Τετάρτη 12 Δεκέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Νερό - «χρυσάφι»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μετά το ηλεκτρικό ρεύμα, αυξήσεις «φωτιά» ετοιμάζει για το 2013 η κυβέρνηση και στους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ, με πρόσχημα τα χρέη των δήμων και του Δημοσίου προς αυτήν, που ανέρχονται σε 522 εκατ. ευρώ.

«Αν δεν υπάρξει λύση στο πρόβλημα, η ΕΥΔΑΠ κινδυνεύει να βουλιάξει και θα αναγκαστεί να αυξήσει κατά πολύ την τιμή του νερού», δήλωσε στην εφημερίδα «Εθνος» ο νέος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Στέλιος Σταυρίδης. Κι αυτό όταν πρόσφατη επίσημη ανακοίνωση της ΕΥΔΑΠ αναφέρει ότι για το πρώτο εννεάμηνο του 2012 τα μετά από φόρους ενοποιημένα κέρδη διαμορφώθηκαν στο ποσό των 44,21 εκατ. ευρώ, έναντι 27,23 εκατ. ευρώ του εννιάμηνου 2011, δηλαδή παρουσίασαν αύξηση κατά 62,38%! Κι όταν τα τελευταία δέκα χρόνια, ύστερα από τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, η τιμή του νερού που πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες αυξήθηκε ακόμη και πάνω από 150% σε ορισμένες κατηγορίες, και 100% παραπάνω τα τέλη αποχέτευσης.

Στόχος, βέβαια, των νέων αυξήσεων δεν είναι άλλος παρά να γίνει πιο ελκυστικό το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ, που ετοιμάζει η κυβέρνηση, προς τους ξένους και ντόπιους ομίλους που θέλουν να τη βάλουν στο χέρι για να κερδοσκοπήσουν και από αυτόν τον πολύτιμο φυσικό πόρο, όπως είναι το νερό.

Αν μάλιστα αυτή ξεπουληθεί για 250 εκατ. ευρώ, που είναι αυτή τη στιγμή η χρηματιστηριακή της αξία, τότε οι ιδιωτικοί όμιλοι θα κερδίσουν αμέσως τα διπλά, αφού θα απαιτήσουν την πληρωμή των 522 εκατ. ευρώ που χρωστούν δήμοι και Δημόσιο και που με τις προσαυξήσεις φτάνουν τα 700 εκατ. ευρώ! Και βέβαια θα αποκομίζουν κάθε χρόνο τεράστια κέρδη, αφού ο λαός θα πληρώνει και το νερό για... χρυσάφι!

Διαστρέβλωση και λάσπη...

Συχνά πυκνά αστικές πολιτικές δυνάμεις όλου του φάσματος, αλλά και διάφοροι δημοσιολόγοι, όταν αναφέρονται σε συνδικαλιστές σε «δημόσιες επιχειρήσεις», στο ίδιο το Δημόσιο, αναφέρουν ότι λειτουργούν «ως ξεχασμένο "Σοβιέτ"». Στόχος μέσα από τη λάσπη στο σοσιαλισμό, το ψέμα, τη διαστρέβλωση, να τον συκοφαντήσουν και από την άλλη να δημιουργήσουν στους εργαζόμενους απέχθεια για κάθε διεκδίκηση ικανοποίησης αναγκών από το κράτος, π.χ. για Παιδεία, Υγεία, φτηνό ρεύμα και νερό κ.λ.π. αλλά και απέχθεια για κάθε μελλοντική προσπάθεια ανατροπής της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Τελευταίο παράδειγμα η αναφορά του πρωθυπουργού της τρικομματικής κυβέρνησης Αντ. Σαμαρά σε συνέντευξη στο «Εθνος της Κυριακής». Απαντώντας «αν τον φοβίζουν οι αντιδράσεις για τις αποκρατικοποιήσεις», είπε: «Σεβόμαστε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αλλά δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία από τις γνωστές καταχρήσεις τους. Μερικοί δεν θέλουν να προστατέψουν τα εργασιακά δικαιώματα, προσπαθούν να ιδιοποιηθούν δημόσια υπηρεσία. Φέρονται σαν να είναι οι ΔΕΚΟ, δηλαδή η δημόσια περιουσία, ιδιοκτησία τους. Τους λέω ότι δεν είναι ιδιοκτησία τους. Λειτουργούν συχνά ως ξεχασμένο "Σοβιέτ"! Τους θυμίζω ότι τέτοιου τύπου έλεγχος των μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων από τα οργανωμένα συνδικάτα καταργήθηκε ακόμη και στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του καθεστώτος. Αυτά που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο, αυτά που είναι εμπόδια στην ανάπτυξη, σύντομα θα αποτελέσουν παρελθόν και εδώ. Και μάλιστα ένα παρελθόν που κανείς δεν θέλει να θυμάται...».

Θα ήταν περιττό να πούμε ότι ο Σαμαράς και διάφοροι άλλοι πριν, όπως ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης τον περασμένο Σεπτέμβρη, έχουν στοχευμένη συνειδητή επιλογή συκοφάντησης και των λαϊκών διεκδικήσεων ικανοποίησης των αναγκών τους, που τις έχουν τσακίσει, αλλά και κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, για να τους χειραγωγούν στην εκμετάλλευση και τη φτώχεια.

... και ο φόβος των Σοβιέτ

Καμία σχέση δεν έχει ο σοσιαλισμός με τη δική τους βαρβαρότητα, της ανέχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, που ήρθε μετά από δεκαετίες εξαγοράς της εργατικής αριστοκρατίας, εκφυλιστικών φαινομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα με ευθύνη των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και του οπορτουνισμού. Καμία σχέση δεν έχουν οι κρατικοποιήσεις που έκαναν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, σε κάποια περίοδο, επειδή αυτό συνέφερε τότε το κεφάλαιο, με την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων - άρα κατάργηση των καπιταλιστών ιδιοκτητών που ληστεύουν τους εργαζόμενους - και που λειτουργούν με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο προς όφελος αυτών που παράγουν τον πλούτο. Στη χώρα των Σοβιέτ (συμβούλια εξουσίας των εργατών - αγροτών) έγινε η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Οι πρωτοφανέρωτες κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί του πλούτου, εμπνέουν και σήμερα. Ταυτόχρονα διδάσκουν οι παραβιάσεις των σοσιαλιστικών νομοτελειών και τα λάθη που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση και τα δεινά που βιώνουν σήμερα οι λαοί της.

Τα περί «σοβιετικού μοντέλου στην Ελλάδα» πατάνε στη χρόνια συκοφάντηση του σοσιαλισμού, αλλά πλέον είναι πολλοί αυτοί «που δεν πατάνε την μπανανόφλουδα». Από την πείρα τους διαπιστώνουν ότι για την αθλιότητα που βιώνουν ευθύνεται το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η φιλομονοπωλιακή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών εργαλείων τους, η εξουσία των μονοπωλίων, που συνθλίβει εργάτες και αυτοαπασχολούμενους.

Κάτω οι φόροι και τα μέτρα

Το στρατηγικό στόχο για τη βίαιη απαλλοτρίωση περισσότερου λαϊκού εισοδήματος, για τη συγκέντρωση ακόμη περισσότερου κοινωνικού πλούτου στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας, έρχονται να υπηρετήσουν οι διατάξεις του φορολογικού νομοσχεδίου που κατατίθεται στη Βουλή. Τα λαϊκά στρώματα θα βρεθούν αντιμέτωπα με τα νέας κοπής ασήκωτα χαράτσια και τη βαριά φορολογία, με την κρατική νομοθεσία θωράκισης των καπιταλιστών που διαμορφώνει όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εξάπλωση της σχετικής και απόλυτης φτώχειας σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.

Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, από το Γενάρη του 2013, με τη νέα φορολογική κλίμακα-καρμανιόλα και την απογειωμένη μηνιάτικη παρακράτηση του φόρου επέρχονται νέες μεγάλες περικοπές σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, ταυτόχρονα με τη σφοδρή φορο-κλιμάκωση απέναντι στους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχομεσαίους αγρότες.

Τώρα είναι που τα λαϊκά στρώματα πρέπει να σηκώσουν το μπόι στις κάθε είδους ορέξεις της συγκυβέρνησης, των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών (ΕΕ-ΔΝΤ), των μονοπωλίων. Και μπορούμε και πρέπει να τους εμποδίσουμε, να αναπτύξουμε οργανωμένο κίνημα αντίστασης και λαϊκής ανυπακοής, που να αντιστοιχεί στη σημερινή κατάσταση, που να απαντά στο μέγεθος του πλήγματος που ετοιμάζονται να επιφέρουν.

Μετερίζια της λαϊκής αντεπίθεσης να γίνουν το κάθε εργοστάσιο, οι χώροι δουλειάς, τα ταξικά συνδικάτα, οι λαϊκές γειτονιές, ο χώρος της Παιδείας, η νεολαία, παντού όπου χτυπά η καρδιά του εργάτη, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς. Η κάθε αυταπάτη, η προσμονή για κάτι καλύτερο από τους «από πάνω», ισοδυναμεί με την παράδοση δικών μας πολύτιμων θέσεων μάχης στο αντίπαλο μαύρο μέτωπο. Η έξοδος από την καπιταλιστική κρίση, η επάνοδος των μονοπωλίων σε φάση διευρυμένης κερδοφορίας, σημαίνει τσάκισμα κάθε λαϊκού δικαιώματος, κάθε κατάκτησης. Η κατάσταση που διαμορφώνεται, από τα ίδια τα πράγματα και τη δυναμική τους, βάζει στην ημερήσια διάταξη και λαϊκή δράση το αντικειμενικό ζήτημα: 'Η θα σωθεί ο λαός ή ο καπιταλισμός και τα μονοπώλια. Διέξοδος άλλη, λύση διαφορετική, δεν υπάρχει.

Το «κάτω οι φόροι και τα μέτρα που πνίγουν τη λαϊκή οικογένεια» είναι η δική μας αντίστοιχη απάντηση σε αυτά που ετοιμάζουν. Στην ανάπτυξη ταξικού πόλου συσπείρωσης, λαϊκού μετώπου θα κριθεί και το ζωτικό ζήτημα της καταλήστευσης λαϊκού εισοδήματος, η παρεμπόδιση και ανατροπή των νέων μέτρων, όπως η κατάργηση των αφορολόγητων ορίων (γενικό και για τα προστατευόμενα παιδιά), η κατάργηση ολόκληρης της γκάμας των «ελαφρύνσεων» που έχουν απομείνει, οι φορολογικές θηλιές από το πρώτο ευρώ εισοδήματος για τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, τα χαράτσια της λεγόμενης αλληλεγγύης και «επιτηδεύματος», η φορο-εξαχρείωση με τη μικρή λαϊκή κατοικία και περιουσία.

Ο λαός πρέπει να αποτινάξει τις αυταπάτες. Με τα μονοπώλια να αλωνίζουν στο επίπεδο της οικονομίας και της παραγωγής καμία «φιλολαϊκή» διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει. Από τη δική μας την πλευρά μοναδική λύση είναι η πάλη για να αναχαιτίσουμε τα βάρβαρα μέτρα, η ρήξη και η ανατροπή, με λαϊκή εξουσία, χωρίς τα μονοπώλια, τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους.


Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ

Ληστεύουν το λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΧΙ ΠΩΣ ΕΙΧΑΜΕ καμία αμφιβολία περί του ότι η ΔΕΗ θα συνεχίσει να εισπράττει το περίφημο χαράτσι για τα ακίνητα, μόνο που είναι πραγματικά αστεία η δικαιολογία που επικαλείται η κυβέρνηση.

Θα συνεχίσει - λένε - να το κάνει λόγω... «εθνικού συμφέροντος». Πάνω απ' όλα οι ανάγκες της πατρίδας. Αλλωστε (και) ο συγκεκριμένος οργανισμός πάντα με αυτό το κριτήριο λειτουργεί.

Για το «εθνικό συμφέρον», υποθέτουμε, επί δεκαετίες χρεώνει με ψίχουλα το ηλεκτρικό ρεύμα που καταναλώνουν οι βιομήχανοι, ενώ συνεχώς αυξάνει το κόστος της κατανάλωσης για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Προκειμένου να εξυπηρετηθεί η ...πατρίδα, αγοράζει πανάκριβα το «εναλλακτικό» ρεύμα που παράγουν ιδιωτικές εταιρείες και έχουν θησαυρίσει σε βάρος του κοσμάκη που πληρώνει.

Εθνικοί λόγοι την υποχρεώνουν - φανταζόμαστε - να έχει σαν παράσιτα πάνω της εκατοντάδες κατασκευαστικές εταιρείες και εργολάβους που παίρνουν το ένα «πανωπροίκι» μετά το άλλο.

Δεν το συζητάμε πως για λόγους που έχουν να κάνουν με το εθνικό συμφέρον προωθεί την ιδιωτικοποίηση και την «απελευθέρωση» του τομέα της Ενέργειας για να «επενδύσουν» και να κερδοσκοπήσουν εγχώριοι και ξένοι καλοθελητές.

Και, τέλος, εξυπακούεται πως τις νέες υπέρογκες αυξήσεις που ζητάει για το 2013 η ΔΕΗ τις θέλει για το ...καλό της χώρας.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΕ κανέναν εντύπωση οι εξελίξεις στους Ανεξάρτητους Ελληνες και η περίφημη διάσπασή τους που διαφαίνεται.

Οι σχεδιασμοί της άρχουσας τάξης για... ένα «ελαστικό» πολιτικό σκηνικό, που να μπορεί να διαμορφώνει κάθε λογής συσχετισμούς προκειμένου να προκύπτουν νέα σχήματα που θα εξαπατήσουν το λαό, δε σταματούν ποτέ.

Οσο για ...πρόθυμους «γυρολόγους» της πολιτικής, ουδέποτε είχαμε έλλειψη σε αυτή τη χώρα, όπως διαπιστώνει κανείς από μήνα σε μήνα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Συνένοχοι για το βίαιο ξεκλήρισμα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες φταίνε, να καταργηθούν!», «το παρεμπόριο και οι μετανάστες φταίνε, να εκδιωχθούν!», «το εργατικό κόστος (μισθολογικό και μη μισθολογικό) φταίει, να πέσουν οι μισθοί και οι ασφαλιστικές εισφορές», «να υπάρξει ευελιξία στο ωράριο λειτουργίας και βέβαια στις εργασιακές σχέσεις». Αυτά έλεγαν εδώ και δεκαετίες «εν χορώ» οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ, που τώρα ωρύονται για την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου και την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, που βάζουν ταφόπλακα στα μικρομάγαζα και στις «μονοπρόσωπες» επιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων. Ορκίζονταν μονότονα στο ελεύθερο εμπόριο και στον ελεύθερο ανταγωνισμό, γνωρίζοντας βέβαια ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός γεννά τα μονοπώλια και τα καρτέλ που συντρίβουν τα μικρά εμπορικά καταστήματα, αλλά έτρεφαν και καλλιεργούσαν ψευδαισθήσεις ότι θα διασώζονταν συμμαχώντας με τα μεγαθήρια του λιανεμπορίου. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν αντιτάχθηκαν στα πολυκαταστήματα και τα «Μall», ενώ την ίδια στιγμή έριχναν στάχτη στα μάτια των μικρεμπόρων και των λαϊκών στρωμάτων ρίχνοντας την ευθύνη είτε στις διαδηλώσεις είτε στους μετανάστες είτε στο «άκαμπτο» νομοθετικό πλαίσιο, κ.ο.κ. Τώρα που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι επιχειρούν να βγουν από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες, ενισχύοντας τη θέση τους και τα μερίδια αγοράς, οδηγώντας, εκτός των άλλων, στην ασφυξία και το «θάνατο» τα μικρομάγαζα, τώρα οι εν λόγω ηγεσίες «εξεγείρονται» και αντιδρούν. Πολύ αργά για - κροκοδείλια - δάκρυα. Είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι για το εκ προμελέτης έγκλημα, για το βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομάγαζων και τη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους των πολυεθνικών. Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στην κοινή δράση των αυτοαπασχολούμενων με τους εργατοϋπαλλήλους και τη φτωχή αγροτιά με καθαρό προσανατολισμό τη ρήξη με τα μονοπώλια και την ανατροπή της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας τους.

Χωρίς φάρμακα, θεραπεία και θέρμανση

Τη Δευτέρα οι ασθενείς ενός κτιρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου έμειναν χωρίς θέρμανση. Οι νεφροπαθείς που πήγαιναν από τις 6 το πρωί για αιμοκάθαρση, ξεπάγιασαν κυριολεκτικά, ενώ τόσο κατά τη διάρκεια της αιμοκάθαρσης, όσο και μετά χρειάζονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως πρόκειται για ένα τυχαίο - πολύ περισσότερο μεμονωμένο - περιστατικό: Τα τελευταία χρόνια οι κρατικές δαπάνες για το δημόσιο τομέα Υγείας - Πρόνοιας έχουν μειωθεί σε βαθμό που να κινδυνεύουν και ανθρώπινες ζωές. Ταυτόχρονα, η όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση των νοσοκομείων και των άλλων δομών Υγείας από επιχειρηματικούς ομίλους έχει ως συνέπεια οι τελευταίοι να εκβιάζουν και να αφήνουν τα νοσοκομεία πότε χωρίς φάρμακα, πότε χωρίς αναλώσιμα υλικά, πότε χωρίς πετρέλαιο. Ακόμη και το ρεύμα έχει κοπεί σε προνοιακά ιδρύματα, όπου νοσηλεύονται άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις!

Ποιος φταίει γι' αυτή την κατάσταση; Φταίει η «διαφθορά» και το «πάρτι υγείας»; Φταίνε οι ασθενείς ή οι υγειονομικοί; Τα μέτρα και των τελευταίων κυβερνήσεων, στο όνομα του «εξορθολογισμού» και της καλής διαχείρισης, πάρθηκαν για να αναβαθμίσουν τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και να τις απαλλάξουν από τη «σπατάλη»;

Φυσικά και όχι. Αντίθετα, πάρθηκαν γιατί και οι δημόσιες δομές Υγείας λειτουργούν με κριτήριο το κόστος και όχι τις λαϊκές ανάγκες, ενώ οι επιχειρήσεις, η κυβέρνηση, η ΕΕ θέλουν να ανοίξει η αγορά της Υγείας για καπιταλιστικές επενδύσεις στις πλάτες ασθενών, ασφαλισμένων, υγειονομικών.

Θέλουν σύγχρονους δούλους

Ούτε ανάσα δεν επιτρέπεται να παίρνουν οι εργαζόμενοι αν πέφτει η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της εταιρείας. Δεν πρόκειται για υπερβολή αλλά για σαφή οδηγία κατασκευαστικής εταιρείας στη Αυστραλία, που έρχεται να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά ότι τα μονοπώλια θέλουν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους, που δουλεύουν ασταμάτητα μέχρι θανάτου, για να μην πέφτει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Το παρακάτω χτεσινό τηλεγράφημα του ΑΠΕ από την Αυστραλία αφιερώνεται σε όλους εκείνους που περιμένουν να σωθούν από τα μονοπώλια και την καπιταλιστική ανάπτυξη. «Οι εργαζόμενοι για την κατασκευή της τεράστιας μονάδας υγροποίησης φυσικού αερίου στην περιοχή Chevron της Δυτικής Αυστραλίας δεν πρέπει να καθίσουν ούτε λεπτό, όσο διαρκεί η βάρδια τους, για να μην επηρεαστεί η παραγωγικότητα της επένδυσης, συνολικού κόστους 52 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό αναφέρεται σε οδηγία της εταιρείας Leighton που κατασκευάζει την τεράστια μονάδα, μετά τη δημοσιοποίηση στοιχείων που δείχνουν ότι το κόστος κατασκευής πέρασε κατά 40% τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό. «Οι εργάτες (συνήθως οικοδόμοι) δεν επιτρέπεται να καθίσουν όσο διαρκεί η βάρδια τους εκτός και αν αυτό απαιτείται από τα καθήκοντά τους» σημειώνεται στη σχετική οδηγία του εργοδότη. Αξίζει να σημειωθεί η ανεκδιήγητη στάση του υπουργού Εργασίας της Αυστραλίας, ο οποίος αν και χαρακτήρισε την οδηγία «απαράδεκτη» και διερωτήθηκε αν «ο έξυπνος που την έγραψε καθόταν ή ήταν όρθιος», έσπευσε να συμφωνήσει επί της ουσίας τονίζοντας ότι «οι εργαζόμενοι είναι ευσυνείδητοι και δε χρειάζονται τέτοιου είδους οδηγίες»(!).

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κυριακή αργία

Η πρόθεση της συγκυβέρνησης να προχωρήσει στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αποτελεί κομμάτι της συνολικής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει από κοινού με την ΕΕ και την οικονομική ολιγαρχία, ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων αποτελεί κεντρική αξίωση των μεγαλοκαπιταλιστών του εμπορίου, εδώ και δεκαετίες. Είναι ένα από τα κλειδιά που πάντα ήθελαν να έχουν στη διάθεσή τους τα μονοπώλια, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ολοκληρωτικής επικράτησής τους στην αγορά.

Οι αστικές κυβερνήσεις και τα μονοπώλια με τους φορείς τους προχώρησαν μεθοδικά και έχοντας υπόψη τους συγκεκριμένη στρατηγική. Υπονόμευσαν τις εργασιακές σχέσεις των εμποροϋπαλλήλων, κατάργησαν στην ουσία την 8ωρη εργασία και το πενθήμερο, κατάργησαν τις υπερωρίες, προχώρησαν σε διευθέτηση του χρόνου απασχόλησης ανεξάρτητα από το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων και τώρα χτυπούν στο ψαχνό. Και τις εκατοντάδες χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους και τις εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς εμπόρους.

Τα κύρια επιχειρήματα που προβάλλουν οι κυβερνώντες είναι μυθεύματα, βγαλμένα από εγκεφάλους υποταγμένους στις πιο ακραίες αξιώσεις των μονοπωλίων. Σε μια εποχή που εκατομμύρια νοικοκυριά δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, αυτοί διαφημίζουν ότι την Κυριακή, που παραδοσιακά είναι μέρα ξεκούρασης και οικογενειακής συνεύρεσης, οι εργαζόμενοι θα εξορμούν με την οικογένειά τους για ψώνια. Σε μια εποχή που για δεκάδες χιλιάδες μικρομάγαζα υπάρχουν μέρες που δεν κάνουν ούτε σεφτέ, αυτοί υποστηρίζουν ότι οι μαγαζάτορες θα βγάζουν τα σπασμένα τις Κυριακές, έστω όσες Κυριακές αντέξουν να ανοίξουν το μαγαζί τους. Μιλάμε για σκέτη πρόκληση.

Στην πραγματικότητα, αυτό που θα συμβεί σε περίπτωση που περάσουν τα κυβερνητικά σχέδια, είναι νέα αύξηση της ανεργίας στο εμπόριο, ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών απασχόλησης, μεγάλη αύξηση των ωρών που η ζωή των εργαζομένων θα περιστρέφεται γύρω από το πήγαινε - έλα στη δουλειά. Καίριο θα είναι το πλήγμα για τους μικρούς εμπόρους, οι οποίοι θα γονατίσουν από τον ανταγωνισμό με τις μεγάλες επιχειρήσεις, αφού πολλοί δε θα αντέξουν ούτε φυσικά να εργάζονται όλες τις μέρες της βδομάδας, ούτε να καλύψουν το πρόσθετο κόστος λειτουργίας.

Οι μοναδικοί που πάντα βγαίνουν κερδισμένοι από τέτοιου είδους ρυθμίσεις είναι τα μονοπώλια και οι μεγάλες επιχειρήσεις. Και η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει εργαζόμενους και μικρούς εμπόρους δούλους στις ορέξεις και στην κερδοφορία τους. Το γεγονός ότι σε αυτή τη φάση λένε ότι η ρύθμιση δεν αφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις είναι το βρώμικο ...ξεκάρφωμα που επιδιώκουν κυβέρνηση και μονοπώλια, για να μη φανεί ότι το αίτημα που ικανοποιείται δεν είναι ούτε των εργαζομένων, ούτε των μικρών εμπόρων, αλλά των μεγάλων εμπορικών και των πολυκαταστημάτων.

Η απόφαση για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ακόμα μια βάση για κοινή δράση ενάντια στα μονοπώλια. Οι εμποροϋπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι, που - και οι μεν και οι δε - ειδικά στις σημερινές συνθήκες της κρίσης και της επιθετικότητας του κεφαλαίου κινδυνεύουν να χάσουν και το μεροκάματο, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι το κεφάλαιο είναι ο κοινός αντίπαλος, ο στόχος, που τους καταβροχθίζει.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ