«Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης από το 2010 και μετά, τα οκτώ αυτά δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα, δυστυχώς η χώρα απώλεσε ένα σημαντικό μέρος της γεωπολιτικής της δυναμικής και του ρόλου της στην περιοχή. Σήμερα η Ελλάδα επιστρέφει. Σήμερα η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση και ανακτά τον ηγετικό της ρόλο στα Βαλκάνια», είπε ο πρωθυπουργός κατά τη Σύνοδο των Δυτικών Βαλκανίων, γνωστή και ως «Διαδικασία του Βερολίνου», δείχνοντας με γλαφυρό τρόπο το πώς η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και οι στρατηγικοί στόχοι της αστικής τάξης πάνε χέρι - χέρι με τις ευρωατλαντικής κοπής διευθετήσεις και τις λοιπές «αποστολές» που αναλαμβάνει η κυβέρνηση στα Βαλκάνια και ευρύτερα. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας πρόσθεσε ότι «η Ελλάδα πλέον είναι η δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων, την ασφάλεια, την ειρήνη, τη σταθερότητα και την αναπτυξιακή τους δυναμική». «Εγγυητής» λοιπόν των σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ η κυβέρνηση, όπως και των αντίστοιχων σχεδίων του κεφαλαίου. Μόνο που, σε αντίθεση με όσα λέει ο πρωθυπουργός, η μόνη «εγγύηση» που δίνουν για τους λαούς τα σχέδια αυτά είναι αυτή των μεγάλων κινδύνων που φουντώνουν, όσο φουντώνουν οι αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο των δρόμων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής στην περιοχή. Η χτεσινή εξέλιξη, εξάλλου, με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα είναι ενδεικτική του κουβαριού στο οποίο μπλέκει ο λαός λόγω της στρατηγικής κυβέρνησης - κεφαλαίου.

Ο ένας - ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ - λέει στον άλλο «να προσέχει τους συμμάχους του γιατί δεν του έχουν απομείνει και πολλοί». Και ο άλλος - ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ - «ανταπαντά» ότι η συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο στο Ελσίνκι μάλλον «θα είναι το εύκολο κομμάτι», σε σχέση με τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Οι ωραίες αυτές «φιλοφρονήσεις» είναι ενδεικτικές βέβαια των μεγάλων ανακατατάξεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, των συμμαχιών που γίνονται ακόμα πιο ρευστές και λιγότερο δεδομένες στο έδαφος της ανισομετρίας, των μεγάλων δυσκολιών της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, των αντιθέσεων που φουντώνουν σε όλα τα επίπεδα. Αλλά αποκαλύπτουν επίσης το περιεχόμενο και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών - «λυκοφιλιών» των καπιταλιστών που κάθε άλλο παρά «αιώνιες» και αμετάβλητες είναι, όπως και οι εύθραυστοι συμβιβασμοί των ιμπεριαλιστών που κυοφορούν κάθε φορά τον επόμενο γύρο των αντιπαραθέσεων. Ολα αυτά ξεγυμνώνουν και από μια ακόμα σκοπιά τα παραμύθια της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων ότι η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που έχει αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τάξης και γι' αυτό σηματοδοτεί μεγάλους κινδύνους για το λαό, τάχα «εγγυάται» την ασφάλεια, την ειρήνη και την ευημερία του. Εκτός κι αν όλοι αυτοί τσακώνονται ...για το ποιος θα πρωτοεγγυηθεί την ασφάλεια του ελληνικού και των υπόλοιπων λαών.

Τι γίνεται όταν τα σύγχρονα «δουλεμπορικά γραφεία», που «διαχειρίζονται» χιλιάδες εργαζόμενους ως ενοικιαζόμενους σε άλλους εργοδότες, ερευνούν για την ανεργία; Ανακαλύπτουν ότι αυτοί που φταίνε είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι... Αυτό αποτυπώνει «έρευνα» της «Manpower Group»: «6 στους 10 εργοδότες στην Ελλάδα δυσκολεύονται να καλύψουν θέσεις εργασίας», είναι ένα από τα ευρήματα. Οι εργοδότες - σύμφωνα με την έρευνα - δεν βρίσκουν εργαζόμενους λόγω «έλλειψης εμπειρίας», λόγω «προσδοκίας υψηλότερης αμοιβής» (!), λόγω «έλλειψης δεξιοτήτων» κ.λπ. Μάλιστα, αυτή η δυσκολία των εργοδοτών να «βρουν το ταλέντο που θα προσδώσει αξία στην επιχείρησή τους» (sic), δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά ...μαστίζει τα αφεντικά πολλών κρατών (π.χ. τη μεγαλύτερη δυσκολία αντιμετωπίζουν οι Ιάπωνες εργοδότες). Τι να πει κανείς για το ...«δράμα» που ζει η εργοδοσία! Να θέλει να μοιράσει θέσεις εργασίας, αλλά να μην μπορεί, γιατί οι εργάτες δεν έχουν το απαιτούμενο «ταλέντο», δηλαδή «δεξιότητες» στα μέτρα των αφεντικών και απαιτήσεις στον πάτο. Ερευνες σαν κι αυτή δείχνουν πόσο αδίστακτο είναι το κεφάλαιο: Δεν του φτάνουν τα μέτρα - φωτιά που πέρασαν οι κυβερνήσεις, για να πέσει η τιμή της εργατικής δύναμης, να διευκολύνονται οι ομαδικές απολύσεις και τόσα άλλα, θέλουν ακόμα περισσότερα για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους. Και μάλιστα, φορτώνουν το φταίξιμο στους ίδιους τους εργαζόμενους για τη μιζέρια, την ανασφάλεια και την αναδουλειά που βιώνουν...

1904 Γεννιέται ο μεγάλος Χιλιανός κομμουνιστής ποιητής Πάμπλο Νερούδα (τιμημένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971).

1906 Ο Αλφρεντ Ντρέιφους, Γάλλος αξιωματικός Πυροβολικού εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος είχε κατηγορηθεί άδικα για προδοσία, παίρνει τελικά χάρη και επιστρέφει στο σύνταγμά του με το βαθμό του. Η περιβόητη «Υπόθεση Ντρέιφους» είχε εξελιχθεί σε μεγάλο σκάνδαλο της εποχής, πυροδοτώντας λαϊκές αντιδράσεις και δημιουργώντας κυβερνητική κρίση.

1920 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Γ. Γουίλσον, εγκαινιάζει και επίσημα πια την 77 χλμ. μήκους Διώρυγα του Παναμά, η οποία βρισκόταν σε λειτουργία από το 1914. Σχεδόν 5.600 εργάτες πέθαναν κατά τη δεκαετή κατασκευή της Διώρυγας.

1941 Η Σοβιετική Ενωση και η Βρετανία υπογράφουν στη Μόσχα συμφωνία για κοινή δράση στον πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας.

1943 Τα σοβιετικά στρατεύματα περνούν στην αντεπίθεση στο Κουρσκ. Η αντεπίθεση διαρκεί έως τις 23/8 και καταλήγει με αποφασιστική νίκη του Κόκκινου Στρατού, που ουσιαστικά εξουδετερώνει την επιθετική ικανότητα της ναζιστικής πολεμικής μηχανής στο Ανατολικό Μέτωπο. Μεταξύ άλλων, η μάχη του Κουρσκ αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αναμέτρηση αρμάτων μάχης στον κόσμο, με πάνω από 8.000 τανκς (και από τις δύο πλευρές) να παρατάσσονται στο πεδίο της μάχης.

1944 Ο ΕΛΑΣ χτυπά τους άνδρες της Ειδικής Ασφάλειας και τις μηχανοκίνητες δυνάμεις του Μπουραντά, που έκαναν επιδρομή στα Πετράλωνα της Αθήνας, και τους διώχνει από τη συνοικία.

1946 Με ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδες ενάντια στο μέλος της ΚΕ Μ. Πορφυρογέννη στο σπίτι του. Από τύχη γλίτωσαν, τόσο ο Μ. Πορφυρογέννης όσο και η οικογένειά του.

1948 Αντιμετωπίζονται επιτυχώς οι επιθέσεις του κυβερνητικού στρατού στον Σμόλικα. Στις περισσότερες κατευθύνσεις, ο εχθρός ανατράπηκε και υποχρεώθηκε σε υποχώρηση υπό τα πυρά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

1948 Καταφθάνουν στο μέτωπο της Β. Πίνδου ο βασιλιάς Παύλος και ο Αμερικανός στρατηγός Βαν Φλιτ, με σκοπό να εξυψώσουν το πεσμένο ηθικό του κυβερνητικού στρατού. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με προκήρυξή του προς τους μαχητές και της μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού, τους καλεί να εντείνουν την πολεμική τους δράση σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας.

1950 Αρχίζει στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη για παράβαση του ΑΝ 509 των εν ενεργεία αστυνομικών Γιάννη Παλαβού, Σταύρου Τσιμπούρη, Δημήτρη Κοντογιάννη και Βασίλη Δασκαγιάννη.

1996 Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατηγορείται για παράνομη χρηματοδότηση και καλείται να δικαστεί μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι.