Δευτέρα 13 Ιούλη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εχουν ταλέντο...

Το ΜΕΤΑ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμάει ότι έρχεται «ένα νέο μνημόνιο» και ερμηνεύει τις εξελίξεις ως εξής: «Η κυβέρνηση, η οποία προσπάθησε να διαπραγματευτεί μ' αυτήν την "ιερά συμμαχία" των δανειστών - τοκογλύφων, συνάντησε "τοίχο" άρνησης και εκβιασμών, παράκαμψης και αδιαφορίας της λαϊκής ετυμηγορίας (...) και αντί να στηριχτεί σ' αυτή και να εμμείνει μέχρι τέλους στην εφαρμογή των δεσμεύσεών της, υποχωρεί στα τελεσίγραφα των δανειστών, φοβούμενη τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας και τις κοινωνικές αντιδράσεις που ενδεχόμενα να είχε». Το ΜΕΤΑ δεν τολμάει να κρύψει το αυταπόδεικτο, ότι δηλαδή η κυβέρνηση υπογράφει ένα νέο μνημόνιο, αλλά δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να της αναγνωριστούν ένα κάρο άλλοθι, με βασικότερο ότι έδωσε μάχη, αλλά βρήκε τοίχο από τους «κακούς» εταίρους της στην ΕΕ. Ετοιμάζουν φαίνεται από τώρα τα επιχειρήματα που σκοπεύουν να σπείρουν στους χώρους δουλειάς, για να δικαιολογήσουν και το δικό τους βρώμικο ρόλο στη στήριξη της κυβέρνησης, που, με περίσσιο ...ταλέντο, έπαιξαν μέχρι σήμερα, διεκδικώντας μερίδιο στη χειραγώγηση, στον αποπροσανατολισμό και τον αφοπλισμό του κινήματος.

Ομολογίες

Σε τηλεοπτικό πάνελ, χτες, ο εκπρόσωπος του Ποταμιού, Δ. Τσιόδρας, ρωτήθηκε αν οι «εταίροι» πιέζουν για αλλαγή κυβέρνησης, αν θέλουν το «κεφάλι του Τσίπρα». Εδωσε μια απάντηση που θα έπρεπε να ακούσουν καλά και με προσοχή όλοι οι εργαζόμενοι. Είπε, λοιπόν: «Είναι σαφές ότι αυτή τη στιγμή, αν δεν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση της Αριστεράς και πέρναγε αυτό το μνημόνιο στη Βουλή, τώρα θα είχε καεί η Αθήνα, θα είχε γίνει της κακομοίρας σε όλη την Ελλάδα, τώρα περνάει, αλλά δεν έχει ανοίξει μύτη (...) Πολλοί θα πρέπει να ήθελαν τον Τσίπρα, γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να περάσει τα μέτρα...».

Εμείς δε σχολιάζουμε τίποτα!

Μακριά απ' το βάλτο

«Το comeback της Γαλλίας αποκαλύπτει ρήξη στον πυρήνα της Ευρωζώνης (...) Για μια ακόμα φορά, φαίνεται πως αυτό που θα χρειαστεί η Ευρώπη για να περάσει την ελληνική κρίση, θα είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ των Γερμανικών και Γαλλικών θέσεων. Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο είναι αν μπορούν να βρουν μια συμφωνία που είναι αρκετά ευέλικτη για το Παρίσι, αλλά ταυτόχρονα αρκετά αυστηρή για το Βερολίνο» (από άρθρο στους «Financial Times», της Daniela Schwarzer, διευθύντριας του Ευρωπαϊκού Προγράμματος του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ).

Τι μας λέει απλά το αμερικάνικο μάτι; Οτι η ανισομετρία είναι εδώ και καθορίζει όλες τις εξελίξεις. Οτι το γερμανικό σχέδιο (η περίφημη «αυστηρότητα») δημιουργεί πρόβλημα στη Γαλλία, που βλέπει στην περίπτωση της Ελλάδας το προανάκρουσμα και για τη δική της οικονομία. Δηλαδή ότι ένα Grexit θα έχει σαν επόμενο βήμα ένα Frexit, με ενδιάμεσο σταθμό, ίσως, την Ιταλία. Τα περί φιλελληνισμού της Γαλλίας που ακούγονται στα μέσα ενημέρωσης είναι φούμαρα. Η εμφάνιση του γερμανικού σχεδίου (το χαρτάκι Σόιμπλε περί Grexit) ορθώς έγινε αντιληπτό ως σχέδιο για ξαλάφρωμα της ΕΕ από βαρίδια όπως η Ιταλία και η Γαλλία (με αφορμή το «ελληνικό πρόβλημα», που - παρεμπιπτόντως - αντιμετωπίζεται σαν αμερικάνικη σφήνα στην ΕΕ) και όπως ήταν φυσικό έχει σημάνει συναγερμό.

Οπερ: Οταν σε μια λυκοσυμμαχία (ΕΕ) αρχίζει και ο χορός των βουβαλιών (Γερμανία - Γαλλία - Ιταλία), τα βατράχια οφείλουν να βγουν όσο πιο γρήγορα γίνεται από το βάλτο.

Μια φορά ψεύτες, πάντα ψεύτες

«Πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμε ως εδώ» είναι ο τίτλος στο άρθρο του Θανάση Καρτερού (ΘΚ) στην «Αυγή της Κυριακής».

Και εξηγεί: «Πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμε ως εδώ - στον εαυτό μας εννοώ. Γιατί κάθε συμβιβασμός μπορεί να εξαρτάται από την ευελιξία, την πείρα, την αποφασιστικότητα εκείνων που διαπραγματεύονται. Εξαρτάται, όμως, κυρίως από ένα πράγμα και δε χρειάζεται να έχεις διαβάσει τον "Αριστερισμό" για να το ξέρεις: από το συσχετισμό των δυνάμεων. Κι εμείς, δυστυχώς, υπερτιμήσαμε τη δημοκρατία και τη δύναμη του δίκιου, αν θέλετε, και υποτιμήσαμε την ευρωκρατία και τη δύναμη του χρήματος, αν θέλετε».

Αλήθεια, πρωτάρηδες είναι και δεν ξέρουν τι συμβαίνει εις τας Ευρώπας, για το ποιος έχει «το πάνω χέρι» στη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων; Θέλει να πείσει και αυτόν που διαπιστώνει πως το ΟΧΙ του στο δημοψήφισμα έγινε ΝΑΙ στο τρίτο μνημόνιο «ότι με αυτή την κυβέρνηση παραμένει ανοιχτός ο δρόμος». Ετσι, «μόλις σταθούμε στα πόδια μας», «θα ξεμπερδέψουμε ειρηνικά και δημοκρατικά μ' αυτή την Ευρώπη-φυλακή».

Ετσι απλά, όπως με κυβέρνηση της Αριστεράς θα υπήρχε λύση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Μια φορά ψεύτες, πάντα ψεύτες...

Επισημάνσεις ή απειλές;

«Το μέλλον της ασφάλειας στην Ευρώπη παίζεται στην Ελλάδα και στην Ουκρανία (...) Οι δύο κρίσεις αφορούν, επίσης, και την αδυναμία της Ευρώπης να αναγνωρίσει ότι εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη και αν η Ευρώπη σταματήσει να προσφέρει στην Ουκρανία τη μέγιστη πολιτική και οικονομική υποστήριξη, η ασφάλεια της Ευρώπης θα είναι σε κίνδυνο (...) αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ένα Grexit θα σπείρει τον όλεθρο σε αυτό το τμήμα της νότιας Ευρώπης (...) Ενα Grexit θα δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις για την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη (...) Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την καθημερινή εισροή των προσφύγων (...) Η Ευρώπη δεν έχει, ούτε τα όργανα ούτε και τα μέσα, στον τομέα της ασφάλειας, για να αντιμετωπίσουν την πιθανή αστάθεια μιας μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης (...) Και μετά, υπάρχει η τύχη των κυπριακών συνομιλιών (...) μια εξασθενημένη Ελλάδα δε θα είναι καλός οιωνός για τις διαπραγματεύσεις. Εν ολίγοις, ένα Grexit θέτει σοβαρές απειλές για την ασφάλεια στην Ευρώπη (...) Ενα Grexit και η διστακτικότητα της Ευρώπης να δεσμευτεί για την Ουκρανία θα βάλουν φρένο στις μεταρρυθμίσεις και θα θέσουν τις δύο χώρες σε μια πορεία για να γίνουν αποτυχημένα κράτη. Μακάρι η Ευρώπη να ξυπνούσε και να συνειδητοποιούσε τις επιπτώσεις αυτών των δύο κρίσεων στην ασφάλεια» (από ανάλυση της Judy Dempsey για το ίδρυμα «Carnegie»).

Αντί σχολίου, ερώτημα: Μετά από τέτοιου τύπου επισημάνσεις - ισοδύναμες ανοιχτών απειλών -, υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι η αντιπαράθεση για το Grexit αφορά τον ΦΠΑ στα νησιά;



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ