«Ο σημερινός (σ.σ. χτεσινός πια) απεργιακός "Ριζοσπάστης" είναι γραμμένος λιτά, αλλά γεμάτος με την αλήθεια της χτεσινής απεργίας. Τα αστικά ΜΜΕ, οι ταγοί της δήθεν αντικειμενικής, δημοκρατικής ενημέρωσης, όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είπαν κουβέντα. "Ακρα του τάφου σιωπή...". Σήμερα, αν την προβάλουν (σ.σ. την έθαψαν), θα το κάνουν από τη σκοπιά των συμφερόντων του μαύρου μετώπου κεφαλαίου, αστικών κομμάτων, Ευρωπαϊκής Ενωσης, εργατικής αριστοκρατίας, εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Θέλουν να πείσουν ότι η ταξική πάλη είναι ανύπαρκτη, άρα η αντιδραστική πολιτική συναντά τη στήριξη και ανοχή του λαού. Τους διαψεύδει η λαϊκή δράση.

Το ΠΑΜΕ, που κήρυξε την απεργία, ήταν εξαφανισμένο από την ειδησεογραφία τους. Φοβούνται τη δυναμική του αγώνα των ταξικών δυνάμεων της εργατικής τάξης που καλούν ταυτόχρονα και τους συμμάχους της ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, κόντρα σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, οι οποίες στηρίζουν κυβέρνηση και κεφάλαιο. Τα αστικά ΜΜΕ μιλάνε τη γλώσσα του κεφαλαίου, τη δική του αλήθεια, την εχθρική για την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες, τους μικρομαγαζάτορες. Στο μαύρο μέτωπο και τα ΜΜΕ μαζί με ένα τμήμα εξαγορασμένων δημοσιογράφων, όπως και οι ηγεσίες των δήθεν δημοσιογραφικών σωματείων. Εμείς, ο "Ριζοσπάστης" και ο "902" απεργήσαμε, εκφράζοντας και μ' αυτόν τον τρόπο την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες απεργούς.

Ο "Ριζοσπάστης" δεν κυκλοφορεί σήμερα (σ.σ. χτες) στα περίπτερα. Μοιράζεται ο απεργιακός "Ριζοσπάστης" χέρι - χέρι από τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ, τους φίλους και οπαδούς του, σε όλους τους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα μικρομάγαζα και στα χωριά. Απ' όλους όσοι έδωσαν τα πάντα για την επιτυχία της χτεσινής απεργίας. Και συνεχίζουν και την επόμενη μέρα με την ίδια θέρμη και αποφασιστικότητα την ενημέρωση με τον απεργιακό "Ριζοσπάστη" στο χέρι, καλώντας σε μαζική αποφασιστική αγωνιστική δράση για την κλιμάκωση της πάλης» (το άρθρο στην πρώτη σελίδα του απεργιακού «Ριζοσπάστη» που κυκλοφόρησε χτες σαν προκήρυξη σ' όλη τη χώρα).

Μια μέρα μετά, «ούτε ένα κόμμα» δεν μπορείς να κόψεις απ' αυτό το άρθρο. Αυτοί που εξαφάνισαν την απεργία του ΠΑΜΕ πριν γίνει, το έκαναν με ακόμα χειρότερο τρόπο κι όταν η απεργία ήταν ήδη πραγματικότητα. Κι εκείνοι, εμείς δηλαδή, που καθαρά σταθήκαμε στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, όπως είναι αυτονόητο για τους κομμουνιστές, όχι μόνο είμαστε περήφανοι για την επιλογή μας να απεργήσουμε σαν τμήμα της εργατικής τάξης και μάλιστα από τη σκοπιά της πρωτοπορίας της, αλλά νιώθουμε και διπλά δικαιωμένοι: Και ο «Ριζοσπάστης» συμμετείχε στην απεργία (όπως και ο «902») και ο απεργιακός «Ριζοσπάστης» έφτασε στα χέρια όλων όσοι μετείχαν στην απεργία κι ακόμα σε περισσότερους και σε αυτούς που δεν απήργησαν, διδάσκοντας ότι η ταξική αντιπαράθεση έχει τους δικούς της νόμους και μόνο σ' αυτούς υποτάσσεται η επαναστατική πάλη σε κάθε έκφρασή της - το όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ είναι μια τέτοια έκφραση.

Δείξαμε πώς μπορούμε - επιβάλλεται να λειτουργούμε χωρίς κανένα σεβασμό σε όσα ιερά και όσια ο αστικός κόσμος θέλει να μας περνά σαν θεσμικά απαράβατα.

Στην επόμενη μέρα ήδη, τα δίνουμε όλα για την κλιμάκωση της πάλης...

Οσο για το «διά του Τύπου», περιορίζεται σήμερα σε μια ερώτηση: Είχαμε υπεργεννητικότητα κροκοδείλων; Από πού βγήκαν όλοι αυτοί που ξάφνου κλαίνε για τους φτωχούς; Ως και το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ λέει πως η γενιά των 700 ευρώ δεν πρέπει να αναγκαστεί σε συλλογή αποδείξεων, ενώ ο Οικονομέας στο MEGA ανακάλυψε ότι οι πολλοί αναγκάζονται να δουλεύουν στα 70 για να ζήσουν. Ως και ο Καψής στο ίδιο κανάλι είπε ότι έγινε λάθος υπολογισμός στο υπουργείο και θα το διορθώσουν.

Εκεί που πέφτει το μεγάλο κλάμα είναι όταν ένας από τους καλολαδωμένους στο «συγκρότημα», σε κάθε συγκρότημα, γράφει πως από σήμερα «είμαστε όλοι πιο φτωχοί». Ε, όχι ρε, τσίρκο δεν είμαστε, δεν είσαι ένας από μας. Οσο βαθαίνει η δυστυχία του κόσμου τόσο αυξάνεται το δικό σου ταμείο. Ισχύει στο πολλαπλάσιο για τον Μίχαλο των μεγαλεμπόρων που δηλώνει ότι «όλοι θα υποστούμε». Από πού κι ως πού ο πελάτης και ο γδάρτης μαζί;

Αυτό που τους καίει είναι το πώς θα καταστείλουν τον κόσμο που αγριεύει μ' ό,τι παθαίνει. Τον κόσμο που καταλαβαίνει πως ό,τι αποφασίζεται σήμερα από την κυβέρνηση κάνει τους καπιταλιστές πιο ισχυρούς απέναντι στους ανταγωνιστές τους και απέναντι στους εκμεταλλευόμενούς τους. Κάνει το αστικό κράτος πιο ισχυρό ενάντια στην εργατική τάξη. Και πως σ' όλα αυτά υπάρχει φαρδιά πλατιά η υπογραφή των εργατοπατέρων που επίσης δήθεν κλαίνε, ενώ αυτό που φοβούνται είναι το «ως εδώ και μη παρέκει» από τους εργάτες.

Εχουμε κάθε λόγο να μην ακούμε το κλάμα τους. Εχουμε κάθε λόγο να οργώνουμε τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, να οργανώνουμε τους ανθρώπους έτσι που πια να μην αμύνονται, αλλά να περνάνε σε γενική αντεπίθεση!

ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΗ για πιο αποφασιστικούς ταξικούς αγώνες

ΕΘΝΟΣ: ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ροκανίζουν φορο-ελαφρύνσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΟΣΑ ΧΑΝΟΥΜΕ από τα νέα μέτρα

ΤΑ ΝΕΑ: Κρυφός φόρος για τα μεσαία εισοδήματα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Τα μυστικά των αποδείξεων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δραματικές διαβουλεύσεις για διάσωση

ΤΟ ΒΗΜΑ: Πρόστιμο ως 1.200 ευρώ για λιγότερες αποδείξεις

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΜΕΧΡΙ 500 ευρώ μείον η μέση σύνταξη

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Στεγνώνουν» την Αγορά τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ

Η ΧΩΡΑ: Αμυδρό φως στην Πόλη του Φωτός

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΟΥΣ ΛΑΔΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Γαλλογερμανικό σωσίβιο

Η ΑΥΓΗ: Στήριξη με δεσμά από Γερμανία - Γαλλία

Ο ΛΟΓΟΣ: «ΘΡΙΛΕΡ» για την ευρωπαϊκή βοήθεια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΑΓΙΔΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΧΤΙΔΑ αισιοδοξίας

«Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου στο Λονγκ Αϊλαντ - περιοχή κατά βάση για υψηλά εισοδήματα - τοπικές φιλανθρωπικές ομάδες μίλησαν για οικογένειες που αγωνίζονται να κρατηθούν οικονομικά και που συχνά καλούνται να επιλέξουν αν θα πληρώσουν για φαγητό, στέγη ή λογαριασμούς. Σε πολλές περιπτώσεις, το φαγητό έμενε εν τέλει εκτός επιλογής γιατί είναι πιο εύκολο να αγνοείς την πείνα σου παρά τις απειλητικές επιστολές των ιδιοκτητών του σπιτιού σου ή της εταιρείας φυσικού αερίου. Από τους 280.000 κατοίκους του Λονγκ Αϊλαντ που ζήτησαν πέρυσι βοήθεια, μικρό μόνο ποσοστό ήταν άστεγοι ή ηλικιωμένοι. Το 39% ήταν παιδιά κάτω των 18 ετών» («The New York Times» / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Το συνδικάτο εργατών μετάλλου IG Metal κατεβαίνει στις διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία χωρίς να έχει αξιώσεις για αυξήσεις μισθών. Πρόκειται για το μεγαλύτερο συνδικάτο εργατών στον κόσμο, με πάνω από τρία εκατομμύρια μέλη, κυρίως εργάτες της βαριάς βιομηχανίας στη Γερμανία (...) οι γερμανικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας καθήλωσαν τους μισθούς για τουλάχιστον οκτώ χρόνια (...) στο διάστημα αυτό κατέβηκαν σε απεργία και οι υπάλληλοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα στο Βερολίνο. Ομως εδώ οι απεργίες δεν γίνονται με τη μορφή που τις γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Οταν λένε "σήμερα απεργεί το τρένο στο Βερολίνο" αυτό σημαίνει ότι τα τρένα δεν περνούν με ρυθμό ανά τρία λεπτά από κάθε σταθμό όπως είναι το σύνηθες αλλά περίπου ανά τέταρτο» (το θέμα επίσης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Με τα συνδικάτα να απειλούν ήδη με απεργίες, πολλοί αμφιβάλλουν αν η ισπανική κυβέρνηση θα τα καταφέρει να επιβάλει ένα ακόμη πρόγραμμα λιτότητας. Οσο για την Πορτογαλία, το μεγαλύτερο συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων εξήγγειλε απεργία στις 4 Μαρτίου, αντιδρώντας στην απόφαση της κυβέρνησης της χώρας να παγώσει τους μισθούς στο Δημόσιο. Είναι προφανές ότι οι λαοί αυτών των χωρών δεν δέχονται το αυτομαστίγωμα το ίδιο εύκολα που το δέχονται οι ηγέτες τους όποτε πηγαίνουν στις Βρυξέλλες. Και αυτό ακριβώς θα κρίνει το παιχνίδι, γράφει ο Ιβανς - Πρίτσαρντ στην Ντέιλι Τέλεγκραφ» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΩΝ: «Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι από σήμερα είμαστε όλοι πιο φτωχοί. Και οι πλούσιοι είναι καιρός να σταματήσουν τις ξιπασιές και οι φτωχοί να σφίξουν όσο παίρνει ακόμη το ζωνάρι (...). Αφορά όλους μας, όσο ποτέ άλλοτε, ο Γολγοθάς που περιμένει 2,5 εκατομμύρια πολίτες που βρίσκονται εδώ και καιρό στο όριο της φτώχειας. Μαζί με τα σκληρά μέτρα χρειάζεται ένα δίχτυ προστασίας πάνω από αυτούς τους ανθρώπους, γιατί μια ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη, από εκείνους που δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, μπορεί να τινάξει στον αέρα το λεγόμενο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Φορολογικά και ασφαλιστικά νομοσχέδια, και όλα όσα ζητούν οι θυμωμένοι εταίροι μας για να φρενάρουν τη χρεοκοπία, είναι αδύνατο να εφαρμοστούν εάν το ένα τέταρτο του πληθυσμού οδηγηθεί στην εξαθλίωση» (ένα από τα άρθρα στα ΝΕΑ).

ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΙΔΕΙ Η ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΣΗ: «Το βέβαιο είναι ότι όλοι θα υποστούμε τις επώδυνες επιπτώσεις μέσα στα επόμενα χρόνια, με τα εισοδήματα και την αγοραστική δύναμη να μειώνονται σημαντικά. Μεγαλύτερη όμως δοκιμασία (...) θα είναι η αντιμετώπιση των αντιδράσεων που προέρχονται από τις διάφορες ομάδες πίεσης και συντεχνίες που θεωρούν ότι θίγονται τα κεκτημένα τους. Οι πολιτικοί θα πρέπει αυτή τη φορά να παραμερίσουν τους φόβους για το πολιτικό κόστος και οι πολίτες οφείλουν να απομονώσουν εκείνους που φωνάζουν για δήθεν "κοινωνικές" πολιτικές» (ο Κ. Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).

ΚΑΡΜΠΟΝ: «Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα απολύτως περιθώριο "ταλαντεύσεων". Ολα τα μέτρα πρέπει να εφαρμοσθούν πιστά χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς να ληφθεί υπόψη το πιθανό πολιτικό κόστος» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΧΟΝΤΡΟ ΨΕΜΑ: «Μπορεί τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν να είναι σκληρά, όμως είναι φανερό ότι επιχειρείται αυτό που χρόνια όλες οι κυβερνήσεις υπόσχονταν χωρίς ποτέ να υλοποιούν: Η διεύρυνση, δηλαδή, της φορολογικής βάσης, ώστε πράγματι όλοι οι πολίτες να φορολογούνται ανάλογα με τις δυνατότητές τους και κανείς να μη φοροδιαφεύγει (...) δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν στόχευσε μόνο τους συνηθισμένους φορολογούμενους, μισθωτούς και συνταξιούχους, όπως γινόταν μέχρι τώρα, αλλά προσπαθεί να κτυπήσει τις πραγματικές εστίες της φοροδιαφυγής» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΧΟΝΤΡΟ ΨΕΜΑ: «Η εισοδηματική πολιτική (πάγωμα, περικοπές επιδομάτων κλπ.) έχει εκ των πραγμάτων έναν έκτακτο και προσωρινό χαρακτήρα» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).