Γι' αυτό το ζήτημα είναι είτε με σταυρό είτε με λίστα, ο ελληνικός λαός να «σταυρώσει» τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και βεβαίως να δυναμώσει, να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ.

Σε άρθρο του Πολ Κρούγκμαν στους «NEW YORK TIMES» για τους μακροχρόνια ανέργους στις ΗΠΑ, που αναδημοσιεύει η «Καθημερινή», αναφέρονται τα εξής: «Κυμαίνονται σε επίπεδα ρεκόρ. Ιστορικά, οι μακροχρόνια άνεργοι - δηλαδή εκείνοι που μένουν εκτός αγοράς εργασίας επί 27 εβδομάδες ή και περισσότερο - κυμαίνονται στο 20% της συνολικής ανεργίας. Σήμερα αντιστοιχούν στο 35,8%. Οι μακροχρόνια άνεργοι είναι δύσκολο να βρουν μια νέα θέση εργασίας. Οι υποψήφιοι για μια νέα θέση εργασίας είναι τριπλάσιοι. Το επιχείρημα ορισμένων Ρεπουμπλικανών ότι οι μακροχρόνια άνεργοι δεν προσπαθούν αρκετά για να βρουν δουλειά είναι εξωπραγματικό... κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Διότι εάν η ανεργία είναι υψηλή επειδή υπάρχει κόσμος που δεν επιθυμεί να εργαστεί, τότε γιατί δεν έχουν αυξηθεί οι μισθοί;» Τι έχει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτά, που επιμένει ότι το μείγμα «επεκτατικής πολιτικής» διαχείρισης της κρίσης από την κυβέρνηση Ομπάμα είναι ωφέλιμο για το λαό και ότι θα εφαρμόσει το ίδιο αν γίνει κυβέρνηση; Οι ΗΠΑ έχουν ανάπτυξη. Αλλά δε μειώνονται ιδιαίτερα οι μακροχρόνια άνεργοι, ενώ ούτε οι μισθοί αυξάνονται... Τι άλλη απόδειξη ότι καπιταλιστική ανάκαμψη και λαϊκή ευημερία δεν πάνε μαζί; Γι' αυτό άλλωστε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν πολιτικές διαχείρισης της ανεργίας... Οπως είπε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ανεξάρτητα από διακηρύξεις κάθε κυβέρνηση θα πολιτευτεί με βάση τις ανάγκες του καπιταλισμού...

Διαβάζουμε στην «Αυγή της Κυριακής»: «Με τη μεθοδολογία αυτή ο Σαμαράς νομίζει ότι θα ξεγελάσει τους πολίτες εν όψει εκλογών. Ακόμη χειρότερα, όμως, δεσμεύει τη χώρα σε μια πολιτική, δυσκολεύοντας τις κινήσεις ανατροπής που θα κάνει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Ανεβάζει δηλαδή το κόστος της αναπόφευκτης πολιτικής σύγκρουσης - διαπραγμάτευσης για τη ρύθμιση του χρέους, τροχιοδρομώντας λύσεις προς όφελος των πιστωτών. Κι αυτοί, με τη σειρά τους, επιδιώκουν "τετελεσμένα", δηλαδή θέλουν να δεσμεύουν τη χώρα με την υπογραφή του Σαμαρά ακόμη κι όταν θα έχει χάσει ο Σαμαράς». Σαν το «παραλάβαμε καμένη γη» μυρίζει η συγκεκριμένη τοποθέτηση. Αλήθεια, προετοιμάζουν από τώρα το έδαφος, αν και όταν γίνουν κυβέρνηση, για να δικαιολογήσουν το γιατί δεν μπορούν να δώσουν έστω και τα ψίχουλα που τάζουν για τη διαχείριση της φτώχειας; Γιατί τα περί αύξησης των κατώτατων μισθών τα συνδέουν με την ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Πρώτα σ' αυτούς και για το λαό βλέπουμε...

Διαβάζουμε στην «Καθημερινή», 9/2/2014: «Σήμερα μιλάμε οι ίδιοι πολύ για τη γεωπολιτική σημασία της χώρας μας αλλά δε μοιάζει, όμως, να υπάρχει και "ζήτηση" για την Ελλάδα ως πιθανό πιόνι σε πολύ ευρύτερα γεωπολιτικά παιχνίδια. Ρωτούν κάποιοι αν θα μπορούσε η Ελλάδα να παίξει το "ρωσικό χαρτί", ή και αν η Μόσχα θα έπαιζε το "ελληνικό χαρτί" στο πλαίσιο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Εχουμε την υποχρέωση να κοιτάμε τα συμφέροντά μας και να χαράσσουμε ψυχρά μια σαφή γραμμή σε σχέση με τη διεθνή συγκυρία. Μέλημά μας πρέπει να είναι πάντοτε το τι μας συμφέρει. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς την Ελλάδα του 2014 να αφήνει το αγκυροβόλιο της Ευρώπης και να εγκαταλείπει το "ανήκομεν εις την Δύσιν" του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η οικονομία μας, τα συμφέροντά μας, η ζωή μας όλη είναι εξαιρετικά ταυτισμένη και εξαρτώμενη από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Από την άλλη, ο διαφαινόμενος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ Ρωσίας από τη μια και Ε.Ε. - ΗΠΑ από την άλλη, μπορεί να κάνει ορισμένους εταίρους μας να σκεφτούν και λίγο γεωπολιτικά, ξεφεύγοντας από τη στυγνή λογιστική προσέγγιση». Προτροπή στους αστούς να χρησιμοποιήσουν τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, με όπλο τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας. Να μην αλλάξουν ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο αλλά να παζαρέψουν τη χρησιμότητα της Ελλάδας για τα συμφέροντα ΕΕ - ΗΠΑ, με τα οποία άλλωστε είναι δεμένα και τα συμφέροντα των αστών... Σχέδια επικίνδυνα για το λαό!