Περίπου 40.000 σπίτια κατασχέθηκαν στην Ισπανία το 2012, διότι δεν εξυπηρετούνταν τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια με τα οποία είχαν αποκτηθεί, ανακοίνωσε χτες η Τράπεζα της Ισπανίας. Ετσι, αυξάνονται ραγδαία οι εξώσεις των χρεωμένων ιδιοκτητών και ενοικιαστών. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, μεταξύ των ακινήτων που κατασχέθηκαν τα 32.490 θεωρούνταν πρώτη κατοικία, ενώ τα υπόλοιπα ήταν δεύτερες ή εξοχικές κατοικίες. Περίπου για τα μισά από τα ακίνητα, τα 18.325, η παράδοση των σπιτιών στις τράπεζες έγινε οικειοθελώς από τους ιδιοκτήτες τους, ενώ στις 14.165 περιπτώσεις υπήρξε παρέμβαση της Δικαιοσύνης και σε άλλες 355 περιπτώσεις έγινε επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. Ακόμα, το Γενικό Δικαστικό Συμβούλιο της Ισπανίας είχε ανακοινώσει το Μάρτη ότι εκτελέστηκαν 75.605 διαταγές έξωσης από τα δικαστήρια το 2012, δηλαδή 16,7% περισσότερες από ό,τι το 2011.

Αυτή είναι η κατάσταση σε μια καπιταλιστική χώρα που η ανεργία έχει ξεπεράσει το 27%, οι μισθοί, οι συντάξεις έχουν μειωθεί δραματικά. Ο λαός της Ισπανίας ζει και αυτός στη δίνη της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στη χώρα μας, τα λαϊκά νοικοκυριά καλούνται να πληρώσουν αμέτρητα χαράτσια, φόρους, τέλη για τα ακίνητα και εκατοντάδες χιλιάδες είναι αυτοί που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια στις τράπεζες. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, απέναντι στο ενδεχόμενο των κατασχέσεων λαϊκών σπιτιών από τις τράπεζες, πρέπει να υπάρξει άμεση αντίδραση μέσα από τα σωματεία, τα συνδικάτα, τις Λαϊκές Επιτροπές, τις Επιτροπές Αγώνα. Κανείς να μη μείνει μόνος του. Αγώνας σήμερα για να μη χάσει κανένας εργάτης το σπίτι του. Αγώνας μέχρι την οριστική επίλυση του προβλήματος της λαϊκής στέγης, ώστε όλοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να μπορούν να ζουν σε ασφαλή και σύγχρονα σπίτια.

Πάγια προπαγανδιστική πολιτική των κυβερνώντων, που παίρνουν αντιδραστικά μέτρα, είναι να επικαλούνται το κοινό όφελος που θα προκύψει δήθεν από αυτά. Ετσι, μπορεί να τσαλαπατούν εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά με τον πλέον προκλητικό τρόπο μιλάνε για την επερχόμενη ανάπτυξη, τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν και άλλα παραμύθια, που δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν εργαζόμενοι που τα ανέχονται και τα πιστεύουν.

Τα επίσημα στοιχεία, για παράδειγμα, στον κλάδο του εμπορίου, δείχνουν ότι υπάρχει μια συνεχής, συστηματική και χωρίς διακοπή πορεία χειροτέρευσης της θέσης των εργαζομένων. Στο εμπόριο, που πέρσι καταγράφηκαν τουλάχιστον 90.000 επίσημες απολύσεις, ενώ υπήρξαν δεκάδες χιλιάδες υποχρεωτικές μετατροπές συμβάσεων από 8ωρη εργασία σε ελαστική απασχόληση. Το αποτέλεσμα είναι όλο και πιο σπάνια συναντά κανείς εργαζόμενους με πλήρες ωράριο και κανονικό μισθό.

Την περίοδο, μάλιστα, που διανύουμε τώρα, αποκτά μαζικό χαρακτήρα το φαινόμενο των εκβιαστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις δεκάδων χιλιάδων εμποροϋπαλλήλων. Ειδικά στις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις και τα σούπερ μάρκετ τείνει να γίνει καθεστώς ο εκβιασμός του εργοδότη προς εργαζόμενους που εργάζονται 8ωρο με 600 ευρώ το μήνα, να δηλώσουν παραίτηση και να επαναπροσληφθούν ως 4ωρίτες με 250 ευρώ το μήνα!!!

Κατά τα άλλα, σύμφωνα και με στοιχεία της ΕΣΕΕ, για πρώτη φορά μετά το 1999, η απασχόληση στο εμπόριο διαμορφώθηκε κάτω από 700.000 θέσεις εργασίας, ενώ το 43% των μεγάλων επιχειρήσεων εξακολουθούν να απειλούν ότι θα κάνουν κι άλλες απολύσεις μέσα στη χρονιά.

Κι αυτό είναι ένα μέρος μόνο της πολύπαθης ζωής του. Πολύ λίγα στοιχεία αναφέρει από τη δράση του της περιόδου 1950-1954, όταν δύο φορές μπήκε παράνομα στην Ελλάδα, σε αποστολή του Κόμματος με σκοπό την ανασυγκρότηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Αναφέρεται σε όσα σχετίζονται με τη σύλληψή του το 1954 στην Ηπειρο.

Η προσφορά του Λάζαρου Σπυρόπουλου και με τα «Τετράδια Φυλακής» είναι σημαντική με την έννοια ότι παραθέτει γεγονότα, δίνει πολλά στοιχεία, όχι μόνο για τα βασανιστήρια που υπόκειντο οι πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά για την οργάνωση της ζωής των πολιτικών κρατούμενων μέσα στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ώστε να μπορούν ν' αντέξουν, για τον τρόπο που οργάνωναν την αντίστασή τους με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Αλλη σημαντικότατη πλευρά είναι ότι δίνει αρκετά στοιχεία για τη διαπάλη που αναπτυσσόταν τόσο με το «ρεύμα φυγής» από τα Γιούρα, όπως ο ίδιος ονομάζει όσους δεν άντεξαν τις πιέσεις και υπέγραψαν δήλωση, δίνοντας ως ένα βαθμό απάντηση και στο τι συνετέλεσε σ' αυτό το φαινόμενο, αλλά και για τη διαπάλη που αναπτύχθηκε με τις διάφορες οπορτουνιστικές ομάδες. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Ωστόσο, η Μπρατούσεκ, εγκλωβισμένη και αυτή στη «λογική» των αστικών κυβερνήσεων που υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ανήγγειλε πολιτικές που οδηγούν μαθηματικά στην αναδιανομή και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, πράγμα δηλαδή που θα έκανε, ούτως ή άλλως, εφόσον η χώρα έμπαινε στο μηχανισμό «διάσωσης». Ανήγγειλε δηλαδή αύξηση της φορολογίας, με πρώτη την αύξηση του ΦΠΑ στο 22% από το 20%, και μπαράζ ταχύρρυθμων ιδιωτικοποιήσεων του 100% 15 επίλεκτων δημόσιων επιχειρήσεων του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού τομέα, των τηλεπικοινωνιών και των αερομεταφορών.

Αυτά σε πρώτη φάση. Διότι στην επόμενη είναι σίγουρο ότι η Μπρατούσεκ θα βάλει μαχαίρι σε ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά δικαιώματα, επιδόματα, μισθούς και συντάξεις... Στο όνομα, εξυπακούεται, της «δημοσιονομικής εξυγίανσης». Αλλωστε πρόσφατα ο Ευρωενωσιακός επίτροπος για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, Ολι Ρεν, είχε υπαινιχθεί τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων, ενώ άλλοι Ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες καλούσαν την κυβέρνηση της Σλοβενίας να προχωρήσει σε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα και την αγορά εργασίας.

Συνεπώς είναι θέμα χρόνου έως ότου ξεσπάσει η νέα, ακόμη βαρύτερη, καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων...