδίων» και μεταθέτουν στη «δευτέρα παρουσία» τη μόνη ελπιδοφόρα προοπτική, την ανατροπή αυτού του συστήματος. Η διεκδίκηση για ανάκτηση των απωλειών είναι το αντίδοτο στον εθισμό των μειωμένων απαιτήσεων. Ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις αποτελεί μέρος της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σε αυτόν το δρόμο, με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, των οπαδών του Κόμματος και των φίλων μας, θα ωριμάζει η συνείδηση για το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την κατάκτησή του.

Ο Μ. Μαρουκάκης

Στην περιοχή των χωριών της Βόρειας Σάμου, ο Μαρουκάκης, χημικός της εταιρείας Οίνων και Οινοπνευμάτων, αντάμωσε τη στυγνή εκμετάλλευση των φτωχών αγροτών και των εργατών της οινοποιίας από τους οινεμπόρους. Παράλληλα, τον απασχόλησε η εργατική τάξη της περιοχής του Καρλοβάσου με τους πάνω από 1.000 βυρσοδεψεργάτες που δούλευαν ήλιο με ήλιο ακόμη και την Κυριακή, σε άθλιες συνθήκες, ξυπόλητοι, ρακένδυτοι, με μεροκάματα πείνας.

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ, στο στήσιμο των οποίων συνέβαλε αποφασιστικά ο Μήτσος Μαρουκάκης, έπαιξαν πρωτοπόρο και καταλυτικό ρόλο στην οργάνωση των εργατών και των αγροτών και στους αγώνες που ακολούθησαν.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε αφιέρωμα - αφήγηση από τους Βαγγελιώ Αμπαζή και Αλκη Πόθο για τον πρωτοπόρο κομμουνιστή με αποσπάσματα από την τοπική λογοτεχνία, τον τοπικό Τύπο, αλλά κυρίως μέσα από το πλούσιο υλικό σε ανταποκρίσεις και ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» από τη Σάμο, έως τη δολοφονία του από τη βασιλομεταξική δικτατορία στις 13 Σεπτέμβρη 1936, όταν εκπαραθυρώθηκε από την Ασφάλεια του Μανιαδάκη, για να αποτελέσει το πρώτο της θύμα.

Στην εκδήλωση ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσε η έκθεση αρχειακού υλικού της περιόδου του μεσοπολέμου και ειδικότερα η αρθρογραφία του Μ. Μαρουκάκη στον «Ριζοσπάστη», η δίκη των μελών της Οργάνωσης που είχαν συλληφθεί το 1932 και παραπέμφθηκαν με το «Ιδιώνυμο» καθώς και η νεκρολογία για τον Μαρουκάκη του Ρ/Σ «Ελεύθερη Ελλάδα» το 1952, που αναδημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» το 1976, 40 χρόνια από τον μαρτυρικό του θάνατο.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το αφιέρωμα που παρουσιάστηκε σχετικά με τη ζωή του αλύγιστου κομμουνιστή:

«Ο Δημήτρης Μαρουκάκης ήταν γιος παπά, ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας. Γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου το 1902, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, ενώ στη συνέχεια σπούδασε χημικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, τη δεκαετία του 1920, ήρθε σε επαφή με την κομμουνιστική ιδεολογία, την ασπάστηκε και εντάχθηκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, την ΟΚΝΕ. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του έκανε στο Πανεπιστήμιο της Ντιζόν στη Γαλλία και στη Στουτγάρδη της Γερμανίας μεταπτυχιακές σπουδές στην οινολογία, όπου αρίστευσε. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Στον Αγιο Κωνσταντίνο, ο Δημήτρης Μαρουκάκης φτάνει στο τέλος της δεκαετίας του 1920 για να εργαστεί ως χημικός - οινολόγος στην εταιρεία Οίνων και Οινοπνευμάτων με έδρα στον Πειραιά και υποκατάστημα στον Αγιο Κωνσταντίνο της Σάμου. Μένει εδώ στο χωριό στο σπίτι του Κατσίκα, αλλά στον ελεύθερο χρόνο του πηγαίνει στο Καρλόβασι όπου χτυπά η καρδιά της εργατιάς με τους χίλιους και πάνω βυρσοδεψεργάτες, αλλά και σε όλα τα χωριά των Μαχαλάδων, όπου στενάζει από την εκμετάλλευση η φτωχή αγροτιά. Ο Αγιος Κωνσταντίνος μαζί με τον Κάμπο Βουρλιωτών, όπου βρίσκονται την εποχή εκείνη οι πόστες παραλαβής του μούστου από τα αμπελοχώρια των Εξη Γειτονιών, αποτελούν το κέντρο παραλαβής και εμπορίας μεγάλου - ίσως του μεγαλύτερου - τμήματος των σαμιώτικων κρασιών. Εδώ ανταμώνει ο Μαρουκάκης την άγρια εκμετάλλευση των αμπελουργών από τους κρασέμπορους και τους τοκογλύφους, μαζί με την εξαντλητική δουλειά των εργατών στις ταβέρνες, εργατών - δουλοπάροικων, αφού κατά κανόνα ξεχρέωναν με τη δουλειά τους τα πανωγραψίματα και τα δανεικά των αφεντικών τους.

Το 1928, λοιπόν, έχουμε τις μαρτυρίες για την ίδρυση των πρώτων κομμουνιστικών πυρήνων στη Σάμο. Ο σπόρος των πρωτοπόρων κομμουνιστών βρίσκει γόνιμο έδαφος στον Αγιο Κωνσταντίνο από τον Μήτσο Μαρουκάκη, ο οποίος οργάνωσε κι άλλους πυρήνες στα γύρω χωριά και στο Καρλόβασι. Ο Κώστας Δεμερτζής στο βιβλίο του "Το Αριστερό Κίνημα στον Παγώνδα", γράφει:

"Μέσα σ' ένα χρόνο 1928 - 1929 στα πιο πολλά χωριά της Σάμου είχαν οργανωθεί ομάδες και έπρεπε να γίνει μια πανσαμιακή συνδιάσκεψη για να βγάλουμε μια ακτιδική επιτροπή Σάμου, για να βοηθούνται οι τοπικές οργανώσεις και για να γίνεται ενημέρωση, πώς θα εφαρμοστεί πρακτικά η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ. Η συγκέντρωση αυτή έγινε κοντά στο χωριό Αγιος Κωνσταντίνος νύχτα στον Αβουρό, προδόθηκε από αφέλεια και επειδή δεν είχαν πάρει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας. Η αστυνομία διέλυσε την συγκέντρωση και έκανε συλλήψεις. Στη συγκέντρωση αυτή συμμετείχαν πολλά στελέχη..."

Ανάμεσα στις πολλαπλές διώξεις του (φυλακίσεις, εξορία στον Αη Στράτη κ.λπ.) εργάστηκε ως συντάκτης και αρχισυντάκτης του "Ριζοσπάστη". Εκεί τον βρήκε η βασιλοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Για την ακρίβεια, το βράδυ της 3ης Αυγούστου, λίγες ώρες πριν την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, ο Μαρουκάκης συνελήφθη στα γραφεία του "Ριζοσπάστη", μαζί με πολλούς άλλους κομμουνιστές, και οδηγήθηκε στη Γενική Ασφάλεια. Εκεί κρατήθηκε αρκετές μέρες και βασανίστηκε για να μαρτυρήσει τα μέρη που βρίσκονταν τα παράνομα τυπογραφεία του "Ριζοσπάστη". Ο Δ. Μαρουκάκης άντεξε τα σκληρά βασανιστήρια και δεν ομολόγησε τίποτε. Το μαρτύριό του κράτησε πάνω από ένα μήνα. Στις 10 το βράδυ στις 13 Σεπτέμβρη 1936 πετάχτηκε από τους βασανιστές του από την ταράτσα της Γενικής Ασφάλειας στο οδόστρωμα. Το άψυχο σώμα του Μαρουκάκη περισυνέλεξαν άτομα που εκείνη την ώρα περνούσαν μπροστά από το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας.

Η Ασφάλεια προσπάθησε, αποτυχημένα, να αποδώσει τη δολοφονία του Μαρουκάκη σε αυτοκτονία. Για τη δολοφονία του κατηγορήθηκε από τον "Ριζοσπάστη" ο αξιωματικός της Ασφάλειας και προϊστάμενος της υπηρεσίας Δίωξης Κομμουνισμού Ν. Χαραλαμπίδης. Ο Δημήτρης Μαρουκάκης, ο πρωτεργάτης της Οργάνωσης του ΚΚΕ στη Σάμο, ήταν το πρώτο θύμα της δικτατορίας του Μεταξά. Εχει πάρει τη θέση του στο Μαρτυρολόγιο των ηρώων της εργατικής τάξης στην πάλη της για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».