Λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν 100 χρόνια από την έναρξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου (28 Ιούλη 2014), στη Μ. Ανατολή και στην Ουκρανία εκδηλώνονται με πιο άμεσο και επιθετικό τρόπο οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που οξύνονται σε διεθνές επίπεδο.

Ο απεργιακός αγώνας της ΔΕΗ αποδεικνύει ότι η αναμέτρηση με την πολιτική του κεφαλαίου είναι μια υπόθεση που χρειάζεται αντοχή, σταθερότητα, ικανότητα να αντιμετωπίζονται οι κινήσεις της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, οι προσπάθειες χτυπήματος ενός αγώνα. Αποδεικνύεται ότι ένας αγώνας, για να πατάει γερά στα πόδια του, να αποκτά τη δυνατότητα συνέχειας και προοπτικής, χρειάζεται να έχει πλαίσιο που δεν κοιτά το δέντρο (βλέπε νόμος για «μικρή ΔΕΗ») και να χάνει το δάσος (στρατηγική απελευθέρωσης της Ενέργειας).

Χρειάζονται δηλαδή επίμονοι, καλά οργανωμένοι ταξικοί αγώνες, με εναλλαγές στις μορφές πάλης που να στηρίζονται στη Λαϊκή Συμμαχία. Χρειάζεται αποκάλυψη και καλή γνώση της στρατηγικής που επιβάλλει τις αναδιαρθρώσεις, όχι για να απογοητεύονται οι εργαζόμενοι, αλλά για να διατάσσουν ανάλογα τις δυνάμεις τους. Για να μην παρασύρονται από ελιγμούς που κάνει ο αντίπαλος, από την προσπάθεια να τους ενσωματώσει, να τους καταστείλει.

Η συνδικαλιστική πλειοψηφία στη ΔΕΗ απέδειξε ότι δεν μπορεί και δε θέλει να οργανώσει τέτοιους αγώνες, επειδή οι δυνάμεις που την αποτελούν είτε συμφωνούν είτε δεν εναντιώνονται στην πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, επειδή υπερασπίζονται το σημερινό καθεστώς της ήδη ιδιωτικοποιημένης κατά 49% ΔΕΗ.

Πριν την απεργία, η συνδικαλιστική πλειοψηφία περιόρισε το πλαίσιο πάλης στην απόσυρση του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ». Δεν έκανε καν προσπάθεια να μπει στην απεργία όλος ο όμιλος, με αποτέλεσμα το απεργιακό μέτωπο να περιοριστεί στις μονάδες της Μακεδονίας και της Θράκης.

Μετά από την επιστράτευση, άφησε τους απεργούς κυριολεκτικά στην τύχη τους, σπέρνοντας απογοήτευση και ηττοπάθεια. Πριν ακόμα παραδοθούν τα χαρτιά της επιστράτευσης, τα ίδια στελέχη που κήρυτταν τον «ανένδοτο» στην κυβέρνηση για το νομοσχέδιο, ειδοποιούσαν τηλεφωνικά τους εργαζομένους να μπουν για δουλειά. Χαρακτηριστικά, το ΔΣ της ΓΕΝΟΠ συνεδρίασε 24 και πλέον ώρες μετά από την κήρυξη της επιστράτευσης!

Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, όλοι οι εργαζόμενοι, έχουν τώρα μεγαλύτερη πείρα για να κρίνουν και να προετοιμάσουν τους επόμενους αγώνες, στις νέες συνθήκες. Να πάρουν την υπόθεση της ανασύνταξης του κινήματος στα χέρια τους. Να απομονώσουν τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, που τους οδηγεί από ήττα σε ήττα.

Οσοι θολώνουν την πραγματικότητα, καλλιεργούν κλίμα αναμονής, με πρώτο το ΣΥΡΙΖΑ, κρύβουν ότι ο αντίπαλος, που δεν είναι μόνο η σημερινή κυβέρνηση, αλλά το κεφάλαιο, είναι καλά οργανωμένος και αποφασισμένος να υπερασπιστεί με κάθε μέσο τη στρατηγική του. Αρα ανάλογη πρέπει να είναι και η οργάνωση των εργαζομένων με προσανατολισμό που να στοχεύει στη στρατηγική του αντιπάλου.

Τα κυβερνητικά σχέδια για προώθηση αντιδραστικών αλλαγών στο συνδικαλιστικό νόμο είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Εδώ και πολλούς μήνες, κυβερνητικά στελέχη, εκπρόσωποι εργοδοτικών οργανώσεων, αστικά ΜΜΕ, με δηλώσεις, συνεντεύξεις και καρμπόν «διαρροές», προετοιμάζουν το έδαφος. Δεν τους αρκεί το γεγονός ότι ήδη η συντριπτική πλειοψηφία των απεργιών που πάνε στα δικαστήρια κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές, θέλουν να χτυπήσουν συνολικά τη συνδικαλιστική δράση. Ολα αυτά σε μια χρονική στιγμή όχι τυχαία, λίγες μέρες μετά από την επιστράτευση ενός ακόμα κλάδου που βρισκόταν σε απεργία (των εργαζομένων της ΔΕΗ, όπως προηγούμενα ναυτεργάτες, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εκπαιδευτικοί κ.ά.), την ίδια μέρα που η κυβέρνηση κατέθεσε αγωγή ενάντια στην αποχή - απεργία διαρκείας της ΑΔΕΔΥ ενάντια στην αξιολόγηση.

Είναι χαρακτηριστικές και επικίνδυνες οι επίμονες αναφορές κυβερνητικών στελεχών το τελευταίο διάστημα ότι: «Οι απεργίες πρέπει να γίνονται με συνδικαλιστικά αιτήματα και όχι ενάντια στη γενική στρατηγική της χώρας». Επιβεβαιώνεται ότι αυτό που πραγματικά μπαίνει στο στόχαστρο είναι η πάλη ενάντια στην ίδια τη στρατηγική των μονοπωλίων, είναι το δικαίωμα του λαού να εμποδίζει αντιλαϊκούς νόμους, αποφάσεις της εργοδοσίας, να αμφισβητεί στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου. Τους ανησυχεί μήπως οι αγώνες αποκτήσουν αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό.

Το αυτονόητο δικαίωμα στην οργάνωση της πάλης και τη διεκδίκηση, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες, αποτελούν την ασπίδα των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή λαίλαπα διαρκείας της κυβέρνησης και της ΕΕ και δεν τίθενται σε «διαπραγμάτευση». Τα δικαιώματα αυτά μπορεί να τα υπερασπιστεί αποτελεσματικά μόνο ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, μέσα από την ανασύνταξή του σε ταξική κατεύθυνση.

Με αφορμή το νομοσχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ», η συγκυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκαν σε μια αποπροσανατολιστική κοκορομαχία. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αποδείξει ότι έχει πυγμή στην υλοποίηση των αναδιαρθρώσεων, να περιφρουρήσει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία φτάνοντας μέχρι και με διαδικασίες παρωδία να απορρίπτει την ανάγκη σύγκλησης της Ολομέλειας της Βουλής. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να αξιοποιήσει την αντιπαράθεση για να «στρατολογήσει» όψιμους αντιμνημονιακούς, δυσαρεστημένα στελέχη του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος, απ' όλο το αστικό φάσμα. Οι διαφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσαν να κρύψουν το γεγονός οτι δεν αμφισβητεί το συνολικό πλαίσιο απελευθέρωσης της Ενέργειας, στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου από την οποία απορρέει και το νομοσχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ». Εφτασε μάλιστα να επικαλείται αυτό το πλαίσιο και να εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί δεν το εφαρμόζει σωστά. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στάση του αθώωσε όλο το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα. Γι' αυτό η αντίθεσή του στο νομοσχέδιο είναι «νόθα», δε γίνεται με κριτήριο τις εργατικές λαϊκές ανάγκες, όσο και αν υψώνει τους τόνους.

Την προηγούμενη βδομάδα συνεχίστηκε στην Ανατολική Ουκρανία η «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Ποροσένκο, στοχοποιώντας το ρωσόφωνο πληθυσμό και ισοπεδώνοντας ολόκληρες κατοικημένες περιοχές. Είναι δεκάδες οι άμαχοι νεκροί, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Βόμβες καταστρέφουν σπίτια, αλλά και κλινικές, σχολεία. Οι πρόσφυγες αυξάνονται κατά χιλιάδες από πόλεις όπως το Κραματόρσκ και το Σλαβιάνσκ, όπου εκατοντάδες οικογένειες κλείνονται για ώρες στα καταφύγια και, όταν κατορθώσουν να βγουν, παίρνουν ό,τι μέσο βρουν μπροστά τους προσπαθώντας να σώσουν τα παιδιά τους. Κι όμως, τις περισσότερες μέρες τα περισσότερα αστικά ΜΜΕ φιλοξενούσαν μονόστηλες ειδήσεις, κυρίως με δηλώσεις διπλωματών που ασκούσαν πίεση προς Κίεβο ή Μόσχα για εξεύρεση λύσης.

Στο τέλος της βδομάδας η ουκρανική κυβέρνηση προχώρησε σε ενέργειες με στόχο να βγει εκτός νόμου το ΚΚ Ουκρανίας. Το ΚΚΕ κατήγγειλε αυτήν την εξέλιξη και την Περασμένη Πέμπτη προχώρησε μαζί με την ΚΝΕ σε παράσταση διαμαρτυρίας ενάντια σε αυτήν την προσπάθεια στην ουκρανική πρεσβεία στην Αθήνα.

Ο νέος γύρος κλιμάκωσης των ισραηλινών επιθέσεων έρχεται να αναδείξει την προσπάθεια του Ισραήλ να διαιωνίσει την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, στο φόντο σφοδρών και ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η χρονική στιγμή δεν είναι καθόλου τυχαία, εμφανίζεται λίγο μετά από την οργισμένη ισραηλινή αντίδραση απέναντι στη δημιουργία «κυβέρνησης ενότητας» μεταξύ «Χαμάς» και «Φατάχ», αλλά και τη διακοπή των διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών. Φυσικά, η αγριότητα της ισραηλινής επίθεσης ενισχύεται αντικειμενικά και από την αναβάθμιση των σχέσεων του Ισραήλ με ισχυρά οικονομικά κέντρα - όπως η ΕΕ, αλλά και μια σειρά χώρες μεταξύ αυτών και η Ελλάδα - η οποία υπηρετεί σχέδια για εξέλιξη του Ισραήλ σε σημαντικό «παίκτη» και στην κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή της Μεσογείου. Πρόκειται για σχέδια επικίνδυνα όχι μόνο για τον παλαιστινιακό λαό, αλλά και για όλους τους λαούς της περιοχής, ανάμεσά τους και τον ελληνικό.

Το ΚΚΕ αντέδρασε στις νέες αιματηρές ισραηλινές επιθέσεις στη Μέση Ανατολή. Κατήγγειλε το συνεχιζόμενο έγκλημα απέναντι στον παλαιστινιακό λαό μέσα και από κοινή παρέμβαση των βουλευτών και ευρωβουλευτών του. Ζήτησε καθαρά να τερματιστεί η στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το ισραηλινό κράτος. Χωρίς μισόλογα, χωρίς ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα, διαμήνυσε ότι θα συνεχίσει να παλεύει για να εκφραστεί η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού στο λαό της Παλαιστίνης. Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση, παράσταση διαμαρτυρίας στην ισραηλινή πρεσβεία από ΕΕΔΥΕ - ΕΕΔΔΑ - ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η ευθύνη των κομμουνιστών είναι μεγάλη. Να ενημερωθεί πλατιά η εργατική τάξη και ο λαός για τις εξελίξεις, για τα ταξικά συμφέροντα που αυτές εξυπηρετούν, για την ανάγκη οι εργάτες να οργανωθούν απέναντι σε όσους ανάβουν εστίες πολέμου, σε μια περίοδο που αναζητούνται εναγωνίως τρόποι για να βγει η καπιταλιστική οικονομία από τον κύκλο της κρίσης.