Μέσα στην καρδιά του Β' Παγκόσμιου Πολέμου οι ναυτεργάτες υπό την καθοδήγηση της ΟΕΝΟ κατέκτησαν την υπογραφή της πρώτης συλλογικής τους σύμβασης. Διατάξεις εκείνης της σύμβασης επιβιώνουν ακόμα στην καθημερινότητα των πλοίων.

Με το σημερινό νομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας οι εφοπλιστές παίρνουν πίσω το ίδιο το δικαίωμα των ναυτεργατών να έχουν συλλογική σύμβαση. Μια τέτοια εξέλιξη είναι τουλάχιστον αιτία ταξικού πολέμου. Που, όμως, για να διεξαχθεί απαιτούνται ανατροπές στους συσχετισμούς σ' εκείνα τα συνδικάτα που βασιλεύουν ακόμα οι άνθρωποι των εφοπλιστών.

Ο αρνητικός συσχετισμός αφορά και τους εργάτες στη στεριά. Μ' αφορμή την Κυριακή αργία στον αστικό Τύπο μιλάνε ανοιχτά πια για την επιδίωξη να αυξάνεται όσο το δυνατόν περισσότερο ο απλήρωτος χρόνος εργασίας. Γιατί αυτό ακριβώς αφορούν η μία μετά την άλλη οι διατάξεις που καταργούν το σταθερό χρόνο εργασίας και επεκτείνουν τη δουλειά σ' όλη τη βδομάδα. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα πρέπει οι αγώνες των εργατών να έχουν ταξικά χαρακτηριστικά. Να πατάνε σε ανάλυση που δείχνει γιατί νομοτελειακά το κεφάλαιο επιδιώκει το ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης και άρα γιατί η αντιμετώπισή του δεν μπορεί να γίνει με παζάρια για το βαθμό εκμετάλλευσης, αλλά με πάλη για την ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης. Αυτό όμως απαιτεί συνδικάτα προσανατολισμένα σε τέτοια πάλη. Κι αυτό, επίσης, σημαίνει ανατροπές στους σημερινούς συσχετισμούς.

«Solidarity in our Union is alive» (η αλληλεγγύη στην Ενωσή μας είναι ζωντανή) διακήρυξε από τις Βρυξέλλες χτες ο Αντ. Σαμαράς. Κι από μια άποψη έχει δίκιο. Η αλληλεγγύη στην ένωση των καπιταλιστών για το πώς θα τσακίσουν συνολικά τους εργάτες είναι ζωντανή.

Την ίδια ακριβώς ώρα γίνονταν γνωστά τα ποσοστά της ανεργίας. Το ποσοστό που κάποτε ήταν εφιάλτης για τα νέα παιδιά τώρα είναι πραγματικότητα για το σύνολο των εργατών.

Εντός μιας τέτοιας πραγματικότητας η άποψη για την επιβολή του δίκιου του εργάτη είναι αυταπάτη.

Δεν είναι θέμα δίκιου ή άδικου αυτά που συμβαίνουν στη φορολογία. Είναι ταξική επιλογή η μείωση του εργατικού εισοδήματος, δηλαδή η μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Και με το μειωμένο μεροκάματο και με τις εισφοροαπαλλαγές στους βιομήχανους και με τη φοροληστεία στους εργάτες, αυτό που μένει είναι: Περισσότερη κλεμμένη υπεραξία για το κεφάλαιο, μικρότερη τιμή για την εργατική δύναμη.

Ετσι προχωράει το σύστημα, ο εργάτης μπορεί κατά καιρούς να αποσπά ένα τμήμα της κλεμμένης υπεραξίας, αλλά δίκιο δε βρίσκει. Αυτό μόνο καταργώντας τους εκμεταλλευτές θα το βρει, αλλά για κάτι τέτοιο πρέπει να εγκαταλείψει διάφορες αυταπάτες. Αυτές τις αυταπάτες καλλιεργεί όλη η αρθρογραφία που εντοπίζει το πρόβλημα στο δίκιο ή άδικο.

Είναι δίκιο για τους καπιταλιστές γιατί αυτοί έχουν την εξουσία. Αυτό ήταν και παραμένει το πρόβλημα που ζητά λύση. Ολα τ' άλλα είναι λόγια για να αλλάζουμε διαχειριστές και να διαιωνίζεται η εκμετάλλευση. Κι απ' αυτή τη σκοπιά οι ευθύνες των σοσιαλδημοκρατών του ΠΑΣΟΚ χτες, των οπορτουνιστών του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, είναι τεράστιες καθώς την ώρα που το πρόβλημα ζητά πραγματική λύση επιμένουν να καλλιεργούν αυταπάτες ότι με δική τους κυβέρνηση θα επιβληθεί το δίκιο.

Το γεγονός ότι η αστική τάξη έχει βάλει πλώρη για επανασταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, τίποτα καλό δεν προμηνύει για τα λαϊκά στρώματα. Ο νέος διπολισμός που επιχειρείται να στηθεί με ενοποίηση - ισχυροποίηση πολιτικών δυνάμεων που στο διά ταύτα δηλώνουν πίστη στο αδιατάραχτο της εξουσίας του κεφαλαίου, συνιστά μέγα κίνδυνο για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.

Αυτή η επιδίωξη πρέπει να βρει απέναντι όλο και ισχυρότερη τη λαϊκή συμμαχία που στήνεται στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές. Η εμπειρία από την πάλη των λαϊκών επιτροπών για να μην κοπεί το ρεύμα από κανέναν πρέπει να αξιοποιηθεί και στη μάχη ενάντια στη φοροληστεία, πρέπει να αξιοποιηθεί για το σύνολο των αγώνων που είναι σε εξέλιξη. Το ίδιο και η κοινή πάλη συνδικάτων, ενώσεων και επιτροπών αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, νεολαίων και γυναικών από τα λαϊκά στρώματα, όπως, π.χ., στις απεργίες. Μέσα από την εξέλιξη αυτής της μάχης θα γκρεμίζονται και οι αυταπάτες περί καλής και κακής διαχείρισης, θα οικοδομείται η συνείδηση που απαιτείται για ριζικές ανατροπές. Σε κάθε περίπτωση, πλέον, το θέμα της εξουσίας δεν μπορεί παρά να είναι στην ημερήσια διάταξη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΠΑΛΗΣ για αποτροπή των αυξήσεων της ΔΕΗ

ΤΑ ΝΕΑ: Φορο-αποκάλυψη

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σήμα για επανεκκίνηση

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Αναζητούνται τα κεφάλαια για κάλυψη της επαναγοράς

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Διπλή ήττα Στουρνάρα

6 ΜΕΡΕΣ: Τους αδειάζει και ο Προβόπουλος

Η ΑΥΓΗ: Μία τρύπα στο νερό για χρέος και ρευστότητα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νέος εκβιασμός στη Βουλή

ΕΘΝΟΣ: Νέα ανταρσία για τα προνόμια στη Βουλή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Προκλητικό ρουσφέτι

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ζωές στο δρόμο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Επικουρικές: πώς διαμορφώνονται μετά τις τελευταίες περικοπές

Η ΕΛΛΑΔΑ: Ολική επαναφορά Κόκκαλη στα λαχεία

«Απέναντι στη φορολογική επέλαση που εξαπλώνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση και διαλύει τα λαϊκά εισοδήματα σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι-μικροεπαγγελματίες, οι φτωχοί αγρότες θα πρέπει να βροντοφωνάξουν "ΚΑΤΩ ΟΙ ΦΟΡΟΙ". Να δημιουργηθεί στα σωματεία, στις λαϊκές επιτροπές, στους συλλόγους των αυτοαπασχολούμενων ένα οργανωμένο ορμητικό ποτάμι αντίθεσης, αντίστασης απέναντι στο φορολογικό κυκλώνα. Να υπερασπιστούμε τις ζωές των οικογενειών μας.

Την ιδία ώρα που η λαϊκή οικογένεια χτυπημένη στο δικαίωμα στην εργασία, με τσακισμένο μεροκάματο και μισθό και μαθημένη στην απληρωσιά προσπαθεί να διακανονίσει φόρους και χαράτσια του 2011 χωρίς ακόμα να μπορεί να ασχοληθεί με αυτούς του 2012, έρχονται σε λίγους μήνες νέοι φόροι, ένα ασήκωτο βάρος χρεών και οφειλών. Ενα ασήκωτο βάρος με τσακισμένα μεροκάματα, αλλεπάλληλους φόρους και κύμα ακρίβειας (ΔΕΗ, εισιτήρια στις μεταφορές κλπ.) που θεριεύει. Με το νέο φορολογικό η συγκυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) εντείνει τη φτωχοποίηση εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων, με φορολόγηση από το πρώτο ευρώ για όλους, με αυξημένους συντελεστές, με κατάργηση και μειώσεις φοροεκπτώσεων. Μαζεύουν λεφτά, για να χρηματοδοτήσουν τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές κ.λπ., που θα υλοποιήσουν την περιβόητη ανάπτυξη.

(...) Οι εργαζόμενοι, οι εργαζόμενες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, οι άνεργοι, οι άνεργες, το μεγάλο τμήμα των επαγγελματιών, εμπόρων, επιστημόνων, οι μικροί επιχειρηματίες και αγρότες πρέπει να συσπειρωθούν σε κοινή γραμμή διεκδίκησης και πάλης με δύο βασικούς άξονες:

Να πληρώσει το μεγάλο κεφαλαίο, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τράπεζες, οι μεγαλέμποροι. Να φορολογηθούν με συντελεστή 45% στα διανεμόμενα και αδιανέμητα κέρδη. Να καταργηθούν τα αφορολόγητα αποθεματικά και οι λεγόμενες αναπτυξιακές φοροελαφρύνσεις. Να καταργηθεί το ειδικό φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές. Να φορολογηθεί η μεγάλη ακίνητη περιουσία όλων των κεφαλαιουχικών επιχειρήσεων και να υπάρξει αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τη μεταβίβαση της μικρής ακίνητης περιουσίας.

Να καταργηθούν εδώ και τώρα τα χαράτσια, οι έμμεσοι φόροι στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στο πετρέλαιο θέρμανσης και στα καύσιμα. Να ληφθούν μέτρα προστασίας για τους ανέργους, νέους, μισθωτούς, εμπόρους και βιοτέχνες. Να καταργηθούν όλοι οι άμεσοι φόροι που πνίγουν και εξοντώνουν τα λαϊκά στρώματα» (απο την κοινή ανακοίνωση των ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ / στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)

ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ: «Τη δυνατότητα υπογραφής ατομικών συμβάσεων εργασίας στα κατώτερα πληρώματα των ποντοπόρων πλοίων δίνει στους πλοιοκτήτες διάταξη η οποία συμπεριλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥΣ: «Αν υπάρχει ένα επιχείρημα που να δικαιώνει τη απόφαση για απελευθέρωση του ωραρίου αυτό είναι ασφαλώς η αναζωογόνηση των αστικών κέντρων (...) όσο για την πιθανή καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων ασφαλώς να συζητηθούν (...) να μη χάσουμε το μέτρο ωστόσο. Τόσα και τόσα επαγγέλματα υπάρχουν που δουλεύουν επτά ημέρες τη βδομάδα, είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο» (στο ΕΘΝΟΣ).

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ: «Στο 24,8% αυξήθηκε η ανεργία στο τρίτο τρίμηνο του έτους, από 23,6% το προηγούμενο τρίμηνο σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (...) πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας από το 1998 (...) στο τρίτο τρίμηνο του 2011, η ανεργία είχε ανέλθει στο 17,7%» (στα ΝΕΑ, ηλεκτρονική έκδοση).

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: «Περισσότεροι από 1,6 εκατ. φορολογούμενοι πιάστηκαν το 2010 στην τσιμπίδα των τεκμηρίων διαβίωσης και κλήθηκαν να φορολογηθούν για πρόσθετο εισόδημα ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το σύστημα των τεκμηρίων, που έγιναν ιδιαίτερα τσουχτερά το 2010, απέδωσε και έκανε το φορολογικό σύστημα δικαιότερο. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Στις πολυπληθέστερες ομάδες των φορολογούμενων που πιάστηκαν στα τεκμήρια περιλαμβάνονται και περίπου μισό εκατομμύριο μισθωτοί και συνταξιούχοι οι οποίοι αν δεν έχουν κρύψει εισοδήματα, κλήθηκαν να πληρώσουν φόρο για τεκμαρτό εισόδημα, δηλαδή εισόδημα που δεν απέκτησαν και άρα δεν απέκρυψαν» (στο capital.gr)

Η ΤΑΞΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ: «Οταν δεν μπορείς να πατάξεις τη φοροδιαφυγή, τότε τα... παίρνεις από τους ειλικρινείς φορολογουμένους. Είναι η κλασική συνταγή που ισχύει δεκαετίες τώρα στη χώρα, γιατί καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και το φορολογικό σύστημα συνολικά με σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

ΤΟ ΠΛΑΝΟ: «Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι οικονομικές αποφάσεις είναι πίσω πια και ότι από εδώ και πέρα είναι ζήτημα πίστης και εφαρμογής όσων αποφασίσθηκαν το προηγούμενο διάστημα (...) εκτιμούν μάλιστα ότι αν δοθεί ένα ισχυρό σήμα πολιτικής σταθερότητας τα πάντα μπορούν να αλλάξουν (...) οι πολιτικές δυνάμεις (...) δεν έχουν παρά να βρουν το ταχύτερο βάση συνεννόησης και να συγκροτήσουν σχήματα μακράς πνοής» (στο ΒΗΜΑ)