Μπορεί οι μέρες που απέμειναν μέχρι την Κυριακή των εκλογών να είναι λίγες, όμως αρκούν για να πάρουν κι άλλοι εργαζόμενοι, άνθρωποι του μόχθου, τη μεγάλη απόφαση: Να ενισχύσουν το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που παλεύει για την πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο για το λαό, που παλεύει για να έρθουν αλλιώς τα πράγματα, που έχει πίστη στη δύναμη των εργαζομένων, του λαού να ανατρέψουν τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα και να οικοδομήσουν τη δική τους κοινωνία.

Τώρα, όλες οι Οργανώσεις, όλο το Κόμμα, μαζί με τους φίλους του, όλοι μαζί, σαν ένας άνθρωπος, μπαίνουν μπροστά: Για να φτάσουν με τα ψηφοδέλτιά μας σε όλους εκείνους που σκοπεύουν να ψηφίσουν ΚΚΕ και να τους καλέσουν να διαδώσουν ακόμα πιο πλατιά το κάλεσμα ενίσχυσης και συστράτευσης, να πάρουν μέρος στις κεντρικές προεκλογικές συγκεντρώσεις της τελευταίας βδομάδας, όπως αυτή του Συντάγματος, το απόγευμα της Τετάρτης, μετατρέποντάς τες σε μαχητικές διαδηλώσεις ενίσχυσης του ΚΚΕ.

Υπάρχουν ακόμα ανεξάντλητα περιθώρια, γόνιμο έδαφος, ειδικά σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, για να κερδίσουμε κι άλλους με το ΚΚΕ. Οι χιλιάδες υπογραφές στήριξης από πρωτοπόρους εργαζόμενους και λαϊκούς ανθρώπους που συλλέγουν οι Οργανώσεις και δημοσιεύονται στον «Ριζοσπάστη», οι δηλώσεις στήριξης από καλλιτέχνες, ανθρώπους του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, μπορούν να γίνουν το δυναμικό στοιχείο για να προσεγγίσουμε ακόμα περισσότερους.

Τώρα, μπαίνουμε θαρρετά μέσα στα λαϊκά σπίτια, σε οικογένειες που ακόμα διστάζουν να κάνουν το βήμα της υπερψήφισης του Κόμματος, όμως έχουν διανύσει ήδη αρκετό δρόμο δίπλα μας σε αγώνες για μικρά και μεγάλα προβλήματα. Σε ανθρώπους που εκτιμούν την προσφορά των κομμουνιστών στην ταξική πάλη, την πρωτοπόρα και ανιδιοτελή τους δράση μέσα στα συνδικάτα. Αναδεικνύουμε ότι η συμμετοχή στους αγώνες πρέπει να συνδυάζεται με την προσπάθεια για αλλαγή των συσχετισμών, με την επιλογή του ΚΚΕ στην κάλπη, ώστε να διευκολυνθούν οι νέες και πιο δυναμικές αναμετρήσεις με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι, οι λαϊκοί άνθρωποι που συναντήθηκαν με τους κομμουνιστές σε μικρούς και μεγάλους αγώνες, για το μεροκάματο, ενάντια σε απολύσεις, για την Υγεία, την Παιδεία, σε μια σειρά κινητοποιήσεις.

Να βρεθούμε κοντά σε όλους εκείνους που τα ψευτοδιλήμματα που σπέρνουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, εξακολουθούν να τους εμποδίζουν να κάνουν το βήμα. Είναι χιλιάδες εκείνοι που στη σύντομη προεκλογική περίοδο στέκονταν συγκαταβατικά απέναντι στους κομμουνιστές, κουνούσαν καταφατικά το κεφάλι, συμφωνούσαν έστω και επιφανειακά με τις αναλύσεις μας και μάλιστα παραδέχονταν ότι είχαν προειδοποιηθεί έγκαιρα και ορθά από το ΚΚΕ στις προηγούμενες εκλογές και στο δημοψήφισμα.

Η δικαίωση του ΚΚΕ στις εκτιμήσεις του αποτελεί το σημείο επαφής με εργάτες, ανέργους, νέους και νέες που τον περασμένο Γενάρη ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον ακολούθησαν και στο δημοψήφισμα επιλέγοντας το «όχι» και τώρα νιώθουν προδομένοι, απογοητευμένοι. Η απογοήτευση πρέπει να δώσει τη θέση της στη μάχη και τη διεκδίκηση, στη σύγκρουση με τα κόμματα και την πολιτική που έφεραν το λαό σε αυτήν την κατάσταση, και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο η αισθητή ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Στις μέρες που απέμειναν, οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ δουλεύουν με σχέδιο. Οργανώνουν με όλους τους τρόπους τις παρεμβάσεις τους, ώστε να εξουδετερώνουν το κλίμα πόλωσης που θα ενταθεί ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, την κάλπικη προσπάθειά τους να γιγαντώνουν τις επιμέρους και δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις τους για να κρύβουν τη γενική τους ταύτιση και συμφωνία με το τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα έντασης της εξαθλίωσης του λαού. Γνωρίζουμε ότι ακόμα θα ειπωθούν πολλά και παραπλανητικά, ώστε οι εργαζόμενοι να επιλέξουν αυτό που αποδυναμώνει την πάλη τους και όχι το ΚΚΕ. Γι' αυτό φροντίζουμε, χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες να βλέπουν και να ακούν διαρκώς για το Κόμμα από τα δικά μας χείλη, τα δικά μας έντυπα και όχι από το σύστημα και τους ψιθυριστές του...

Με την ανακοίνωση, το ψηφοδέλτιο και τον «Ριζοσπάστη» που θα φτάσουν στο σπίτι, στο γιαπί, στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στο γραφείο και το μικρομάγαζο. Με την αφίσα και το πανό στο δρόμο, με την ντουντούκα στη γειτονιά. Χωρίς να τσιγκουνευτούμε ούτε λεπτό για να απαντήσουμε σε ερωτήματα, να ξεδιαλύνουμε συγχύσεις, αλλά κρατώντας το κύριο: Κάθε συζήτηση να καταλήγει στην ανάγκη τώρα να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Ακόμα και εκείνοι που διαφωνούν σε επιμέρους πλευρές με το Κόμμα, πρέπει τις τελευταίες μέρες να βοηθηθούν από την κουβέντα μας και να δουν το όφελος από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και όχι τις δευτερεύουσες επιφυλάξεις τους. Να «κάνουν ταμείο» και να ζυγίσουν από τη μία τη ζημιά που θα προκαλέσει η στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ, στη ΝΔ ή στα συμπληρώματά τους, που θα οδηγήσει έτσι ή αλλιώς σε κυβέρνηση αταλάντευτης εφαρμογής των μνημονίων, και από την άλλη το «πλεονέκτημα» που θα αποκτήσει ο λαός από το ενισχυμένο ΚΚΕ. Να σκεφθούν και να κάνουν κριτήριο τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης: Το ότι πλέον δεν της αρκούν οι εξαπατημένοι και παραπλανημένοι ψηφοφόροι από τα κόμματά της. Θέλει το λαό να βάλει ο ίδιος, συνειδητά, το κεφάλι του στην γκιλοτίνα, να ψηφίσει τα κόμματα που δεν του κρύβουν ότι θα τον οδηγήσουν σε ακόμα βαθύτερη εξαθλίωση. Η επιδίωξη αυτή του συστήματος, να εκφράσει ο λαός με την ψήφο του την ολοκληρωτική του παραίτηση από τη διεκδίκηση για ανάκτηση των απωλειών του, μπορεί να τσαλακωθεί μόνο με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Ο προσανατολισμός των Κομματικών Οργανώσεων στη νεολαία πρέπει να αξιοποιήσει το γόνιμο έδαφος που υπάρχει για να ακουμπήσουν νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές και σπουδαστές στην πολιτική του ΚΚΕ. Είναι στοίχημα και για το αύριο να μεγαλώσει ο αριθμός νέων ανθρώπων που θα ψηφίσουν το ΚΚΕ.

Τις τελευταίες βδομάδες, οι Κομματικές Οργανώσεις, με στελέχη του ΚΚΕ, με υποψήφιους βουλευτές του Κόμματος έχουν κάνει χιλιάδες περιοδείες σε χώρους δουλειάς και κατά γενική ομολογία το κλίμα είναι θετικό. Οι εργαζόμενοι στήνουν πιο προσεκτικά αυτί στις αναλύσεις του Κόμματος, οι δυνατότητες για να συναντηθούν με το ΚΚΕ είναι υπαρκτές. Τώρα, όμως, δε χρειάζεται κανένας εφησυχασμός, καθώς τα κόμματα της αστικής τάξης έχουν κι άλλα χαρτιά να παίξουν για να ενισχύσουν τον εκβιασμό.

Στις 6 κρίσιμες μέρες, παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μη χαθεί καμιά ψήφος προς το Κόμμα. Ιδιαίτερα οι ετεροδημότες, όσοι μένουν μακριά από το δήμο που είναι γραμμένοι, έγκαιρα να μάθουν πού ψηφίζουν, ώστε να αποφευχθούν «εκπλήξεις» της τελευταίας στιγμής. Μέλη και φίλοι του Κόμματος να πάρουν από σήμερα όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ξεπεράσουν δυσκολίες και να εξασφαλίσουν τη μετάβαση στον τόπο που ψηφίζουν.

Τέλος, η μέρα των εκλογών, μέρα μάχης και αναμέτρησης μέσα κι έξω από τα εκλογικά τμήματα, πρέπει να οδηγήσει στο να εκφραστεί στην κάλπη η σκληρή προσπάθεια που έχουν κάνει όλες οι Κομματικές Οργανώσεις.

Με αισιοδοξία, με την πίστη στο δίκιο του λαού μας, κάνουμε τη νύχτα μέρα. Δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, ώστε στις 21 Σεπτέμβρη σε χώρους δουλειάς και εργατικές - λαϊκές συνοικίες να έχουν δυναμώσει η τάση χειραφέτησης, το ρεύμα της σύγκρουσης και της διεκδίκησης, η αυτοπεποίθηση των εργαζομένων ότι μπορούν να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες, μπορούν με ισχυρό το ΚΚΕ να βαδίσουν στο δρόμο της ανατροπής.

ΥΓ: Αντε και το «αιδώς Αργείοι» να μην το καταλαβαίνουν όλοι στις μέρες μας. Οτι η λέξη σποτ στ' αγγλικά ανάμεσα στ' άλλα σημαίνει και λεκές το ξέρουνε κι οι πέτρες και τα πετρωμένα μυαλά...

Αυτό αφορά και το παρόν και το μέλλον της νεολαίας. Ωστε σήμερα να αλλάζουν οι συσχετισμοί, να δημιουργούνται καλύτεροι όροι για το δυνάμωμα των αγώνων, των διεκδικήσεων, αλλά και για να διαμορφώνονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το καθοριστικό είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ μέσα στη νεολαία.

Αυτό το γνωρίζει καλά το σύστημα. Σταθερά πολεμάει αυτήν την προοπτική. Επιδιώκει να ελέγχει τη στάση των εργαζομένων και πολύ περισσότερο της νεολαίας. Μαζί με την επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας, το σύστημα θέλει να ελέγχει και τη συνείδησή της, να την ενσωματώνει στα δικά του καλούπια. Η μάχη δίνεται και θα δοθεί μέχρι τέλους και μπροστά στις εκλογές.

Σε αυτήν την υπόθεση το σύστημα αξιοποιεί τα κόμματά του, τις κυβερνήσεις - όργανα της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Αυτό το ρόλο παίζουν τα κόμματα που ψήφισαν μέσα στο κατακαλόκαιρο το 3ο μνημόνιο. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμια, ΑΝΕΛ ζητάνε την ψήφο της νεολαίας σήμερα, για να της κουνάνε αύριο το δάχτυλο ότι αυτή η πολιτική έχει και τη στήριξή της.

Αξιοποιούνται παλιά, μεγάλα κόμματα που έγιναν μικρά, φτιάχνονται νέα, ενώ συντηρούνται μαζί και κάτι... σακαράκες, με στόχο να δηλητηριάζουν και να νερουλιάζουν τη δυσαρέσκεια που δημιουργείται από την αντιλαϊκή πολιτική.

Κανένα από τα κόμματα του συστήματος και της ΕΕ δε λέει γιατί υπάρχει ανεργία, γιατί η μόρφωση είναι εμπόρευμα, γιατί η σταθερή δουλειά έχει γίνει όνειρο άπιαστο. Ρίχνουν μόνο τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, για να φτιαχτούν και τα αναγκαία δίπολα... Μιλάνε για τα «κακώς κείμενα» της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, αλλά κανείς δε βγάζει κιχ για την αιτία της σαπίλας...

Τελικά, τι καινούριο φέρνουν;

Το μέλλον της ανεργίας και των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης που την ανακυκλώνουν.

Τη σύγχρονη σκλαβιά της μερικής απασχόλησης, της μαθητείας, της ανασφάλιστης δουλειάς.

Τη μόρφωση που είναι πανάκριβο εμπόρευμα. Μαζί παρουσιάζουν σαν νέο και το «δασκάλεμα» σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης ότι αυτό το σύστημα είναι αιώνιο, ότι οι αξίες των καταπιεστών είναι και αξίες των καταπιεσμένων.

Να σκέφτονται νέα ζευγάρια για το αν μπορούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, να πιάσουν ένα σπίτι, γιατί δεν ξέρουν αν θα έχουν αύριο δουλειά και λεφτά για τα νοίκια και τις υποχρεώσεις.

Γιατί όλοι τους περιφρουρούν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «παραγωγική βάση», δηλαδή την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Την αιτία, δηλαδή, που σήμερα οι λίγοι μοιράζονται τον πλούτο (η χλιδή και η σαπίλα του «Mykonos gate» είναι ένα πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα) και η νεολαία μοιράζεται την ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια.

Σε αυτήν την προσπάθεια, το σύστημα προβάλλει σαν μοντέρνες και αντισυστημικές επιλογές ...ντεμοντέ. Επιλογές που τελικά όχι μόνο δεν ήταν χτύπημα στο σύστημα, αλλά το χάιδευαν κιόλας. Αυτό δε γίνεται πρώτη φορά.

Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν τα λεγόμενα κινήματα του διαδικτύου που θα μετέφεραν κι εδώ την «αίγλη» της «αραβικής άνοιξης». Τώρα που αποδείχτηκε ότι τέτοια κινήματα αξιοποιήθηκαν για να ανεβοκατεβάζουν δικτάτορες, οι ίδιοι που τα έλεγαν καταπίνουν - προς το παρόν - τη γλώσσα τους...

Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν κινήματα στιλ «πλατείας» με «επιθετικά» (όπως έλεγαν τα αστικά ΜΜΕ) συνθήματα για το «μπ... τη Βουλή». Τόσο επιθετικά «κινήματα» και «συνθήματα», που τελικά στο μόνο που στόχευαν ήταν να αλλάξουν τη σύνθεση της Βουλής. Ταυτόχρονα, τέτοια κινήματα έγιναν και εργαστήρι κατασκευής και απενοχοποίησης αντιδραστικών δυνάμεων.

Σαν «αντισυστημικό» προβλήθηκε το ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ετσι έκλεψαν την αγανάκτηση της νεολαίας και μετέτρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

Στις προηγούμενες εκλογές πρόβαλλαν σαν νέο και αντισυστημικό να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα καταργήσει το μνημόνιο «μ' ένα νόμο και μ' ένα άρθρο», για «να φύγουν οι άλλοι». Τώρα, κανείς νέος που απογοητεύτηκε από την πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να του δώσει μία «δεύτερη ευκαιρία». Να μη γυρίσει πίσω στα κόμματα που καταδίκασε, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά να κάνει την επιλογή που τον βγάζει μπροστά. Τώρα, ακόμα καλύτερα μπορεί κανείς να δει ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο, όταν έλεγε ότι καμία κυβέρνηση εντός των τειχών του συστήματος και της ΕΕ δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική. Μπορεί μόνο να συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική από εκεί που την αφήνουν οι προηγούμενοι. Αυτό έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά μαζί με «τους άλλους» ψήφισαν το 3ομνημόνιο. Τώρα, μπορεί κάθε νέος που νιώθει απογοητευμένος να απογοητεύσει ο ίδιος το σύστημα και τα κόμματά του. Να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, γιατί θα το έχει δίπλα του, στήριγμα στους αγώνες, στις διεκδικήσεις του. Το ΚΚΕ λέει το γνήσιο, το μαχητικό ΟΧΙ στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική. Για να δυναμώσει ο πραγματικός αγώνας ενάντια στον ένοχο για τα ζόρια που τραβάμε σήμερα: το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Οσους νέους το σύστημα δεν τους έχει άμεσα του χεριού του, τους θέλει στην αποχή από τις κάλπες και τους αγώνες. Λίγα χρόνια πριν, πρόβαλλαν σαν «μαγκιά» στους νέους να πάνε παραλία αντί να ψηφίσουν. Οσοι τα λέγαν βέβαια αυτά, ψήφιζαν και έβγαζαν αντιλαϊκές κυβερνήσεις.

Η δικαιολογημένη αποστροφή της νεολαίας στις διαδικασίες και τις λειτουργίες του αστικού πολιτικού συστήματος μπορεί να αποκτήσει άλλη δυναμική. Η απογοήτευση, η αγανάκτηση για τα κόμματα του συστήματος να τους γυρίσει μπούμερανγκ, ενάντια σ' αυτούς που είναι ένοχοι. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, παλεύοντας ώστε ο λαός να πάρει την εξουσία. Να τσακίσει τους θεσμούς του σημερινού σάπιου συστήματος και να μπουν στη θέση τους νέοι, λαογέννητοι θεσμοί. Που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή του εργαζόμενου λαού στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας.

Χάιδεμα στο σύστημα είναι η ψήφος στη ναζιστική Χρυσή Αυγή. «Να μπουν και να κυνηγήσουν τους κλέφτες» έλεγαν και τελικά κυνήγησαν μόνο φτωχούς μετανάστες κι εργάτες και σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα. Τη στιγμή που το λαϊκό εισόδημα τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί 40%, η Χρυσή Αυγή το μόνο που έκανε ήταν Ερωτήσεις στη Βουλή για να πάρουν κι άλλες φοροαπαλλαγές οι εφοπλιστές. Αυτοί που για ένα χρόνο πληρώνουν για φορολογία τα ναύλα δύο ημερών, να πληρώνουν ακόμα λιγότερα! Οι θέσεις και οι πράξεις των ναζί δείχνουν ότι αυτοί έχουν φτάσει στο μνημόνιο Νο8..., ανοίγοντας δουλεμπορικά γραφεία και πουλώντας Ελληνες εργάτες να δουλεύουν σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες για 18 ευρώ μεροκάματο, σε βιομήχανους με τους οποίους έχουν σχέσεις.

Το σύστημα, για να νερουλιάσει τη δυσαρέσκεια, ξέθαψε μέχρι και τον Λεβέντη. Τον πολιτικό δεινόσαυρο που ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ το 1989 και αρθρογράφος της «Αυριανής». Και σήμερα, αυτή τη γραφική πολιτική μούμια την προβάλλουν και σαν επιλογή στη νεολαία!

Ολα τα άλλα κόμματα προσπαθούν να κρατήσουν τους νέους εγκλωβισμένους στα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το πραγματικά σύγχρονο βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που δείχνει το σύστημα και τα κόμματά του.

Η αγανάκτηση σήμερα μπορεί να γίνει δύναμη αγώνα και ανατροπής του σάπιου συστήματος, αν συναντηθεί με το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο για να βγούμε έξω από τα όρια που επιβάλλουν στη νεολαία. Ανοίγει την πόρτα στο μέλλον, για να ζήσουμε όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα.

Ολοι οι άλλοι λένε ότι «αυτό δε γίνεται», γιατί υπερασπίζονται αυτά τα συμφέροντα.

Το ΚΚΕ έχει οργάνωση, σχέδιο και πρόγραμμα που οδηγεί σε έναν πραγματικά διαφορετικό, ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Βασισμένο στις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης εργασίας.

Γι' αυτό, το σύγχρονο σήμερα είναι:

- Να έχουμε σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή.

- Να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των λίγων.

- Να πάρει ο εργαζόμενος λαός τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια του.

- Να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος, να αξιοποιηθούν οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχουμε και σήμερα στραγγαλίζονται.

- Να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ, να διαγραφεί μονομερώς όλο το χρέος.

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ γιατί είναι εγγύηση. Δε δέχεται να κάτσει στο σβέρκο του λαού, να γίνει το αγωνιστικό άλλοθι σε κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του σάπιου συστήματος.

Τώρα δυναμώνουμε το ΚΚΕ, γιατί δεν κάνει σκόντο στις σύγχρονες ανάγκες μας για να καλοπερνάνε μια χούφτα παράσιτα. Γιατί είναι η φωνή και η δύναμη της νεολαίας.

Υπό το φως των γεγονότων, που αποκάλυψαν πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική ακριβώς γιατί είναι νεοναζιστική, το φυσιολογικό, το ανθρώπινο, θα ήταν αρκετοί απ' όσους την ψήφισαν να είχαν κλονιστεί. Και, πράγματι, για ένα τμήμα ψηφοφόρων της υπήρξε κλονισμός.

Ομως, τόσο η απογοήτευση εξαιτίας της διάψευσης των προσδοκιών από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και μια τακτική «κάθαρσης» της Χρυσής Αυγής από το εγκληματικό της παρελθόν που στηρίχθηκε από βασικά τμήματα του αστικού πολιτικού συστήματος, οι «παράξενες μεθοδεύσεις» στη διαδικασίας της δίκης της, καθώς και οι εξελίξεις με το προσφυγικό δημιουργούν τη δυνατότητα εγκλωβισμού της αγανάκτησης λαϊκών στρωμάτων στο φασιστικό μόρφωμα.

Η αγανάκτηση καναλιζαρισμένη καιρό πριν να μη βλέπει στον ταξικό αντίπαλο το πρόβλημα, γίνεται εντέλει βούτυρο στο ψωμί των φασιστοειδών.

Ασφαλώς το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο, δεν θα λυθεί στις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τις κάλπες. Η «συνείδηση» που διαμορφώνει ευήκοα αυτιά προς τις κραυγές της Χρυσής Αυγής έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια από διάφορους μηχανισμούς του συστήματος. Πατάει: Στη λογική ότι για την κρίση φταίνε οι κλέφτες, οι διαπλεκόμενοι, οι διεφθαρμένοι που «σηκώνεται» και σήμερα στο πλαίσιο της κοκορομαχίας ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, βάζοντας στο απυρόβλητο βεβαίως το ίδιο το σύστημα. Στη θέση που λέει πως μπορεί να βρεθεί κοινή διέξοδος για το κεφάλαιο και το λαό απ' την κρίση. Στον αντικομμουνισμό, την εχθρότητα στο εργατικό κίνημα. Στις αυταπάτες για επιστροφή σε «χρυσές εποχές» της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στην συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και την ενίσχυση του εθνικισμού με την απόδοση της αποκλειστικής ευθύνης για την αντιλαϊκή πολιτική στον Σόιμπλε και τη Μέρκελ, βγάζοντας λάδι το κεφάλαιο. Ολα αυτά, που δεν τα εισήγαγε η Χρυσή Αυγή, αλλά αστικά επιτελεία, αντικειμενικά στρώνουν το έδαφος για να πιάσει τόπο η φασιστική - ναζιστική προπαγάνδα.

Οφείλουμε, λοιπόν, να αποκαλύπτουμε πως η Χρυσή Αυγή κρύβει τον μισανθρωπισμό της εμφανιζόμενη ως ανθρωπιστική οργάνωση. Κρύβει ότι είναι το μαντρόσκυλο του συστήματος, καταφεύγοντας ως και σε μια τζούφια συνθηματολογία κατά της κλεπτοκρατίας. Κρύβει το ναζιστικό της χαρακτήρα, ενώ αντιγράφει πλήρως τις μεθόδους των ναζί.

Χρήσιμα τα παραδείγματα, ειδικά αυτά που αντλούνται από την Ιστορία και δείχνουν πώς δημιουργήθηκαν οι ναζί, για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και να βάλουν τελικά το σύνολο σχεδόν της εργατικής τάξης μιας χώρας να παλεύει κάτω από τη σημαία των δικών της καπιταλιστών ενάντια στους ανταγωνιστές τους, χωρίς ποτέ παράλληλα να φύγει από το στόχαστρο ο κύριος στόχος, η αντιμετώπιση των μπολσεβίκων, που με την επανάστασή τους έδειξαν στην εργατική τάξη όλης της Γης ότι μπορεί χωρίς αφεντικά (μια αναζήτηση στην ηλεκτρονική έκδοση του «Ριζοσπάστη» προσφέρει αρκετό ενημερωτικό υλικό).

Στο δικό μας τόπο η Χρυσή Αυγή δηλώνει - μόλις προχτές - ότι «η ζώνη του Περάματος θα λειτουργήσει ξανά υπό την αιγίδα της Χρυσής Αυγής» (δηλώσεις Κασιδιάρη). Πώς; «Θα απομονώσουμε τους επαγγελματίες εργατοπατέρες του ΚΚΕ που λειτουργούν για ξένα συμφέροντα και έστειλαν τα ελληνικά πλοία στην Τουρκία», δηλώνει ο ίδιος. Κανένα ελληνικό πλοίο, βέβαια, δεν πήγε στην Τουρκία. Αλλά αυτό είναι μικρό ψέμα μπροστά στο στόχο: Να απομονωθούν οι κομμουνιστές που μπαίνουν μπροστά στη μάχη για ανθρώπινα μεροκάματα. Η εργολαβία που έχει αναλάβει σ' αυτόν τον τομέα η Χρυσή Αυγή έχει μακριά ουρά και είναι αποκαλυπτικές οι αλλεπάλληλες Ερωτήσεις της στη Βουλή για μια σειρά αιτημάτων των εφοπλιστών από το να μη πληρώνουν καθόλου φόρο ως το να τους δίνονται εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να λύνουν προβλήματα ρευστότητας. Η τέτοια δράση τους συγκέντρωσε την προσοχή και διεθνών μέσων ενημέρωσης, όπως ο «Γκάρντιαν», που έγραψε ευθέως για άμεση χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής από το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Η δράση της δε σταματά στη Ζώνη. Προβάλλοντας μονίμως τους μετανάστες ως κίνδυνο, επιχείρησαν να πατήσουν πόδι στο χώρο των ταξί ισχυριζόμενοι ότι «ο κλάδος των Ελλήνων οδηγών ταξί πλήττεται βάναυσα από (...) τους λαθρομετανάστες που τους παίρνουν παράνομα τα μεροκάματα». Την ίδια ώρα, άφηναν στο απυρόβλητο την απελευθέρωση που προωθούσαν κυβέρνηση - ΕΕ για να συνθλίψουν τους μικρούς σε κάθε κλάδο, δε είπαν κουβέντα για τη συντριβή του μεροκάματου που έχει κάνει το ταξί πολυτέλεια. Ούτε για την πολιτική που ανοίγει το δρόμο σε εταιρείες ταξί.

Αλλά και σε κεντρικά ζητήματα όπως το Μνημόνιο, ως τώρα η κριτική τους εστιάζεται στο ότι είναι «υφεσιακό» και «αντιαναπτυξιακό» για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία.

Με μόνιμο σύνθημα «Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει» να συνοδεύει κάθε εμφάνιση του Μιχαλολιάκου, η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να «πατήσει» πάνω στη στρεβλή συνείδηση ότι για την κρίση φταίνε οι «κλέφτες πολιτικοί», με στόχο να εμφανιστεί σαν δύναμη τάχα ενάντια στο σύστημα, που εγγυάται την «κάθαρσή» του.

Η φράση του Κασιδιάρη «η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη πολιτική δύναμη που εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, που, αν κυβερνήσει, θα επιβάλει εν μια νυκτί ηρεμία, τάξη και ασφάλεια στην Ελλάδα» πάει γάντι με την αξίωση του κεφαλαίου, να μπορεί να κάνει άνετα τις μπίζνες του, χωρίς λαϊκές αντιδράσεις και εργατικές κινητοποιήσεις.

Στην πράξη, οι οργανώσεις της Χρυσής Αυγής δουλεύουν ευθέως με όρους δουλέμπορου: Φτηνοί εργάτες, με μεροκάματο πείνας δίχως ένσημο κι Ασφάλιση. Γνωστό το παράδειγμα στον Αλμυρό του Βόλου που έσπευσε να βρει για λογαριασμό μεγαλοαγροτών εργάτες γης για 18 ευρώ τη μέρα. Δράση για την οποία επιβραβεύτηκαν με την εκτίμηση των μεγαλοαγροτών ότι οι εργάτες που τους εξασφάλισε η Χρυσή Αυγή «εργάζονται αποδοτικότερα και περισσότερο ευσυνείδητα».

Με ανάλογο τρόπο δούλεψε για τους εργολάβους που κάνουν υλοτόμηση στο Πήλιο. Και καθώς η περιοχή έχει μια παράδοση, δεν άφησε απέξω τους χαλυβουργούς του Βόλου από τους οποίους αξίωνε να δεχτούν τα ψίχουλα του Μάνεση.

Στην Καβάλα, ανάπτυξαν δράση για την «εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή για την εξόρυξη νέων κοιτασμάτων». Δηλαδή, για να βρεθεί κεφαλαιοκράτης να καρπωθεί τον ορυκτό πλούτο της περιοχής με «κοινοπρακτικά σχήματα», που μόνο ωφελημένο έχουν το μεγάλο κεφάλαιο.

Η «φιλανθρωπία» της εκφράστηκε με το στήσιμο του ρατσιστικού παραρτήματος «Γιατροί με σύνορα», με αιμοδοσίες «μόνο για Ελληνες», με εισβολές σε νοσοκομεία και προπηλακισμούς συνοδών ασθενών. Στη Θεσσαλονίκη, έστησε νέα φάμπρικα εκμετάλλευσης ασθενών και εξαγοράς συνειδήσεων μέσα από ένα πρόγραμμα διαμονής συνοδών ασθενών του «Θεαγένειου» νοσοκομείου, προσπάθεια που απαντήθηκε από το ΠΑΜΕ Υγειονομικών: «Οποιος αγαπά τον συνάνθρωπό του και τον νοιάζεται αγωνίζεται για δημόσια - δωρεάν Υγεία χωρίς επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο καρκίνος δεν ξεχωρίζει μπλε, κόκκινους, κίτρινους, πράσινους, άσπρους, μαύρους ανθρώπους. Ο κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η προσφορά των υπηρεσιών Υγείας πρέπει να γίνεται χωρίς αποκλεισμούς. Φασιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις δεν έχουν θέση μέσα στα νοσοκομεία. Καμία ψευτοαλληλεγγύη από την εθνικοσοσιαλιστική ναζιστική Χρυσή Αυγή. Προϋπόθεση για μια αξιοπρεπή πορεία στη μάχη για τον καρκίνο είναι η συμμαχία αρρώστου - υγειονομικού - οικογενειακού περιβάλλοντος, έτσι καλούμε όλο το λαό να πάρει θέση και να αγωνιστεί για δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια για όλους».

Τα παραδείγματα πολλά και η δράση τους χειροκροτείται δεόντως. Διαβάζαμε παλιότερα σ' ένα ιστολόγιο: «(...) μερίδα επιχειρηματιών του ΣΕΒ, κυρίως πιο μεσαίων σε δυναμική και νέων ηλικιακά, φέρονται να βλέπουν με άλλο μάτι το ακροδεξιό κόμμα. (...) πιστεύουν πως η Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό - αναρχικό ακτιβισμό, με ορατά αποτελέσματα στη λειτουργία των επιχειρήσεων του κέντρου της Αθήνας. "Αφού δεν υπάρχει αστυνομία, να μία..." έλεγε σε γεύμα στο Χίλτον γνωστός βιομήχανος τροφίμων».

Μπροστά στην κάλπη, η Χρυσή Αυγή αξιοποιεί την «κάθαρσή» της από το αστικό πολιτικό σύστημα για την εγκληματική της φύση και από το σύνολο της ατζέντας της προβάλλει κατά κύριο λόγο μόνο την εθνικιστική της πλευρά, με αιχμή στους μετανάστες. Προσπαθεί να καθησυχάσει, να πείσει ότι είναι κι αυτή «μια πολιτική δύναμη». Βάζοντας στην άκρη τον πυρήνα των επιδιώξεών της, να εγκλωβίσει εργατικές - λαϊκές μάζες, να τις αδρανοποιήσει την ώρα που μαίνεται η ταξική αντιπαράθεση, να τις στρέψει ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ζητά από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν Χρυσή Αυγή απλά «γιατί τους σιχαθήκατε όλους», όπως είπε σε ομιλία του στο Μενίδι ο Μιχαλολιάκος. Κανείς να μην ξεγελαστεί. Κάθε ψήφος στη Χρυσή Αυγή θα τη βρει μπροστά του ο λαός σαν σκληρό χτύπημα του ίδιου και της πάλης του.