Πέμπτη 13 Φλεβάρη 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Φαρμάκι

Το «φαρμάκι» ως φάρμακο για τη ΛΑΡΚΟ επιχείρησε να παρουσιάσει ο υπουργός Ενέργειας, στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή. Το «κατηγορητήριο» που επιστράτευσε, όμως, παρουσιάζοντας ως υπαίτιους για τη σημερινή κατάσταση τα δικαιώματα των εργαζομένων, βαραίνει αποκλειστικά και μόνο την πολιτική που ακολούθησαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, στο πλαίσιο κατευθύνσεων της ΕΕ. Αυτοί απαξιώνουν επιχειρήσεις όπως η ΛΑΡΚΟ, τα ναυπηγεία, η αμυντική βιομηχανία, για να ανοίξουν το δρόμο στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση, σε νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που τις παραλαμβάνουν «καθαρές» από εργασιακά δικαιώματα. Η δική τους πολιτική, που υπηρετεί τη συνολικότερη «απελευθέρωση» της Ενέργειας, επιδρώντας στον ανταγωνισμό και με άλλους κλάδους, οδήγησε σε διπλασιασμό της τιμής του ρεύματος, με αποτέλεσμα τα σημερινά χρέη της ΛΑΡΚΟ προς τη ΔΕΗ να αξιοποιούνται για τη διευκόλυνση της εκποίησης. Η δική τους πολιτική, που υπηρετεί το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, είναι τελικά αυτή που οδηγεί στην υπονόμευση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων, οι οποίες, με εργατική εξουσία και οικονομία, θα αποτελούσαν «αγκωνάρια» για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι για να γεμίζουν τα πουγκιά τους - κυριολεκτικά με το αίμα των εργαζομένων - τα παράσιτα, οι μέτοχοι και καπιταλιστές. Το φαρμάκι αυτό για τους εργαζόμενους δεν γίνεται με τίποτα φάρμακο. Και η πολιτική που έφερε τα σημερινά αδιέξοδα δεν μπορεί να οδηγήσει τους εργαζόμενους και το λαό σε έξοδο από αυτά. Αυτό είναι το συμπέρασμα που μπορεί να δώσει πραγματική ώθηση στον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και συνολικά του λαού της περιοχής.

Κάρβουνα

Ο ψευτοκαβγάς ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για την «απολιγνιτοποίηση», στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» που στηρίζουν και οι δύο, μας θύμισε μια από τις παρεμβάσεις του Δ. Παπαδημούλη στο Ευρωκοινοβούλιο, το 2017. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, παρίστανε ότι έδινε τάχα μάχη για να μην κλείσουν λιγνιτικές μονάδες, ενώ προχωρούσε κανονικά και σε συνεργασία με την ΕΕ τα σχέδια «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και παραπέρα ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ ΑΕ. Ο Παπαδημούλης, λοιπόν, σε συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο με θέμα την «Επιτάχυνση της καινοτομίας στον τομέα της καθαρής Ενέργειας», κατέθεσε μαζί με συναδέλφους του τροπολογία, με την οποία ζητούσαν να χορηγηθεί οικονομική ενίσχυση «στις τοπικές κοινότητες που παράγουν καθαρή Ενέργεια, για την ανακαίνιση των κτιρίων και των κατοικιών, με στόχο την αύξηση της ενεργειακής απόδοσης (...)», θεωρώντας ταυτόχρονα ότι «η άμεση και έμμεση στήριξη για τη χρήση ορυκτών καυσίμων θα πρέπει να διακοπεί»! Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε από τότε μέτρα ενάντια στη χρήση του λιγνίτη, με τη διακοπή κάθε στήριξης στη χρήση ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή Ενέργειας, προκαταλαμβάνοντας στην πραγματικότητα τις σημερινές εξελίξεις, πάντα στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης», της κερδοφορίας δηλαδή των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα των ΑΠΕ. Οσο κι αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει παιχνίδι με τις δίκαιες αντιδράσεις των κατοίκων στη Δυτική Μακεδονία, κάθεται ...«σ' αναμμένα κάρβουνα», εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής του και στον τομέα της Ενέργειας.

Κεριά

Πώς θα αντιμετωπιστούν οι αντιδράσεις κατοίκων για τις μπίζνες με τις ανεμογεννήτριες που «ξυρίζουν» και «βαραίνουν» με τόνους μπετό τους ορεινούς όγκους; «Υπάρχει τρόπος», ισχυρίστηκε ο υπουργός Ενέργειας σε συνέντευξή του. Και ειρωνευόμενος τις δίκαιες λαϊκές αντιδράσεις απάντησε: «Να ζούμε με κεριά...». Η κυβέρνηση μπορεί να στέκει «κερί αναμμένο» για τους σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων, που συνωστίζονται πάνω από το «ψητό» της «πράσινης ανάπτυξης», όμως τέτοιες ειρωνείες είναι σκέτη πρόκληση για το λαό. Γιατί την ίδια στιγμή που «κόβει και μοιράζει» την ενεργειακή πίτα στα μονοπώλια, υποσχόμενη επενδύσεις και πακτωλό εκατομμυρίων, τα «κεριά» είναι ήδη πραγματικότητα για χιλιάδες λαϊκά σπίτια, που έχουν αδυναμία πρόσβασης σε επαρκή ηλεκτρική ενέργεια για να καλύψουν ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες. Αυτό μαρτυρούν και οι κάμποσοι νεκροί που είχαμε για μια ακόμη χρονιά μέσα σε φτωχόσπιτα από αναθυμιάσεις και πυρκαγιές, στην προσπάθειά τους να προφυλαχθούν όπως όπως από το κρύο. Οπότε, τέτοια «αστειάκια» και ειρωνείες ας τα κρατήσουν για τα στρογγυλά τραπέζια με τους βιομήχανους και να μην τα απευθύνουν στο λαό, που η ενεργειακή φτώχεια, οι «απογειωμένοι» λογαριασμοί του ρεύματος, μαζί με τους εκβιασμούς και τις διακοπές, τους έχουν γίνει εφιάλτης...

Ερωτήματα

«Πόσες ώρες μπορείς να εργαστείς αποτελεσματικά τη μέρα;», «Σχεδιάζεις κάθε χρόνο αρκετές μέρες καλοκαιρινών διακοπών;», «Πόσο χρόνο θα χρειαστείς για να προσαρμοστείς και να συνεισφέρεις στην εταιρεία μας;». Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, και μάλιστα σε γραπτό ερωτηματολόγιο (!), ζητά εταιρεία που δραστηριοποιείται στον κλάδο των Τροφίμων, προκειμένου να «επιλέξει» προσωπικό. Οι υποψήφιοι καλούνται επίσης να απαντήσουν ποιον θεωρούν «επιτυχημένο μάνατζερ πωλήσεων», πώς θα «τερμάτιζαν τη συνεργασία με κάποιον υφιστάμενο» και με ποια κριτήρια θα προσλάμβαναν έναν εργαζόμενο. Κι όλα αυτά για μια θέση πωλητή, που κατατάσσεται 3η στη λίστα των «ειδικοτήτων», για τις οποίες οι εργοδότες δηλώνουν ότι δυσκολεύονται να βρουν προσωπικό. Κρίνοντας από το ερωτηματολόγιο, συμπεραίνει κανείς ότι ο καταλληλότερος εργαζόμενος την εποχή της ανάπτυξης είναι αυτός που δεν «καίγεται» να πάρει άδεια, άρα δεν τον νοιάζει να δουλεύει σαν το σκυλί, δεν κοιτάζει ωράρια, είναι πάντα στη διάθεση της εταιρείας και σε περίπτωση «ανέλιξης», δεν έχει πρόβλημα να «αμολήσει» και μια - δυο απολύσεις σε εργαζόμενους που δεν ικανοποιούν με τη δουλειά τους. Ποιος ξέρει... Στον επόμενο κύκλο προσλήψεων ίσως προστεθούν και άλλες κρίσιμες ερωτήσεις, όπως αν θέλουν οι εργαζόμενοι να πληρώνονται κάθε μήνα το μισθό τους, αν είναι διατεθειμένοι να δουλεύουν επτά μέρες τη βδομάδα, αν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν κάθε εργασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα για να διευκολύνουν την ανάπτυξη, για την οποία πασχίζουν εργοδότες και κυβερνήσεις.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1894 Οι αδελφοί Λιμιέρ εφευρίσκουν μία συσκευή που την ονομάζουν κινηματογράφο. Λειτουργεί ως κάμερα και ως μηχανή προβολής.

1945 Ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει τη Βουδαπέστη. Στις μάχες για την απελευθέρωσή της από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, που διήρκεσαν ενάμιση μήνα, ο Κόκκινος Στρατός είχε 80.000 νεκρούς και 240.000 τραυματίες.

1945 Ξεκινάει ο διήμερος βομβαρδισμός της Δρέσδης από τη βρετανική και αμερικανική Αεροπορία, που άφησε πίσω του πάνω από 120.000 νεκρούς. Πάνω από το 90% του ιστορικού κέντρου της πόλης καταστράφηκε, μαζί με σημαντικά πολιτιστικά μνημεία. Πρόκειται για έναν εγκληματικό βομβαρδισμό, που δεν εξυπηρετούσε απολύτως καμιά στρατιωτική σκοπιμότητα.

1947 Με συνδυασμένο χτύπημα το Συγκρότημα ανταρτών της Λακωνίας απελευθερώνει 224 κρατούμενους αγωνιστές από τις φυλακές Σπάρτης. Την ίδια μέρα τμήματα του ΔΣΕ μπαίνουν στο Κιλκίς και τη Νιγρίτα, ενώ βάλλουν κατά της Φλώρινας.

1961 Διαστημόπλοιο που θα φτάσει στην Αφροδίτη το Μάη ανακοινώνει πως εκτόξευσε η ΕΣΣΔ, που παραμένει πρωτοπόρα στην εξερεύνηση του Διαστήματος.

1963 Διαδήλωση φοιτητών που κράτησε 7 ώρες με σύνθημα «Παιδεία - Δημοκρατία». Κινητοποιήθηκαν πάνω από 3.000 αστυνομικοί. Στις συγκρούσεις που έγιναν, τραυματίστηκαν 10 φοιτητές και ένας αστυνομικός.

1975 Με την ανακήρυξη «Τουρκικού Ομόσπονδου Κράτους της Κύπρου» ο Ντενκτάς προχωρά στην εδραίωση των τετελεσμένων του «Αττίλα».

1991 Κατά τη διάρκεια του πολέμου στον Κόλπο, οι Αμερικανοί χτυπούν υπόγειο καταφύγιο της Βαγδάτης με δύο κατευθυνόμενες με λέιζερ «έξυπνες βόμβες». Εκατοντάδες άμαχοι Ιρακινοί, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά, πεθαίνουν με φριχτό τρόπο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ