«Μια Ευρώπη μη πολιτικά ενοποιημένη θα έχει ελάχιστη ως μηδενική συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα και στους συσχετισμούς της, με το πρόσθετο δεδομένο ότι υπάρχουν οικονομικά αναδυόμενες χώρες».
Η παραπάνω παρατήρηση δεν ανήκει στην πρόεδρο του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ - αν και θα μπορούσε. Δεν ανήκει, επίσης, ούτε στον Β. Σόιμπλε - αν και πάλι θα ταίριαζε γάντι. Δεν ανήκει καν σε κάποιο απ' τα σημαίνοντα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η δήλωση αυτή, απ' την αρχή μέχρι το τέλος, ανήκει στον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φ. Κουβέλη.
Σαν πολιτικός σύμβουλος του συστήματος, δίνει τη δική του πρόταση - λύση για τα ...αδιέξοδα της ΕΕ. Και ποια είναι αυτή; Να προχωρήσει γρήγορα στην πολιτική της ενοποίηση. Υπενθυμίζουμε: Μιλάμε για την ίδια ΕΕ, που σφαγιάζει εργασιακά δικαιώματα. Την ίδια ΕΕ, που συντρίβει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, που καταπνίγει τις δημοκρατικές ελευθερίες, που συνθλίβει τη φτωχή αγροτιά και οδηγεί σε λουκέτο το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο. Την ίδια ΕΕ, που καταστρέφει την παραγωγική βάση των χωρών - μελών της και ενισχύει με χίλιους και δύο τρόπους το μονοπωλιακό μεγάλο κεφάλαιο. Ε, σε αυτή την ΕΕ, ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., δίνει τη δική του απάντηση στην κρίση τους. Και τους λέει: Αν θέλετε η σημερινή, καπιταλιστική ΕΕ, να συνεχίσει να υπάρχει ως έχει δίχως τριγμούς και δίχως προβλήματα για το μεγάλο κεφάλαιο, πρέπει να υπάρξει και πολιτική ενοποίηση.
Είναι σαφές, πως η ΔΗΜ.ΑΡ., διά του προέδρου της, δίνει διαπιστευτήρια στο σύστημα και δηλώνει πως όχι μόνο είναι ακίνδυνη, αλλά ότι μπορεί να παίξει πολύτιμο ρόλο διοχετεύοντας την όποια λαϊκή αγανάκτηση σε ανώδυνα, για το σύστημα, μονοπάτια.
Απώλειες στον τζίρο τους μέχρι και 40% σε σύγκριση με την περσινή περίοδο μετρούν οι καταστηματάρχες όλης της χώρας μέσα στις τρεις πρώτες βδομάδες των θερινών εκπτώσεων. «Είναι σαν να μην ξεκίνησαν ποτέ οι εκπτώσεις», λένε με απόγνωση. Σε τουριστικές περιοχές μέσα Ιούλη και πρώτη βδομάδα Αυγούστου τα μαγαζιά καταγράφουν και εκεί κάθετη πτώση του τζίρου τους μέχρι και 40% . Ακόμα και τα είδη διατροφής περιόρισαν οι εργαζόμενοι με τον τζίρο των καταστημάτων του κλάδου να εμφανίζει μείωση μέχρι 20% . Η δραματική κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά, οι ανατροπές οικογενειακών προϋπολογισμών, η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται τα λαϊκά εισοδήματα αποτυπώνονται σε όλα τα μέτωπα. Την ίδια στιγμή, τα προνόμια στις μεγάλες επιχειρήσεις και η στήριξη του κεφαλαίου δεν έχουν τέλος. Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση διαφήμιζε ότι μέσα στο 2011 θα έχουν δοθεί πάνω από 2 δισ. ευρώ για ενίσχυση των επιχειρήσεων μέσω του προηγούμενου αναπτυξιακού νόμου. Προχτές έδωσε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο με τα προνόμια εν είδει «κινήτρων» για την εγκατάσταση επιχειρήσεων στη «Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης» που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει επιδότηση της επένδυσης μέχρι 75% , φοροαπαλλαγές, επιδότηση επιτοκίου κ.ά. Αυτή είναι η πολιτική τους. Να στηρίζουν με κάθε τρόπο το κεφάλαιο διευρύνοντας τα αδιέξοδα για τα λαϊκά στρώματα. Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί βιοτέχνες, οι φτωχοί αγρότες έχουν κάθε λόγο και έχουν και τη δύναμη να παλέψουν για την ανατροπή της. Να συσπειρωθούν και μαζί με τις ταξικές δυνάμεις να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν. Την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.
Σήμερα, μετά τις καινούριες εξελίξεις, κάποιοι τρέχουν και δε φθάνουν. Είναι οι κυβερνητικοί παράγοντες, που μετά τις προσπάθειες για να θολώνουν τα νερά με λεονταρισμούς επικοινωνιακού χαρακτήρα και απειλές προς τους επιχειρηματίες, που ποτέ φυσικά δεν έπιασαν τόπο, τώρα δηλώνουν για μια ακόμη φορά έκπληκτοι και αγανακτισμένοι από την αλλαγή δεδομένων (όπως έκπληκτοι και αγανακτισμένοι είχαν δηλώσει και στην αρχή της αποκάλυψης του σκανδάλου). Είναι οι διορισμένοι αρμόδιοι του ποδοσφαίρου, που μόνιμα αναζητούν άλλοθι είτε σε αποφάσεις της αθλητικής Δικαιοσύνης, είτε σε οτιδήποτε άλλο, αρκεί να διασωθεί το «προϊόν».
Ομως, για τα απογευματινά δελτία ειδήσεων, αυτή είναι απλά η ... «κακή» και «απαισιόδοξη» πλευρά της χώρας. Αυτή που επιλέγουν να βλέπουν οι μονίμως γκρινιάρηδες και απαισιόδοξοι άνθρωποι. Κάποιοι που έχουν εμμονή με τη μιζέρια.
Ετσι, λοιπόν, με την ...κλασική πλέον φράση τους «ας αλλάξουμε όμως κλίμα», οι εκάστοτε παρουσιαστές ειδήσεων - ανάλογα με το επίπεδο «σοβαρότητας» που θέλουν να καλλιεργήσουν - αρχίζουν το παραμύθι. `Η καλύτερα το βομβαρδισμό βλακείας...
Πάρτε παραλίες τίγκα στους λουόμενους, πάρτε αποκαλυπτικά μαγιό, πάρτε στημένα πάρτι στην ακροθαλασσιά, πάρτε πολυτελή γιοτ, ειδυλλιακά τοπία, πανάκριβα ξενοδοχεία, ξέφρενους ρυθμούς και απολαύσεις, «μπιτάτες» μουσικές.
Κι επειδή ...η είδηση είναι πάνω από όλα, μάθε πού πέρασε τις διακοπές του ο Λιάγκας, τι κάνει ο Ρουβάς, πού ταξιδεύει η Μενεγάκη, πώς λιάζεται ο Χατζηγιάννης, τι λάδι μαυρίσματος χρησιμοποιεί ο ένας κι ο άλλος.
Διότι αυτά είναι ...«η Ελλάδα μας» και μπορείς να τα ονειρεύεσαι κι εσύ (ασχέτως του αν μπορείς να τα πληρώσεις κιόλας). Και να ξέρεις ότι όλοι αυτοί οι «αστέρες» πήγαν διακοπές ...και για σένα. Για να βλέπεις και να μην ξεχνάς πώς είναι.
Α, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να πείτε, υπάρχει ...πλούσιος προβληματισμός σχετικά με το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα και η Ευρωζώνη. Ευρωομόλογο πάση θυσία ζητούσε τις προάλλες ο γνωστός επενδυτής Τζορτζ Σόρος, ενώ φορολογία και τακτοποίηση των δημοσιονομικών απαιτούν οι εκπρόσωποι της γερμανικής σχολής.
Στα περί «μείωσης του εργατικού κόστους», «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» και ελάφρυνσης της φορολογίας των επιχειρήσεων άπαντες οι μέγιστοι οικονομολόγοι συμπίπτουν.
Κι αυτό όχι γιατί αυτή είναι η ...επιστημονική αλήθεια, αλλά γιατί εξυπηρετούν μια πολύ πολύ συγκεκριμένη «οικονομία». Αυτή των κερδών των μονοπωλίων.
«Μια που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε - έξι» και, στην προκειμένη περίπτωση, ο «παπάς» είναι η οικονομική κρίση, την οποία επικαλούνται διάφοροι εκπρόσωποι του υπουργείου Παιδείας για να δικαιολογήσουν τη βαθιά ταξική κυβερνητική πολιτική. Θύματα της πολιτικής τους, της κρίσης, των μνημονίων, είναι οι μαθητές, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, οι εκπαιδευτικοί, οι καθαρίστριες των σχολικών μονάδων, οι οικογένειες όλων των παραπάνω.
«Θα είναι η πιο δύσκολη σχολική χρονιά - η φετινή - λόγω της οικονομικής κρίσης, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», είναι μια από τις τελευταίες δηλώσεις που ακούστηκαν - ανήκει στον γενικό γραμματέα του υπ. Παιδείας, Βασίλη Κουλαϊδή, και έγινε σε ραδιοφωνικό σταθμό. Για δύσκολη σχολική χρονιά μιλούν και οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και προειδοποιούν με κινητοποιήσεις στην έναρξη του σχολικού έτους.
Και πώς να μην είναι, αφού το έγκλημα της κυβέρνησης είναι προσχεδιασμένο εδώ και χρόνια και προβλέπει σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς (μόνο 600 προσλήψεις εκπαιδευτικών θα γίνουν φέτος, τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζονται οι αθρόες συνταξιοδοτήσεις δασκάλων και καθηγητών), χωρίς βιβλία, χωρίς υποδομές, με νέο κύμα συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολικών μονάδων να επέρχεται και με αναπληρωτές, ωρομίσθιους, καθαρίστριες να δουλεύουν για ψίχουλα, σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας για άλλη μια χρονιά.
Βέβαια, η κυβέρνηση «θα κάνει ..."ηρωικές" προσπάθειες» και στον τομέα της Εκπαίδευσης. Θα ξεζουμίσει ηθικά και ψυχολογικά τους άνεργους εκπαιδευτικούς, μέσω των προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας», οι οποίοι με πεντάμηνες συμβάσεις, μειωμένα δικαιώματα θα κληθούν να καλύψουν κενά. Θα στείλει, όπως ισχυρίζεται, τα βιβλία με ...μερικές μέρες καθυστέρηση. Θα βάλει πιο δυναμικά στο περιεχόμενο της Εκπαίδευσης τις ΜΚΟ και τους επιχειρηματίες. Θα πετάξει το μπαλάκι στις οικογένειες, που θα κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη ακόμη πιο βαθιά, για να καλύψουν ακόμη και τα αυτονόητα, όπως τη θέρμανση του σχολείου. Με λίγα λόγια, ο λαός καλείται να κάνει κι άλλες ηρωικές περικοπές από τη ζωή του, νέες θυσίες.
Τμηματικά αλλά με στοχευμένες παρεμβάσεις η κυβέρνηση τη βδομάδα που πέρασε δεν άφησε ούτε μία μέρα που να μην προωθήσει έστω και μία αντεργατική ρύθμιση για τους δημόσιους υπαλλήλους, που οδηγούν σε εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση των εργασιακών τους σχέσεων. Αδειες άνευ αποδοχών μέχρι πέντε χρόνια ώστε να εξωθηθούν εργαζόμενοι από τις υπηρεσίες τους, μερική απασχόληση μέσω της «δυνατότητας» για εργασία με μειωμένο ωράριο, εφαρμογή 40ωρου. Ταυτόχρονα, προχωράνε με γοργούς ρυθμούς οι διαδικασίες για μαζικές απολύσεις βαφτίζοντας «εργασιακή εφεδρεία» το αντίστοιχο ταμείο ανεργίας του ιδιωτικού τομέα. Παράλληλα, εξελίχθηκε μια επικοινωνιακή κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ περί «λευκών απεργιών» και άρνησης είσπραξης δημόσιων εσόδων από τους δημόσιους υπάλληλους προκαλώντας περίεργες εντυπώσεις. Ολα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στο πάγωμα μισθών, στη μείωση των επιδομάτων, στην περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, που έχουν συρρικνώσει δραματικά τα εισοδήματα.
Ο στόχος της κυβέρνησης είναι σαφής και ξεκάθαρος: Ο δημόσιος τομέας να περιοριστεί στους 150.000 εργαζόμενους και να τσακιστεί κάθε εργασιακό δικαίωμα που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η ανελέητη αυτή επίθεση θα ενταθεί ακόμα περισσότερο το Σεπτέμβρη και για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα δεν πρέπει να υπάρχει κανένα περιθώριο για διάφορες αυταπάτες. Τώρα πρέπει αποφασιστικά να βρεθούν σε κοινή ρότα αγώνα με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που βιώνουν εδώ και καιρό όλο το πλαίσιο ανάλογων αντεργατικών μέτρων. Μόνο η κοινή δράση όλων των εργαζομένων (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) είναι ικανή να εμποδίσει την αντεργατική λαίλαπα. Και μέσα από αυτή την κοινή δράση μπορεί και πρέπει να μπει στόχος για την ανατροπή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος.
Από πρώτη ματιά φαίνεται βολικό, μόνο που η βάση τέτοιων ακροβασιών είναι εντελώς σαθρή. Αυτό που επιχειρούν - και το κάνουν χοντροειδώς - είναι να διαχωρίσουν το απτό και το συγκεκριμένο, να απαλλάξουν, δηλαδή, από τη ροή των γεγονότων και των τραγικών συνεπειών που αυτά έχουν για τα λαϊκά στρώματα, τον άμεσο και ορατό αντίπαλο, την τάξη των καπιταλιστών και στη θέση του βάζουν μια «αγορά» ή τις «αγορές», που στην καλύτερη περίπτωση είναι κάποιοι κακοί τραπεζίτες ή άλλοι κακοί μεγαλοεπιχειρηματίες, που λες και ξέφυγαν από το μαντρί και δείχνουν τα κοφτερά τους δόντια στους λαούς, κόντρα στις επιλογές των άλλων, των καλών εκπροσώπων του κεφαλαίου.