Και ύστερα καμώνεται η κυβέρνηση ότι ενδιαφέρεται να εφαρμόσει κοινωνική πολιτική, πολιτική ανακούφισης για τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες. Αθλια διαχείριση της κατάστασης των πλέον εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων πασχίζει να κάνει, φορολογώντας ακόμη και τα λεγόμενα κοινωνικά επιδόματα - ψίχουλα από ανθρώπους που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες.

Το σκηνικό του αποπροσανατολισμού που έχουν στήσει εδώ και καιρό κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ, με αφορμή τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες, συνεχίζεται για τα καλά. Ετσι, η κυβέρνηση κατηγορεί τη ΝΔ ότι έχει ευθύνη για την «πολυεπίπεδη ανομία του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου», όπως λέει, ενώ από την πλευρά της η ΝΔ «σηκώνει» το θέμα με όποιον τρόπο μπορεί, καταγγέλλοντας τις διαδικασίες που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να δώσει άδειες. Βέβαια, ο καβγάς τους είναι προφανές ότι σχετίζεται με τους πόλους οικονομικών συμφερόντων που κρύβονται πίσω και από τους μεν και από τους δε, ενώ και οι δύο διεκδικούν την πατέντα του καλύτερου διαχειριστή για τα συνολικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Σ' αυτό δίνουν εξετάσεις μέσα από τις τοποθετήσεις τους για κάθε θέμα του. Βεβαίως, η πίτα ξαναμοιράζεται και άρα είναι λογικό η κόντρα να είναι μεγάλη και σφοδρή. Αλλη μια καλή αφορμή και για τους δύο για να κρύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση που έχει στόχευση την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και το αλύπητο χτύπημα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Ο «συναγερμός» που εμφανίζεται η κυβέρνηση να χτυπά με αφορμή τις αυξημένες προσφυγικές ροές στα νησιά και όσα διαρρέονται από κυβερνητικές πηγές σχετικά με τους χώρους που σκέφτονται να πάνε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, πόσο επιζήμια είναι για το λαό η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ και στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ολοι θυμόμαστε πως μετά τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, ο πρωθυπουργός πανηγύριζε και την παρουσίαζε ως πανάκεια για την επίλυση του προβλήματος. Τώρα, λίγους μήνες μετά, είναι προφανές ότι όχι μόνο αυτή η συμφωνία δεν είναι ικανή να δώσει λύσεις, αλλά, το κυριότερο, η κυβέρνηση έχει μπλέξει για τα καλά τον ελληνικό λαό στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές κόντρες που εκφράστηκαν και μέσω εκείνης της συμφωνίας. Πολιτική επικίνδυνη και επιζήμια που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Ενα έξοχο δείγμα τού πώς μετατρέπει κανείς το μαύρο σε άσπρο δίνει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χαρά Καφαντάρη, με άρθρο της στην «Αυγή». Γράφει μεταξύ άλλων: «Ο αναχωρητισμός στα δύσκολα δεν είναι χαρακτηριστικό της Αριστεράς (...) Το ιστορικό φορτίο που έχουμε επωμισθεί είναι βαρύ, αλλά οφείλουμε να τα καταφέρουμε. Πώς; Με μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία και με ένα κόμμα ανοικτό, που συμμετέχει στα κοινωνικά κινήματα (...) "ριζωμένο" στην κοινωνία (...) Υπάρχει κοινωνική ανάγκη σήμερα για ένα κόμμα "καθαρό", "αριστερό", οχυρωμένο πίσω από την ασφάλεια της ιδεολογικής καθαρότητας, με καταγγελτικό λόγο, ή για ένα κόμμα ικανό να εμπνεύσει, να ενώσει και να κινητοποιήσει τον λαό για μια δημιουργική πορεία εξόδου της χώρας μας από την επιτροπεία, δημιουργώντας το όραμα για μια κοινωνία Δικαιοσύνης, Ισότητας και Αλληλεγγύης;».

Εν ολίγοις, ο συμβιβασμός και η υποταγή είναι αρετή, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εμφυσήσει σε όλο το λαό, κάνοντάς τον στυλοβάτη όσων τον τσακίζουν! Η συνέπεια σε αρχές και αξίες, η πίστη στο δίκιο του λαού και η υπηρέτησή του συνιστούν «αναχωρητισμό», αντιθέτως το να υπηρετείς τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης τσακίζοντας το λαό συνιστά επιλογή ...για δημιουργική πορεία εξόδου της χώρας απ' την επιτροπεία, εμπνεόμενη απ' το όραμα της δικαιοσύνης και της ισότητας...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση γράφουν νέα λεξικά μπας και βρουν εκεί μια θέση αλλού και όχι στο λήμμα της πολιτικής απατεωνιάς.

Καμία σαφή απάντηση για το μέλλον της ρητινοκαλλιέργειας και των ρητινοκαλλιεργητών ή «ρετσινάδων», όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται στην Εύβοια, και για άμεσα μέτρα ανακούφισής τους, τις αναγκαίες επιδοτήσεις στους «ρετσινάδες», δεν έδωσε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιάννης Τσιρώνης, ο οποίος επισκέφτηκε τη Λίμνη Ευβοίας με αφορμή τη μεγάλη καταστροφή από την πυρκαγιά των τελευταίων ημερών. Σε ερωτήσεις «ρετσινάδων» για την επιδότηση και το μέλλον της ρητινοκαλλιέργειας, ο αναπληρωτής υπουργός δήλωσε ότι δεν ήταν έτοιμος να απαντήσει, παραπέμποντας σε μελλοντική συνάντηση. Υπενθυμίζεται πως η επιδότηση για το ρετσίνι είναι 17 λεπτά το κιλό, όταν το 2010 ήταν 64. Ενας παραγωγός, δε, κατά μέσο όρο, παράγει δέκα τόνους ρετσίνι το χρόνο. Τα χρήματα της επιδότησης καταβάλλονται την επόμενη χρονιά. Φέτος το Δεκέμβρη, οι παραγωγοί θα εισπράξουν τα χρήματα του 2015... Ετσι, το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό για τις 1.000 και πλέον οικογένειες που καταστράφηκαν ολοσχερώς.

1613 Πεθαίνει ο Κρητικός ποιητής Βιτσέντζος Κορνάρος.

1849 Γεννιέται ο Αμερικανός ζωγράφος Αμποτ Θάγιερ, θεωρούμενος και «πατέρας του καμουφλάζ» στον πόλεμο.

1927 Η φραξιονιστική - «αντιπολιτευτική» ομάδα των «λικβινταριστών» πετυχαίνει οριακή πλειοψηφία (4 έναντι 3) στην Περιφερειακή Επιτροπή της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ και επιχειρεί να την χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο της φραξιονιστικής πάλης σε όλο το Κόμμα. Η συντριπτική πλειοψηφία, όμως, των κομματικών μελών και η επαναστατική μειοψηφία στην ΠΕ τους χαλάνε τα σχέδια. Η ενότητα στην ΠΕ της ΚΟ Πειραιά αποκαθίσταται στις 4 Νοέμβρη.

1927 Το Λαϊκό Κόμμα αποχωρεί από την κυβέρνηση συνασπισμού προκαλώντας κυβερνητική κρίση. Σχηματίζεται κυβέρνηση «ευρέος» συνασπισμού με τα υπόλοιπα κόμματα της «οικουμενικής» υπό τον Αλ. Ζαΐμη.

1928 Πεθαίνει ο Τσέχος συνθέτης Λέος Γιάνατσεκ.

1933 Η αυταρχική κυβέρνηση του βιομηχάνου Γκεράρντο Ματσάντο ανατρέπεται στην Κούβα.

1951 Εκδίδεται η εφημερίδα «Ελεύθερα Συνδικάτα» ως όργανο του Κινήματος Ελεύθερου Συνδικαλισμού. Στη συνέχεια έγινε η εφημερίδα του «Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος» (ΔΣΚ).

1953 Ισχυρός σεισμός 7,2 Ρίχτερ πλήττει τα Επτάνησα. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 455, ενώ των αγνοουμένων σε 21 και των τραυματιών σε 2.412.

1965 Πεθαίνει ο Σκοτσέζος συνδικαλιστής Ουίλιαμ Γκάλαχερ, Πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεγάλης Βρετανίας.