Δεν αντέχεται το θέατρο της ξεφτίλας που έστησαν κυβέρνηση και ΝΔ, υποδυόμενοι, για ακόμα μια φορά, τους «σταυροφόρους» κατά της ακρίβειας. Το θράσος τους δεν έχει όρια. Σε μια εποχή κρίσης, όπου οι μισθοί και γενικότερα το λεγόμενο «εργατικό κόστος» βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, την ίδια στιγμή ο επίσημος πληθωρισμός «πετάει» στο 4,8%(!). Δεν τολμάνε, βέβαια, να πούνε λέξη γι' αυτό το θαύμα, ακριβώς γιατί θέλουν να κρύψουν τον ένοχο, που δεν είναι άλλος, βέβαια, από την υπερκερδοφορία των μονοπωλίων. Ειδικά σε τέτοιες εποχές, φαίνεται πεντακάθαρα ότι οι τιμές των προϊόντων εκτοξεύονται, επειδή τα καρτέλ και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θέλουν να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα υπερκέρδη τους. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία περίπτωση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως ακριβώς και η προκάτοχός της κυβέρνηση της ΝΔ, να κάνει το παραμικρό για να «πατάξει» δήθεν το τέρας του πληθωρισμού. Ακριβέστερα, ένα τους μένει να κάνουν: Να προσπαθούν συστηματικά να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Θυμάστε τα περιβόητα «41 μέτρα κατά της ακρίβειας» επί ΝΔ, δηλαδή το εξής κανένα; Το ίδιο ακριβώς επιχειρεί τώρα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως φάνηκε από τη χτεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Το στόχο των κυβερνητικών «μέτρων» τον ομολόγησε - άθελά της; - η Λ. Κατσέλη: «Βοηθούμε, ώστε ο καταναλωτής να αισθάνεται (!) ότι προστατεύεται». Δε θα αργήσει όμως ο καιρός που θα αισθανθούν και οι κυβερνώντες και οι «σύμμαχοί» τους τη λαϊκή οργή και την απαίτηση να μας αδειάζουν τη γωνιά, για να πάρει ο ίδιος ο λαός την τύχη στα χέρια του.
Ιστοριούλες και εξυπνάδες...
Μια ιστορία σχετικά με την επικείμενη άφιξη Ερντογάν στην Αθήνα πλέκει ο Πρετεντέρης στα χτεσινά ΝΕΑ. Ισχυρίζεται ότι μετά από παρέμβαση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ο Τούρκος πρωθυπουργός και η συνοδεία του ακύρωσαν τα δωμάτια που είχε κλείσει στο ξενοδοχείο «Μ. Βρετάνια», «για λόγους ασφαλείας, αφού στην περιοχή γίνονται πολλές διαδηλώσεις και μπορεί να τους πάρει καμία αδέσποτη». Μετά από αυτό, όπως λέει η εφημερίδα, η τουρκική αποστολή επέλεξε ξενοδοχείο σε άλλη περιοχή, μακριά από το κέντρο. Πανηγυρίζοντας σχεδόν που βρήκαν θέμα να προβοκάρουν, τα ΝΕΑ μπλέκουν το ΠΑΜΕ με τους κουκουλοφόρους και γράφουν μεταξύ άλλων: «(...) είναι μεγάλη ξεφτίλα για μια χώρα να παραδέχεται ότι δεν μπορεί να φυλάξει την κεντρικότερη πλατεία της πρωτεύουσάς της». Ο ίδιος αρθρογράφος λέει πως οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται πως έχουν απέναντί τους μια χώρα «η οποία είναι πρώτη σε τσαμπουκάδες για το Αιγαίο, τη Θράκη ή την Κύπρο, αλλά την ίδια στιγμή δηλώνει ανήμπορη να εξασφαλίσει την κυριαρχία της στην Πλατεία Συντάγματος». Εν κατακλείδι, η εφημερίδα συστήνει στον Τούρκο πρέσβη «καλού - κακού να ρωτήσει τον Περισσό αν μπορούμε να επισκεφτούμε ελευθέρως την Αθήνα ή αν κινδυνεύουμε να την πάθουμε σαν τους άλλους στο κρουαζιερόπλοιο, που ακόμη ακούνε στον ύπνο τους τις ντουντούκες!».
... με στόχο το κίνημα
Είναι προφανής η προσπάθειά τους να δημιουργήσουν συνειρμούς, ανάλογους με αυτούς που σκορπάει δεξιά και αριστερά ο Καρατζαφέρης, εκφράζοντας, δήθεν αθώα, την «ανησυχία» του για το ενδεχόμενο επεισοδίων τη μέρα της επίσκεψης Ερντογάν και με δεδομένο ότι το Σάββατο το ΚΚΕ διοργανώνει πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Τα ΝΕΑ, βέβαια, πάνε κι ένα βήμα παραπέρα: Στο όνομα της ασφάλειας της τουρκικής αποστολής και της προς τα έξω καλής εικόνας της χώρας, ζητάει να επιβληθεί κατασταλτικά η τάξη στο κέντρο της πόλης. Και μέσα σ' όλα, προσπαθεί να μπλέξει το ΚΚΕ και το μαζικό λαϊκό κίνημα με τους κάθε λογής προβοκάτορες που τρέφουν και τρέφονται από μηχανισμούς εχθρικούς προς το λαό. Είναι φανερό ότι η προπαγάνδα τους έχει πολλά ποδάρια, αλλά ο στόχος είναι ένας: Να συκοφαντηθούν οι λαϊκοί αγώνες, το ΚΚΕ, να καλλιεργηθεί το έδαφος της καταστολής. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι με ιστοριούλες και αθλιότητες τύπου ΝΕΩΝ θα το καταφέρουν.
Εμπόδιο το κεφάλαιο
Καταδικασμένο αμετάκλητα στη συνείδηση του λαού, το μεγάλο κεφάλαιο κουβαλά και αναπαράγει τις αντιφάσεις του, αξιώνοντας να μεγαλώσει το κομμάτι του πλούτου που θα αρπάξει από τους εργαζόμενους. Αυτό ακριβώς το χαρακτήρα είχε η παρέμβαση του προέδρου του ΣΕΒ, στην προχτεσινή Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου της πλουτοκρατίας. Διαστρέβλωση της πραγματικότητας, συκοφάντηση των αγώνων αντίστασης στις αντιλαϊκές πολιτικές, μηδενισμός των αναγκών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα στοιχεία της τοποθέτησής του, κατά την οποία οι εργαζόμενοι, τα διαχρονικά θύματα των πολιτικών υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, που συνεχίζει εν μέσω κρίσης να έχει τις τσέπες του γεμάτες, στοιβάχτηκαν με εκείνους που λεηλάτησαν τον δημόσιο - λαϊκό στην πραγματικότητα - πλούτο.
Οι μάστορες της αρπαγής και της λεηλασίας, οι αδίστακτοι θύτες της ζωής και του λαϊκού δίκιου, δεν έχουν όρια. Κι αυτή τη φορά, σε πολύ δύσκολες συνθήκες για τους εργαζόμενους, με δεδομένη τη συμμαχία καπιταλιστών, των κομμάτων τους, της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, τα θέλουν όλα. Αν είναι δυνατόν, ο εργάτης να ζήσει με αέρα. Αλλά για να το πετύχουν αξιώνουν ανάλογη δράση από το αστικό πολιτικό σύστημα, υποταγή των εργαζομένων στην εφαρμοζόμενη πολιτική και βάζουν στο στόχαστρό τους το εργατικό λαϊκό κίνημα, επιδιώκοντας όχι μόνο να συνθλίψουν τα δικαιώματα του λαού, αλλά και την ταξική του συνείδηση. Στόχος, η ολοένα αυξανόμενη ένταση της εκμετάλλευσης, για μεγαλύτερο όφελος του κεφαλαίου.
Η σφοδρή αντίδραση του ΣΕΒ σ' αυτήν τη συγκυρία έχει λογική. Τους πονάει γιατί η κρίση, η κρίση που αυτοί και το σύστημά τους προκαλούν, είναι βαθιά και γι' αυτό αξιώνουν ΤΩΡΑ λύσεις, απαιτούν όλο και περισσότερα. Βιάζονται να προσαρμόσουν τα δεδομένα στις ανάγκες της κερδοφορίας τους. Ενα μαχαίρι είναι η κρίση και το μεγάλο κεφάλαιο παλεύει να το καρφώσει στην εργατική τάξη. Αλλά δεν έχει μόνο αυτό χέρια. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν και το κατανοούν όλο και πιο πολύ ότι άλλοι είναι οι υπεύθυνοι της κρίσης. Αλλοι πρέπει να πληρώσουν για την αντιμετώπισή της.
Λύση υπάρχει. Είναι η λύτρωση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων από τα δεινά που προκαλεί το κεφάλαιο και το κυνηγητό του επιχειρηματικού κέρδους. Και με αυτήν την έννοια, η διέξοδος από τις αναπαραγόμενες αντιθέσεις του ίδιου του συστήματος, μπορεί και πρέπει να αναζητηθεί, κόντρα και ενάντια σε αυτούς που λεηλατούν το λαϊκό πλούτο. Η διέξοδος βρίσκεται στην απαλλαγή από εκείνες τις δυνάμεις που βάζουν φρένο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών. Ενας νέος, ελπιδοφόρος κόσμος βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από κάθε εργαζόμενο, κάθε αυτοαπασχολούμενο, κάθε μικρό αγρότη, κάθε νέο. Ενας κόσμος χωρίς αφέντες. Κανένα δίλημμα δεν απειλεί την εργατική τάξη, καμία προθεσμία δεν μπορεί να την πτοήσει, καμία δύναμη να την νικήσει, αρκεί να το θελήσει. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' όσο τα παρουσιάζουν όλοι όσοι ποντάρουν στην απόγνωση των λαών. Στέγη, εργασία, φαγητό, περίθαλψη, μόρφωση για όλους. Κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, πολιτισμός και πρόοδος για ολόκληρο το λαό. Μόνο ένα εμπόδιο υπάρχει ανάμεσα σε αυτά, για κάθε άνθρωπο. Οι καπιταλιστές με το σύστημά τους και τους λακέδες τους.
Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ
Υποκρισία απ' αυτούς που υπηρετούν το κεφάλαιο...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; Ξαφνικά όλοι έγιναν ...αντίπαλοι των βιομηχάνων και του πρόεδρου του ΣΕΒ;
Δεν πρόλαβε να ... στεγνώσει το μελάνι από τα μέτρα που πήραν (απελευθέρωση απολύσεων, μείωση αποζημιώσεων κ.λπ.) και ξαφνικά τα έβαλαν όλοι με τους επιχειρηματίες;
Υφίσταται κάποια μεγάλη ...κόντρα μεταξύ «πολιτικών» και «επιχειρηματιών» και δεν το είχαμε αντιληφθεί;
Γιατί, αν είναι έτσι, δεν εξηγούνται ούτε οι νέες φοροαπαλλαγές που ετοιμάζουν, ούτε το Ασφαλιστικό που προωθούν, ούτε οι πολιτικές που άσκησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα τελευταία 30 χρόνια!
Πώς γίνεται αυτά τα δύο ...«αντίπαλα στρατόπεδα» να βοηθούν το ένα το άλλο και οι δύο μαζί να έχουν κηρύξει πόλεμο στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων;
Επειδή, λοιπόν, εμείς δεν πιστεύουμε στα ...ανεξήγητα φαινόμενα, είναι προφανές ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί.
Και συνεργάζονται άψογα εναντίον μας και στη συνέχεια φτιάχνουν «στημένους» καυγάδες, μήπως και μπερδευτούμε.
Ομως, δυστυχώς γι' αυτούς, οι καταστάσεις είναι τόσο έντονες και η επίθεση που κάνουν τόσο μεγάλη, ώστε ...είναι αδύνατον να μπερδευτεί κανείς.
Αντιθέτως, μόνο να ξεσηκωθεί μπορεί και να αγωνιστεί εναντίον τους χωρίς να τους ξεχωρίζει. Ακριβώς γιατί είναι «διαπλεκόμενοι», όσο δεν παίρνει άλλο.
Γρηγοριάδης Κώστας
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, μυρίστηκε τον αέρα και διαπίστωσε πως μετά από τις πρόσφατες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης υπάρχει «έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον» για την Ελλάδα...
Να τον πληροφορήσουμε ότι πιθανότατα να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερο, αν ...επαναφέρει το θεσμό της δουλείας και τα μαστίγια στους χώρους εργασίας.
Αλλά, όχι, ο πρωθυπουργός μας - και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς - είναι κατά του «εργασιακού μεσαίωνα».
Οι ενοικιαζόμενοι εργάτες, οι μισθοί των 500 ευρώ (άντε κάτι λιγότερο) και η ασυδοσία των εργοδοτών αρκούν για την ώρα...
Οι «νονοί» του «καινούριου»
Γρηγοριάδης Κώστας
Οταν εμπνευστής και αρχιτέκτονας της «νέας μεταπολίτευσης» εμφανίζεται ο πρόεδρος του ΣΕΒ... Οταν κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. καταγγέλλουν και αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας το «χρεοκοπημένο μοντέλο της μεταπολίτευσης», ακριβώς για να αυτο-εξαγνιστούν και να αυτο-προβληθούν ως εκφραστές του καινούριου και του ελπιδοφόρου... Οταν μάλιστα ως καινούριο εμφανίζεται η απόλυτη πειθαρχία και υποταγή στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ)... Τότε δε χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της εξαπάτησης που επιχειρείται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Τούτη τη φορά όμως δεν είναι εύκολο να πιάσει το κόλπο και βέβαια το γνωρίζουν. Το παραμύθι της «αυτοκάθαρσης» του αστικού πολιτικού συστήματος δεν πουλάει πλέον, όσες «γενναίες τομές» και αν κάνουν στη βιτρίνα, όσες εξεταστικές και αν στήσουν, όσους «διεφθαρμένους» και να ρίξουν στην πυρά (σ.σ. των καναλιών). Εχουν έτοιμο βέβαια και ήδη έχουν ρίξει στη μάχη το βαρύ πυροβολικό: Την τρομοκρατία περί χρεοκοπίας της χώρας, προκειμένου να παραλύσουν τη λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση. «Η ανασύνθεση (σ.σ. του πολιτικού σκηνικού) θα γίνει υπό το βάρος των δανείων», διαμήνυσε σε πρόσφατο άρθρο ο Δ. Δασκαλόπουλος, εννοώντας ότι θα χρησιμοποιηθεί ο δανεισμός της χώρας ως πανίσχυρος μοχλός για να διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό σύστημα που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της πλουτοκρατίας. Δεν παίζουν όμως μόνοι τους και τα σχέδιά τους, για ακόμα μια φορά, απλά θα μείνουν σχέδια επί χάρτου.
Για «αναποτελεσματικότητα» μιλά η ΓΣΕΕ
Για «αντεργατικές και αντικοινωνικές ανατροπές στο ασφαλιστικό» κάνει λόγο με ανακοίνωσή της προχτές η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Μόνο που τα επιχειρήματα που προβάλλει η πλειοψηφία ούτε εξηγούν ούτε πολύ περισσότερο καταδικάζουν αυτή την πολιτική. Η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι τα μέτρα αυτά «μειώνουν την κοινωνική αποτελεσματικότητα χωρίς ταυτόχρονα να εξασφαλίζουν την οικονομική βιωσιμότητα...», καταλογίζει δηλαδή στην κυβέρνηση ότι κάνει κάποιο λάθος, ότι απλώς δεν επιτυγχάνει το σωστό. Αραγε πιστεύει κανένας ότι η κυβέρνηση επιδιώκει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και την κοινωνική αποτελεσματικότητα;
Επιπλέον η ΓΣΕΕ ισχυρίζεται ότι «οι αλλαγές εξαντλούνται στις παλιές χρεοκοπημένες συνταγές μείωσης των συντάξεων...». Μόνο που οι πολιτικές της κυβέρνησης, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που κατ' εξακολούθηση ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ήταν πέρα για πέρα πετυχημένες και όχι χρεοκοπημένες όπως ισχυρίζεται η ΓΣΕΕ. Γιατί σκοπό είχαν όχι τη «σωτηρία» του συστήματος, αλλά τη μείωση των συντάξεων. Στόχο είχαν και έχουν όχι τη βιωσιμότητα του συστήματος, αλλά τη βιωσιμότητα της κερδοφορίας των επιχειρήσεων που δεν καταβάλλουν τις εισφορές. Στόχο είχαν τη ληστεία των αποθεματικών προς όφελος του κεφαλαίου και μέσω αυτού της χρεοκοπίας του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, για να μπορούν στη συνέχεια να περικόπτουν παραπέρα τις συντάξεις, να αυξάνουν τα όρια ηλικίας και να μετακυλίουν όλα τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων.
Η πολιτική αυτή ήταν πέρα για πέρα πετυχημένη για το κεφάλαιο, γεγονός που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε θέλει να ομολογήσει και σκόπιμα αποκρύπτει, γιατί υπηρετεί τη στρατηγική της «κοινωνικής συνεργασίας» με τον ΣΕΒ και όχι τη στρατηγική της υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων.
Με τη δύναμη των ΜΜΕ
Ικανοποιημένος από την ...αποδοχή που συναντά το νομοσχέδιο - ταφόπλακα για το ασφαλιστικό δηλώνει ο Α. Λοβέρδος. Ομως, από πού βγάζει αυτό το συμπέρασμα; Από την υποδοχή που του επιφύλαξαν τα αστικά ΜΜΕ και τον τρόπο που το πρόβαλαν! Ιδού τι είπε χτες (μιλώντας στο «Vimafm»): «Πάει από ό,τι παρακολουθώ και από την τηλεόραση και από τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες, πηγαίνει καλά με την έννοια ότι ο κόσμος είχε πειστεί ότι υπάρχει ανάγκη μιας παρέμβασης και ότι η παρέμβαση αυτή είναι μια καλή παρέμβαση, δηλαδή διασώζει το σύστημα με όση κοινωνική δικαιοσύνη γίνεται»... Ασφαλώς και έχει δίκιο για τη στάση των αστικών ΜΜΕ απέναντι στο εκτρωματικό νομοσχέδιο. Αν οι εργαζόμενοι έδιναν βάση στην «αντικειμενική ενημέρωσή» τους, τότε θα πίστευαν ότι η «παρέμβαση» στο ασφαλιστικό εξαντλείται σε μια μικρή μείωση, άντε μέχρι 7%, στις συντάξεις! Ασφαλώς και αντλεί δύναμη η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας από την στήριξη των ΜΜΕ. Δυστυχώς, όμως, για αυτούς, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν τρώνε κουτόχορτο, έχουν την τελευταία λέξη.
Θράσος
«Ηταν αναμενόμενη η διαπίστωση ότι κυβέρνηση και ΔΝΤ θα το έπαιζαν "Αννας και Καϊάφας". Το μόνο σίγουρο είναι ότι σήμερα "σταυρώνεται" ο ελληνικός λαός». Και κάτι ακόμα σίγουρο, συμπληρώνουμε εμείς, είναι ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. του έμπηξε τα καρφιά στα χέρια και τα πόδια. Χρειάζεται πολύ θράσος ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος που μαζί με το ΠΑΣΟΚ ψήφισε στη Βουλή όλο το πακέτο της «σταύρωσης», να κάνει τέτοιες δηλώσεις. Ας μην ξεχνάνε όμως ότι μετά τη «σταύρωση» ακολουθεί η «ανάσταση». Και τότε δε θα 'χουν πού να κρυφτούν.
Συλλαλητήριο σταθμός
Χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι συναντήθηκαν το προηγούμενο διάστημα με το ΚΚΕ σε πρωτόγνωρες μάχες, που χαρακτηρίστηκαν από μαζικότητα, νέες συμμετοχές, σε πιο σύνθετες - σε σχέση με το παρελθόν - συνθήκες. Μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και με αφορμή τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις, παράλληλα με την πρωτοπόρα δράση τους στους χώρους και στους κλάδους που δουλεύουν, οι κομμουνιστές ξεδίπλωσαν ένα πλατύ πρόγραμμα κομματικών εξορμήσεων, εκδηλώσεων και άλλων πολύμορφων παρεμβάσεων, για την οργάνωση, την επιτυχία των απεργιακών αγώνων και την προβολή της πολιτικής πρότασης διεξόδου του Κόμματος.
Χιλιάδες ήταν αυτοί που είδαν τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες να βγαίνουν μπροστά και να απεργούν σε κλάδους και τόπους δουλειάς όπου η συνδικαλιστική πλειοψηφία έπαιζε και παίζει ρόλο εχθρικό στους εργατικούς αγώνες. Εργατοϋπάλληλοι κάθε ηλικίας και ειδικότητας, βρέθηκαν στις ίδιες απεργιακές φρουρές με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες συναδέλφους τους. Πάλεψαν με την εργοδοτική τρομοκρατία, ακύρωσαν προβοκάτσιες, αντιπαρατέθηκαν στα ίσα με την προπαγάνδα του φόβου, της ταπείνωσης, της καταστολής. Νεολαίοι μέλη της ΚΝΕ έγιναν παράδειγμα για τους συμφοιτητές και τους συναδέλφους τους, πρώτοι στον αγώνα, μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια. Μικροί αυτοαπασχολούμενοι και φτωχοί αγρότες, βρήκαν συνεπές στήριγμα στο ΚΚΕ στους αγώνες που οργάνωσαν.
Αυτούς τους δεσμούς οικοδομεί το Κόμμα με τους εργαζόμενους και το λαό. Στους ταξικούς αγώνες που δυναμώνουν κερδίζονται ολοένα και περισσότερες συνειδήσεις. Τώρα είναι που η καπιταλιστική κρίση πιο καθαρά δείχνει τους ένοχους για τα δεινά του λαού, επιβεβαιώνοντας στο ακέραιο τις εκτιμήσεις και την πολιτική του ΚΚΕ. Τώρα είναι που ένα αυξανόμενο τμήμα του λαού αναγνωρίζει όχι μόνο ότι το ΚΚΕ του έλεγε πάντα την αλήθεια, αλλά προσεγγίζει με μεγαλύτερη προσοχή την πολιτική πρόταση διεξόδου του Κόμματος. Την πρόταση για λαϊκή συμμαχία, που θα θέσει στην ημερήσια διάταξη ισχυρών ριζοσπαστικών αγώνων τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Το πανελλαδικό συλλαλητήριο το Σάββατο στην Αθήνα, είναι η συμβολή του ΚΚΕ για να πάρει η πολιτική πρόταση διεξόδου του Κόμματος τη θέση της στις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς του λαού, στις διεργασίες που γίνονται στις συνειδήσεις πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Παράλληλα, το συλλαλητήριο θα αποτελέσει ένα μαζικότατο βήμα υπεράσπισης και κατοχύρωσης του δικαιώματος στην απεργία, στη διαδήλωση, στη δημοκρατία και τη λαϊκή περιφρούρηση, που μόνο ο λαός μπορεί να κάνει. Από αυτή την άποψη, η θέση του καθενός, ακόμα κι αν δε συμφωνεί σε όλα με το ΚΚΕ, είναι το Σάββατο στο Πεδίον του Αρεως. Είναι κέρδος για το λαό να βουλιάξει μεθαύριο η Αθήνα. Είναι μήνυμα που θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης σε όφελος του λαού.
Feeds
