Κυριακή 12 Μάρτη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επικίνδυνος κατήφορος

Το πρώτο είναι η αποπνέουσα ρατσισμό αντίληψη, ότι «οι λαθρομετανάστες ευθύνονται για το αυξημένο κλίμα εγκληματικότητας». Το δεύτερο είναι η βαθιά αντιδημοκρατική και απαράδεκτη λογική ότι με βάση το προηγούμενο «και προκειμένου να διαφυλαχτεί η έννομη τάξη, δε συνιστούν κατάφωρη προσβολή της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας οι εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης. Επιπλέον, δε δικαιολογείται οποιαδήποτε χρηματική αποζημίωση, όταν οι διωκτικές αρχές ξεπερνούν αυτά τα όρια». Το τρίτο βρίσκεται στο γεγονός πως όλα τα παραπάνω αποτελούν θέσεις της κυβέρνησης, αφού συμπεριλαμβάνονται σε κείμενο έφεσης που κατέθεσε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, εκπροσωπώντας το Ελληνικό Δημόσιο. Ενα γεγονός, που αποδεικνύει τον επικίνδυνο κατήφορο της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά στο θέμα των μεταναστών, αλλά και σ' αυτά των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών και της συμπεριφοράς των κατασταλτικών δυνάμεων.

Αναρωτιόμαστε, πάντως, από πότε «οι εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης δε συνιστούν κατάφωρη προσβολή της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας»; Επίσης, από πότε, οι διωκτικές αρχές έχουν την άδεια - αν όχι την προτροπή - της κυβέρνησης να «ξεπερνούν αυτά τα όρια»; Μήπως μπορεί να δώσει απαντήσεις η ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας ή όποιος άλλος κυβερνητικός αρμόδιος;

Τιμή ... για την Ελλάδα

Επιτέλους και μια ...χαρμόσυνη είδηση. Στη λίστα με τους δισεκατομμυριούχους (όσων η περιουσία ξεπερνά το 1 δισ. δολάρια) που δημοσίευσε προχτές το περιοδικό «Forbes», περιλαμβάνεται και ένας Ελληνας. Πρόκειται για τον μεγαλοεπιχειρηματία Σπύρο Λάτση, το μεγάλο αφεντικό της τράπεζας Eurobank, του ομώνυμου ομίλου επιχειρήσεων κλπ.

Σύμφωνα με το περιοδικό «Forbes», ο Σπύρος Λάτσης δεν ανήκει απλά στους δισεκατομμυριούχους, αλλά συμπεριλαμβάνεται στους 100 πλουσιότερους του κόσμου, όπως και στην 18η θέση των πλουσιότερων μεγαλοεπιχειρηματιών της Ευρώπης.

Και, βέβαια, όλοι αυτοί δεν έγιναν τυχαία δισεκατομμυριούχοι. Πάτησαν επί πτωμάτων, εκμεταλλευόμενοι άγρια τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους, με τις ευλογίες - εννοείται - των ανά τη Γη κυβερνώντων. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του «δικού» μας δισεκατομμυριούχου, για την αύξηση της περιουσίας του, φρόντισαν τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (τον έκαναν συνεταίρο στον όμιλο «Ελληνικά Πετρέλαια»), όσο και η κυβέρνηση της ΝΔ (πουλώντας του επιπλέον ένα πακέτο μετοχών κοντά στο 9% των ΕΛΠΕ).

Είναι κι αυτό ένα από τα επιτεύγματα των κυβερνώντων, που, όταν μιλούν για «ισχυρή Ελλάδα», εννοούν τη μεγιστοποίηση του πλούτου του κάθε Λάτση, με τη σύνθλιψη των μισθών και συντάξεων και όχι μόνον...

Η κατάθεση Κορωνιά

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί ο κ. Κορωνιάς να είναι το «μεγάλο αφεντικό» της «Βόνταφον» στην Ελλάδα και, όλως προσφάτως, να προβιβάστηκε από τη μητρική εταιρία σε γενικό αφεντικό στο χώρο της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά οι γνώσεις του για την εταιρία που διευθύνει είναι πολύ περιορισμένες και, μάλιστα, σε ζητήματα άκρως σοβαρά και ευαίσθητα. Για παράδειγμα, σύμφωνα με όσα κατέθεσε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας στη Βουλή, δε γνώριζε ότι η «Βόνταφον» διέθετε σύστημα με προεγκαταστημένο, έστω μη ενεργοποιημένο, λογισμικό «συνακροάσεων». Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων δεν έγιναν «νόμιμες συνακροάσεις», παρά τη βεβαιότητα των πάντων περί του αντιθέτου. Και διάφορα άλλα. Κι όταν τα πράγματα δυσκόλευαν, ο κ. Κορωνιάς παρέπεμπε στην «Ερικσον».

Απλώς, δεν είπε όσα γνώριζε, ίσως πείτε. Πολύ πιθανόν. Είτε αυτό συμβαίνει, όμως, είτε έχει πραγματικά άγνοια, η ουσία δεν αλλάζει. Ο κ. Κορωνιάς θεωρείται ότι είναι ένα από τα πλέον επιτυχημένα «αφεντικά» στο χώρο της αγοράς. Και τούτο, επειδή η διαχείρισή του έχει αποφέρει πολλά κέρδη στους μεγαλομετόχους της πολυεθνικής. Αυτό είναι το καθοριστικό - αν όχι το μοναδικό - κριτήριο. Ολα τ' άλλα, από τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα έως την εθνική ασφάλεια της χώρας κι ακόμη παραπέρα, περισσεύουν ή υποτάσσονται σ' αυτό. Αυτή είναι η ουσία και, ταυτόχρονα, η συνέπεια της πολιτικής των «απελευθερώσεων», των «νόμων της αγοράς» και της γενικότερης υποταγής των πάντων στην ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ο κατακερματισμός...

«Το παρείσακτο λογισμικό είναι έργο οργανισμού, που διαθέτει πολυπρόσωπο προσωπικό, που συγκλίνει στους στόχους, υψηλή και πολύπλοκη τεχνογνωσία, άγνωστη στην Ελλάδα και πολλά χρήματα». Αυτά είπε ο κ. Κορωνιάς στην Επιτροπή της Βουλής. Προφανώς, αυτή η «μισή αλήθεια» τον βολεύει. Οπως βολεύει διάφορους άλλους να μιλούν και να «δείχνουν», είτε τη βρετανική μητρική εταιρία της εγχώριας «Βόνταφον», είτε τη σουηδική πολυεθνική «Ερικσον», είτε και τις δυο μαζί, είτε διάφορες μυστικές υπηρεσίες, μηδέ εξαιρουμένων της αμερικανικής ΣΙΑ και της ισραηλινής Μοσάντ. Και, σίγουρα, στην άκρη του συγκεκριμένου παρακλαδιού υποκλοπών, που ήρθε - όπως και όσο ήρθε - στο φως της δημοσιότητας, υπάρχουν κάποιοι εκ των προαναφερομένων μεγάλων πολυεθνικών και μυστικών υπηρεσιών. Και το γεγονός αυτό, όμως, είναι ένα μέρος της συνολικής εικόνας. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι το θύμα της επιχείρησης υποκλοπών κι ας παρακολουθούνταν τηλέφωνα του πρωθυπουργού, υπουργών και άλλων κρατικών παραγόντων. Και δεν είναι, γιατί έχει συμφωνήσει και συμμετέχει στη διαμόρφωση του πολυπλόκαμου μηχανισμού των παρακολουθήσεων. Τους μηχανισμούς αυτούς χρησιμοποιεί και η κυβέρνηση, οι εγχώριες μυστικές και άλλες υπηρεσίες. Το ίδιο, δεν μπορεί να παριστάνει τη... μωρά παρθένα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αφού, μέχρι πριν δυο χρόνια, έκανε τα ίδια ως κυβέρνηση της χώρας.

... και η συνολική εικόνα

Αξίζει, όμως, στο σημείο αυτό, να θυμίσουμε τη σχετική δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, που έγινε στις 9 Φλεβάρη: «Κατά τη γνώμη μας έχουμε να κάνουμε με μία σαρανταποδαρούσα: Το κορμί είναι ενιαίο, τα πόδια 40 και το πράγμα δεν μπορεί κανένας να το βλέπει με κατακερματισμό. Εδώ αποδεικνύεται το εξής: Κράτος, κυβέρνηση, κόμματα εξουσίας, διεθνείς μυστικές υπηρεσίες, ηγετικές δυνάμεις -ναυαρχίδες του ιμπεριαλιστικού κόσμου, οι ΗΠΑ αλλά και ευρωπαϊκές χώρες, έχουν διαμορφώσει έναν ενιαίο πολυπλόκαμο μηχανισμό παρακολούθησης πριν από όλα των λαϊκών κινημάτων αλλά και μεταξύ τους αλληλοπαρακολούθησης, λόγω των ανταγωνισμών που έχουν και που είναι και πολιτικοί και οικονομικοί.

Οι επιχειρηματίες είναι μέσα σε αυτό το κόλπο. Είναι ένα πράγμα κράτος και επιχειρηματίες. Μπορεί να εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο στη δημόσια ζωή, μπορεί να έχουν ιδιαίτερα και επιμέρους συμφέροντα, αλλά κινούνται στην ίδια ρότα. Γι' αυτό, λοιπόν, πιστεύουμε ότι ακόμα και εάν αποδειχτεί ότι κάποια πρόσωπα έχουν μια προεξέχουσα ευθύνη στις υποκλοπές, δεν πρόκειται να ομολογηθεί η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι σήμερα ο ιμπεριαλισμός αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες, για να μπορεί να φιμώσει τους λαούς και να βρίσκει έναν καλύτερο τρόπο στη διανομή της πίτας».

ΒΙΒΛΙΟ
Παρατηρήσεις στο βιβλίο του Ν.Ι. Μπουχάριν «Η οικονομία της μεταβατικής περιόδου»

Πρόκειται για σημειώσεις που έκανε ο Β.Ι. Λένιν στο βιβλίο του Ν.Ι. Μπουχάριν «Η οικονομία της μεταβατικής περιόδου» όπου αντανακλώνται όλες οι λαθεμένες αντιλήψεις του συγγραφέα για τους δρόμους μετάβασης στο σοσιαλισμό. Ισχυρίζεται ο Ν.Ι. Μπουχάριν πως η οικονομία της μεταβατικής περιόδου και του σοσιαλιστικού συστήματος της οικονομίας, δε γνωρίζουν αντικειμενικές νομοτέλειες και ότι αυτές αναπτύσσονται κατά βούληση του προλεταριακού κράτους. Δηλαδή σύμφωνα με τον Ν.Ι. Μπουχάριν, μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης παύει δήθεν να υφίσταται η ανάγκη μελέτης των οικονομικών νομοτελειών ανάπτυξης της κοινωνίας και γι' αυτό εκλείπει και η πολιτική οικονομία. Ο Μπουχάριν διατυπώνοντας την εσφαλμένη θεωρία του «εξωοικονομικού εξαναγκασμού», τασσόταν συγχρόνως υπέρ της αποδέσμευσης από οποιεσδήποτε κατευθυντήριες αρχές στον τομέα της οικονομικής πολιτικής. Το κύριο ελάττωμα του βιβλίου του Μπουχάριν συνίσταται στο ότι βασίζεται σε λανθασμένη μεθοδολογία, στην αφηρημένη-σχολαστική προσέγγιση της κοινωνικής ζωής. Στις σημειώσεις του ο Λένιν κατέκρινε δριμύτατα την ανοιχτή προπαγάνδιση της βουλησιαρχίας, επέκρινε το συγγραφέα για απομάκρυνση από το μαρξιστικό ορισμό της πολιτικής οικονομίας, υπογράμμιζε την αναγκαιότητα γνώσης των αντικειμενικών οικονομικών νομοτελειών και μετά την ανατροπή του καπιταλισμού. Ο Λένιν υποστήριζε ότι η πολιτική οικονομία, σαν επιστήμη, για τους οικονομικούς νόμους ανάπτυξης της κοινωνίας, θα διατηρηθεί και στον κομμουνισμό. Ενα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

ΠΡΟΣΩΠΟ
Γιασάρ Μπουγιούκανιτ

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Η πολιτική «θύελλα» που ξέσπασε όταν ο εισαγγελέας Φερχάτ Σαρίκαγια, από την απομακρυσμένη Βαν της Ανατολίας, άσκησε δίωξη εναντίον του παραπλεύρως εικονιζόμενου αρχηγού του γενικού επιτελείου στρατού των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας και προαλειφόμενου ως Α/ΓΕΕΘΑ μετά την αποστρατεία του στρατηγού Χιλμί Οζγκιόκ τον Αύγουστο, αντιμετωπίστηκε με τη συνήθη υπεροψία και τα συνήθη βρώμικα κόλπα του λεγόμενου «θεματοφύλακα του κοσμικού κράτους», του στρατού.

Ο Γιασάρ Μπουγιούκανιτ, όταν ξέσπασε η Υπόθεση Σεμντινλί, είχε ουσιαστικά «καρφωθεί» μόνος του: είχε πει σε όποιο μικρόφωνο έβρισκε μπροστά του, ότι «γνώριζε» τον έναν από τους δύο υπαξιωματικούς που πιάστηκαν από Κούρδους στην ομώνυμη πόλη αφού είχαν τοποθετήσει βόμβα σε βιβλιοπωλείο, με εκρηκτικά, λίστες στόχων και χάρτες: «είναι καλό παιδί», διαβεβαίωνε. Πολλοί διερωτήθηκαν πώς ακριβώς ο Α/ΓΕΣ ενός από τους μεγαλύτερους στρατούς στον κόσμο, «θυμόταν» έναν υπαξιωματικό στη μεθόριο.

Η δίωξη κατά του στρατηγού, ενός υποστράτηγου και ενός ταγματάρχη για «σύσταση παράνομης οργάνωσης» που εκτελούσε μυστικές επιχειρήσεις για λογαριασμό του παρακράτους, φυσικά και δεν «πέρασε» έτσι. Ο στρατός απαίτησε και κατάφερε να αρχίσει έρευνα για τον εισαγγελέα, που άσκησε τη δίωξη στον αξιωματικό. Αν αυτή προχωρήσει - λένε αναλυτές - θα πρόκειται για ένδειξη «κρίσης» στην Τουρκία, που βρίσκεται, υποτίθεται, σε «κρίσιμη» φάση της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ. Αν «ενταφιαστεί», η θέση του στρατού, ως κυρίαρχου «παίκτη» στο τουρκικό πολιτικό σκηνικό, θα διατηρηθεί άθικτη.


Μπ. Γ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ