Πέμπτη 14 Μάρτη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δρόμος

«Αποδείχθηκε ότι τελικά υπήρχε κι άλλος δρόμος από αυτόν της αιώνιας λιτότητας, της ασφυκτικής επιτροπείας και των διαρκών καταναγκασμών». Αυτά, ανάμεσα σε πολλά άλλα, είπε χτες στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο πρωθυπουργός, για τα «έργα και τις ημέρες» της κυβέρνησης, όλα τα προηγούμενα χρόνια, φτάνοντας χωρίς ντροπή να βαφτίζει το τρίτο μνημόνιο και τα εκατοντάδες αντιλαϊκά μέτρα... σεβασμό του λαού. Σε ό,τι αφορά πάντως τη σημειολογία του πράγματος, ακόμα πιο γκροτέσκο είναι το γεγονός ότι όλα αυτά τα περί τέλους της λιτότητας, της επιτροπείας και των διαρκών καταναγκασμών τα είπε μερικές μόλις ώρες απ' όταν οι «εταίροι» της κυβέρνησης σε ΕΕ και ΔΝΤ έδωσαν το «σήμα» για ακόμα μεγαλύτερη επιτάχυνση του αντιλαϊκού έργου σε ό,τι αφορά το ξήλωμα της όποιας προστασίας για τα «κόκκινα» δάνεια των λαϊκών οικογενειών, την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, το προνομοθετημένο «τσεκούρι» στο αφορολόγητο, την κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων και πάει λέγοντας. Οσο κι αν παλέψουν να «μασκαρέψουν» το δρόμο που δείχνουν στο λαό, αυτός είναι ο δρόμος των ατελείωτων θυσιών για το κεφάλαιο. Και πρέπει να πάρουν απάντηση από τους εργαζόμενους και το λαό, με ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Μπίζνες...

Στη γύρα έχουν βγει τις τελευταίες μέρες κάθε είδους «λαγοί», από αμερικανικές «δεξαμενές σκέψης» μέχρι Ελληνες και Κύπριους αξιωματούχους, που λένε ότι η εύρεση του κοιτάσματος στην Κύπρο διαμορφώνει προϋποθέσεις για «έντιμους συμβιβασμούς» στα Ελληνοτουρκικά και αποτελεί «κίνητρο για λύση» του Κυπριακού, πάνω στις γνωστές διχοτομικές προτάσεις. Θυμίζουμε πως μια από τις πρώτες τέτοιες παρεμβάσεις ήταν αυτή του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, προ ημερών στο Φόρουμ των Δελφών. Οπως έλεγε, «αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας "όλα δικά μου", τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος (...) Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι (...) να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να βρεις τρόπους οργάνωσης επιχειρηματικούς, τις μπίζνες, της δουλειάς, που να συμμετάσχει σε αυτό που της αντιστοιχεί και της αρμόζει». Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ...διεθνολόγος για να αντιληφθεί ότι τέτοιες προτάσεις ισοδυναμούν με προσκλητήριο στην Τουρκία να συμμετέχει στα συνεργατικά σχήματα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων που στήνονται υπό την εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ανατ. Μεσόγειο, ακόμα κι αν δεν υπάρξει οριστική διευθέτηση των διαφορών με την Ελλάδα και την Κύπρο. Αλλωστε, αυτοί οι σχεδιασμοί δεν είναι καινούργιοι. Τα ίδια προσπάθησε να προωθήσει και η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, βάζοντας ανοιχτά θέμα συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο, με «αμοιβαίο όφελος» για την αστική τάξη στη μια και στην άλλη πλευρά.

... με κατευνασμό

Στο ίδιο πνεύμα, ο πρώην ΥΠΕΞ ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί να λέει κανείς πως η Τουρκία, με χιλιάδες μίλια ακτογραμμής, δεν έχει καθόλου ΑΟΖ π.χ. λόγω Καστελόριζου, και ότι αντίθετα «τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις». Αυτό που δεν λέει, βέβαια, είναι ότι η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας υπακούει πρώτα απ' όλα στο σχεδιασμό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για τη διατήρησή της στο δυτικό στρατόπεδο, με ανταλλάγματα που ακουμπούν και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Με τέτοιο αμπαλάζ προσπαθούν επομένως να σερβίρουν τις διευθετήσεις που μαγειρεύουν στο παρασκήνιο και οι οποίες κανένα «κατευνασμό» των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων δεν σηματοδοτούν. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, αφού όπως δείχνει και όλη η μέχρι σήμερα πείρα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του Κυπριακού, πάνε τους ανταγωνισμούς (και επομένως τους κινδύνους για τους λαούς) σε «νέα πίστα».

Μάχη

Χωρίς τέλος είναι η «μάχη» του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην ακροδεξιά. Αφού πρώτα συγκυβέρνησε επί 4 χρόνια με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, αφού μετά έβαλε στελέχη με γνωστές και καταγεγραμμένες απόψεις για τους μετανάστες στις κυβερνήσεις του, αφού τα στελέχη του φωτογραφήθηκαν «σε πόλεις και χωριά» με τους χρυσαυγίτες δολοφόνους, τραπεζώνοντάς τους σε όλες τις εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, αφού από κοινού δήλωσαν υποψηφιότητα ΣΥΡΙΖΑίοι με ακροδεξιούς σε μια σειρά ψηφοδέλτια για τις ερχόμενες τοπικές εκλογές, και αφού πρώτα με αστείες δικαιολογίες η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής «σύρθηκε» επί τέσσερα χρόνια, τώρα φέρνουν για διαβούλευση και έναν Ποινικό Κώδικα που με τα όσα λέει για τα περί συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης, αντικειμενικά ρίχνει στα μαλακά τους ναζιστές δολοφόνους. Είτε η σχετική διάταξη αποσυρθεί τελικά μετά την κατακραυγή, είτε όχι, η κυβέρνηση γράφει έτσι κι αλλιώς στο παλμαρέ της άλλη μια αθλιότητα. Και επιβεβαιώνει ότι κανέναν αγώνα ενάντια στο φασισμό και την ακροδεξιά δεν πρόκειται να δώσουν όσοι υπηρετούν το σύστημα που γεννάει και θρέφει το φασισμό. Ο αγώνας αυτός είναι υπόθεση του λαού και γι' αυτό πρέπει να ενισχύσει το ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που με συνέπεια μπαίνει μπροστά σε αυτόν.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1489 Η βασίλισσα της Κύπρου, Κατερίνα Κορνάρο, πουλάει το βασίλειό της στους Βενετούς και αναχωρεί από το νησί. Αρχίζει η περίοδος της Βενετοκρατίας στην Κύπρο, που θα λήξει το 1571 με την κατάληψη της Μεγαλονήσου από τους Οθωμανούς.

1879 Γεννιέται ο κορυφαίος Γερμανός φυσικός Αλμπερτ Αϊνστάιν, θεμελιωτής μεταξύ άλλων της Θεωρίας της Σχετικότητας. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1921).

1883 «Φεύγει» από τη ζωή ο Κάρολος Μαρξ, γεννημένος στις 5 Μάη 1818 στην πόλη Τριρ της Πρωσίας. Με τον Φρίντριχ Ενγκελς συνδέθηκε τον Σεπτέμβρη του 1844 στο Παρίσι, που από τότε έγινε ο πιο στενός του φίλος. Μαζί πήραν ενεργότατο μέρος στην τοτινή κοχλάζουσα ζωή των επαναστατικών ομάδων του Παρισιού και επεξεργάστηκαν, παλεύοντας επίμονα ενάντια στις διάφορες θεωρίες του μικροαστικού σοσιαλισμού, τη θεωρία και την τακτική του επαναστατικού προλεταριακού σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Την άνοιξη του 1847, οι Μαρξ και Ενγκελς προσχώρησαν στην «Ενωση των Κομμουνιστών» και πήραν μέρος στο II Συνέδριό της (Νοέμβρης 1847 στο Λονδίνο), όπου έπαιξαν εξέχοντα ρόλο. Με εντολή του Συνεδρίου συνέταξαν και το περίφημο «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», που εκδόθηκε τον Φλεβάρη του 1848. Η νέα θεωρία επιβεβαιώθηκε περίλαμπρα από την πορεία των επαναστατικών γεγονότων του 1848 - 1849, όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα και απ' όλα τα προλεταριακά και δημοκρατικά κινήματα όλων των χωρών του κόσμου. Ο Μαρξ διεξήγαγε αμείλικτο πόλεμο εναντίον των θεωριών και των ρευμάτων του μικροαστικού και γενικότερα του μη προλεταριακού σοσιαλισμού, που κυριαρχούσαν τότε. Σε μια σειρά από ιστορικές εργασίες επεξεργάστηκε την υλιστική του θεωρία, αφιερώνοντας τις δυνάμεις του κυρίως στη μελέτη της Πολιτικής Οικονομίας. Την επιστήμη αυτή ο Μαρξ την επαναστατικοποίησε στα έργα του «Η Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» (1859) και «Το Κεφάλαιο» (τ. 1, 1867). Το 1864 ιδρύθηκε στο Λονδίνο η Ι Διεθνής, η «Διεθνής ένωση των εργατών». Ο Μαρξ ήταν η ψυχή αυτής της οργάνωσης, ήταν εκείνος που έγραψε την πρώτη «Διακήρυξή» της, καθώς και μια σειρά αποφάσεις, δηλώσεις και διακηρύξεις της. Μετά το Συνέδριο της Διεθνούς στη Χάγη (1872) ο Μαρξ εξασφάλισε τη μεταφορά του Γενικού Συμβουλίου της στη Νέα Υόρκη. Η Διεθνής εκπλήρωσε έτσι τη διεθνή της αποστολή και παραχώρησε τη θέση της σε μια εποχή απροσμέτρητα πιο μεγάλης ανόδου του εργατικού κινήματος σε όλες τις χώρες του κόσμου, συγκεκριμένα στην εποχή της ανάπτυξής του σε πλάτος, στην εποχή της δημιουργίας μαζικών σοσιαλιστικών εργατικών κομμάτων στο πλαίσιο κάθε εθνικού κράτους.

1938 Γεννιέται ο συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος.

1954 Πεθαίνει ο Κλέμεντ Γκότβαλντ, Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας.

1956 Το Στρατοδικείο της Λάρισας καταδικάζει δις σε θάνατο το στέλεχος του ΚΚΕ Ορθόδοξο Τοκαλή.

1970 Από τις φυλακές Κορυδαλλού, 27 νέοι πολιτικοί κρατούμενοι στέλνουν χαιρετιστήριο στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ, με το οποίο εγκρίνουν τη διακήρυξη της Α' Συνδιάσκεψης της ΚΝΕ και καλούν τη νεολαία να πυκνώσει τις γραμμές της.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ