Οι ξωμάχοι που θα σταθούν μπροστά στο ηρώο της αγροτικής εξέγερσης, που έχει στηθεί και στέκει επιβλητικό στο χώρο της θυσίας, θ' αποδώσουν φόρο τιμής στους ηρωικούς προγόνους τους, που ξεσηκώθηκαν κατά των τσιφλικάδων και της αστικής εξουσίας κι έδωσαν το αίμα τους, για να περάσει η γη από εκείνους που την κατείχαν, σ' αυτούς που τη δουλεύαν. Και, ταυτόχρονα, θα δώσουν όρκο τιμής για συνέχιση, με την ίδια αποφασιστικότητα, των αγροτικών αγώνων, με στόχο να γίνει, επιτέλους, ο αγρότης νοικοκύρης στον τόπο του, για να γίνει πραγματικότητα και το όνειρο των κολίγων.

Με τη συμμετοχή τους στον αγωνιστικό γιορτασμό του Κιλελέρ, οι μικρομεσαίοι αγρότες θα διαδηλώσουν την απόφασή τους να παλέψουν, με νύχια και με δόντια, για να κρατήσουν τα χωράφια που κληρονόμησαν από τους προγόνους, για να τα παραδώσουν στους απογόνους, μημ επιτρέποντας να ξαναπεράσει η γη τους σε μεγαλοαγρότες κι επιχειρηματίες, να γίνουν τσιφλικάδες νέου τύπου. Και θα στείλουν μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις:

• Στην κυβέρνηση θα διαμηνύσουν πως δεν έχουν καμιά ανοχή απέναντί της και θα τους βρίσκει συνεχώς μπροστά της να αγωνίζονται για το ψωμί και για το δίκιο.
• Στο ΠΑΣΟΚ θα θυμίσουν ότι δεν ξεχνούν τι τράβηξαν από τις δικές του κυβερνήσεις και δεν ξεγελιούνται από τις σημερινές αντιπολιτευτικές μεταμορφώσεις του.
• Στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα στείλουν το «χαμπέρι» πως δεν πρόκειται να υποταχθούν στην «ευρωπαϊκή νομιμότητα» και να συμβιβαστούν με την «ευρωπαϊκή συμβατότητα», αλλά θ' απειθαρχούν στις αντιαγροτικές αποφάσεις των Βρυξελλών και θα παλεύουν στους δρόμους για την ανατροπή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που επιχειρεί να τους ξεκληρίσει.
• Στους ξεπουλημένους «ηγέτες» των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων και στους φιλοκυβερνητικούς συνδικαλιστές, που φιλοδοξούν να παίξουν το ρόλο του «Δούρειου Ιππου» για την άλωση του αγροτικού κινήματος, θα διαμηνύσουν ότι ήρθε η ώρα «να κάνουν στην άκρη» για να πάρει την κατάσταση στα χέρια του το συνεπές, αγωνιστικό αγροτικό κίνημα, που θέλει και μπορεί να δώσει διέξοδο και προοπτική στη μικρομεσαία αγροτιά.

ICON

Ολοι αυτοί οι αγροτοεργάτες - και όχι ετεροεπαγγελματίες, όπως τους αποκαλούν κάποιοι, για να τους φέρουν σε αντιπαράθεση με τους άλλους αγρότες - βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που επιχειρεί να αρπάξει τη γη τους για να την παραδώσει κι αυτή στους μεγαλοαγρότες και τους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα.

Ενδεικτική είναι η ανακοίνωση στις 7/3 του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για νέα μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας με στρεμματικές περικοπές που θα αφορούν, βασικά, τους «μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες». Γι' αυτούς προβλέπεται μείωση 20% από τα δικαιώματα που είχαν στις αρχές του 2003, κι αν προστεθεί και η μείωση 20% που υπέστησαν το 2001, τότε η μείωση γίνεται 40%! Βεβαίως, αυτοί που θα πληγούν είναι οι αγροτοεργάτες κι όχι, φυσικά, κάποιοι μεγαλοδικηγόροι, μεγαλογιατροί και άλλοι ετεροεπαγγελματίες, οι οποίοι έχουν και υψηλό αγροτικό εισόδημα. Οχι βέβαια ότι δε θα πληγούν και οι κατά κύριο επάγγελμα μικρομεσαίοι βαμβακοπαραγωγοί, αφού και αυτοί θα υποστούν νέα «γαλάζια» διοικητικά μέτρα περιορισμού.

Πάντως, αν ήθελε η κυβέρνηση, θα μπορούσε, π.χ. να προβλέψει ότι οι περικοπές θα αφορούν σε ετεροεπαγγελματίες που έχουν συγκεκριμένο εξωγεωργικό εισόδημα (π.χ. πάνω από 15.000 ευρώ), ή είναι μέτοχοι μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Ομως, όχι μόνο δεν κάνει κάτι τέτοιο, αλλά ξεκαθαρίζει ότι στόχος της είναι οι αγροτοεργάτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ η αρχική πρόταση που έγινε στη σύσκεψη στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ήταν οι περικοπές να αφορούν τους «μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες», που καλλιεργούν από 50 στρέμματα και πάνω η τελική απόφαση - με παρέμβαση, μάλιστα, των «εκπροσώπων» των βαμβακοπαραγωγών - δεν αποκλείεται να ορίζει ότι οι περικοπές θα γίνουν «από μηδενική βάση», περιλαμβάνοντας δηλαδή κι αυτούς που καλλιεργούν κάτω από 50 στρέμματα...

Βεβαίως, δεν προκαλεί έκπληξη, ούτε περιέργεια το γεγονός ότι αυτή η κυβερνητική απόφαση βρίσκει ένθερμους υποστηρικτές τους εκπροσώπους των ΠΑΣΕΓΕΣ - ΣΥΔΑΣΕ - ΓΕΣΑΣΕ - ΒΑΜΒΑΚΟΥΡΓΙΚΗΣ, καθώς και των Ενώσεων Συνεταιρισμών των βαμβακοπαραγωγών περιοχών της χώρας, που πήραν μέρος στη σύσκεψη. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι αυτές οι συμβιβασμένες ηγεσίες συμφωνούν - και, ενίοτε, επαυξάνουν - με την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά της Ελλάδας. Κάποιοι, δε, από δαύτους εμφανίζονται, πολλές φορές, «βασιλικότεροι του βασιλέως», είτε για να ικανοποιήσουν τα αφεντικά τους, είτε γιατί βιάζονται να εξυπηρετήσουν αυτούς που εκφράζουν. Οπως π.χ. ο πρόεδρος της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας Θ. Κοκκινούλης - ο γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής της ΝΔ, που έστησε, πρόσφατα, το δήθεν αγωνιστικό «κόλπο», οργανώνοντας μια «βόλτα» των βαμβακοπαραγωγών της Λάρισας στα Τέμπη - ο οποίος συμμετείχε στη σύσκεψη στο υπουργείο και ήταν πολύ ευχαριστημένος που οι περικοπές στη βαμβακοκαλλιέργεια αφορούν, στους αγροτοεργάτες κι όχι στους μεγαλοχωραφάδες.

Μάλιστα, επειδή το σχετικό δελτίο Τύπου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης αναφερόταν στην αρχική πρόταση για περικοπές - έγραφε, δηλαδή ότι θα κοπούν από εκείνους που καλλιεργούν από 50 στρέμματα και πάνω - ο Θ. Κοκκινούλης τηλεφώνησε στον Ε. Μπασιάκο και του ζήτησε εξηγήσεις. «Θανάση, έγινε λάθος και θα διορθωθεί, αμέσως», του είπε ο υπουργός, όπως αναφέρεται στην «Ελευθερία» της Λάρισας!

Οταν, από τούτη την εφημερίδα, επισημαίναμε ότι κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, που δραστηριοποιούνται στη Λάρισα και στη Μαγνησία, εκπροσωπούν και εκφράζουν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών και βοηθούν την κυβέρνηση να εφαρμόσει την πολιτική ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών, μερικοί από δαύτους έκαναν πως προσβάλλονταν επειδή, δήθεν, αδικούνταν. Οι μάσκες, όμως, δεν κρατάνε εσαεί....

«Συμπληρώνονται 95 χρόνια από τη μέρα που οι κολίγοι ξεσηκώθηκαν και πήραν τη γη από τους τσιφλικάδες.

95 χρόνια σκληρών αγώνων, θυσιών και δουλιάς για να μείνουμε στα χωριά μας, να μορφώσουμε τα παιδιά μας, να βελτιώσουμε τη ζωή μας.

Στα χρόνια αυτά με τους αγώνες μας κατακτήσαμε σημαντικά δικαιώματα και αλλάξαμε τις συνθήκες ζωής στην ύπαιθρο, όμως πολλά προβλήματα παραμένουν και οξύνονται. Προχωράει το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και η συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγους μεγαλοαγρότες και επιχειρηματίες. Συνεχίζεται η ληστεία του μόχθου μας από τους εμποροβιομηχάνους και την αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Παραμένει η τοκογλυφία της ΑΤΕ και η καταπίεση του αστικού κράτους, που με όλα τα κατασταλτικά μέσα χτυπάει τους αγώνες μας, για να επιταχυνθεί η καπιταλιστικοποίηση της γεωργίας.

Συνεχίζοντας τον αγώνα των κολίγων, σήμερα παλεύουμε ενάντια στην ΚΑΠ και τις αναθεωρήσεις της. Διεκδικούμε το δικαίωμά μας να καλλιεργούμε τα χωράφια μας και με τον ιδρώτα μας να βελτιώνουμε τη σοδειά μας και το εισόδημά μας, γι' αυτό είμαστε αντίθετοι στις ποσοστώσεις, στα πρόστιμα συνυπευθυνότητας και στην αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή.

Αντιστεκόμαστε στην πολιτική κατάρρευσης της κτηνοτροφίας, που μεγαλώνει τη διατροφική εξάρτηση του λαού μας σε αμφίβολης ποιότητας προϊόντα και αυξάνει τα ελλείμματα μέχρι του σημείου που η αξία των εισαγωγών ζωοκομικών προϊόντων να ξεπερνάει την αξία των εισαγωγών πετρελαίου και των άλλων μορφών ενέργειας.

Αγωνιζόμαστε για να προστατεύσουμε το μόχθο μας από την ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων, που με τις πλάτες της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων αγοράζουν κοψοχρονιάς την παραγωγή μας και διεκδικούμε συνεταιρισμούς που θα μπορούν να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στην παραγωγή, μεταποίηση και εμπορία των αγροτικών προϊόντων και εφοδίων.

Απαιτούμε πραγματική και καθολική ρύθμιση των αγροτικών χρεών, επειδή η ΑΤΕ με τα τοκογλυφικά επιτόκια και τα πανωτόκια μάς πίνει το αίμα, ενώ οι ρυθμίσεις που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δε μας απάλλαξαν από το βραχνά των χρεών, αλλά διασφάλισαν τα συμφέροντα της ΑΤΕ. Παλεύουμε για ΑΤΕ κρατική με αναπτυξιακά, κοινωνικά χαρακτηριστικά και σταμάτημα του ξεπουλήματος των συνεταιριστικών εταιριών.

Διεκδικούμε τακτική επιχορήγηση του ΕΛΓΑ από το κράτος, για να υπάρχει πλήρης ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου απ' όλους τους φυσικούς κινδύνους και να δίνονται έγκαιρα οι αποζημιώσεις.

Αρνούμαστε τα προγράμματα διάλυσης των αλιευτικών σκαφών, που ξεκληρίζουν τους μικρομεσαίους ψαράδες για να συγκεντρωθεί και η αλιεία σε λίγα χέρια. Διεκδικούμε τη δημιουργία ασφαλών καταφυγίων, σύγχρονων ιχθυοσκαλών, πετρέλαιο τράνζιτ, προστασία ιχθυοαποθεμάτων, πολύπλευρη ενίσχυση των αλιευτικών συνεταιρισμών και χωροθέτηση των υδατοκαλλιεργειών με περιβαλλοντικά και αλιευτικά κριτήρια.

Θέλουμε επιστημονική και τεχνική στήριξη από αναβαθμισμένες κρατικές υπηρεσίες, αλλά και εκτέλεση βασικών αγροτικών έργων υποδομής για να μειωθεί ουσιαστικά το κόστος παραγωγής.

Αγωνιζόμαστε για κατώτερη αγροτική σύνταξη 420 ευρώ το μήνα στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία, αλλά και για πολιτιστική αναβάθμιση της υπαίθρου για να σταματήσει η ερήμωσή της και ο μαρασμός της».

Ακολούθως σημειώνονται τα εξής: «Μέσα από τους αγώνες που κάναμε τα τελευταία χρόνια φάνηκε η αναγκαιότητα της ενότητάς μας, αλλά και της κοινής δράσης, της συμμαχίας με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με τα οποία έχουμε κοινά συμφέροντα. Αυτήν την ενότητα προσπάθησαν να την υπονομεύσουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τη θεωρία του κοινωνικού αυτοματισμού και τις διασπαστικές ενέργειες των αγροτοσυνδικαλιστών τους.

Αναδείχτηκε η αναγκαιότητα γενικότερης ανασυγκρότησης και αναζωογόνησης του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος με την ενοποίηση των αγροτικών συλλόγων σε ευρύτερη γεωγραφική βάση και τον αγωνιστικό ριζοσπαστικό προσανατολισμό τους.

Γνωρίσαμε τους φίλους μας, αλλά και τους εχθρούς. Ζήσαμε την πολιτική του καρότου με τους αποπροσανατολιστικούς διαλόγους, αλλά και του μαστιγίου με τα αγροτοδικεία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Είδαμε κατ' επανάληψη τον υπονομευτικό ρόλο των κρατικοδίαιτων Διοικήσεων ΠΑΣΕΓΕΣ - ΣΥΔΑΣΕ - ΓΕΣΑΣΕ, που εκφράζουν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών και στηρίζουν την αντιαγροτική πολιτική του ξεκληρίσματος και δε θα διστάσουν να καπηλευτούν ακόμα και την εξέγερση του Κιλελέρ.

Μας δόθηκε η δυνατότητα να καταλάβουμε καλύτερα ότι οι αγώνες μας θα έχουν προοπτική, αν μαζί με τα άμεσα αιτήματα συμβάλουν και στη διαμόρφωση των πολιτικών προϋποθέσεων για την εφαρμογή μιας φιλοαγροτικής πολιτικής, που θα αναδείχνει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών σε βασικό μοχλό ανάπτυξης και της αγροτικής οικονομίας σε όφελος του λαού και της χώρας».

Το αγωνιστικό κάλεσμα της ΠΑΣΥ έχει επίσης να τονίσει και τούτα: «Η εξέγερση των κολίγων στο ΚΙΛΕΛΕΡ και οι αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς δείχνουν ότι η συσπείρωση και η πάλη ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, που μας ξεκληρίζει, είναι μονόδρομος.

Από τους αγώνες μας εξαρτάται αν θα επιβιώσουμε. Αν θα ανοίξουμε το δρόμο για ένα καλύτερο αύριο της γεωργίας και των παιδιών μας.

Μπορούμε να ξεσκεπάσουμε το ψευτοδίλημμα της μερικής ή ολικής αποδέσμευσης των επιδοτήσεων από την αγροτική παραγωγή, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και να αντισταθούμε αποφασιστικά στην ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ, που υπονομεύει το μέλλον της γεωργίας και των νέων αγροτών.

Μπορούμε να σταματήσουμε την ερήμωση των χωριών μας και το μαρασμό της υπαίθρου.

Εχουμε το δίκιο με το μέρος μας και μπορούμε να το επιβάλουμε αν συμπαραταχτούμε με όλα τα λαϊκά στρώματα».

Η καθιέρωση της 8 του Μάρτη μαρτυρά την άρρηκτη σχέση του γυναικείου και εργατικού κινήματος, αφού η επέτειος έχει τις ρίζες της στην εξέγερση των εργατριών της Ν. Υόρκης, πριν από 150 χρόνια. «Πρόκειται, τόνισε, για μια επέτειο που επισημαίνει ότι η πραγματική ριζοσπαστικοποίηση των γυναικών, η αληθινή γυναικεία χειραφέτηση επιβάλλει την ένταξή της στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα».

Στη διάρκεια της Κατοχής, όσο κράτησε ο αντιστασιακός αγώνας, σφυρηλατήθηκε ένας νέος τύπος γυναίκας. Η αγωνίστρια. Σκληρή και πολύμορφη η πάλη της: Από τη μάχη για την επιβίωση στην Εθνική Αλληλεγγύη, τη φροντίδα του αντάρτη, ίσαμε την απεργία, τις διαδηλώσεις, τις μεγάλες μαζικές κινητοποιήσεις και την ένοπλη αντίσταση στην κατεχόμενη πρωτεύουσα και τα λεύτερα βουνά μας, με τις γυναίκες αντάρτισσές μας. Εκτελέσεις, κρεμάλες, μπλόκα, καμένα χωριά, ολοκαυτώματα...

Ομως η αντιστασιακή γυναίκα δε γονατίζει. Ξέρει τώρα να μάχεται και με την πένα της. Εχει τον παράνομο Τύπο, οι εφημερίδες που κυκλοφόρησαν στην κατεχόμενη πατρίδα είναι περισσότερες από 30. Δυο αθηναϊκές, «Γυναικεία δράση» που κυκλοφόρησε στις 2 Φλεβάρη του '42 και η «Λεύτερη Νέα», με αρχισυντάκτη την Ηλέκτρα. Η πρώτη νεκρή του Τύπου είναι η Ηλέκτρα, που άφησε μισοτελειωμένη την εφημερίδα της στις 26 Ιούλη του 1944...

Τις αγωνίστριες της θυσίας και του λυτρωμού που έτυχε να σωθούν από το φασισμό, αποφάσισε να εξοντώσει το κράτος και το παρακράτος της δοσίλογης Δεξιάς πριν προλάβουν να χαρούν τη ματωμένη λευτεριά τους. Βασανίστηκαν, διαπομπεύτηκαν, εξορίστηκαν στα ξερονήσια όλης της χώρας για να βροντοφωνάξουν στο Μακρονήσι με το στόμα της γερόντισσας ανταρτομάνας Μπλαζάκαινας «Δε δουλώνω, δεν απογραφώ»!

Αγωνίστριες όπως η Σταθούλα Λεβέντη, που τραγουδάει και χορεύει το σουλιώτικο τραγούδι «Εχε γεια καημένε κόσμε» γύρω από το φοίνικα της φυλακής του Αβέρωφ μια ώρα πριν εκτελεστεί. Η Δήμητρα Κορδαλή, βοσκοπούλα από την περιοχή των Τρικάλων, αποχαιρετάει τις φυλακισμένες συντρόφισσές της «Γεια σας γυναίκες, ψηλά τη σημαία του Αγώνα», καθώς οδηγείται στην εκτέλεση.

...Οταν αυτοί οι ήρωες - ηρωίδες θα κοσμούν τα σχολικά αναγνώσματα των εγγονιών μας, και των μελλουμένων γενιών, όταν η Εθνική Αντίσταση εισαχθεί σαν μάθημα σ' όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης ώστε οι μαθητές, οι φοιτητές, οι σπουδαστές να διδάσκονται την πραγματική Ιστορία και όχι την παραϊστορία, τότε η πατρίδα μπορεί να είναι σίγουρη πως οι νέες γενιές θα πορεύονται στο δρόμο της τιμής.

Η Νίτσα Παπανικολάου συνέχισε λέγοντας πως η ενεργός συμμετοχή στην Αντίσταση, η πολιτική δράση αποδείχτηκε αναγεννητική για τις γυναίκες που είχαν μεγαλώσει σε ένα προπολεμικό κόσμο με αυστηρά καθορισμένους και φυλετικούς όρους.

Για πρώτη φορά το 1944, για την κυβέρνηση του Βουνού, οι γυναίκες ψήφισαν από τα 18 τους χρόνια, τότε που οι άλλες γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Ψηφίζουν και ψηφίζονται, δικάζουν στα λαϊκά δικαστήρια, ψηφίζονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Διαβάζουν και γράφουν, συμμετέχουν στον πολιτισμό με θεατρικές παραστάσεις, χορωδίες κλπ. Η κυβέρνηση του Βουνού έδωσε στις γυναίκες τόσα πολλά δικαιώματα, που για να δοθούν αργότερα χρειάστηκε να περάσουν πολλές δεκαετίες...

Και ερχόμαστε στο 1945. Εχει ουσιαστικά αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος, οι διωγμοί ανδρών και γυναικών από το παρακράτος και τους συνεργάτες των κατακτητών, που τους αναγκάζουν να καταφύγουν και πάλι στα βουνά.

Τότε μια ομάδα από φωτισμένες γυναίκες, ΕΑΜίτισσες κομμουνίστριες όπως η Ελλη Αλεξίου, η Μίνα Γιάννου, η Μαρία Σβώλου, η Μαρία Καραγιώργη, ιδρύουν ένα γυναικείο φορέα με στόχο να εκφράζει τις γυναίκες της Αντίστασης, αλλά και τις υπόλοιπες Ελληνίδες, ώστε να συνειδητοποιηθούν και να αγωνιστούν στις καινούριες συνθήκες για τα δικαιώματά τους. Ηταν η «Ενωση Γυναικών Ελλάδας».

«Είχα την τιμή, νεαρή μαθήτρια Γυμνασίου, να συμμετέχω σ' αυτή την οργάνωση από την πρώτη στιγμή», είπε η ομιλήτρια. «Ολα τα χρόνια που ακολούθησαν ο φορέας αυτός πορεύτηκε δίπλα στον κατατρεγμένο αγωνιστή και αγωνίστρια, στον εξόριστο, στον φυλακισμένο, στα παιδία των γονιών που ο πατέρας αναγκάστηκε να ξαναβγεί στο βουνό και η μάνα στη φυλακή, στην εξορία».

«Η συνέχεια αυτού του φορέα υπάρχει και σήμερα», συνέχισε η Νίτσα Παπανικολάου. «Είναι η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Εδώ και αρκετά χρόνια με τους συλλόγους από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη, οι γυναίκες μας αγωνίζονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους στη δουλιά, στην παιδεία, στην ασφάλιση, στην ειρήνη και στην ολόπλευρη στήριξη της μητρότητας. Να αναγνωριστεί από το κράτος έμπρακτα η κοινωνική αξία της μητρότητας και να πάψει να είναι ατομική υπόθεση της κάθε γυναίκας, του κάθε ζευγαριού. Να υπάρξουν μέτρα στήριξης του εισοδήματος της αγρότισσας, του αγροτικού νοικοκυριού, ώστε να σταματήσει η ερήμωση της υπαίθρου και η μετανάστευση των νέων ανθρώπων στις πόλεις και στις ουρές των ανέργων.

...Δε νοείται ισοτιμία της γυναίκας χωρίς εργασία, κοινωνικές παροχές που με αίμα κερδήθηκαν, κρατική μέριμνα. Δε νοείται γυναικεία χειραφέτηση με ελαστικές μορφές εργασίας, με ανεργία γύρω στα 60% και εργασία μέχρι τα 65 της χρόνια. Η εργασία στη γυναίκα είναι απαραίτητη, γιατί της δίνει τα εφόδια για καλύτερη ζωή, αλλά και αξιοπρέπεια. Οι κοινωνικές παροχές, η παιδεία, η υγεία, οι καλύτερες συνθήκες δουλιάς, τη βοηθάνε να φτιάξει μια οικογένεια ισορροπημένη και να ανταποκριθεί στα πολλαπλά της καθήκοντα.

Σήμερα οι γυναίκες σ' όλον τον κόσμο καλούνται πάλι να αγωνιστούν ενάντια στη λαίλαπα των επεμβάσεων της νέας τάξης πραγμάτων σ' όλο τον πλανήτη και να περισώσουν ό,τι με αγώνες και αίμα κερδήθηκαν από άνδρες και γυναίκες, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Να συστρατευτούμε για την ειρήνη στον Κόσμο, ενάντια στους "προστάτες" Μπους και Σία»!

Οπως διαβάζουμε στο τελευταίο τεύχος της «Τελέσιλλα», ένα ποσοστό 75-80% των ξεριζωμένων ανθρώπων είναι γυναίκες και παιδιά. Οι περισσότεροι πρόσφυγες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους εξαιτίας του πολέμου και το ποσοστό των θυμάτων πολέμου που είναι άμαχοι εκτοξεύτηκε τις τελευταίες δεκαετίες από 5% σε περισσότερο από 90% των θυμάτων. Το 80% των θυμάτων όπλων μικρού διαμετρήματος είναι γυναίκες και παιδιά και ο αριθμός τους ξεπερνά κατά πολύ τις στρατιωτικές απώλειες. Οι πρόσφυγες «πληρώνουν» τους πολέμους που το κεφάλαιο δημιουργεί.

H Επιτροπή Λαμίας της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» διοργανώνει, την Τετάρτη 23 Μάρτη 2005 στις 7 μ.μ., στο βιβλιοπωλείο ΟΙΩΝΟΣ, εκδήλωση - συζήτηση με θέμα: «Από τον Ευρωτρομονόμο στο Ευρωσύνταγμα», με ομιλητή τον Δημήτρη Καλτσώνη, διδάκτορα Νομικής.

Η ΚΟ Δανίας του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση - συζήτηση με θέμα, «Διπλό ΟΧΙ στο ευρωσύνταγμα και την ΕΕ», την Τετάρτη 23 Μάρτη και ώρα 19.00, στην αίθουσα των γραφείων του ΚΚ στη Δανία, στη διεύθυνση Frederiksundsvej 82.

Στην εκδήλωση θα παραβρεθεί και μέλος από το δανέζικο Λαϊκό Κίνημα ενάντια στην ΕΕ, και θα γίνει αναφορά και στο δημοψήφισμα για το «ευρωσύνταγμα» που θα γίνει στη Δανία στις 27 Σεπτέμβρη, και με ποιον τρόπο οι Ελληνες μετανάστες θα ενημερωθούν καλύτερα και θα συμβάλουν στο να βγει ΟΧΙ από τις κάλπες την ημέρα αυτή.

Την ανησυχία της για την κατάσταση στην ακτοπλοΐα εκφράζει με ανακοίνωσή της η Πανσαμιακή Επιτροπή για την Ειρήνη. «Οι διαμαρτυρίες μας και οι κινητοποιήσεις σε όλα τα νησιά του Αιγαίου αγνοούνται χωρίς να δίνονται λύσεις από την κυβέρνηση», τονίζεται στην ανακοίνωση. «Αντ' αυτών το ΥΕΝ "κατασκευάζει" ελεγχόμενες επιτροπές για να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις και τελικά να κάνει εκείνο που προστάζουν οι εφοπλιστές».

Η Πανσαμιακή Επιτροπή για την Ειρήνη με την ανακοίνωσή της δηλώνει πως στηρίζει όλο το πλαίσιο διεκδικήσεων της Συντονιστικής Επιτροπής Σάμου για την Ακτοπλοΐα και επιπλέον την καλεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. «Οσο περιμένουμε - αναφέρεται - τόσο τα κυβερνητικά μέτρα θα γίνονται χειρότερα, οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είδος εν ανεπαρκεία και η ανάπτυξη των νησιών μας ανέκδοτο για γέλια και για κλάματα».

«Για μας - επισημαίνεται στην ανακοίνωση - ολοκληρωτική λύση μπορεί να δοθεί αν περάσουν στην "ανεργία" οι εφοπλιστές και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους. Αυτό μόνο ο λαός με την τεράστια δύναμη που διαθέτει και με την ενότητά του μπορεί να το πετύχει».

Την Κυριακή 20 Μάρτη στην εκκλησία του Αγίου Λουκά Πατησίων θα γίνει το μνημόσυνο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Καταγόταν από το Πεταλίδι Μεσσηνίας και έφυγε από τη ζωή στις 13 Φλεβάρη 2005.

Στη μνήμη του προσφέρουμε 50 ευρώ στο ΚΚΕ.

Η σύζυγος, τα παιδιά και τα εγγόνια του