Παρασκευή 14 Οχτώβρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ωρα του οργανωμένου λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η δήλωση του πρωθυπουργού χτες από τις Βρυξέλλες ότι «όσο οδυνηρό κι αν είναι, εμείς είμαστε αποφασισμένοι να υλοποιήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές», δεν είναι απλώς ένα μήνυμα προς τους εταίρους - δανειστές ή μια ακόμα θρασύτατη επίδειξη πυγμής και βαθύτατης περιφρόνησης του λαού που αιμορραγεί ακατάσχετα από τα άγρια μέτρα. Είναι ένα μήνυμα που πρέπει να σημάνει συναγερμό στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να απαλλαγούν από ψευδαισθήσεις και ιδεολογήματα και να δείξουν την οργανωμένη δύναμή τους για να παρεμποδίσουν και να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική. Οι τροπολογίες στο πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε χτες ο υπουργός Οικονομικών δείχνουν καθαρά ότι η κυβέρνηση θα κλιμακώσει δίχως έλεος την αντιλαϊκή επίθεση, όσο δε βλέπει να απειλείται η ίδια και το σύστημα του κεφαλαίου από το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Είναι φανερό ότι δεν αρκούν οι αμυντικοί και επιμέρους αγώνες. Χρειάζεται ένα ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα βάλει στόχο να ρίξει όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά συνολικά την εξουσία των μονοπωλίων, συμπλέοντας με το ΚΚΕ. Πρέπει να γίνει συνείδηση πως όσο δεν αποδυναμώνονται δραστικά τα αστικά κόμματα και το πολιτικό σύστημα, και δεν ισχυροποιείται το ΚΚΕ και το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, δεν πρόκειται ο λαός να βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να παρεμποδίζει την υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων, να βάζει φρένο στην εξόντωση των δικαιωμάτων του, να ανακόπτει και να ματαιώνει αντιδραστικές εξελίξεις. Ο λαός σε κάθε περίπτωση θα πει την τελευταία λέξη.

«Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό... »

Χρόνια τώρα συνεννοούνται μια χαρά οι ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΒ μεταξύ τους και με τον εταίρο τους την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, για να υπογράφουν ληστρικές Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις, σε βάρος των εργαζομένων, διασφαλίζοντας και την «εργασιακή ειρήνη» που τόσο εκτιμούν.

Και δε συντονίζονται μόνο στο θέμα των Συμβάσεων. Αποτελούν ταυτόχρονα, ο καθένας από το δικό του «μετερίζι», στυλοβάτες των διαχρονικών πολιτικών των κυβερνήσεων του δικομματισμού και της ΕΕ, των πολιτικών που στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεσαίους «συνοδοιπόρους» σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.

Είναι, όμως, μια «λυκοφιλία» που χτες φάνηκε χαρακτηριστικά, αν και έχει εκφραστεί και στο παρελθόν. Με «κύκλους του ΣΕΒ» να εξεγείρονται εναντίον εκείνων που «λαϊκίζουν ανέξοδα, φαντασιωνόμενοι ανύπαρκτες παρασκηνιακές κινήσεις του ΣΕΒ». Αφορμή στάθηκε η τοποθέτηση των «εταίρων» στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για το πολυνομοσχέδιο, σχετικά με την επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις.

Οι ίδιοι κύκλοι εμφάνισαν τον ΣΕΒ και τα μέλη του ως «αθώες περιστερές» που πληρώνουν τους φόρους τους, ελέγχονται, απασχολούν το μεγαλύτερο αριθμό των «νομίμως εργαζομένων» και άλλα τέτοια κωμικοτραγικά.

Αλλά, εκφράζοντας πολύ βαθύτερα ζητήματα, που έχουν να κάνουν με τη «νέα ανάπτυξη» που επιθυμεί το μεγάλο κεφάλαιο και προωθούν ΕΕ, τρόικα, κυβέρνηση, οι «κύκλοι» αυτοί δήλωσαν: «Οι εργασιοκάπηλοι και οι ιδεολόγοι της φοροδιαφυγής και της μαύρης εργασίας θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι όλα αυτά που ήξεραν τέλειωσαν και ότι για να επιβιώσει ο τόπος, "η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας" πρέπει να γυρίσει σελίδα αλλάζοντας νοοτροπία».

Κάπου εδώ τελειώνουν τα ψέματα και, όπως λέει ο λαός, «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Η αντιπαράθεση αυτή ένα μόνο αποδεικνύει: Η ώρα της μεγάλης ανατροπής σε κάθε επίπεδο έχει έρθει. Κανείς μικρός ΕΒΕ ή εργαζόμενος δεν μπορεί να περιμένει από αυτές τις ηγεσίες και από το μεγάλο κεφάλαιο τίποτα καλό.

Μόνιμοι υπονομευτές των λαϊκών αγώνων

Το έχουμε καταλάβει όλοι εδώ και χρόνια: η πλειοψηφία της διοίκησης εκεί στον Εμπορικό Σύλλογο της Αθήνας παθαίνει αλλεργία με κάθε είδους αγωνιστική κινητοποίηση. Μνημειώδη είναι τα ξεσπάσματα οργής, οι μύδροι εναντίον των λαϊκών κινητοποιήσεων, που εξαπολύει κατά καιρούς ο πρόεδρός της Π. Καρέλας. Αξέχαστη είναι η «πρότασή» τους για συγκεντρώσεις που δε θα εμποδίζουν την κυκλοφορία, για συλλαλητήρια μόνο τη Δευτέρα και την Τετάρτη το απόγευμα που είναι τα μαγαζιά κλειστά κ.ά. παρόμοια κραυγαλέα αντιδραστικά.

Συνεπείς οι άνθρωποι με τις διακηρύξεις τους, μπαίνουν και σήμερα μπροστάρηδες σε χυδαίες απεργοσπαστικές μεθοδεύσεις, στην πιο ακραία, απροκάλυπτη προσπάθεια χτυπήματος του λαϊκού κινήματος. Την ώρα που, ακόμα και οι ομοϊδεάτες τους στη διοίκηση της ΕΣΕΕ, δεν μπόρεσαν να μην υποκύψουν μ' ένα τρόπο στην πίεση που δέχονται από τη βάση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών εμπόρων, αναγγέλλοντας τη συμμετοχή της στις κινητοποιήσεις στις 19 του Οκτώβρη, ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας παραμένει ανυποχώρητα αντιδραστικός. Ετσι, εξήγγειλε «συγκέντρωση» δυο μέρες πριν τη γενική απεργία της Τετάρτης, τη Δευτέρα το μεσημέρι, μετά το κλείσιμο των καταστημάτων στην... πλατεία Μητροπόλεως!

Οι... «διεκδικήσεις» τους; Ιδού ορισμένες από αυτές: «πάταξη της φοροδιαφυγής, πάταξη του παρεμπορίου, σταθερή φορολογία, μικρότερο κράτος, αποτελεσματικό κράτος...». Ο,τι λέει, ό,τι «διεκδικεί» και η κυβέρνηση και οι θιασώτες των «διαρθρωτικών αλλαγών» και της «σωτηρίας της χώρας».

Τι, σύμφωνα με την αφίσα που διακινούν, «κλείνει τα μαγαζιά»; Μετά τους φόρους οι... «καθημερινές διαδηλώσεις»!

Ας «συγκεντρωθούν», λοιπόν. Μόνοι τους. Αυτοί και οι όμοιοί τους που συμβάλλουν στην υπονόμευση των λαϊκών αγώνων. Οι αυτοαπασχολούμενοι μικροέμποροι να τους απομονώσουν συμμετέχοντας όλοι στη γενική απεργία με την ΠΑΣΕΒΕ.

Αγώνας για την ανατροπή της ΚΑΠ

Η νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ για την περίοδο 2014-2020 θα οδηγήσει στην εξόντωση της μικρομεσαίας αγροτιάς. Με εργαλείο την αλλαγή του τρόπου καταβολής των επιδοτήσεων και τη δραστική μείωσή τους, οι φτωχοί αγρότες θα εξοβελισθούν από την παραγωγή, προκειμένου να συγκεντρωθούν γη και επιδοτήσεις στους μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες. Οι νέες προτάσεις της Κομισιόν εντάσσονται στα όσα επιτάσσει το πλαίσιο της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020» που εξυπηρετεί ολοφάνερα τις κερδοσκοπικές απαιτήσεις των μονοπωλίων.

Ολα δείχνουν ότι η φτωχή αγροτιά θα πληρώσει ακριβά την καπιταλιστική κρίση και το κυνήγι των καπιταλιστικών κερδών. Οι πόροι για τη γεωργία σε επίπεδο ΕΕ μειώνονται για την περίοδο 2014-2020 στο 37,7% του κοινοτικού προϋπολογισμού και ενδέχεται να μειωθούν ακόμα περισσότερο, από το 41,7% της περιόδου 2007-2013. Αν για παράδειγμα αποφασιστεί να χρηματοδοτηθεί ακόμα περισσότερο το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τότε τα κονδύλια για την ΚΑΠ θα μειωθούν προφανώς ακόμα περισσότερο. Πάντως για την Ελλάδα προτείνεται να δοθεί το 2014 το ποσό των 2,1 δισ. ευρώ, το οποίο το 2019 θα πέσει στα 2,015 δισ. ευρώ. Η μείωση σε σύγκριση με το 2013 (θα δοθούν 2,217 δισ. ευρώ) είναι 5,3% το 2014 και 9,1% το 2019. Τα ποσά αυτά βέβαια μπορούν ν' αλλάξουν προς το χειρότερο. Η χρηματοδότηση της ΚΑΠ μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναθεωρηθεί λόγω των οικονομικών εξελίξεων και της δημοσιονομικής κατάστασης της ΕΕ. Ταυτόχρονα, τα δικαιώματα (επιδότηση ανά εκτάριο) στην πράξη θα μειωθούν δραστικά σε αξία από το 2014. Ο μέσος όρος τώρα είναι 520 ευρώ το εκτάριο και θα γίνει, όπως φαίνεται, από το 2014 380 ευρώ το εκτάριο και ίσως ακόμα πιο κάτω. Είναι εμφανής η χασούρα. Κι αν αυτό συνδυαστεί με τη μείωση των αγροτικών τιμών και την αύξηση του κόστους παραγωγής, που επιβάλλει η πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων, τότε η μικρομεσαία αγροτιά θα βρεθεί διπλά χαμένη.

Χειροτέρευση των δεδομένων για την αγροτική παραγωγή και τους μικρομεσαίους αγρότες θα επιφέρει και η λεγόμενη περιφερειοποίηση των επιδοτήσεων. Επιβάλλεται, πλέον, το περιφερειακό μοντέλο, όπου όλα τα δικαιώματα θα είναι ίσης αξίας με βάση την επιλέξιμη γη ή τους βοσκότοπους της περιφέρειας. Αυτό ευνοεί βασικά τους μεγαλοαγρότες που θα μπορούν να συλλέξουν μαζικά τα νέα δικαιώματα και την αγροτική γη. Επίσης τους μεγαλοαγρότες ευνοεί και η καθιέρωση της λεγόμενης «πράσινης ενίσχυσης», γιατί έχουν την πολυτέλεια να κάνουν τα όσα προτείνονται σχετικά, σε αντίθεση με τους μικρομεσαίους αγρότες που θα αντιμετωπίσουν σοβαρές δυσκολίες στην εφαρμογή αυτού του μέτρου. Ταυτόχρονα, η «πράσινη ενίσχυση» θα λειτουργεί ως τροχοπέδη στην επιλογή των καλλιεργειών και στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής. Με όλα αυτά μαζί οι φτωχοί αγρότες πρέπει να συνυπολογίσουν τα χαράτσια, τη δραστική μείωση του αφορολόγητου, που τους τσακίζει το εισόδημα. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση, ο μόνος δρόμος για τη φτωχή αγροτιά είναι η μαζική αντίσταση και ο κοινός αγώνας μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ για την ανατροπή της ΚΑΠ, για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιαγροτικής, γενικότερα της αντιλαϊκής πολιτικής.


Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

Οργανωμένη φοροληστεία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Α, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ, η λιτότητα, λιτότητα, η φορομπηχτική πολιτική εξόχως φορομπηχτική, αλλά και η εξυπηρέτηση, εξυπηρέτηση!

Πήγε χτες στη Βουλή ο Ευ. Βενιζέλος και ανακοίνωσε ότι η έκτακτη εισφορά (που μόνο... έκτακτη δεν είναι, όπως έχουμε όλοι καταλάβει) θα παρακρατείται από τους μισθούς κατευθείαν το 2012.

Ούτε στις εφορίες θα τρέχουμε, ούτε στις ουρές θα περιμένουμε, ούτε θα αγχωνόμαστε για το πώς θα συγκεντρώσουμε τα χρήματα.

Διότι, πώς να το κάνουμε, όταν θέλει το κράτος λειτουργεί και μάλιστα υποδειγματικά. Το πρόβλημα είναι ότι «θέλει» μόνο σε δύο περιπτώσεις: Οταν «τα παίρνει» από τους εργαζόμενους και όταν «τα δίνει» στο κεφάλαιο.

ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΜΑ! Ο Α. Λοβέρδος εμφανίστηκε αγχωμένος όσο δεν παίρνει, γιατί, λέει, δημιουργείται στην Αθήνα μία «υγειονομική βόμβα» με την απεργία των εργαζομένων στους ΟΤΑ και τα σκουπίδια.

Εβαλε και έγιναν έρευνες για όλα αυτά και μπορεί - όπως υποστήριξε - να μας το αποδείξει με στοιχεία. Οπότε κάτι πρέπει να γίνει με το θέμα αυτό, διότι πολύ ανησυχεί για την υγεία του λαού.

Ακόμα όμως και να θέλει κανείς να τον πιστέψει (που δεν θέλει), μπορεί; Εμ, δεν μπορεί...

Γιατί είναι μέλος της κυβέρνησης που η αντιλαϊκή της πολιτική δημιουργεί τα σκουπίδια που πράγματι εγκυμονούν κινδύνους για τη δημόσια υγεία, αλλά γι' αυτό δε φταίνε οι εργαζόμενοι.

Και κάτι ακόμη. Πώς να το κάνουμε δεν γίνεται να... ανησυχείς για την υγεία του λαού και την ίδια στιγμή να προωθείς νομοσχέδια που μειώνεις στο μισό τις κλινικές στα νοσοκομεία.

Δεν γίνεται να κόπτεσαι μην πάθει τίποτε ο κόσμος και να μειώνεις το προσωπικό που έχεις στα νοσοκομεία, αφήνοντας μια νοσοκόμα για 30 και 40 κρεβάτια... Εκεί δεν θα πάθει κανείς τίποτε;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλα πολλά από τα κατορθώματα της κυβέρνησης στο χώρο της Υγείας, αλλά νομίζουμε πως έτσι κι αλλιώς η επιχείρηση - δούλεμα είναι ολοφάνερη...

Υπουλη επίθεση στα συνδικάτα

Γρηγοριάδης Κώστας

Με επιχειρήματα βγαλμένα από την κυβερνητική προπαγάνδα, μια από τις «επί παντός του επιστητού» δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του «Αλτερ», καταφέρθηκε χτες ενάντια στις εργατικές κινητοποιήσεις. Στην παρατήρηση του παρουσιαστή ότι σε τέτοιες περιόδους οι δημοσιογράφοι δε θα έπρεπε να εξάπτουν την επιθετικότητα σε βάρος των εργαζόμενων, αλλά να βρίσκονται στο πλευρό τους, η ίδια απάντησε ότι στηρίζει τους εργαζόμενους, όχι όμως τους συνδικαλιστές. Η «ατάκα» της έχει την ίδια ακριβώς βάση με την προσπάθεια στην οποία επιδόθηκαν χτες τα κυβερνητικά ΜΜΕ να παρουσιάσουν τους συνδικαλιστές σαν «επικίνδυνους για την κοινωνία», προσπαθώντας μέσα από αυτόν τον ύπουλο τρόπο να χτυπήσουν τους εργατικούς αγώνες, χωρίζοντας το κίνημα σε καλούς εργαζόμενους και κακούς εργαζόμενους. Τα κίνητρά τους είναι δεδομένα και καμιά σχέση δεν έχουν με κριτική στο πλαίσιο που υπερασπίζεται σήμερα ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, ούτε βέβαια με την ανάδειξη της ευθύνης του για τη δεινή κατάσταση την οποία βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Ο στόχος τους είναι να δυσφημίσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα και να το απαξιώσουν, προβάλλοντας συλλήβδην τους συνδικαλιστές και τα συνδικάτα σαν διεφθαρμένους οργανισμούς που κινούνται με κομματικές σκοπιμότητες, καλώντας έμμεσα το λαό να εγκαταλείψει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και να ενταχθεί σε κινήματα τύπου «αγανακτισμένων», που είναι ελεγχόμενα και εύκολα χειραγωγήσιμα. Ετσι υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο λαός να αποκρούσει την προπαγάνδα τους. Να δυναμώσει τα συνδικάτα, παλεύοντας για την αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε βάρος των δυνάμεων του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που μοιράζεται με τα κόμματα του κεφαλαίου και τα παπαγαλάκια τους την ευθύνη για τα όσα αντιμετωπίζει σήμερα η εργατική λαϊκή οικογένεια.

Προφάσεις για το νέο ταξικό έγκλημα

Αδιάψευστος μάρτυρας ότι η κυβέρνηση από κοινού με την τρόικα έχουν πάρει την απόφαση να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις, ακόμη και την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αποτελεί η προπαγανδιστική εκστρατεία που έχουν ξεκινήσει προκειμένου να παρουσιάσουν τον κατώτατο μισθό ως «εμπόδιο» για να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Πρώτος το έθεσε ο Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας τις προάλλες σε Επιτροπή της Βουλής: «Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: Ποιος εκπροσωπεί τον άνεργο; Ποιος εκπροσωπεί το νέο που σπουδάζει και που διεκδικεί μια θέση μέσα στην αγορά εργασίας, στη συλλογική αυτονομία, στη διαπραγμάτευση για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας;», αναρωτήθηκε με τη συνήθη απύθμενη υποκρισία. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα αναμάσησε στη χτεσινή συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα Ματίας Μορς: «Προσωπικά, ανησυχώ για την ανεργία των ατόμων με μειωμένα προσόντα. Αυτοί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να βρουν δουλειά. Η μείωση του δημόσιου τομέα θα οδηγήσει πολλά άτομα με μειωμένα προσόντα εκτός αγοράς εργασίας. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο κατώτατος μισθός, οι φόροι και οι επιβαρύνσεις δεν θα αποτελέσουν εμπόδιο στο να βρουν αυτοί οι άνθρωποι δουλειά». Είναι ολοφάνερο ότι κυβέρνηση και τρόικα ψεύδονται συνειδητά και χρησιμοποιούν τους ανέργους για να καταργήσουν οριστικά και επίσημα και την Εθνική Συλλογική Σύμβαση. Από την ίδια τους την πείρα πλέον οι εργαζόμενοι και κυρίως οι άνεργοι γνωρίζουν ότι οι θέσεις εργασίας δεν εξαρτώνται από τον κατώτατο μισθό ή το λεγόμενο εργατικό κόστος, γιατί άπειρες φορές έχει αποδειχθεί ότι οι απολύσεις δεν αποφεύχθηκαν όσο και αν μειώνονταν οι μισθοί. Η ανεργία είναι σύμφυτο πρόβλημα με τον καπιταλισμό και λύνεται μόνο με την ανατροπή του.

Δίχως τέλος η σφαγή στο Δημόσιο

Τον τρόπο που θα συνεχιστεί η μεγάλη σφαγή των εργαζομένων στο Δημόσιο τη νέα χρονιά προαναγγέλλει με σαφήνεια ο εκπρόσωπος της ΕΕ στην τρόικα. «Ετσι, όπως το βλέπω εγώ, αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση τον επόμενο χρόνο είναι να εστιάσει πραγματικά σε μια μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, όχι να κάνει οριζόντιες περικοπές. Πρέπει να εντοπίσει τους τομείς και τις υπηρεσίες όπου υπάρχει πλεονάζον προσωπικό και να ανακατανείμει τους ανθρώπινους πόρους», δηλώνει ο Ματίας Μορς στη χτεσινή συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Φυσικά, δεν πρόκειται για προσωπική του άποψη, αλλά για σχέδιο που ήδη έχουν επεξεργαστεί από κοινού κυβέρνηση και τρόικα, προκειμένου να πεταχτούν στην εφεδρεία, δηλαδή στην ανεργία, πάνω από 150.000 εργαζόμενοι του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Βάση του σχεδίου αποτελεί η έκθεση του ΟΟΣΑ που προτείνει την κατάργηση των οργανικών μονάδων (τμημάτων, διευθύνσεων και γενικών διευθύνσεων) κατά 30% και κυρίως την κατάργηση του συνόλου των κενών οργανικών θέσεων ώστε να εμφανιστούν περί τις 150.000 -200.000 εργαζόμενοι ως «πλεονάζον προσωπικό» και να οδηγηθούν στην εφεδρεία... Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να χάνουν χρόνο. Χρειάζεται να διαμορφωθεί τώρα λαϊκή ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με σύγχρονα δικαιώματα, για παρεμπόδιση των βάρβαρων μέτρων, για να εκφραστεί μαζικά η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης - ΕΕ που υπηρετεί τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στη μάχη για τη 48ωρη απεργία

Η 48ωρη απεργία στις 19 και 20 Οκτώβρη μπορεί και πρέπει ν' αποτελέσει τη λαϊκή εργατική απάντηση στην άγρια επίθεση που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, τρόικα και πλουτοκρατία. Για δύο μέρες, κάθε τόπος δουλειάς, κάθε επιχείρηση, κάθε εργοστάσιο νεκρώνει. Εργάτες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι και νεολαίοι, φτωχοί αγρότες και γυναίκες πλημμυρίζουν δρόμους και πλατείες. Πρέπει να στείλουν ηχηρό μήνυμα πως τούτη την πολιτική θα την αντιπαλέψουν μέχρι να την ανατρέψουν. Πως αυτή η κυβέρνηση, και κάθε άλλη κυβέρνηση, που ενισχύει την πλουτοκρατία, θα βρει μπροστά της λαϊκό τείχος αντίστασης και ανυπακοής. Η 48ωρη απεργία μπορεί να δείξει το μέγεθος της δύναμης του λαού, η οποία θα σαρώσει τα σχέδιά τους. Είναι ανεξάντλητη η οργανωμένη λαϊκή δύναμη και μπορεί να σαρώσει κάθε αντίπαλο.

Αυτή η απεργία δεν είναι μια οποιαδήποτε απεργία. Οι σαρωτικές ανατροπές που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο, που αναμένεται να ψηφιστεί στις 20 Οκτώβρη, οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση. Και οι εργαζόμενοι καλούνται να δώσουν την απάντησή τους σ' αυτήν την πολιτική, οργανωμένα, μαζικά, αποφασιστικά. Οι μισθοί των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μειώνονται στο επίπεδο των μισθών Βουλγαρίας. Πετσοκόβουν μέχρι και 50% τους μισθούς στους δημοσίους υπαλλήλους, μειώνουν 35% τους μισθούς των εργαζομένων σε πρώην ΔΕΚΟ, καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις και επιβάλλουν τις επιχειρησιακές συμπιέζοντας τουλάχιστον 20% με 30% και τους ήδη πενιχρούς μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, ενώ τσακίζουν ακόμη και τα επιδόματα. Από όλα αυτά, αν προστεθούν και τα έκτακτα χαράτσια, η συνολική φοροεπιδρομή, τα συνολικά αντιλαϊκά μέτρα και εκείνα που χτυπάνε ξεχωριστά επαγγέλματα και κλάδους, γίνεται καθαρό πως κανείς εργαζόμενος δεν πρόκειται να γλιτώσει απ' αυτήν την καταιγίδα.

Καμιά ψευδαίσθηση, λοιπόν. Οι εργάτες και οι εργάτριες να γυρίσουν οριστικά την πλάτη και στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι συνυπεύθυνοι, γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια συνυπέγραφαν το πετσόκομμα των εργατικών κατακτήσεων. Είναι συνυπεύθυνοι, γιατί καλλιεργούν αυταπάτες πως είναι δυνατό να υπάρξουν λύσεις προς «κοινό όφελος» εργαζομένων και κεφαλαίου. Είναι συνυπεύθυνοι, γιατί ακόμη και σήμερα, που όλα έχουν αποκαλυφθεί, επιμένουν στον ίδιο ρόλο (π.χ. η σύμβαση της ΟΜΕ ΟΤΕ και η στάση της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ για το ίδιο θέμα). Η αντιλαϊκή και αντεργατική επέλαση, που σήμερα υλοποιείται σε όλο της το μέγεθος, διευκολύνεται από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.

Σήμερα, η λαϊκή οργή και αγανάκτηση είναι διάχυτη. Ομως, από μόνη της δεν αρκεί. Εκείνο που χρειάζεται, για να έχει αποτελέσματα ο αγώνας, είναι η οργανωμένη, μαζική πάλη με ταξικό προσανατολισμό. Κάθε γειτονιά, κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση και γραφείο να μετατραπεί σε κάστρο αντίστασης και οργάνωσης του αγώνα. Οι ταξικές δυνάμεις, οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου πρωτοστατούν, όχι μόνο σήμερα, αλλά όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Η 48ωρη απεργία, στις 19 και 20 Οκτώβρη, δεν είναι μια ακόμη απεργία. Είναι μια κρίσιμη μάχη, ένας αγώνας που αφορά στην επιβίωση, στο σήμερα και το αύριο του λαού και της χώρας. Μπορεί και πρέπει να σηματοδοτήσει την απαρχή της κλιμάκωσης του αγώνα μέχρι τη λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ