Σάββατο 13 Μάρτη 2021 - Κυριακή 14 Μάρτη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤ. ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Καθοριστικός παράγοντας η είσοδος της αμερικανικής «Chevron»

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς τα ισχυρά μονοπωλιακά και γεωπολιτικά συμφέροντα ανακατεύουν διαρκώς την τράπουλα στην Ανατ. Μεσόγειο, αποτελεί η είσοδος της αμερικανικής «Chevron» στην ενεργειακή «αγορά» της περιοχής. Η «Chevron» είναι πλέον η μεγαλύτερη πολυεθνική πετρελαϊκή εταιρεία, με έδρα τις ΗΠΑ, αφήνοντας δεύτερη την «ExxonMobil».

Τον Ιούλη του 2020, η «Chevron» ολοκλήρωσε την εξαγορά της «Noble Energy», με έδρα το Τέξας των ΗΠΑ, καταβάλλοντας 5 δισ. δολάρια και αναλαμβάνοντας το χρέος της, ύψους 8 δισ. δολαρίων. Η εξαγορά αυτή ήταν το διαβατήριο για την είσοδο της «Chevron» στο ενεργειακό πεδίο της Ανατ. Μεσογείου.

Η «Chevron» είχε ήδη από το 2019 αποφασίσει να επεκτείνει σημαντικά τις δραστηριότητές της στην Αίγυπτο. Στις αρχές του 2020 απέκτησε δικαιώματα εξερεύνησης σε τρία αιγυπτιακά «οικόπεδα» στη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα. Επίσης, έχει «κληρονομήσει» τα μειοψηφικά μερίδια της «Noble» σε δύο «οικόπεδα» εξερεύνησης που διαχειρίζεται η «Shell» στα ανοιχτά των μεσογειακών ακτών της Αιγύπτου, δίπλα στο δικό της οικόπεδο «El Dabaa».

Να σημειωθεί ότι από το 2015, υπουργός Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρων της Αιγύπτου είναι ο Ταρέκ Ελ Μάλα, στέλεχος της «Chevron» για 23 χρόνια και μέχρι την υπουργοποίησή του περιφερειακός διευθυντής Κεντρικής και Νότιας Αφρικής της πολυεθνικής.

Η παράλληλη είσοδος της «Chevron» στην ισραηλινή αγορά φυσικού αερίου, με την εξαγορά της «Noble», σηματοδοτεί τη μετάβαση σε «κανονική παραγωγή», καθώς η «Noble», μαζί με τους ισραηλινούς εταίρους της, ήταν πρωτοπόρος στην έρευνα για φυσικό αέριο στα δύο μεγάλα πεδία του Ισραήλ, το «Ταμάρ» και το «Λεβιάθαν» (κατείχε το 25% και το 39,66%, αντίστοιχα). Κατείχε επίσης το 35% στο υπεράκτιο πεδίο «Αφροδίτη» της Κύπρου και μειοψηφικό μερίδιο του αγωγού που σχεδιάζεται να συνδέσει το ισραηλινό κοίτασμα «Λεβιάθαν» με την Αίγυπτο.

Πρόκειται για μια συνηθισμένη πρακτική, οι μεγάλες πολυεθνικές της Ενέργειας να «επιτρέπουν» σε μικρότερες εταιρείες, όπως η «Noble», να πραγματοποιούν τις δαπανηρές εξερευνήσεις και την πρώιμη ανάπτυξη σε ασταθείς και υψηλού κινδύνου περιοχές και στη συνέχεια να τις εξαγοράζουν, εάν και όταν η επένδυση κεφαλαίου αποδειχθεί αξιόλογη.

Η «Chevron», με μεγάλα μερίδια σε έργα εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αυστραλία και την Αγκόλα, διαθέτει ήδη μια μεγάλη πελατειακή βάση και η είσοδος στην παραγωγή της Μεσογείου αναβαθμίζει το παγκόσμιο χαρτοφυλάκιό της. Στο σχεδιασμό της είναι να συγκεντρώνει και να εξάγει το αέριο από τα κοιτάσματα της Μεσογείου, χρησιμοποιώντας ως κόμβο την Αίγυπτο, η οποία υπολογίζεται ότι κατέχει τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου της περιοχής.

Στο πλαίσιο αυτό, όπως έγραφε ο ειδικός Τύπος ένα μήνα μετά την εξαγορά της «Noble», το πλάνο της πέρα από την «έναρξη της ανάπτυξης της φάσης ΙΙ για το ισραηλινό κοίτασμα "Λεβιάθαν"», είχε ως «όραμα και την κατασκευή ενός αγωγού 360 χιλιομέτρων, απευθείας στον τερματικό σταθμό LNG που διαχειρίζεται η "Shell" στο Idku, στη μεσογειακή ακτή της Αιγύπτου (...) Η "Chevron" θέλει να προχωρήσει στην επόμενη φάση το συντομότερο δυνατό».

Οντως, το Γενάρη η «Chevron» μαζί με άλλες εταιρείες που εμπλέκονται στο ενεργειακό πρόγραμμα του Ισραήλ ανακοίνωσαν πως θα επενδύσουν περίπου 235 εκατομμύρια δολάρια σε αγωγούς για την εξαγωγή καυσίμων στην Αίγυπτο, που μαζί με την επέκταση άλλων γραμμών, θα επιτρέψει να στέλνουν έως και 7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως στην Αίγυπτο, ενώ ακολούθησε στα τέλη του Φλεβάρη η σχετική συμφωνία του Ισραήλ με την Αίγυπτο.

Θυμίζουμε ότι εκτός από τη «Chevron», στην περιοχή δραστηριοποιούνται και ανταγωνίζονται μεταξύ τους ορισμένα από τα ισχυρότερα ενεργειακά μονοπώλια παγκοσμίως. Ανάμεσά τους η «Shell», με μερίδιο στο κυπριακό κοίτασμα «Αφροδίτη» (αποκτήθηκε με την εξαγορά της «BG» το 2016) και σε υπεράκτιες δραστηριότητες στην Αίγυπτο.

Επίσης, η ιταλική «Eni», που ανακάλυψε το γιγαντιαίο πεδίο «Ζορ» στην Αίγυπτο, όπου μερίδια αγόρασαν η «Mubadala Petroleum» των ΗΑΕ, η ρωσική «Rosneft» και η βρετανική «BP». Η άλλη αμερικανική εταιρεία, η «ExxonMobil», εξερευνά τα θαλάσσια «οικόπεδα» της Αιγύπτου και ανακάλυψε το πεδίο «Γλαύκος» στην Κύπρο. Τέλος, η γαλλική «Total» και η «Eni» έκαναν γεωτρήσεις στο πρώτο υπεράκτιο κοίτασμα του Λιβάνου τον περασμένο Απρίλη, οι οποίες δεν απέδωσαν, αλλά είχαν επιτυχία το 2018 με το εύρημα της «Καλυψώς» στην Κύπρο.

Στο «μάτι του κυκλώνα»

Η εξαγορά της «Noble» από τη «Chevron» σηματοδοτεί την πιο άμεση εμπλοκή των αμερικανικών συμφερόντων στα παζάρια για τη διανομή της λείας στην περιοχή. Η εξέλιξη αυτή κάθε άλλο παρά καθησυχαστική είναι για τους λαούς, καθώς επιταχύνει τις επικίνδυνες ευρωατλαντικές διευθετήσεις στην Ανατ. Μεσόγειο και οξύνει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Σύμφωνα με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ, Αντονι Μπλίνκεν, οι ΗΠΑ είναι προσηλωμένες στο σχέδιο «διαφοροποίησης» των πηγών και διαδρόμων Ενέργειας, γιατί «είναι κάτι που προωθεί τη δική μας ασφάλεια, όπως και την ασφάλεια άλλων χωρών, συμπεριλαμβανομένων και εταίρων», με την απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Στο σχεδιασμό αυτό συμμετέχουν ενεργά η ελληνική αστική τάξη, η κυβέρνηση και τα κόμματά της, διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο ενεργειακού κόμβου στην περιοχή. Πάνω σ' αυτό το έδαφος συμμετέχει στα παζάρια «όλων με όλους» και κυρίως με τη «σύμμαχο» Τουρκία, εκθέτοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα στον κίνδυνο των αμερικανοΝΑΤΟικών διευθετήσεων, που έχουν για βασικό σενάριο τη συνεκμετάλλευση.

Ο ανταγωνισμός βέβαια είναι μεγάλος ανάμεσα στα κράτη που προσδοκούν οφέλη από τη λεία του φυσικού αερίου και συμμετέχουν στο παζάρι είτε ως παραγωγοί είτε ως υποψήφιοι εξαγωγείς είτε ως «ενδιάμεσοι» στη μεταφορά του προς τις αγορές είτε ως κάτοχοι πιθανών μεγάλων κοιτασμάτων.

Θυμίζουμε εδώ τις δηλώσεις του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Φράνσις Φάνον, αρμόδιου για την Ενέργεια, ο οποίος υποστήριξε ότι η «Chevron» και οι άλλοι ενεργειακοί κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, «θα αξιοποιήσουν την εμπειρία τους για να καθορίσουν τις βέλτιστες οδούς εξαγωγής όσον αφορά την αξιοπιστία, την ασφάλεια, τις περιβαλλοντικές και οικονομικές επιδόσεις».

Αλλά και τις δηλώσεις του πρέσβη των ΗΠΑ, Τζ. Πάιατ, ότι «οι αγορές θα αποφασίσουν για την όδευση του αγωγού», εννοώντας βέβαια ότι τα κέρδη των μονοπωλίων είναι αυτά που θα καθορίσουν και την τελική εικόνα των διευθετήσεων στην περιοχή, μεταξύ άλλων στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό.

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
Βαθαίνει η εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια

«Κανένα έθνος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις μόνο του» λέει η διοίκηση του 6ου Στόλου

Στην αρμάδα συνοδείας του αμερικανικού αεροπλανοφόρου «USS Dwight D. Eisenhower», που πλέει στην Ανατολική Μεσόγειο, εντάχθηκαν η φρεγάτα «Ψαρά» και ελληνικό υποβρύχιο. Το γεγονός έσπευσαν να χαιρετίσουν Αμερικανοί αξιωματούχοι, ως άλλο ένα δείγμα της βαθύτερης εμπλοκής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε επικίνδυνα σχέδια του ευρωατλαντικού άξονα στην περιοχή και παραπέρα, κόντρα στην επιρροή και διείσδυση άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Πέρα από τις υπηρεσίες συνοδείας, την Πέμπτη η αρμάδα με τα «Ψαρά» και δύο ελληνικά υποβρύχια πραγματοποίησαν ασκήσεις ανθυποβρυχιακού πολέμου, ενώ την Παρασκευή ελληνικά «F-16» πραγματοποίησαν συνεκπαίδευση με τα μαχητικά που κουβαλά το αεροπλανοφόρο. «Η δραστηριότητα στο σύνολό της έχει προγραμματιστεί και συντονιστεί από το ΓΕΕΘΑ και τις αντίστοιχες αρχές των ΗΠΑ, για να αξιοποιήσει τις δυνατότητες συνεργασίας χρησιμοποιώντας επιχειρησιακές και τακτικές διαδικασίες του ΝΑΤΟ», αναφέρεται σχετικά από τη διοίκηση του 6ου Στόλου (επιχειρεί σε Ευρώπη και Αφρική).

Τις επόμενες μέρες το αεροπλανοφόρο αναμένεται να καταπλεύσει στη Σούδα, όπου θα στηθεί και σχετική φιέστα, με μετάβαση εκεί υψηλόβαθμων Ελλήνων και Αμερικανών παραγόντων.

Ο πρέσβης Τζ. Πάιατ έσπευσε σε δηλώσεις του να τονίσει ότι «η αμυντική σχέση ΗΠΑ - Ελλάδας βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της όλων των εποχών και ισχυροποιείται παραπέρα κάθε μέρα που περνά». Δήλωσε «ιδιαίτερα περήφανος» που το αεροπλανοφόρο και η αρμάδα του πλέουν «στη Μεσόγειο, μια στρατηγικά δυναμική περιοχή όπου οι ΗΠΑ εντείνουν τη δέσμευσή τους», πρόσθεσε ότι η «συνεργατική ανάπτυξη» των δυνάμεων συμβάλλει «στην προώθηση των κοινών μας περιφερειακών στόχων άμυνας και ασφάλειας» και κατέληξε λέγοντας ότι «οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί να ανυψώσουν και να αποδείξουν τη ζωτική μας σχέση ασφάλειας με την Ελλάδα, η οποία κωδικοποιείται στην επικαιροποιημένη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας».

Η διοίκηση του 6ου Στόλου έσπευσε να σημειώσει ότι «η Ελλάδα είναι ένας ζωτικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ (...) φιλοξενεί τη Δραστηριότητα Ναυτικής Υποστήριξης των ΗΠΑ στον Κόλπο της Σούδας (σ.σ. τη βάση), επιτρέποντας στις δυνάμεις των ΗΠΑ, των Συμμάχων και των κρατών - εταίρων να επιχειρούν και να διέρχονται εντός και πέρα από τις κρίσιμες θαλάσσιες λωρίδες της Μεσογείου».

Η διοίκηση προσθέτει άλλωστε ότι «οι ΗΠΑ θεωρούν την Ελλάδα πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και συνεχίζουν να αναπτύσσουν στενότερη συνεργασία με την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα». «Κανένα έθνος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις σημερινές προκλήσεις μόνο του και καθώς το ευρωπαϊκό περιβάλλον ασφάλειας συνεχίζει να αλλάζει και ο αμυντικός προϋπολογισμός συρρικνώνεται, οι ΗΠΑ βασίζονται όλο και περισσότερο στις σχέσεις μας με τους συμμάχους για περιφερειακή ηγεσία, διαλειτουργικότητα και συνεργασία», καταλήγει η διοίκηση, κάνοντας καθαρό ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο του ευρωατλαντικού καταμερισμού, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις θα επωμιστούν ακόμα μεγαλύτερο φόρτο στις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό για το λαό.

Εξάλλου και ο ίδιος ο διοικητής της αρμάδας του αεροπλανοφόρου, υποναύαρχος Σκ. Ρόμπερτσον, τόνισε ότι «η ενοποίηση των θαλάσσιων δυνάμεών μας βοηθά στη διασφάλιση ελεύθερων και ανοιχτών συνθηκών στη θάλασσα».

Θυμίζουμε ότι το αεροπλανοφόρο μπήκε στη Μεσόγειο συνοδευόμενο από αρμάδα κρούσης (Carrier Strike Group), σε μια προγραμματισμένη ανάπτυξη - όπως αναφέρεται επισήμως - στη ζώνη ευθύνης του 6ου Στόλου, προς υποστήριξη των «εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ και της ασφάλειας σε Ευρώπη και Αφρική». Στη συνολική δύναμη είναι ενταγμένα πάνω από 6.000 στελέχη, ενώ το συνοδεύουν τα καταδρομικά «USS Monterey» και «USS Vella Gulf», τα αντιτορπιλικά «USS Mitscher», «USS Mahan», «USS Thomas Hudner» και το «USS Laboon», που πριν από μερικές μέρες έδεσε στη Σούδα. Θα περάσει το Σουέζ και θα κατευθυνθεί νοτιότερα.

Θυμίζουμε επίσης ότι και πέρυσι τον Ιούλη είχε περάσει νότια της Κρήτης, προερχόμενο από τον Περσικό Κόλπο, και είχε εκτελέσει και πάλι γυμνάσια συνεκπαίδευσης με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Εξάλλου, στην ίδια περιοχή έγινε πρόσφατα συνεκπαίδευση με το γαλλικό αεροπλανοφόρο «FS Charles de Gaulle», στην αρμάδα του οποίου είχε ενταχθεί και η φρεγάτα «Κανάρης», ενώ αντίστοιχοι σχεδιασμοί υπάρχουν για το καλοκαίρι, οπότε αναμένεται στην περιοχή και το βρετανικό αεροπλανοφόρο «HMS Queen Elisabeth».

Να καταγραφεί τέλος ότι σε μια παράλληλη εξέλιξη, πάντα εντός σχεδίων ΝΑΤΟ, την Τετάρτη ολοκληρώθηκε η πολυεθνική άσκηση «Noble Dina 2021» στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με συμμετοχή ναυτικών μονάδων από Ελλάδα, Γαλλία, Ισραήλ και Κύπρο. Το ελληνικό ΠΝ συμμετείχε στην άσκηση με τη φρεγάτα «Αδρίας», την πυραυλάκατο «Γρηγορόπουλος», το υποβρύχιο «Πιπίνος», ελικόπτερο και αεροσκάφος Ναυτικών Επιχειρήσεων.

ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ
«Κινούμενη άμμος» ανταγωνισμών και συμβιβασμών και στη μέση οι λαοί

Από τον προηγούμενο γύρο των διερευνητικών Ελλάδας - Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη
Από τον προηγούμενο γύρο των διερευνητικών Ελλάδας - Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη
Μια «κινούμενη άμμο» για τους λαούς και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου διαμορφώνουν τα παζάρια και οι αντιθέσεις που δυναμώνουν στην περιοχή ανάμεσα σε ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους, καπιταλιστικά κράτη, ιμπεριαλιστικά κέντρα, για τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου, τον έλεγχο των δρόμων Ενέργειας και μεταφοράς προϊόντων, την προσπάθεια - υπό αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα - να «κλείσουν» ανοιχτά ζητήματα στην περιοχή και «ρωγμές» στη ΝΑΤΟική συνοχή για να στηθεί ανάχωμα στην αυξανόμενη επιρροή Ρωσίας και κυρίως της Κίνας στην περιοχή.

Το ξαναζέσταμα του παζαριού για τις «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά, με τον επόμενο γύρο των διερευνητικών να γίνεται την ερχόμενη Τρίτη, τα παζάρια που «τρέχουν» στο Κυπριακό με βάση τα διχοτομικά σχέδια και ορίζοντα την 5μερή Διάσκεψη στα τέλη Απρίλη, η προσπάθεια επαναπροσέγγισης Τουρκίας - Ισραήλ και Τουρκίας - Αιγύπτου, οι διεργασίες ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για τις ευρωτουρκικές σχέσεις, το παζάρι για τους όρους και τα κατάλληλα «σχήματα» για τη διαμόρφωση της περιφερειακής αγοράς Ενέργειας - όλα αυτά μάλιστα ανάμεσα στις «σύμμαχες» αστικές τάξεις της περιοχής - δίνουν την εικόνα τού «όλοι με όλους και εναντίον όλων», όπου κάθε προσπάθεια συμβιβασμών στη μια μεριά συνοδεύεται από ανταλλάγματα και συμβιβασμούς αλλού, συσσωρεύοντας επιπλέον «καύσιμη ύλη» ανταγωνισμών που πληρώνουν οι λαοί.

Συμφωνίες και συμμαχίες...

Μέσα σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών μπλέκει η κυβέρνηση για τα συμφέροντα της αστικής τάξης το λαό, την ώρα που οι εξελίξεις ξεσκεπάζουν το ένα πίσω απ' το άλλο τα ευρωατλαντικά αφηγήματα που επιστρατεύει, με πρώτο αυτό των «συμμαχιών» και συμφωνιών της αστικής τάξης που διασφαλίζουν τάχα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη κίνηση της Αιγύπτου που ανακοίνωσε τη δημοπράτηση θαλάσσιου «οικοπέδου» ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, ακολουθώντας τις συντεταγμένες για τις θαλάσσιες ζώνες που έχει καταθέσει η Τουρκία στον ΟΗΕ με βάση το απαράδεκτο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο (αυτό που κατά την κυβέρνηση «δεν παράγει δίκαιο»), εξαφανίζοντας το Καστελόριζο, κίνηση που βέβαια χαιρετίστηκε από την τουρκική κυβέρνηση, η οποία ταυτόχρονα δήλωσε ανοιχτή σε επαφές για την οριοθέτηση ΑΟΖ μαζί της.

Παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, μετά και τις επαφές με την αιγυπτιακή ηγεσία τις προηγούμενες μέρες, πως «το θέμα θεωρείται λήξαν» και πως επρόκειτο για... τεχνικό πρόβλημα, με την προσωρινή λύση που ανακοινώθηκε να σταματήσει η οριοθέτηση του εν λόγω «οικοπέδου», ολοφάνερο είναι πως το παζάρι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και στο τραπέζι βρίσκονται (και) τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Αλλωστε, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει και τη «στρατηγική σχέση» με την Αίγυπτο ως δήθεν επιπλέον «εγγύηση» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα στην περιοχή, Αίγυπτος και Τουρκία αναζητούν «διαύλους επικοινωνίας» για μια επαναπροσέγγιση, με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μ. Τσαβούσογλου, να δηλώνει την Παρασκευή: «Εχουμε επαφές με την Αίγυπτο στο επίπεδο των υπηρεσιών πληροφοριών και των υπουργείων Εξωτερικών. Αρχισαν επαφές στο διπλωματικό επίπεδο (...) Οι διαπραγματεύσεις γίνονται με συγκεκριμένη στρατηγική, με βάση έναν οδικό χάρτη».

Αξίζει να θυμίσει κανείς στο σημείο αυτό τι έλεγε το ΚΚΕ τον περασμένο Αύγουστο, όταν η κυβέρνηση «μετά βαΐων και κλάδων» έφερνε προς ψήφιση στη Βουλή την οριοθέτηση των ΑΟΖ με Ιταλία και τη μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο (έως τον 28ο μεσημβρινό), με τις γνωστές απαράδεκτες προβλέψεις, όπως π.χ. τη μειωμένη επήρεια των νησιών, ακόμα και της Κρήτης, παρουσιάζοντας μάλιστα τις συμφωνίες αυτές ως «οδηγό» για τις επερχόμενες «διευθετήσεις», βασικά με την Τουρκία:

«Οι σημερινές συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, τις οποίες κυρώνει απόψε η κυβέρνησή σας, ανοίγουν τους δρόμους της αβύσσου, όντας ενταγμένες στις επικίνδυνες επιδιώξεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε ολόκληρη την περιοχή. Μέρος αυτών των επιδιώξεων είναι και η συνεκμετάλλευση των θαλάσσιων ζωνών της Ανατ. Μεσογείου, του Αιγαίου και η επιβολή διχοτομικής λύσης στο Κυπριακό (...) Οταν μιλάμε για συνεκμετάλλευση και συμβιβασμό, μιλάμε για συνεκμετάλλευση ανάμεσα σε ενεργειακούς κολοσσούς, που δρουν την ίδια ώρα και ανταγωνιστικά μεταξύ τους, πράγμα που καμιά σχέση δεν έχει με πραγματικά συμφέροντα γειτονικών λαών. Δυστυχώς, αυτήν την υπόθεση ακριβώς προετοιμάζουν οι επιμέρους συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο - με απαράδεκτους συμβιβασμούς.

Προετοιμάζουν τον μεγαλύτερο και πιο επώδυνο συμβιβασμό, αυτόν της συνεκμετάλλευσης των θαλάσσιων ζωνών, με τις ευλογίες φυσικά και τα σχέδια των συμμάχων σας.

Και αυτά τα σχέδια δεν έχουν καν έστω μια δίκαιη - όπως θα λέγατε κι εσείς - μοιρασιά σε αυτό το αλισβερίσι. Τα σχέδια αυτά των ισχυρών συμμάχων έχουν μόνο αναβάθμιση της Τουρκίας στη μοιρασιά κι αυτό σας το υπογράφουμε.

Τα όσα βέβαια λέτε περί ιστορικών συμφωνιών στόχο έχουν να κρύψουν πως αυτές οι συμφωνίες δεν υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα».

Λίγους μήνες μετά, οι εξελίξεις καταρρίπτουν ξανά με πάταγο τους μύθους ότι οι συμφωνίες των αστικών τάξεων που έχουν στην καρδιά τους τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων μπορούν τάχα να διασφαλίσουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα, την ειρήνη, όπως και τα κυριαρχικά δικαιώματα, προς όφελος των λαών.

...που «αναβαθμίζουν» τους κινδύνους για το λαό

Συνολικά οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι τα σχήματα συνεργασιών στα οποία συμμετέχει η ελληνική αστική τάξη, επιδιώκοντας τη γεωπολιτική της αναβάθμιση, δεν διασφαλίζουν σε τίποτα το λαό μας, αλλά αντίθετα τον εκθέτουν σε νέους κινδύνους, περιπλέκουν παραπέρα το κουβάρι των αντιθέσεων, αφού όπως σημειώνεται και στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21ο Συνέδριο, «η επιδίωξη της (σ.σ. ελληνικής) αστικής τάξης να συγκροτήσει "άξονα" με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κύπρο δυναμώνει την εμπλοκή της χώρας σε αντιθέσεις που αφορούν και τα κράτη των συμμαχικών σχημάτων όπου συμμετέχει. Πολύ περισσότερο, που το Ισραήλ είναι κατοχική δύναμη στην Παλαιστίνη και δολοφονεί τον λαό της, είναι σε σύγκρουση με το Ιράν, βομβαρδίζει συριακά εδάφη, ενώ η Αίγυπτος εμπλέκεται στον πόλεμο στη Λιβύη κι έχει γενικότερες βλέψεις στην περιοχή. Η ευφορία που καλλιεργείται είναι αβάσιμη, ενώ σε κάθε περίπτωση ωφελημένα θα είναι τα ενεργειακά μονοπώλια».

Ενδεικτικά κι εδώ είναι όσα ακούστηκαν στις αρχές της βδομάδας στο περιθώριο του Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο (EMGF), που υποδέχτηκε επίσημα τη Γαλλία ως νέο μέλος και επικύρωσε τη συμμετοχή των ΗΠΑ ως παρατηρητή, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του ως βασικού σε αυτήν τη φάση οχήματος συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Απηχώντας τη συζήτηση που γίνεται στο πλαίσιό του, για τον τρόπο και τα «ανταλλάγματα» που θα βρεθούν για τη συμμετοχή της Τουρκίας στα εν λόγω σχέδια, ο Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας εξέφρασε την ελπίδα «μια μέρα η Τουρκία να συμμετάσχει σε ό,τι γίνεται στην περιοχή, να γίνει ακόμα και μέλος του EMGF και να συντονίσει τις προσπάθειές της με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και όλες τις άλλες χώρες, παρά να εισέρχεται σε μια διαμάχη (...)».

Ενώ βέβαια κάθε άλλο παρά άσχετη με το συγκεκριμένο ζήτημα και τα «ανταλλάγματα» που αναζητούνται είναι και η πρόταση της Αιγύπτου - με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, σύμφωνα με δημοσιεύματα - για «εναλλακτική όδευση» του αγωγού «EastMed», με παράκαμψη της Κύπρου από έναν μελλοντικό αγωγό από τα ισραηλινά και αιγυπτιακά κοιτάσματα προς την Ευρώπη. Πρόταση που όπως δείχνουν και μια σειρά ενδείξεων (βλέπε και διπλανό θέμα) «κουμπώνει» πάνω στα ενεργειακά σχέδια αμερικανικών ενεργειακών κολοσσών, όπως η «Chevron».

«Θηλιά» ΗΠΑ - ΕΕ σε Ελληνοτουρκικά - Κυπριακό

Σε αυτό το φόντο στρώνεται το «τραπέζι της διαπραγμάτευσης» για το Κυπριακό με παλιές και «νέες και δημιουργικές προτάσεις» διχοτόμησης, ενώ Τουρκία και ψευδοκράτος επικαλούνται συνεχώς τις «νέες πραγματικότητες στην περιοχή», την ώρα που ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, ΕΕ συνιστούν «ευελιξία» και «διάθεση συμβιβασμού» ώστε να ωφεληθούν «η σταθερότητα και η ασφάλεια όλης της περιοχής».

Ο κίνδυνος να οριστικοποιηθούν τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής όχι μόνο δεν μειώνεται, 17 χρόνια μετά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, αλλά, αντίθετα, γίνεται όλο και πιο ορατός ακριβώς με «πρωταγωνίστρια» την ΕΕ, που χαρακτηρίζει τις εξελίξεις στο Κυπριακό καταλυτικές και για τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, έχοντας ήδη ανοίξει διαύλους απευθείας επικοινωνίας με το ψευδοκράτος και μεθοδεύοντας μια σειρά από νέα σχήματα για τη μοιρασιά της λείας, όπως η «Διάσκεψη για τη Μεσόγειο», για την οποία η Αγκυρα υπερθεματίζει, επιμένοντας ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί απ' το τραπέζι να λείπει μια θέση και για τις κατοχικές αρχές (της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου»).

Την ίδια ώρα, μεσοβδόμαδα ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Αντονι Μπλίνκεν, ξεκαθάριζε σε επιτροπή του Κογκρέσου πως «σας δηλώνω με σιγουριά ότι θα δείτε τις ΗΠΑ και τους διπλωμάτες μας πολύ αναμεμειγμένους στην Κύπρο και να προσπαθούν μετά από πάρα πολλά χρόνια να προχωρήσουν τα πράγματα».

Ενώ ερωτηθείς για τις «επιθετικές ενέργειες» στην Ανατολική Μεσόγειο, επέλεξε να σταθεί στις «θετικές εξελίξεις» για την αντιμετώπισή τους, μιλώντας για τη «θετικότερη εμπλοκή της Τουρκίας σ' αυτήν την περιοχή τις τελευταίες βδομάδες, ιδιαίτερα με την ΕΕ», τονίζοντας ότι οι ΗΠΑ «είμαστε πολύ υποστηρικτικοί σε αυτό και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να βοηθήσουμε στο να προχωρήσουν τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση».

Ολα αυτά, κι ενώ η τουρκική αστική τάξη προσέρχεται και στο νέο γύρο διερευνητικών συνομιλιών με την Ελλάδα την Τρίτη (και των «πολιτικών επαφών» την επόμενη μέρα), όπως και στις «τεχνικές επαφές» που συνεχίζονται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με όλες τις διεκδικήσεις της υπό μάλης, συνεχίζει τις προκλήσεις στο Αιγαίο, επιμένει στα περί «αποστρατικοποίησης» των νησιών, περιγράφει διαρκώς τη «Γαλάζια Πατρίδα» εγείροντας θέμα αλλαγής συνόρων, συνεχίζοντας να μιλά και για «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη.

Αυτά μια «ανάσα» πριν από την Σύνοδο της ΕΕ (στις 25/3) που θα εξετάσει το σύνολο των ευρωτουρκικών σχέσεων, με την κυβέρνηση να δηλώνει έτοιμη να στηρίξει υπό όρους τη «θετική ατζέντα» με την Τουρκία.

Και εδώ επιβεβαιώνεται, όπως καταγράφεται στις Θέσεις της ΚΕ, πως «οι σχέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας, αναλόγως των καταστάσεων, διακρίνονται από τις επιδιώξεις συνεργασίας και του ανταγωνισμού, ωστόσο οι λαοί των δύο χωρών δεν έχουν σε τίποτα να επωφεληθούν από αυτές τις σχέσεις (...) Στις συνθήκες αυτές, καιροφυλακτεί η αμερικανοΝΑΤΟική διαμεσολάβηση κι επιδιαιτησία και ήδη έχει επανέλθει η τουρκική θέση για συνεκμετάλλευση, συνδιαχείριση του Αιγαίου, για λύση win win (αμοιβαίου οφέλους) που προβάλλουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ εξετάζεται η συνεκμετάλλευση, συνδιαχείριση κυπριακών θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία. Αυτή η συνεκμετάλλευση δεν αφορά την ευημερία των λαών, αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων και "ναρκοθετεί" το μέλλον των δύο λαών...».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ