Μιλάνε στον «Ριζοσπάστη» εκπρόσωποι από σωματεία που στηρίζουν την πρωτοβουλία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων
Λίγες μέρες απέμειναν μέχρι τα συλλαλητήρια στις 17 Οκτώβρη, στα οποία καλούν περισσότερες από 430 συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα, διεκδικώντας ανάκτηση απωλειών, αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, κατάργηση των αντεργατικών νόμων, ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Στο μεγάλο συλλαλητήριο που θα γίνει τη Δευτέρα στο Σύνταγμα, στις 6.30 μ.μ., τα συνδικάτα θα παραδώσουν στα κόμματα, πλην της Χρυσής Αυγής, το σχέδιο νόμου που συντάχθηκε με πρωτοβουλία τους για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την κατάργηση προηγούμενων αντεργατικών νόμων.
Με αφορμή τα συλλαλητήρια στις 17 Οκτώβρη και την απήχηση που συναντά η πρωτοβουλία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων για την οργάνωση της πάλης με αιχμή της Συλλογικές Συμβάσεις, ο «Ριζοσπάστης» απευθύνθηκε στους εκπροσώπους τριών συνδικαλιστικών οργανώσεων από τις εκατοντάδες που συνυπογράφουν το κάλεσμα και τους ζήτησε δυο λόγια για την απόφασή τους να συμμετέχουν και να στηρίξουν ενεργά αυτή την πρωτοβουλία.
Ο Μπάμπης Λάμπρου, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων «ΑΜΣΤΕΛ» Αθήνας, είπε στον «Ριζοσπάστη»: «Το Σωματείο των Εργαζομένων στην "ΑΜΣΤΕΛ", στην Αθήνα, δεν σταμάτησε ποτέ και ούτε παραιτήθηκε από τον αγώνα του για την υπογραφή επιχειρησιακών και κλαδικών συμβάσεων.
Ακόμα και μετά τις ανατροπές που έγιναν στα Εργασιακά, το σωματείο μας συνέχισε να παλεύει και να υπογράφει επιχειρησιακές συμβάσεις που διασφαλίζουν μισθούς και παροχές, ενώ παράλληλα δεν σταμάτησε να συμμετέχει ενεργά στο πλευρό της Ομοσπονδίας στον αγώνα για την υπογραφή και κλαδικής σύμβασης.
Είμαστε από τα πρώτα σωματεία που υπογράψαμε το κάλεσμα και συμμετέχουμε σε όλες τις δράσεις, σε όλες τις συγκεντρώσεις, όπως στη συνέντευξη Τύπου που έγινε στο υπουργείο Εργασίας, μέσω του εκπροσώπου μας. Ετσι θα συμμετέχουμε και στο μεγάλο συλλαλητήριο που θα γίνει στις 17 Οκτώβρη, για την κατάθεση του σχεδίου νόμου που αφορά στην επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων, μισθών και παροχών στα επίπεδα πριν την κρίση.
Ο αγώνας για την υπογραφή της κλαδικής σύμβασης θα είναι σε όλα τα επίπεδα και εμείς θα συμμετέχουμε σε όλες τις δράσεις. Από την κοινοβουλευτική παρέμβαση, όπως τώρα με το σχέδιο νόμου, μέχρι τις συγκεντρώσεις και την ενημέρωση όλων των εργαζομένων για την αναγκαιότητα κανένας εργαζόμενος να μην είναι χωρίς σύμβαση. Το σχέδιο νόμου για τις κλαδικές που έχουν προσυπογράψει πάνω από 400 συνδικαλιστικές οργανώσεις, είναι η απόδειξη της αναγκαιότητας να ψηφιστεί στη Βουλή».
Η Γεωργία Μπάτσιου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα» (ΚΠΠΑ), δήλωσε: «Συμμετέχουμε στην πρωτοβουλία των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων, διεκδικώντας την ανάκτηση όλων των απωλειών που είχαμε από την περίοδο της κρίσης και οι οποίες είναι πολύ μεγάλες.
Κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι είναι "περασμένα - ξεχασμένα" αυτά που με κόπο κατακτήσαμε και μας τα πήραν μέσα σε μια νύχτα τα προηγούμενα χρόνια, είτε οι απώλειες αφορούν στους μισθούς, είτε στα επιδόματα, είτε στις συντάξεις, είτε γενικά στα δικαιώματα.
Εμείς που δουλεύουμε στην Πρόνοια, ζούμε από πρώτο χέρι τόσο τις περικοπές στις δικές μας αποδοχές, όσο και γενικότερα τις μειώσεις στα κονδύλια του κράτους γι' αυτόν τον ευαίσθητο τομέα. Διεκδικούμε να μη δουλεύει κανείς με μισθό μικρότερο από 751 ευρώ, να μην υπάρχει εργαζόμενος που να μην καλύπτεται από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Μπορούμε να πετύχουμε πολλά και κυρίως να ανοίξουμε καινούργιους δρόμους με τις διεκδικήσεις μας, αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πιστέψουμε στη δύναμή μας, την οποία ακόμα δεν έχουμε δοκιμάσει. Ξέρουμε ότι ο αγώνας δεν είναι εύκολος, επειδή η εργοδοσία, οι εκμεταλλευτές μας, έχουν εξοπλιστεί από όλες τις κυβερνήσεις, και τη σημερινή, με ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο.
Ξέρουμε ότι όλα τα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ είναι εναντίον μας. Συντασσόμαστε με τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε έναν κοινό αγώνα και καλούμε κι άλλα σωματεία να στηρίξουν την πρωτοβουλία και να συμμετέχουν μαζικά στο συλλαλητήριο στις 17 Οκτώβρη».
Ο Χρήστος Αντωνίου, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο νοσοκομείο «Αγία Ολγα», έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Ο Σύλλογός μας ομόφωνα αποφάσισε να στηρίξει το κείμενο των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, όπως και το σχέδιο νόμου που συντάχθηκε με πρωτοβουλία τους και θα το καταθέσουμε τη Δευτέρα στα κόμματα, με το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Ολα όσα περιγράφει το σχέδιο νόμου μάς βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους και είναι και δικές μας θέσεις.
Συμπορευόμαστε με τα αιτήματα που προβάλλει το κάλεσμα των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων, διεκδικώντας μαζί με εκατοντάδες άλλα σωματεία την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Ειδικά για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αγωνιζόμαστε ενάντια στο νέο μισθολόγιο και τη νέα αξιολόγηση, διεκδικούμε επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, συνολικά την κάλυψη των μεγάλων απωλειών που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Είναι βέβαιο ότι μόνο όλοι μαζί και όχι ο καθένας μόνος του μπορούμε να αποκρούσουμε την επίθεση που εξαπολύουν οργανωμένα σε βάρος μας κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ».
Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:
-- Δηλώσεις συνδικαλιστών και ρεπορτάζ από την προετοιμασία των συλλαλητηρίων στις 17 Οκτώβρη.
-- Παρεμβάσεις της Δικαιοσύνης στο συνδικαλιστικό κίνημα: Η περίπτωση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία.
-- Συνέντευξη για την πείρα από την οργάνωση της πάλης σε χώρους του Δημοσίου.
-- Αρθρο: Στη Σαντορίνη μέσω... Δυτικής Αθήνας: Ενα επιχειρηματικό πείραμα στο χώρο της Υγείας.
Εκτός από την Αθήνα, συλλαλητήρια στις 17 Οκτώβρη έχουν προγραμματιστεί επίσης σε Θεσσαλονίκη (6.30 μ.μ., Αγαλμα Βενιζέλου), Αγρίνιο (7 μ.μ., κεντρική πλατεία), Αλεξανδρούπολη (7 μ.μ., Δημαρχείο), Γιάννενα (6.30 μ.μ., Δημαρχείο), Ζάκυνθος (7.30 μ.μ., Εργατικό Κέντρο), Ηράκλειο (7 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας), Καβάλα (6.30 μ.μ., πλατεία Καπνεργάτη), Καστοριά (6.30 μ.μ., πρώην Νομαρχία), Κεφαλονιά (7 μ.μ., Εργατικό Κέντρο), Κοζάνη (7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία), Κως (6.30 μ.μ., πικετοφορία από το Εργατικό Κέντρο), Λάρισα (7 μ.μ., κεντρική πλατεία), Λαμία (7 μ.μ., πλ. Πάρκου), Λευκάδα (6.30 μ.μ., Αη Μηνά), Πάτρα (6.30 μ.μ, πλατεία Γεωργίου), Πτολεμαΐδα (7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία), Ρέθυμνο (7.30 μ.μ., πλατεία τεσσάρων Μαρτύρων), Χανιά (7 μ.μ., πλατεία Νέων Καταστημάτων). Την Τρίτη 18 Οκτώβρη σε Βόλο, (6.30 μ.μ., πλατεία Πανεπιστημίου), Κατερίνη (6.30 μ.μ., Συντριβάνι - Πλατάνι), Νάουσα (6.30 μ.μ., πλατεία Νάουσας), Χαλκίδα (6.30 μ.μ., πλατεία Αγοράς).
Ενδεικτικές είναι οι παρακάτω πρωτοβουλίες που παίρνουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, προετοιμάζοντας τα συλλαλητήρια: Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας συνεχίζει τις συνελεύσεις στα Παραρτήματά τους. Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας οργανώνει σύσκεψη την Κυριακή. Στην Πάτρα, 21 πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία θα παραχωρήσουν κοινή συνέντευξη Τύπου, αύριο Παρασκευή 14/10, στις 11 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο (4ος όροφος). Το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας - Βόνιτσας καλεί σε σύσκεψη την Κυριακή 16/10, στις 7 μ.μ., στα γραφεία του. Εκδήλωση για τις Συλλογικές Συμβάσεις οργανώνει η Γραμματεία Εύβοιας του ΠΑΜΕ σήμερα Πέμπτη, στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Εύβοιας (Φριζή 10, Χαλκίδα).
Επίσης: Το Συνδικάτο Οικοδόμων Πάτρας καλεί σε σύσκεψη το Σάββατο 15/10, στις 7.30 μ.μ., στην αίθουσα του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου Πατρών. Το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας οργανώνει σύσκεψη - συζήτηση για τις ΣΣΕ, τη Δευτέρα 17/10, στις 7 μ.μ., στο κτίριό του. Συνέντευξη Τύπου θα παραχωρήσουν σωματεία της Μαγνησίας, σήμερα, στις 11 π.μ., στο ΕΚ Βόλου.
Συζήτηση με την Βέτα Πανουτσάκου, πρόεδρο του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
-- Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό της περιόδου από τις τελευταίες αρχαιρεσίες, ποια στοιχεία ξεχωρίζετε στη δράση του Συλλόγου;
-- Να πούμε καταρχάς ότι οι εκλογές στο Σύλλογο των εργαζομένων στην Περιφέρεια Αττικής έγιναν τον περασμένο Δεκέμβρη. Η παράταξη της ΔΑΣ, που στηρίχτηκε από το ΠΑΜΕ, βγήκε 1η δύναμη και αναλάβαμε τη θέση του προέδρου, χωρίς να έχουμε την πλειοψηφία στο νέο ΔΣ.
Αξιοποιούμε τη θέση αυτή, για να φέρνουμε στην πρώτη γραμμή των συζητήσεων και των παρεμβάσεων του Συλλόγου τα ζητήματα που απασχολούν τους συναδέλφους, τα οξυμένα προβλήματα που θέλουν λύση, αναλύοντάς τα από τη σκοπιά των πραγματικών αιτιών και προβάλλοντας τη γενικότερη διέξοδο που παλεύουμε στο κίνημα.
Τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης έφεραν με σφοδρότητα στην πρώτη γραμμή την ανάγκη ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος, με ζωντάνεμα της λειτουργίας των σωματείων, ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων και συσπείρωση σε γραμμή πάλης που να υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα των εργατοϋπαλλήλων.
Σ' αυτή την κατεύθυνση, ένας από τους πρώτους στόχους που βάζουμε είναι να φέρουμε κοντά στο Σωματείο τους συναδέλφους. Τα γραφεία του Συλλόγου να είναι το «σπίτι» τους και εμείς το στήριγμά τους.
-- Πώς εκφράζεται αυτό στην πράξη;
-- Με αυτά κατά νου, από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίζουμε τον Σύλλογό μας σαν εργαλείο παρέμβασης για όλες τις πλευρές της ζωής όλων των εργαζομένων. Δεν αφήσαμε να πέσει τίποτα κάτω..., μικρό και μεγάλο, γενικό και ειδικό... Από τις «αυθαίρετες» μετακινήσεις υπαλλήλων που έκανε η Περιφερειακή Αρχή, έως τις απώλειες στους μισθούς μας. Από την ανάγκη κάλυψης σε παιδικούς σταθμούς και κατασκηνώσεις, έως την κατάργηση των αποζημιώσεων με το «νέο» μισθολόγιο σε αρκετούς συναδέλφους. Από τη μεταφορά της μισθοδοσίας μας στους ΚΑΠ, έως τις ιδιωτικοποιήσεις που προχωράνε ταχύτατα κυβέρνηση και Περιφερειακή Αρχή.
Πήραμε πρωτοβουλίες για όλα σχεδόν τα ζητήματα. Προχωρήσαμε σε στάσεις εργασίας και κινητοποιήσεις για διάφορα θέματα. Προχωρήσαμε σε εκδήλωση για το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό σε συνεργασία με την Επιτροπή Ειρήνης Ιλίου. Φτιάξαμε ομάδες δουλειάς.
Με λίγα λόγια, προσπαθούμε να παρεμβαίνουμε παντού. Αξιοποιήσαμε πολιτιστικές δράσεις για να «ξεβουλώσουμε» αυτιά, να σπάσουμε προκαταλήψεις, να συσπειρώσουμε περισσότερο κόσμο στο Σύλλογο, να δυναμώσουν οι δεσμοί των εργαζομένων, να κάνουμε συμμέτοχους όσο περισσότερους συναδέλφους μπορούμε, παίρνοντας υπόψη τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα αυτών και των οικογενειών τους.
Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε ιδιαίτερα στην πολιτιστική ομάδα του Συλλόγου, η οποία έδωσε ώθηση στους μεταξύ μας δεσμούς, με τις επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, με το στήσιμο του Μουσικού Σχήματος του Συλλόγου, που καλύπτει πλέον τις ανάγκες σε διάφορες εκδηλώσεις μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην επίσκεψη που οργανώσαμε στο Μουσείο της Ακρόπολης, αλλά και στην επίσκεψη με πούλμαν στην Επίδαυρο, όπου παρακολουθήσαμε θεατρική παράσταση στο αρχαίο θέατρο, συμμετείχαν πάνω από 600 συνάδελφοι στην καθεμία.
Ηδη, διοργανώσαμε με μεγάλη επιτυχία την 1η Εκθεση Εικαστικών συναδέλφων μας, σε αίθουσα της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά, όπου θαυμάσαμε την καταπληκτική τους δουλειά. Προετοιμάζουμε εκδήλωση για το «Πολυτεχνείο» και είναι στα σκαριά οι δράσεις της αθλητικής ομάδας, που φτιάξαμε, μιας και στην Περιφέρεια Αττικής έχουμε δεκάδες συναδέλφους αθλητές και πρωταθλητές, που έχουν όρεξη και μεράκι να κάνουν ό,τι μπορούν για να βάλουν την άσκηση και τη φυσική αγωγή στη ζωή των εργαζομένων.
-- Πώς ανταποκρίνονται οι εργαζόμενοι σ' αυτές τις πρωτοβουλίες;
-- Οι συνάδελφοι αγκαλιάζουν κάθε γνήσια πρωτοβουλία. Καταλαβαίνουν ποιες δυνάμεις παλεύουν για να ορθώσουν ανάστημα οι εργαζόμενοι και ποιες βάζουν πλάτη στις κυβερνήσεις και τους εργοδότες. Καταλαβαίνουν στην πράξη τι σημαίνει ταξικό κίνημα. Για μας, εξάλλου, επιθετική γραμμή στο κίνημα δεν σημαίνει να σηκώνω τείχη ανάμεσα στους εργαζόμενους, που πιστεύουν «σε άλλο θεό». Σημαίνει ικανότητα να βοηθάω στο προχώρημα της σκέψης, στο βάθεμα των κριτηρίων, στην ενίσχυση της ταξικής αντίληψης και στάσης κάθε εργαζόμενου.
Επιθετική γραμμή σημαίνει ότι μπαίνουμε μπροστά, δείχνουμε το δρόμο, κάνουμε ορατό και κατανοητό το μονόδρομο της αντικαπιταλιστικής πάλης. Σημαίνει ότι με πολλή πρακτική δουλειά, με πρωτοβουλίες και με ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση, ακυρώνουμε στην πράξη τα τείχη της αντι-ΠΑΜΕ επίθεσης, που σηκώνουν οι άλλες πολιτικο-συνδικαλιστικές ηγεσίες, θέλοντας να βάλουν εμπόδια στην παρέμβασή μας. Γι' αυτό, εξάλλου, και στο Σύλλογο της Περιφέρειας Αττικής, ιδιαίτερα η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΑΣΚΕ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να σαμποτάρει όλες τις δράσεις.
Με αυτήν τη λογική και πρακτική και με πολλή συλλογική δουλειά, ενισχύσαμε το κύρος μας στους εργαζόμενους, τόσο στα άλλα σωματεία της Ομοσπονδίας μας, όσο και στο Δημόσιο γενικότερα. Αυτή η δουλειά, έπαιξε τελικά καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή συσχετισμών και στην Ομοσπονδία.
-- Πρόσφατα, πήρατε σαν Σύλλογος μια πρωτοβουλία συντονισμού με άλλα σωματεία του χώρου σας για ορισμένα κοινά προβλήματα. Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενο αυτής της παρέμβασης.
-- Η πρωτοβουλία που πήραμε στο ΔΣ του Συλλόγου μας να δράσουμε για το ζήτημα της λειψής αναγνώρισης της προϋπηρεσίας των δημοσίων υπαλλήλων στον ιδιωτικό τομέα, ζήτημα αιχμής στην τωρινή επικαιρότητα των δημοσίων υπαλλήλων, ζήτημα που υποκριτικά λέει η κυβέρνηση ότι ρύθμισε, πήρε «σάρκα και οστά» με τη διοργάνωση παράστασης διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εσωτερικών.
Καλέσαμε κι άλλα σωματεία, και στο αίτημα για πλήρη αναγνώριση της προϋπηρεσίας, «ξεπάγωμα» της μισθολογικής εξέλιξης, κάλυψη των μισθολογικών απωλειών, συμφώνησαν και ανταποκρίθηκαν 22 πρωτοβάθμια Σωματεία και τέσσερις Ομοσπονδίες.
Βγήκαν ανακοινώσεις από τα σωματεία, η κινητοποίηση δουλεύτηκε και μέσα σε λίγες μέρες πραγματοποιήσαμε μια μαζική παράσταση διαμαρτυρίας των ΔΣ, με 80 συνδικαλιστές, αντιπροσωπεία των οποίων συναντήθηκε με τον υπουργό.
Η πρωτοβουλία αυτή ήταν συνέχεια των συζητήσεων που έγιναν και του προβληματισμού που αναπτύχθηκε στο Διοικητικό μας Συμβούλιο, για το πώς θα εξειδικεύσουμε και θα αναδείξουμε το κάλεσμα Σωματείων, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, με αιχμή τις ΣΣΕ, για το οποίο πήραμε απόφαση και το συνυπογράψαμε.
Ταυτόχρονα, το ζήτημα της κάλυψης των απωλειών, μας έδωσε τη δυνατότητα να ανοίξουμε ζητήματα για την «ανάπτυξη», για το αν οι εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν με την ψευδαίσθηση ότι θα δικαιωθούν τα αιτήματά τους, όταν πάρει μπρος η καπιταλιστική οικονομία, ποια είναι η διέξοδος κ.λπ.
-- Πώς σκοπεύετε να δώσετε συνέχεια και τι συμπεράσματα προκύπτουν από πρωτοβουλίες όπως αυτήν που περιγράψατε;
-- Κατ' αρχάς, σε ό,τι αφορά το Σύλλογό μας, η μάχη που δίνουμε τώρα είναι να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στο συλλαλητήριο των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων και των συνδικάτων, στις 17 Οκτώβρη στο Σύνταγμα. Να συζητήσουμε με περισσότερους εργαζόμενους το πλαίσιο αυτής της μεγάλης κινητοποίησης, που στηρίζεται από 430 και πλέον σωματεία μέχρι σήμερα.
Παράλληλα, στη βάση του συντονισμού που επιτεύχθηκε με άλλα σωματεία του χώρου, συζητάμε τώρα για το πώς θα υπάρξει συνέχεια. Μπορούμε να συνεχίσουμε την κοινή δράση με τα σωματεία αυτά, να πολλαπλασιάσουμε τις πρωτοβουλίες μας. Ηδη μερικοί εκφράστηκαν και είπαν ότι έχουν δίκιο τα Εργατικά Κέντρα και οι Ομοσπονδίες με το πλαίσιο διεκδίκησης για τις ΣΣΕ που βάζουν. Αλλοι πρότειναν να συνεχίσουμε με τη διεκδίκηση για κάλυψη των αναγκών σε Παιδικούς Σταθμούς.
Απευθύνουμε κάλεσμα στα σωματεία να βάλουν τα ζητήματα της προϋπηρεσίας και της κάλυψης των απωλειών σε Γενικές Συνελεύσεις. Καθορίζουμε το επόμενο βήμα κινητοποίησης και ταυτόχρονα απευθύνουμε κάλεσμα και σε άλλα Σωματεία να πάρουν μέρος. Παίρνουμε πρωτοβουλίες και ενοποιούμε αυτές που υπάρχουν για τους Παιδικούς Σταθμούς.
Δουλεύουμε με το κάλεσμα των Σωματείων - Ομοσπονδιών - Εργατικών Κέντρων για τις ΣΣΕ στα Σωματεία που μετέχουν στις πρωτοβουλίες και δεν έχουν πάρει ακόμα αποφάσεις. Δουλεύουμε με αυτά τα Σωματεία και για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ. Συνεχίζουμε να δουλεύουμε με το δικό μας σχέδιο παρέμβασης, βάζοντας στη μάχη όσες περισσότερες δυνάμεις μπορούμε.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιβεβαιώνεται καθημερινά είναι ότι στα σωματεία, «κάτω» στους εργαζόμενους, υπάρχουν δυνατότητες ακόμα και σε χώρους με αρνητικούς συσχετισμούς, να συσπειρώσουμε συναδέλφους, να τραβάμε μπροστά.
Απαραίτητο, βέβαια, είναι εμείς να δρούμε με πείσμα και επιμονή, με εμπιστοσύνη σε έναν κόσμο καλοπροαίρετο, που διατηρεί επιφυλάξεις και διαφωνίες μαζί μας, αλλά καταλαβαίνει ότι η γραμμή υπεράσπισης των ταξικών συμφερόντων, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς, είναι γραμμή δύσκολη μεν, δίκαιη και αναγκαία δε.
«Προσάναμμα» για να καούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα στη διαπραγμάτευση κυβέρνησης - κουαρτέτου είναι η νομολογία που δημιουργούν οι δικαστικές αποφάσεις για το συνδικαλιστικό κίνημα
Υπενθυμίζεται ότι το 29ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), που έγινε στα τέλη Μάη, είχε αποκλείσει ομόφωνα το σωματείο εργαζομένων στην Alpha Bank, καθώς η διοίκηση του σωματείου δεν είχε τηρήσει τις προβλεπόμενες από το καταστατικό του ΕΚΑ διαδικασίες. Συγκεκριμένα, εμφάνιζε ψηφίσαντες για την Αθήνα απ' όλη την Ελλάδα και μάλιστα χωρίς τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα. Επιπλέον, έχοντας τις πλάτες των τραπεζιτών και του κράτους, αρνούνταν να προσκομίσει και οποιοδήποτε στοιχείο για τους ψηφίσαντες που παρουσίαζε.
Το σωματείο, με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, στράφηκε κατά της απόφασης του Συνεδρίου και το δικαστήριο την έκανε δεκτή, προσθέτοντας μάλιστα: «Ο έλεγχος του κύρους των κάθε φύσεως εκλογών των οργάνων σωματείων απόκειται στη δικαιοδοτική κρίση των Δικαστηρίων και όχι των Διοικητικών Συμβουλίων ή Γενικών Συνελεύσεων (σ.σ. στη συγκεκριμένη περίπτωση ως γενική συνέλευση θεωρείται το Συνέδριο του ΕΚΑ) των υπερκείμενων οργανώσεων, τα οποία δεσμεύονται από το εκλογικό αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών της πρωτοβάθμιας οργάνωσης - μέλους της, που αφορά την εκλογή των αντιπροσώπων τους για τα συνέδρια των τελευταίων».
Με την απόφασή του, το Πρωτοδικείο δεν αναγνωρίζει στα συνδικάτα το δικαίωμα να ελέγχουν το κατά πόσο τηρούνται οι καταστατικές διαδικασίες που αφορούν, έτσι ή αλλιώς, στη συγκρότηση των οργάνων τους. Μια άμεση συνέπεια αυτής της απόφασης είναι η εξής: Κάθε σωματείο που θα εξασφαλίζει μια υπογραφή του δικαστικού αντιπροσώπου στο πρακτικό των αρχαιρεσιών τους, θα μπορεί ανεξέλεγκτα να συμμετέχει στα συνέδρια των δευτεροβάθμιων οργάνων και να διαμορφώνει συσχετισμούς, ακόμα κι αν οι εκλογές του έγιναν με παράνομους, νόθους, ή παράτυπους τρόπους.
Τα παραδείγματα τέτοιων αρχαιρεσιών είναι ανεξάντλητα και η επίδρασή τους φτάνει μέχρι και στην αποτύπωση των συσχετισμών στο επίπεδο της ΓΣΕΕ. Αν, μάλιστα, τα καταστατικά των σωματείων γίνονται κουρελόχαρτο μπροστά στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι ο έλεγχος της διαδικασίας νομιμοποίησης των αντιπροσώπων σ' ένα συνέδριο, τι εμποδίζει τη Δικαιοσύνη και τους εργατοπατέρες να επικαλεστούν την ίδια απόφαση για άλλα ζητήματα που αφορούν την καταστατική και εσωτερική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων;
Η απόφαση για το ΕΚΑ είναι η πιο «κραγμένη» σε ό,τι αφορά την ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους και της Δικαιοσύνης στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά δεν είναι η μοναδική. Δεν μιλάμε, βέβαια, μόνο για τις χιλιάδες αποφάσεις των δικαστηρίων που κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές εννιά στις δέκα απεργίες, ή για τις καταδικαστικές αποφάσεις που βαραίνουν πολλούς συνδικαλιστές για την πρωτοπόρα δράση τους, ιδιαίτερα μέσα από τις γραμμές του ταξικού κινήματος.
Ούτε, βέβαια, μιλάμε μόνο για τις αποφάσεις δικαστηρίων παραμονές συνεδρίων μεγάλων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, που κάνουν δεκτές τις προσφυγές σωματείων με καταφανέστατες νόθες και παράνομες διαδικασίες στην εκλογή των αντιπροσώπων τους, «σφραγίζοντας» έτσι τους συσχετισμούς.
Λόγος γίνεται για τις αποφάσεις εκείνες που διαμορφώνουν ισχυρή νομολογία σε βάρος της καρδιάς των εργατικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων, ώστε στη συνέχεια να είναι ευκολότερο για την εργοδοσία και το κράτος της να τα αμφισβητήσουν και κάτω από τον αρνητικό συσχετισμό να τα συντρίψουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόφαση που πήρε το Πρωτοδικείο Αθηνών το Δεκέμβρη του 2005, κρίνοντας παράνομες και καταχρηστικές τις απεργιακές κινητοποιήσεις (4ωρες στάσεις εργασίας ανά βάρδια) που έκαναν τότε οι εργαζόμενοι στη «Σόφτεξ», απαιτώντας το σταμάτημα των απολύσεων και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Τόσο το σκεπτικό της απόφασης, όσο και η απαγόρευση στο σωματείο να προχωρήσει ξανά σε κινητοποιήσεις της ίδιας μορφής και με παρεμφερή αιτήματα (!), συνιστά χτύπημα στο ίδιο το δικαίωμα στην απεργία.
Γράφει η απόφαση του δικαστηρίου: «Σε ό,τι αφορά τώρα τα απεργιακά αιτήματα που προτάθηκαν κατά τη διάρκεια των επίμαχων απεργιακών κινητοποιήσεων για μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, νομοθέτηση 7ωρου και εβδομαδιαίου 35ωρου και αύξηση των ελαχίστων νομίμων αποδοχών, τα αιτήματα αυτά παρίστανται καταχρηστικά και εκ τούτου παράνομα, καθόσον η ικανοποίηση των αιτημάτων εξαρτάται από κρατική εξουσία και όχι από την ενάγουσα (δέκτη απεργίας)».
Δηλαδή, η Δικαιοσύνη μπαίνει στην ουσία των εργατικών διεκδικήσεων και μ' αυτό το κριτήριο αποφαίνεται για τη «νομιμότητα» του απεργιακού αγώνα. Το επόμενο βήμα θα είναι να ζητούν τα δικαστήρια προκαταβολικά τη λίστα με τα αιτήματα των κινητοποιήσεων, προκειμένου να τα εγκρίνουν και να επιτρέψουν να γίνει η απεργία! Δηλαδή, εκτός από τα καταστατικά, όπως έγινε στην περίπτωση του ΕΚΑ, η αστική Δικαιοσύνη στην περίπτωση της «Σόφτεξ» ζητάει να υποκαταστήσει και τις συλλογικές διαδικασίες μέσα από τις οποίες οι εργαζόμενοι αποφάσιζαν τα αιτήματά τους και συζητούσαν για την εξέλιξη του αγώνα τους.
Πέρα από αυτό, το φιρμάνι του δικαστηρίου έκρινε παράνομη την αγωνιστική διεκδίκηση αιτημάτων όπως 7ωρο - 5θήμερο - 35ωρο, 1.300 βασικό μισθό, σύνταξη στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, με την αιτιολογία ότι τέτοιου είδους αιτήματα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από την εργοδοσία, αλλά μόνο από την κρατική εξουσία, και κατά συνέπεια μπορούν να αποτελούν το διεκδικητικό πλαίσιο μιας πολιτικής μόνο απεργίας! Με άλλα λόγια, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση να αποτελεί αίτημα μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης και να την διεκδικεί με όλες τις μορφές, και με απεργία.
Τέλος, η ίδια απόφαση δεν διστάζει να κρίνει παράνομο και καταχρηστικό ακόμα και το αίτημα των εργαζομένων για ανάκληση των απολύσεων «και για το λόγο ότι αποβλέπει σε εξαναγκασμό της ενάγουσας για εξώδικη επίλυση νομικής διαφοράς κατά παραγκωνισμό των δικαστηρίων, πέραν της παρανομίας του αιτήματος αυτού εκ του ότι αφορά σε θέματα που ανήκουν στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη, το οποίο απορρέει από το άρθρο 652 ΑΚ, το οποίο εκτείνεται στην επιχειρηματική απόφαση αυτού για οικονομοτεχνική αναδιοργάνωση αυτού και της επιχείρησής του».
Με απλά λόγια, η Δικαιοσύνη θεωρεί την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά «νομική διαφορά» ανάμεσα στον εργοδότη και τους εργαζόμενους, ενώ ευθαρσώς δηλώνει ότι είναι στη δικαιοδοσία του εργοδότη να απολύει κατά το δοκούν όταν αποφασίσει να... αναδιοργανώσει την επιχείρησή του.
Αφήσαμε τελευταία, αλλά όχι λιγότερο σημαντική, τη γνωστή πλέον εντολή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργου Σανιδά προς τους υφιστάμενους εισαγγελείς, να μεριμνήσουν για την καταστολή των κινητοποιήσεων που γίνονταν τότε ενάντια στην απόλυση συνδικαλιστή του ταξικού κινήματος από την πολυεθνική «Jumbo», ανοίγοντας το δρόμο να χαρακτηρίζονται «εγκλήματα» οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού και ανάλογα να μεριμνούν σε βάρος τους οι εισαγγελικές και δικαστικές αρχές.
Το σχετικό έγγραφο του Γ. Σανιδά στάλθηκε στις 16 Φλεβάρη 2009 στους «διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Πρωτοδικών» στις περιοχές που γίνονταν κινητοποιήσεις έξω από τα «Jumbo» και κοινοποιούταν σε κυβέρνηση και Αστυνομία.
Το έγγραφο ανέφερε επί λέξει: «Διαβιβάζουμε μια ακόμη αναφορά (4η κατά σειρά) με ημερομηνία 1/2/2009 του Συλλόγου Επιχειρήσεων Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος και το συνημμένο σ' αυτή από 9/2/2009 έγγραφο της εταιρείας JUMBO ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, με τα οποία καταγγέλλονται αυτεπαγγέλτως διωκόμενα εγκλήματα σε βάρος καταστημάτων της εταιρείας JUMBO από τους σε αυτά (τα έγγραφα) αναφερομένους και παρακαλούμε να ενεργήσετε τα νόμιμα, καθ' όσον αφορά στα καταγγελλόμενα και τελεσθέντα ήδη στην περιφέρειά σας εγκλήματα, μεριμνώντας για την ταχεία περάτωση της προδικασίας.
Εφιστούμε εξάλλου την προσοχή, όπως σε περίπτωση επαναλήψεως της εκνόμου δραστηριότητας σε βάρος των καταστημάτων της ανωτέρω εταιρείας, μεριμνήσετε για εφαρμογή της αυτοφώρου διαδικασίας κατά των πρωταιτίων των τελουμένων αυτόφωρων εγκλημάτων, ώστε να τύχουν της εννόμου προστασίας που δικαιούνται οι ρηθείσες επιχειρήσεις».
Από το έγγραφο γίνεται καθαρό ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου χαρακτηρίζει «έγκλημα» τη συνδικαλιστική δράση και απαιτεί την ποινικοποίησή της, με διαδικασίες μάλιστα «εξπρές», προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Επίσης, θεωρούσε προκαταβολικά «τελεσθέν έγκλημα» και «έκνομη δραστηριότητα» κάθε προηγούμενη κινητοποίηση και επί της ουσίας έδινε κατεύθυνση στους δικαστές που θα ασχοληθούν με την υπόθεση να καταδικάσουν τους συνδικαλιστές, όπως έγινε σε πολλές από τις δίκες που ακολούθησαν.
Τέλος, ο εισαγγελέας με το έγγραφό του έδινε το σύνθημα για ένταση της καταστολής σε βάρος συνολικά των αγώνων των εργαζομένων, τους οποίους στοχοποιεί προκλητικά. Με τέτοιες δικαστικές αποφάσεις και εισαγγελικές εντολές, κυβέρνηση και εργοδοσία θα κάτσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για την αναμόρφωση της νομοθεσίας που αφορά στα συνδικαλιστικά δικαιώματα...
Το Νοσοκομείο της Σαντορίνης έχει ανοίξει ως μία αυτοχρηματοδοτούμενη μονάδα Υγείας, εναρμονισμένη στους κανόνες της «ελεύθερης αγοράς» και λειτουργεί υπό τη διαχείριση της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας ΑΕ (ΑΕΜΥ ΑΕ).
Η μοναδική (γιατί οι υπόλοιπες δεν έχουν ούτε ένα γιατρό) δημόσια μονάδα Πρωτοβάθμιας Υγείας, το Κέντρο Υγείας Θήρας, έκλεισε, ο προϋπολογισμός του μεταφέρθηκε στην ΑΕΜΥ και το προσωπικό του στο νέο νοσοκομείο.
Η ΑΕΜΥ ΑΕ ιδρύθηκε με το Ν. 3429/2004, αναλαμβάνοντας τη «μεταολυμπιακή αξιοποίηση» (εδώ γελάνε) της Πολυκλινικής του Ολυμπιακού Χωριού, το Κέντρο Αποκατάστασης και Αποθεραπείας Κερατέας και το Νοσοκομείο Σαντορίνης.
Αποτελεί ΔΕΚΟ που τελεί υπό την εποπτεία του αστικού κράτους, η οποία ασκείται από διυπουργική επιτροπή και τον υπουργό Υγείας.
Φτιάχτηκε «...με την απαίτηση για τη δημιουργία ενός σύγχρονου και ευέλικτου επιχειρησιακού εργαλείου για την προώθηση νέων και καινοτόμων έργων στον τομέα της Υγείας» και μία απλή επίσκεψη στην ιστοσελίδα της αποδεικνύει ότι ουσιαστικά αποτελεί ένα επιχειρηματικό πείραμα στο χώρο της Υγείας, που ξεκίνησε από τους «δεξιούς», για να συνεχιστεί, και μάλιστα να αξιοποιηθεί και να διαφημιστεί ακόμα περισσότερο, από τους «αριστερούς» διαχειριστές της βαρβαρότητας.
Οπως αναφέρεται και στο λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» της κυβέρνησης, το κράτος θα δίνει μια «εισφορά προς την ΑΕΜΥ ΑΕ (...) ανάλογα με τις οικονομικές συγκυρίες». Οι κάθε είδους συμβάσεις με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς (π.χ. ασφαλιστικές εταιρείες, τουριστικά πρακτορεία, τουριστικούς οργανισμούς - για να μην ξεχνάμε και τους φίλους μας τους ξενοδοχειάρχες) «έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστική λειτουργία του νοσοκομείου και την αύξηση των ίδιων πόρων του (...) με αντίστοιχη ελάφρυνση της κρατικής χρηματοδότησης». Το νοσοκομείο, μάλιστα, θα κάνει «συμβάσεις με όποιον φορέα θεωρεί συμφέροντα».
Βασικά, η χρηματοδότηση του νοσοκομείου θα γίνεται από την επιχειρηματική του δράση, από την πώληση υπηρεσιών στους ασθενείς: «Νοσήλια και εισπράξεις από τις ιατρικές πράξεις, έσοδα από εξωτερικά ιατρεία και άλλες δομές του νοσοκομείου, εκμετάλλευση, ενοικίαση κυλικείου και άλλων χώρων του νοσοκομείου, δράσεις ιατρικού τουρισμού και κάθε είδους συμβάσεις με δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς».
Επίσης, θα μπορεί να αποσπάται προσωπικό από τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, οξύνοντας τα ήδη υπάρχοντα κενά, ενώ η πληρωμή των εφημεριών, νυχτερινών και αργιών θα επιβαρύνει την ΑΕΜΥ ανάλογα... με τα οικονομικά της εταιρείας.
Ο γνωστός δρόμος που καιρό περπατάει και αυτή η κυβέρνηση, δηλαδή της «κινητικότητας», των αυθαίρετων μετακινήσεων προσωπικού που θα μπαλώνουν τρύπες και των προσλήψεων με το σταγονόμετρο, στη Σαντορίνη είναι έκδηλος.
Κάποια παραδείγματα:
Το χειρουργείο του Νοσοκομείου της Σαντορίνης στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά από το Τμήμα Αναισθησιολογίας του «Αττικού» Νοσοκομείου. Από γιατρούς, μέχρι στιγμής, έχουν πάει πέντε (5), ενώ με απόφαση του υπουργείου Υγείας και τις ευλογίες της 2ης ΥΠΕ, μεταφέρθηκαν με απόσπαση τρεις (3) νοσηλευτές.
Δηλαδή, πήραν και παίρνουν προσωπικό από το «Αττικόν» των 350 κενών οργανικών θέσεων, των ράντζων, της αναβολής χειρουργείων, των κλειστών κλινών ΜΕΘ, των κλειστών πτερύγων, των διασωληνωμένων στους διαδρόμους, των χιλιάδων οφειλόμενων ρεπό, λόγω «έλλειψης προσωπικού»!!!
Και αυτό θα συνεχιστεί για όλο το φθινόπωρο. Αρα, «το μάρμαρο» θα πληρώσει το πιο εκμεταλλευόμενο και το πιο ευάλωτο στους εκβιασμούς τμήμα του προσωπικού, οι επικουρικοί γιατροί και οι νοσηλευτές.
Επίσης, πολλά από τα οπιοειδή αναλγητικά φάρμακα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Νοσοκομείο της Σαντορίνης (μορφίνη, φεντανύλη κ.λπ.), αλλά και άλλα αναλώσιμα (ακόμα και γάζες), τα έχει προμηθευτεί από το Τμήμα Αναισθησιολογίας του «Αττικού» Νοσοκομείου, ενώ ένα από τα μηχανήματα ανάλυσης αερίων αίματος μέσα στο καλοκαίρι είχε μεταφερθεί στο νησί (σημ.: Τα μηχανήματα ανάλυσης αερίων αίματος είναι βασικά διαγνωστικά μηχανήματα).
Από το παράδειγμα της Σαντορίνης προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως οι υγειονομικοί και ο λαός δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την πολιτική που εφαρμόζεται μέχρι τώρα και την έχουν βιώσει. Προκύπτουν όμως και άλλα συμπεράσματα.
Η αντιλαϊκή πολιτική στην Υγεία, όπως φαίνεται περίτρανα από το συγκεκριμένο παράδειγμα, δεν εκφράζεται μόνο με κλείσιμο νοσοκομείων, τμημάτων, κλινικών ή με συρρίκνωση των κλινών, όπως μέχρι στιγμής γνωρίζαμε, αλλά και με «άνοιγμα» εμπορευματικών νοσοκομείων (μισο-νοσοκομείου στην περίπτωση της Σαντορίνης). Προκύπτει αβίαστα ότι τη θέση του ΕΣΥ (όπως πολλοί το θυμούνται και «αναπολούν») στα σχέδια των καπιταλιστών, του κράτους και των κυβερνήσεών τους, παίρνει ένα πλήρως εμπορευματικό σύστημα Υγείας με «αυτοχρηματοδοτούμενες μονάδες», με εργαζόμενους - σκλάβους και πανάκριβα νοσήλια.
Ας σκεφτεί κάθε εργαζόμενος:
Γίνεται ποιοτική, δωρεάν, υψηλού επιπέδου Υγεία με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, δανεικό προσωπικό, εμπορευματική λειτουργία των μονάδων Υγείας και βαριά χαράτσια για τον ασθενή;
Γιατί, για να ανοίξει ένα σύγχρονο, πλήρως εξοπλισμένο νοσοκομείο που θα παρέχει δωρεάν Υγεία στην άνεργη και φτωχή Δυτική Αθήνα (π.χ. το «Λοιμωδών»), τα λεφτά «δεν φτάνουν»;
Ας σκεφτεί ο κάθε υγειονομικός:
Γιατί οι μόνοι που διαφημίζουν τη νέα μπίζνα της κυβέρνησης είναι το ίδιο το υπουργείο Υγείας, η ίδια η ΑΕΜΥ, οι διοικήσεις των νοσοκομείων, οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, τα χρηματοδοτούμενα σάιτ τους και τα αστικά ΜΜΕ;
Είναι ή όχι τα αστικά κόμματα, ο παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια στήριζαν τη λογική της επιχειρηματικότητας, της κινητικότητας, των αυτοχρηματοδοτούμενων μονάδων Υγείας, που το σύνθημά τους θα μπορούσε να είναι «Σαντορίνη παντού»;
Γίνεται το υγειονομικό κίνημα να πάει μπροστά με αυτούς που σημαδεύουν με την άσφαιρη κριτική τους «τα δέντρα» για να μείνει στο απυρόβλητο «το δάσος» της αντιλαϊκής πολιτικής στην Υγεία και παντού, που με προσήλωση υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ;
Τώρα, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και οι υγειονομικοί όλων των ειδικοτήτων και εργασιακών σχέσεων να παλέψουν για ένα αποκλειστικά δημόσιο νοσοκομείο, όλες τις μέρες και όλες τις ώρες του χρόνου, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, με μόνιμους γιατρούς και νοσηλευτές και παροχή δωρεάν υπηρεσιών Υγείας για όλους.
Να παλέψουν για κατάργηση κάθε είδους πληρωμής από τους ασθενείς που προσέρχονται για εξετάσεις στα εργαστήρια του νοσοκομείου ή και για αναγκαίες θεραπείες, επεμβάσεις, νοσηλεία, είτε είναι ασφαλισμένοι είτε ανασφάλιστοι, είτε είναι Ελληνες είτε μετανάστες. Να ξεκουμπιστούν οι επιχειρήσεις από το χώρο της Υγείας. Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για να δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία.
Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, που παλεύει για ριζικές αλλαγές. Η πρόταση του ΚΚΕ για το ενιαίο, καθολικό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας τούς συμφέρει. Με πλήρη κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης. Κοινωνικοποίηση των ιδιωτικών δομών Υγείας που πληρούν τις προϋποθέσεις (κατάργηση αυτών που δεν τις πληρούν) και απορρόφηση όλων των επιστημόνων και των εργαζόμενων υγειονομικών σε αυτό. Με κεντρικό σχεδιασμό και αποκλειστικά κρατική (κοινωνική) οργάνωση και λειτουργία, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Τους συμφέρει ένα σύστημα όπου ο υγειονομικός σχεδιασμός θα είναι κεντρικός και θα γίνεται με κριτήρια την κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε Υγεία και Πρόνοια, την απορρόφηση όλων των πτυχιούχων των επαγγελμάτων Υγείας, τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής (βιομηχανικές περιοχές, ακριτικές και νησιωτικές περιοχές, επιδημιολογικά στοιχεία, σύνθεση πληθυσμού), τις ανάγκες για εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και συνεχή επιμόρφωση των υγειονομικών, καθώς και για βασική και εξειδικευμένη έρευνα, τον προσανατολισμό της βιομηχανίας στις ανάγκες του λαϊκού υγειονομικού συστήματος (παραγωγή φαρμάκου, ιατρικών μηχανημάτων κ.λπ.).
Η πρόταση του ΚΚΕ απαντάει στις αντιφάσεις που καθημερινά συναντάνε τόσο οι εργαζόμενοι ως ασθενείς, όσο και οι υγειονομικοί ως επιστήμονες και λειτουργοί Υγείας.