Τρίτη 12 Ιούλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το «στίγμα» της κυβέρνησης Καραμανλή

Γρηγοριάδης Κώστας

Το βαθιά ταξικό και αντιδραστικό πρόσωπο της πολιτικής που σαρώνει τα εργασιακά δικαιώματα προσπαθεί συστηματικά, πλην, όμως, ανεπιτυχώς, να αποκρύψει η κυβέρνηση Καραμανλή. Χρησιμοποιεί διάφορα τερτίπια και φτηνά κολπάκια, αντιγράφοντας τους προκατόχους της. Με συνοπτικές διαδικασίες («αποφασίζουμε και διατάσσουμε») μέσα στον Ιούλη φέρνει προς ψήφιση «όλα» τα αντεργατικά νομοσχέδια (από το ωράριο των καταστημάτων μέχρι τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας»), προς δόξαν των πρωθυπουργικών διακηρύξεων ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και ότι «ο λαός στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις». Σχεδόν κάθε Παρασκευή, «εντελώς τυχαία», επιλέγει να καταθέσει και ένα νομοσχέδιο, το οποίο θα ψηφίσει την ...επόμενη βδομάδα, δίνοντας νέα διάσταση στο «διάλογο» και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι αστείο να πιστεύουν οι γαλάζιοι κυβερνώντες ότι με αυτήν την απαράδεκτη διαδικασία («ψεκάστε - σκουπίστε - τελειώσατε») δεν τους παίρνουν χαμπάρι οι εργαζόμενοι και δε θα πληρώσουν για την ολοσχερή κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι τραγική αυταπάτη να εκλαμβάνουν την εξόφθαλμη υποστήριξη και τη συναίνεση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και του ΣΕΒ ως υποστήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας και των εργαζομένων. Ας είναι πεντακάθαρο: Η κυβέρνηση Καραμανλή, ήδη, έχει συνδέσει το όνομά της με την κατάργηση του 8ωρου, την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων, τις απλήρωτες υπερωρίες, την «απελευθέρωση» του ωραρίου απασχόλησης, την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, κ.ο.κ. Και αυτό δεν πρόκειται «να ξεχαστεί»...

Προετοιμάζοντας το επόμενο τροχαίο έγκλημα

Τα ίδια «πορίσματα» και συμπεράσματα βγάζουν από το πολύνεκρο τροχαίο στο Μαλιακό οι κυβερνώντες. Οτι δηλαδή φταίνε μόνο οι οδηγοί και ποτέ δεν ευθύνεται η άθλια κατάσταση του εθνικού δικτύου, η ασυδοσία των μεγαλοεργολάβων και των αυτοκινητοβιομηχανιών, η απουσία ουσιαστικά κάθε ελέγχου του στόλου των αυτοκινήτων κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, θέτουν στο απυρόβλητο την εγκληματική πολιτική τους, προετοιμάζοντας με μαθηματική ακρίβεια την επόμενη πολυμελή θυσία στον «Μολώχ της ασφάλτου», πέρα από τις καθημερινές που περνούν «στα ψιλά». Το προκλητικό είναι ότι κάθε τόσο και λιγάκι καυχώνται ότι μειώνουν τα τροχαία και αλληλοσυγχαίρονται... Ντροπή και αίσχος!

ΥΓ: Οι κάμερες τους έλειπαν...

Τι λέει ο ΣΥΝ...

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Εθνος της Κυριακής», ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος ερωτάται για ενδεχόμενες συνεργασίες του κόμματός του στις επερχόμενες εκλογές. Απάντηση: «Αυτό που δε θέλουμε είναι να υπάρξει μια κομματική σκιά πάνω στα προβλήματα της Αυτοδιοίκησης και στα μεγάλα προβλήματα από τη "διανομή" σε κομματικούς υποψηφίους. Αυτή τη λογική εμείς θα την αντιπαλέψουμε. Θέλουμε να αναδειχτεί ο πολιτικός και όχι ο κομματικός χαρακτήρας των εκλογών. Με αυτή την έννοια διαπραγματεύσεις, αλληλοϋποστηρίξεις, συναλλαγές σε κεντρικό κομματικό επίπεδο είναι έξω από την πολιτική μας».

Στο μεταξύ, στις 9 Ιούλη, η ΚΠΕ του Κόμματος ενέκρινε κατά πλειοψηφία της, εισήγηση προς τις οργανώσεις του ΣΥΝ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006. Εκεί αναφέρεται: «Είναι φανερό ότι οι αυτοδιοικητικές κινήσεις θα αποφασίσουν από μόνες τους για τον τρόπο καθόδου τους στις εκλογές, στα πλαίσια βέβαια του αυτοδιοικητικού προγράμματός τους, αλλά και του πολιτικού πλαισίου που διαμορφώνεται σε κάθε αυτοδιοικητικό χώρο. Και επειδή στις Νομαρχίες, στις 3 μεγαλύτερες πόλεις και στους μεγάλους Δήμους της χώρας, η αυτοδιοικητική πολιτική θα αναφέρεται εντονότερα στην κεντρική πολιτική και ο ΣΥΝ διαφωνεί μ' αυτή των δύο κυβερνητικών κομμάτων, πρέπει να επιδιωχτεί η παρουσία του στις εκλογές μέσα από ψηφοδέλτια συσπείρωσης των δυνάμεων της ευρύτερης αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ, των κινημάτων και της ριζοσπαστικής οικολογίας»...

... και τι εννοεί

Πίσω από αυτές τις επίτηδες μπουρδουκλωμένες φράσεις, η κατάσταση της Κουμουνδούρου είναι η συνήθης: Δε θέλουν μεν «διανομή (σ.σ: χρίσματος) σε κομματικούς υποψηφίους», αλλά τουλάχιστον στους τρεις μεγάλους δήμους θα πάνε μόνοι τους, με βιτρίνα συνεργασιών τις συνήθεις ομάδες του «χώρου» τους. «Διαπραγματεύσεις, αλληλοϋποστηρίξεις, συναλλαγές σε κεντρικό κομματικό επίπεδο είναι έξω από την πολιτική» τους, αλλά σε «περιφερειακό» επίπεδο μάλλον επιτρέπονται, καθώς «οι αυτοδιοικητικές κινήσεις θα αποφασίσουν από μόνες τους για τον τρόπο καθόδου τους στις εκλογές». Επιπλέον φαίνεται ότι οι συναλλαγές δεν επιτρέπονται μόνο περιφερειακά, αφού ακόμα και για τους τρεις μεγάλους δήμους και τις νομαρχίες, η περιβόητη αυτόνομη κάθοδος «πρέπει να επιδιωχτεί» και δεν είναι τόσο βέβαιη...

Θα μου πείτε τι το περίεργο; Το γνωστό αλαλούμ του Συνασπισμού...

Η «φιλανθρωπία» που σκοτώνει

Το ανακοινωθέν της Συνόδου G8, των ηγετών των οκτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου, αποτελεί ένα ακόμη μνημείο υποκρισίας. Ειδικά, το μέρος της απόφασης, που αφορά στην αντιμετώπιση της φτώχειας στην Αφρική, αποτελεί απάντηση και σε όσους (ανεξαρτήτως προθέσεων) συμμετείχαν στην καμπάνια με σύνθημα «Κάντε τη φτώχεια παρελθόν», υπολογίζοντας στη ...φιλευσπλαχνία του G8.

Οσοι απ' αυτούς δε συμμετείχαν συνειδητά στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης της αλληλεγγύης των λαών, προς τους δοκιμαζόμενους λαούς της «Μαύρης Ηπείρου», κατάλαβαν ότι η «φιλανθρωπία» των «πλουσίων» είναι εξίσου βάναυση και άδικη με την πιο άγρια εκμετάλλευση των «φτωχών».

Η πολυδιαφημισμένη «βοήθεια» προς τις αφρικανικές χώρες κατέληξε σε μιαν υπόσχεση για παροχή 25 δισ. δολαρίων έως το 2010. Υπόσχεση, που θυμίζει την άλλη υπόσχεση, της «Συνόδου της Χιλιετίας» του ΟΗΕ, για τον περιορισμό της παγκόσμιας φτώχειας στο μισό έως το 2020 και η οποία έχει πεταχτεί, ήδη, στο καλάθι των αχρήστων!!!

Οι μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατακρεούργησαν επί αιώνες την Αφρική. Λεηλάτησαν και συνεχίζουν να λεηλατούν τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, έσυραν εκατομμύρια Αφρικανούς στα δεσμά της δουλίας, έσπειραν το θάνατο, την πείνα, την εξαθλίωση με τα αποικιοκρατικά τους καθεστώτα, καταδίκασαν στην υπανάπτυξη δεκάδες χώρες και λαούς για τα κέρδη των πολυεθνικών και την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων. Και τώρα θέλουν να εμφανιστούν ως ...«ευεργέτες»!

Το ενδιαφέρον τους για την Αφρική, τα τελευταία χρόνια, δεν έχει να κάνει ούτε με τους δείκτες της παιδικής θνησιμότητας, ούτε με την πείνα και την έλλειψη πόσιμου νερού που μαστίζει εκατομμύρια ανθρώπους, ούτε με τις επιδημίες που θερίζουν ολόκληρους πληθυσμούς. Οπως πάντα, έτσι και σήμερα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ενδιαφέρονται για το πετρέλαιο της Δυτικής Αφρικής (το 8% των παγκόσμιων αποθεμάτων), το ουράνιο, τα πολύτιμα μέταλλα, τις πρώτες ύλες για τις βιομηχανίες τους και προ πάντων για τα κέρδη τους...

Οσο για τα χρέη, που είναι διατεθειμένοι, δήθεν, να παραγράψουν (περίπου 40 δισ. δολάρια), αξίζει να επισημάνουμε ότι οι αφρικανικές χώρες έχουν τριπλοπληρώσει μέχρι σήμερα όλα τα δάνεια που πήραν από τις μεγάλες τράπεζες και τους διεθνείς οργανισμούς. Και θα πληρώνουν για δεκαετίες ακόμη, εξαιτίας των ληστρικών όρων δανεισμού. Μόνο τις δύο τελευταίες δεκαετίες, οι αφρικανικές χώρες πλήρωσαν για δάνεια 294 δισ. δολαρίων, πάνω από 268 δισ. δολάρια σε τόκους και χρεολύσια.

Η φτώχεια θα γίνει παρελθόν, στην Αφρική και τον υπόλοιπο κόσμο, μόνον όταν οι λαοί αποτινάξουν τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, όταν απελευθερωθούν από τον εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό ζυγό. Χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τη «φιλανθρωπία» των εκμεταλλευτών.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Πού πάνε τα λεφτά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΟΜΩΣ που τα παρουσιάζουν! Θα εντυπωσιαζόμασταν πράγματι αν όσα έλεγαν είχαν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα.

Για τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας μιλάμε, που βγήκε χτες από το Μαξίμου μετά από συνάντηση με τον πρωθυπουργό για να ανακοινώσει πως τα λιμάνια της χώρας θα χρηματοδοτηθούν με 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Πολλά λεφτά.

Αυτό που ...παρέλειψαν βέβαια να επισημάνουν τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο Μ. Κεφαλογιάννης είναι πως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση αυτή είναι η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών ή «συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» όπως την αποκαλούν στη Νέα Δημοκρατία.

Εν ολίγοις το χρήμα θα εισρεύσει, είναι βέβαιο. Καμία σχέση όμως δε θα έχει με τις ανάγκες των εργαζομένων στη Ναυτιλία, καμία σχέση δε θα έχει με τις ανάγκες των κατοίκων των νησιών και γενικώς με οποιονδήποτε θα έπρεπε να ωφεληθεί από τη ναυτιλιακή υποδομή της Ελλάδας.

Αντιθέτως, οι δανειακές αυτές επιδοτήσεις θα έχουν άμεση σχέση με τους εφοπλιστές και τις εταιρίες που εμπλέκονται στο διεθνές ναυτιλιακό εμπόριο. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να τρίβουν τα χέρια τους, αφού και πολλά χρήματα θα πάρουν και ο Ελληνας φορολογούμενος θα επιβαρυνθεί γι' αυτά.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΤΡΑΓΙΚΟ αυτοκινητικό δυστύχημα στην Εθνική Οδό στο πέταλο του Μαλιακού, αλλά το ΥΠΕΧΩΔΕ ...δε βιάζεται. Τι κι αν δήμοι, κοινότητες και φορείς της περιοχής τα λένε και τα ξαναλένε για τις ανάγκες διαπλάτυνσης. Τι κι αν οι ερωτήσεις στη Βουλή είναι συνεχείς τα τελευταία χρόνια...

Δυστυχώς δε θεωρείται το εν λόγω έργο ως «υποδομή» για την περιοχή και τη χώρα. Προφανώς δε θα βοηθήσει στην ...ανάπτυξη μια και απλά θα αποτρέψει να σκοτώνεται ο κόσμος, χωρίς ουδείς ιδιώτης να μπορεί να το οικειοποιηθεί και να κερδοσκοπήσει από αυτό.


Γρηγοριάδης Κώστας

Για την τιμή του διαλόγου!

Γρηγοριάδης Κώστας

Με μια ανακοίνωση «χάδι και πούπουλο» για τους δυο άλλους συνεταίρους στη διοίκηση της ΓΣΕΕ - την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ - η «Αυτόνομη Παρέμβαση» ανακοίνωσε χτες ότι δε θα έστελνε τον επικεφαλής της Α. Καλύβη στο διάλογο με το υπουργείο Εργασίας. Οχι βέβαια επειδή διαφωνεί επί της ουσίας με το συναινετικό πετσόκομμα των εργασιακών δικαιωμάτων, μέσω του κατάπτυστου «κοινωνικού διαλόγου», αλλά επειδή - όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της - πρέπει να αναδειχτεί «πιο εμφαντικά» η «ανάγκη διεξαγωγής ενός ουσιαστικού διαλόγου»!!!

Βέβαια, τόσο η συνδικαλιστική του παράταξη, όσο και ο ίδιος ο ΣΥΝ ποτέ δεν έκρυψαν τη «συμπάθεια» και τη συνειδητή υποταγή τους στον αντεργατικό διάλογο, αλλά και γενικότερα στο μαντρί της συναίνεσης, στο οποίο προσπαθεί να βάλει το συνδικαλιστικό κίνημα η κυβέρνηση και οι εργοδότες. Αλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση σπρώχνει τους εργαζόμενους και το «διεκδικητικό» πλαίσιο που προβάλλει η ΑΠ, το οποίο μάλιστα χαρακτηρίζει και «ατζέντα» για έναν... καθώς πρέπει διάλογο.

Πού διαφωνούν;

Ζητάει, λοιπόν, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» τον «δραστικό περιορισμό (σ.σ. και όχι την άμεση κατάργηση) του δανεισμού εργασίας και εργολαβικής εργασίας», τον «περιορισμό (σ.σ. και όχι την άμεση κατάργηση) της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, ώστε αυτή να μην «ξεπερνά το 10% στις επιχειρήσεις που ήδη απασχολούν εργαζόμενους με αυτές τις μορφές». Ζητάει, ακόμα, «η όποια αλλαγή σε εβδομαδιαία βάση (σ.σ. στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας) να είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, εφόσον αυτή προκύπτει από αντικειμενικούς λόγους». Και μέσα σ' όλα τ' άλλα, ζητάει και την καθιέρωση ενός «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», το οποίο, ως γνωστό, με βάση τη σχετική πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΝ, στέλνει τους δικαιούχους απευθείας στην αγκαλιά των προγραμμάτων κατάρτισης, της ημιαπασχόλησης και της προσωρινής εργασίας.

Μετά απ' όλα αυτά, η ΑΠ ισχυρίζεται στην ανακοίνωσή της ότι η ατζέντα που βάζει η κυβέρνηση για το διάλογο «οδηγεί σε συζήτηση για το τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι». Σα να πρόκειται με τη δική της ατζέντα, οι εργαζόμενοι να βγουν κερδισμένοι! Η μοναδική τους διαφορά με την κυβέρνηση, είναι από ποιο σημείο θα συνεχιστεί η διατίμηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Για το πόσο αίμα θα τρέξει τελικά από τη νέα σφαγή που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα που εξαπέλυσε και κλιμάκωσε επάξια η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ...

Το θράσος του Μπους

«Εμείς εδώ εργαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια και την παγκόσμια επιδημία του AIDS. Εργαζόμαστε για να βρούμε τρόπους για να έχουμε ένα καθαρό περιβάλλον και από την άλλη πλευρά έχουμε ανθρώπους που σκοτώνουν αθώους πολίτες. Η αντίθεση δε θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη ανάμεσα σε αυτούς που βαθιά πιστεύουν και φροντίζουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη ελευθερία και αυτούς που σκοτώνουν». Θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα μέρος μιας σχολικής έκθεσης ιδεών. Πρόκειται για δήλωση που έκανε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο, από τη σύνοδο των Οκτώ πιο αναπτυγμένων χωρών στην οποία συμμετείχε. Πέρα από την υποκρισία ότι επιδιώκουν να λύσουν τα προβλήματα των φτωχών και του περιβάλλοντος, θέλει πολύ θράσος ο αρχιτρομοκράτης να μιλάει για «ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία»! Οι κατακρεουργημένοι λαοί ανά τον κόσμο, θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες της βαρβαρότητας αυτού του συστήματος, που επιχειρείται να παρουσιαστεί ως ο σωτήρας της ανθρωπότητας. Ο καπιταλισμός ζει από τους πολέμους, τη βία, την καταστροφή και το αίμα αθώων ανθρώπων. Και αυτό όλο και περισσότερο το κατανοούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που αφυπνίζονται και συσπειρώνονται στο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα, που δε διαλέγει με ποιον ιμπεριαλιστή ή ιμπεριαλιστικό οργανισμό θα πάει, αλλά βάζει στις σημαίες του αγώνα του την κοινωνική απελευθέρωση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ευθύνη για το Κόμμα, καθήκον για το μέλλον

Η σκληρή επίθεση των τελευταίων χρόνων απέναντι στα δικαιώματα του λαού στη δουλιά, τη μόρφωση, τον ελεύθερο χρόνο, τον πολιτισμό, η ενορχηστρωμένη επίθεση στην ίδια του τη σκέψη και τη ζωή, έχει αναμφισβήτητα ως πρώτα θύματα τους νέους ανθρώπους. Και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Οι νέοι αποτελούν τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, της πρωτοπόρας τάξης που μπορεί να φέρει το καινούριο, να απαλλάξει τον άνθρωπο από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Οταν όμως οι νέοι, από πολύ μικρές ηλικίες, έως και την ένταξή τους στην παραγωγή, βομβαρδίζονται έντεχνα και διαρκώς από την προπαγάνδα του «τίποτα δεν αλλάζει», «κοίτα την πάρτη σου» και «μη μιλάς πολύ για να πας μπροστά», μπαίνουν βίαια σε ένα καλούπι που θέλει πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να σπάσει. Και με αυτόν τον τρόπο, ο καπιταλισμός που σαπίζει, που δεν έχει πια τίποτα προοδευτικό να δώσει στην ανθρωπότητα, αλλά γίνεται ολοένα πιο αντιδραστικός, προσπαθεί να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.

Το μέλλον της νεολαίας, όμως, δεν μπορεί να αφεθεί στους εκμεταλλευτές, σ' αυτούς που ζητούν να σκύβεις το κεφάλι σε κάθε ράπισμα, σ' αυτούς που προσπαθούν να δημιουργήσουν «ανδράποδα», σύγχρονους σκλάβους για τις μηχανές τους, κρέας χωρίς αξία για τα κανόνια τους. Η νεολαία έχει συμφέρον να βρεθεί στο μέτωπο των δυνάμεων εκείνων που παλεύουν ενάντια στο σύστημα, όχι για τη διαχείριση της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, αλλά για την ανατροπή του. Εχει συμφέρον να συνταχθεί με το ΚΚΕ, για ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια κοινωνία σοσιαλιστική.

Ομως, οι συνειδήσεις δεν αλλάζουν αυτόματα. Οσα χτυπήματα στα δικαιώματά τους και στη ζωή τους κι αν δεχτούν οι νέοι, δε φτάνουν από μόνα τους για να τους κάνουν να επιλέξουν το δρόμο της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δράση του Κόμματος της εργατικής τάξης. Γι' αυτό και το ΚΚΕ σκύβει με αποφασιστικότητα στα προβλήματα της νέας γενιάς. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με θέμα τη δράση του Κόμματος για τα προβλήματα της νεολαίας και τη στήριξη της ΚΝΕ, που πραγματοποιείται το Σεπτέμβρη μετά από τη σχετική απόφαση του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, στοχεύει ακριβώς στο να στρέψει την προσοχή ολόκληρου του Κόμματος, ξεκινώντας από την Κεντρική Επιτροπή ως τις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης, στη νεολαία.

Οι θέσεις για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, που είναι το σημαντικότερο κομματικό σώμα μετά το Συνέδριο, δημοσιεύτηκαν με τον κυριακάτικο «Ριζοσπάστη» για να ανοίξει από τώρα και μέχρι το φθινόπωρο μια πλατιά συζήτηση με τη νεολαία, τους εργαζόμενους, τους επιστήμονες, τους ανθρώπους στην πόλη και στο χωριό, για το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους. Πρώτο καθήκον, λοιπόν, για κάθε μέλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ η μελέτη, η διάδοση των Θέσεων, η συζήτηση με το λαό και τη νέα γενιά. Είναι ευθύνη του Κόμματος. Είναι υπόθεση για το σήμερα και το αύριο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ