Τετάρτη 12 Μάη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Χρεο-κοπημένα παραμύθια

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτό που οι πάντες αντιλαμβάνονται, ότι δηλαδή τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα δεν παίρνονται για τη μείωση του κρατικού χρέους, δηλαδή του χρέους της πλουτοκρατίας, επιβεβαιώνει περίτρανα το ίδιο το ΔΝΤ στην έκθεσή του για την Ελλάδα που δόθηκε αργά προχτές το βράδυ στη δημοσιότητα στην Ουάσιγκτον. Τι λέει ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός; Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αναμένεται να φτάσει στο 149% του ΑΕΠ το 2013 και στη συνέχεια θα μειωθεί σταδιακά στο 120% το 2020, τη στιγμή που το 2009 ήταν 115%. Δηλαδή, μετά από δέκα χρόνια άγριας εκμετάλλευσης, δεινών και εξανδραποδισμού του λαού στο ζυγό του κεφαλαίου, το κρατικό χρέος θα είναι σε πιο ψηλά επίπεδα από αυτά που ήταν πριν από ένα χρόνο! Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι το χρέος και τα ελλείμματα είναι το πρόσχημα, αλλά ταυτόχρονα και ένα πιστόλι στον κρόταφο του λαού, για να περάσουν τα προαποφασισμένα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα. Παρόλο δηλαδή που ο εργαζόμενος λαός θα βυθιστεί βαθιά στη φτώχεια και την ανέχεια, την επόμενη δεκαετία το κρατικό χρέος δεν πρόκειται να μειωθεί. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρωθεί. Είναι μεγάλο παραμύθι λοιπόν ότι οι θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο και θα σωθεί η πατρίδα. Μόνο η κερδοφορία της πλουτοκρατίας θα διασωθεί και θα προστατευτεί. Δικαιώνεται πλήρως για ακόμα μια φορά η θέση του ΚΚΕ ότι το κυρίαρχο δίλημμα είναι ή θα χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία ή ο λαός.

Επιλέγουν ιμπεριαλιστή

Με Ερωτήσεις του, που απευθύνονται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο της ΕΕ, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής κατηγορεί τα θεσμικά όργανα της ΕΕ ότι «παρέδωσαν την Ελλάδα και τους Ελληνες στα χέρια του ΔΝΤ, ενώ θα μπορούσαν έγκαιρα να υιοθετήσουν, με βάση το άρθρο 122 παρ. 2, τα μέτρα της Συνθήκης που έλαβαν προχτές οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ώστε να αποφευχθεί ο εναγκαλισμός του ΔΝΤ».

Αναρωτιόμαστε για πόσον καιρό ακόμα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει αυτό το «βιολί». Αυτή είναι η πολλοστή φορά, που ο ευρωβουλευτής του παραπονιέται για την εμπλοκή του ΔΝΤ στα του ευρωενωσιακού οίκου. Αποσιωπώντας πλήρως ότι με ή χωρίς ΔΝΤ, ακόμα κι αν η όποια βοήθεια προερχόταν αποκλειστικά από την ευρωένωση, το ίδιο αντιδραστική, αντεργατική και αντιλαϊκή θα ήταν. Ακόμα και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ομολογούν ότι, στη διάρκεια των συζητήσεων με την τρόικα, πολλές φορές οι ευρωενωσίτες πλειοδοτούσαν σε αντιλαϊκότητα απ' τους εκπροσώπους του ΔΝΤ. Ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, δήλωσε προχτές ότι ήταν οι της ευρωένωσης που πρότειναν με επιμονή την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα.

Για το λαό πρέπει να είναι καθαρό για να οδηγηθεί και σε καθαρά συμπεράσματα ότι ΕΕ, ΔΝΤ και η ελληνική κυβέρνηση είναι στην ίδια πλευρά, στο πλευρό των μονοπωλίων. Για τα δικά τους συμφέροντα και μόνο συναποφάσισαν να μην αφήσουν «πέτρα πάνω στην πέτρα» σε ό,τι αφορά στα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα. Παρεμβάσεις όπως αυτές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που αποσκοπούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι μια αμιγώς ευρωενωσιακή λύση θα ήταν πολύ καλύτερη απ' την τωρινή, αποπροσανατολίζουν, θολώνουν την κρίση και σπρώχνουν στην ενσωμάτωση με το να διαχωρίζουν τους ιμπεριαλιστές σε καλούς και κακούς. Να, γιατί η πάλη ενάντια σ' αυτήν την πολιτική έως την οριστική ανατροπή της, ως μονόδρομος για το λαό, συνδέεται οργανικά με την αποδέσμευση από την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Συνέταιροι στο έγκλημα

Ούτε στα λόγια δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί η ΝΔ από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στο νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα. Ετσι ο υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της ΝΔ Ι. Βρούτσης αναφερόμενος στο νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο προχωρά σε μια σειρά διαπιστώσεις, αρνητικές για τους εργαζόμενους, για να επιβεβαιώσει με τις προτάσεις του στη συνέχεια την ταύτιση της ΝΔ με τον πυρήνα της αντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ενδεικτική είναι η πρόταση, μεταξύ άλλων, περί δομικών αλλαγών «που πρέπει να είναι δίκαιες (και όχι να προβλέπουν θυσίες μονομερώς από την πλευρά των εργαζομένων). Κυρίως, όμως, να συνοδεύονται από αναλογιστικές μελέτες και τεκμηρίωση». Ναι, δηλαδή, στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αρκεί να συνοδεύονται από μελέτες, τεκμηρίωση και τάχα να μην είναι μονομερείς. Αλήθεια, ποιος άλλος θέλουν να συμβάλει για ένα καλύτερο ασφαλιστικό; Η μεγαλοεργοδοσία την οποία υπηρετούν; Γιατί δεν το λένε; `Η μήπως το κράτος για το οποίο η πολιτική τους λέει ότι τα πάντα πρέπει να αποκρατικοποιηθούν; Αλλωστε, η μέχρι τώρα κυβερνητική πορεία της ΝΔ (αντιασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα, Πετραλιά: αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων, κ.λπ.) δείχνουν στην πράξη ότι οι «λύσεις» ... για το Ασφαλιστικό βρίσκονται κάθε φορά στο χτύπημα του δημόσιου χαρακτήρα της και στα δικαιώματα των ασφαλισμένων, προκειμένου να θωρακίζεται η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Για τη συζήτηση περί «διαφάνειας»

Η συζήτηση περί διαφάνειας, η οποία εντάθηκε μετά τη συνάντηση Παπανδρέου - Σαμαρά - Καρατζαφέρη με τον Κ. Παπούλια, έχει διπλό στόχο. Από τη μια να παραπλανήσει το λαό. «Να τιμωρηθούν οι κλέφτες», λένε τα κόμματα που για χρόνια φιλοξενούν στις γραμμές τους στελέχη που άσκησαν εξουσία και εμπλέκονται σε - γνωστά και άγνωστα - σκάνδαλα. Να τιμωρηθούν εκατό φορές, λέει το ΚΚΕ. Η τιμωρία τους όμως θα απαλλάξει το λαό από τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του; Θα αποτραπεί η επόμενη, αναπόφευκτη κυκλική καπιταλιστική κρίση, την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί χυδαία να την αποδώσει στην «αδιαφάνεια»; Πολύ περισσότερο, θα εκλείψει η διαπλοκή ανάμεσα στο κεφάλαιο και στους πολιτικούς του εκπροσώπους, με δεδομένο ότι στον καπιταλισμό το 'να χέρι νίβει τ' άλλο; Πού κατέληξαν ανάλογες προσπάθειες «αυτοκάθαρσης», για παράδειγμα στην Ιταλία; Τι κέρδισε ο λαός από την επιχείρηση «καθαρά χέρια»;

Τίποτα ουσιαστικό δεν κερδίζει ο λαός από τέτοια και άλλα πολιτικά πυροτεχνήματα, που το μόνο που εξυπηρετούν είναι η καλλιέργεια της ψευδαίσθησης ότι μπορεί να υπάρξει «ηθικός» και «δίκαιος» καπιταλισμός. Στην Ιταλία έφτασε να κυβερνάει σήμερα ένας φυσικός εκπρόσωπος του κεφαλαίου. Στην Ελλάδα πληθαίνουν ανάλογες συζητήσεις. Στις ΗΠΑ, οι επιχορηγήσεις των πολυεθνικών στα μεγάλα κόμματα είναι νόμιμες και επιβεβλημένες. Ακόμα παραπέρα: Η ευθύνη για το σκάνδαλο ενός κυβερνητικού στελέχους είναι μόνο ατομική; Η κυβέρνηση, το αστικό πολιτικό σύστημα, το θερμοκήπιο δηλαδή μέσα στο οποίο φύονται τα σκάνδαλα, η διαπλοκή, είναι αθώοι του αίματος; Αυτό επιδιώκουν. Να αθωώσουν το σύστημα που όλοι υπηρετούν. Γι' αυτό βαφτίζουν «στρεβλώσεις» φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς, που είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό.

Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με την προώθηση μέτρων στο όνομα της «διαφάνειας», που στόχο έχουν να θωρακίσουν το αστικό πολιτικό σύστημα. Μεθοδεύουν νέο εκλογικό νόμο για να ενισχύσουν το δικομματισμό με περισσότερες μονοεδρικές περιφέρειες και αρνούνται την απλή αναλογική με λίστα που προτείνει το ΚΚΕ. Πρόταση η οποία μπορεί στο μέτρο του δυνατού να δυσκολέψει τους δεσμούς του κάθε βουλευτή με τον επιχειρηματία - χρηματοδότη για τα αστικά κόμματα. Παίρνουν μέτρα βιτρίνας, όπως η διεύρυνση του «πόθεν έσχες» και η αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, τα οποία είναι ανεπαρκέστατα. Την ίδια ώρα, απορρίπτουν προτάσεις του ΚΚΕ, όπως η κατάργηση όλων των απορρήτων - τραπεζικού, ακόμη και του επιχειρηματικού -, η ονομαστικοποίηση όλων των μετοχών, οι έλεγχοι και οι περιορισμοί στην εξαγωγή κεφαλαίων.

Στον αντίποδα, προωθούν μέτρα εισαγγελικών ελέγχων στα κόμματα και άλλες διατάξεις σχετικές με τη χρηματοδότησή τους λες και τα κόμματα είναι επιχειρήσεις, ζητώντας να παρέμβουν στο εσωτερικό του ΚΚΕ, που αμφισβητεί και αντιπαλεύει τη στρατηγική τους για να εμποδίσουν τη δράση του. Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα τους. Δεν πρέπει να εκτονώσει τη δικαιολογημένη οργή για την πολιτική τους, ζητώντας απλά την τιμωρία κάποιων εξιλαστήριων θυμάτων. Κερδισμένος θα βγει μόνο αν ο ίδιος, με τη μαζική πολιτική του πάλη, τιμωρήσει μια κι έξω το σύστημα που παράγει τη διαπλοκή, τα σκάνδαλα, την κλεψιά του ιδρώτα του και πάνω απ' όλα την εκμετάλλευση. Εκεί είναι η πηγή του κακού. Εκεί πρέπει τώρα περισσότερο από ποτέ να συγκεντρωθούν τα πολιτικά πυρά της εργατικής τάξης, του λαού.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Εναρμονισμένοι με τα συμφέροντα του κεφαλαίου...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ πήγαινε ο Αντώνης Σαμαράς στη συνέλευση του ΣΕΒ για να εξηγήσει γιατί δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για το «μηχανισμό στήριξης». Πού αλλού θα μπορούσε να απολογηθεί;

Ομολογουμένως όμως ήταν ...πειστική η απολογία του! Και ότι ήταν υπέρ του δανεισμού είπε και ότι θα στηρίξει τις επερχόμενες αντιλαϊκές κατευθύνσεις δεσμεύθηκε.

Γιατί όταν μιλάς στον ΣΕΒ (ή τους τραπεζίτες, ή τους εφοπλιστές, ή τις πολυεθνικές) και είσαι αρχηγός της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι για να ...μασάς τα λόγια σου και να κάνεις πολιτικαντισμούς.

Αυτές τις «ομορφιές» τις αφήνουν για τον ελληνικό λαό, που θεωρούν ότι το πρωταρχικό τους καθήκον είναι να τον εξαπατούν, να τον αποπροσανατολίζουν και να τον κοροϊδεύουν.

Ενίοτε να τον παρακολουθούν, να τον δικάζουν, να τον χτυπούν, να τον φυλακίζουν, να του περιορίζουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα. Ανάλογα τι απαιτεί η περίσταση και πόσο αποτελεσματικά πρέπει να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του ΣΕΒ και των συναφών ειδών.

ΟΛΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΜΕΝΑ στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας εξαγγέλλει η κυβέρνηση ενόψει της επίσκεψης Ερντογάν. Το ...ΝΑΤΟ το ξέρει άραγε;

Γιατί μάλλον διαφορετική εκτίμηση έχει και για το καθεστώς στο Αιγαίο και για πολλά άλλα πράγματα.

Και το πρόβλημα είναι πως οι αντιλήψεις του ΝΑΤΟ έχουν την κακή συνήθεια να μεταβάλλονται σταδιακά σε αντιλήψεις της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης...

ΠΑΝΩ - ΚΑΤΩ ΤΟ χρηματιστήριο, αυτές τις μέρες! Οπως είναι γνωστό, στην κρίση δεν χάνουν όλοι. Αντιθέτως ορισμένοι κερδίζουν και μάλιστα ταχύτατα. Αμφιβάλλετε ότι συνέβη και τώρα;

Και φυσικά δεν είναι τίποτε ...περίεργοι τολμηροί επενδυτές ή μεγάλοι γκουρού της οικονομίας. Οι ίδιοι που επωφελούνται από τα αντιλαϊκά μέτρα είναι, αφού έχουν «παρακλάδια» παντού.


Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν ο ΣΕΒ μοιράζει «καθήκοντα»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Καθόλου δεν εκπλήσσει η ωμή ανάμειξη της ηγεσίας του ΣΕΒ στην ίδια την πολιτική γραμμή και πορεία πλεύσης των αστικών κομμάτων. Το συνήθιζε σε «πιο χαλαρούς καιρούς» πόσο μάλλον σε κρίσιμες στιγμές όπως αυτές που περνά το σύστημα. Από την άποψη αυτή μόνο ανυποψίαστοι και αφελείς αιφνιδιάστηκαν από τη δημόσια και απροσχημάτιστη υπόδειξη που έκανε χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος προς τον πρόεδρο της ΝΔ για τη «γραμμή» που πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα της κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης και το ρόλο που θα πρέπει θα διαδραματίσει στη νέα κατάσταση. «Η σημερινή συγκυρία απαγορεύει τη συγκυβέρνηση, υπαγορεύει όμως τη συνευθύνη», είπε κατάμουτρα στον Α. Σαμαρά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, συμπληρώνοντας ότι «χρέος (!) της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να γίνει μέρος της εθνικής προσπάθειας να μην πτωχεύσει ο τόπος». Δε δίστασε μάλιστα να αναθέσει συγκεκριμένα καθήκοντα στην ηγεσία της ΝΔ: Πρώτον: Να βοηθήσει να γίνει συνείδηση στο λαό ότι «η υλοποίηση του μνημονίου (σ.σ. με την τρόικα) συνιστά μια αναγκαία θεραπεία, όχι μια άδικη τιμωρία»(!). Δεύτερον, να ελέγχει την κυβέρνηση προκειμένου να υλοποιηθούν άμεσα οι διαρθρωτικές αλλαγές που περιλαμβάνει το μνημόνιο και όχι μόνο τα δημοσιονομικά μέτρα(!)... Η αλήθεια είναι ότι έχει το θάρρος και τα κάνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, επειδή απευθύνεται σε κόμμα της τάξης του, όπως βέβαια είναι το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ. Ομως χτυπάει λάθος πόρτα όταν επιχειρεί να «νουθετήσει» το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα, που δε βολεύονται με τίποτα λιγότερο από την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Θέλουν να ξεμπερδεύουν με τους αγώνες...

Ως γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, που έτσι κι αλλιώς ψάχνει αφορμές για να ποινικοποιήσει τους λαϊκούς αγώνες που στρέφονται εναντίον της κερδοφορίας της και να περιστείλει εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, η «Καθημερινή» δεν τσιγκουνεύεται όταν κραδαίνει εναντίον του ΚΚΕ, του λαϊκού κινήματος, της απεργίας κλπ. Γιατί θεωρεί το λαό ως εχθρό. Και έτσι θέλει να αντιμετωπίζει τους αγώνες του για καλύτερη ζωή και όσους τους στηρίζουν, κόντρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ετσι και χτες, από τις σελίδες της εφημερίδας επιχειρείται μια ξεκάθαρη πρόκληση για «πάταξη» τόσο του ΚΚΕ όσο και του ίδιου του δικαιώματος στην απεργία - και φυσικά και των απεργών εργαζομένων.

Στο πρωτοσέλιδο άρθρο υπογραμμίζεται ότι «ένα τμήμα της Αριστεράς έχει επιλέξει το μονοπάτι της παραφροσύνης, αμφισβητώντας το Σύνταγμα και τους νόμους. Αν το επιτρέψουμε, το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο για τη Δημοκρατία και τη χώρα συνολικά», δίνοντας συνέχεια σε μια συζήτηση που έχει ολοκληρωθεί και στέλνοντας μήνυμα να χτυπηθεί το ΚΚΕ. Στις μέσα σελίδες αρθρογράφος της παραληρεί: «Μια συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο κέντρο της Αθήνας μπορεί να είναι ενοχλητική για όσους οδηγούν, αλλά είναι καθόλα νόμιμη και ουδείς δικαιούται να την απαγορεύσει. Ο αποκλεισμός του λιμανιού και ταλαιπωρία χιλίων ανθρώπων, έστω κι αν είναι τουρίστες, είναι καθ' όλα παράνομη και εκείνοι που διαπράττουν την παρανομία πρέπει να διωχθούν ποινικά». Με άλλα λόγια, η απεργία στο λιμάνι είναι εξ ορισμού παράνομη!

... αλλά δε θα τους περάσει

Φυσικά, η προσπάθεια των κονδυλοφόρων της πλουτοκρατίας να τεκμηριώσουν ότι οι απεργίες και οι ταξικοί αγώνες είναι παράνομοι βρίσκονται ακόμα στην αρχή. Ταυτόχρονα, εκφράζουν τους ανομολόγητους πόθους των αφεντικών τους ώστε να καταργηθεί πλήρως το δικαίωμα στην απεργία και στον αγώνα, παράλληλα βέβαια με μια σειρά ακόμα εργατικά δικαιώματα που στέλνουν στην γκιλοτίνα (βλ. συλλογικές συμβάσεις, περιορισμός απολύσεων κλπ.). Με όχημα τη δήθεν νομιμότητα, την οποία άλλωστε την κόβουν και την ράβουν πάντα στα μέτρα τους και όταν υπαγορεύουν τα συμφέροντά τους είναι οι πρώτοι που καταπατούν, στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Απέναντι στη συκοφάντηση του ΚΚΕ και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος από σύσσωμη την πλουτοκρατία και τους υπηρέτες της, το ίδιο το εργατικό και λαϊκό κίνημα θα δώσει απάντηση κρατώντας ψηλά τη σημαία των αγώνων.

Περισσό θράσος

Ο πρόεδρος του κόμματος που ψήφισε στη Βουλή το νομοσχέδιο με το οποίο καρατομούνται δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου, με το οποίο το λαϊκό εισόδημα συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο, κάτι που χτυπά έμμεσα και τους μικρομεσαίους του εμπορίου, ο Γ. Καρατζαφέρης κατέθεσε χτες Επίκαιρη Ερώτηση προς τον πρωθυπουργό και με περισσό θράσος διαμαρτύρεται για την απόγνωση στην οποία βρίσκονται έμποροι και καταστηματάρχες απ' την «εκρηκτική αύξηση του παρεμπορίου». Και ρωτά τον πρωθυπουργό αν προτίθεται «να πατάξει το φαινόμενο και αν ναι, πώς;». Οι μικροί έμποροι, αυτοαπασχολούμενοι, θα βρεθούν σε ακόμα μεγαλύτερη απόγνωση. Για τον απλό λόγο ότι στους εργαζόμενους δε θα περισσεύει δεκάρα τσακιστή, ούτε καν για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους. Και για την εξέλιξη αυτή ο ΛΑ.Ο.Σ. έχει «λερωμένη τη φωλιά του». Καλά θα έκανε λοιπόν τουλάχιστον να σιωπά.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Εγκλημα εκ προμελέτης

Με το νομοσχέδιο που ενέκρινε προχτές το Υπουργικό Συμβούλιο και το μνημόνιο που ήδη ψηφίστηκε στη Βουλή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. και την ουσιαστική υποστήριξη της ΝΔ διαπράττει έγκλημα κατά της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Και όλοι τους είναι συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα. Ολοι μαζί, σε αγαστή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ διαλύουν την Κοινωνική Ασφάλιση.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έτσι «σώζει» και αυτή - για πολλοστή φορά - το ασφαλιστικό σύστημα. Οτι, δήθεν, εξασφαλίζει για τις νέες γενιές στο μέλλον την απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων. Και όμως, ενώ ωρύονται για τη νέα γενιά, αυτή τη γενιά, τους νέους τους καταδικάζουν στην εξαθλίωση και στην αβεβαιότητα. Επαναλαμβάνουν το ίδιο ακριβώς κακοπαιγμένο έργο με αυτό της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1992, όταν και αυτή «έσωζε» το Ασφαλιστικό και «θυσίαζε», στο όνομα του μέλλοντος, τους νέους που έμπαιναν στην παραγωγή από το 1993. Και ενώ αύξησαν κατακόρυφα τα χρόνια ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωσαν τις συντάξεις για τους μετά το 1993 εργαζόμενους, τώρα έρχονται να καταδικάσουν σε ακόμα πιο σκληρές συνθήκες όλους τους νέους που θα μπούνε στην παραγωγή μετά το 2013 και δε θα γνωρίσουν τι θα πει σύνταξη. Την ίδια στιγμή, καρατομούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα και των σημερινών εργαζομένων.

Απ' αυτή τη λαίλαπα δε γλιτώνει κανένας. Την πληρώνουν οι σημερινοί συνταξιούχοι με το πετσόκομμα των επιδομάτων στις συντάξεις και την επιβολή νέου ΛΑΦΚΑ στις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ. Την πληρώνουν οι σημερινοί εργαζόμενοι και αυριανοί συνταξιούχοι που θα δούνε από το 2018 οι συντάξεις τους να μειώνονται πάνω από το 35%, ενώ οι περισσότεροι υποχρεώνονται σε εργασία μέχρι 40 χρόνια. Το χειρότερο, το «νέο σύστημα» δε δίνει την παραμικρή εγγύηση για τις συντάξεις που θα δίνονται στο μέλλον. Τα Ταμεία εγκαταλείπονται στους νόμους της αγοράς. Ο κρατικός προϋπολογισμός δε θα δίνει ούτε ένα ευρώ για τη λεγόμενη «αναλογική σύνταξη», που θα βασίζεται εξολοκλήρου στις εισφορές του εργαζόμενου. Και όχι μόνο αυτό. Δε θα εγγυάται πλέον τίποτα από την αναλογική σύνταξη. Η συμμετοχή του κράτους περιορίζεται αυστηρά στη χρηματοδότηση της «βασικής σύνταξης» των 360 ευρώ και αυτό αν το επιτρέπουν τα δημοσιονομικά του κράτους.

Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη. Σήμερα δεν έχουν κανένα νόημα ερωτήματα όπως «αν με πιάνουν τα μέτρα». Γιατί τα μέτρα που ψηφίζονται και αυτά που ετοιμάζονται δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο Ασφαλιστικό. Σήμερα, ένα πράγμα πρέπει να απασχολεί τους εργαζόμενους: Πώς θα ανακόψουν αυτή τη λαίλαπα. Πώς θα οργανώσουν την πάλη τους για να μην αφήσουν να γκρεμιστεί η Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτός ο αγώνας, για να έχει αποτέλεσμα, ακόμα πιο επιτακτικά πρέπει να υπερασπίζεται όχι μόνο αυτό που υπάρχει και απειλείται, αλλά και να διεκδικεί ανυποχώρητα, αυτό που έχει ανάγκη η εργατική και η λαϊκή οικογένεια. Αυτό που δικαιούνται οι παραγωγοί του πλούτου. Γιατί πλούτος υπάρχει. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι παραγωγικές δυνατότητες, για αξιοπρεπείς συντάξεις και παροχές υγείας, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού μας. Αρκεί ο λαός να νιώσει τη δύναμή του, να παλέψει και να παραμερίσει αυτούς που στέκονται εμπόδιο σε αυτόν το δρόμο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ