Τετάρτη 14 Οχτώβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Για την έκθεση του Φεστιβάλ

Στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» θα παρουσιάσουμε ένα αφιέρωμα στην κεντρική έκθεση που στήθηκε στο Φεστιβάλ, με ταμπλό και προθήκες αρχειακού υλικού και είχε τίτλο: «Τιμάμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Κάτω από την ίδια σημαία, συνεχίζουμε. Μέχρι την τελική νίκη».

Συνεχίζουμε σήμερα την παρουσίαση των πλούσιων εκδηλώσεων που ξετυλίχτηκαν στο 41ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», που έγινε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο 8, 9, 10/10, στο πάρκο «Αντ. Τρίτσης» στο Ιλιον.

Στο σημερινό 4σέλιδο «ΝΕΟΛΑΙΑ» μπορούμε να βρούμε:

-- Ρεπορτάζ από την εκδήλωση που έγινε στο Φεστιβάλ για τον κομμουνιστή λογοτέχνη Θέμο Κορνάρο και αποσπάσματα από την ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη για τη ζωή και το έργο του.

-- Ρεπορτάζ από τη συζήτηση που έγινε στο Μαθητικό Στέκι του Φεστιβάλ για το τι διδάσκεται στο σχολείο, αλλά και από τις συναυλίες και το υπόλοιπο πρόγραμμα του Μαθητικού Στεκιού, που ξεσήκωσε τη νεολαία.

-- Αλλες εκδηλώσεις που ξετυλίχτηκαν μέσα στο τριήμερο στην πολύχρωμη πολιτεία του Φεστιβάλ.

Για να μην κατακλύσει η ζούγκλα τους ανθρώπινους συνοικισμούς

Εκδήλωση για τη ζωή και το έργο του λογοτέχνη Θέμου Κορνάρου, με ομιλήτρια την Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Φόρο τιμής στον λογοτέχνη Θέμο Κορνάρο αποτέλεσε η εκδήλωση που έγινε στο Φεστιβάλ, στο Στέκι Πολιτισμού, την Παρασκευή το βράδυ, με τίτλο: «Για να μην κατακλύσει η ζούγκλα τους ανθρώπινους συνοικισμούς». Το συγκεκριμένο αφιέρωμα εντάσσεται στην προετοιμασία για το 5o επιστημονικό συνέδριο της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στα 100 χρόνια του Κόμματος, το 2018, με θέμα τη συμβολή του ΚΚΕ στη λογοτεχνία.

Οι ηθοποιοί Λίλα Καφαντάρη και Γιώργος Τσαγκαράκης απέδωσαν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα έργα του «Σπιναλόγκα», «Στρατόπεδο Χαϊδαρίου», «Στάχτες και Φοίνικες», εισάγοντας τον κόσμο στο έργο του.

Η εκδήλωση ξεκίνησε μέσα από μία συγκριτική προσέγγιση της ζωής του λεπροκομείου της Σπιναλόγκας μέσα από το ομώνυμο έργο του Κορνάρου και το μπεστ σέλερ της Βικτόρια Χίσλοπ, που όπως επισήμανε ο Ντίνος Τζαβάρας, φοιτητής Φιλολογίας και μέλος της Πολιτιστικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ, «είναι δύο ριζικά διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στο ίδιο φαινόμενο, τον εγκλεισμό των λεπρών στη Σπιναλόγκα. Είναι τόσο διαφορετικές γιατί ουσιαστικά αντικατοπτρίζουν δύο προσεγγίσεις στη λογοτεχνία, την αστική από τη μία και την προλεταριακή από την άλλη».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού. Παρουσιάζονται αποσπάσματα της ομιλίας της.

Δεν ανήκει στο μουσείο της λογοτεχνίας

«Εικοσιένα ολόκληρα χρόνια πέρασε στις φυλακές και τις εξορίες, τα περισσότερα απ' όλους τους ομότεχνούς του με κάποια μικρά διαστήματα ανάπαυλας. Ολα αυτά τα χρόνια τού παρουσίαζαν κάθε πρωί το μικρό χαρτί με τη δήλωση μετάνοιας. Η απάντησή του ήταν πάντα: Δεν υπογράφω. Αν και πέρασε έγκλειστος τα περισσότερα χρόνια της νιότης και της ωριμότητάς του, αν και αφιέρωσε στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση την προσωπική ζωή και την υγεία του κι έκανε τη μεγαλύτερη θυσία κάθε δημιουργού, αυτή του έργου του, έμεινε όρθιος ως το τέλος».

Η ομιλήτρια επεσήμανε: «Ο Κορνάρος δεν ανήκει στο μουσείο της λογοτεχνίας. Το φλογερό, πρωτοπόρο, πλούσιο σε διδάγματα και βαθιάς γνώσης της ανθρώπινης ψυχής έργο του είναι οδηγός μάχης για τα δύσκολα της ταξικής πάλης, ένα απόλυτα απαραίτητο πολεμοφόδιο για τις αποσκευές των κομμουνιστών και γενικότερα κοινωνικών αγωνιστών, ειδικά για τις νεότερες γενιές που δυστυχώς δεν τον γνωρίζουν ούτε καν ως όνομα».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε αναλυτικά στη ζωή του και σε όλα του τα έργα, ξεκινώντας από το ανατρεπτικό του βιβλίο «Αγιο Ορος, οι άγιοι χωρίς μάσκα», που έγραψε το 1933 και στις αντιδράσεις που αυτό προκάλεσε. Και συνέχισε: «Ετσι και το έργο του "Σπιναλόγκα", που έγραψε την ίδια χρονιά, έχοντας κάποια στιγμή επισκεφτεί και συμβιώσει αρκετό διάστημα με τους άπορους - όπως τονίζει - λεπρούς σαν συντάκτης τοπικής εφημερίδας, το πετάει κατάμουτρα στον τάχα πολιτισμένο αστικό κόσμο, που καταδικάζει την εργατική τάξη, όταν πια της "έχουν πιπιλίσει όλη τη δύναμη και την έχουν κάνει πανικά, τσιμέντα και λογής λογής εμπορεύματα", όταν δηλαδή δεν μπορεί να παράγει άλλο υπεραξία, να πεθάνει από την πείνα, τη δίψα και την ψείρα πριν η λέπρα προφτάσει να διαλύσει το κορμί της. ΕΡΓΑΤΕΣ! φωνάζει: Αυτό που θα δείτε είναι το κατάντημα που περιμένει όλους μας, ύστερα απ' το ξάφρισμα της δύναμής μας, αν δεν προλάβουμε να σηκώσουμε σιδερένια κι ανελέητη γροθιά...».

Τα βιβλία του προετοιμάζουν τους αυριανούς μαχητές της ταξικής πάλης

Και συνέχισε παρακάτω: «Η τόσο ενοχλητική στην κυρίαρχη τάξη συγγραφική και δημοσιογραφική δραστηριότητά του από τις στήλες μάλιστα του "Ριζοσπάστη", αλλά και το γεγονός ότι την περίοδο εκείνη γίνεται μέλος του ΚΚΕ ήταν το ασφαλές διαβατήριο, για να εξοριστεί ανάμεσα στους πρώτους - το Σεπτέμβρη του 1936 - από τη δικτατορία του Μεταξά». Πρώτα στη Φολέγανδρο, στη συνέχεια στην Ακροναυπλία, όπου συμμετέχει στην οργάνωση της καθημερινής ζωής των κρατουμένων και ειδικά στην επιμορφωτική δουλειά κάνοντας διαλέξεις για ανώτερη έκθεση.

Η ομιλήτρια στάθηκε στο βιβλίο του «Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου», σημειώνοντας: «Το βιβλίο αυτό, που το πρώτο του σχεδίασμα είχε ξεκινήσει μέσα στο στρατόπεδο πάνω σε λινατσόπανα, δεν είναι απλά μια συγκλονιστική μαρτυρία, ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Οποιος το διαβάσει μόνο σαν τέτοιο, έχει χάσει την ουσία του. Το βιβλίο είναι ένα μάθημα προετοιμασίας των αυριανών μαχητών της ταξικής πάλης. Οχι με τόνο διδακτικό, ούτε με εξιδανίκευση κάποιων ηρώων - προτύπων. Οι μελλοθάνατοι, οι δυνατοί αυτοί αγωνιστές του λαού που πιάστηκαν ολόρθοι πολεμώντας, δεν στέκονται σαν αγάλματα σε βάθρο, αλλά παρουσιάζονται με όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες, που θεριεύουν σε καταστάσεις απομόνωσης και βασανισμού: τις αντιπαραθέσεις, τους καυγάδες, ακόμη και τους αναμεταξύ τους ξυλοδαρμούς, αλλά και τις χοντροκομμένες προλήψεις που καλλιεργεί η διαρκής αναμονή της ζαριάς του θανάτου, κάνοντάς τους να τρέχουν κάθε πρωί στους εξηγητές ονείρων και κάθε βράδυ να συνωστίζονται γύρω από μια εφημερίδα που μπήκε παράνομα, για να μάθουν αν υπήρξε νέο χτύπημα κατά των Γερμανών, επομένως και εκτελέσεις. Αυτοί όμως είναι οι ίδιοι που με αποφασιστικότητα δίνουν τη συγκατάθεσή τους στη συνέχιση των αντάρτικων επιθέσεων κατά των καταχτητών κάθε φορά που ρωτιόντουσαν από την κομματική καθοδήγηση, παρότι αυτό σήμαινε το δικό τους θάνατο. Ξέρανε πως δεν έπρεπε να γονατίσουν μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού που μάχονταν με ολοένα και μεγαλύτερη αυταπάρνηση και δυναμισμό.

Ο Κορνάρος, με άλλα λόγια, μας δείχνει πως ο άνθρωπος είναι δημιούργημα των κοινωνικών σχέσεων και συνθηκών. Αυτές καθορίζουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά του. Μας δείχνει όμως και πώς μπορούμε συνειδητά να παρέμβουμε ακόμη και στις πιο ζοφερές καταστάσεις, βοηθώντας τον να νικήσει τις ταπεινές παρορμήσεις του, να νικήσει την απελπισία, το φόβο, τον πόνο, την παραίτηση, ακόμη και το θάνατο».

Παρακάτω αναφέρθηκε στο βιβλίο του «Στάχτες και Φοίνικες» που, ολοκλήρωσε το 1957, ξεκίνησε όμως να το γράφει στη Μακρόνησο κεντώντας το με καρφίτσα στα περιθώρια περιοδικών της οκάς.

«Το θέμα αυτού του βιβλίου - κάτι ανάμεσα σε χρονικό και μυθοπλασία - είναι βέβαια η Μακρόνησος και είναι αλήθεια ότι οι εικόνες του για τη θηριωδία, το μαρτύριο, την ταπείνωση, αλλά και το ανθρώπινο μεγαλείο είναι από τις πιο δυνατές της λογοτεχνίας μας. (Θα λέγαμε μάλιστα πως πιο ρεαλιστικά και ανάγλυφα από άλλα αντίστοιχα έργα αναδείχνει και το σκοπό αυτού του πειράματος, που δεν ήταν απλά η απόσπαση της δήλωσης μετάνοιας και η εξουδετέρωση των αντιπάλων, αλλά ο ολοσχερής εξευτελισμός των υψηλότερων ανθρώπινων ιδανικών με την τέλεια αποκτήνωση των αγωνιστών, με την μετατροπή τους σε βασανιστές).

Το πραγματικό περιεχόμενο όμως του βιβλίου είναι η αντανάκλαση της ταξικής πάλης στη συνείδηση των ανθρώπων, ειδικά στην περίπτωση που ο συσχετισμός δύναμης έχει γείρει συντριπτικά υπέρ της αστικής τάξης και το αίσθημα της ήττας, της απογοήτευσης, της παραίτησης και ακόμη χειρότερα της εχθρότητας απέναντι σ' αυτούς που λίγα χρόνια πριν είχαν θεοποιηθεί, τους κομμουνιστές, έχει κυριεύσει πλατιά λαϊκά στρώματα, κάνοντάς τα να ψάχνουν στα τυφλά την αιτία και τους υπαίτιους των δεινών τους . "Η Αθήνα έχασε τα συλλοϊκά της και άρχισε να τρώει τα ίδια τα παιδιά της!" γράφει, ενώ σε άλλο σημείο υπογραμμίζει πως "το πιο απαίσιο βασανιστήριο δεν ήτανε τα καφτά λάδια και τα πυρωμένα σίδερα. Ητανε το να λάβεις γράμμα από τους δικούς σου! Παρακαλούσες να σε ξεχάσει η Μάνα, κ' η αδερφή, κ' η γυναίκα" γιατί πίεζαν με ακόμη πιο οδυνηρούς και αποτελεσματικούς τρόπους τους αγωνιστές να συνθηκολογήσουν».

Ξέφτισε, τρίφτηκε η λέξη Ειρήνη, ντρέπομαι πια να τη χρησιμοποιώ

Σε ορισμένα σημεία των έργων του της ωριμότερης περιόδου - από το 1945 και μετά - εκφράζεται μια έμφαση στον εθνικο-ανεξαρτησιακό χαρακτήρα της πάλης σε βάρος του ταξικού, όπως άλλωστε και γενικότερα στην κομματική λογοτεχνία εκείνων των χρόνων, ως αποτέλεσμα της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ομως το ταξικό κριτήριο δεν εγκαταλείπει ποτέ αυτόν τον εργάτη - συγγραφέα, ούτε μετά το 20όΣυνέδριο, που κήρυξε το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό και την άμβλυνση της ταξικής πάλης. Ενα μεγάλο μέρος του τελευταίου βιβλίου του «Το ξεκίνημα μιας γενιάς» του 1962 είναι αφιερωμένο στο ξεκαθάρισμα ενός θέματος που και σήμερα ταλανίζει το εργατικό κίνημα: Στο ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί εργοδότες. Το σημαντικό είναι ότι αυτό γίνεται σε μια περίοδο δεξιάς οπορτουνιστικής στροφής του κόμματός μας, που με απόφαση του 8ου συνεδρίου του το 1961 διαχώριζε λαθεμένα την αστική τάξη της χώρας σε εθνική και ξενόδουλη.

Ο Κορνάρος δεν ξεπέφτει ούτε στον αόριστο, αταξικό ανθρωπισμό, που ήταν του συρμού εκείνη την περίοδο. Το ανθρώπινο μεγαλείο που εξυμνεί σ' όλο το έργο του, όπως και στο συναρπαστικό χρονικό του για τη γενική απεργία το Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη, είναι του εργάτη, του μεροκαματιάρη, των κολασμένων της Γης στον τιτάνιο κι ασυμφιλίωτο αγώνα τους με τους εκμεταλλευτές τους, για να καταργήσουν τη βαρβαρότητα της ταξικής αδικίας και να ημερέψει ο κόσμος. Είναι χαρακτηριστική η απάντησή του από τους τόπους εξορίας το 1949 στο Νικηφόρο Βρεττάκο, που του ζήτησε να γράψει δυο λόγια για την Ειρήνη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Δύο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου»: "Για όλο τον κόσμο μπορεί να ξημερώσει σύντομα μια ήσυχη μέρα. Για μας θ' αρχίσει τότε μια σκληρή δουλειά που θα κρατήσει ώσπου να λευτερώσουμε τον ανθρώπινο νου από της άγνοιας τα κόκκαλα...Σ' αυτή τη σύγκρουση δε χρειαζόμαστε τόση την αγάπη και την ημεράδα, όσο τη δύναμη του άγιου Μίσους"... "Ξέφτισε, τρίφτηκε η λέξη Ειρήνη, ντρέπομαι πια να τη χρησιμοποιώ". Και καθόλου δεν είχε άδικο. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν επισκέφτηκε το Βερολίνο, όπως γράφει σε αδημοσίευτα χειρόγραφά του με εντυπώσεις από τη Δυτική Γερμανία, συνάντησε έναν από τους πιο αδίστακτους δολοφόνους, αρχιβασανιστές στο στρατόπεδο του Χαϊδαριού, τον Κόβατς, να κυκλοφορεί ελεύθερος στους δρόμους της γερμανικής πρωτεύουσας.

Δεν μας παραξενεύει έτσι που η οπορτουνιστική λογοτεχνική κριτική επέδειξε ιδιαίτερη αυστηρότητα και μεροληψία απέναντι στο έργο του Κορνάρου, υπερτονίζοντας ανύπαρκτες και υπαρκτές αδυναμίες - απόλυτα δικαιολογημένες στις συνθήκες διαμόρφωσης και εργασίας ενός συγγραφέα που "γραφείο του υπήρξε πάντα η πυρωμένη κάννη ενός κανονιού", όπως ο ίδιος σημειώνει - και αποσιωπώντας τα βαθύτερα, δυνατότερα και χρησιμότερα στην ταξική πάλη νοήματα του έργου του. Η κουλτουριάρικη οπορτουνιστική διανόηση ποτέ δεν κατάφερε να μπει στη γεμάτη αστραπές, ποίηση και ευαισθησία ψυχή αυτού του κομμουνιστή επαναστάτη δημιουργού».

41ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»
Μελοποίηση Χικμέτ από νέους μουσικούς

Πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις νέων συνθετών πάνω σε έξι μεγάλα ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ παρουσιάστηκαν τo Σάββατο στο Στέκι Πολιτισμού του 41ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Πρόκειται για έξι από τα έργα που κατατέθηκαν μετά από κάλεσμα της Πολιτιστικής Επιτροπής και της Επιτροπής Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ σε νέους μουσικούς να εμπνευστούν από την ποίησή του και να μελοποιήσουν έργα του Ναζίμ Χικμέτ, με αφορμή το Επιστημονικό Συνέδριο που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για τον κομμουνιστή ποιητή.

Οι συνθέσεις με τη σειρά που ακούστηκαν είναι: «Αυτό είναι», του Στέφανου Χατζηαναγνώστου, «Τα τραγούδια των ανθρώπων» του Χρήστου Παπαγεωργόπουλου, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Λουκά Αναστασόπουλου, «Δεν μας αφήνουν να τραγουδήσουμε» του Αδαμάντιου Αναστασιάδη, «Η μεγάλη ανθρωπιά», «Απαισιόδοξο», «Κυριακή» του Χρήστου Γκόντζου.

Οι συνθέσεις που παρουσιάστηκαν ήταν μια πρώτη επιλογή, αφού συνεχίζουν να κατατίθενται έργα, γι' αυτό άλλωστε αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί και μετά το Φεστιβάλ και στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση από μαθητές για μαθητές

Ενα πραγματικά ξεχωριστό αφιέρωμα, που κατέπληξε και συγκίνησε όσους το παρακολούθησαν, παρουσίασαν στη Σκηνή του Μαθητικού Στεκιού την Παρασκευή το απόγευμα μαθητές από διάφορες περιοχές της Αττικής, με τίτλο «δανεισμένο» από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...». Απαγγέλλοντας τις στροφές του ποιήματος, οι μαθητές ανέδειξαν τη συνειδητή επιλογή στάσης ζωής των κομμουνιστών, τη δύναμη που παίρνουν από το σκοπό για τον οποίο παλεύουν, μέσα από πλευρές της Ιστορίας του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της οικοδόμησης και των κατακτήσεων του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα κ.ά. Ολα τα παραπάνω με συνοδεία μουσικής και τραγουδιού...

Η ιδέα «έπεσε» στη σύσκεψη που πραγματοποίησε η ΚΝΕ στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας για μαθητές, μαθητικά συγκροτήματα και θεατρικές ομάδες, που στην πλειοψηφία τους είχαν πάρει μέρος στα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ την άνοιξη. Εκεί, συζητώντας ιδέες, τις μορφές και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να τις πλαισιώσουν, αποφασίστηκε να προετοιμαστεί ένα αφιέρωμα που θα παρουσιαζόταν στις κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ.

Αντιπαράθεση με τη διαστρέβλωση, τα ψέματα και τις «πολλές αλήθειες»

Συζήτηση για το τι διδάσκεται στο σχολείο έγινε το απόγευμα της Παρασκευής στο Μαθητικό Στέκι

Με αφετηρία το απόσπασμα του βιβλίου Πολιτικής Παιδείας Β' Λυκείου, όπου αναφέρεται ότι «κάθε εκπαιδευτικό σύστημα... μεταδίδει τις αρχές και τις αξίες του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος κι έτσι λειτουργεί ως παράγοντας αναπαραγωγής του», οι μαθητές συζήτησαν, το απόγευμα της Παρασκευής, στο Μαθητικό Στέκι του Φεστιβάλ, με τον εκπαιδευτικό Ανδρέα Καργόπουλο, για το «τι μαθαίνουμε τελικά στο σχολείο».

Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο καθώς μαθητές αλλά και γονείς βρέθηκαν στο χώρο προκειμένου να αναπτύξουν πλούσιο διάλογο και να κρατήσουν ουσιαστικά συμπεράσματα για το τι μαθαίνεται στο σχολείο. Τα παραδείγματα μέσα από τα σχολικά βιβλία έδωσαν τους άξονες της συζήτησης. Η «μισή αλήθεια», οι «πολλές αλήθειες - διάλεξε τη δική σου», η «διαστρέβλωση της αλήθειας» και η «απόκρυψη της αλήθειας» δίνουν το στίγμα ότι το σχολείο όντως διαμορφώνει συνειδήσεις, αλλά τις διαμορφώνει στρεβλά.

«Τίποτα - αν δεν αλλάξει το σύστημα - δεν είναι ανεξάρτητο στο σχολείο. Ούτε το σχολείο ούτε ο εκπαιδευτικός ούτε αυτά που διδασκόμαστε», ανέφερε μία μαθήτρια, και ο Ανδρ. Καργόπουλος συνέχισε: «Ηταν πάντα υποταγμένο στην οικονομία του συστήματος. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τι θέλει το σύστημα από εσάς, μετά από κάποια χρόνια. Αυτή τη στιγμή, το σύστημα έχει ανάγκη από έναν εργαζόμενο που θα έχει κάποιες χρηστικές γνώσεις, θα ξέρει να επικοινωνεί στοιχειωδώς, θα μπορεί να του προσφέρει με τη δουλειά του κέρδος, αλλά να μην ξέρει τίποτα άλλο. Να μην έχει βαθύτερες γνώσεις, κριτική ικανότητα, να μην αντιλαμβάνεται ποια είναι η θέση του στην κοινωνία και στην παραγωγή. Γι' αυτό διαρκώς το σχολείο αλλάζει προς αυτήν την κατεύθυνση».

Τα παραδείγματα που δόθηκαν και δείχνουν το πώς τα σχολικά βιβλία διαχειρίζονται την αλήθεια, ήταν πολλά. Χαρακτηριστικά, σχετικά με την κατηγορία «πολλές αλήθειες», το ότι βιβλίο της Βιολογίας παρουσιάζει τον άνθρωπο ως εξέλιξη του πιθήκου, τη στιγμή που το αντίστοιχο των Θρησκευτικών εμφανίζει την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, ως αρχή του ανθρώπου. Από την άλλη, η «διαστρέβλωση της αλήθειας» εμφανίζει όλους τους Ελληνες ενωμένους να πολεμούν τη ναζιστική κατοχή, τη στιγμή που δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες κάρφωναν χιλιάδες αγωνιστές.

«Δε θα υποταχτούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί που έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη από εσάς. Ο κομμουνιστής εκπαιδευτικός πρέπει να πρωτοστατεί. Να μη φοβάται, να μη λυγίζει. Να ξεσηκώνει κι άλλους. Εχουμε ευθύνη να μάθουμε την ιστορική αλήθεια, να βγάλουμε αύριο ανθρώπους που θα είναι απελευθερωμένοι και θα αντιλαμβάνονται ως εργαζόμενοι ποια είναι η ιστορική τους αποστολή», σημείωσε ο Α. Καργόπουλος, και συνέχισε: «Αλλά και εσείς οι μαθητές να μην κάθεστε στα αυγά σας. Μπορούμε να διαβάσουμε, να ξεσκαρτάρουμε από αυτά που μας λένε, από αυτή τη βρωμιά που έχουν βάλει, να μάθουμε την επιστημονική γνώμη και να είμαστε έτοιμοι να αντιπαρατεθούμε και μέσα στην τάξη. Ούτε η μία είναι η λύση "υποτάσσομαι σε αυτό που μαθαίνω", ούτε η άλλη "επειδή έτσι είναι αυτό, δε μαθαίνω τίποτα"».

Και κατέληξε: «Μας λένε, πώς γίνεται να έχετε εσείς τη μοναδική αλήθεια; Για εμάς η αλήθεια επιβεβαιώνεται από την πράξη. Η πράξη είτε είναι κάτι απλό είτε είναι κάτι πιο σύνθετο όσον αφορά τις κοινωνικές επιστήμες. Αν πω ότι η κοινωνία εξελίσσεται, είναι αλήθεια. Συνολικά η κοινωνική πρακτική το επιβεβαιώνει».

Οι εκδηλώσεις του Μαθητικού Στεκιού, το Σάββατο, άρχισαν με τη βράβευση των νικητριών ομάδων του 2ου Πανελλαδικού Διαγωνισμού Συλλογικής Ερευνητικής Εργασίας για μαθητές. Σε επόμενα φύλλα του «Ριζοσπάστη» θα επανέλθουμε για τις νικήτριες ομάδες και τις εργασίες τους.

Ζωντάνια, παλμός και πολύ κέφι στη Μαθητική Σκηνή

Με αγαπημένα συγκροτήματα κύλησε η Παρασκευή

Η συναυλία στο Μαθητικό Στέκι την Παρασκευή «άνοιξε» με τον punk-rock ήχο των «Orbital devise», ένα συγκρότημα τριών φίλων μαθητών από τη Ν. Φιλαδέλφεια και τη Μεταμόρφωση.

Λίγο μετά οι Sober με το «σκληρό» ροκ ήχο τους έβαλαν «φωτιά» στη νεολαία που είχε συρρεύσει... Αφιέρωσαν το «Children of the Sun» «σε όλα τα παιδιά που έχουν όνειρα και πολεμούν για την εκπλήρωσή τους, στα παιδιά της ΚΝΕ». Τραγούδησαν μια διασκευή του Υμνου του ΕΑΜ. Με το τέλος του τραγουδιού δόνησε το χώρο, το σύνθημα «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ» κι έκλεισαν τη συναυλία τους με ένα παλιό ρεμπέτικο τραγούδι που έχουν διασκευάσει οι VIC («Villagers of Ioannina City») «Τα καρακόλια», εξαιρετικά αφιερωμένο «στην "αριστερή", πλέον Ελληνική Αστυνομία, καθώς ως γνωστόν τα "αριστερά" γκλομπ δεν πονάνε»...

Στη συνέχεια, η νεολαία υποδέχτηκε τους «KollektivA». Αγαπημένο συγκρότημα, που καταπιάνεται με σκληρά και επίκαιρα θέματα και τα επενδύει με σκληρό ήχο. Παρουσίασαν ακόμα διασκευές τους σε πολιτικά τραγούδια από διάφορες χώρες που βρέθηκαν στο επίκεντρο των εξελίξεων τα τελευταία χρόνια. Ιστορικές δημιουργίες από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, αλλά και τις ΗΠΑ γίνονται ένα εκρηκτικό σύνολο τραγουδιών.


Για το τέλος της δεύτερης μέρας του Φεστιβάλ ο τραγουδοποιός Πάνος Μουζουράκης με την ιδιαίτερη φωνή, δημιούργησε ένα μεγάλο πάρτι. Ακούστηκαν κομμάτια δικά του, καθώς και πρωτότυπες έως και χιουμοριστικές διασκευές από ελληνικά και ξένα τραγούδια που τον σημάδεψαν: ροκ, swing, αλλά και αγαπημένα ελληνικά τραγούδια σε εντελώς νέες εκδοχές καθώς και κάποια από τα καινούργια τραγούδια που ετοιμάζει. Ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση που του απηύθυνε να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ και εξέφρασε το θαυμασμό του «για όλη αυτή τη δουλειά που γίνεται τόσα χρόνια στα φεστιβάλ και που με ανιδιοτέλεια οργανώνεται από την προσωπική δουλειά των μελών της ΚΝΕ».



Σε ξέφρενο πάρτι κατέληξε το Μαθητικό Στέκι το Σάββατο

Ενα αφιέρωμα στον Ναζίμ Χικμέτ παρουσίασαν στη σκηνή του Μαθητικού Στεκιού, το Σάββατο, μαθητές του Μουσικού Σχολείου Ιλίου. Απέδωσαν χαρακτηριστικά μελοποιημένα ποιήματα του Ν. Χικμέτ, όπως «Χιονίζει μέσα στη νύχτα», «Αν η μισή μου καρδιά», «Μικρόκοσμος», διάβασαν έργα του, μίλησαν για τη ζωή του και την πορεία του στο χώρο της τέχνης και του κινήματος. Ο Τάσος, η Ειρήνη, ο Χάρης, η Ηλέκτρα και ο Αριστοτέλης, που αποτελούν το σχήμα από το Μουσικό Σχολείο Ιλίου, ενθουσίασαν το κοινό με την προσπάθειά τους, ενώ ο τρόπος που προσέγγισαν το έργο του Ν. Χικμέτ δείχνει πώς η στρατευμένη, πραγματική τέχνη αγγίζει και τις πολύ νεότερες ηλικίες.

Στη συνέχεια, οι συναυλίες έκαναν ένα διάλειμμα στο Μαθητικό Στέκι για να δώσουν τη θέση τους... στο γέλιο. Ο κορυφαίος κωμικός Χριστόφορος Ζαραλίκος πήρε το μικρόφωνο για μια σπαρταριστή stand up comedy, που διέτρεξε από τις πολιτικές εξελίξεις και τη σάτιρα για τα κόμματα, μέχρι την εύρεση νερού στον Αρη και τις... «50 αποχρώσεις της ηπειρώτικης πίτας».

«Μπορείς τα πάντα, αλλά όχι μόνος», ήταν το σύνθημα της μπάντας του ΚΕΘΕΑ - ΣΤΡΟΦΗ, που πήρε τη σκυτάλη αμέσως μετά στη σκηνή. Ο Αστέριος, ο Θανάσης, ο Παύλος, ο Γιουσούφ, ο Χρήστος, ο Δημήτρης, ο Θέμης, η Μαρία και ο Τάσος χάρισαν πολύ ωραίες στιγμές σε όσους τους παρακολούθησαν από κοντά, σε ήχους ροκ και μπλουζ, ενώ δίπλα στα μέλη της μπάντας, που έμαθαν μουσική μέσα από το πρόγραμμα, βρέθηκε η Γιώτα Νέγκα, που τους στηρίζει στην προσπάθειά τους.


Αμέσως μετά στη σκηνή ανέβηκαν ο George Zervos και η μπάντα του, για να ξεκινήσει ένα τρελό πάρτι σε ρυθμούς ροκ εν ρολ, με τραγούδια από τη δεκαετία του '50 μέχρι τις μέρες μας. Ο Γιώργος Ζερβός, με το προσωπικό του στιλ, παρουσίασε και κομμάτια από τον προσωπικό του δίσκο που ετοιμάζεται, αλλά και γνωστά τραγούδια άλλων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων όλων αυτών των δεκαετιών.

Ο χορός και το πάρτι συνεχίστηκαν και στο φινάλε του Μαθητικού Στεκιού με τους τρομερούς Imam Baildi. Με τις γνωστές και αγαπημένες διασκευές τους σε πασίγνωστα τραγούδια αλλά και με τα δικά τους τραγούδια, με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο, κράτησαν μελωδική συντροφιά στο μεγάλο πλήθος που είχε κατακλείσει το Μαθητικό Στέκι. «Ακρογιαλιές δειλινά» και «Αργοσβήνεις μόνη» του Τσιτσάνη ήταν διασκευές που ξεσήκωσαν τους θεατές, όλων των ηλικιών. Ο MC Yinka καθώς και η Ρένα Μόρφη ενθουσίασαν με τη φωνή τους τον κόσμο, ενώ στο κλείσιμο της συναυλίας, ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για τη φιλοξενία και ευχήθηκαν καλή επιτυχία στους αγώνες.



Αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι των ΗΠΑ

Πολλές από τις εκδηλώσεις που έγιναν στο Φεστιβάλ, ετοιμάστηκαν με μεράκι και παρουσιάστηκαν από θεατρικές και μουσικές ομάδες μελών της ΚΝΕ. Μια τέτοια εκδήλωση ήταν αυτή που έγινε την Παρασκευή στο Στέκι Νέων Εργαζομένων και Ανέργων του Φεστιβάλ, με αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι των ΗΠΑ

Το συγκρότημα των μελών της ΚΝΕ ζωντάνεψε επί σκηνής τραγούδια του 20ού αιώνα και όσοι παρακολούθησαν τη συναυλία ταξίδεψαν με το τραγούδια όπως το «I ain't got no home in this world anymore» («Δεν έχω πια σπίτι σε αυτό τον κόσμο» - στις ΗΠΑ της μεγάλης κρίσης του '30, όταν οι άστεγοι και οι άνεργοι διέσχιζαν με κομβόι τη μία πόλη μετά την άλλη για να βρουν σπίτι και δουλειά, «We shall not be moved» («Δεν θα υποχωρήσουμε») «Union Maid (Η γυναίκα του σωματείου) κ.ο.κ. Το αφιέρωμα έκλεισε με το τραγούδι - ορόσημο της αμερικανικής εργατικής τάξης «Which side are you on» («Με ποια πλευρά είσαι;»).

Οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ

Στο Μαθητικό Στέκι τη δική τους γωνιά είχαν και τις τρεις μέρες του Φεστιβάλ παιδιά των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου από πολλές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ.

Το επόμενο ραντεβού δόθηκε για την Κυριακή 18 Οκτώβρη, στις 17.30, στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ, για τη συγκρότηση παιδικής θεατρικής ομάδας και παιδικής χορωδίας.

Ειδικές προσφορές των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής»

Συνεχίζονται οι ειδικές προσφορές, που είχε βγάλει για το 41ο Φεστιβάλ η «Σύγχρονη Εποχή».

Επιλεγμένοι τίτλοι λογοτεχνικών, πολιτικών, ιδεολογικοπολιτικών βιβλίων. Αρχειακές εκδόσεις, λευκώματα, τα άπαντα των επιστημονικών συνεδρίων, αλλά και «Το Κεφάλαιο» του Καρλ Μαρξ και τα «Απαντα» του Ι. Β. Στάλιν.

Διάβασε αναλυτικά στη σελίδα 18.

Συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από το θάνατο του Α. Τάσσου

Χτες, Τρίτη, συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από το «φευγιό» του μεγάλου κομμουνιστή χαράκτη Α. Τάσσου και η οικογένειά του τέλεσε μνημόσυνο στο Α' Νεκροταφείο, όπου είναι θαμμένος. Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοί του έδωσαν το «παρών». Παρευρέθηκε και η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού.

Θυμίζουμε ότι με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό του η ΚΕ του ΚΚΕ είχε διοργανώσει, τον περασμένο Μάρτη, εκδήλωση τιμής, αλλά και έκθεση με έργα του Α. Τάσσου, «που χάραξε ανεξίτηλα στη μνήμη μας τις μεγάλες ώρες της ταξικής πάλης στη χώρα μας, έκανε εικόνες τις όμορφες ιδέες μας για τον κόσμο που θέλουμε να φτιάξουμε, έδωσε σχήμα και μορφή στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση».

Το δικό τους όμορφο χώρο είχαν τα παιδιά!

Με παιδικά χαμόγελα και πολλές χαρούμενες φατσούλες γέμισε ο Παιδότοπος την Παρασκευή και το Σάββατο.

Ενα πολύβουο εργαστήρι κατασκευών στήθηκε από νωρίς και τα δύο απογεύματα, όπου τα παιδιά έφτιαξαν τα δικά τους αναμνηστικά από το Φεστιβάλ, που τα πήραν μαζί τους φεύγοντας.

Σειρά είχαν οι προσεγμένες παραστάσεις...

«Ο Καραγκιόζης Δάσκαλος» από το Θέατρο Σκιών του Θανάση Λιούνη. Εκεί ο Καραγκιόζης έμαθε στα παιδιά τι πραγματικά χρειάζεται στο σχολείο. Να είναι αγαπημένοι, αλλά και το καλύτερο μάθημα, να αμφισβητούν ό,τι μαθαίνουν και να σκέφτονται για το καθετί.

Η «Ειρήνη» του Αριστοφάνη. Μια παράσταση με την τεχνική του Μαύρου Θεάτρου από τους ΚΟΥ-ΚΛΟ, όπου τα παιδιά μαθαίνουν για τον πόλεμο που μαστίζει τους ανθρώπους και την ειρήνη που έχουν πραγματικά ανάγκη.

Ο Tristan με τα ταχυδακτυλουργικά του κόλπα «μάγεψε» τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους που είχαν κατακλύσει τον παιδότοπο.

«Πέτα, Λούδα!» της Ιρίνα Μπόικο. Η ιστορία μιας μικρής κάμπιας που τη λένε Λούδα και θέλει να γίνει... πεταλούδα, για να καταφέρει να πετάξει. Μια παράσταση που ξετρελαίνει τα παιδιά με ηθοποιούς, κούκλες και την τεχνική του sand art.

Ενα πανέξυπνο παιχνίδι «μάντεψε ποιος»!

Επίσης, ένα πανέξυπνο παιχνίδι «μάντεψε ποιος» σχεδιασμένο από μια ομάδα παιδαγωγών της ΚΝΕ, παίχτηκε το απόγευμα της Παρασκευή, στον Παιδότοπο του Φεστιβάλ. Στόχος του παιχνιδιού ήταν να διδάξει τα παιδιά ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες, κόντρα στα πρότυπα των σούπερ ηρώων με τα οποία τα κατακλύζει το καπιταλιστικό σύστημα.

Με τη βοήθεια των συντονιστών παιδαγωγών, τα παιδιά έκαναν μαντεψιές, για να βρουν τους έξι πραγματικούς ήρωες, που οι ξύλινες φιγούρες τους ήταν στημένες στο χώρο. Οι ήρωες είναι ένα Αετόπουλο, μια ΕΠΟΝίτισσα, ένα μεταναστόπουλο από τη Συρία, ένα παιδί που αγαπά τα βιβλία και τη γνώση, ένα παιδί τυφλό και ένα παιδί που εκφράζει την αλληλεγγύη του. Η συντονίστρια παιδαγωγός συζητούσε με τα παιδιά και τους έκανε ερωτήσεις κατευθύνοντάς τα στις μαντεψιές τους και οδηγώντας τα να βρουν με τη σειρά ποιος είναι ο κάθε πραγματικός ήρωας. Μόλις τα παιδιά έβρισκαν τον ήρωα, η ξύλινη φιγούρα του τους αποκάλυπτε ένα στοιχείο. Συγκεντρώνοντας όλα τα στοιχεία μαζί, τα παιδιά στο τέλος του παιχνιδιού ανακάλυψαν έναν κρυμμένο θησαυρό, ο οποίος ήταν... μαντίλια της ΚΝΕ, που το κάθε παιδί πήρε κι από ένα ως αναμνηστικό δωράκι για τη συμμετοχή του στο παιχνίδι και στο Φεστιβάλ!

ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ
Μεγάλη η απήχηση στην παρουσίαση της πάλης

Στον «Ριζοσπάστη» μίλησε ο ομοσπονδιακός τεχνικός του αθλήματος, Χρήστος Σιδηρόπουλος, που έδωσε το «παρών» στις αθλητικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ

Η παρουσίαση του αθλήματος της πάλης στο Αθλητικό Στέκι, που περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα εκδηλώσεων της Παρασκευής, συγκέντρωσε και αυτή, όπως και η αντίστοιχη του παγκρατίου αθλήματος, την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ, το μεγάλο ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Το πρόγραμμα περιλάβανε την παρουσίαση των δύο στιλ του αθλήματος, της ελληνορωμαϊκής και της ελευθέρας, που πραγματοποίησαν αθλητές των Συλλόγων «Δίας» Αχαρνών και «Ευπυρίδαι» Ανω Λιοσίων. Να σημειωθεί ότι όσα έδειχναν οι αθλητές στο ταπί εξηγούσε προς τους θεατές ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Χρήστος Σιδηρόπουλος, κάνοντας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την εκδήλωση. Ο ίδιος έκανε ειδική αναφορά στο γεγονός ότι πριν από λίγα χρόνια οι άνθρωποι του αθλήματος έδωσαν τη δική τους μάχη ενάντια στις λογικές της εμπορευματοποίησης που προσπάθησαν να το βγάλουν εκτός Ολυμπιακών Αγώνων με το σκεπτικό ότι... δεν πουλάει. Οπως είπε, την ώρα που βλέπουμε αθλήματα, όπως το γκολφ, να γίνονται Ολυμπιακά κάποιοι ήθελαν να βγάλουν εκτός την πάλη. Η επίδειξη στο δεύτερο μέρος της περιλάμβανε και πάλι την πρόσκληση προς τους θεατές να μπουν στο ταπί και να γνωρίσουν από πρώτο χέρι το ίδιο το άθλημα.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» για την παρουσία της πάλης στο φετινό Φεστιβάλ, ο Χρ. Σιδηρόπουλος τόνισε τα εξής: «Είναι η τρίτη χρονιά φέτος που δίνουμε το "παρών" στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και αυτό αποτελεί μια καλή ευκαιρία εξωστρέφειας του αθλήματος, προκειμένου να το γνωρίσει περισσότερος κόσμος αφού δεν έχει τη δυνατότητα με βάση τις λογικές που επικρατούν και θέλουν την προβολή άλλων αθλημάτων, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ κ.τ.λ.».

«Να παλεύεις για τα δικαιώματά σου»

Εξηγώντας τα οφέλη που προκύπτουν από την ενασχόληση κάποιου με το ιστορικό άθλημα της πάλης, ο ομοσπονδιακός τεχνικός, εκτός από τους λόγους της εκγύμνασης, εστίασε και σε κάτι πολύ ανώτερο που, όπως τόνισε, προσφέρει η πάλη. Συγκεκριμένα, τόνισε: «Η ενασχόληση με την πάλη για κάποιο άτομο εκτός από την πολύπλευρη εκγύμναση που προσφέρει και την πειθαρχία που θα αποκτήσει, θα μάθει να παλεύει. Το τελευταίο μάλιστα θα του γίνει βίωμα στη ζωή του και θα τον κάνει να μάθει να παλεύει και στη ζωή του, για τα δικαιώματά του. Αυτό δε λέμε άλλωστε σήμερα με τον όρο "βιοπάλη"; Ισως και αυτό το τελευταίο να ήταν και ένας απ' τους βασικούς λόγους που ήθελαν να απομακρύνουν την πάλη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Για τα συμφέροντα που προσπάθησαν πριν από λίγο να βγάλουν εκτός Ολυμπιακών Αγώνων την πάλη ο Χρήστος Σιδηρόπουλος επισήμανε πως αυτά δεν ήταν άσχετα με τις σημερινές λογικές που επικρατούν στη διοργάνωση και την έχουν μετατρέψει σε εμπορικό πανηγύρι. Οπως είπε, είναι αυτές οι ίδιες λογικές που στοχεύουν να καταστήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες ουσιαστικά σε ένα «κλειστό κλαμπ» αγωνισμάτων τα οποία θα πουλάνε περισσότερο, αφήνοντας εκτός τα άλλα τα οποία θα αρκεστούν σε παγκόσμια πρωταθλήματα ή σε αντίστοιχα των χωρών τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ