«Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στην έντονη κριτική που ασκείται από μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου κατά της ελληνικής εφοπλιστικής κοινότητας με κατηγορίες για ανεπαρκή φορολόγηση των κερδών της και μη συνεισφορά της στην επίλυση του αδιεξόδου της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για υποκριτικά σχόλια, δεδομένου ότι ανάλογα φορολογικά καθεστώτα εφαρμόζουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές και μη χώρες, όχι μόνο για την εθνική τους ναυτιλία, αλλά και για την προσέλκυση ξένων εφοπλιστικών επενδύσεων». Πρόκειται για απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Θ. Βενιάμη, στη γενική συνέλευση της Ενωσης. Αφού λοιπόν ο πρόεδρος επιβεβαίωσε ότι οι εφοπλιστές ζουν σε φορολογικό παράδεισο, τον οποίο τους έχει εξασφαλίσει και η σημερινή κυβέρνηση γονατίζοντας τους εργαζόμενους της χώρας από τη φοροαφαίμαξη, έρχεται στη συνέχεια να συμπληρώσει: «Είμαστε σε ανοικτό, ειλικρινή και εποικοδομητικό διάλογο με την κυβέρνηση, προκειμένου το σύνολο του ελληνικού εφοπλισμού να προβεί σε εθελοντική οικονομική συμβολή στο προσεχές τριετές κρίσιμο διάστημα για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας».
Με άλλα λόγια, τι λένε οι εφοπλιστές για το καθεστώς φοροασυλίας που απολαμβάνουν; Οτι θα ήταν αδιανόητη κάθε σκέψη αυτό να αλλάξει. Και τι εννοούν «εθελοντική συμβολή»; Να συνεχίσουν να λεηλατούν μέσω των επιδοτήσεων που τσεπώνουν το πενιχρό εισόδημα των εργατών, να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τσάμπα υποδομές της χώρας, να συνεχίσουν να έχουν μέχρι και πετρέλαιο αφορολόγητο, αλλά, που και που, να πετάνε κανά ψίχουλο που θα βαφτίζουν προσφορά στην εθνική οικονομία. Να το παίζουν δηλαδή και μεγάλοι ευεργέτες.
Αξιοι συνεχιστές της φοροληστείας
«-- Για τους ανέργους, στο ενάμισι εκατομμύριο παγώνουν οι φόροι μόλις γίνετε κυβέρνηση;...
-- Βεβαίως, είναι απαραίτητο (...) Να παγώσουν, είπα, δεν είπα να διαγραφούν (...) Οταν δεν υπάρχουν άλλα εισοδήματα, γιατί μπορεί να υπάρχουν και άλλα εισοδήματα, όταν δεν υπάρχουν άλλα εισοδήματα είναι το αυτονόητο. Αλλιώς τι κάνουμε;
-- Η αντιπρόταση ποια είναι;
-- Η αντιπρόταση είναι όχι λιτότητα, ανάπτυξη».
Το απόσπασμα από συνέντευξη, χτες, του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτη, στον ΣΚΑΪ, είναι κατατοπιστικό για την κοροϊδία που διαπράττει σε βάρος του λαού η ηγεσία του σχήματος. Απ' τη μια βγαίνει στα κεραμίδια για τους «άδικους» και «αντισυνταγματικούς», όπως καταγγέλλει, φόρους, απ' την άλλη όμως διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να χαρίσει δεκάρα τσακιστή ούτε καν στους ανέργους με μηδενικά εισοδήματα. Αυτοί θα κουβαλάνε στην πλάτη τα χαράτσια έως ότου επέλθει - σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ - ανάπτυξη. Τι θα γίνει όμως τότε; Ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει λέξη για το γεγονός πως ακόμα κι αν βρουν δουλειά, που δεν πρόκειται, καθώς η ανάπτυξη θα είναι αναιμική κι ανίκανη να απορροφήσει όσους θα έχουν πεταχτεί στην ανεργία, οι μισθοί θα είναι των 400 και 500 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση. Μ' αυτούς τους μισθούς θα πρέπει να συντηρηθεί η εργατική - λαϊκή οικογένεια και να πληρώνει και τα συσσωρευμένα χαράτσια, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και υλοποιήσει την «υπόσχεση» για πάγωμα. Αυτή είναι η προοπτική που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό. Γιατί η ανάπτυξη που οραματίζεται και προβάλλει σαν πανάκεια, θα αποκαταστήσει μόνο τα κέρδη των καπιταλιστών, όχι τα εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα, η συντριβή των οποίων είναι προϋπόθεση για να επιτευχθεί.
Το παράπονο της αστικής τάξης
Στα κεραμίδια βγήκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου, δηλώσεις των αρμόδιων στελεχών, σχόλια απ' τον Αλ. Τσίπρα σε συνεντεύξεις του κ.λπ. Ωρύεται επειδή δεν εξασφαλίστηκαν γενναία κονδύλια, και κατακεραυνώνει την ηγεσία της ΕΕ όχι για όσα πραγματικά συνέβησαν στη Σύνοδο Κορυφής αλλά για «ανικανότητα», «ιδεοληψίες», «εμμονές» και άλλα τέτοια εκτός τόπου και χρόνου.
Ο Γ. Μηλιός, ο τελευταίος εκ των αρμοδίων του ΣΥΡΙΖΑ που έκανε δήλωση για το θέμα, ανέφερε: «Απογοήτευση προκαλούν τα αποτελέσματα (...) Συγκεκριμένα οι 27 Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν τη μείωση των κονδυλίων για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ (...) Αποδεικνύεται ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, επιδεικνύοντας εμμονικές ιδεοληψίες σχετικά με την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, προτάσσουν τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ, αδιαφορώντας για την κοινωνική συνοχή και τα συμφέροντα της πλειοψηφίας».
Το παράπονο του ΣΥΡΙΖΑ είναι το παράπονο της ντόπιας αστικής τάξης. Στα χέρια της θα καταλήξουν τα όποια κονδύλια διατεθούν στην Ελλάδα και προφανώς θα ήθελε να είναι περισσότερα. Περισσότερα θα τα ήθελε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που εναποθέτει τις ελπίδες για καπιταλιστική ανάκαμψη στα ευρωενωσιακά κονδύλια, αλλά και για την «κοινωνική συνοχή», την υποταγή του λαού στην αστική εξουσία. Δηλαδή, το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Και να μπουκώσουν τα μονοπώλια χρήμα και να εξασφαλιστεί κανένα ψίχουλο ώστε να κουμαντάρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή.
Τα πολύωρα παζάρια στη Σύνοδο Κορυφής και οι αποφάσεις που πάρθηκαν δεν έχουν καμία σχέση ούτε με ανικανότητα, ούτε με ιδεοληψίες, όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι κυβερνήσεις των χωρών έδωσαν, η καθεμία για λογαριασμό της αστικής της τάξης, μάχη για το πώς θα μοιράσουν την πίτα που έχουν κλέψει απ' τους λαούς, για το ποια θα εξασφαλίσει μεγαλύτερο κομμάτι για τους επιχειρηματικούς ομίλους που εκπροσωπεί. Το 94% του συνολικού ποσού θα κατευθυνθεί στη χρηματοδότηση των μονοπωλίων κι αυτό σημαίνει εκτοπισμό των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς, ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Η Χρυσή Αυγή γέννημα του συστήματος
Οι τελευταίες αποκαλύψεις ότι η Χρυσή Αυγή έχει στενές επαφές με ναζί της Γερμανίας δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Οντως Γερμανοί νεοναζί κλήθηκαν να συμμετέχουν σε συγκέντρωση της οργάνωσης στην Αθήνα. Πορεύτηκαν μαζί στην αλά Γ' Ράιχ παρέλασή τους στους δρόμους μιας πόλης όπου οι προπάτορές τους εκτελούσαν επί Κατοχής Ελληνες, κομμουνιστές και άλλους προοδευτικούς αγωνιστές της λευτεριάς του λαού. Φωτογραφήθηκαν παρέα. Ομως δεν είναι αυτή η ουσία της υπόθεσης «Χρυσή Αυγή». Η οργάνωση είναι γέννημα θρέμμα του συστήματος. Γι' αυτό με μια επιχειρηματολογία - δηλητήριο για κάθε εργάτη, αυτοαπασχολούμενο, μικρομεσαίο αγρότη, επιχειρεί να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων τους, την πολιτική υπέρ των κεφαλαιοκρατών που και η οργάνωση πιστά υπηρετεί. Γι' αυτό παίρνει θέσεις που ευνοούν μονοπώλια και τσακίζουν το λαό.
Για να χτυπήσει τους ναυτεργάτες κατέφυγε σε κατηγόριες κατά των πρωτοπόρων αγωνιστών και στον κοινωνικό αυτοματισμό. Μετά τη σύλληψη δεκάδων στελεχών του ΠΑΜΕ, ανάρτησε στην ιστοσελίδα της σχόλιο χαρακτηρίζοντας τους λαϊκούς αγωνιστές «τραμπούκους». Ζητούσε από την κυβέρνηση να στείλει ΜΑΤ κατά των απεργών εργαζομένων στα εργολαβικά συνεργεία στο ΑΠΘ. Εχει επιτεθεί κατά μαθητών και εργατών που προπαγάνδιζαν προκηρυγμένες απεργίες ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης, ΕΕ, τρόικας. Ζητά νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για εφοπλιστές, φαρμακοβιομήχανους, μεγαλοξενοδόχους. Ψάχνει για τα αφεντικά εργάτες με 18 ευρώ μεροκάματο δίχως ένσημο.
Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τα επιτελεία του συστήματος τη φουσκώνουν με κάθε τρόπο γνωρίζοντας ότι διοχετευόμενη εκεί η λαϊκή αγανάκτηση από τα μέτρα κυβέρνησης/ΕΕ/τρόικας, μόνο σε κακό δεν θα τους βγει. Οτι θα ξεφουσκώσει ανέξοδα, καθώς οι χρυσαυγίτες επ' ουδενί δεν αμφισβητούν την εξουσία μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών επί του λαού. Αν λέγονται τώρα κάποια λόγια από τους κυβερνώντες περί συνταγματικής αναθεώρησης και απαγόρευσης στη Χρυσή Αυγή να συμμετάσχει στις εκλογές, μόνο προβληματισμό προκαλούν και δείχνουν ότι το πράγμα θέλουν να το πάνε αλλού. Εκείνοι που σηκώνουν τη σημαία δήθεν για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, μαζί με τους χρυσαυγίτες αποθεώνουν το σύστημα που τσακίζει το λαό. Ο,τι λένε το λένε εκ του πονηρού. Αλλού στοχεύουν. Χώρια ότι επικεντρώνοντας στη Χρυσή Αυγή, μια σειρά αστικά κόμματα ψάχνουν ευκαιρία να ξεπλυθούν στα μάτια του λαού, ενώ εφαρμόζουν την πιο άγρια αντεργατική πολιτική...
Απέναντι στην ολοένα μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση του συστήματος, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη δεν πρέπει να ανεχτεί τέτοιες καταστάσεις, να υποστείλει τη σημαία του ταξικού αγώνα ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης και στους τραμπούκους της, της ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών. Ακριβώς στο πλαίσιο του αγώνα τους για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, για άλλη τάξη στην εξουσία, το εργατικό λαϊκό κίνημα να απαντήσει πολιτικά στα φασιστοειδή και τα αφεντικά τους. Και έχει σημασία το γεγονός ότι εργάτες, αγρότες, ταξικά συνδικάτα καταγγέλλουν τη στάση των φασιστοειδών που δίνει άλλοθι στα αφεντικά και βγάζει λάδι τον καπιταλισμό. Οτι μαθητές αντιδρούν στην παρουσία φασιστοειδών στα σχολεία τους. Η εργατική τάξη έχει πείρα και μνήμη, έχει δύναμη, μπορεί και πρέπει να τους αποκαλύπτει, να τους απομονώνει.
Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ
Θέλουν σωστό πολλαπλασιαστή
Γρηγοριάδης Κώστας
Οι Γ. Δραγασάκης, Ε. Τσακαλώτος και Γ. Σταθάκης, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής του κόμματος, κατέθεσαν Ερώτηση στη Βουλή για τον υπουργό Οικονομικών, με αφορμή την παραδοχή αξιωματούχων του ΔΝΤ για τον λανθασμένο «πολλαπλασιαστή» εξαιτίας του οποίου έπεσαν - λένε - έξω οι προβλέψεις τους για την πορεία της ύφεσης στην Ελλάδα.
Αναφέρουν, λοιπόν, στην Ερώτησή τους: «Ανεξάρτητα αν αυτό έγινε από "λάθος" ή από σκοπιμότητα, γεγονός είναι ότι τα προγράμματα υποεκτίμησαν το μέγεθος της ύφεσης, της ανεργίας, της παραγωγικής και κοινωνικής καταστροφής που επέφεραν η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή και η βάναυση λιτότητα». Το κάρο μπροστά απ' το άλογο. Κατά τους οικονομικούς «εγκέφαλους» του ΣΥΡΙΖΑ η λιτότητα και η δημιονομική προσαρμογή «γέννησαν» την ύφεση, την ανεργία και την παραγωγική καταστροφή.
Σύμφωνα με αυτή την ανάλυση η κρίση δεν οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που λιμνάζουν, αφού δε βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο, η ανεργία, το κλείσιμο ακόμα και επιχειρήσεων δεν οφείλονται στη νομοτελειακή στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και κεφαλαίου. Εν κατακλείδι η κρίση δεν οφείλεται στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, ούτε ο καπιταλισμός φταίει για τα όσα τραγικά βιώνουν οι λαοί. Τα μέτρα δεν απορρέουν απ' τη φιλομονοπωλιακή ευρωενωσιακή στρατηγική, «επένδυση» αποδοτική για τα μονοπώλια και στη φάση της κρίσης αφού αντισταθμίζουν τη χασούρα που έχουν, αλλά κυρίως στη φάση της ανάκαμψης που θα κερδίσουν ακόμα περισσότερα έχοντας ξεμπερδέψει με τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Ουρανοκατέβατα έπεσαν συντρίβοντας τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου!
Αφού, λοιπόν, ο ένοχος κηρύσσεται αθώος πρέπει να βρεθεί κι ένας αποδιοπομπαίος τράγος για να του χρεωθεί το «κακό». Ετσι ρωτούν τον υπουργό τι έκανε και τι θα κάνει προκειμένου το ΔΝΤ να υιοθετήσει σωστότερο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή... Και μόλις αυτό γίνει - συνάγεται απ' το γενικότερο πνεύμα της Ερώτησής τους - ο ελληνικός λαός θα ξυπνήσει ένα πρωί και όλα θα έχουν φτιάξει, ούτε κρίση, ούτε ανεργία, ούτε φτώχεια.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Πρόκειται για κοροϊδία στο τετράγωνο απ' τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αποκαλύπτεται τι τους χρειάζεται η Χρυσή Αυγή
Παπαγεωργίου Βασίλης
Μιλώντας στην «Ημερησία» του Σαββάτου, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας, είπε μεταξύ άλλων: «Η ύπαρξη και η δράση της Χρυσής Αυγής δεν συνάδει με τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο να τεθεί μίνιμουμ κριτηρίων για την ανακήρυξη εκλογικών συνδυασμών από τον Αρειο Πάγο. Και να αποκλείονται κόμματα που αποδεδειγμένα πρεσβεύουν ρατσιστικές ιδέες και υπερασπίζονται ή αρνούνται ότι συνέβησαν γενοκτονίες, όπως το Ολοκαύτωμα των Εβραίων». Είναι φανερό ότι η δήλωση Δένδια, έρχεται τάχα να απαντήσει στο πώς θα αντιμετωπίσει το σύστημα τη Χρυσή Αυγή που είναι γέννημα θρέμμα δικό του και παίζει ρόλο για λογαριασμό του. Είναι όμως επικίνδυνη, επειδή ανοίγει το δρόμο για ιδιαίτερα αρνητικές εξελίξεις σε βάρος του λαού, με πρόσχημα την αντιμετώπιση τάχα της Χρυσής Αυγής. Αν προβλεφθεί μια ρύθμιση με αυτό το περιεχόμενο στο Σύνταγμα, δε θα είναι για τους Χρυσαυγίτες, αλλά για το εργατικό λαϊκό κίνημα που παλεύει σε ρότα αμφισβήτησης του αστικού συστήματος, που παλεύει να αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης ενάντια στο κεφάλαιο, που παλεύει να γίνει ο λαός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει. Και με τον πλέον εύκολο τρόπο, κόμματα όπως το ΚΚΕ, θα χαρακτηρίζονται «αντιδημοκρατικά», με τη βοήθεια και του θεσμικού πλαισίου που δημιουργεί βήμα το βήμα η ΕΕ και το οποίο ταυτίζει τον κομμουνισμό με το ναζισμό και θεωρεί τα καθεστώτα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες υπεύθυνα για γενοκτονίες. Με αυτό τον τρόπο νομίζουν ότι το ΚΚΕ και άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις που ενδεχόμενα να προκύψουν στην πορεία, θα μπορούν να παίρνουν μέτρα εναντίον τους. Και σ' αυτή τους την προσπάθεια θα έχουν εργαλείο τους τη Χρυσή Αυγή. Να μην καταπιεί ο λαός τις υποκρισίες των αστών γύρω από τη Χρυσή Αυγή. Είναι κόμμα του συστήματος και δουλεύει για λογαριασμό του κεφαλαίου, σαν το μακρύ χέρι των καπιταλιστών για να τσακιστεί το κίνημα και η πολιτική του πρωτοπορία. Σκέψεις σαν αυτές του Δένδια το επιβεβαιώνουν. Μόνη αποτελεσματική απάντηση στους Χρυσαυγίτες μπορεί να δώσει το εργατικό λαϊκό κίνημα. Απομονώνοντάς τους από παντού, δυναμώνοντας τους ταξικούς αγώνες, ξεσκεπάζοντας το ρόλο τους.
Μπροστά στη μεγάλη απόφαση
«Μισθοί: Μειώσεις σε 42 κλάδους - Παζάρια για τις νέες συμβάσεις - Η λήξη των κλαδικών συμβάσεων φέρνει περισσότερους από 600.000 υπαλλήλους μπροστά σε περικοπές κατά 30% κατά μέσο όρο» («Τα Νέα»). «Μαύρη Πέμπτη για τις συλλογικές συμβάσεις - Λήγουν 42 κλαδικές συμφωνίες που καλύπτουν 500.000 εργαζόμενους» («Εθνος»). «Ριζική η ανατροπή στο εργασιακό πεδίο - Υπεγράφησαν συνολικά 975 επιχειρησιακές συμβάσεις σε 12 μήνες» («Ημερησία»). Στην αποδοχή «τετελεσμένων» παρά στην «ενημέρωση» αποσκοπούν τα χτεσινά πρωτοσέλιδα των αστικών ΜΜΕ για την καταβαράθρωση όλων των μισθών στα επίπεδα του κατώτατου μισθού πείνας των 586 ευρώ (μεικτά), μέσω της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων. Με ελάχιστα συγκαλυμμένη ικανοποίηση τα αστικά ΜΜΕ καταγράφουν και προβάλλουν τις ολέθριες για τους εργαζόμενους συνέπειες από την εφαρμογή των αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να ανακάμψει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Στην πραγματικότητα καμαρώνουν κρυφά όταν διαπιστώνουν ότι πάνω από 1.200.000 εργαζόμενοι έχουν υπογράψει ατομική σύμβαση τον τελευταίο χρόνο, ή ότι από μεθαύριο, 14 του μήνα, παίρνουν σειρά 500 - 600.000 με τη λήξη 42 κλαδικών συμβάσεων. Επρόκειτο για «πάγιους» στόχους των εγχώριων μονοπωλίων, που τώρα υλοποιούνται, εξ ου και η «κρυφή χαρά». Από τη δεκαετία του '70 ήθελαν να μειώσουν δραστικά το λεγόμενο εργατικό κόστος (μισθολογικό και μη μισθολογικό), να καταργήσουν τις κλαδικές συμβάσεις αλλά και την Εθνική Συλλογική Σύμβαση για τον κατώτατο μισθό και να κυριαρχήσουν παντού οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, ώστε ο κάθε εργοδότης να αποφασίζει ελεύθερα για τους όρους της υπερεκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης άδραξαν την ευκαιρία για να «τελειώσουν», όπως πιστεύουν, με τα εργασιακά - ασφαλιστικά - συνδικαλιστικά δικαιώματα. Θέλουν να τα πάρουν όλα, αλλά αυτή είναι, από την ανάποδη, η μεγάλη πρόκληση και απόφαση για την εργατική τάξη. Αν θέλει να πάρει αυτά που της ανήκουν πρέπει να παλέψει ενιαία ενάντια στην πολιτική που της τα αφαιρεί, ενάντια στο κεφάλαιο υπέρ του οποίου τα αφαιρεί, κατευθύνοντας αυτή την πάλη στο να πάρει η ίδια την εξουσία στα χέρια της.
Κάτι μπερδεύει ο Τσίπρας...
«Ούτε εγώ θα είμαι σαν άλλος Ζαχαριάδης, ένας ηγέτης της αριστεράς που θα εξοντώνω τους αντιπάλους μου...»! Αυτά είπε ο Αλ. Τσίπρας, στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ. Δεν πάνε πολλές μέρες που η «Αυγή» αναμασούσε την αστική προπαγάνδα για το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπερντροπ και χρέωνε στον Στάλιν κυνικά νταραβέρια με τον Χίτλερ που οδήγησαν στο βασανισμό και στην εξόντωση χιλιάδες ανθρώπους... Μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ να αλλάζουν πολλά. Ενα όμως μένει ίδιο, αναλλοίωτο στο χρόνο: Η εμπάθειά τους για το ΚΚΕ, για το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, η απέχθειά τους προς οτιδήποτε σχετίζεται με αυτά. Που μεταφράζονται σε συστηματική προσπάθεια να τα χτυπήσουν, να τα απαξιώσουν στα μάτια του λαού, να τα κατασυκοφαντήσουν. Γιατί σηματοδοτούν ένα δρόμο που δε θέλουν να ανακαλύψει ο λαός. Κάτι ακόμα: Και να ήθελε ο Τσίπρας δε θα μπορούσε να είναι Ζαχαριάδης. Ποια σχέση μπορεί να έχει ο Τσίπρας, ηγέτης ενός κόμματος της διαχείρισης με ηγέτες του κομμουνιστικού κινήματος, ηρωικές μορφές που πάλεψαν για την ανατροπή του; Τέτοιοι ηγέτες ανήκουν σε άλλον κόσμο, που δεν συναντάται πουθενά με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, πλάστηκαν από υλικά άγνωστα σε δαύτους.
Οι αγώνες είναι υπόθεση μόνο των εργατών
Την απαίτηση της κυβέρνησης, δηλαδή της μεγαλοεργοδοσίας και των εκπρόσωπων της, ν' αποφασίζουν εκείνοι πότε, πώς και - τελικά - αν οι εργαζόμενοι θα κάνουν αγώνες, αποτυπώνουν τα σχέδια που διέρρευσαν για αλλαγή του νόμου 1264/82. Βεβαίως, τα σχέδια αυτά δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία», αλλά συνοδεύουν τις επιστρατεύσεις απεργών, τις δικαστικές αποφάσεις που σωρηδόν βγάζουν παράνομες εργατικές κινητοποιήσεις, την ένταση της κρατικής καταστολής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Η κυβέρνηση ανησυχεί για τη δύναμη που μπορεί να δώσει στους εργάτες η συμμετοχή τους σε αγώνες ενωμένους και ταξικά προσανατολισμένους. Ετσι, από τη μία πλευρά, κυβέρνηση - μεγαλοεπιχειρηματίες - αστικά ΜΜΕ πλέκουν το εγκώμιο του «κοινωνικού διαλόγου» και της υπευθυνότητας όσων στο όνομα της «εθνικής οικονομίας» αποδέχονται το τσάκισμα του λαού. Από την άλλη, βάζουν στο στόχαστρο το ίδιο το δικαίωμα των εργαζομένων να αποφασίζουν πώς θα υπερασπίζονται βασικές τους ανάγκες (στο μεροκάματο, στο σταθερό ωράριο, Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, Υγεία, Παιδεία κ.τ.λ.) που αδυσώπητα τσακίζει η κυρίαρχη πολιτική. Ανάγκες που για να σωθούν, χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην «ανταγωνιστικότητα» και την ανάπτυξη, στις οποίες ομνύουν κυβέρνηση - ΕΕ - κόμματα του κεφαλαίου.
Δεν μπορεί η εργατική τάξη ν' αφήσει τους πλουτοκράτες (και τους υπηρέτες της) να καθορίζουν τους δικούς της αγώνες, όταν μάλιστα γίνεται ολοφάνερο πως οι μόνοι αγώνες που αυτοί θα επιτρέψουν θα είναι αγώνες για τα δικά τους συμφέροντα. Η προκήρυξη, η οργάνωση, η περιφρούρηση των αγώνων, οι μορφές πάλης, το πλαίσιο με το οποίο αυτοί αναπτύσσονται, είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων και μόνο. Οπως είναι και δική τους ευθύνη να αποκρούσουν κάθε σχέδιο παρεμπόδισης και ποινικοποίησης των αγώνων τους. Να δουλέψουν για τη μαζικοποίηση και την ολόπλευρη ισχυροποίηση των συνδικάτων, ώστε αυτά να εξελιχθούν σε αληθινά οχυρώματα ενάντια στην ολόπλευρη επίθεση που δέχονται.
Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι μέλημά της είναι να προστατεύσει την κοινωνία από «συντεχνίες» και την... αλόγιστη προκήρυξη απεργιών είναι ιδιαίτερα προκλητικό. Τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν απειλούνται από τις κινητοποιήσεις των συναδέλφων τους, απειλούνται από την αντιλαϊκή πολιτική. Απειλούνται από εκείνους που παλεύουν να τους διχάσουν, να εμποδίσουν τη σφυρηλάτηση της ταξικής τους ενότητας που γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Για παράδειγμα, τα συμφέροντα των νησιωτών δεν απειλούνταν από την απεργία των ναυτεργατών, αλλά από την πολιτική (την οποία αντιπαλεύουν και οι ναυτεργάτες) που εγκαταλείπει τα νησιά στο έλεος των εφοπλιστών, αυξάνοντας τα ναύλα, αποδρομολογώντας πλοία, αλλάζοντας την οργανική σύνθεση σε αυτά, με αυξημένους κινδύνους για την ανθρώπινη ζωή. Είναι σίγουρο πως μαζί με την ένταση του αυταρχισμού η κυβέρνηση θα εντείνει και την επιχείρηση παραπλάνησης των εργαζομένων, να τους πείσει ότι τα δικά τους συμφέροντα είναι κοινά με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, έτσι ώστε να εξουδετερωθεί κάθε αντίδραση και αντίσταση στην παρεμπόδιση των εργατικών αγώνων. Οσο καλύτερα αποκαλύπτεται πόσο διαμετρικά αντίθετα είναι τα συμφέροντα εργατών - μονοπωλίων, τόσο καλύτερα θα κατανοείται και ο ρόλος εκείνων που διαχειρίζονται την εξουσία και το νόμο προς όφελος των δεύτερων, τόσο καλύτερα θα θωρακίζεται η εργατική τάξη ενάντια σε όσους παλεύουν να την πείσουν να δεχτεί την εξαθλίωση.
Feeds
