Τρίτη 14 Δεκέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Οχι» της απάτης

Γρηγοριάδης Κώστας

Περίσσεψαν τα μεγάλα λόγια στη κυριακάτικη συνέντευξη του Αντ. Σαμαρά ότι τάχα «δεν δίνει συναίνεση σε μια πολιτική που έχει πέσει και έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα» αλλά στην πράξη και επί του συγκεκριμένου ήταν ολοφάνερη η βούλησή του να στηρίξει το σύνολο των άγριων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της ΝΔ παρόλο που ρωτήθηκε για τις ανατροπές στα εργασιακά απέφυγε να πει το παραμικρό για την κατεδάφιση των συλλογικών συμβάσεων και τον εργασιακό μεσαίωνα. Η διαφωνία του ήταν σκόπιμα γενικόλογη με τις ανατροπές στα εργασιακά, «δεν αποκαθιστούν την ευελιξία, δημιουργούν απορρύθμιση», ακριβώς για να μην τοποθετηθεί στο συγκεκριμένο στις επιχειρησιακές συμβάσεις, δηλαδή στις ατομικές συμβάσεις. Στο «διά ταύτα», έχει ήδη τοποθετηθεί υπέρ της κατάργησής τους στο όνομα της διάσωσης των επιχειρήσεων. Το «όχι» σήμερα στην ψηφοφορία είναι υποκριτικό και εκ του ασφαλούς, όπως ακριβώς το «όχι» στο μνημόνιο. Το ίδιο ισχύει και για τη μείωση των εργαζομένων στο δημόσιο, όπου η διαφωνία του εξαντλείται να μη γίνουν οι «απολύσεις μονομιάς»(!), αλλά σταδιακά... Οι εργαζόμενοι όμως μπορούν να διακρίνουν πολύ καθαρά το αντιλαϊκό πρόσωπο της πολιτικής της ΝΔ πίσω από τα επικοινωνιακά κόλπα της με στόχο τη διάσωση της ίδιας και του αστικού πολιτικού συστήματος.

Κέρδη από τον ιδρώτα των εργατών

Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ΤΖΑΜΠΟ «αντί για απολύσεις και μείωση μισθών προκρίνει ως φάρμακο στην κρίση την αύξηση της παραγωγικότητας, ενώ τάσσεται υπέρ των ανοιχτών καταστημάτων την Κυριακή». Τα παραπάνω αναφέρονται σε δημοσίευμα εγκώμιο του επιχειρηματία στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου. Δεν ξέρουμε τι εννοεί αύξηση της παραγωγικότητας στο εμπόριο, αλλά στην Ινδία υπάρχει επιχείρηση που την αύξησε αναγκάζοντας τους υπαλλήλους της να δουλεύουν με πατήνια! Τέτοια παραγωγικότητα ονειρεύεται;

Δεν προξενεί καμία εντύπωση βέβαια το αίτημα του συγκεκριμένου επιχειρηματία για άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή. Πρόκειται για πάγιο αίτημα των μεγαλοεπιχειρηματιών και πολυεθνικών που θέλουν λειτουργία των καταστημάτων επτά μέρες τη βδομάδα, αφού μια τέτοια εξέλιξη τους ανοίγει το δρόμο σε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, ως αποτέλεσμα του ξεκληρίσματος των μικρών επιχειρήσεων που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό. Γιατί είναι προφανές ότι στην «ΤΖΑΜΠΟ» δεν φτάνει το περίπου 1,2 δισ. ευρώ τζίρος ετησίως, ούτε το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ελέγχει το 38% της ελληνικής αγοράς παιχνιδιών με πωλήσεις 487,3 εκατομμύρια ευρώ της περυσινή χρονιά. Τα θέλει όλα. Γι' αυτό άλλωστε ο εν λόγω επιχειρηματίας μιλά ακόμα για αύξηση της παραγωγικότητας (αντί για μείωση μισθών και απολύσεις, όπως αναφέρεται), δηλαδή για ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς, για ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία, για εργαζόμενους - λάστιχο. Αλλωστε και στο σχέδιο νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις τη βελτίωση της παραγωγικότητας επικαλείται η κυβέρνηση για να τις επιβάλλει.

Ηδη, επίσης η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει αξιοποιήσει την ευελιξία στην εργασία αφού όπως αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της από 1/7/2009 έως 30/6/2010 απασχολούσε συνολικά 3.387 εργαζόμενους εκ των οποίων οι 579 είναι έκτακτο προσωπικό. Παράλληλα, η αντεργατική της δράση φροντίζει να πατάσσει κάθε έννοια συνδικαλιστικής δράσης (τέτοια δημοκρατία), γεγονός που επιβεβαιώνει η απόλυση του πρωτοπόρου αγωνιστή Ν. Νικολόπουλου και τα όσα ακολούθησαν.

Ντίλερς πάνε κι έρχονται...

«Πακέτο» φαίνεται ότι θέλει να πουλήσει το σιδηρόδρομο και το εμπορευματικό κέντρο του Θριασίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τους ενδιαφερόμενους να αυξάνουν και να πληθαίνουν, μιας και αυτό που τους προσφέρεται είναι «γωνιακό μαγαζί» και μάλιστα έναντι «πινακίου φακής». Εταιρείες γαλλικών και κινεζικών συμφερόντων έχουν μπει πιο «ζεστά» στις διαπραγματεύσεις - πρόσφατα η γαλλική «Alstom» υπέγραψε συμφωνία με την κινεζική κυβέρνηση για την από κοινού επένδυση στις σιδηροδρομικές αγορές ανά τον κόσμο.

Υπενθυμίζουμε ότι στις αρχές του Νοέμβρη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και η διοίκηση του ΟΣΕ είχαν συναντηθεί αντίστοιχα με τον Γάλλο υπουργό Μεταφορών και διοικητικά στελέχη της «Alstom», όμως πολύ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι και ο Ιάπωνας πρέσβης ζήτησε πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα «εξυγίανσης» του σιδηροδρόμου που εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Ολες οι παραπάνω κινήσεις μπορεί να παρουσιάζονται εντέχνως από το σύνολο των αστικών ΜΜΕ ως «επενδυτικές ενέργειες» που θα επιφέρουν την... πολυπόθητη «ανάπτυξη» που έχει «ανάγκη» η χώρα. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται καθαρά για ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που σίγουρα θα επιφέρει τεράστια ανάπτυξη των κερδών για τις ξένες πολυεθνικές - όποιες κι αν είναι αυτές - και τους ντόπιους εργολάβους έργων και πάσης φύσεως μεσάζοντες. Για τον εργαζόμενο λαό όμως, «επενδύσεις» σαν την παραπάνω, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να επιφέρει κάποια επισφαλή και με μισθό Κίνας θέση εργασίας.

Οι ελπίδες του εργαζόμενου λαού για μια καλύτερη ζωή δεν μπορούν να στηρίζονται στους λογής - λογής «επενδυτές» ούτε στους ντόπιους συνεργάτες τους, παρά μόνο στη δική του ανειρήνευτη μαζική πάλη, για να καταστήσει τον πλούτο που παρήγαγαν οι προηγούμενες γενιές και αυτόν που παράγει η σημερινή, πραγματικά λαϊκή περιουσία.

Εγκαταλείψτε τη ΓΣΕΕ

Σήμερα χιλιάδες εργάτες και εργάτριες κατεβαίνουν σε δρόμους και σε πλατείες, δίνουν τη μάχη για να περιφρουρήσουν και τα τελευταία εργατικά δικαιώματα που τους έχουν απομείνει, να κρατήσουν ζωντανές τις συλλογικές συμβάσεις, να αντισταθούν στην αντεργατική λαίλαπα. Στην αναμέτρηση αυτή έχουν απέναντί τους όχι μόνο τους κεφαλαιοκράτες, την κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Δίπλα σε αυτούς και μαζί τους, στο ίδιο στρατόπεδο, δρουν και χτυπάνε τους εργάτες οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Βρίσκεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που και στην περίπτωση των συλλογικών συμβάσεων, αποδείχτηκε ο πιο πολύτιμος σύμμαχος κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας.

Για βδομάδες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αποπροσανατολίσει τους εργάτες, να αποκρύψει τις πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης και του ΣΕΒ, αλλά και των ηγεσιών των υπόλοιπων εργοδοτικών οργανώσεων. Από την αρχή ακόμα η ηγεσία της ΓΣΕΕ εμφανίστηκε χέρι-χέρι με την κυβέρνηση, να στηρίζει την εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων με όρους κάτω από αυτούς που προβλέπουν οι κλαδικές στο όνομα της «διάσωσης» θέσεων εργασίας και ξιφούλκησε ότι δεν θα δεχτεί γενική ισχύ τους αλλά δεν είναι αντίθετη στην «κατά περίπτωση» εφαρμογή τους. Είναι ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που επαναλάμβανε ότι θα δεχόταν και το «πάγωμα» των μισθών αν ήταν να εξασφαλιστεί ότι δεν θα γίνουν απολύσεις. Συσχέτιζε δηλαδή τους μισθούς και τις θέσεις εργασίας, και αναπαρήγε το κύριο επιχείρημα των εργοδοτών, ότι για τις απολύσεις φταίνε οι μισθοί και όχι η επιδίωξη του καπιταλιστή για το κέρδος και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός που γεννάει. Στην πράξη μάλιστα ξεπουλούσε στον ΣΕΒ και την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με την οποία ακόμα και οι κατώτεροι μισθοί μειώνονται και ας μην πήρε ούτε στα χαρτιά δέσμευση για τις θέσεις εργασίας. Τώρα ξεπουλάει και τις επιχειρησιακές και τις θέσεις εργασίας.

Αποδεικνύεται κάθε μέρα ότι η ΓΣΕΕ είναι ο πραγματικός στυλοβάτης των επιδιώξεων του ΣΕΒ, ο φορέας που «λαδώνει» τα αστικά γρανάζια του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας, της υποταγής και εντέλει της ενσωμάτωσης του εργατικού κινήματος στο άρμα των κεφαλαιοκρατών. Και βέβαια οι θεατρινισμοί της ΔΑΚΕ και της «ΑΠ» με την αποχώρησή τους από το προεδρείο, δεν τις διαχωρίζει από την ΠΑΣΚΕ με την οποία βρίσκονται σε συμφωνία στρατηγικής και διαφοροποιούνται στα επουσιώδη και για τις εντυπώσεις και μόνο. Γι' αυτό η προτροπή του ΠΑΜΕ προς τους εργάτες «εγκαταλείψτε τη ΓΣΕΕ», είναι όσο ποτέ επίκαιρη και αναγκαία. Είναι όρος απαράβατος για την ενίσχυση των αγώνων, για το χτύπημα όλων αυτών που υπονομεύουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Εγκαταλείψτε τις παρατάξεις που τουλάχιστον δύο δεκαετίες πορεύονται γονυπετείς στο ιερό του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ, του ευρωμονόδρομου. Εγκαταλείψτε την πλειοψηφία που έκανε σημαία της τις εντολές της πλουτοκρατίας, την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα. Εγκαταλείψτε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που τά 'χει κάνει «πλακάκια» με την εργοδοσία, αποθεώνει τον «κοινωνικό εταιρισμό», θεωρεί - και προσπαθεί να πείσει τους εργάτες γι'αυτό - ότι έχουν το ίδιο συμφέρον με τα παράσιτα τους εκμεταλλευτές τους, με αυτούς που τους ξεζουμίζουν κάθε μέρα. Εγκαταλείψτε τους προαγωγούς των συμφερόντων της εργοδοσίας μέσα στην εργατιά. Εγκαταλείψτε τους.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Προσπάθειες αποπροσανατολισμού...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ καλύτερα να ...μη μιλάνε καθόλου οι «οργισμένοι» (εδώ γελάμε) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ;

Σαφώς πιο τίμιο από το να στριμώχνονται για το ποιος θα καταγραφεί στους ασκούντες «άσφαιρη» κριτική στο περίφημο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Αν ευελπιστούν ότι θα τους δει με «καλό μάτι» ο ελληνικός λαός επειδή με ...μισόλογα αμφισβήτησαν την κοινοβουλευτική διαδικασία προώθησης του νομοσχεδίου και όχι το περιεχόμενό του, είναι προφανές ότι κάνουν λάθος.

Σε περίπτωση που ευελπιστούν ότι θα καταχωρηθούν (γενικά και αόριστα και μέσω φημολογίας) στους «διαφωνούντες», να γνωρίζουν ότι η προσπάθειά τους να «θολώσουν τα νερά» θα αποτύχει.

Αλλωστε - δυστυχώς γι' αυτούς - η ψηφοφορία θα είναι ονομαστική και όποιος σηκώσει το χεράκι του σημαίνει ξεκάθαρα και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι στηρίζει την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Επίσης, οφείλουμε να τους πληροφορήσουμε ότι έτσι που πάει το πράγμα έχουν να ψηφίσουν ...πολλά «μνημόνια» ακόμη. Και θα εκτεθούν τόσες φορές που θα είναι αδύνατον να πείσουν ακόμη και τον πλέον αφελή.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ Δημοκρατία, φαίνεται ότι ...έχει αποφασίσει να διατηρεί σταθερό το ...ποσοστό στήριξης στην κυβερνητική πολιτική!

Θα στηρίζει κατά 51% και θα αντιπολιτεύεται κατά 49%! Σας θυμίζουμε ότι περηφανεύονται για το ότι έχουν ψηφίσει το 51% των κυβερνητικών νομοσχεδίων έως στιγμής.

Ε, στο πολυνομοσχέδιο δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν 10 από τα 18 άρθρα του! Δε θέλησαν να ψηφίσουν 9 που είναι ακριβώς το 50%...

Είναι αυτό το ...1% φαίνεται που δείχνει ακριβώς το στίγμα τους: «Ναι» στην πολιτική που ακολουθείται, «ναι» στις κατευθύνσεις της, αλλά εμείς μπορούμε να το κάνουμε πολύ καλύτερα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Απύθμενη κοροϊδία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τις πιο απίθανες προφάσεις σκαρφίζονται στην κυβέρνηση για να δικαιολογήσουν την καρατόμηση των συμβάσεων και τη μείωση των μισθών. Ετσι μιλώντας η υπουργός Εργασίας σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι η επιβολή επιχειρησιακών συμβάσεων θα «πυροδοτήσει την οργάνωση των εργαζομένων σε επίπεδο επιχείρησης»... Να λοιπόν που η κυβέρνηση νοιάζεται για την ένταξη των εργατών στα συνδικάτα και τη δημιουργία νέων γι' αυτό ψηφίζει τις επιχειρησιακές που καταργούν τις κλαδικές. Δε φτάνει που επιτίθενται με τέτοιο τρόπο στους εργάτες τους κοροϊδεύουν και από πάνω. Εκτός και αν η υπουργός έχει υπόψη της τα εργοδοτικά σωματεία, αυτά που γίνονται κατά παραγγελία της εργοδοσίας και που πολλές φορές στις διοικήσεις τους φιγουράρουν στελέχη των επιχειρήσεων από τις διευθύνσεις προσωπικού. Σίγουρα τέτοια συνδικάτα θα γνωρίσουν πρωτόγνωρη άνθιση...

Τα λένε μάλιστα αυτά, τη στιγμή που η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων σημαίνει ευθεία υπονόμευση της κλαδικής οργάνωσης των εργατών, δηλαδή την υπονόμευση των Ομοσπονδιών, μιας κατάκτησης της εργατικής τάξης η οποία στο πρόσωπο της κλαδικής οργάνωσης έβλεπε τον φορέα οργάνωσης και εκπροσώπησης όλων των εργαζομένων του κλάδου, ανεξάρτητα από την ειδικότητα ή την επιχείρηση που δούλευε κάποιος. Τα λέει μια κυβέρνηση που κυνηγάει τα συνδικάτα και ιδιαίτερα αυτά που δεν είναι του χεριού της. Μια κυβέρνηση που δεν ορρωδεί προ ουδενός και καταφεύγει ακόμα και στην πολιτική επιστράτευση απεργών όπως έκανε τελευταία με τους ναυτεργάτες.

Δική τους επιλογή

Ωραία η χτεσινή παράσταση βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος στη συνεδρίαση της ΚΤΕ, όπου τους έκαναν σεμινάριο ενόψει της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου, για την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το παραπέρα «κούρεμα» των αμοιβών των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.

Η υποκρισία όμως αυτών των βουλευτών που υποτίθεται είχαν διαφορετική γνώμη και άποψη, φάνηκε όταν διαμαρτυρήθηκαν επειδή, λέει, ο υπουργός Οικονομικών κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να ζητάει την έγκριση της Βουλής και άλλα παρόμοια. Γιατί, αν μη τι άλλο, είναι αθλιότητα να επικαλούνται αυτοί, τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, αφού αυτοί είναι που παραχώρησαν τέτοιες εξουσίες στην κυβέρνηση Παπανδρέου.

Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν, να θυμίσουμε ότι όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα μνημόνια, υπάρχει - για το θεαθήναι αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα - πρόβλεψη ότι κάθε συμφωνία κυβέρνησης- τρόικας, θα περνάει από τη Βουλή για να παίρνει τη σχετική κύρωση. Η αρχική διατύπωση ήταν: «Παρέχεται στον υπουργό Οικονομικών η εξουσιοδότηση να εκπροσωπεί το Ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή, με την ΕΕ, τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για κύρωση». Αυτό, με μια κουβέντα σήμαινε ότι κάθε συμφωνία κυβέρνησης- τρόικας θα έπρεπε να περάσει από το κοινοβούλιο και μετά από τη σχετική κύρωση θα μπορούσε να τεθεί σε ισχύ.

Ωστόσο, με την ομόθυμη ψήφο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, στις 7 του Μάη που μας πέρασε, άλλαξε η τελευταία πρόταση και διαμορφώθηκε ως εξής: «Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή, για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους».

Με βάση αυτά τα πραγματικά δεδομένα, αποτελεί πρόκληση να παριστάνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τους παραπονούμενους για τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Το κόμμα τους και οι ίδιοι προσωπικά, είναι υπεύθυνοι για τα αντιλαϊκά μέτρα, είναι υπόλογοι για τη βάρβαρη επίθεση που έχει εξαπολυθεί σε βάρος των εργαζομένων. Αυτοί είναι οι πρώτοι και καλύτεροι που βάζουν πλάτη για την υπόθεση της στήριξης του κεφαλαίου και του συστήματος και όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

Διά πυρός και σιδήρου

Στην προσφιλή της μέθοδο, της επιστράτευσης των απεργών, ετοιμάζεται να προσφύγει εκ νέου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, επιδεικνύοντας για πολλοστή φορά την αποφασιστικότητά της να περάσει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα διά πυρός και σιδήρου. Στο στόχαστρο αυτή τη φορά είναι οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες. «Ηδη από το Μέγαρο Μαξίμου, με φόντο τις εξαγγελθείσες απεργιακές κινητοποιήσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση δεν δίστασε να προχωρήσει στη λύση της επιστράτευσης, όποτε υπήρξαν απεργίες με μεγάλο κοινωνικό κόστος, όπως εκείνες των οδηγών φορτηγών δημοσίας χρήσης και των ναυτεργατών», γράφει η συνήθως καλά ενημερωμένη «Καθημερινή», αναπαράγοντας το μήνυμα του κυβερνητικού επιτελείου. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει πως δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό ή δισταγμό προκειμένου να βάλει στο «γύψο» όποιον κλάδο εργαζομένων αγωνίζεται κόντρα στην πολιτική της και απειλεί να δημιουργήσει «αρνητικό προηγούμενο», δηλαδή να πετύχει νίκες και ρωγμές στο μέτωπο της αντιλαϊκής επίθεσης. Από την άλλη όμως επιβεβαιώνουν περίτρανα την πολιτική αδυναμία τους να περάσουν με συναίνεση τα βάρβαρα μέτρα. Σε κάθε περίπτωση κάτι παραπάνω από σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν πρόκειται να τους σώσει, ούτε οι επιστρατεύσεις απεργών ούτε οι σιδερόφραχτοι μηχανισμοί καταστολής.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ολοι στην απεργία με το ΠΑΜΕ

Αύριο όλοι με τις σημαίες και τα πανό στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε 62 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Αύριο οι εργάτες και οι εργάτριες, μαζί με τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα να απαντήσουν στην άγρια αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της τρόικας. Αύριο να δοθεί απάντηση και στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, που συνδιαλέγεται και απλώνει κι αυτός «χείρα βοηθείας» στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Δεν υπάρχει χρόνος αναμονής. Απέναντι στην επίθεση που έχει εξαπολύσει το μαύρο μπλοκ και οι σύμμαχοί του στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να υπάρξει μαζική και μαχητική απάντηση σε ταξική κατεύθυνση. Σε αυτό το πλαίσιο, η απεργία στις 15 Δεκέμβρη δεν αποτελεί «κορύφωση», αλλά σταθμό για την παραπέρα κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων του λαού. Το πολυνομοσχέδιο, που καταργεί τις κλαδικές συμβάσεις και δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιούν οι εργοδότες τους εργαζόμενους όσες ώρες θέλουν, όποτε θέλουν, με μισθούς εξαθλίωσης, πρέπει να βρει σύσσωμο το λαό απέναντί του.

Η επίθεση που ξεδιπλώνεται στοχεύει στο σήμερα και στο αύριο της εργατικής τάξης. Επιπλέον, δε χτυπάει μόνο τους εργάτες, αλλά και τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία και τις γυναίκες που προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό, ακριβώς, η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία. Σε αυτή την κατεύθυνση το κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία που απευθύνουν η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των Επαγγελματοβιοτεχνών (ΠΑΣΕΒΕ), η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και η ΟΓΕ, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την ολομέτωπη απάντηση του λαού στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου.

Αλλωστε, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, όλη αυτή την περίοδο, έχει δώσει το στίγμα, προχωρώντας στην οργάνωση των εργατών «από τα κάτω». Το ΠΑΜΕ αξιοποιεί καθημερινά όλες τις μορφές δράσης, με συζητήσεις και συσκέψεις, με γενικές συνελεύσεις και δουλειά εργάτη τον εργάτη, αναδεικνύοντας την ανάγκη κάθε χώρος δουλειάς να μετατραπεί σε οχυρό αντίστασης στην υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής. Στο ίδιο πλαίσιο αξιοποιεί και τη σημερινή 3ωρη στάση εργασίας, πραγματοποιώντας συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς. Το πολυνομοσχέδιο, που τώρα προωθεί η κυβέρνηση, αποτελεί τη συνέχεια μιας βάρβαρης πολιτικής, που θέλει να πετάξει στον Καιάδα όλα τα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, που θέλει να μετατρέψει τους εργάτες σε φθηνή ύλη στα χέρια της εργοδοσίας. Οι ευθύνες της ΓΣΕΕ είναι τεράστιες, καθώς βάζει πλάτη και διευκολύνει την υλοποίηση των σχεδίων του μαύρου μπλοκ.

Οι εργάτες και οι εργάτριες, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στην κυβερνητική προπαγάνδα ότι δήθεν όλα αυτά τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται για την αποτροπή των απολύσεων, για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Το δίλημμα «ή χάνεις τους μισθούς και σου πετσοκόβονται τα δικαιώματα ή απολύεσαι», είναι ένα δίλημμα «Προκρούστης» που θέλει τον εργάτη σκυμμένο, την εργατική τάξη - επαίτη, η οποία θα παρακαλάει να της κόψουν το πόδι αντί για το χέρι. Η γενικευμένη συμμετοχή στην απεργία και η μαχητική παρουσία όλων στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, στην αυριανή απεργία, αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο για την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα. Κλιμάκωση που στόχο θα έχει την ίδια την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ