Σάββατο 13 Αυγούστου 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι καημοί του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επανήλθε με νέα «μαργαριτάρια» η Ρένα Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής. Σε ραδιοφωνική συνέντευξη, της ζητήθηκε να σχολιάσει για την ευθύνη που έχει η κυβέρνηση σε περίπτωση που δεν πιάσει τους στόχους της. Προσέξτε: Τους αντιλαϊκούς της στόχους, όπως αυτοί υπαγορεύονται από τα μνημόνια και τις άλλες δανειακές συμφωνίες με την τρόικα. Είπε το στέλεχος του ΣΥΝ: «Η ευθύνη δεν μπορεί να μοιραστεί. Απαισιόδοξο αλλά αληθές: εδώ και 1,5 χρόνο σειρά προτάσεων που είχαμε καταθέσει ως ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ είχαν λοιδορηθεί. Ενα παράδειγμα: Το Φεβρουάριο του 2010 στη Βουλή ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο ευρωομόλογο. Τότε ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε πει ότι πρόκειται για επικίνδυνες προτάσεις και ο κ. Σαμαράς δεν έκανε καν τον κόπο να το σχολιάσει. Σήμερα οι κ.κ. Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος ερίζουν για την πατρότητα ενός μέτρου που ούτως ή άλλως από μόνο του δεν είναι πανάκεια. Οι ευθύνες λοιπόν δεν μοιράζονται το ίδιο». Για γαρνιτούρα μάλιστα στις απόψεις του κόμματός της, πρόσθεσε ότι «είναι λυπηρό να χρειαζόμαστε τεχνική υποστήριξη η κυβέρνηση για την είσπραξη φόρων, για το πώς θα κατανεμηθούν ευρωπαϊκά κονδύλια όπως το ΕΣΠΑ, για την επιτήρηση της εφαρμογής σειράς προτάσεων. Η κυβέρνηση τι κάνει μόνη της;». Αποκωδικοποιώντας τα λεγόμενά της, αντιλαμβανόμαστε ότι οι καημοί του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι οι εξής: Πρώτον, να πιάσει η κυβέρνηση τους στόχους της. Δεύτερον, να αναγνωριστεί στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ η πατρότητα της ιδέας του ευρωομολόγου, το οποίο όψιμα - σύμφωνα με τη Δούρου - ανακάλυψαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Και τρίτον, να καταφέρει επιτέλους η κυβέρνηση να προωθήσει το αντιλαϊκό της έργο χωρίς έξωθεν «βοήθεια», με τις δικές της δυνάμεις. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για τεχνικός σύμβουλος της κυβέρνησης σε ζητήματα διαχείρισης της κρίσης. Οπως άλλωστε προκύπτει από τις δηλώσεις των στελεχών του, είναι ένας τίτλος που τον επιθυμεί διακαώς...

Διαπιστευτήρια...

«Μια Ευρώπη μη πολιτικά ενοποιημένη θα έχει ελάχιστη ως μηδενική συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα και στους συσχετισμούς της, με το πρόσθετο δεδομένο ότι υπάρχουν οικονομικά αναδυόμενες χώρες».

Η παραπάνω παρατήρηση δεν ανήκει στην πρόεδρο του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ - αν και θα μπορούσε. Δεν ανήκει, επίσης, ούτε στον Β. Σόιμπλε - αν και πάλι θα ταίριαζε γάντι. Δεν ανήκει καν σε κάποιο απ' τα σημαίνοντα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η δήλωση αυτή, απ' την αρχή μέχρι το τέλος, ανήκει στον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φ. Κουβέλη.

Σαν πολιτικός σύμβουλος του συστήματος, δίνει τη δική του πρόταση - λύση για τα ...αδιέξοδα της ΕΕ. Και ποια είναι αυτή; Να προχωρήσει γρήγορα στην πολιτική της ενοποίηση. Υπενθυμίζουμε: Μιλάμε για την ίδια ΕΕ, που σφαγιάζει εργασιακά δικαιώματα. Την ίδια ΕΕ, που συντρίβει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, που καταπνίγει τις δημοκρατικές ελευθερίες, που συνθλίβει τη φτωχή αγροτιά και οδηγεί σε λουκέτο το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο. Την ίδια ΕΕ, που καταστρέφει την παραγωγική βάση των χωρών - μελών της και ενισχύει με χίλιους και δύο τρόπους το μονοπωλιακό μεγάλο κεφάλαιο. Ε, σε αυτή την ΕΕ, ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., δίνει τη δική του απάντηση στην κρίση τους. Και τους λέει: Αν θέλετε η σημερινή, καπιταλιστική ΕΕ, να συνεχίσει να υπάρχει ως έχει δίχως τριγμούς και δίχως προβλήματα για το μεγάλο κεφάλαιο, πρέπει να υπάρξει και πολιτική ενοποίηση.

Είναι σαφές, πως η ΔΗΜ.ΑΡ., διά του προέδρου της, δίνει διαπιστευτήρια στο σύστημα και δηλώνει πως όχι μόνο είναι ακίνδυνη, αλλά ότι μπορεί να παίξει πολύτιμο ρόλο διοχετεύοντας την όποια λαϊκή αγανάκτηση σε ανώδυνα, για το σύστημα, μονοπάτια.

Σε απόγνωση τα μικρά καταστήματα

Απώλειες στον τζίρο τους μέχρι και 40% σε σύγκριση με την περσινή περίοδο μετρούν οι καταστηματάρχες όλης της χώρας μέσα στις τρεις πρώτες βδομάδες των θερινών εκπτώσεων. «Είναι σαν να μην ξεκίνησαν ποτέ οι εκπτώσεις», λένε με απόγνωση. Σε τουριστικές περιοχές μέσα Ιούλη και πρώτη βδομάδα Αυγούστου τα μαγαζιά καταγράφουν και εκεί κάθετη πτώση του τζίρου τους μέχρι και 40% . Ακόμα και τα είδη διατροφής περιόρισαν οι εργαζόμενοι με τον τζίρο των καταστημάτων του κλάδου να εμφανίζει μείωση μέχρι 20% . Η δραματική κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά, οι ανατροπές οικογενειακών προϋπολογισμών, η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται τα λαϊκά εισοδήματα αποτυπώνονται σε όλα τα μέτωπα. Την ίδια στιγμή, τα προνόμια στις μεγάλες επιχειρήσεις και η στήριξη του κεφαλαίου δεν έχουν τέλος. Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση διαφήμιζε ότι μέσα στο 2011 θα έχουν δοθεί πάνω από 2 δισ. ευρώ για ενίσχυση των επιχειρήσεων μέσω του προηγούμενου αναπτυξιακού νόμου. Προχτές έδωσε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο με τα προνόμια εν είδει «κινήτρων» για την εγκατάσταση επιχειρήσεων στη «Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης» που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει επιδότηση της επένδυσης μέχρι 75% , φοροαπαλλαγές, επιδότηση επιτοκίου κ.ά. Αυτή είναι η πολιτική τους. Να στηρίζουν με κάθε τρόπο το κεφάλαιο διευρύνοντας τα αδιέξοδα για τα λαϊκά στρώματα. Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί βιοτέχνες, οι φτωχοί αγρότες έχουν κάθε λόγο και έχουν και τη δύναμη να παλέψουν για την ανατροπή της. Να συσπειρωθούν και μαζί με τις ταξικές δυνάμεις να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν. Την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.

Για τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο

Η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ, που επί της ουσίας ακύρωσε την αρχική αντίστοιχη της Πειθαρχικής Επιτροπής της Σούπερ Λίγκας για υποβιβασμό των ομάδων Ολυμπιακού Βόλου και Καβάλας - λόγω εμπλοκής τους στο σκάνδαλο με τα στημένα παιχνίδια - μετατρέποντάς την σε αφαίρεση βαθμών από το νέο πρωτάθλημα, είναι ένα ακόμη περιστατικό που δείχνει ότι η σαπίλα που επικρατεί στο χώρο του ποδοσφαίρου των επιχειρηματιών, του πολέμου συμφερόντων, του τζόγου του ντόπινγκ, όχι μόνο δε διανύει τις τελευταίες της μέρες, όπως διατυμπάνιζαν κυβερνητικοί παράγοντες και αρμόδιοι του αθλήματος, αλλά, αντίθετα, ζει και βασιλεύει... Και, βέβαια, η σαπίλα αυτή ούτε θα ...καθάριζε ούτε θα ...πέθαινε, ακόμα και εάν τελικά οι δυο ΠΑΕ υποβιβάζονταν στην Football League, πληρώνοντας (τουλάχιστον αυτές οι δυο) την εμπλοκή τους στο σκάνδαλο με τους στημένους αγώνες.

Το σίγουρο είναι ότι όποια και αν ήταν η απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων τίποτε δε θα άλλαζε στη στυγνή πραγματικότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Σε αυτήν την πραγματικότητα της σαπίλας και της διαφθοράς, όπου τα νήματα κινούνται παρασκηνιακά, όπου τα ...κακώς κείμενα διορθώνονται μόνο και μόνο για να μην απαξιωθεί το προϊόν και δεν πουλάει πλέον, όπου η τιμωρία ή αθώωση κάποιων είναι αποτέλεσμα του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μέσω της μάχης συμφερόντων που διεξάγεται. Αυτή η πραγματικότητα υπήρχε και θα υπάρχει, αφού αυτήν επιτάσσουν οι λογικές και οι πρακτικές του οικοδομήματος που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Σήμερα, μετά τις καινούριες εξελίξεις, κάποιοι τρέχουν και δε φθάνουν. Είναι οι κυβερνητικοί παράγοντες, που μετά τις προσπάθειες για να θολώνουν τα νερά με λεονταρισμούς επικοινωνιακού χαρακτήρα και απειλές προς τους επιχειρηματίες, που ποτέ φυσικά δεν έπιασαν τόπο, τώρα δηλώνουν για μια ακόμη φορά έκπληκτοι και αγανακτισμένοι από την αλλαγή δεδομένων (όπως έκπληκτοι και αγανακτισμένοι είχαν δηλώσει και στην αρχή της αποκάλυψης του σκανδάλου). Είναι οι διορισμένοι αρμόδιοι του ποδοσφαίρου, που μόνιμα αναζητούν άλλοθι είτε σε αποφάσεις της αθλητικής Δικαιοσύνης, είτε σε οτιδήποτε άλλο, αρκεί να διασωθεί το «προϊόν».

Οσα καλοκαιρινά σίριαλ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και να παιχθούν και ανεξάρτητα ποια θα είναι η πλοκή τους, το φινάλε τους και πώς θα μοιραστούν οι ρόλοι των καλών και των κακών, των τιμωρών και των ενόχων, το σίγουρο είναι ένα: Αυτό το ποδόσφαιρο του κέρδους, των μεγάλων επιχειρηματιών, του στοιχήματος, του τζόγου και των συμμοριών, που φτιάχτηκε και ανδρώθηκε τόσα χρόνια με τις ευλογίες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι αδύνατο πια να εξυγιανθεί. Χρειάζεται γκρέμισμα και φτιάξιμο από την αρχή. Χωρίς ΠΑΕ και μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς στοίχημα.


Μπάμπης ΤΣΟΥΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Σχεδιασμένος αποπροσανατολισμός από τα ΜΜΕ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΟ 6,9% Η ΥΦΕΣΗ, στο 17% η «επίσημη» ανεργία, εκατοντάδες χιλιάδες τρέχουν στα δικαστήρια, μήπως γλιτώσουν το σπίτι τους από τις τράπεζες, αυξάνονται οσονούπω οι έμμεσοι φόροι, μειώνονται λόγω φορολογίας οι ονομαστικοί μισθοί και συντάξεις, λουκέτα στην αγορά...

Ομως, για τα απογευματινά δελτία ειδήσεων, αυτή είναι απλά η ... «κακή» και «απαισιόδοξη» πλευρά της χώρας. Αυτή που επιλέγουν να βλέπουν οι μονίμως γκρινιάρηδες και απαισιόδοξοι άνθρωποι. Κάποιοι που έχουν εμμονή με τη μιζέρια.

Ετσι, λοιπόν, με την ...κλασική πλέον φράση τους «ας αλλάξουμε όμως κλίμα», οι εκάστοτε παρουσιαστές ειδήσεων - ανάλογα με το επίπεδο «σοβαρότητας» που θέλουν να καλλιεργήσουν - αρχίζουν το παραμύθι. `Η καλύτερα το βομβαρδισμό βλακείας...

Πάρτε παραλίες τίγκα στους λουόμενους, πάρτε αποκαλυπτικά μαγιό, πάρτε στημένα πάρτι στην ακροθαλασσιά, πάρτε πολυτελή γιοτ, ειδυλλιακά τοπία, πανάκριβα ξενοδοχεία, ξέφρενους ρυθμούς και απολαύσεις, «μπιτάτες» μουσικές.

Κι επειδή ...η είδηση είναι πάνω από όλα, μάθε πού πέρασε τις διακοπές του ο Λιάγκας, τι κάνει ο Ρουβάς, πού ταξιδεύει η Μενεγάκη, πώς λιάζεται ο Χατζηγιάννης, τι λάδι μαυρίσματος χρησιμοποιεί ο ένας κι ο άλλος.

Διότι αυτά είναι ...«η Ελλάδα μας» και μπορείς να τα ονειρεύεσαι κι εσύ (ασχέτως του αν μπορείς να τα πληρώσεις κιόλας). Και να ξέρεις ότι όλοι αυτοί οι «αστέρες» πήγαν διακοπές ...και για σένα. Για να βλέπεις και να μην ξεχνάς πώς είναι.

Α, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να πείτε, υπάρχει ...πλούσιος προβληματισμός σχετικά με το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα και η Ευρωζώνη. Ευρωομόλογο πάση θυσία ζητούσε τις προάλλες ο γνωστός επενδυτής Τζορτζ Σόρος, ενώ φορολογία και τακτοποίηση των δημοσιονομικών απαιτούν οι εκπρόσωποι της γερμανικής σχολής.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν και οι ...διαφωνίες τους. Διότι δεδομένο θεωρούν ότι θα υπάρχουν προγράμματα λιτότητας και ακόμη πιο βέβαιο είναι ότι το κόστος της κρίσης θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Στα περί «μείωσης του εργατικού κόστους», «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» και ελάφρυνσης της φορολογίας των επιχειρήσεων άπαντες οι μέγιστοι οικονομολόγοι συμπίπτουν.

Κι αυτό όχι γιατί αυτή είναι η ...επιστημονική αλήθεια, αλλά γιατί εξυπηρετούν μια πολύ πολύ συγκεκριμένη «οικονομία». Αυτή των κερδών των μονοπωλίων.

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ΟΟΣΑ σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι τον Ιούνη, σε σχέση με το Μάη, «ισχυρότερα σημάδια αντιστροφής των κύκλων ανάπτυξης έκαναν την εμφάνισή τους στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Ρωσία». Τον ίδιο μήνα, η ζώνη του ευρώ και η Κίνα βρίσκονταν σε φάση «επιβράδυνσης», ενώ οι ΗΠΑ εμφάνιζαν μια «πιθανή κορύφωση» της τάσης αυτής. Στις ΗΠΑ, σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, το εμπορικό έλλειμμα έφθασε τον Ιούνη στο υψηλότερο επίπεδο από τον Οκτώβρη του 2008 (53,1 δισ. δολάρια, αύξηση μεγαλύτερη του 2%), λόγω της συνολικής μείωσης των εξαγωγών, που επηρεάζονται από τη μειωμένη ζήτηση, εξαιτίας της παγκόσμιας κρίσης. Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης, κατέγραψε μηδενική ανάπτυξη το δεύτερο τρίμηνο του 2011 και η βιομηχανική παραγωγή υποχώρησε περισσότερο απ' ό,τι ανέμεναν οι οικονομολόγοι τον Ιούνη. Πιο συγκεκριμένα, η παραγωγή υποχώρησε κατά 1,6% σε σχέση με το Μάη, έναντι πρόβλεψης για πτώση 0,7%. Στη Μ. Βρετανία, η Τράπεζα της Αγγλίας ανησυχεί για την «απώλεια της δυναμικότητας της ανάκαμψης στη βρετανική οικονομία» και υποβάθμισε τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη της βρετανικής οικονομίας στο αναιμικό 2% για φέτος, έναντι αρχικών εκτιμήσεων για 2,5%. Ολα τα παραπάνω συνθέτουν πλευρές μιας κλασικής καπιταλιστικής κρίσης, και όχι μιας «κρίσης χρέους», όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν τα αστικά επιτελεία και οι οπορτουνιστές, για να αποπροσανατολίσουν το λαό και να ευνουχίσουν τους αγώνες του. Το πρόβλημα στον καπιταλιστικό κόσμο είναι ότι μπούκωσε από συσσωρευμένα κεφάλαια και αδιάθετα εμπορεύματα, με αποτέλεσμα να διακοπεί η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, βυθίζοντας τις οικονομίες σε κρίση. Ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει μόνο με την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Στο χέρι του λαού είναι να βγει αυτός νικητής από την κρίση και όχι το κεφάλαιο. Με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, για μια λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Με το πρόσχημα της κρίσης

«Μια που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε - έξι» και, στην προκειμένη περίπτωση, ο «παπάς» είναι η οικονομική κρίση, την οποία επικαλούνται διάφοροι εκπρόσωποι του υπουργείου Παιδείας για να δικαιολογήσουν τη βαθιά ταξική κυβερνητική πολιτική. Θύματα της πολιτικής τους, της κρίσης, των μνημονίων, είναι οι μαθητές, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, οι εκπαιδευτικοί, οι καθαρίστριες των σχολικών μονάδων, οι οικογένειες όλων των παραπάνω.

«Θα είναι η πιο δύσκολη σχολική χρονιά - η φετινή - λόγω της οικονομικής κρίσης, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», είναι μια από τις τελευταίες δηλώσεις που ακούστηκαν - ανήκει στον γενικό γραμματέα του υπ. Παιδείας, Βασίλη Κουλαϊδή, και έγινε σε ραδιοφωνικό σταθμό. Για δύσκολη σχολική χρονιά μιλούν και οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και προειδοποιούν με κινητοποιήσεις στην έναρξη του σχολικού έτους.

Και πώς να μην είναι, αφού το έγκλημα της κυβέρνησης είναι προσχεδιασμένο εδώ και χρόνια και προβλέπει σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς (μόνο 600 προσλήψεις εκπαιδευτικών θα γίνουν φέτος, τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζονται οι αθρόες συνταξιοδοτήσεις δασκάλων και καθηγητών), χωρίς βιβλία, χωρίς υποδομές, με νέο κύμα συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολικών μονάδων να επέρχεται και με αναπληρωτές, ωρομίσθιους, καθαρίστριες να δουλεύουν για ψίχουλα, σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας για άλλη μια χρονιά.

Βέβαια, η κυβέρνηση «θα κάνει ..."ηρωικές" προσπάθειες» και στον τομέα της Εκπαίδευσης. Θα ξεζουμίσει ηθικά και ψυχολογικά τους άνεργους εκπαιδευτικούς, μέσω των προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας», οι οποίοι με πεντάμηνες συμβάσεις, μειωμένα δικαιώματα θα κληθούν να καλύψουν κενά. Θα στείλει, όπως ισχυρίζεται, τα βιβλία με ...μερικές μέρες καθυστέρηση. Θα βάλει πιο δυναμικά στο περιεχόμενο της Εκπαίδευσης τις ΜΚΟ και τους επιχειρηματίες. Θα πετάξει το μπαλάκι στις οικογένειες, που θα κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη ακόμη πιο βαθιά, για να καλύψουν ακόμη και τα αυτονόητα, όπως τη θέρμανση του σχολείου. Με λίγα λόγια, ο λαός καλείται να κάνει κι άλλες ηρωικές περικοπές από τη ζωή του, νέες θυσίες.

Κοινή δράση όλων των εργαζομένων

Τμηματικά αλλά με στοχευμένες παρεμβάσεις η κυβέρνηση τη βδομάδα που πέρασε δεν άφησε ούτε μία μέρα που να μην προωθήσει έστω και μία αντεργατική ρύθμιση για τους δημόσιους υπαλλήλους, που οδηγούν σε εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση των εργασιακών τους σχέσεων. Αδειες άνευ αποδοχών μέχρι πέντε χρόνια ώστε να εξωθηθούν εργαζόμενοι από τις υπηρεσίες τους, μερική απασχόληση μέσω της «δυνατότητας» για εργασία με μειωμένο ωράριο, εφαρμογή 40ωρου. Ταυτόχρονα, προχωράνε με γοργούς ρυθμούς οι διαδικασίες για μαζικές απολύσεις βαφτίζοντας «εργασιακή εφεδρεία» το αντίστοιχο ταμείο ανεργίας του ιδιωτικού τομέα. Παράλληλα, εξελίχθηκε μια επικοινωνιακή κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ περί «λευκών απεργιών» και άρνησης είσπραξης δημόσιων εσόδων από τους δημόσιους υπάλληλους προκαλώντας περίεργες εντυπώσεις. Ολα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στο πάγωμα μισθών, στη μείωση των επιδομάτων, στην περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, που έχουν συρρικνώσει δραματικά τα εισοδήματα.

Ο στόχος της κυβέρνησης είναι σαφής και ξεκάθαρος: Ο δημόσιος τομέας να περιοριστεί στους 150.000 εργαζόμενους και να τσακιστεί κάθε εργασιακό δικαίωμα που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η ανελέητη αυτή επίθεση θα ενταθεί ακόμα περισσότερο το Σεπτέμβρη και για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα δεν πρέπει να υπάρχει κανένα περιθώριο για διάφορες αυταπάτες. Τώρα πρέπει αποφασιστικά να βρεθούν σε κοινή ρότα αγώνα με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που βιώνουν εδώ και καιρό όλο το πλαίσιο ανάλογων αντεργατικών μέτρων. Μόνο η κοινή δράση όλων των εργαζομένων (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) είναι ικανή να εμποδίσει την αντεργατική λαίλαπα. Και μέσα από αυτή την κοινή δράση μπορεί και πρέπει να μπει στόχος για την ανατροπή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οι ... «αγορές»

Οι αστοί πάντα έδειχναν ιδιαίτερη προσοχή στην προπαγάνδα. Πρόσεχαν το λόγο τους, τους ορισμούς, τις κωδικοποιήσεις φαινομένων και καταστάσεων. Γι' αυτούς και για τους απολογητές του συστήματος που αναλαμβάνουν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από το κύριο, δηλητηριάζοντάς τους με αναποδογυρισμένες έννοιες για την ουσία των παραγωγικών σχέσεων της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, βασικό τους εργαλείο είναι η ...αντικατάσταση των λέξεων. Η λέξη καπιταλισμός είναι σχεδόν απαγορευμένη, «ελεύθερη οικονομία» τον λένε. Το μονοπώλιο είναι, απλά, η μεγάλη επιχείρηση. Ιμπεριαλισμός είναι μια ξεπερασμένη έννοια, με την οποία παλαιότερα περιγράφονταν τα ισχυρά κράτη. Η βίαιη πολιτική παράδοσης ολόκληρων κλάδων της οικονομίας στο μεγάλο κεφάλαιο είναι «απελευθέρωση».

Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και σήμερα. Η άρχουσα τάξη, η τάξη των αστών που με γεωμετρική πρόοδο κλιμακώνει την επιθετικότητά της, οι μεγαλοτραπεζίτες, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι και οι μεγαλοεπενδυτές, ο κάθε κεφαλαιοκράτης που μπορεί να είναι κάτι από αυτά ή ταυτόχρονα όλα μαζί, δεν είναι ο σύγχρονος εκμεταλλευτής της εργατικής δύναμης, δεν είναι η κυρίαρχη τάξη που υπαγορεύει και αξιώνει όλο και νέα μέτρα για την εξασφάλιση της κερδοφορίας της, και, μάλιστα, σε συνθήκες κρίσης, αλλά είναι η ...αγορά.

Από πρώτη ματιά φαίνεται βολικό, μόνο που η βάση τέτοιων ακροβασιών είναι εντελώς σαθρή. Αυτό που επιχειρούν - και το κάνουν χοντροειδώς - είναι να διαχωρίσουν το απτό και το συγκεκριμένο, να απαλλάξουν, δηλαδή, από τη ροή των γεγονότων και των τραγικών συνεπειών που αυτά έχουν για τα λαϊκά στρώματα, τον άμεσο και ορατό αντίπαλο, την τάξη των καπιταλιστών και στη θέση του βάζουν μια «αγορά» ή τις «αγορές», που στην καλύτερη περίπτωση είναι κάποιοι κακοί τραπεζίτες ή άλλοι κακοί μεγαλοεπιχειρηματίες, που λες και ξέφυγαν από το μαντρί και δείχνουν τα κοφτερά τους δόντια στους λαούς, κόντρα στις επιλογές των άλλων, των καλών εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Αυτό που ονομάζουν στις μέρες μας «αγορές», δεν είναι τίποτα άλλο από τους μεγάλους, πανίσχυρους, διακλαδικούς επιχειρηματικούς ομίλους, που σε ενιαίο συνασπισμό πιέζουν για την προώθηση των συμφερόντων της σύγχρονης οικονομικής ολιγαρχίας και οι οποίοι, παράλληλα με το ασίγαστο μέτωπο που από κοινού έχουν ενάντια στην εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους, δε σταματάνε στιγμή να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξασφάλιση καλύτερων θέσεων, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ισχύ, ακόμα μεγαλύτερα μεγέθη, ακόμα περισσότερα κέρδη. Κύριος συνεργάτης και αρωγός των κεφαλαιοκρατών σ' αυτήν τη διαδικασία είναι τα κράτη και οι κυβερνήσεις, που βεβαίως στηρίζουν την εξουσία των αστών - εκμεταλλευτών συνολικά, φροντίζουν, όμως, ξεχωριστά για τα συμφέροντα των δικών τους παιδιών.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν παραπλανώνται από τις προπαγανδιστικές αλχημείες των αστών, που επιδιώκουν να διαστρέψουν τόσο τις έννοιες, όσο και την ουσία των παραγωγικών σχέσεων της κοινωνίας μας. Ο καπιταλιστής, είτε επιχειρηματίας και εργοδότης ονομαστεί, είτε βαφτιστεί «αγορά», θα εξακολουθήσει να είναι ο ίδιος εκμεταλλευτής της εργατικής δύναμης, θα συνεχίσει να είναι αυτός, για τον οποίο το κράτος του και οι κυβερνήσεις του θα εφαρμόζουν κάθε άγριο μέτρο και πολιτική που συμβάλλει στην αύξηση της κερδοφορίας. Με δυο λόγια, θα εξακολουθήσει να είναι αυτός, από τον οποίο οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απαλλαγούν, για να ανοίξουν οι δρόμοι για την πραγματική κοινωνική πρόοδο και την προκοπή του λαού.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ