«Οι μνημονιακές κυβερνήσεις», οι «παράλογες απαιτήσεις των δανειστών της χώρας», η «ανάλγητη πολιτική», οι «αμφισβητούμενες ως προς τη συνταγματικότητά τους, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου»... Αυτές είναι οι αιτίες στις οποίες η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ σε χτεσινή ανακοίνωσή της -και σε παλαιότερες- αποδίδει την αντεργατική επίθεση.
Αν κάποιος διαβάσει ανάποδα τα όσα λέει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ θα δει πως αθωώνει τις πριν από τα μνημόνια κυβερνήσεις, προβάλλει την αντίληψη περί «λογικών» απαιτήσεων που θα έπρεπε να έχουν οι δανειστές και περί συμπονετικών (!) πολιτικών που θα τηρούν το σύνταγμα. Με αυτόν τον τρόπο η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ προσπαθεί να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους σε αντιλήψεις ακίνδυνες για το σύστημα, να τους πείσει ότι αρκεί να αλλάξει η κυβέρνηση. Να έρθουν στα πράγματα πολιτικοί ικανοί και τίμιοι και όλα θα αλλάξουν...
Για τον καπιταλισμό, τα μονοπώλια και το κράτος τους η πλειοψηφία τηρεί σιγήν ιχθύος. Είναι η ίδια «αντιμνημονιακή» πλειοψηφία που πριν λίγες μέρες στο Γενικό Συμβούλιο εξουσιοδοτούσε την Εκτελεστική Επιτροπή να κηρύξει απεργία αν χρειαστεί! Την απόφαση αυτή την πήρε ενώ προωθούν δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, ενώ καταργούνται οι ΣΣΕ στον ιδιωτικό και νέες μειώσεις έρχονται και στον δημόσιο τομέα. Είναι η ίδια «αντιμνημονιακή» πλειοψηφία που απέρριψε την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για την οργάνωση και ανάπτυξη συγκεκριμένου προγράμματος αγωνιστικής δράσης το επόμενο διάστημα.
Η εφοδιαστική αλυσίδα...
Στο γενικότερο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης στον τομέα μεταφορών και μάλιστα στο διεθνές διαμετακομιστικό του κομμάτι, απ' όπου οι πολυεθνικοί όμιλοι θα περιδιαβαίνουν πάμφθηνα τα εμπορεύματά τους, εντάσσεται η απόφαση συγκρότησης επιτροπής για τον καθορισμό της λεγόμενης «Εθνικής Στρατηγικής της Εφοδιαστικής Αλυσίδας», που υπογράφτηκε από τον υπουργό Υποδομών Κ. Χατζηδάκη. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, σκοπός της επιτροπής είναι η διατύπωση προτάσεων για την ανάπτυξη μεταφορικών έργων υποδομής - όπως οι σιδηροδρομικοί και οδικοί άξονες - η διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου που θα απλοποιεί τις διαδικασίες ίδρυσης και λειτουργίας εμπορευματικών κέντρων και «επιχειρησιακών πάρκων», η βελτίωση οργάνωσης της εφοδιαστικής αλυσίδας για τη μείωση του κόστους των μεταφερόμενων αγαθών, αλλά και των ίδιων των υπηρεσιών και, τέλος, η παροχή «κινήτρων» για νέες επενδύσεις στον τομέα της μεταφοράς και αποθήκευσης προϊόντων. Η επιτροπή θα έχει συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, απ' όπου θα ληφθούν κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση προβλημάτων που παρατηρούνται στην εγχώρια εφοδιαστική αλυσίδα, με στόχο τη βελτίωση της κατάταξης της Ελλάδας στην ειδική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για το συγκεκριμένο τομέα.
... στα χέρια των μονοπωλίων
Είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι η παραπάνω δράση εντάσσεται ξεκάθαρα στην ενίσχυση της κερδοφορίας των πολυεθνικών ομίλων και των μεγαλοεπιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον εγχώριο κλάδο, οι οποίοι ζητούν ολοένα και περισσότερες «διευκολύνσεις», αλλά και μηδενικό ρίσκο για την τοποθέτηση των όποιων κεφαλαίων τους, παράλληλα με την ενίσχυση με κρατικό και κοινοτικό χρήμα. Είναι, επίσης, ξεκάθαρο ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται η υλοποίηση της παραπάνω πολιτικής, να έχει πραγματική αποτύπωση στην αντιμετώπιση της ανεργίας και στις τιμές των προϊόντων ή των αντίστοιχων υπηρεσιών που απολαμβάνουν τα λαϊκά στρώματα. Αυτό, άλλωστε, δείχνει και η εμπειρία από τη λεγόμενη «απελευθέρωση» των εμπορευματικών μεταφορών, που ούτε θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν, αντίθετα χάθηκαν χιλιάδες θέσεις αυτοαπασχολούμενων φορτηγατζήδων, ούτε βέβαια μειώθηκαν οι τιμές των αντίστοιχων υπηρεσιών ή των προϊόντων. Αντίθετα, δημιουργούνται σε έναν ακόμη κλάδο συνθήκες ανάπτυξης μονοπωλίου, μιας και μεγάλες μεταφορικές εταιρείες με τεράστιους στόλους οχημάτων αναπτύσσονται ταχύτατα στην αγορά, ελέγχοντας ολοένα και περισσότερο την «εφοδιαστική αλυσίδα» και η συγκυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, παραμερίζοντας για χάρη τους όποια «εμπόδια» έχουν απομείνει...
Η «ανάπτυξη»
Η υπόθεση του χρυσού στη Χαλκιδική και η δράση της πολυεθνικής «Ελντοράντο» είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις για τη διαβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη και τη στάση που θα πρέπει οι εργαζόμενοι να έχουν απέναντι σε αυτή. Μια εταιρεία συμφώνησε με τους κυβερνώντες να ξεκινήσει διαδικασίες εξόρυξης χρυσού σε μια τεράστιας έκτασης περιοχή, που θα την ακολουθήσουν και άλλες στα όρια του Παγγαίου Ορους, όπως και στον Εβρο, το οποίο θα γεμίσει τρύπες και δηλητηριώδες κυάνιο, ενώ μόλις εξαντληθούν τα όποια αποθέματα και η γη θα έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο, η «Ελντοράντο» θα γίνει καπνός, με τα δεκάδες και εκατοντάδες δισ. κέρδη που θα έχει τσεπώσει κάνοντας μπίζνες με το ευγενές μέταλλο. Αυτό, για την πλουτοκρατία και τις πολιτικές δυνάμεις που την υπηρετούν, συνιστά ανάπτυξη. Ε, για τους εργαζόμενους αυτό μόνο δεν είναι ανάπτυξη, αλλά καταστροφή και πρέπει να την απορρίψουμε μετά βδελυγμίας.
Ετσι είναι ο καπιταλισμός. Μια εταιρεία βγάζει κέρδος, σπέρνοντας γύρω της ανεργία, μιζέρια και καταστροφή. Η καταστροφή του περιβάλλοντος στη Χαλκιδική, το διώξιμο των αγροτών από τη γη τους, η οποία θα πρέπει να γίνει παραμάγαζο των ορυχείων, η εξαφάνιση της πανίδας και της χλωρίδας εξαιτίας του τρόπου που εξορύσσουν το χρυσό οι πολυεθνικές, η ακύρωση της περιοχής ως τουριστικού προορισμού, η μετανάστευση ακόμα περισσότερων κατοίκων των γύρω χωριών, είναι το τίμημα αυτού του είδους ανάπτυξης. Της ανάπτυξης στο όνομα του επιχειρηματικού κέρδους, για το επιχειρηματικό κέρδος και μόνο όσο θα υπάρχει το κέρδος αυτό. Στην προκειμένη περίπτωση τα πάντα μαραζώνουν γύρω από μια εταιρεία που λειτουργεί ως ρουφήχτρα ολόκληρης της περιοχής. Το ότι σε ένα τέτοιο φόντο προκύπτουν και μερικές δεκάδες θέσεις εργασίας, είναι ολοφάνερο ότι δεν ισοφαρίζει με τίποτα το μέγεθος της καταστροφής.
Οι τελάληδες του κέρδους και της επιχειρηματικότητας είναι οι τελευταίοι που μπορούν να μιλάνε για ανάπτυξη. Τα χαΐρια αυτού του είδους της ανάπτυξης, της καπιταλιστικής, ο λαός τα γεύεται μέσα από τις πολυεπίπεδες και επώδυνες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Είχανε θέσει, υποτίθεται, τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, στο διά ταύτα όμως εκείνοι άρπαξαν κάποιες εκατοντάδες δισεκατομμύρια, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης πτώχευσης. Ας το πάρουμε όλοι μας χαμπάρι: Δεν υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη με ξεκληρισμένους αγρότες και αγροτική παραγωγή παραδομένη στο κεφάλαιο, με ανεργία, με εργοστάσια κλειστά, με επιχειρηματίες χωμένους στην Υγεία και την Παιδεία, με τα μέσα παραγωγής να ανήκουν σε ιδιώτες και να ανεβοκατεβαίνουν οι διακόπτες με βάση το κέρδος που αυτοί επιδιώκουν.
Αλλου είδους ανάπτυξη χρειάζονται ο λαός και ο τόπος. Πρώτα και κύρια μια ανάπτυξη που βάσει σχεδίου θα παίρνει υπόψη και θα προτάσσει τις ανάγκες του λαού, που θα αναπτύσσει την αγροκτηνοτροφική παραγωγή, που θα εντάσσει τα κοινωνικοποιημένα ορυχεία και τον ορυκτό πλούτο στην υπηρεσία της κοινωνίας με απόλυτη προστασία του περιβάλλοντος και των δραστηριοτήτων στην εγγύτερη περιοχή, ανάπτυξη που θα αξιοποιεί το σύνολο των κοινωνικοποιημένων παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια το 100% των εργαζομένων, ανάπτυξη με ορθολογική κατανομή του συνόλου των πόρων και των εφεδρειών της κοινωνίας, ώστε κάθε οικονομική δραστηριότητα να είναι ενταγμένη στα πλαίσια των αναλογιών που θα καθορίζονται από την ικανοποίηση των αναγκών ολόκληρου του πληθυσμού.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Πονάνε κι αποκαλύπτονται
Γρηγοριάδης Κώστας
Τους πόνεσε πολύ τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής το γεγονός ότι στην Τσαριτσάνη της Λάρισας, με την πλούσια και ηρωική αντιστασιακή δράση, ο λαός δεν επέτρεψε στους φασίστες να προσβάλουν, να λερώσουν με την παρουσία τους εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους πατριώτες που εκτελέστηκαν από τα στρατεύματα κατοχής. Ο λαός της περιοχής έδειξε με το παράδειγμά του τον τρόπο που πρέπει το κίνημα να απομονώνει τους χρυσαυγίτες, να μην τους δίνει τόπο να σταθούν. Πικαρισμένη η ΤΟ της Χρυσής Αυγής αναφέρει σε ανακοίνωσή της ότι «σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πραγματοποιηθεί μεγαλειώδης συγκέντρωση και ομιλία στην κεντρική πλατεία της Τσαριτσάνης με θέμα "τα εγκλήματα του κομμουνισμού εις βάρος του ελληνικού Εθνους". Θα υπάρξει ενδελεχής ανάλυση των ομαδικών σφαγών αμάχων που πραγματοποιήθηκαν από τους κομμουνιστές κατά την περίοδο 1945-49, του παιδομαζώματος και της εθνομηδενιστικής πολιτικής από πλευράς ΚΚΕ αναφορικά με τα σχέδια παραχώρησης της Μακεδονίας και της Θράκης σε Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία αντίστοιχα. Η ημερομηνία καθώς και η ώρα της εκδήλωσης θα ανακοινωθούν στα μέλη και στους υποστηρικτές του κινήματος. ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΔΕ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ».
Δεν ξενίζει ο χυδαίος και πρωτόγονος αντικομμουνισμός της νεοναζιστικής οργάνωσης. Αυτές τις πτυχές αστικής ιστοριογραφίας της έχει ανατεθεί από το σύστημα να αναπτύσσει, αυτά θα πει. Ενάντια στους σκληρούς αγώνες του λαού για την απελευθέρωση από τη ναζιστική κατοχή, όταν οι αστοί είτε την υπηρέτησαν, είτε εγκατέλειψαν το λαό στο έλεός της φεύγοντας για τη Μέση Ανατολή, τη ναζιστική κατοχή υμνούν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, αλλά και στη συνέχεια βεβαίως που ο λαός, κόντρα στους αστούς που προτίμησαν να φύγουν ή στους υπηρέτες των ναζιστών Γερμανών, πάλεψε για μια Ελλάδα χωρίς εκμεταλλευτές, αυτούς που υπηρετεί η Χρυσή Αυγή. Ετσι, λοιπόν, αναμασώντας τα προπαγανδιστικά εγχειρίδια, τα βγαλμένα κατευθείαν από τα συρτάρια μυστικών υπηρεσιών τύπου CIA, η οργάνωση αποδεικνύει τον βαθιά συστημικό της ρόλο ως μακρύ χέρι των μονοπωλίων στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν το ταξικό εργατικό κίνημα και την οργανωμένη πρωτοπορία του.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τελάλης των αστών
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Επίκειται διάσπαση του ΚΚΕ ενόψει 19ου Συνεδρίου - Με το καλό...» τιτλοφορείται άρθρο στην ιστοσελίδα της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Δείχνοντας με κάθε ευκαιρία πού στέκουν (στο πλευρό των μονοπωλίων ζητώντας διαρκώς μέτρα σε όφελός τους) οι νεοναζί κανένα πρόβλημα δεν έχουν να στοιχηθούν δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ ή να επικαλεστούν τα αγρίως καταγγελλόμενα απ' αυτούς ως «καθεστωτικά» έντυπα «ΒΗΜΑ» και «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», προκειμένου όλοι αυτοί μαζί, κόμματα, μορφώματα, παράγοντες και μέσα των αστών, να χτυπήσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα, την οργανωμένη πρωτοπορία του. Παίρνοντας ο ένας πάσα από τον άλλον, τα φασιστοειδή παραπέμπουν σε συνέντευξη που έδωσε ο Λαφαζάνης του ΣΥΡΙΖΑ στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», ερμηνεύοντάς δηλώσεις του για το ΚΚΕ και γνωματεύουν ότι «αν το ΚΚΕ δε "βάλει νερό στο κρασί του", θα το κάνουν από μόνα τους πολλά στελέχη του ΚΚΕ, που (τώρα που υπάρχει η προοπτική της εξουσίας, δηλαδή της μάσας...) θα πάνε στην... κυβερνώσα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ]. Οι νεοναζί αναπαράγουν και «αποκαλυπτικότατο δημοσίευμα του καλά πληροφορημένου "Βήματος", το οποίο προαναγγέλλει διάσπαση του ΚΚΕ». Οτι «''Με «καζάνι που βράζει" μοιάζει ο προσυνεδριακός διάλογος» κλπ. Και οι νεοναζί καταλήγουν: «Με το καλό να διαλυθεί το σταλινικό απολίθωμα». Τα 'παν κι άλλοι αυτά μα μείναν με την πίκρα. Σε κάθε περίπτωση, οι νεοναζί επιδεικνύουν μόνοι τους τη σήψη τους, το ψέμα τους, τον πρωτόγονο αντικομμουνισμό τους. Το πόσο βαθιά συστημικοί είναι, πειθήνιος τελάλης οποιουδήποτε επιτεθεί στο Κόμμα με απώτερο στόχο τη διαιώνιση της εξουσίας των μονοπωλίων.
Παραπλανούν και συκοφαντούν...
Στην αποκαλυπτική καταγγελία που κατέθεσε η ΔΑΣ ενόψει του συνεδρίου της ΓΣΕΕ, για τις τεράστιες διαστάσεις που λαμβάνει η νοθεία στα συνδικάτα, η Αυτόνομη Παρέμβαση (από το χώρο μόνο των Ιδιωτικών Υπαλλήλων) επέλεξε να απαντήσει με μια δισέλιδη ανακοίνωση στην οποία όμως ... «περί άλλα τυρβάζει». Κουβέντα δεν ψελλίζει για την ουσία της καταγγελίας της ΔΑΣ. Οπως τόνιζε στην καταγγελία της η ΔΑΣ, η εκτεταμένη νοθεία που συντελείται με ευθύνη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος της δράσης των συγκεκριμένων παρατάξεων, για να περνούν οι εργοδοτικοί σχεδιασμοί και να εγκλωβίζονται οι εργάτες στην αδράνεια και το συμβιβασμό. Αυτό εξυπηρετούν η υπονόμευση και ο εκφυλισμός των συλλογικών διαδικασιών, τα συνδικάτα - σφραγίδες, η αλλοίωση των συσχετισμών για τα οποία πρωτοστατούν και οι τρεις αυτές παρατάξεις.
... γιατί περί άλλα τυρβάζουν
Οπως ήταν φυσικό, αντί η ΑΠ να μιλήσει επί της ουσίας συκοφαντεί το ΠΑΜΕ, για να κρύψει τις πομπές της και μάλιστα παρουσιάζοντας την πραγματικότητα κατά πως τη βολεύει. Για να καλλιεργήσει ψεύτικες εντυπώσεις, παρουσιάζει ως «διπλοψηφίσαντες» τους εργαζόμενους από τα «Καρφούρ» που λόγω της επίσπευσης του συνεδρίου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (που ζήτησαν ΑΠ - ΠΑΣΚΕ) βρέθηκαν να έχουν ψηφίσει για εκπροσώπους στο συνέδριο και σε κλαδικά συνδικάτα. Κάτι όμως που έγινε στην προηγούμενη θητεία των συνδικάτων και, μάλιστα, κάτι για το οποίο η ΔΑΣ δέχτηκε να ακυρωθούν 3 αντιπρόσωποι της παράταξης. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δε δίνει στην ΑΠ το δικαίωμα να κατηγορεί τη ΔΑΣ για νοθεία. Οταν, μάλιστα, στο χώρο των ιδιωτικών υπαλλήλων υπάρχει μία από τις πιο άγριες (για τους εργαζόμενους) συνεργασίες με την εργοδοσία, με πρωταγωνιστές τις δυνάμεις της ΑΠ.
Η αγωνία της ΑΠ δεν είναι να βρεθεί ποιος προστατεύει καλύτερα τη διαφάνεια στις αρχαιρεσίες των συνδικάτων. Είναι πώς καλύτερα θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Απόδειξη γι' αυτό είναι, άλλωστε, πως το σύνολο σχεδόν των αντιπροσώπων που είχε η ΑΠ στο συνέδριο και προέρχονται από τα σούπερ μάρκετ (όπως και στελεχών της ΑΠ που είναι μέλη ΔΣ σωματείων στο χώρο) σε όλες τις απεργίες πρωτοστατούν στην απεργοσπασία...
Για την ανασύνταξη του κινήματος
Η πρωτοφανής σε αγριότητα επίθεση που δέχονται ολόκληρος ο λαός και η εργατική τάξη βεβαιώνει πόσο επείγει η οργάνωση της πάλης για την απόκρουση της πολιτικής που βυθίζει στη φτώχεια, στην ανεργία και την εξαθλίωση τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Στο δύσκολο αυτό δρόμο, γεννά δύναμη και αισιοδοξία για το λαό το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα εκείνες οι δυνάμεις που μπορούν να στηρίξουν την αναζωογόνηση και την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Αυτό φάνηκε και στην τελευταία πανεργατική απεργία, στις 20 Φλεβάρη. Σημειώθηκε μια δύσκολη αναμέτρηση με τους σχεδιασμούς της εργοδοσίας. Υπήρξε μαζική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ αλλά και στα κοινά μπλόκα που έστησαν εργάτες - αγρότες, αναδείχθηκε η δυναμική που αποκτά η λαϊκή οργάνωση και πάλη ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια. Αυτή η οργάνωση και πάλη μπορεί να συμβάλει στην απόκρουση της τρομοκρατίας, της παραπλάνησης, της απογοήτευσης, που χρησιμοποιούν μεγαλοεπιχειρηματίες - συγκυβέρνηση - τρόικα για να υφαρπάξουν τη συναίνεση του λαού στη σφαγή του.
Κρίσιμο ζήτημα για την ενίσχυση της οργάνωσης και πάλης είναι πώς προχωρά η ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Πώς, σχεδιασμένα, ολόπλευρα, αποφασιστικά, δυναμώνει η παρέμβαση ώστε πλατιές εργατικές - λαϊκές μάζες να αναλαμβάνουν δράση για την παρεμπόδιση των αντεργατικών μέτρων. Φυσικά, ανασύνταξη του κινήματος σημαίνει καταρχήν μαζική ένταξη των εργατών και των εργατριών στα συνδικάτα (όπως αντίστοιχα και μαζικοποίηση των συλλόγων των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και των νέων των λαϊκών στρωμάτων). Κινητοποίηση της ίδιας της εργατικής τάξης ενάντια στην απαίτηση της εργοδοσίας να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο και να επιβάλει εργασιακές συνθήκες σκλαβιάς και μια ζωή αβίωτη. Αποκάλυψη και αποδυνάμωση όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων που ανοιχτά ή συγκαλυμμένα στηρίζουν τις αντεργατικές αξιώσεις, καλλιεργούν ηττοπάθεια και αναμονή, εκφυλίζουν τις συλλογικές διαδικασίες, έχουν καταντήσει τα συνδικάτα θλιβερούς χειροκροτητές (ακόμα και συνδιαμορφωτές) των απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου.
Χωρίς την ενεργό συμμετοχή και δράση των ίδιων των εργατών δε θα βρεθούν λύσεις στα προβλήματα, από το πιο μεγάλο ως το πιο μικρό. Χωρίς ολόπλευρη αντιπαράθεση με όσους αντιμετωπίζουν τα λαϊκά δικαιώματα ως «κόστος» και καλλιεργούν την αυταπάτη ότι γίνεται να σωθούν και τα μονοπώλια και ο λαός, η απογοήτευση και η παραίτηση θα πολιορκούν διαρκώς τις αγωνιστικές διαθέσεις και δράσεις. Ετσι, μακριά και ενάντια σε όσους την θέλουν «εταίρο» των μονοπωλίων, η εργατική τάξη μπορεί να αφαιρεί όπλα από τους αντιπάλους της. Με προσανατολισμό που διαμορφώνουν οι δικές της σύγχρονες ανάγκες αλλά και οι αντικειμενικές δυνατότητες που γεννά ο πλούτος που η ίδια παράγει. Να δυναμώνει την ενότητά της ενάντια σε όσους σκάβουν το λάκκο της καθώς και τη λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια, τραβώντας τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα σε κοινή πάλη ενάντια στον κοινό αντίπαλο. Να αποκρούει τις προσπάθειες του μεγάλου κεφαλαίου να την εμπλέκει στους ανταγωνισμούς για το μοίρασμα αγορών. Να στρέφει την προσοχή της στη δράση για τη δική της διάσωση και όχι αυτή των επιχειρήσεων. Να ενισχύει την έμπρακτη στήριξη στα πιο δοκιμαζόμενα τμήματα του λαού (ανέργους, ανασφάλιστους κ.τ.λ.). Να συγκεντρώνει δυνάμεις για την οριστική σύγκρουση με τον ταξικό της αντίπαλο παλεύοντας για την οικονομία και την κοινωνία που θα οργανωθούν με άξονα τις λαϊκές ανάγκες.
Feeds
