Σάββατο 14 Απρίλη 2012 - Κυριακή 15 Απρίλη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΑΤΖΕΝΤΑ
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
Θεατροποιημένος Ζολά

Το μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά «Τερέζα Ρακέν» (ο ίδιος ο Ζολά το διασκεύασε σε θεατρικό έργο) θα ανεβάσει το «Υπόγειο» του «Θεάτρου Τέχνης» στις 19/4, για λίγες παραστάσεις. Το μυθιστόρημα (γνωστό από τον κινηματογράφο και την όπερα) εκδόθηκε το 1867 και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, καθώς θεωρήθηκε τολμηρό, ακραίο, «χυδαίο» και «πορνογράφημα».

Η Τερέζα, χρόνια παντρεμένη με τον ασθενικό Καμίγ, ζει στο Παρίσι, με τον άντρα της και τη μητέρα του που έχουν ένα μαγαζί. Σε μια από τις καθιερωμένες συγκεντρώσεις για ντόμινο, στο σπίτι των Ρακέν, εμφανίζεται ο παλιός φίλος του Καμίγ, ο ζωγράφος Λοράν. Ενα άγριο πάθος γεννιέται ανάμεσα στον Λοράν και την Τερέζα, πάθος που οδηγεί στη δολοφονία του συζύγου. Οι δύο εραστές - υπεράνω πάσης υποψίας - παντρεύονται, με τις ευλογίες της κυρίας Ρακέν και φίλων τους και ξεφεύγουν από τη Δικαιοσύνη.

Μετάφραση - διασκευή - σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Ντόρα Λελούδα. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Παίζουν: Πέγκυ Σταθακοπούλου, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Αλίκη Αλεξανδράκη.

    
Δ. Δημητριάδης επί... 2

Το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Insenso», ανεβαίνει στη σκηνή του Nixon, το Μάη 2012, σε σκηνοθεσία του Eμμανουήλ Κουτσουρέλη. Πρόκειται για ένα μονόλογο, εμπνευσμένο από τη γνωστή ταινία του Λουκίνο Βισκόντι Senso (1954), τον οποίο ο συγγραφέας χαρακτηρίζει ως «μια όπερα χωρίς μουσική».

Με αφορμή την ηρωίδα του Βισκόντι ο Δημητριάδης δημιουργεί ένα νέο έργο, με θέμα τη συνέχεια του προσωπικού δράματος της ηρωίδας και κατ' επέκταση την αγωνία του ανθρώπου απέναντι στον έρωτα, την προδοσία και το ανέφικτο της ένωσης. Το έργο αποδίδεται με μια σύγχρονη σκηνοθετική προσέγγιση από δύο ηθοποιούς, την Σταμάτινα Παπαμιχάλη και την Εύα Ψυλλάκη.

«Οσο ατελής κι αν είναι ο άνθρωπος όταν δίνει όσα δίνει είναι πολλά για έναν άλλον άνθρωπο. Είναι πολλά όταν αυτός παίρνει όσα θέλει. Οσα δίνει ο άνθρωπος είναι πολλά όταν τα παίρνει ένας άνθρωπος όσα θέλει. Ενας άνθρωπος είναι πολύς για έναν άνθρωπο. Τίποτε περισσότερο δεν υπάρχει για τον άνθρωπο από έναν άνθρωπο. Τίποτε δεν γεμίζει τον άνθρωπο όσο ένας άνθρωπος».

    
Λαϊκά και ροκ

Η Φωτεινή Βελεσιώτου και ο Γιάννης Μήτσης συναντώνται επί σκηνής σε μια διαδρομή «από βαρύ ζεϊμπέκικο μέχρι σκληρό ροκάκι», όπως τιτλοφορείται η μουσική τους παράσταση, από τις 21/4 (10.30μμ) και για 4 Σάββατα, στο «Σταυρό του Νότου PLUS» (Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος, 2109226975). Φίλοι από χρόνια, οι δύο καλλιτέχνες βιώνουν το τραγούδι από διαφορετική πλευρά: Η μία τραγουδάει λαϊκά, ο άλλος ροκ. Φέτος πραγματοποιούν την παλιά τους επιθυμία, να συνεργαστούν, αποδεικνύοντας πως το ροκ είναι βαθύτατα λαϊκό και το αληθινό λαϊκό είναι ροκ. Η συνάντησή τους εκρηκτική και το ρεπερτόριο αποκαλυπτικό. Μαζί τους εμφανίζονται οι μουσικοί: Σπύρος Γκούμας: μπουζούκι τρίχορδο, κιθάρα, μαντολίνο, τραγούδι. Δημήτρης Τσιολχάς: ακορντεόν, τραγούδι. Δημήτρης Οικονομάκης: κοντραμπάσο. Επιμέλεια του προγράμματος: Αγγελος Σφακιανάκης.

    
«Ελεφας», μια άσκηση ήθους

Ενας νέος Ελληνας συγγραφέας θα παρουσιαστεί από τις 20/4 μέχρι τις 27/5, στο Αθηναϊκό Κοινό, με το πρώτο του θεατρικό έργο, από το Θέατρο «Στοά». Πρόκειται για τον Κώστα Μποσταντζόγλου, μέλος θεατρικής οικογένειας, γιος του Μποστ και αδελφός του ηθοποιού Γιάννη Μποσταντζόγλου. Το έργο του «Ο Ελεφας» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια κωμωδία, ένα βουκολικό δράμα, μια μαύρη κωμωδία ή μια σύγχρονη τραγωδία.

«Οταν διαβάσαμε» - σημειώνει ο Θανάσης Παπαγεωργίου - «για πρώτη φορά τον "Ελέφα" ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια, κι όμως το έργο περιέχει και μια ομαδική δολοφονία! Αν ο Κώστας Μποσταντζόγλου μοιάζει σε κάτι με τον πατέρα του τον Μποστ, είναι ότι κάτω από την ύπουλα χιουμοριστική ματιά τους υποβόσκει μια τραγική πραγματικότητα, που ακυρώνει το γέλιο που με τόση απλοχεριά σου έχουν χαρίσει. Για τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς, είναι μια άσκηση ήθους. Εχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις ανθρώπων της ελληνικής απόμακρης επαρχίας, που το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τις μεταξύ τους σχέσεις, όπως και ο τρόπος που έχουν μάθει να εκφράζουν τα αισθήματά τους».

Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου. Σκηνικό - Κοστούμια: Λέας Κούση. Παίζουν: Λήδα Πρωτοψάλτη, Θανάσης Παπαγεωργίου, Εύα Καμινάρη, Γιώργος Ζιόβας.

    
Ιστορίες για κρουστά

Σ' ένα γιορτινό πανηγύρι προσκαλούν ο Βασίλης Βασιλάτος και οι Ιστορίες για Κρουστά, στις 19/4 (10.15 μ.μ.), στην «Αυλαία» (Αγίου Ορους 15, Βοτανικός, 2103474074), με δικά τους τραγούδια και ευφάνταστες μεσογειακές διασκευές παραδοσιακών μουσικών θησαυρών. Ηχοι, ρυθμοί και μελωδίες σε μια «συνομιλία» ελληνικής παραδοσιακής, βαλκανικής, έθνικ και τζαζ μουσικής. Φασαριόζικοι τσίγκινοι κουβάδες και ισπανικά cajon, παραδοσιακά νταούλια και αφρoκουβανέζικα congas παρασύρουν ρυθμικά φωνή, ακορντεόν, βιολί, μπάσο, κλαρινέτο και κιθάρα στο «πανηγύρι». Τις Ιστορίες για Κρουστά «αφηγούνται» οι: Βασίλης Βασιλάτος (κρουστά), Ελλη Βασιλάτου (κλαρινέτο - φωνή), Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν), Claudia Rossini (βιολί), Γιάννης Σιφναίος (κιθάρα - φωνή) και Σταύρος Ράπτης (μπάσο) με τη σύμπραξη του συνόλου Percussion System (Ξένια Κατσικοκέρη, Χάρης Νείλας, Νικολέττα Ρουσογιάννη, Στράτος Κρυσταλλίδης, Αντρέας Τριανταφυλλόπουλος, Ιράνα Σάμιτα). Συμμετέχουν: Χαρίτωνας Χαριτωνίδης (γκάιντα), Παναγιώτης Σκουλάς (τραγούδι). Είσοδος: 10 ευρώ (με μπύρα ή κρασί) και ελεύθερη για ανέργους (με κάρτα ανεργίας).

    
Σύγχρονος τραγικός «χορός»

Μια δουλειά 18 χρόνων εκθέτει στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138), μέχρι τις 6 του Μάη, ο γλύπτης Θεόδωρος Παπαγιάννης, ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ Αθηνών. Tριάντα (30) υπερφυσικές ανθρώπινες φιγούρες, «Tα φαντάσματά μου» όπως τ' αποκαλεί ο Θ. Παπαγιάννης, στήνουν έναν «τραγικό χορό». Τα έργα που είναι φιλοτεχνημένα από τα αποκαΐδια του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης του 1993) και άλλα ανακυκλώσιμα υλικά, φτιάχνουν ένα χορό της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Στη μέση του χορού ένα ταψί με ψωμιά, σύμβολο της επιβίωσης του ανθρώπου, και μια πεσμένη μορφή συμπληρώνουν το σκηνικό της έκθεσης, που αποκτά συμβολικές διαστάσεις. Ο γλύπτης καλεί τον επισκέπτη της έκθεσης να αναρωτηθεί και να προβληματιστεί. Το γλυπτικό περιβάλλον «Τα φαντάσματά μου» πλαισιώνουν μουσικά και θεατρικά δρώμενα.

Ο επιμελητής της έκθεσης, ιστορικός της Τέχνης και επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστήμιου Αθηνών κ. Μάνος Στεφανίδης, σχετικά με το συμβολισμό των συγκεκριμένων γλυπτών του Θ. Παπαγιάννη, υπογραμμίζει: «Εδώ το δράμα στέκει άφωνο, χωρίς λόγια. Γι' αυτό και είναι τόσο επιβλητικό και τόσο καίριο...».

    


Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ