Από το κακό στο χειρότερο οδηγείται η φτωχομεσαία αγροτιά. Χρόνο με το χρόνο η θέση της επιδεινώνεται ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνώντων. Το αγροτικό εισόδημα, την τελευταία 10ετία, μειώθηκε δραματικά. Οι χαμηλές τιμές παραγωγού, η απούλητη παραγωγή, τα χρέη δημιουργούν και νέα φτώχεια. Πολλές αγροτικές εκμεταλλεύσεις απειλούνται με κατασχέσεις και η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ θα τις κάνει μια ώρα αρχύτερα πραγματικότητα. Το 75% των αγροτοκτηνοτρόφων περίπου δεν μπορεί ουσιαστικά να ζήσει, αφού το ετήσιο ακαθάριστο αγροτικό εισόδημα κυμαίνεται από 1.200 μέχρι 9.600 ευρώ. Η ανάγκη επιβίωσης έχει εξαναγκάσει την πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών να αναζητεί κύριο εισόδημα από άλλη πηγή, και είναι θέμα αν μπορεί να το βρει στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ολα δείχνουν πως για τη φτωχομεσαία αγροτιά ο πιο βέβαιος δρόμος είναι αυτός της ανεργίας. Οι κατεστραμμένοι αγρότες θα συναντηθούν στον ίδιο δρόμο με τους άνεργους της οικοδομής, της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, τους ναυτεργάτες, τους απολυμένους από εργοστάσια, δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, τους μικροεπαγγελματίες που κλείνουν τα μαγαζιά τους. Από την άλλη, ακόμα και σε περίοδο κρίσης, εμποροβιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, όπως και μεγαλοαγρότες γίνονται πλουσιότεροι. Μάλιστα, οι τελευταίοι υπερτριπλασίασαν την τελευταία 20ετία την κατοχή της γης και τα κέρδη τους, αυξάνοντας θεαματικά την εκμετάλλευση εργατών γης. Η ακολουθούμενη πολιτική ενισχύει τις μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις να συγκεντρώσουν πιο γρήγορα επιδοτήσεις, γη και παραγωγή. Μπρος σ' αυτές τις εξελίξεις η φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει άλλη διέξοδο πέρα από τον αγώνα. Να περάσει στην αντεπίθεση παλεύοντας χωρίς φόβο μαζί με τους εργατοϋπαλλήλους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΠΟΕ) και τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους. Αυτό απαιτεί ανασύνταξη και ανάπτυξη του αγροτικού κινήματος, συντονισμό και μέτωπο αγώνα για άμεσες διεκδικήσεις στην προοπτική κατάκτησης μιας οικονομίας και πολιτικής που θεμελιώνει τη λαϊκή ευημερία, ικανοποιώντας τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Η «πρωτοβουλία» του υπουργείου Παιδείας να συναντηθεί με το Σύνδεσμο Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων, για να εξασφαλίσει «φθηνά πακέτα» για τις σχολικές εκδρομές στην Ελλάδα, ώστε να ενισχυθεί η ...τοπική οικονομία, αποδεικνύει πώς αντιλαμβάνεται τον ίδιο το ρόλο του. Κάνει το «μεσάζοντα» μεταξύ σχολείων και επιχειρηματιών του τουρισμού! Μήπως θα πάρει και ...προμήθεια αν επιτύχουν οι «διαπραγματεύσεις»; Τα πράγματα στο θέμα των σχολικών εκδρομών είναι ξεκάθαρα. Υποτίθεται πως είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας και πρέπει να συμμετέχουν σε αυτή όλα τα παιδιά. Οι εκδρομές, όμως, εδώ και χρόνια έχουν γίνει «πολυτέλεια» για τους μαθητές, λόγω κόστους, και συμμετέχουν όλο και λιγότεροι. Αν θέλει το υπουργείο να δείξει το ενδιαφέρον του - στο συγκεκριμένο θέμα - για τους μαθητές, ας εξασφαλίσει δωρεάν πραγματικά εκπαιδευτικές εκδρομές για όλα τα παιδιά.

Κολαούζος των μεγαλοεργοδοτών η ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) με χτεσινή ανακοίνωσή της, αφού απ' έξω - απ' έξω διατυπώνει την αντίθεσή της στις μειώσεις των μισθών, καταλήγει να πλέκει το ...εγκώμιο στην υπουργό Εργασίας προσωπικά, λέγοντας ότι «η προσπάθειά της να διαφυλάξει το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων που βρήκε τη στήριξη όλων των κοινωνικών εταίρων εν μέρει κερδήθηκε»! Αυτό «είδαν» στην ΕΣΕΕ στη νέα κλιμάκωση της επίθεσης στους εργαζόμενους που παραδίδονται από την κυβέρνηση όμηροι στα χέρια της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και της κερδοσκοπικής ασυδοσίας.

Η απεργία θα διαρκέσει 14 μήνες. Ομως, την άνοιξη του 1914, η πολιτεία δεν μπορεί να συντηρεί τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και δίνει την έγκριση στις εταιρείες να χρηματοδοτήσουν τη σύσταση ιδιωτικής πολιτοφυλακής η οποία θα φοράει τις στολές της Εθνικής Φρουράς.

Στις 20.4.1914, τρεις φρουροί εμφανίζονται στον καταυλισμό του Λάντλοου και απαιτούν από τον αρχηγό των εργατών, Λούις Τίκας (Ηλίας Σπαντιδάκης από το Ρέθυμνο), να τους παραδώσει δύο Ιταλούς συνδικαλιστές. Εκείνος τους ζητάει επίσημο ένταλμα, το οποίο δεν υπάρχει.

Μετά από διαπραγματεύσεις, οι «εθνοφρουροί» εισβάλλουν στον καταυλισμό. Διώχνουν τους απεργούς, σκοτώνουν 18 άτομα, εκ των οποίων 10 παιδιά από 3 μηνών έως 11 ετών, και καίνε τις σκηνές. Την κηδεία των θυμάτων, στις 27.4.1914, θα ακολουθήσουν χιλιάδες εργάτες.

Ο Απτον Σίνκλερ στήριξε το έργο του «Ο Βασιλιάς Ανθρακας», σ' αυτήν την απεργία, την απεργία των ανθρακωρύχων.

O A. Σίνκλερ είναι από τους ελάχιστους συγγραφείς που αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και στράτευσε την τέχνη του στην υπηρεσία αυτού του σκοπού. Συνειδητός σοσιαλιστής, έφερε στο φως κοινωνικές συνθήκες που προορίζονταν να μη βγουν σε κοινή θέα. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και η κυβέρνηση συνασπισμού μετά το ξάφνιασμα των πρώτων ημερών από τις τεράστιες σε όγκο και μαχητικότητα διαδηλώσεις, έχει επιλέξει το δρόμο της καταστολής. Δράττεται της ευκαιρίας της επίθεσης στη λιμουζίνα του Καρόλου και δηλώνει εκτός από σοκαρισμένος, αποφασισμένος να «ασκήσει την πλήρη δύναμη του νόμου εναντίον του όχλου». Δήλωση που θυμίζει τις δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί και ενόσω οι εξεγέρσεις στα γαλλικά προάστια μαίνονταν.

Η επιλογή της καταστολής δεν είναι τυχαία, αφού πρέπει να «πνίξει» κάθε φωνή διαμαρτυρίας. Δυστυχώς, το κίνημα των φοιτητών που δηλώνει ότι θα συνεχίσει παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου, είναι το κύριο και μοναδικό μέτωπο κρούσης ενάντια στο συνολικό πρόγραμμα περικοπών και επίθεσης εναντίον του βρετανικού λαού και ο κλοιός που στήνει η κυβέρνηση θυμίζει εποχές Θάτσερ.