Παράμετρος οπωσδήποτε υπαρκτή - και ακόμα πιο εμφανής καθώς οι αντιθέσεις εντείνονται - στη βάση της ιδιαίτερης «γεωστρατηγικής αξίας» που έχει η Ελλάδα για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου, στο φόντο μάλιστα των εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Η ίδια η κυβέρνηση, μάλιστα, με non-paper που κυκλοφόρησε στις 8 Ιούλη, πανηγύριζε γιατί στη δήλωσή του μετά την προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, «έκανε σαφή αναφορά στις ευρύτερες γεωπολιτικές συνέπειες που θα είχε μια ρήξη, χαρακτηρίζοντας αφελή όποιον δεν το καταλαβαίνει».
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, ο υπουργός Αμυνας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ισχυρίζεται... με βαθιά «ανεξαρτησία» και «υπερηφάνεια», ότι όσες περισσότερες ευρω-ΝΑΤΟικές βάσεις «σπαρθούν» σε ελληνικό έδαφος, τόσο περισσότερο... ανεβάζουμε τις μετοχές μας!
Και η Ουκρανία, ας πούμε, έχει σημαντικότατη γεωστρατηγική θέση και είναι αλήθεια πως ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ «δεν την άφησαν έτσι»... Προκάλεσαν χωρίς δισταγμό το μακέλεμα του λαού της όταν θεώρησαν ότι κινδυνεύουν τα συμφέροντά τους.
Και η Κύπρος, όμως, έχει σημαντική γεωστρατηγική θέση και πράγματι, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ «δεν την άφησαν έτσι»... Κρατάνε «ίσες αποστάσεις» από την τουρκική προκλητικότητα εναντίον της, η οποία εκτυλίσσεται εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου και με την Κύπρο μέλος της ΕΕ. Ταυτόχρονα, ΗΠΑ και ΕΕ υποστηρίζουν τη «λύση» του Κυπριακού μέσω ενός νέου διχοτομικού σχεδίου τύπου «Ανάν»...
Μόνο η εργατική - λαϊκή επαγρύπνησή απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και όλες τις εκδοχές τους, μόνο η διαμόρφωση αυτοτελούς παρέμβασης των λαών ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, με σκοπό της πάλης τους την ανατροπή τους, είναι ο δρόμος που μπορεί να βάλει εμπόδια στους σχεδιασμός αυτούς, ο δρόμος που μπορεί να ανοίξει τη μόνη φιλολαϊκή προοπτική.