Τετάρτη 13 Νοέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η αλήθεια για το «σχέδιο Ανάν»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το σχέδιο Ανάν κατοχυρώνει ένα διζωνικό, δικοινοτικό κράτος, με ενιαία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή εκπροσώπηση, λένε σε όλους τους τόνους, από προχθές το βράδυ, οι κυβερνώντες, σε μια προσπάθεια να εξωραΐσουν τα όσα απαράδεκτα περιέχονται σ' αυτό.

Ποια είναι η αλήθεια, όμως; Πρώτον, το σχέδιο Ανάν ουσιαστικά νομιμοποιεί, αντί να αναιρεί τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής, όπως απαιτούσαν οι παλιότερες αποφάσεις του ΟΗΕ. Δεύτερον, ουσιαστικά προωθεί τη θεσμοθέτηση δύο ξεχωριστών κρατών, με μια επίφαση ομοσπονδίας, ενιαίας κυριαρχίας και διεθνούς εκπροσώπησης, ολοφάνερα ιδιαίτερα δυσλειτουργικής στην πράξη. Τρίτον, θεσμοθετεί και, μάλιστα, υπεράνω της «ομοσπονδιακής εξουσίας», τη συγκρότηση οργάνων διαιτησίας και κηδεμόνευσης της τελευταίας, στα οποία θα μετέχουν και μη Κύπριοι (πχ Βρετανοί κλπ). Τέταρτον, επιβάλλει την παρουσία στο νησί μη κυπριακών στρατιωτικών δυνάμεων (ελληνικών, τουρκικών και πολυεθνικών - ΝΑΤΟικών) και, μάλιστα, για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.

Ουσιαστικά, δηλαδή, το «σχέδιο Ανάν», όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ και μια ελάχιστα δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, αλλά νομιμοποιεί και αναπαράγει τα σημερινά προβλήματα και αντιθέσεις (διχοτόμηση - δύο κράτη, πρόσφυγες, έποικοι, κλπ). Προωθώντας, μάλιστα, μια επίφαση ομοσπονδιακού κρατικού μορφώματος, χωρίς ουσιαστικές εξουσίες, άκρως δυσλειτουργικού και προβληματικού, διαμορφώνει από τώρα το πρόσφορο έδαφος για την παραπέρα όξυνση όλων των προβλημάτων και, επομένως, για την ανάγκη συνεχούς και μόνιμης επιτήρησης και επέμβασης των ιμπεριαλιστών «κηδεμόνων».

Το σύνθημα

«Οι Ιταλοί εργαζόμενοι πρέπει να φτιάξουν ένα κομμουνιστικό κόμμα». Αυτό το σύνθημα «άκουσε» να φωνάζουν οι διαδηλωτές του ΚΚΕ στη Φλωρεντία ένας από τους ανταποκριτές του «ανεξάρτητου» δικτύου «Indymedia», που διαμαρτύρονταν, μάλιστα, για το τι δουλιά έχουν οι ΚΚΕδες στη Φλωρεντία.

Καλά, ιταλικά δεν ήξερε. Δε ρώταγε..; Δεν του έκανε καν εντύπωση, γιατί οι Ιταλοί κομμουνιστές χειροκροτούσαν τους Ελληνες, όταν φώναζαν αυτό που περίπου άκουσε ο «ανεξάρτητος» ανταποκριτής; Θα μάθαινε τότε, πως το σύνθημα «Δεν υπάρχει κατάκτηση, δεν υπάρχει νίκη, χωρίς ένα μεγάλο κομμουνιστικό κόμμα» (αυτό φώναζαν, και μάλιστα στα ιταλικά, οι διαδηλωτές του ΚΚΕ) είναι ένα από τα πλέον αγαπημένα συνθήματα του πάλαι ποτέ Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ισως, όμως, και ήξερε και καταλάβαινε ο «ανεξάρτητος». Κι αφού δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτό που ευθέως δηλώνει το σύνθημα και χειροκροτούσαν οι Ιταλοί, έκανε την παραχάραξη. Ως γνήσιος αντικομμουνιστής.

Μοιάζουμε για αφελείς;..

Στις 8 παρά κάτι πήραμε το «σχέδιο Ανάν», έλεγε προχτές, αργά το βράδυ, ο Γ. Παπανδρέου, στη διάρκεια εκπομπής στο «Μέγκα». Και συμπλήρωνε ότι ο όγκος των 140 περίπου σελίδων του σχεδίου δεν είχε επιτρέψει μια προσεκτική ανάγνωσή του, πόσο μάλλον τη μελέτη του, στις ώρες που είχαν μεσολαβήσει από την έναρξη της εκπομπής. Τότε, όμως, πώς ο Κ. Σημίτης έκανε δηλώσεις στις 8.30, μόλις 45 λεπτά μετά την παραλαβή του σχεδίου, προεξοφλώντας ότι το «σχέδιο Ανάν» αποτελεί μια «αφετηρία διαπραγμάτευσης»; Χωρίς, να το διαβάσει προηγουμένως;

Ας μας επιτρέψει, λοιπόν, ο υπουργός Εξωτερικών, να πούμε πως ακούμε βερεσέ τα παραπάνω. Εδώ οι εφημερίδες είχαν και δημοσίευσαν βασικά σημεία του «σχεδίου Ανάν», και, μάλιστα, από την περασμένη βδομάδα, και θέλει να πιστέψουμε ότι η κυβέρνηση δεν ήξερε τίποτε; `Η, μήπως, θέλει να πιστέψουμε, σώνει και καλά, ότι ο Κ. Ανάν έφερε ένα σχέδιο, που ανατρέπει τη λογική όλων των μέχρι σήμερα αποφάσεων του ΟΗΕ για το Κυπριακό και αυτό έγινε χωρίς τις απαραίτητες - τουλάχιστον - διαβουλεύσεις, παρασκηνιακές επαφές και βολιδοσκοπήσεις με τα άμεσα ενδιαφερόμενα μέρη;

Το ψευτοδίλημμα

Ας κάνουν λίγο κράτει όλοι αυτοί που σείουν εκφοβιστικά το ψεύτικο και τεχνητό δίλημμα «λύση ή μη λύση», υπονοώντας ουσιαστικά, ότι η μη αποδοχή του σχεδίου Ανάν συνεπάγεται το χάος. Δηλαδή, αυτοί είναι υπέρ της οποιασδήποτε λύσης; Κι αν ναι, τότε, γιατί δεν το λένε καθαρά; Εάν, πάλι, δεν είναι υπέρ της οποιασδήποτε λύσης, γιατί δεν αραδιάζουν τα όποια επιχειρήματα έχουν υπέρ της συγκεκριμένης λύσης του σχεδίου Ανάν; Σε τι, για παράδειγμα, βοηθά το συγκεκριμένο σχέδιο στην προσέγγιση των δυο κοινοτήτων στην Κύπρο, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, στο ξεπέρασμα των υπαρκτών πολύχρονων μεταξύ τους αντιθέσεων, προβλημάτων και τριβών; Μήπως, όχι μόνο δεν κάνει αυτό, αλλά το αντίθετο; Μήπως, με την καθιέρωση δύο ξεχωριστών ουσιαστικά κρατών παγιώνει και αναπαράγει όλες τις μέχρι σήμερα αντιθέσεις; Μήπως, με την καθιέρωση ενός εκτρωματικού μορφώματος στη θέση της «ομοσπονδιακής» διοίκησης προεξοφλεί ουσιαστικά την ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των αντιθέσεων αυτών, όπως και τη γέννηση νέων και, επομένως, την επανάληψη - και, μάλιστα, σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση και ένταση - των αδιεξόδων στο πολύπαθο Νησί;

Εκτός και όλοι όσοι μεταχειρίζονται τα προαναφερόμενα ψευτοδιλήμματα, πιστεύουν ότι δεν έχει καμιά σημασία το περιεχόμενο της όποιας λύσης, αφού η Κύπρος θα ενταχθεί στον επίγειο... παράδεισο της ΕΕ. Είναι - θα λέγαμε - η... κοσμοπολίτικη αντίληψη των πραγμάτων. Η αντίληψη, που θέλει το κεφάλαιο πάντα στους κερδισμένους και τους λαούς να πληρώνουν τα σπασμένα.

Τα αστυνομικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΙΣΤΑ. Από ψυχολόγους, λέει ο Χρυσοχοΐδης, θα περάσουν 50 χιλιάδες αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ, οι οποίοι οπλοφορούν, για να κριθεί αν τελικά μπορούν να οπλοφορούν ή είναι επικίνδυνο πράγμα.

Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει είναι το εξής: Ο μέσος Αθηναίος πολίτης, ο οποίος σήμερα, κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, περνάει μπροστά από τουλάχιστον 100 κάννες όπλων και σκοπευτικά, πρέπει να αρχίσει να αισθάνεται ...άβολα και να ανησυχεί;

Γιατί, έτσι όπως έχει καταντήσει το πράγμα, με τους αστυνομικούς και τους κάθε λογής ειδικούς φρουρούς, που βρίσκεις σε κάθε γωνιά και κάθε δέκα μέτρα, ακόμη και μέσα στο Μετρό, οι οπλοφόροι είναι κάτι ...απόλυτα συνηθισμένο. Είναι πιο πολλοί κι από τα περίπτερα!

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ «αντικειμενική» εκτίμηση από την Κομισιόν: Αυξήθηκε, λέει, η απασχόληση στην Ευρωπαϊκή Ενωση με τη δημιουργία δύο εκατομμυρίων θέσεων εργασίας! Τη μικρολεπτομέρεια του πόσες θέσεις ...χάθηκαν, δε φαίνεται να τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους.

Βέβαια, το μυστικό βρίσκεται στην ...παραίνεση της Κομισιόν για «διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας», που πρέπει να συνεχιστούν και να ενισχυθούν. Με άλλα λόγια, δηλαδή, μιλάμε για την ενίσχυση (κυρίως) της μερικής απασχόλησης.

Οπότε καταλαβαίνετε και τι είδους θέσεις εργασίας είναι αυτές που δημιουργήθηκαν. Οπως και το πώς προέκυψαν. Πήραν ένα εκατομμύριο υπάρχουσες θέσεις και τις «μοίρασαν» σε δύο εκατομμύρια εργαζόμενους. Ισως και λιγότερες και τις πολλαπλασίασαν επί τρία...

ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ του υπουργείου Εθνικής Αμυνας υποτίθεται ότι συζήτησαν χτες οι αρμόδιοι υπουργοί, Χριστοδουλάκης και Παπαντωνίου. Στην πραγματικότητα, όμως, μίλησαν για την ιδιωτικοποίηση των αμυντικών βιομηχανιών! Αλλωστε, αμφότεροι είναι ειδήμονες σε θέματα ξεπουλήματος. Είμαστε σίγουροι...


Γρηγοριάδης Κώστας

Η μεθόδευση δείχνει πολλά

Περισσότερα ερωτηματικά από το ίδιο το «σχέδιο Ανάν» για τη λύση του Κυπριακού, δημιουργεί η μεθόδευση που το συνοδεύει. Και είναι περισσότερα και σοβαρότερα τα ερωτηματικά, γιατί μέσα από τη μεθόδευση αυτή, μπορεί να αναγνώσει κανείς όχι τόσο τις ρυθμίσεις που προωθούνται στις επιμέρους πτυχές του Κυπριακού προβλήματος με το εν λόγω κείμενο, αλλά την ίδια τη στρατηγική, τους απώτερους στόχους που έρχεται αυτό να εξυπηρετήσει.

Οι ασφυκτικοί χρονικοί περιορισμοί που μπαίνουν, κάνουν το κείμενο αυτό να μοιάζει περισσότερο με τελεσίγραφο παρά για ένα κείμενο-βάση για διαπραγμάτευση. Και είναι απορίας άξιο, πώς μετά από τόσες χιλιάδες ώρες διακοινοτικών συνομιλιών, διαπραγματεύσεων και διαβουλεύσεων, που επί τόσα χρόνια γίνονταν για το Κυπριακό, μπαίνει ένας περιορισμός επτά ημερών προκειμένου τα ενδιαφερόμενα μέρη να απαντήσουν στον ΓΓ του ΟΗΕ για το αν το αποδέχονται ή όχι. Ενας περιορισμός, που αν τα πράγματα ήταν έτσι όπως παρουσιάζονται, δηλαδή αν δεν είχε γίνει προσυνεννόηση, θα λειτουργούσε υπονομευτικά για την ίδια την πρωτοβουλία.

Το δε χρονοδιάγραμμα που συνοδεύει το σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο στις 12 Δεκέμβρη στην Κοπεγχάγη (σύνοδος κορυφής της ΕΕ) θα μπει η υπογραφή στην κατ' αρχήν συμφωνία, στις 30 Μάρτη 2003 θα γίνουν τα δύο δημοψηφίσματα στην Κύπρο και στις 14 Απρίλη (παραμονή της ένταξης στην ΕΕ) θα μπει η τελική υπογραφή στη συμφωνία, δημιουργεί και αυτό υποψίες. Κατ' αρχήν συνδέει άμεσα, βήμα προς βήμα, το όλο θέμα της λύσης του Κυπριακού με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρόκειται για έναν ωμό εκβιασμό, τις προϋποθέσεις για τον οποίο δημιούργησε η ελληνική πλευρά με τη στάση της, η οποία κατά τ' άλλα διαβεβαίωνε και συνεχίζει να διαβεβαιώνει ότι η ένταξη της Κύπρου δε συνδέεται με την επίλυση του πολιτικού προβλήματος.

Αν σκεφθεί κανείς ότι η πρόταση για επίλυση του Κυπριακού συμπίπτει και με μια άλλη συγκυρία: Στην Τουρκία η κυβέρνηση είναι υπό αναχώρηση και το τοπίο είναι ακόμα θολό για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Στην Κύπρο, στο μεν ελεύθερο τμήμα, για τον Φλεβάρη έχουν προκηρυχτεί προεδρικές εκλογές, στα δε κατεχόμενα ο Τουρκοκύπριος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας και είναι άγνωστο εάν και πότε θα μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.

Στον ίδιο προβληματισμό εντάσσεται και η σπουδή με την οποία η ελληνική κυβέρνηση, κυρίως αυτή, έσπευσε να υποδεχτεί θετικά το «σχέδιο Ανάν». Σα να ήταν έτοιμη από καιρό. Σα να το περίμενε. Σαν να συμμετείχε στη διαμόρφωσή του. Η στάση αυτή, αν μη τι άλλο, στο βαθμό που θα υπάρχει κάποια διαπραγμάτευση, θα δυσκολεύσει την ελληνική πλευρά.

Ολα λοιπόν αυτά βοηθάνε στην ανάγνωση της στρατηγικής και των απώτερων στόχων που εντάσσεται το σχέδιο Ανάν. Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Η Κύπρος, το αβύθιστο αεροπλανοφόρο των Αγγλοαμερικανών, πρέπει να απαλλαγεί από τις όποιες εκκρεμότητες του παρελθόντος. Κλείσιμο λοιπόν και όχι λύση του Κυπριακού και σε αυτό, όπως φαίνεται μέχρι στιγμής, η ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προσφέρει τις... καλές της υπηρεσίες.

«Αφετηρία» τραγικών εξελίξεων

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπορεί οι χτεσινές, κυρίως οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες, για να στηρίξουν τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, σχετικά με το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό, αλλά η πραγματικότητα βοά. Ας δούμε ορισμένες κρίσιμες πλευρές του θέματος.

Πρώτον, ο Κ. Σημίτης έσπευσε, προχτές, να χαρακτηρίσει το σχέδιο, ως «αφετηρία διαπραγμάτευσης». Η ελληνική κυβέρνηση, επομένως, αποδέχεται το σχέδιο, ως ένα πλαίσιο - τουλάχιστον - για την επίλυση του Κυπριακού. Το σχέδιο, όμως, «πετάει στο καλάθι των αχρήστων όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ για το Κυπριακό», όπως πολύ σωστά σημειώνει το πρώτο σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Δεν έχουμε, επομένως, μια κατ' αρχήν αποδοχή ενός δυσμενούς έστω πλαισίου, το οποίο θα τύχει σκληρής διαπραγμάτευσης, κλπ., κλπ., όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες και οι κάθε λογής απολογητές της πολιτικής τους, αλλά την αποδοχή μιας νέας βάσης για την αντιμετώπιση του προβλήματος, παρά και ενάντια σε όσα όριζαν οι μέχρι σήμερα αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Δε μιλάμε, επομένως, για τον όποιον επώδυνο αλλά έντιμο συμβιβασμό, κλπ., κλπ., όπως γράφουν και λένε οι κυβερνώντες και οι περί αυτών. Η αλήθεια είναι ότι το σχέδιο Ανάν είναι απαράδεκτο και άδικο και γι' αυτό ακριβώς το λόγο μη βιώσιμο και εξαιρετικά επικίνδυνο, για το άμεσο μέλλον της Κύπρου - και όχι μόνον - εφόσον βέβαια υιοθετηθεί τελικά.

Ο εκβιασμός

Δεύτερον, είναι ολοφάνερη η ευθεία και εκβιαστική σύνδεση της προώθησης του «σχεδίου Ανάν», με την προωθούμενη την ίδια περίοδο ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Ο ΓΓ του ΟΗΕ απαιτεί την εντός επτά ημερών πρώτη απάντηση αποδοχής του σχεδίου, ως πλαισίου διαπραγμάτευσης. Απαιτεί, επίσης, την εξασφάλιση μιας πρώτης ουσιαστικής συμφωνίας επί του περιεχομένου (συμφωνία αυτοδέσμευσης) μέχρι τις 12 Δεκέμβρη, όταν θα γίνει η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, όπου θα παρθούν οι αποφάσεις για τη διεύρυνση της Κοινότητας, ώστε (το πιθανότερο) το σχέδιο και όσα προβλέπει να συμπεριληφθούν στα έγγραφα ένταξης της Κύπρου. Και, τέλος, το σχέδιο απαιτεί και τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων μέχρι τις 30 Μάρτη 2003 και την υπογραφή της οριστικής συμφωνίας μέχρι τις 16 Απρίλη. Δηλαδή, πριν από την οριστική επικύρωση της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ την ίδια περίοδο.

Ουσιαστικά, οι εμπνευστές του σχεδίου (ΗΠΑ και κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ) βάζουν τον κυπριακό λαό - ιδιαίτερα τους Ελληνοκύπριους - μπροστά στο εξής εκβιαστικό δίλημμα: `Η αποδέχεστε το απαράδεκτο «σχέδιο Ανάν», ή, ακόμη κι αν δεν αμφισβητηθεί η πορεία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, η τελευταία θα συμπεριλάβει μόνο τη Νότια Κύπρο και, άρα, θα σημάνει την οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Βάζουν, δηλαδή, μπροστά τους ένα κακό κι ένα κάκιστο. Και, μάλιστα, είναι πολύ δύσκολο να εκτιμήσεις, ποιο είναι το ένα και ποιο το άλλο...

Ο επιμερισμός των ευθυνών

Η σημερινή τραγική κατάληξη, βέβαια, του Κυπριακού δεν ήρθε τυχαία, ούτε από μόνη της. Ούτε αποτελεί, απλώς και μόνο, μια συνέπεια των υπαρκτών, αρνητικών διεθνών συσχετισμών δυνάμεων ή της σοβαρής παραπέρα χειροτέρευσής τους, μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αποτελεί, πρώτα και κύρια, το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και, ιδιαίτερα, τα τελευταία. Και οι μεν ευθύνες των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, άλλων μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (π.χ. Γερμανίας), όπως και της εκάστοτε τουρκικής ηγεσίας, είναι τεράστιες, εγκληματικές και σε όλο τον κόσμο φανερές και γνωστές. Πελώριες, όμως, είναι και οι ευθύνες των ελληνικών και κυπριακών κυβερνήσεων αυτής της περιόδου. Κυρίως, γιατί ακολούθησαν μια πολιτική συνεχώς αυξανόμενης υποβάθμισης του διεθνούς χαρακτήρα του Κυπριακού και όλο και μεγαλύτερου εγκλωβισμού του προβλήματος στα ιμπεριαλιστικά ευρω-ΝΑΤΟικά γρανάζια. Ακόμη, γιατί συνομολόγησαν και συνέπραξαν - με τη μέθοδο της συνεχούς διολίσθησης - στην απαξίωση και, τελικά, στην ανατροπή των παλιότερων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των Γενικών Συνελεύσεων του ΟΗΕ, που κατοχύρωναν τους ελάχιστους όρους, για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση.

Οι κομπορρημοσύνες των κυβερνώντων, επομένως, περί «ιστορικής ευκαιρίας» κλπ., αποτελούν μια θρασύτατη υποκρισία - για να μην πούμε κάτι πολύ βαρύτερο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Το «Πολυτεχνείο» στους αγώνες μας

Η φετινή επέτειος για τα 29 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια συγκυρία κατά την οποία εντείνεται η εξάρτηση της χώρας, με το όλο και μεγαλύτερο δέσιμό της στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, πράγμα που θέτει το λαό σε νέους κινδύνους. Ενώ ήδη προετοιμάζεται το νέο ματοκύλισμα στο Ιράκ και η λεγόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία θέτει στο στόχαστρο όσους αντιστέκονται, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενη από τις άλλες δυνάμεις της ευρω-υποταγής, ετοιμάζεται να προσφέρει νέα εκδούλευση στους τρομοκράτες ιμπεριαλιστές. Από κοντά έρχεται και η δήθεν επίλυση του κυπριακού ζητήματος την οποία ετοίμασαν οι Αμερικανοβρετανοί και πάσαρε ο ΓΓ του ΟΗΕ, που δεν είναι τίποτε άλλο από την επιβολή της πολιτικής του ιμπεριαλισμού, ο οποίος θέλει την Κύπρο «πιόνι» στα χέρια του και ένα «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» για τα σχέδιά του στην ευρύτερη περιοχή.

Σε αυτό το φόντο θα τιμήσουμε και φέτος τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 ενάντια στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στη στρατιωτικοφασιστική χούντα. Την ίδια στιγμή η πολιτική της κυβέρνησης πλήττει τα λαϊκά στρώματα, με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις να σαρώνουν κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, από το δικαίωμα στη δουλιά και την Κοινωνική Ασφάλιση, τις παροχές Υγείας, την εκπαίδευση, μέχρι το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο.

Η επικαιρότητα του αντιιμπεριαλιστικού μηνύματος των αγώνων του 1973, με κορύφωση το Πολυτεχνείο, είναι σήμερα ακόμα μεγαλύτερη. Το συμβολικό σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», σήμερα με άλλο περιεχόμενο, είναι επίκαιρο και ζωντανό. Εκφράζεται στις λαϊκές και νεολαιίστικες διεκδικήσεις για σταθερή δουλιά με δικαιώματα, για πραγματικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις, για να μη βγαίνουν Ελληνόπουλα από τα σύνορα της χώρας και να γίνονται υποχείρια στα σφαγεία και στους τυχοδιωκτισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Το τότε και το τώρα μπορεί να διαφέρουν, ως προς τις συνθήκες. Στο διά ταύτα όμως η σημερινή δικτατορία της άρχουσας τάξης, με τη «νέα τάξη» να ρίχνει βαριά τη σκιά της, είναι το ίδιο επιβλαβής για τους λαούς. Και οι λαοί αφυπνίζονται, συντονίζονται και δυναμώνει όλο και περισσότερο το αντιιμπεριαλιστικό ρεύμα της σύγκρουσης με τη σημερινή βαρβαρότητα. Και ο φετινός αγωνιστικός γιορτασμός του Πολυτεχνείου και η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία πρέπει να αποτελέσουν άλλον ένα σταθμό στην πάλη του λαού μας για το δικαίωμα στο ψωμί, στη δουλιά, στη μόρφωση, στη ζωή. Κατά της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας. Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο νέο πόλεμο που προετοιμάζεται κατά του Ιράκ και στη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτόν. Επιβάλλεται πολύ περισσότερο η διαδήλωση της Κυριακής να είναι δυναμική απάντηση κόντρα στη συναίνεση, στην υποταγή, στην ηττοπάθεια και στη μοιρολατρία.

Απαράδεκτο

Ανήθικο το σχέδιο,

το βλέπεις, μάτι βγάζει,

με έκτρωμα

κι εξάμβλωμα

από δυο μίλια μοιάζει,

αλλά πώς ήταν δυνατό

να 'ναι σωστό

κι εντάξει

αφού σαφώς το σύνταξε

η μαύρη «νέα τάξη»!

* * *

Ανήθικο το σχέδιο

των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,

α, μη γελιέστε

που φαρδιά

γράφει ΟΗΕ από κάτω,

του διεθνούς

οργανισμού,

το ξέρω, έχει τη βούλα,

μα από πίσω κρύβεται

η Αμερική η τσούλα!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ