Σάββατο 14 Νοέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το περιβάλλον πρόσχημα υπερκερδοφορίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι επιχειρηματίες της ηλεκτροπαραγωγής εντείνουν τελευταία τις πιέσεις τους για παρεμβάσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς, με ένα και μοναδικό στόχο: την ακόμη μεγαλύτερη διασφάλιση υπερκερδών από τη δραστηριότητά τους σε συνδυασμό με την συμπίεση του ρόλου της ΔΕΗ. Η οποία, με τη σειρά της, αξιώνει τα κέρδη του ιδιώτη και τα πλεονεκτήματα της «δημόσιας» εταιρείας.

Ο «καυγάς» γίνεται μεταξύ μεγαλομετόχων. Και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τους ικανοποιήσει όλους, ή τουλάχιστον θα προσπαθήσει.

Η αρμόδια υπουργός, Τ. Μπιρμπίλη, προωθεί αλλαγές μιλώντας για «ευελιξία». Προετοιμάζεται από την κυβέρνηση μια νέα δέσμη μέτρων που θα ενισχύουν τα έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και ειδικά τα αιολικά, σε πρώτη φάση.

Η προστασία του περιβάλλοντος έχει μετατραπεί από μια ζωτική ανάγκη των λαών, σε ένα πρόσχημα υπερκερδοφορίας. Οι κεφαλαιοκράτες οραματίζονται μια γη σπαρμένη ασφυκτικά με ανεμογεννήτριες, όπου κάθε στροφή της έλικας θα μεταφράζεται σε περισσότερα ευρώ.

Κι όποιος υποστηρίζει ότι η ενέργεια πρέπει να είναι λαϊκή περιουσία, βαφτίζεται αυτομάτως «εχθρός του περιβάλλοντος». Αλλά είναι πολλοί αυτοί που και λόγω εμπειρίας, αντιλαμβάνονται ότι πίσω από τις μεγαλοστομίες για το περιβάλλον κρύβεται μια νέα κερδοφόρα δραστηριότητα των μεγάλων εταιρειών.

Καταπέλτης κατά των μικρομεσαίων αγροτών

«Καταπέλτης για τον παραλογισμό της εκτροπής του Αχελώου, η απάντηση του Επιτρόπου κ. Δήμα στην ερώτηση που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μ. Τρεμόπουλος. Στην απάντησή του εκ μέρους της Κομισιόν υπενθυμίζει την Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά που πρακτικά αποκλείει τη μεταφορά νερού από μια λεκάνη απορροής σε άλλη και ζητά μέχρι το Δεκέμβριο Σχέδια Διαχείρισης ανά λεκάνη απορροής».

Με τον τρόπο αυτό, οι Οικολόγοι Πράσινοι θριαμβολογούν, με χτεσινή τους ανακοίνωση για το ...«κατόρθωμά» τους. Το γεγονός ότι οι - κατά τα άλλα ...«οικολόγοι» - βάζουν και τη δική τους πλάτη, για να διαλυθεί το όνειρο (που παραμένει «όνειρο» εδώ και 50 περίπου χρόνια) των κατοίκων του θεσσαλικού κάμπου, για να ξεδιψάσουν τα χωράφια τους, για να γλιτώσουν από το φαινόμενο της ερημοποίησης, που όπως δείχνουν όλες οι μελέτες έχει χτυπήσει την περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο συντάσσονται, για ακόμη μια φορά, με την επίσημη πολιτική της ΕΕ που προωθεί, μαζί με τη νέα ΚΑΠ, το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.

Βέβαια, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Αλλωστε, για λόγους σαν αυτόν τους πριμοδότησε το σύστημα όλη την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών. Η κυβέρνηση όμως; Μήπως περιμένει απαντήσεις σαν αυτή της Κομισιόν, για να εμφανίσει ως «αναγκαστική» την προειλημμένη της απόφαση να βάλει ταφόπλακα στο έργο;

Συναίνεση να πεταχθούν στο δρόμο εργαζόμενοι

Τη συναίνεσή της στην κυβερνητική απόφαση να πετάξει στο δρόμο χιλιάδες συμβασιούχους, εκφράζει ουσιαστικά η Τοπική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Αλλωστε, όπως διατυπώνεται και σε σχετική ανακοίνωση του οργάνου σχετικά με το νομοσχέδιο που προωθείται για τις προσλήψεις, «η Αυτοδιοίκηση δε συγκρούεται με την κεντρική εξουσία, εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες που η κεντρική εξουσία λειτουργεί ερήμην της». Αρκεί, δηλαδή, στην ΤΕΔΚΝΑ να έχει λόγο για τον τρόπο με τον οποίο θα βρεθούν στο δρόμο οι συμβασιούχοι.

Αλλωστε, αυτό που ζητά για τους συμβασιούχους έργου που δουλεύουν σήμερα στους δήμους, είναι να συνεχίσουν να απασχολούνται για τρία χρόνια το πολύ, ώστε προφανώς να μην υπάρξει «αναστάτωση» στη λειτουργία των δήμων. Μετά από αυτό το «μεταβατικό στάδιο» των τριών χρόνων, όπως το χαρακτηρίζει η ΤΕΔΚΝΑ, ζητά να γίνει σταδιακή μείωση των συμβάσεων έργου, σύμφωνα με τις ανάγκες που θα κρίνουν οι ίδιοι οι δήμοι. Ζητά, επίσης, η ΤΕΔΚΝΑ διαφάνεια και αξιοκρατία στις προσλήψεις, όταν με τη σύμφωνη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημάρχων και των συλλογικών τους οργάνων, οι κυβερνήσεις προώθησαν, διατήρησαν και διαιωνίζουν το καθεστώς ομηρίας των εργαζομένων, ανάμεσα σε άλλα και για ψηφοθηρικούς λόγους.

Διαρκής «ομηρία» των εκπαιδευτικών

Ο δρόμος που ανοίγει η υπουργός Παιδείας, με το νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών που ανακοίνωσε, έχει χαραχτεί μεν εδώ και χρόνια, τώρα, όμως, γίνεται ακόμα πιο ολισθηρός και επικίνδυνος, τόσο για τον ίδιο τον κλάδο των εκπαιδευτικών, όσο και συνολικότερα για τα σχολεία και το εκπαιδευτικό σύστημα. Η υπουργός υπόσχεται διαφάνεια και αξιολόγηση. Στην πραγματικότητα, δυναμιτίζει το δικαίωμα στη δουλειά για τους εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι ο έλεγχος τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των στελεχών της εκπαίδευσης θα γίνεται με κριτήριο το πόσο είναι διατεθειμένοι να υπηρετήσουν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που θα ξεδιπλωθούν στα σχολεία.

Η υπουργός περιέγραψε ένα σύστημα, όπου ο εκπαιδευτικός, αφού περάσει από το ΑΣΕΠ, θα περνάει δυο χρόνια δουλεύοντας στο σχολείο ως δόκιμος. Αυτά σημαίνουν πλήρη αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα. Και μπορεί κάποιος καλοπροαίρετα να ρωτήσει: Κάθε δάσκαλος που τελειώνει Παιδαγωγικά στο πανεπιστήμιο σημαίνει ότι είναι και κατάλληλος για να διδάξει; Πράγματι, σήμερα μπορεί να απαντηθεί και αρνητικά αυτό το ερώτημα. Ποιος, όμως, είναι υπεύθυνος για την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών; Ποιος σχεδιάζει την ανάπτυξη της Ανώτατης Εκπαίδευσης και ποιος έχει την πολιτική ευθύνη γι' αυτήν; Με άλλα λόγια, φταίει ο φοιτητής και ο απόφοιτος αν δεν έχει διδαχθεί αυτά που πρέπει, προκειμένου να γίνει εκπαιδευτικός;

Η κυβέρνηση δε δίνει τη μόνη αναγκαία και απόλυτα ρεαλιστική λύση της αντιστοίχισης του πτυχίου με τη δουλειά. Αυτή όμως η δίκαιη, αναγκαία και απόλυτα ρεαλιστική λύση είναι πολύ μακριά από την πολιτική βούληση της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Η δική τους πολιτική υπαγορεύει τη διαρκή ομηρία του εκπαιδευτικού, σε ένα σχολείο που θα λειτουργεί σαν επιχείρηση. Ομηρία τόσο των μόνιμων εκπαιδευτικών (για όσο θα ισχύει και αυτή η «μονιμότητα»), αλλά και του πλήθους των εκπαιδευτικών που θα συνεχίσουν να δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις (των ωρομισθίων και αναπληρωτών), τις οποίες η υπουργός δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να καταργήσει. Και ο βαθύτερος λόγος της ομηρίας είναι ακριβώς η προσαρμογή των εκπαιδευτικών στο ρόλο που τους επιβάλλεται να παίξουν, δηλαδή, στη διδασκαλία του σκοταδισμού και της αμορφωσιάς, κάτω από το περίβλημα των καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας, της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών κ.ά.

Στο πλαίσιο αυτών των στόχων, η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι οι προσλήψεις εκπαιδευτικών θα μπορούν να γίνονται από το κάθε σχολείο ή από την κάθε Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Παράλληλα, κάνει λόγο για στελέχη εκπαίδευσης που θα βγαίνουν από ειδικό τμήμα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης. Δηλαδή, δε θα είναι απαραίτητα εκπαιδευτικοί, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά ειδικά εκπαιδευμένα στελέχη για να «μανατζάρουν» το νέο εκπαιδευτικό σύστημα που θα λειτουργεί με όρους «αγοράς».


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Οι πραγματικές αδικίες στο Ασφαλιστικό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΒΡΕ ΜΑΝΙΑ, με αυτήν την ...«εξάλειψη των αδικιών» στο Ασφαλιστικό. Το έλεγε η χτεσινή κυβέρνηση, το λέει και η σημερινή, και, μάλιστα, μέσω του πρωθυπουργού στη Βουλή!

Κι εννοούν, φυσικά, «αδικίες» ανάμεσα στους εργαζόμενους. Γιατί ο ένας να παίρνει «τόση» σύνταξη και ο άλλος «τόση». Γιατί ο ένας να βγαίνει στην «τάδε» ηλικία και ο άλλος στη «δείνα»...

Πολύ καλά λοιπόν, ας πάρουμε τα χαμηλότερα όρια συνταξιοδότησης και τις υψηλότερες συντάξεις και ας τις επεκτείνουμε σε κάθε εργαζόμενο. Αποκαθίσταται έτσι ...κάθε αδικία!

Ομως, δε θέλουν αυτό. Θέλουν το ακριβώς αντίθετο, και, μάλιστα, στην πιο ζόρικη εκδοχή του...

Εμείς, όμως, ξέρουμε και κάποιες ...άλλες «αδικίες». Οπως αυτή, που «λέει» ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές και στη συνέχεια οι κυβερνήσεις αδειάζουν τα Ταμεία τους (τα οποία ελέγχουν) για να παίζουν στα διεθνή χρηματιστήρια.

`Η - ακόμη χειρότερα - για να επιδοτούν κατευθείαν με τα χρήματα αυτά τους τραπεζίτες, που με τη σειρά τους τα μοιράζουν στους επιχειρηματίες. Με αυτήν την «αδικία» τι θα γίνει;

Ομως, αυτές τις πραγματικές αδικίες δεν πρόκειται να τις αποκαταστήσει καμία κυβέρνηση. Πόσο μάλλον κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, κεντροδεξιές, ή κεντροαριστερές που «ορκίζονται» στους ευρωμονόδρομους.

Το δίκιο θα το βρουν οι εργαζόμενοι μόνοι τους, με τους δικούς τους αγώνες που είναι ο δικός τους ...μονόδρομος, έτσι όπως πάει το πράγμα.

Οσο για τις «προθέσεις» της νέας κυβέρνησης, που σύμφωνα με κάποιους είναι ακόμη «καινούρια» και δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα κάνει, μόνο να γελάσει μπορεί κανείς.

Γιατί βγαίνουν (πρωθυπουργοί και υπουργοί) και τα λένε ευθέως, μόνοι τους (έστω κι αν τα ...πασπαλίζουν με ολίγο «κοινωνικό διάλογο»)! Αν περιμένουμε να ...τα κάνουν κιόλας, «ζήτω που καήκαμε»...


Γρηγοριάδης Κώστας

Επιθετικό δόγμα κατά των λαών

Γρηγοριάδης Κώστας

Σιδερένια πυγμή του παγκόσμιου καπιταλισμού θα είναι η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ σύμφωνα με το νέο στρατηγικό δόγμα που ετοιμάζει επιτροπή εμπειρογνωμόνων υπό την πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ και θα εγκριθεί στην επόμενη σύνοδο κορυφής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Οπως προκύπτει σαφώς από τις δηλώσεις που έκαναν χτες στη Σλοβενία ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν και η Μ. Ολμπράιτ οι νέες στρατιωτικές αποστολές του ΝΑΤΟ υπαγορεύονται από τις «νέες απειλές», όπως τις ορίζουν οι ιμπεριαλιστές κρίνοντας βέβαια με βάση το συνολικότερο συμφέρον της παγκόσμιας κυριαρχίας τους. «Το ΝΑΤΟ πρέπει να μπορεί να απαντήσει σε απρόβλεπτες απειλές. Τρομοκρατικές, εθνικές συγκρούσεις, ενεργειακές κρίσεις, κλιματικές αλλαγές και ανθρωπιστικές καταστροφές είναι απειλές που απαιτούν προσοχή, τόσο εξατομικευμένη όσο και συνδυασμένη», δήλωσε χαρακτηριστικά η Μ. Ολμπράιτ. Προιδεάζοντας για τις αποφάσεις που θα ληφθούν, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ υπογράμμισε την ανάγκη στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των διεθνών οργανισμών και τη συμμετοχή όλων των παραγόντων, ενώ εμπλέκοντας ευθέως το ΝΑΤΟ στην ίδια την καπιταλιστική κρίση μίλησε για «καθορισμό της συνάφειας μεταξύ ασφάλειας και ανάπτυξης»...

Περί «συγγνώμης» και «λαθών»

Προκλητική ήταν η υπουργός Παιδείας, σε χτεσινή συνέντευξή της σε ραδιοφωνικό σταθμό. Οσοι βιώνουν και γνωρίζουν τη σημερινή εκπαίδευση μπορούν αμέσως να καταλάβουν:

Πρόκληση πρώτη: Η υπουργός υποστήριξε ότι ξεκίνησε τη δράση της «από τη διαχείριση του εργασιακού βίου» των εκπαιδευτικών. Αλήθεια, η εκμετάλλευση των νέων εκπαιδευτικών που πηγαίνουν από σχολείο σε σχολείο, για λίγα ευρώ, δεν είναι «εργασιακός βίος»; Με άλλα λόγια, η ωρομισθία στους εκπαιδευτικούς, για το ΠΑΣΟΚ, δε χωράει στις «ριζοσπαστικές» αλλαγές;

Πρόκληση δεύτερη: Μετά την προχτεσινή «συγγνώμη» στους μαθητές και τους γονείς, στη συνέντευξη είπε: «Χιλιάδες κενά σε όλη τη χώρα τα αντιμετώπισα - να σας το πω δημοσίως - με λάθος τρόπο. Δηλαδή, ζήτησα αμέσως πιστώσεις». Τα κενά, είπε, «θα αντιμετωπιστούν από το εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας, το οποίο είναι τεράστιο». Αυτό το «τεράστιο» εκπαιδευτικό δυναμικό δεν έχει δικαίωμα να δουλεύει με σταθερή και μόνιμη δουλειά, ώστε να μπορεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να ανταποκρίνεται στο σπουδαίο ρόλο του; Φυσικά και έχει!

Το ΠΑΣΟΚ, όμως, έχει άλλα σχέδια για το σημερινό σχολείο και τους εκπαιδευτικούς και αυτό δεν κρύβεται πίσω από τις «συγγνώμες» και τα «λάθη» της Α. Διαμαντοπούλου. Με λίγα λόγια, προκαλούν και πρέπει να πάρουν απάντηση.

«Ασφαιρα» αιτήματα αγροτοπατέρων...

Με την τιμή παραγωγού στο φρέσκο αγελαδινό γάλα, να έχει «κατρακυλήσει» σε επίπεδα εξευτελιστικά - περίπου στα 30 λεπτά το λίτρο - χωρίς βεβαίως ανάλογη μείωση της τιμής που πληρώνει η λαϊκή οικογένεια για ένα λίτρο γάλα στο σούπερ μάρκετ, γνωστοί αγροτοσυνδικαλιστές του κλάδου, σπρώχνουν τους παραγωγούς στην συνήθη και ωφέλιμη για την όποια κυβέρνηση, πρακτική: Στην διεκδίκηση αιτημάτων, που ακόμη και η υιοθέτησή τους από την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ελάχιστα οφέλη μπορεί να έχει για τους ίδιους. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, τις επόμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη, διοργανώνεται «κινητοποίηση» με βασικό, αν όχι μοναδικό, αίτημα, την αναγραφή χώρας προέλευσης στις συσκευασίες γάλακτος που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ. Με αυτόν τον τρόπο, ισχυρίζονται διάφοροι «αγροτοπατέρες», ότι θα προστατευθούν και οι παραγωγοί και οι καταναλωτές. Βεβαίως δεν μπορούν, δεν μπαίνουν καν στον κόπο, να εξηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο η υιοθέτηση του παραπάνω μέτρου θα ωφελούσε τους φτωχομεσαίους παραγωγούς. Το παράδειγμα από μια σειρά αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, που η τιμή των εισαγόμενων είναι δύο και τρεις φορές χαμηλότερη από τα αντίστοιχα εγχώρια, είναι χαρακτηριστικό. Η αναγραφή της χώρας προέλευσης, επηρεάζει τις πωλήσεις των ντόπιων, από ελάχιστα έως καθόλου, αφού έτσι κι αλλιώς τα χαμηλά εισοδήματα θα προτιμήσουν το φτηνότερο προϊόν. Γενικότερα λοιπόν, ο πραγματικός κατακλυσμός της εγχώριας αγοράς από εισαγόμενα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα - κατώτερης ποιότητας, αλλά και τιμής - με την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση του κόστους παραγωγής των Ελλήνων αγροτοκτηνοτρόφων και ταυτόχρονα με την παράλληλη κερδοσκοπική δράση των μονοπωλίων παραγωγής, διακίνησης, μεταποίησης και εμπορίας των προϊόντων, ελέω Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, είναι η κύρια αιτία της «κατρακύλας» της τιμής παραγωγού στο γάλα και όχι μόνο. Αυτήν την ΚΑΠ, οι γνωστοί αγροτοπατέρες, φοβούνται ακόμη και να την ονομάσουν, σπρώχνοντας την φτωχομεσαία αγροτιά σε αδιέξοδα μονοπάτια. Γι' αυτό πρέπει κι εκείνη να τους γυρίσει την πλάτη.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Προκλητική και αντιδραστική απόφαση

Η κυβέρνηση μεγαλοπρεπώς ανακοίνωσε την απόφασή της να «εξισώσει» τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο, που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι τα όρια ηλικίας των γυναικών θα αυξηθούν στα 65 χρόνια, όπως, δηλαδή, ισχύει και για τους άνδρες. Η εξέλιξη αυτή, βέβαια, ήταν αναμενόμενη για όλους αυτούς που δεν πίστεψαν τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ, που δεν πάτησαν την πεπονόφλουδα, πως όχι μόνο δε θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά και πως θα καταργηθούν ανάλογες διατάξεις από το νόμο Πετραλιά. Είναι, όμως, ενδεικτική του λόγου του ΠΑΣΟΚ, της συνέπειας και της φερεγγυότητας λόγων και έργων. Αλλά είναι και ένα «μάθημα» για όλους τους εργαζόμενους ότι τα κόμματα και οι κυβερνήσεις πρέπει να κρίνονται από τα έργα τους και όχι από τις υποσχέσεις στα προεκλογικά μπαλκόνια.

Το ίδιο υποκριτικό και κάλπικο είναι το επιχείρημα της κυβέρνησης, ότι σε αυτή της την απόφαση κατέληξε επειδή δήθεν υπάρχει η καταδικαστική απόφαση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Και αυτό, όχι μόνο επειδή το λεγόμενο κοινοτικό Δίκαιο και οι σχετικές αντεργατικές οδηγίες διαμορφώθηκαν στα όργανα της ΕΕ με την πλήρη συμφωνία των ελληνικών κυβερνήσεων. Το επιχείρημα αυτό είναι κάλπικο, για τον απλούστατο λόγο ότι ήδη από το 1992, με νόμο της ΝΔ, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών που μπήκαν στην παραγωγή μετά την 1/1/1993 και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα αυξήθηκαν στα 65 χρόνια. Τον νόμο αυτό άφησε ανέπαφο το ΠΑΣΟΚ και ας είχε υποσχεθεί ότι θα τον καταργήσει και ας μην υπήρχε απόφαση της ΕΕ. Αλλωστε, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αύξησε τα όρια ηλικίας και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων (Δημόσιο, ΔΕΚΟ), χωρίς να πειθαναγκαστεί από κάποιον τρίτο, με το νόμο Ρέππα.

Η απόφαση, όμως, της κυβέρνησης δεν φέρνει μόνο την αύξηση στα όρια ηλικίας των γυναικών από 5 έως 17 χρόνια, επί της ουσίας, και μάλιστα στο όνομα της «ισότητας», καταργείται βάναυσα και οριστικά η πενταετής διαφορά στην ηλικία συνταξιοδότησης. Δηλαδή, χωρίς αιδώ αρνούνται στην εργαζόμενη γυναίκα τις βιολογικές της ανάγκες, την προσφορά της σαν μάνα, το ρόλο της συνολικά στην οικογένεια μέσα στις σημερινές συνθήκες. Στην πράξη, οδηγούν στην ένταση της ανισοτιμίας.

Επιπλέον, μια ακόμα αρνητική συνέπεια για το σύνολο των εργαζομένων στο Δημόσιο είναι ότι - με τη συγκεκριμένη απόφαση - η ασφάλισή τους παύει να θεωρείται κοινωνική και χαρακτηρίζεται «επαγγελματική». Αυτό σημαίνει ότι παύει να έχει την εγγύηση του κράτους, ενώ ο τρόπος λειτουργίας της και το περιεχόμενό της (παροχές, τρόποι υπολογισμού της σύνταξης, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και άλλα) θα ορίζονται πλέον σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι ανατροπές που προκαλούνται στην ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι ριζικές. Το παραμύθι της «διαβούλευσης» που υπόσχεται η κυβέρνηση είναι μόνο παραμύθι. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, δεν πρέπει να αφήσουν να περάσει η νέα πρόκληση. Καταδικάζοντας κάθε «διάλογο» - απάτη και όσους συμμετέχουν σ' αυτόν, έχουν υποχρέωση να δώσουν τη μάχη για τη ματαίωση αυτής της αντιδραστικής εξέλιξης, την οποία θα πληρώσει ολόκληρη η λαϊκή οικογένεια.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ