Eurokinissi

Τα μέτρα αυτά είναι αυτονόητα, μπορεί και πρέπει να παρθούν άμεσα. Ωστόσο, δεν είναι αυτονόητα για το αστικό κράτος και αν δεν πιεστεί δεν θα κάνει τίποτα απ' αυτά. Αλλες είναι οι προτεραιότητές του. Πρώτη και καλύτερη η μεταφορά πόρων από τους πολλούς παραγωγούς του πλούτου στους λίγους καπηλευτές του. Τα αυτονόητα για τον εργαζόμενο άνθρωπο μπορούν να γίνουν πράξη σ' όλη τους την έκταση μόνο στο πλαίσιο οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και όχι τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Η αντισεισμική και γενικότερα η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, σημαίνει πλέγμα άμεσων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων ενταγμένων σε έναν ολοκληρωμένο κεντρικό σχεδιασμό. Απαιτεί δε την ενεργό συμμετοχή του λαού και μια πολιτική εξουσία και οικονομία που λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Η κατάσταση στην περιοχή της Χαλκίδας (όπως την περιέγραψε τις προηγούμενες μέρες με ρεπορτάζ ο «Ρ»), με τα κλειστά εργοστάσια και την ανεργία να τσακίζει εκατοντάδες λαϊκές οικογένειες, επιβεβαιώνει με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το μεγάλο κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, μπροστά στο κυνήγι του κέρδους δε διστάζουν να διαπράξουν ακόμα και το μεγαλύτερο έγκλημα, πετώντας στον καιάδα τους εργαζόμενους κατά χιλιάδες. Δεν τους καίγεται καρφί για τις ζωές των εργατών. Αποδεικνύεται ότι αυτό ακριβώς το κυνήγι του κέρδους κλείνει τα εργοστάσια και όχι οι εργαζόμενοι, τα σωματεία, οι κινητοποιήσεις.

Δεν συντελείται εκεί ή αλλού στην Ελλάδα «αποβιομηχάνιση» και «ερημοποίηση». Δεν είναι ότι η κυβέρνηση και κάποιοι «κακοί» επιχειρηματίες «τα έχουν βάλει» με την Εύβοια. Τα ίδια συμβαίνουν παντού στην Ευρώπη. Παραπέρα, εργοστάσια άνοιγαν και έκλειναν και πριν την κρίση, μεταφέροντας τις μηχανές τους αλλού, όπου θα βγάλουν περισσότερο κέρδος. Βεβαίως, η καπιταλιστική κρίση επιδεινώνει την κατάσταση για την εργατική τάξη, αφού η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, κυρίως εργατικής δύναμης, είναι βασικός όρος για να ξεπεράσουν οι καπιταλιστές την κρίση. Με αναδιάρθρωση της παραγωγής, μεταπήδηση σε άλλες δραστηριότητες, απαξίωση παραγωγικών μονάδων, ένας λυσσαλέος αγώνας από την πλευρά των καπιταλιστών για το πώς θα «επιβιώσουν» σε αυτές τις συνθήκες. Και ό,τι τάζουν ως «επανεκκίνηση της οικονομίας», στην πραγματικότητα συντελείται πάνω στα συντρίμμια της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η «βιωσιμότητα και ανταγωνιστικότητα» που υποστηρίζουν οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου», ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Εννοιες ασύμβατες και εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα, αφού σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων η βιωσιμότητα και η ανταγωνιστικότητα ενός εργοστασίου κρίνεται με το αν βγάζει τα κέρδη που μπορεί ο καπιταλιστής.

Οι εργαζόμενοι να πάρουν διαζύγιο από τέτοια σχήματα. Η λύση στα προβλήματά τους βρίσκεται στην οργάνωση της οικονομίας, της παραγωγής με κίνητρο την ευημερία του λαού. Στη θέση του κέρδους των καπιταλιστών να μπούνε οι ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Το βασικό χαρακτηριστικό που έκανε τον Ο' Χένρι διάσημο ως διηγηματογράφο είναι ότι ασχολείται με τη ζωή στην πόλη, κυρίως στη Νέα Υόρκη, των αρχών του 20ού αιώνα. Οι ήρωές του συνιστούν τη μεγάλη ετερόκλητη μάζα της Νέας Υόρκης. Από τη μια μεριά, το προλεταριάτο της ακμάζουσας και αναπτυσσόμενης μεγαλούπολης. Η ζωή του είναι περιορισμένη λόγω της ανέχειας, με μόνο αλατοπίπερο τα διάφορα εξαιρετικά περιστατικά που διακόπτουν την καθημερινή ρουτίνα του. Από την άλλη, οι ανερχόμενοι αστοί, οι παρακμάζοντες φεουδάρχες του Νότου, οι πρώην μαύροι σκλάβοι και νυν απόκληροι, η χρυσή εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης των ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα.

Μια χώρα και μια μεγαλούπολη αποτυπώνεται με ακρίβεια και με καταλυτικό χιούμορ από την πένα ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας, ο οποίος καταφέρνει να μεταφέρει στον αναγνώστη τού σήμερα το κοινωνικό και ιστορικό αποτύπωμα μιας ολόκληρης χώρας, σε μια καθοριστική για την ιστορική εξέλιξή της εποχή. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συγχρονη Εποχή».

Η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση Ερντογάν, ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι κατηγορίες στηρίχτηκαν με κατασκευασμένα στοιχεία, υποστηρίζοντας ότι η δίκη κατέληξε σε μία πολιτική δίωξη κατά των επικριτών της κυβέρνησης, κάνοντας λόγο για έλλειψη νομικής βάσης στο κατηγορητήριο και τις καταδίκες που προέκυψαν.

Ο Ρ. Ερντογάν από την πλευρά του υπερασπίστηκε την απόφαση, λέγοντας ότι οι κατηγορούμενοι έχουν δικαίωμα έφεσης, ενώ απέρριψε τα όσα καταλογίζει στην κυβέρνησή του περί παρεμβατισμού η αντιπολίτευση, λέγοντας ότι η αντιπολίτευση είναι εκείνη που επιχειρεί να παρέμβει στο έργο της Δικαιοσύνης.

Η απόφαση χαρακτηρίστηκε ως μήνυμα του Ερντογάν στους αντιπάλους του και επίδειξη ισχύος, μετά και το κύμα μαζικών διαδηλώσεων που ξεκίνησαν στα τέλη Μάη, με αφορμή το πάρκο Γκεζί και συνεχίστηκαν για δύο μήνες, κατά των πολιτικών της κυβέρνησης.