Η λεγόμενη «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας δεν έχει δείξει ακόμη όλα της τα... δόντια.

Σύντομα θα τεθεί σε εφαρμογή και ο συνυπολογισμός του κόστους εκπομπής αερίων ρύπων στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, σε ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι να αρχίσει η πλήρης χρέωση των δικαιωμάτων αυτών.

Φυσικά, το όποιο κόστος θα καταλήξει τελικά να βαρύνει τους καταναλωτές, με σημαντικές αρνητικές συνέπειες για τα λαϊκά νοικοκυριά, σε μια περίοδο που αυξάνονται ιδιαίτερα και οι απλήρωτοι λογαριασμοί.

Η κυβερνητική πολιτική και η ΕΕ καταδίκασαν στο «σκοτάδι» χιλιάδες οικογένειες και ο αντιλαϊκός κατήφορος δεν έχει τέλος.

Η ασκούμενη πολιτική όμως, αυτό το στόχο έχει. Να εξασφαλιστούν τα κέρδη των εταιρειών και όχι το δικαίωμα και η ανάγκη των λαϊκών οικογενειών σε ηλεκτρική ενέργεια.

Κι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.

Τελικά όλα ένα μνημόνιο είναι. Και τα προηγούμενα και τα επόμενα. Ολα τα μέτρα, οι ρυθμίσεις, οι αποφάσεις, εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Και η μόνη διέξοδος είναι πλέον η ολοκληρωτική στροφή.

Στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, όλες οι παραγωγικές μονάδες και ο φυσικός πλούτος στο λαό για το λαό, λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.

Κανένα ημίμετρο δεν μπορεί πλέον να εφαρμοστεί, κανένα περιθώριο δεν υπάρχει.

Ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει, για μια ακόμα χρονιά, ότι έχει φτάσει Ιούνης και δεν έχουν δοθεί τα αναγκαία κονδύλια για τη λειτουργία των κατασκηνώσεων των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ), κυκλοφόρησε η ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ (ΠΟΣΓΚΑμΕΑ).

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έκλεισαν τις δημόσιες κατασκηνώσεις που λειτουργούσαν το ΠΙΚΠΑ και το υπουργείο Υγείας και τα τελευταία χρόνια χρηματοδοτούν την ΠΟΣΓΚΑμΕΑ για ένα περιορισμένο κατασκηνωτικό πρόγραμμα (πηγαίνουν στις κατασκηνώσεις μόλις 2.500 - 3.000 παιδιά, ενώ συνολικά στη χώρα υπάρχουν 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες), ενώ η χρηματοδότηση γίνεται με έκτακτες επιχορηγήσεις απ' το υπουργείο Υγείας και τις Νομαρχίες. Ετσι, οι γονείς σπρώχνονται στον ιδιωτικό τομέα που χρεώνει έως και 1.500 ευρώ για 14 μέρες στην κατασκήνωση.

Οπως συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η ΠΟΣΓΚΑμΕΑ διαμαρτύρεται για τη χρηματοδότηση των κατασκηνώσεων, ενώ είναι συνυπεύθυνη, γιατί αντί να διεκδικήσει δημόσιο δωρεάν δίκτυο κατασκηνώσεων για όλα τα παιδιά, διευκολύνει το κράτος να αποποιηθεί την ευθύνη του και στο συγκεκριμένο τομέα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της λειτουργίας αυτού του περιορισμένου κατασκηνωτικού προγράμματος, με έκτακτα κονδύλια. Και μάλιστα, χρησιμοποιεί και αυτή τη μεσολάβηση, προκειμένου να χειραγωγεί το γονεϊκό κίνημα, αφού οι 15 μέρες κατασκήνωσης αποτελούν για πολλά παιδιά τη μοναδική ευκαιρία να απολαύσουν κάποιες μέρες στην εξοχή και για τους γονείς να ξεκουραστούν για λίγες μέρες.

«Η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί ότι κόβονται οι έκτακτοι δεν είναι ακριβής», υποστήριξε ο υφυπουργός Παιδείας, για την απόφαση της κυβέρνησης να μη δοθούν θέσεις συμβασιούχων σε τμήματα πανεπιστημίων που έχουν παραπάνω από 25 μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) και σε τμήματα ΤΕΙ που έχουν παραπάνω από 15 μέλη Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΠ).

Η προοπτική που άφησε να διαφανεί ο υφυπουργός είναι αυτή που θέτει και ο αναμενόμενος νόμος - πλαίσιο, δηλαδή τα ιδρύματα μέσω της «αυτοτέλειας»... «να έχουν ένα συνολικό προϋπολογισμό και μέσα από αυτόν να προσδιορίζουν καλύτερα τις ανάγκες τους». Από πού θα προέρχονται οι πόροι τους; Απ' το μειωμένο κρατικό προϋπολογισμό, που θα διαχειρίζονται τα ίδια - με όρους επιχείρησης - και απ' τις μπίζνες που θα κάνουν ως επιχειρήσεις (προοπτική με την οποία συμφωνούν και οι διοικήσεις των ιδρυμάτων)!

Και για του λόγου το αληθές για τα ιδρύματα που θα λειτουργούν ως επιχειρήσεις, ο υφυπουργός έφερε το εξής παράδειγμα: «Το 2008 όταν ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση, πανεπιστήμια τα οποία δεν είχαν τόσο μεγάλη εξάρτηση από την κεντρική κυβέρνηση, έκαναν εντυπωσιακές ενέργειες για να ανταποκριθούν στην κρίση, συγκεκριμένα τα πανεπιστήμια του Στάνφορντ και του Μπέρκλεϊ, το μεν αναγκάστηκε να απολύσει διοικητικό προσωπικό και να παγώσει όλους τους διορισμούς για ένα χρόνο, το δε Berkeley έκοψε ένα μισθό από τους καθηγητές του». Μετά ...διευκρίνισε πως «αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να το ακολουθήσουμε και εμείς, αλλά στην προκειμένη περίπτωση - στους έκτακτους καθηγητές - τα ίδια τα πανεπιστήμια να βρουν τρόπους»... Ο νοών νοείτω!

Γρηγοριάδης Κώστας

Καταλυτικός παράγοντας της εκλογής του ήταν η αλλαγή της πολιτικής του ατζέντας, η αποστασιοποίησή του από τους «άτακτους» όπως ο Πρόεδρος Ούγο Τσάβες, που εσχάτως μόνο άτακτος δεν είναι και η προβολή του παραδείγματος της Βραζιλίας ως «πρότυπου». Αμέσως μετά την εκλογή του δεσμεύτηκε εκ νέου «για οικονομική ανάπτυξη σε συνδυασμό με την κοινωνική ένταξη», έωλες δηλώσεις που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σαφήνεια των δηλώσεών του περί σεβασμού όλων των υφιστάμενων συμφωνιών. Και φυσικά σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκά αιτήματα. Εξάλλου, η ψήφος προς τον Ουμάλα είχε σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα: πλήρης απόρριψη και στροφή 180 μοιρών από τη χρόνια ακολουθούμενη πολιτική εξόντωσης των εργαζομένων και παράδοσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας στο κεφάλαιο, εγχώριο, αλλά, κατά κύριο λόγο, πολυεθνικό.

Η εκλογή Ουμάλα όντως συνιστά αλλαγή αλλά μόνο στα πλαίσια του συστήματος και οι λαϊκές προσδοκίες μάλλον γρήγορα θα διαψευσθούν. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι το χρηματιστήριο του Περού κατέγραψε άνοδο - ρεκόρ 12,5% και γνωστά «γεράκια» όπως οι «Goldman Sachs» και «JP Morgan», καλούν τους επενδυτές «να αγοράσουν Περού».