«Γιατί δεν είναι αριστερή η πολιτική πρόταση του ΔΝΤ για μείωση μισθών αλλά και τιμών;», αναρωτήθηκε, δήθεν αφελώς, γνωστός παρουσιαστής ειδήσεων χτες το πρωί στον «Αθήνα 9,84». Προσποιείται προφανώς το λαλίστατο «παπαγαλάκι» πως δε γνωρίζει ότι το βάρος στη δήλωση του Στρος Καν για «το φάρμακο του αποπληθωρισμού» πέφτει στη δραστική μείωση των μισθών και όχι βέβαια στη μείωση των τιμών των προϊόντων. Οι πάντες γνωρίζουν ότι οι τιμές των εμπορευμάτων δεν πέφτουν αντίστοιχα ή ανάλογα με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ακριβώς γιατί «ενσωματώνουν» το κέρδος του καπιταλιστή, το οποίο είναι «ανελαστικό». Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά από την ίδια τους την πείρα. Ολα τα προηγούμενα χρόνια το λεγόμενο εργατικό κόστος έπεφτε διαρκώς, αλλά οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών ανέβαιναν, ακριβώς γιατί ανέβηκε σε πρωτοφανή επίπεδα η κερδοφορία των μονοπωλίων. Αυτή είναι και η βασική αιτία που οδήγησε στη σημερινή κρίση του καπιταλισμού, που είναι πρώτα και κύρια κρίση υπερπαραγωγής προϊόντων και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Δεν μπορούν λοιπόν να μας παρουσιάσουν τα διάφορα καθεστωτικά παπαγαλάκια ως διέξοδο από την κρίση του καπιταλισμού τον ενισχυμένο καπιταλισμό... Η ειρωνεία είναι ότι κανένα παπαγαλάκι δε διανοήθηκε ποτέ να αγγίξει τα ιερά κέρδη των μονοπωλίων. Ο λαός λοιπόν μόνο δεινά μπορεί να περιμένει από τέτοιες «αριστερές» προτάσεις του ΔΝΤ. Πραγματική πρόταση σύμφωνη με τα συμφέροντά του είναι μόνο η πρόταση των κομμουνιστών ότι μπορεί και πρέπει να ζήσει χωρίς τους καπιταλιστές και τα υπερκέρδη τους.

Αφού ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είδε κι απόειδε στο Eυρωκοινοβούλιο ρωτώντας και ξαναρωτώντας για την ανάμειξη του ΔΝΤ στο μηχανισμό «στήριξης» της Ελλάδας, καταγγέλλοντας ότι αυτό αντίκειται στις ευρωενωσιακές συνθήκες, τη σκυτάλη πήρε ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας, και κατέθεσε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση στον πρωθυπουργό με θέμα: «Ο ρόλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον μηχανισμό δανειακής υποστήριξης της Ελλάδας και οι συνέπειες ανάμειξής του». Σ' αυτήν καταγγέλλει ότι η απόφαση δίνει στο ΔΝΤ «ρυθμιστικό ρόλο και αρμοδιότητες» και ότι «έτσι ο μηχανισμός εισάγει τη λογική και τις πρακτικές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην καρδιά της Ευρώπης». Και ρωτά τον πρωθυπουργό «ποιες εκτιμά ότι θα είναι οι συνέπειες των μέτρων και της ανάμειξης του ΔΝΤ στις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας;», αν «δεσμεύεται η κυβέρνηση ότι δε θα λάβει πρόσθετα επώδυνα μέτρα», αν «σχεδιάζει πρόγραμμα επίσπευσης ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας» και «πώς νομιμοποιείται η κυβέρνηση να υπαγάγει τη χώρα στο ΔΝΤ, χωρίς συζήτηση στη Βουλή, και χωρίς να έχει τέτοια εντολή από το εκλογικό σώμα;».

Η ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία, όμως, καμία ανάγκη δεν έχει να εισαγάγει τη λογική και την πρακτική του ΔΝΤ. Για τον απλό λόγο ότι έχει από συστάσεώς της ακριβώς την ίδια λογική και πρακτική. Βέβαια, δουλειά των οπορτουνιστών είναι να εξωραΐζουν το ρόλο και τη φύση της, όμως η προσπάθεια δαιμονοποίησης του ΔΝΤ και αγιοποίησης της ΕΕ βγάζει μάτι και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα.

Οπως μάτι βγάζει και η έγνοια τους για την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι ανησυχίες τους βεβαίως είναι αβάσιμες, μηχανισμοί όπως το ΔΝΤ δεν την επιβουλεύονται, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Το ίδιο δηλαδή που κάνει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική της. Και δε χρειάζεται να περιμένουμε τη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης του κ. Τσίπρα για να μάθουμε τι θα κάνει η κυβέρνηση. Και νέα μέτρα θα πάρει και «χαρακίρι» θα έκανε αν αυτό πρόσταζαν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Σε ό,τι τώρα αφορά στη «νομιμοποίησή της», δεν ξέρουμε αν μια συζήτηση στη Βουλή θα ικανοποιούσε τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα δεν είναι αν νομιμοποιείται να πάει στο ΔΝΤ. Το ζήτημα είναι να άρει ο λαός την εμπιστοσύνη του, να διορθώσει τώρα την ψήφο του, να μη νομιμοποιήσει στη συνείδησή του την αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική και να παλέψει για την ανατροπή της.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η αλήθεια είναι πως όταν η ΝΔ έφερε παρόμοια ρύθμιση το 2004 - και καταγγέλθηκε ως ξέπλυμα από το ΠΑΣΟΚ - προέβλεπε φορολογία 3% για τα κεφάλαια αυτά.

Το ΠΑΣΟΚ ζητάει 5%, εκτός αν αγοραστούν ομόλογα του Δημοσίου, οπότε ζητάει 2,5% για την ίδια «εξυπηρέτηση».

Με δεδομένο ότι τα ομόλογα Δημοσίου γενικώς ...συμφέρουν (όταν είσαι επενδυτής από το εξωτερικό), η κυβέρνηση μάλλον μπορεί να κατηγορηθεί ακόμη και για ...φθηνότερο ξέπλυμα χρήματος.

Βέβαια, και το τι σημαίνει «βρώμικο» χρήμα είναι κι αυτό σχετικό. Ανάλογα από ποια σκοπιά το αντιμετωπίζει ο καθένας.

Γιατί ένας νομότυπος επιχειρηματίας, που τα χρήματά του πάνε κι έρχονται στο εξωτερικό, ή μένουν στο εσωτερικό, από την εκμετάλλευση εργαζομένων τα έχει βγάλει. Και από επιδοτήσεις που χρηματοδοτούν οι φόροι του λαού.

Κι αυτό λέγεται, επίσης, και «βρωμιά» και ληστεία. Γιατί δεν είναι, βλέπετε, όλοι οι κλέφτες παράνομοι. Για την ακρίβεια, οι νόμιμοι είναι χειρότεροι από όλους.

Απλά, δεν είναι γνωστοί με ονόματα του είδους «Μπάμπης ο Σουγιάς»... Τους αποκαλούμε «Επενδυτές», «Αναπτυξιακούς παράγοντες», «Πιστωτικά ιδρύματα» και άλλα πολλά.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ, να αποκαλούν «δίχτυ ασφαλείας» τις πρόσφατες αποφάσεις της Κομισιόν οι «σχοινοβάτες» - κυβερνώντες.

Επειδή, όμως, τα ποσά δανεισμού που εγκρίθηκαν είναι απόλυτα συνδεδεμένα με το πρόγραμμα σταθερότητας μάλλον για άλλου τύπου «δίχτυ» μιλάμε.

Με αυτό, απλούστατα, προσπαθούν να «ψαρέψουν» ό,τι εργασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα έχει απομείνει στους εργαζόμενους. Και θα κριθούν για το αν είχαν «καλή ψαριά».

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι ο υφυπουργός Εργασίας, σε συνέντευξή του, έκανε καθαρό ότι ο νέος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης με τους μειωμένους συντελεστές αναπλήρωσης, ο οποίος θα οδηγήσει σε δραστική συρρίκνωση των συντάξεων, θα εφαρμοστεί όχι από το 2018 αλλά άμεσα. Και αυτό, ενώ ήδη είναι σε λειτουργία ο νόμος Ρέππα, που σε Δημόσιο, τράπεζες και ΔΕΚΟ κάθε χρόνο μειώνει τις συντάξεις που απονέμονται και ενώ παράλληλα «τρέχει» και η εφαρμογή του νόμου Πετραλιά που σε πολλές κατηγορίες αυξάνει τα όρια ηλικίας.

Ολα τα παραπάνω, ενώ η κυβέρνηση ήδη ετοιμάζεται να νομοθετήσει και για το Ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων με το οποίο θα αυξήσει δραματικά τα όρια ηλικίας των γυναικών και θα μετατρέψει την ασφάλισή τους σε επαγγελματική. Γίνεται καθαρό, λοιπόν, ότι οι ανατροπές στην Ασφάλιση δεν είναι ζήτημα του μέλλοντος, ούτε καν των επόμενων ετών... Και από εδώ και η ανάγκη για άμεση και αποφασιστική απάντηση όλων των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

«Συνταγή καταστροφής η γενικευμένη εκποίηση των ΔΕΚΟ» τιτλοφορείται χτεσινή ανακοίνωση της ΓΣΕΕ με την οποία η συμβιβασμένη πλειοψηφία «αντιδρά» στις νέες ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν το θράσος να βγαίνουν και να καμώνονται τους δήθεν οργισμένους για το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων όταν έχουν πρωταγωνιστήσει για να επιταχυνθεί και να διαφημιστεί ως κάτι θετικό για το λαό η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας και μιας σειράς κλάδων στρατηγικής σημασίας.

Οταν ξεκίνησε η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ η ΠΑΣΚΕ, που αρχικά έλεγε καμιά μετοχή σε ιδιώτες, κατέληξε να πρωτοστατεί στην καλλιέργεια αυταπατών στους εργαζόμενους με το αίτημα για δημόσιο έλεγχο. Τα ίδια υποστηρίζει κι η ΔΑΚΕ. Από κοντά κι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, πότε μιλά για δημόσιο έλεγχο πότε για 100% δημόσιο ΟΤΕ αλλά ποτέ για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, στηρίζοντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Αντίστοιχη στάση έχουν κρατήσει π.χ. και με το ξεπούλημα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Η υποκρισία τους άλλωστε αποτυπώνεται και στη χτεσινή ανακοίνωση, όπου ...προς το τέλος διευκρινίζεται ότι «η ΓΣΕΕ εκφράζει τη ριζική αντίθεση στη γενικευμένη και ισοπεδωτική αντίληψη που έντεχνα καλλιεργείται για ενοχοποίηση και εκποίηση άνευ όρων, προϋποθέσεων και κριτηρίων των ΔΕΚΟ». Δηλαδή, ουσιαστικά λένε ναι στις ιδιωτικοποιήσεις, αρκεί να ...βρεθούν οι απαραίτητοι όροι, προϋποθέσεις και κριτήρια, δηλαδή το κατάλληλο περιτύλιγμα και η προπαγάνδα για να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι.

Βασικό όπλο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και όσων στηρίζουν αυτή την πολιτική είναι η αυθαιρεσία. Δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα την οποία αναπαράγουν διαρκώς, με την αγαστή συνεργασία των αστικών ΜΜΕ. Η συνεχής επανάληψη τους δίνει τελικά οντότητα, αντιμετωπίζονται σαν να είναι αληθινά.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον ισχυρισμό ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα είναι πάνω από ένα εκατομμύριο, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογηθεί το χτύπημα των δικαιωμάτων τους. Τον ίδιο ισχυρισμό επανέλαβε προχτές το αποκαλούμενο Κέντρο Μελετών και Ερευνας του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών που στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εφτασε να παρουσιάσει και δήθεν στοιχεία για τον ισχυρισμό αυτό.

Σε έγγραφο που έδωσε αναφέρει ότι από τη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διοίκησης προκύπτει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι (μόνιμοι και συμβασιούχοι αορίστου χρόνου) είναι 370.517. Και τώρα θαυμάστε πώς γίνονται ένα εκατομμύριο. Σύμφωνα, σημειώνεται πιο κάτω, με εκτιμήσεις οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου είναι 550 χιλιάδες! Ετσι, γενικά και αόριστα εκτιμήσεις χωρίς να λέει ποιος τις κάνει και με τι κριτήρια. Και για το τέλος φυλάει ένα ακόμα ωραίο. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν 177.600 που είναι στρατιωτικό προσωπικό. Ως πηγή για τον αριθμό του προσωπικού στις ένοπλες δυνάμεις αναφέρει τη... «βικιπαίδεια»! Μια υποτιθέμενη εγκυκλοπαίδεια στο Ιντερνετ, στην οποία ο καθένας μας μπορεί να παρέμβει και να γράψει ό,τι θέλει.

Τα παραπάνω, ισχυρίζεται το Κέντρο, «αποδεικνύουν ότι οι εκτιμήσεις πως ο συνολικός αριθμός των υπαλλήλων που απασχολούνται στο δημόσιο τομέα υπερβαίνει το 1.000.000 είναι ακριβείς». Δηλαδή, κάνοντας φαύλους κύκλους είναι σα να μας λέει: «οι εκτιμήσεις κάποιων επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις κάποιων άλλων». Τι ακαταμάχητη επιχειρηματολογία!

Τα παραπάνω δεν αναφέρονται για να δείξουμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι λιγότεροι ή περισσότεροι. Αλλά ως ένα παράδειγμα της τέχνης των εκπροσώπων του κεφαλαίου να κατασκευάζουν όποιες πραγματικότητες θέλουν. Και ως προετοιμασία και προτροπή για απολύσεις στο δημόσιο, προκειμένου να μειωθούν τα κρατικά έξοδα όπως επιτάσσουν τα ...ελλείμματα.