Γρηγοριάδης Κώστας

Με τον ίδιο τρόπο «με μία σφαίρα στο κεφάλι» αυτοκτόνησε ο Κλίφορντ Τζ. Μπάξτερ ο αντιπρόεδρος της «Ενρον» το Μάη του 2001, μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων, με τη συμμετοχή και Μπους αλλά και του Ντικ Τσέινι, που οδήγησαν την «Ενρον» στην πτώχευση. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και δύο μήνες αργότερα αυτοκτόνησε ο Τσαρλς Ντάνα Ράις, αντιπρόεδρος της ενεργειακής επιχείρησης «Ελ Πάσο», που κλονίστηκε και αυτή από το σκάνδαλο της «Ενρον». Την 1 Δεκέμβρη 2001, το πτώμα του συμβούλου της εταιρίας «Αρθουρ Αντερσεν», η οποία έκανε το λογιστικό έλεγχο στην «Ενρον», βρέθηκε σε δάσος στο Κολοράντο με μία σφαίρα στο κεφάλι. «Αυτοκτονία», σύμφωνα με τις Αρχές...

Καθώς φαίνεται οι περισσότεροι συνεργάτες των αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης και του Μπους του ιδίου πρέπει να είναι προβληματικές προσωπικότητες. Αλλιώς δεν εξηγούνται όλες αυτές οι περιέργειες «συμπτώσεις». Εκτός εάν οι διαφορές λύνονται και ο διάλογος διεξάγεται κατά αυτόν τον τρόπο στη «δημοκρατία», που θέλουν να ονομάζονται οι ΗΠΑ...

Τη μια μέρα πήραν απόφαση να απαγορέψουν στους Κουβανούς επαναστάτες να διαδηλώσουν στο Παρίσι. Την επομένη, ανέθεσαν στη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (CES), δηλαδή στο παραμάγαζο της UNICE, δηλαδή της Ενωσης των Βιομηχάνων της Ευρώπης, πρωταγωνιστικό ρόλο για τη συγκρότηση Φόρουμ Συνδικάτων μέσα από εκδήλωση με τον εξόχως αριστερό τίτλο «μια Ευρώπη ανοιχτή στο κόσμο». Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι η CES είναι αυτή που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της όχι μόνο στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά και στην επαίσχυντη «Λευκή Βίβλο», που ευθέως διακήρυξε ότι το 8ωρο συνιστά αναχρονισμό. Για την ιστορία επίσης, ας καταγραφούν και τα ονόματα αυτών που - σύμφωνα με τη χτεσινή «Αυγή»- μαζί με αυτήν την CES θα παλέψουν για μια Ευρώπη ανθρώπινου καπιταλισμού: Δ. Στρατούλης, ως επικεφαλής της ομάδας της ΓΣΕΕ, Σ. Παπασπύρος ως επικεφαλής της ΑΔΕΔΥ, Κ. Ανέστος ως επικεφαλής της ΟΜΕ - ΟΤΕ... Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

Οι εργάτριες ζητάγανε και ζητάνε δουλιά. Πλήρη απασχόληση με πλήρη δικαιώματα. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ έταζαν αποκατάσταση των απολυμένων μέσα από διάφορα επιδοτούμενα προγράμματα. Ωσπου ήρθε η ώρα της αλήθειας. Οι εργάτριες της «Σίσσερ» - γι' αυτές γίνεται λόγος - αποκλείονται κι απ' αυτά ακόμα τα προγράμματα μερικής απασχόλησης. Γιατί; Γιατί η κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν μπορούν να συμμετάσχουν και σε προγράμματα κατάρτισης και σε προγράμματα απασχόλησης! Ο ΣΥΝ που πρωτοστάτησε στο να ενταχτούν οι απολυμένες στα προγράμματα κατάρτισης, τώρα λουφάζει. Κι αφήνει τον Πολυζωγόπουλο να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Ετσι με επιστολή της προς τον υπουργό Εργασίας, η ΓΣΕΕ ομολογεί τις «μηδενικές πιθανότητες ένταξης των απολυμένων στην ήδη επιβαρυμένη, λόγω ανεργίας, αγορά εργασίας», για να ζητήσει να μην αποκλείονται οι απολυμένες της «Σίσσερ» από τα προγράμματα μερικής απασχόλησης.

Κι έτσι νομίζουν - αμφότεροι - πως ξεμπερδεύουν με τις ευθύνες τους. Για το γεγονός ότι πρωτοστάτησαν στο να κρατηθούν οι εργάτριες της «Σίσσερ» μακριά από τους άλλους εργαζόμενους, να μην το παλέψουν με όρους ανοιχτής αντιπαράθεσης με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Αμ, δεν ξεμπερδεύουν. Γιατί η ανεργία τσακίζει κόκαλα και το ψέμα πάντα έχει κοντά ποδάρια. Για τις εργάτριες της «Σίσσερ» ισχύει ό,τι και για το σύνολο των εργαζομένων: Χαμένοι αγώνες είναι μόνο αυτοί που δε γίνονται. Και για να μπορούν πράγματι να αγωνιστούν για το δικό τους δίκιο, προϋπόθεση είναι έστω και τώρα να απαλλαγούν απ' όλους αυτούς που τους κάθονται στο σβέρκο και παριστάνουν τους υποστηρικτές τους.

Και το ξένο κεφάλαιο ήρθε. Και «επένδυσε». Πού; Στο σίγουρο και απόλυτα διασφαλισμένο ξεζούμισμα των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων. «Επένδυσαν» στο χρυσοφόρο για τους ίδιους δημόσιο χρέος, σε μετοχές και σε πολλές άλλες δουλιές, που είχαν να κάνουν με την ...προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στην ΟΝΕ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύμφωνα πάντα με το σκεπτικό τους, ορισμένοι κλάδοι εργαζομένων, επειδή δεν έχουν άλλη δουλιά να κάνουν, βγαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται, με αποτέλεσμα να μπλοκάρουν την κίνηση και να ταλαιπωρούν όσους οδηγούν ή θέλουν να μετακινηθούν.

Δε θέλει, βέβαια, και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η αντίληψη και το πού μπορεί να οδηγήσει. Οσο για τα περί ευπρόσωπης και λειτουργικής πόλης, που μας λένε για την Αθήνα, μάλλον πρέπει να αναλογιστούν το ποιος πραγματικά φταίει για την κατάστασή της και ποιος την «έκοψε και την έραψε» στα μέτρα των διαφόρων συμφερόντων.

ΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ είπε χτες ο Κώστας Σημίτης, μιλώντας για τη νέα περιφερειακή διάρθρωση της χώρας που θα ισχύσει από το 2006: Μίλησε για «4ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης», όπως καταλαβαίνετε τα υπόλοιπα περί «νέας δομής» κλπ. ακούστηκαν εκ του περισσού.

Βλέπετε και μόνον η αναφορά σε κοινοτικά κονδύλια κάνει τα κάθε λογής τρωκτικά, μεγάλα η μικρά, να στέκονται ...προσοχή.

ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ να βρίσκουν εντυπωσιακές ονομασίες για τις επιχειρήσεις τους οι Αμερικανοί, δεν είναι όμως ποτέ εξίσου εντυπωσιακά τα αποτελέσματα. Μάλλον στα ίδια ίχνη κινείται και η επιχείρηση «Σιδερένιο Σφυρί», όπως ονόμασαν τις επιθέσεις εναντίον της ιρακινής αντίστασης στη Βαγδάτη.

Αλλωστε, από όσο γνωρίζουμε, το ...σφυρί χρησιμοποιείται για να καρφώνει καρφιά και εν γένει να σταθεροποιεί πράγματα. Ακριβώς όπως πρόκειται να «σταθεροποιηθεί» η απέχθεια των Ιρακινών για τον κατακτητή τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Θυμάστε την Τζέσικα Λιντς; Μάλλον όχι. Να σας τη θυμίσουμε εμείς. Η Τζέσικα Λιντς είναι η Αμερικανίδα στρατιώτης, η οποία πιάστηκε αιχμάλωτη από τους Ιρακινούς, ηρωικώς μαχόμενη και μερικές μέρες μετά απελευθερώθηκε, μετά από εξίσου ηρωική ...και ειδική αποστολή αμερικανικής στρατιωτικής μονάδας, η οποία τη βρήκε στο θάλαμο ενός ιρακινού νοσοκομείου, απάνθρωπα βασανισμένη και ημιθανή, κλπ., κλπ. Ολ' αυτά, καθώς διαρκούσε η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Ακολούθησε η παρασημοφόρησή της κι ένας ορυμαγδός ηρωοποίησης στα μεγάλα ΜΜΕ των ΗΠΑ και σε άλλες χώρες. Πολυσέλιδη φωτογράφιση στο «Βάνιτι Φάιρ», πρώτο θέμα στο «ΤΙΜΕ», εκπομπές σε μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα, κλπ., κλπ.

Τώρα, η Τζέσικα Λιντς έλυσε τη σιωπή της και δηλώνει ότι όλα τα παραπάνω είναι ψέματα. Δε συνελήφθη μαχόμενη και δεν έριξε ούτε μία σφαίρα, λέει η ίδια. «Κανείς δε με χτύπησε, κανείς δε με χαστούκισε, τίποτα... στην πραγματικότητα, είχα και μια νοσοκόμα που μου τραγουδούσε». Επιπλέον, δηλώνει ότι δεν έγινε καμία μάχη για την απελευθέρωσή της από το ιρακινό νοσοκομείο, όπου την είχαν χειρουργήσει και περιθάλψει οι Ιρακινοί γιατί είχε σπάσει το μηριαίο οστό. Οι νοσηλευτές της προσπάθησαν να την παραδώσουν στους Αμερικανούς - δηλώνει η ίδια - αλλά δέχτηκαν αμερικανικά πυρά, όταν την έβγαλαν από το νοσοκομείο και υποχρεώθηκαν να ξαναμπούν σ' αυτό. (Τα στοιχεία από πρόσφατο δημοσίευμα της «Καθημερινής»).

Στο ναδίρ έχει βρεθεί η δημοτικότητα του Γερμανού καγκελαρίου, Γκ. Σρέντερ και του κόμματός του, λένε οι πολιτικοί αναλυτές στη Γερμανία, καθώς οι δημοσκοπήσεις δίνουν στους σοσιαλδημοκράτες κάτι πάνω από 20% και στους αντιπάλους τους, χριστιανοδημοκράτες και χριστιανοκοινωνιστές υπερδιπλάσιο ποσοστό. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στη Γαλλία, μόνον, που στη χώρα αυτή το καμπανάκι χτυπά για τη «Δεξιά», αφού η τελευταία κυβερνά τώρα τη χώρα. Το ποσοστό δημοτικότητας του Γάλλου πρωθυπουργού, Ζαν Πιερ Ραφαρέν, έχει πέσει στο 32%, το χαμηλότερο των τελευταίων 18 μηνών. «Η θέση του είναι πολύ αδύνατη. Δε βλέπω κανένα φως στην άκρη του τούνελ», δήλωσε ένας πολιτικός αναλυτής.

Πορείες παράλληλες δυο διαφορετικών και αντιμαχόμενων υποτίθεται πολιτικών γραμμών και αντιλήψεων, της «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» και της «συντηρητικής Δεξιάς». Υποτίθεται, όμως. Γιατί, ο Σρέντερ στη Γερμανία και οι Σιράκ - Ραφαρέν στη Γαλλία προωθούν και εφαρμόζουν ουσιαστικά την ίδια, αντιλαϊκή πολιτική. Ιδια με αυτή που θα εφαρμόσουν και οι αντίστοιχοι αντίπαλοί τους, εάν στις επόμενες εκλογές νικήσουν στη μεν Γαλλία οι σοσιαλιστές και στη δε Γερμανία οι χριστιανοδημοκράτες. Τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαών της ΕΕ προϋποθέτουν, ως πρώτο και καθοριστικό βήμα, τον απεγκλωβισμό και τη χειραφέτησή τους από τους κάθε λογής υπηρέτες των «ευρω-μονόδρομων». Οπως ακριβώς συμβαίνει και στη χώρα μας.