Πέμπτη 12 Μάρτη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Για τη δουλειά μας στον κλάδο της Ενέργειας

Και στον κλάδο της Ενέργειας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήρθε για να υπηρετήσει πιστά τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι η αλλαγή των πλάνων αναφορικά με τις ιδιωτικοποιήσεις σε ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ γίνεται προς όφελος των εργαζομένων. Κριτήριο για την αξιολόγηση κάθε πολιτικής είναι το πώς απαντά στο κεντρικό ερώτημα, αν δηλαδή εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, αντιμετωπίζοντας την Ενέργεια σαν κοινωνικό αγαθό ή αν την αντιμετωπίζει σαν εμπόρευμα.

Για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε ό,τι αφορά την Ενέργεια, αφετηρία είναι οι λαϊκές ανάγκες, η φτηνή λαϊκή κατανάλωση, η ασφάλεια στην εργασία, η προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, η ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι στον κλάδο. Με βάση αυτά, εξετάζουμε τις εξελίξεις και τους βασικούς στόχους της αστικής τάξης στον τομέα της Ενέργειας τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή:

  • Την ανάδειξη της χώρας σε σημαντικό ενεργειακό δίαυλο στην ευρύτερη περιοχή.
  • Την ολοκλήρωση της απελευθέρωσης.
  • Τη συμβολή του κλάδου στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων.

Την τελευταία 25ετία έγινε μεγάλη προσπάθεια από τις κυβερνήσεις για να αναβαθμίσει η Ελλάδα το ρόλο της στον ενεργειακό σχεδιασμό της περιοχής και να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που παρουσιάζονται στο πλαίσιο των αντιθέσεων ΗΠΑ - Ρωσίας.

Στον τομέα του Φυσικού Αερίου, οι Αζέροι κατέχουν την πλειοψηφία των μετοχών από το 2013. Προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ μίλαγε για επαναφορά στο Δημόσιο και μονιμοποίηση του εργολαβικού προσωπικού. Σε συνάντηση με τη διοίκηση των ΕΛΠΕ, ο Π. Λαφαζάνης είπε πως δεσμεύεται από ευρωπαϊκή Οδηγία σε σχέση με τη σύμβαση και θα πρέπει να εναρμονιστούμε με αυτή. Αντίθετα, ο Γ. Βαρουφάκης είπε πως είναι απαράδεκτο και επαίσχυντο το κρατικό μοντέλο της ΔΕΣΦΑ.

Οσον αφορά τον όμιλο ΕΛΠΕ, τα προηγούμενα χρόνια αναπτύχθηκε σημαντική επενδυτική δραστηριότητα στο εξωτερικό, με κοινοπραξιακές εξαγορές εταιρειών εμπορίας πετρελαιοειδών στη Βουλγαρία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Αλβανία, συμμετοχή σε διυλιστήρια στην ΟΚΤΑ στα Σκόπια, ενώ το 2012 έφτιαξε στην Ελευσίνα ένα από τα μεγαλύτερα διυλιστήρια στην Ευρώπη. Αυτόν τον καιρό ξεκινά την έρευνα υδρογονανθράκων σε Ιωάννινα, Πατραϊκό κόλπο και Κατάκολο.

Στη ΔΕΗ, οι αρνητικές συνέπειες από την απελευθέρωση είναι σήμερα ολοφάνερες. Ο διαχωρισμός της ενιαίας επιχείρησης σε θυγατρικές εταιρείες ενίσχυσε τη διεύρυνση του μεριδίου αγοράς και συνέβαλε στη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας. Τόσο η προηγούμενη, όσο και η τωρινή κυβέρνηση συζητάνε τη μείωση του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία. Σήμερα, όποια αναφορά γίνεται για κρατικό έλεγχο στη ΔΕΗ, γίνεται για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι των εργαζομένων. Επίσης, είναι υποκριτικό να μιλάνε για επαναφορά της ΔΕΗ στο Δημόσιο και παράλληλα να βάζουν πωλητήρια στα λιγνιτωρυχεία της χώρας.

Από αυτές τις εξελίξεις χαμένοι βγήκαν οι εργαζόμενοι, με μειώσεις μισθών και προσωπικού, εντατικοποίηση της εργασίας, αλλά και συνολικά ο λαός, καθώς οι τιμές στο ρεύμα και στο πετρέλαιο αυξήθηκαν.

Σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής έπαιξαν και οι πλειοψηφίες στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου. Στη ΔΕΗ η ΓΕΝΟΠ συμφώνησε μέσα από Συνέδριο για το διαχωρισμό της ΔΕΗ, καθώς και σε μειώσεις στους μισθούς από 35% και πάνω. Στα ΕΛΠΕ, τα τελευταία 6 χρόνια οι μειώσεις ξεπερνάνε το 20%, ενώ η Ομοσπονδία έχει «ξεχάσει» τη συζήτηση για την υπογραφή κλαδικής Σύμβασης.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγουν τη λογική του «λιγότερο κακού» και καλλιεργούν αυταπάτες ότι με τη νέα κυβέρνηση θα αλλάξουν τα πράγματα υπέρ των εργαζομένων στην Ενέργεια και συνολικά για το λαό. Οι ίδιες δυνάμεις πρωτοστατούν σήμερα στη συζήτηση που έχει ανοίξει για τα επαγγελματικά Ταμεία.

Στις καινούργιες συνθήκες χρειάζεται καλύτερος εξοπλισμός των στελεχών μας ανά κλάδο και εκεί που είμαστε μειοψηφία. Για παράδειγμα, είναι διαφορετική η επιχειρηματολογία που πρέπει να αναπτύξουμε σε επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ, ή τα ΕΛΠΕ, όπου το αίτημα για επαναφορά στα 751 ευρώ δεν αγγίζει άμεσα τους μόνιμους εργαζόμενους και διαφορετική η επιχειρηματολογία μας στους εργολάβους της ΔΕΗ, που πληρώνονται πολύ χαμηλότερα, δεν έχουν καν Συμβάσεις και μέσα σε δυο μήνες από τις εκλογές είδαν μειώσεις μισθών, απολύσεις, εντατικοποίηση και ένταση της τρομοκρατίας.

Σημαντική ως προς αυτό είναι η πείρα από εργοτάξιο στο χώρο της ΔΕΗ. Οταν πήγαμε με την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ και ανοίξαμε τη συζήτηση για την κυβερνητική εναλλαγή, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έβαλαν το ζήτημα ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα, καθώς το κυνήγι των εργολάβων, για να πάρουν καλύτερη τιμή στις εργολαβίες της ΔΕΗ, έφερε μειώσεις μισθών, απολύσεις και αβεβαιότητα για το μέλλον.


Σταύρος ΧΡΙΣΤΙΔΗΣ
Γραμματέας του Κλαδικού Συνδικάτου Ενέργειας Αττικής Βοιωτίας Εύβοιας και Κορινθίας

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ - ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Για τη στάση των άλλων δυνάμεων απέναντι στην πρόταση του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων

Εχει μεγάλη σημασία να γίνει αίτημα, υπόθεση του ίδιου του κινήματος η απαλλαγή του λαού μας από δανειακές συμβάσεις και μνημόνια, που αποτελούν τα εργαλεία μέσα από τα οποία επιβάλλουν «λιτό βίο» για το λαό και παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο. Ιδιαίτερα σήμερα που η συγκυβέρνηση προχώρησε σε νέα αντιλαϊκή συμφωνία «γέφυρα» που ενώνει παλιά και νέα μνημόνια, παίρνοντας τη σκυτάλη της αντιλαϊκής πολιτικής από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της Πανσπουδαστικής ΚΣ κάλεσαν τα ΔΣ των φοιτητικών - σπουδαστικών Συλλόγων να συζητήσουν και να αποφασίσουν τη στήριξη της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση μνημονίων - δανειακών συμβάσεων - εφαρμοστικών νόμων. Μέχρι στιγμής, σε δεκάδες Συλλόγους υπάρχουν αποφάσεις στήριξης της συγκεκριμένης πρότασης. Ομως, σε μια σειρά Συλλόγους σε όλη την Ελλάδα η πρόταση νόμου καταψηφίστηκε. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν πολλοί «πρόθυμοι» να στηρίξουν τη συμφωνία της συγκυβέρνησης για συνέχιση των μνημονίων και των αντιλαϊκών μέτρων.

Οι δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σταθερά με την αντιλαϊκή πολιτική και την ΕΕ

Οι δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ΔΑΠ - ΠΑΣΠ, επιβεβαίωσαν το ρόλο τους ως πιστοί στρατιώτες μνημονίων, αντιλαϊκών μέτρων και κάθε βάρβαρης πολιτικής που χρεοκοπεί το λαό μας για να στηριχτεί το μεγάλο κεφάλαιο. Ανεξάρτητα από το ποιος είναι κυβέρνηση, είναι φανατικοί υποστηρικτές της ΕΕ και του κεφαλαίου, φανατικά απέναντι στα συμφέροντα των φοιτητών και των οικογενειών τους. Σχεδόν σε όλα τα ΔΣ καταψήφισαν, αξιοποιώντας τη βασική προπαγάνδα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Δηλαδή, από τη μία έλεγαν «δεν πρόκειται για νέο μνημόνιο, αλλά για συμφωνία» (ούτε ο Βαρουφάκης τέτοια διατύπωση) και, από την άλλη, αξιοποιούσαν το φόβο ακόμη και τώρα που δεν είναι τα κόμματά τους στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι «αυτό το νομοσχέδιο αναιρεί τη συμφωνία της κυβέρνησης και οδηγεί τη χώρα στα βράχια».


Συμπέρασμα: Να τι θα πει «εθνική συστράτευση». Εδώ στήριξαν τη συμφωνία ο βασιλιάς «Κοκός», ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ θα έλειπαν; Αλλωστε, γι' αυτό η συγκυβέρνηση δεν φέρνει για ψήφιση στη Βουλή τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία, επειδή φοβάται ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα στηρίξουν και θα αποκαλυφθεί αυτό που λέει το ΚΚΕ: ότι έχουμε, παρά τις διαφορές, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Συμπέρασμα: ΔΑΠ και ΠΑΣΠ είναι υπερασπιστές της πολιτικής που γεννά τα μνημόνια, τη φτώχεια, τη ζωή χωρίς δικαιώματα. Οσο και να παριστάνουν τους «ανεξάρτητους», τους «διαφωνούντες», τους «προδομένους» από τα κόμματά τους, όταν χρειάζεται να υπερασπιστούν την απρόσκοπτη εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων εμποδίζοντας την ανάπτυξη της πάλης, δίνουν τα διαπιστευτήριά τους.

ΕΑΑΚ: Κινηματικές μπαλοθιές στα λόγια - ανοχή στη συγκυβέρνηση στην πράξη

Σε πολλές περιπτώσεις, ξεπέρασαν ακόμα και την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως στους Μηχανολόγους του ΕΜΠ, όπου η τοποθέτηση της ΑΡΕΝ ήταν ότι «καλυφθήκαμε από τα παιδιά» (δηλαδή τα ΕΑΑΚ!)... Το έχουμε ξαναπεί και δεν αλλάζει: «Κομπάρσοι» των νέων αντιλαϊκών συμφωνιών είναι οι ομάδες ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

Οι εκπρόσωποι της ΕΑΑΚ μαζί με τους εκπροσώπους της ΑΡΕΝ αλλού έλεγαν «είναι του ΚΚΕ, δεν τη στηρίζουμε», αλλού έλεγαν «αυτά είναι υπόθεση του κινήματος, όχι των κοινοβουλίων». Εάν το λένε πραγματικά ότι είναι υπόθεση του κινήματος η κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, γιατί δε θέλουν τα όργανα του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος να στηρίξουν μια πρόταση νόμου που συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση; Τυφλωμένοι από την αντιΚΚΕ επίθεσή τους πιστεύουν ότι συμβάλλουν με τη συγκεκριμένη στάση στην ανάπτυξη της πάλης του λαού και της νεολαίας; Την ώρα που γενικεύεται η αντεργατική επίθεση, δεν αφορά το κίνημα και τα όργανά του, τα ΔΣ και τις Γενικές Συνελεύσεις η στήριξη μιας πρότασης νόμου που στρέφεται ενάντια στα εργαλεία έντασης αυτής της επίθεσης, όπως είναι τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις...; Τελικά, η πρόταση νόμου του ΚΚΕ πρέπει ή δεν πρέπει να στηριχτεί από όλο το λαό και το κίνημά του; Μήπως πρέπει να καταψηφιστεί κιόλας στη Βουλή, επειδή είναι του ΚΚΕ;

Αλλού οι εκπρόσωποι της ΕΑΑΚ έλεγαν ότι δεν ψηφίζουν γιατί η πρόταση νόμου «δεν βάζει το ζήτημα σύγκρουσης με την ΕΕ, δεν έχει αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό». Είναι περίεργο να καταψηφίζουν μια πρόταση απαλλαγής του λαού μας από μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και εφαρμοστικούς νόμους, με πρόσχημα το ζήτημα σύγκρουσης με την ΕΕ. Είναι περίεργο που το θυμήθηκαν τώρα. Τόσα χρόνια, δηλαδή, τα κοινά πλαίσια με την ΑΡΕΝ (ακόμα και τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, όπως στην Ιατρική Ιωαννίνων την προηγούμενη βδομάδα), τα κοινά πλαίσια με την ΑΡΕΝ τού «σεβόμαστε την ΕΕ» στην πλειοψηφία των Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών σε όλη την Ελλάδα ήταν σε προσανατολισμό κόντρα σε ΕΕ ή μήπως αντικαπιταλιστικά; Η κοινή συμπόρευση με το Σχέδιο Β' του Αλαβάνου που μιλά για έξοδο από το ευρώ και όχι από την ΕΕ είχε προσανατολισμό κόντρα στην ΕΕ ή μήπως ήταν αντικαπιταλιστική; Και, τέλος, η συμμετοχή αυτών των ομάδων σε συλλαλητήρια στις πλατείες με σύνθημα «ψωμί, σουβλάκι και Γιάννη Βαρουφάκη», ξαναρωτάμε, ήταν σε προσανατολισμό κόντρα σε ΕΕ ή μήπως ήταν αντικαπιταλιστική;

Και αν όλα τα παραπάνω δεν φτάνουν, υπήρχαν σχολές που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούσε να ψηφιστεί αντιπαραθετικό κείμενο για συλλαλητήρια που θα καλούν τον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Συλλαλητήριο, δηλαδή, που θα απαιτεί περισσότερα λεφτά, φοροαπαλλαγές για τους βιομήχανους, «voucher» για τη νεολαία, νέα χαράτσια για το λαό. Είναι αυτό που λέμε ο ορισμός του «ουρά της συγκυβέρνησης». Μήπως και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι «μεταβατικό αντικαπιταλιστικό»;

Η στάση της νέας κυβερνητικής παράταξης της ΑΡΕΝ

Η νέα κυβερνητική παράταξη της ΑΡΕΝ αποδεικνύει ότι γρήγορα προσαρμόζεται στο νέο ρόλο της ως μακρύ χέρι της κυβέρνησης μέσα στα Ιδρύματα. Στη συντριπτική πλειοψηφία των ΔΣ καταψήφισε χωρίς ίχνος ντροπής. Οι τοποθετήσεις που μπορεί κανείς να βρει στα πρακτικά των Συλλόγων είναι αποκαλυπτικές.

Στα περισσότερα ΔΣ δήλωναν ότι «η λογική των μνημονίων έχει τελειώσει» ή «η λογική των μνημονίων τελειώνει σταδιακά». Τα πάνε καλά με τα βαφτίσια τελευταία. Μετά τη βάφτιση του μνημονίου σε συμβόλαιο και της τρόικας σε θεσμούς, έχουμε νέα βάφτιση! Η 4μηνη παράταση βαφτίζεται «τέλος της λογικής των μνημονίων». Και επειδή δε μασάμε κουτόχορτο, το πιάσαμε το υπονοούμενο.

Συμπέρασμα: Η ΑΡΕΝ ζητά την κατάργηση «της λογικής» των μνημονίων αλλά ...με τους 500 περίπου μνημονιακούς νόμους που μειώνουν μισθούς, συντάξεις, τσακίζουν εργασιακά δικαιώματα, με τα κλεμμένα αποθεματικά των Σχολών μας τι θα γίνει; Ολα αυτά θα μείνουν εδώ, όμως θα νιώθουμε καλύτερα γιατί θα έχει καταργηθεί η «λογική» των μνημονίων! Η ΑΡΕΝ με τις τοποθετήσεις έφτασε στην κατάργηση ...της κοινής λογικής. Αυτά συμβαίνουν όταν υπερασπίζεσαι τα μνημόνια.

Σε άλλες τοποθετήσεις τους, στην Αθήνα, έλεγαν ότι «το ΚΚΕ τώρα ξύπνησε και θέλει να κάνει αγώνες, τόσα χρόνια πού ήταν;». Την ίδια ώρα στη Θεσσαλονίκη έλεγαν: «Τα μνημόνια καταργούνται στους δρόμους όχι στα κοινοβούλια». Τελικά, ας αποφασίσουν για ποιο λόγο κατηγορούν το ΚΚΕ, γιατί «θέλει να κάνει αγώνες» ή γιατί δεν βρίσκεται «στους δρόμους» για να καταργηθούν τα μνημόνια;

Αλήθεια σε ποιους μιλάνε για απραξία; Δε γνωρίζουν για τις εκατοντάδες κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια από φοιτητικούς και σπουδαστικούς Συλλόγους με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΜΑΣ; Στην πραγματικότητα, η ΑΡΕΝ μάς κουνά το δάχτυλο ως νέα κυβερνητική παράταξη για να «κάτσουμε» στα αυγά μας και να μη χαλάσουμε τη σούπα της «εθνικής ενότητας» που θέλουν να φτιάξουν. Ωστε να μην είμαστε στο δρόμο για διεκδίκηση των απωλειών και των σύγχρονών αναγκών μας, αλλά για να χειροκροτάμε τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία και το νέο μνημόνιο, δηλαδή «το 70% του μνημονίου και το 30% μέτρων του ΟΟΣΑ».

Οι φοιτητές να προβληματιστούν και να στείλουν το μήνυμά τους

Η παραπάνω στάση των άλλων δυνάμεων πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού για κάθε φοιτητή και σπουδαστή. Να τους ζητήσει το λόγο για αυτή τους τη στάση και να προβληματιστεί:

Ο αγώνας των φοιτητών πρέπει να στραφεί απέναντι σε όσους υπηρετούν το δρόμο και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, να στραφεί απέναντι στην πολιτική ενίσχυσης των μονοπωλίων. Ενα τέτοιο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα χρειάζεται και όχι ένα κίνημα χειροκροτητής ή κομπάρσος των νέων αντιλαϊκών συμφωνιών και των νέων μνημονίων.

Ηρθε η ώρα να κάνουμε στην άκρη παλιούς και νέους πλασιέ των μνημονίων. Κανένα συμφέρον δεν έχουμε από τέτοιους εκπροσώπους στα ΔΣ των Συλλόγων μας. Αυτό αποδεικνύει η πλήρης ταύτιση και στήριξη των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Οι παρατάξεις των ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ ούτε θέλουν ούτε μπορούν να συγκρουστούν με την αντιλαϊκή πολιτική, τα παλιά και νέα μνημόνια, αφού η πρώτη είναι το φερέφωνο της νέας αντιλαϊκής συγκυβέρνησης και η δεύτερη σταθερός κλακαδόρος της στις σχολές.

Κανένας φοιτητής και σπουδαστής να μην απογοητευθεί, να μη σκύψει το κεφάλι. Να παλέψει για απαλλαγή από τα μνημόνια, να παλέψει για επιστροφή των αποθεματικών των Σχολών μας. Να μη δεχτούμε να είμαστε η πρώτη γενιά που έζησε χειρότερα από την προηγούμενη.

Τέτοιο μήνυμα στέλνουμε με τους αγώνες μας και με την ψήφο μας στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, ψηφίζοντας - στηρίζοντας το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής ΚΣ. Οτι διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει ενάντια σε κυβερνήσεις και ΕΕ.


Θ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ