Οταν τον Οκτώβρη του 2016 τα ΜΑΤ ψέκασαν με χημικά τους συνταξιούχους που πορεύονταν μαζικά προς το Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση έριξε την ευθύνη σε αξιωματικούς της αστυνομίας και σε ορισμένους αστυνομικούς που «έχασαν την ψυχραιμία τους». Οταν, πριν από λίγες μέρες, αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για να ζητήσει αναίρεση της απόφασης που δικαίωνε τους εργάτες γης της Μανωλάδας, τα στελέχη της προσπάθησαν να ρίξουν την ευθύνη στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, λέγοντας ότι κατέθεσε τη σχετική αίτηση χωρίς να ενημερώσει το αρμόδιο υπουργείο. Οπως αποκαλύφθηκε, όμως, απ' όταν εκδόθηκε η απόφαση του ΕΔΑΔ, η κυβέρνηση είχε ένα ολόκληρο τρίμηνο μπροστά της για να δηλώσει ότι παραιτείται από το δικαίωμα να ασκήσει αίτηση αναίρεσης της καταδίκης του ελληνικού κράτους. Οταν, τέλος, με το θάνατο της 42χρονης εργαζόμενης στον Καρυπίδη αναδείχτηκε ξανά η ομηρία και η απληρωσιά χιλιάδων εργαζομένων, η κυβέρνηση είπε ότι η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στην αστική Δικαιοσύνη και ότι η ίδια έκανε ό,τι μπορούσε και περνούσε από το χέρι της για να βοηθήσει. Μ' αυτά και με τ' άλλα, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση τοποθετείται στα γεγονότα σαν ...να μην είναι κυβέρνηση! 'Η προσπαθεί να μας δουλέψει ψιλό γαζί, για να συγκαλύψει τις κραυγαλέες ευθύνες της, που είναι και το πιο πιθανό...

Ολο και πιο συχνές είναι οι αναφορές των ηγετών ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, ειδικά της Γερμανίας και της Γαλλίας, στα «κακά» των μέτρων «προστατευτισμού» που παίρνει ή διατείνεται ότι θα πάρει η προεδρία Τραμπ στις ΗΠΑ, ζήτημα που απασχόλησε άλλωστε και την πρόσφατη Σύνοδο του G20, προκαλώντας σφοδρές αντιπαραθέσεις. Μόλις χτες μάλιστα ο Γάλλος Πρόεδρος, δείχνοντας «τα δόντια» των γαλλικών μονοπωλίων, είπε σε συνέντευξή του ότι «επιθυμώ να υπερασπιστούμε το ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο. Ο προστατευτισμός είναι λάθος, είναι ο δίδυμος αδελφός του εθνικισμού και οδηγεί στον πόλεμο»! Τα περί «ελεύθερου και ανόθευτου ανταγωνισμού» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων βέβαια, ειδικά όταν μιλάμε για την εποχή του ιμπεριαλισμού, τον καπιταλισμό στο μονοπωλιακό του στάδιο, είναι γνωστό ότι αποτελούν παραμύθι για μικρά παιδιά. Οπως παραμύθι είναι και οι διάφορες θεωρίες που διατείνονται ότι με τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου τάχα καταργείται η εθνοκρατική βάση της καπιταλιστικής οικονομίας. Κι αν κάποιος έχει αμφιβολία, ας δει την τελευταία απόφαση του γερμανικού Υπουργικού Συμβουλίου, που με το πρόσχημα της ασφάλειας, αυστηροποιεί τα κριτήρια για εξαγορές γερμανικών επιχειρήσεων από μονοπώλια εκτός ΕΕ (βλέπε Κίνα), προκαλώντας μάλιστα αντιδράσεις από τους Γερμανούς βιομήχανους. 'Η ας δει τα αντίστοιχα μέτρα που θέλει να προωθήσει για τα δικά της μονοπώλια η Γαλλία, ζητώντας μάλιστα ένα τέτοιο πλαίσιο «προστατευτισμού» να περάσει και μέσα από τις αποφάσεις της Κομισιόν...

Οι μεν - η κυβέρνηση και οι συν αυτή - λένε ότι «δεν κοιτάνε πίσω», ότι αφήνουν τους άλλους «στη μιζέρια τους» και ότι σε λίγο καιρό «τα μνημόνια θα είναι παρελθόν». Αν δεν τους πιστεύουν τα άλλα αστικά κόμματα, ας ρωτήσουν, λένε, τον ΣΕΒ, τις αγορές που μειώνουν τα επιτόκια, την Κομισιόν, που δίνει «συγχαρητήρια» και παίρνει «υψηλού συμβολισμού» αποφάσεις κ.ο.κ. Οι δε τους απαντάνε ότι «παινεύονται» για τα «αυτονόητα», ότι άργησαν πολύ να κλείσουν τη δεύτερη «αξιολόγηση», ότι αν δεν είχε μεσολαβήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η «έξοδος στις αγορές» θα είχε γίνει προ πολλού. Το γεγονός, βέβαια, ότι η συζήτηση, οι διάφορες ερμηνείες, τα συγχαρητήρια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, οι προσδοκίες για την ανάκαμψη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας γίνονται με δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα που όλοι μαζί πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια και τώρα η κυβέρνηση επεκτείνει για πολλά χρόνια μπροστά, είναι λεπτομέρεια. Η «ουσία» είναι να συντηρούνται οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, για τον εγκλωβισμό του λαού...

1789 Ο λαός του Παρισιού κυριεύει το φρούριο της Βαστίλης. Η νικηφόρα εξέγερση στις 14 Ιούλη 1789 είναι η απαρχή της Γαλλικής αστικής Επανάστασης.

1795 Η «Μασσαλιώτιδα» υιοθετείται επίσημα ως γαλλικός εθνικός ύμνος. Γράφτηκε το 1792 από τον Ρουζέ ντε Λιλ.

1867 Ο Σουηδός βιομήχανος Αλφρεντ Νόμπελ επιδεικνύει για πρώτη φορά στο λατομείο Μέρστχαμ (Βρετανία) τη νέα του ανακάλυψη, τη δυναμίτιδα.

1889 Συνέρχεται το ιδρυτικό Συνέδριο της Β' Διεθνούς στο Παρίσι (14 - 20/7/1889), με τη συμμετοχή 400 αντιπροσώπων από 22 χώρες. Το Συνέδριο υιοθέτησε τους επαναστατικούς σκοπούς της Α' Διεθνούς και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη συγκρότηση παντού πολιτικών οργανώσεων και κομμάτων της εργατικής τάξης.

1918 Δημιουργείται η Εθνική Επιτροπή των Τσέχων, που θα οδηγήσει στην ανεξαρτησία της Τσεχοσλοβακίας στις 28 του επόμενου Οκτώβρη.

1918 Γεννιέται ο Σουηδός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου Ινγκμαρ Μπέργκμαν.

1921 Οι Ιταλοί μετανάστες εργάτες Νίκολα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι, που είχαν κατηγορηθεί ότι σκότωσαν δύο υπαλλήλους, κατά τη διάρκεια ληστείας ενός καταστήματος υποδημάτων στη Μασαχουσέτη, καταδικάζονται σε θάνατο με σκηνοθετημένη κατηγορία, για να χτυπηθεί το εργατικό κίνημα των ΗΠΑ, στο οποίο πρωτοστατούσαν.

1941 Η εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση «Ελευθερία» βγάζει στο βουνό Κερδύλια Νιγρίτας την πρώτη ένοπλη ανταρτοομάδα, 60 ενόπλων με επικεφαλής τον έφεδρο ανθυπολοχαγό του πυροβολικού Μένιο Θανάση (Λασάνη). Η ομάδα συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Γραφείου Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ, ονομάστηκε «Οδυσσέας Ανδρούτσος», ενώ εξέδωσε πολυγραφημένη εφημερίδα με τον ίδιο τίτλο.

1942 Τη νύχτα της 14 - 15 Ιούλη, με τη βοήθεια του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ και της ΚΟ Κατερίνης του Κόμματος, δραπετεύουν από το σανατόριο Πέτρας Ολύμπου 15 στελέχη που είχε φυλακίσει η μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια παρέδωσε στους κατακτητές. Μεταξύ αυτών, ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Κώστας Θέος, ο Γιώργης Παπαρήγας κ.ά.

1943 Τμήματα του ΕΛΑΣ συγκρούονται με ιταλικό τάγμα στο Λεόντειο Πελοποννήσου. Η μάχη του ΕΛΑΣ με το ΙΙΙ Τάγμα του 3ου Συντάγματος της ιταλικής μεραρχίας «Πινερόλο» κράτησε 16 ώρες και κατέληξε με ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού.

1947 Στην Αθήνα συλλαμβάνονται 2.500 περίπου άτομα. Οι συλληφθέντες σε 5 μέρες φτάνουν συνολικά τους 7.000 σε Αθήνα - Πειραιά και τους 8.000 στην επαρχία.

1958 Στρατιωτικό κίνημα στο Ιράκ, με επικεφαλής τον στρατηγό Καρίμ Ελ Κάσεμ, ανατρέπει τον βασιλιά Φεϊζάλ και την κυβέρνησή του. Το Ιράκ ανακηρύσσεται Δημοκρατία.

1962 Εγκαθίστανται στον Αραξο από τις ΗΠΑ οι πρώτες ατομικές βόμβες.

1963 Η ΚΕ του ΚΚΣΕ στέλνει επιστολή προς την ΚΕ του ΚΚ Κίνας σχετικά με τις διαφορές ανάμεσα στα δύο κόμματα. Η ρήξη στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα επισημοποιείται.