«Οι μεταρρυθμίσεις που συζητάμε με τον ΟΟΣΑ δεν είναι μεταρρυθμίσεις που κάποιοι μας υποχρεώνουν, είναι αυτές που θέλουμε, που θεωρούμε απαραίτητες για να αλλάξει η Ελλάδα και ζητάμε την τεχνογνωσία ενός οργανισμού εγνωσμένου παγκόσμιου κύρους», τόνισε στις χτεσινές δηλώσεις του ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας.

Μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, σε ανάλογη παρουσίαση, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας τόνιζε: «Η "εργαλειοθήκη" του ΟΟΣΑ δεν είναι κάτι το οποίο το ζήτησε η τρόικα να το κάνουμε προκειμένου να μας δώσει κάτι άλλο, είναι κάτι το οποίο εμείς είχαμε παραγγείλει στον ΟΟΣΑ. Αρα, είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει για ν' απελευθερώσουμε την οικονομία από δεσμά, από καταστάσεις καρτέλ, από κατακερματισμούς και να γίνουμε επιτέλους μια κανονική οικονομία, όπως είναι και η υπόλοιπη ευρωπαϊκή οικονομία»...

Στην πραγματικότητα, ο ΟΟΣΑ και ο επικεφαλής του Α. Γκουρία, πριν ακόμα από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, πρωτοστατούσαν σε «μεταρρυθμιστικές προτάσεις», αντίστοιχες ή και πανομοιότυπες με αυτές που εδώ και χρόνια αξιώνουν ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου και οι οποίες «έτρεξαν» πιο γρήγορα κατά τη «μνημονιακή» περίοδο.

Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, ότι ο επικεφαλής του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού, Α. Γκουρία, σε επίσκεψή του στην Αθήνα το 2007 σημείωνε: «Εχετε (η Ελλάδα) πολύ υψηλή νεανική ανεργία, άρα πρέπει να υπάρχει μια αγορά που να προσφέρει χαμηλότερους μισθούς από τους κατώτατους».

Ταυτόχρονα, έβαζε στο τραπέζι τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, τη διευκόλυνση των απολύσεων και την αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης.

Παράλληλα, αξίωναν τη μείωση των συντάξεων, οι οποίες, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ έπρεπε να υπολογίζονται στο σύνολο της εργάσιμης ζωής.

Αυξήσεις στους φόρους πάνω στην πλατιά λαϊκή κατανάλωση (ΦΠΑ, ειδικούς φόρους, πετρέλαιο θέρμανσης), φέρνοντας το παράδειγμα της Γερμανίας που είχε ήδη προηγηθεί.

«Απεξάρτηση» της ΔΕΗ από το κράτος, την απελευθέρωση των σιδηροδρόμων, την αποκρατικοποίηση των ΕΛΤΑ.

Απαιτούσαν την παραπέρα περικοπή των κρατικών κονδυλίων, επικαλούμενοι (τότε) τη δημοσιονομική «σταθερότητα και προσαρμογή».

Αυτός είναι ο οργανισμός που σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα θα μας παρέχει την «τεχνογνωσία» του (άλλος ένας!) για «φιλολαϊκές» μεταρρυθμίσεις που δε θα είναι «συνώνυμο της απορρύθμισης», αλλά «συνώνυμο της αναγκαίας αλλαγής»... «Αναγκαίας» ναι, αλλά για το κεφάλαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται πάντα για το λαό...

Θέλουν τους νέους χωρίς γνώσεις, να τους σπρώξουν έξω απ' το σχολείο. Ελλείψεις καθηγητών, υπεράριθμα τμήματα, έρχονται να επιδεινώσουν τη θέση της νεολαίας και των οικογενειών, αναγκάζοντας τους γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους. Η ανάγκη αυτή οδήγησε στη δημιουργία του Λαϊκού Φροντιστηρίου στην Πάτρα. Δεν είναι μια μορφή φιλανθρωπίας και εθελοντισμού που διαπαιδαγωγεί το μαθητή στη λογική του συμβιβασμού και της διαχείρισης της φτώχειας του, αλλά οργάνωση και δράση για δημόσια και δωρεάν Παιδεία που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών χωρίς φιλτράρισμα για το «ποιος έχει» και «ποιος δεν έχει λεφτά».

Το Φροντιστήριο φιλοξενείται τις απογευματινές ώρες στο 17ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών. Υπεύθυνοι για τη φύλαξη του χώρου και την ασφάλεια των παιδιών είναι η Λαϊκή Επιτροπή Προσφυγικών και το ΜΑΣ. Αξιοσημείωτη, ωστόσο, είναι η συνεισφορά των ίδιων των γονιών τόσο για τη φύλαξη, όσο και για την καθαριότητα, ύστερα και από συνάντηση που οργανώθηκε μαζί τους από τη Λαϊκή Επιτροπή Προσφυγικών. Συζητήθηκε μαζί τους η μορφή αλληλεγγύης που θέλει να χτίσει το Λαϊκό Φροντιστήριο και πώς μπορούν να συνεισφέρουν οι ίδιοι σε αυτήν, ακούστηκαν οι προβληματισμοί τους για το μέλλον των παιδιών τους.

Στο Φροντιστήριο, πλέον, γίνονται όλα τα βασικά μαθήματα για όλες τις τάξεις του Γυμνασίου, του Γενικού Λυκείου και των ΕΠΑΛ.

Επιπλέον, στόχος του μαθήματος είναι να σπάσει την απογοήτευση που μεταφέρει το σχολείο, αλλά και την αντίληψη που προσπαθεί να περάσει ότι όποιος δεν έχει υψηλούς βαθμούς πρέπει να εγκαταλείπει το σχολείο και να βγαίνει για δουλειά.