Σάββατο 12 Δεκέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τους θέλουν στη στρούγκα

Γρηγοριάδης Κώστας

Ωραίο το καλαμπούρι του ΣΕΒ ότι χρειάζεται σύμπνοια για να αντιμετωπιστεί η κρίση, μόνο που το μέγεθος της πρόκλησης είναι τεράστιο για να το προσπεράσει κανείς έτσι απλά. Γιατί, μην ξεχνάμε, τα ίδια έλεγαν και όλα τα προηγούμενα χρόνια όταν από κοινού με τις προδοτικές ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων αποφάσιζαν να δώσουν «αυξήσεις» μισθών που έφταναν - δεν έφταναν τα 50 λεπτά τη μέρα.

Αν αναλογιστούμε ότι τα επίσημα κέρδη του κεφαλαίου, τα κέρδη δηλαδή που αφορούν μια χούφτα πλουτοκράτες, την τελευταία μόνο πενταετία έφτασαν τα 80 δισεκατομμύρια ευρώ, τότε ο καθένας καταλαβαίνει ότι τα περί σύμπνοιας και συνεργασίας των εργαζομένων με την εργοδοσία δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την προσπάθεια που καταβάλλει η μεγαλοεργοδοσία να βάλει για μια ακόμα φορά τους εργαζόμενους στη στρούγκα. Εκείνοι να αρπάζουν τα δισεκατομμύρια και τα λαϊκά στρώματα να στενάζουν με μισθούς πείνας, ελαστικές μορφές απασχόλησης και συντάξεις της τάξης των 400 και 500 ευρώ.

«Διάλογος» με αυτούς που στερούν το δικαίωμα στη ζωή

Ενας οικοδόμος ανεβαίνει στις σκαλωσιές μέχρι τα 57 του χρόνια και αφήνει την τελευταία του πνοή, από ανακοπή καρδιάς, την ώρα της δουλειάς. Την ίδια μέρα, η εργοδοσία της υποδηματοποιίας ELITE, αναγγέλλει πως βρίσκεται σε ...δεινή θέση και πως αδυνατεί να συνεχίσει τη λειτουργία της εταιρείας. Οι 250 εργαζόμενοι, πετιούνται - ουσιαστικά - στο δρόμο. Την βδομάδα που πέρασε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους κάνει προκλητικά λόγο για την ανάγκη «κοινωνικής συναίνεσης», «εθνικής συστράτευσης», «συνεννόησης» κλπ. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, από την πλευρά τους, τρέχουν πίσω από κάθε «διάλογο» με τους βιομήχανους, σε μια προσπάθεια να κάνουν πράξη τη «συναίνεση».

Ολα τα παραπάνω γεγονότα, τα αναφέρουμε για ένα και μόνο λόγο, για να καταδείξουμε ένα και μόνο πράγμα: οι εργάτες και οι εργοδότες δεν έχουν και δεν πρέπει να (νομίζουν ότι) έχουν κανένα κοινό συμφέρον, κανένα πεδίο διαλόγου. Αλήθεια, μπορεί να γίνει «διάλογος», με αυτόν που σε σκοτώνει; Μπορεί να υπάρξει «συστράτευση» με αυτόν που σε απολύει εν μία νυκτί, σα να ήσουν κάποιο σκυλί; Κι όμως, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, θέλουν να κάνουν τους εργάτες να πιστέψουν πως μπορεί «να τα βρουν» με αυτούς που τους στερούν το δικαίωμα στη ζωή. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αναρρωτηθούν: πόση ανοχή πρέπει να δείξουν ακόμη; Δεν τους δεσμεύει τίποτα, παρά μόνο η ίδια τους η ανάγκη για ζωή...

Η «πράσινη» κολυμβήθρα του Σιλωάμ

Θέλετε να μάθετε τι σημαίνουν όλα αυτά τα εύηχα περί «εταιρικής ευθύνης», με τα οποία μας έχουν «ζαλίσει» η ΕΕ, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και κάποιοι «πράσινοι» οικολογούντες ή «μη κυβερνητικές οργανώσεις» - «εραστές» της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης»; Τίποτε άλλο παρά η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» στην οποία μπαίνουν και εξαγοράζουν «οικολογικά ένσημα» οι επιχειρήσεις που κατά τα άλλα ληστεύουν και καταστρέφουν το περιβάλλον.

Τρανταχτό παράδειγμα η εταιρεία ΤΕΜΕΣ («Τουριστικές Επιχειρήσεις Μεσσηνίας»). Η εταιρεία που κατάφερε - με τη συναίνεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ - να χωροθετηθούν τρεις Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ), άνω των 1.300 στρεμμάτων η κάθε μια, στη Δυτική ακτή της Μεσσηνίας. Εκεί αναπτύσσονται τρία τουριστικά χωριά πολυτελείας, αποτελούμενα από ξενοδοχεία, τουριστικές κατοικίες, εμπορικά και συνεδριακά κέντρα, γήπεδα γκολφ κ.ά., ακόμη και δίπλα ή και μέσα σε προστατευόμενες περιοχές «ΝΑΤΟΥΡΑ», αποκλείοντας βέβαια μεγάλα τμήματα του κοινόχρηστου αιγιαλού και της παραλίας από τον εργαζόμενο λαό!

Για να «χρυσώσει το χάπι» η εταιρεία ανέλαβε διεθνή συμφωνία να λειτουργήσει στις εγκαταστάσεις της Ερευνητικό Κέντρο - Παρατηρητήριο της κλιματικής αλλαγής για την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, χρηματοδοτώντας το με 250.000 ευρώ το χρόνο και για πέντε χρόνια...

Ποιος, λοιπόν, θα την κατηγορήσει ότι δε σέβεται το ...περιβάλλον; Οπως θα 'λεγε και ο πρωταγωνιστής μιας παλιάς ελληνικής κωμωδίας: «είμαστε μια ωραία... ατμόσφαιρα»!

Κουτοπονηριές

Οταν ενεργοποιείς όλα τα μέσα για να αποκλείσεις τη φωνή του ΚΚΕ, φυσικό είναι να φτάνεις και στην κουτοπονηριά. Ετσι στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤΕΝΑ «Καλημέρα Ελλάδα» τις τελευταίες μέρες όταν διαβάζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων «όλως τυχαίως» λείπει ο «Ριζοσπάστης». Φτηνό το κόλπο και για άλλη μια φορά πετυχαίνουν να εκτίθενται...

«Οψόμεθα ες Φιλίππους»...

Νομίζουν οι κυβερνώντες ότι, τούτη τη φορά, θα τα καταφέρουν, επιτέλους, να προωθήσουν την «ολική ανατροπή» στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Θεωρούν ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση που βιώνει και η χώρα μας είναι η «καλύτερη συγκυρία» για την ευόδωση του στόχου τους, καθώς δημιουργεί κλίμα φοβίας, απογοήτευσης, μοιρολατρίας και, εν πολλοίς, αδράνειας στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Πιστεύουν ότι τα άπειρα ψεύδη και η τρομακτική κινδυνολογία, που, επί χρόνια πολλά, «σερβίρουν» για το «Ασφαλιστικό» οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχουν επηρεάσει, σε σημαντικό βαθμό, την «κοινή γνώμη», καθιστώντας την έτοιμη ν' αποδεχτεί το «κακό», ως «μοιραίο». Ελπίζουν ότι πολλοί από τους εκατοντάδες χιλιάδες που βγήκαν στους δρόμους να αποκρούσουν τη «μεγάλη επίθεση» επί Γιαννίτση, έχουν, πλέον, κουραστεί να αγωνίζονται και τώρα θα μείνουν στα σπίτια τους.

Ποντάρουν στη συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης - πλην, βεβαίως, του ΚΚΕ - που είναι εξασφαλισμένη. Στηρίζονται και στη βοήθεια του Συνδέσμου των Βιομηχάνων και της ηγεσίας του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που «την έχουν στο χέρι». Είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν όλα τα «μέσα» και «εφόδια», όλα τα «όπλα» που διαθέτουν, για να πετύχουν, με κάθε τρόπο, το σκοπό τους. Από τα «χαϊδέματα» του υπουργού στην πλάτη των «συνδαιτυμόνων» του στο τραπέζι της «διαβούλευσης», μέχρι τα «ραπίσματα» των ροπαλοφόρων των ΜΑΤ στα κεφάλια των αντιδρώντων διαδηλωτών. Κι από τα «καλοπιάσματα» και τις ανέξοδες υποσχέσεις προς αφελείς κι ευκολόπιστους, μέχρι τις συκοφαντίες και τις απειλές σε βάρος των διαφωνούντων και των απείθαρχων.

Φρονούν οι κυβερνώντες ότι οι «συνθήκες» που έχουν διαμορφωθεί τους ευνοούν να περάσουν την πολιτική ξεθεμελιώματος της Κοινωνικής Ασφάλισης σχετικά ευκολότερα και, πάντως, χωρίς μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις. «Πλανώνται πλάνην οικτράν» και «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο». Αυτά που θα δουν να γίνονται θα τους κάνουν «να τρίβουν τα μάτια τους». Θα δουν, ξανά, τους δρόμους να «πλημμυρίζουν» από οργή και αγανάκτηση, από αγωνιστική δύναμη κι ορμή. Τούτη τη φορά, μάλιστα, ο αγώνας εναντίον τους θα είναι πιο σκληρός, πιο αποφασιστικός, πιο τολμηρός, πιο επίμονος, πιο καρτερικός. Και πιο αποτελεσματικός, καθώς, τώρα, υπάρχει μεγαλύτερη αγωνιστική πείρα, που μπορεί να προφυλάξει από παραλείψεις, αδυναμίες, λάθη, ή και αυταπάτες του παρελθόντος.

Η απεργία στις 17 του Δεκέμβρη, που οργανώνει το ΠΑΜΕ, θα είναι μόνον η αρχή του αγώνα. Ενός αγώνα, που δε θα συσπειρώσει μόνο την εργατική τάξη, αλλά και τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, τη λαϊκή διανόηση, τη σπουδάζουσα νεολαία που ανήκει στα φτωχά λαϊκά στρώματα, όλους όσοι ενδιαφέρονται να υπάρχει ένα σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, που δε θα τους αναγκάζει να δουλεύουν μέχρι τα «βαθιά γεράματα», θα τους παρέχει μια «καλή σύνταξη» για να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια όταν σταματήσουν τη δουλειά, θα τους εξασφαλίζει, και όταν θα εργάζονται και όταν θα είναι συνταξιούχοι, το δικαίωμα στην Υγεία και στην Κοινωνική Πρόνοια. Ας μην είναι, λοιπόν, τόσο σίγουροι οι κυβερνώντες ότι θα τελειώσουν, όπως θέλουν, τη «δουλειά» που ανέλαβαν. «Οψόμεθα ες Φιλίππους»...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η σχολή της διγλωσσίας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ θα είναι επώδυνες, αλλά θα είναι επώδυνες για όσους πρέπει να πονέσουν»! Τέρμα και τελεία, το είπε ο πρωθυπουργός. Αναφερόταν, φυσικά, στα οικονομικά μέτρα...

Να υποθέσουμε, δηλαδή, τώρα ότι σύντομα, περνώντας έξω από τον ΣΕΒ ή την Ενωση των Εφοπλιστών ή την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, θα ακούμε ...κραυγές πόνου;

Θα απολαμβάνουμε τον οξύ ήχο από τα ...σοσιαλιστικά μαστίγια της «δίκαιης αναδιανομής του εισοδήματος» στις πλάτες όσων έχουν τεράστια κέρδη;

(Οπως ξέρετε, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, για το έλλειμμα δε φταίνε μισθωτοί και συνταξιούχοι...).

Μήπως να ετοιμάζονται οι πολυεθνικές να δουν τους φορολογικούς συντελεστές τους να εκτινάσσονται στα ύψη; Οι off shore να δουν τις περιουσίες τους να δημεύονται; Οι μεγαλοκατασκευαστές να επιστρέψουν «πανωπροίκια» στο Δημόσιο;

Για τους χρηματιστές και τους «θεσμικούς επενδυτές» της Σοφοκλέους, δεν το συζητάμε. Ηδη, βγάζουν ...διαβατήρια, στην εναγώνια προσπάθειά τους να το σκάσουν από τη χώρα με όσα μπορέσουν να διασώσουν.

Πάνω - κάτω, μια τέτοια εικόνα μας περιέγραψε ο πρόεδρος των ...σοσιαλιστών του πλανήτη (ο Γ. Παπανδρέου ντε) μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και κάτι θα ξέρει, γιατί τα είπε με τους Ευρωπαίους ομολόγους του.

Αλλωστε, είναι γνωστό ότι στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ όλο κάτι τέτοια συζητάνε και συνεχώς τέτοιες αποφάσεις παίρνουν. Τι νομίζατε; Μιλάμε για τον πλέον ...φιλολαϊκό χώρο συζητήσεων στη Γη!

Πέρα από την πλάκα πάντως, φανταστείτε τι συζήτησαν πάλι και τι ετοιμάζονται να κάνουν για να εξαναγκάζεται το ΠΑΣΟΚ να μας ...δουλέψει τόσο πολύ.

Γιατί - το 'χουμε ξαναπεί - η επικοινωνιακή του τακτική συνίσταται στο να ...μας τρελάνει εντελώς. Να πληρώνουμε και να μας λέει ότι πληρωνόμαστε. Να χάνουμε και να ...πανηγυρίζουμε για το ότι κερδίζουμε.


Γρηγοριάδης Κώστας

Αθλιος εμπαιγμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην ενοχοποίηση των διαδηλώσεων για το χαμηλό τζίρο των μικρομάγαζων και τα λουκέτα στο κέντρο της Αθήνας και ταυτόχρονα στην αθώωση των πραγματικών υπαίτιων, της εφαρμοζόμενης πολιτικής υπέρ των πολυκαταστημάτων και των πολυεθνικών, αποσκοπεί η Ερώτηση που κατέθεσε χτες στη Βουλή ο Γ. Παπαθανασίου. «Οι μικρές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και πορείες ολίγων ατόμων που γίνονται σχεδόν καθημερινά νεκρώνουν την κυκλοφορία και την αγοραστική κίνηση στο κέντρο της Αθήνας, με αποτέλεσμα να πλήττεται ο επιχειρηματικός κόσμος σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρώην τσάρος της οικονομίας, ζητώντας από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη να προχωρήσει στον περιορισμό των διαδηλώσεων («σε μια λωρίδα ή στο πεζοδρόμιο», όπως αναφέρει). Φυσικά ψεύδεται συνειδητά ο πρώην υπουργός Οικονομίας γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είναι οι διαδηλώσεις το πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι αυταπασχολούμενοι, αλλά η ανελέητη και μαχροχρόνια έφοδος στο λαϊκό εισόδημα με αποτέλεσμα να μειωθεί η αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων, η ποικιλόμορφη στήριξη και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων σε βάρος των «μικρών» μαγαζιών κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ευθύνεται η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις, ενώ μερίδιο της ευθύνης έχει και ο ίδιος για το μέτρα που ψηφίστηκαν επί θητείας του. Ας σταματήσει επιτέλους αυτός ο άθλιος εμπαιγμός σε βάρος των αυταπασχολουμένων και των εργαζομένων.

Προστάτης της φτωχολογιάς!

«Την κρίση δεν μπορεί να την πληρώσει ούτε η φτωχολογιά ούτε το μέσο εισόδημα, τα μεσαία εισοδήματα, που στο κάτω κάτω έχουν από ελάχιστη μέχρι καμία ευθύνη». Κι όμως, όσο και αν ακούγεται απίστευτο, αυτή η φράση ειπώθηκε με κάθε σοβαρότητα από τα πρωθυπουργικά χείλη στη συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, χτες, στις Βρυξέλλες. Και δεν ήταν η μόνη φράση, καθώς φανερή ήταν η επιδίωξη του Γ. Παπανδρέου να δημιουργήσει την εικόνα ότι τάχα αντιστέκεται στις πιέσεις των αγορών και θα κάνει τα πάντα για να μην πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί και η φτωχολογιά. Πρόκειται βέβαια για συνειδητή και προσχεδιασμένη επιχείρηση παραπλάνησης και εφησυχασμού των εργαζομένων, ώστε να περάσει δίχως ισχυρές κοινωνικές αντιστάσεις ο οδοστρωτήρας των νέων σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Ομως, ο ρόλος του αυτόκλητου υπερασπιστή της φτωχολογιάς που παίζει ο πρωθυπουργός δεν πείθει κανέναν, ούτε τους πλέον «φανατικούς» οπαδούς του, ακριβώς γιατί ξέρουν και από παλιά τι κρύβεται πίσω από τη «σοσιαλιστική» ρητορική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Ο προϋπολογισμός του 2010, ο οποίος μάλιστα θα «συμπληρωθεί», οι εξαγγελίες του Α. Λοβέρδου για το ξεθεμελίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η σχεδιαζόμενη «νομιμοποίηση» του εργασιακού μεσαίωνα αρκούν για να καταδειχθεί το εύρος της νέας αντιλαϊκής επίθεσης. Ταυτόχρονα, βέβαια, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Αν δε σηκώσουν οι εργαζόμενοι το ανάστημά τους και δε δείξουν τη δύναμή τους, θα βυθιστούν πιο βαθιά στη φτώχεια, στην ανεργία και την εξαθλίωση.

Προτεραιότητες...

Χτες, τα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου Αθήνας έπιασαν δουλειά μετά την κήρυξη της απεργίας τους σαν καταχρηστικής απ' το δικαστήριο. Τα σκουπίδια στους δρόμους της Αθήνας «βουνά» και θα περίμενε κανείς πρώτο μέλημα να είναι η απομάκρυνσή τους. Αντ' αυτού είδαμε στην Πατησίων συνεργεία του δήμου να απομακρύνουν τα πανό και τις αφίσες του ΠΑΜΕ για την απεργία της 17ης του Δεκέμβρη.

Τα σκουπίδια μπορούν να περιμένουν, να συνεχίζουν να αποτελούν εστίες μόλυνσης για τους κατοίκους της πόλης. Η πρωτεύουσα όμως έπρεπε να «αποστειρωθεί» απ' τα «μικρόβια» των μηνυμάτων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Αν μη τι άλλο, η δημοτική αρχή της Αθήνας έχει προτεραιότητες στις οποίες μένει στοχοπροσηλωμένη...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δεν είμαστε «όλοι μαζί»

Γιατί η κυβέρνηση, οι εργοδοτικές και κυβερνητικές πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι εργοδοτικές οργανώσεις (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ) και τα ΜΜΕ των επιχειρηματιών δαπανούν τόνους «ακατάσχετης φιλολογίας» και «μελάνι» για τη λεγόμενη «κοινωνική συναίνεση» και «συνοχή»; Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν το αντιλαμβάνονται αυτό εύκολα; Φυσικά και όχι, γιατί η «ταξική ειρήνη» δεν ισχύει στην πραγματική ζωή. Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα δεν είναι «κοινωνικοί εταίροι» με τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλεμπόρους, τους τραπεζίτες. Οπου υπάρχει εκμετάλλευση δεν υπάρχει κανένα «κοινωνικό συμβόλαιο», όπως ζητούν οι εργοδοτικές ενώσεις, το οποίο να είναι προς όφελος και των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων.

Οι εργατοϋπάλληλοι, τα παιδιά τους και τα λαϊκά στρώματα αυτό το αντιλαμβάνονται στην καθημερινότητά τους - ανεξάρτητα από το βαθμό που αυτή η «αίσθηση» γίνεται συνείδηση. Για παράδειγμα, η έγκυος που απολύεται από το εμπορικό κέντρο, επειδή δε «συμφέρει» πλέον το μεγαλέμπορο, ο νέος που στο όνομα της «μαθητείας» δουλεύει τζάμπα κι ανασφάλιστος, ο μικρομαγαζάτορας που τον κλείνουν τα μονοπώλια, πώς να νιώσουν «αλληλέγγυοι» με τους κεφαλαιοκράτες; Οι απολυμένοι της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» (Λαναράς), που βλέπουν το βιομήχανο να παίρνει «ζεστό χρήμα» με εγγυήσεις του κράτους και να κλείνει τα εργοστάσια, πώς να πιστέψουν έτσι απλά το προχτεσινό κήρυγμα του πρωθυπουργού για την ανάγκη «κοινωνικής συναίνεσης», προκειμένου να διασφαλιστεί η «εθνική ανεξαρτησία της χώρας»; Τα παραδείγματα δεν τελειώνουν γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα στον καπιταλισμό. Δεν υπάρχει το «όλοι μαζί». Μπορεί να υπάρξει, όμως, αντικειμενικά, το «εργάτες, νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες όλοι μαζί» στο δικό τους αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο, που θα έχει κατακτήσεις, στο βαθμό που θα δυναμώνει σε ταξική πλεύση και που θα βάλει πλώρη για αλλαγή εξουσίας, για το σοσιαλισμό.

Αυτή την εξέλιξη προσπαθούν να καθυστερήσουν τα μονοπώλια, η κυβέρνηση και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Πασχίζουν να παρουσιάσουν σαν «εθνική ανάγκη» τις νέες θυσίες που ζητούν από το λαό, ενώ πρόκειται για ανάγκη των εργοδοτών, ώστε να μειωθεί παραπέρα η τιμή της εργατικής δύναμης. Προσπαθούν να πείσουν ότι δεν υπάρχει πλούτος, τη στιγμή που είναι ολόγυρα και κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να τον καρπωθεί. Προσπαθούν να παρουσιάσουν το μαύρο άσπρο. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι έφτασαν στο σημείο να πουν την Τετάρτη στην «κρυφή συνάντηση» με τη ΓΣΕΕ: «Τείνουμε σε όλους τους εργαζόμενους χέρι αλληλοβοήθειας και αλληλοστήριξης». Μόνο «παγκάρι» δε ζήτησαν από τους εργαζόμενους να βγάλουν με το υστέρημά τους για να τους ...ελεήσουν! Τέτοια είναι τα αδιέξοδα και τόσο μεγάλες οι αντιφάσεις του καπιταλισμού.

Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για «πρωτόγνωρες συνθήκες» (σ.σ. κρίση) που απαιτούν «κοινή γραμμή συνεργασίας», ούτε σε συνθήκες «ανάπτυξης» οι βιομήχανοι ήταν «χέρι χέρι» με τους εργαζόμενους κι ας τα αφήσουν αυτά. Ούτε το δημοσιονομικό έλλειμμα το δημιούργησαν μαζί εργαζόμενοι και κεφαλαιοκράτες, ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία τα οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση οι εργατοϋπάλληλοι, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι. Και η πείρα των εργαζομένων σε συνδυασμό με την επαναστατική θεωρία και δράση του ΚΚΕ, την αγωνιστική, ταξική παρέμβαση του ΠΑΜΕ μπορεί να είναι «εκρηκτικό μείγμα». Αυτό φοβούνται και θωρακίζονται πίσω από κούφιες λέξεις.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ