«Νιώθουμε τιμή που το ΚΣ της ΚΝΕ μας εμπιστεύτηκε την εκπλήρωση μιας τόσο σημαντικής δραστηριότητας. Το 27ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο σε λίγες ώρες φτάνει στο τέλος του. Θα θέλαμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ που δούλεψαν ακούραστα, συλλογικά, από κάθε πόστο, για να φέρουμε εις πέρας αυτήν τη μεγάλη διοργάνωση.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους της κατασκήνωσης, τους κατοίκους της περιοχής για την αμέριστη στήριξη, την πολύτιμη βοήθειά τους από την αρχή της προετοιμασίας.

Με την παρουσία μας αυτές τις μέρες στην περιοχή της Δυτικής Αχαΐας, δώσαμε μαχητική απάντηση στα σχέδια του συστήματος, που θέλει μια ολόκληρη περιοχή, μια όμορφη περιοχή που συγκεντρώνει νέους, εργατόκοσμο που υποφέρει από την ανεργία, να τη μετατρέψει σε ένα απέραντο στρατόπεδο, σε χώρο ΝΑΤΟικών ασκήσεων, σε αποθήκη των πυραύλων τους.

Το φετινό Διήμερο, ωστόσο, έχει την ξεχωριστή του σημασία, γιατί πραγματοποιείται σε χρονιά συμπλήρωσης των 100 χρόνων του ΚΚΕ, των 50 χρόνων ύπαρξης και δράσης της ΚΝΕ. Αυτό για τα μέλη της ΚΝΕ σηματοδοτεί την αναβάθμιση της προσπάθειάς μας για να δίνουμε τη μάχη καθημερινά. Για να παλεύουμε ακόμη πιο αποφασιστικά, με πείσμα για την οικοδόμηση γερών Οργανώσεων, για την ανασυγκρότηση του κινήματος της νεολαίας. (...)

Δηλώνουμε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος. Εχουμε στις πλάτες μας βαριά κληρονομιά. Αυτήν την κάνουμε όπλο, δύναμη, γνώση για να συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα.

Πρόκειται για έναν δύσκολο δρόμο. Τον κάνουμε δικό μας αυτόν το δρόμο, γιατί είναι ο μοναδικός. Είναι σίγουρος και ρεαλιστικός».

Συνεχίζουμε στο σημερινό φύλλο του «Ριζοσπάστη» τη δημοσίευση ρεπορτάζ από τον πλούτο δράσεων και εκδηλώσεων του 27ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ, που εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο όμορφα και μαζικά Διήμερα της ΚΝΕ, στέλνοντας ηχηρό το μήνυμά του με τη μεγάλη διαδήλωση και την πολιτική συγκέντρωση το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής στην Πάτρα, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, αλλά και με τις άλλες δράσεις του, όπως τη μαχητική συγκέντρωση στην αεροπορική βάση του Αραξου ενάντια στα πυρηνικά κ.λπ.

Θα συνεχίσουμε τη δημοσίευση στο φύλλο του Σαββατοκύριακου, με αναλυτικό ρεπορτάζ από την κατασκήνωση του Διημέρου, ενώ σήμερα μεταξύ άλλων ξεχωρίζουμε τα εξής:

-- Συζήτηση με μαθητές για τη δράση της ΚΝΕ στα πρώτα χρόνια της παρανομίας, με ομιλητές τους Δημήτρη Γόντικα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και Σήφη Κωτσαντή, στέλεχος του Κόμματος.

-- Μουσικοθεατρική παράσταση για τα 50 χρόνια της ΚΝΕ.

-- Χαιρετισμούς αντιπροσωπειών ξένων Κομμουνιστικών Νεολαιών.

-- Αλλα δρώμενα και στιγμές χαλάρωσης στο χώρο της κατασκήνωσης.

Αρχικά προβλήθηκε βίντεο αφιερωμένο στα 50 χρόνια της Οργάνωσης, όπου παρουσιάστηκαν συνοπτικά όλες οι ιστορικές περίοδοι αυτών των 5 δεκαετιών, με ιδιαίτερη αναφορά στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στα Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα, αλλά και στο όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, τον «Οδηγητή».

Ακολούθησε μουσικοθεατρική παράσταση την οποία προετοίμασε εδώ και μήνες, ειδικά για το Διήμερο, μια καλλιτεχνική ομάδα της Οργάνωσης Περιοχής Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ. Η παράσταση είχε χαρακτήρα καλλιτεχνικής απόδοσης της 50χρονης ηρωικής πορείας της ΚΝΕ και ένα μέρος της βασίστηκε στο βιογραφικό του Δ. Τσιάρα, πρώτου Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ μετά την ίδρυσή της.

Τραγούδια που έχουν συνδεθεί με την πορεία της ΚΝΕ και τους αγώνες του λαού μας όλα αυτά τα χρόνια και οπτικό αρχειακό υλικό εναλλάσσονταν με θεατρικούς διαλόγους που αποτύπωσαν τη ζωή και δράση της ΚΝΕ σε όλες τις ιστορικές περιόδους, προκαλώντας το έντονο ενδιαφέρον και τη συγκίνηση των χιλιάδων νέων που παρακολουθούσαν.

Το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» με την κόκκινη σημαία μετά τις ανατροπές, που συνεχίζει να συγκινεί, προκάλεσε για άλλη μια φορά το παρατεταμένο χειροκρότημα όταν εμφανίστηκε στην οθόνη, που έγινε ακόμα εντονότερο όταν στη θέση του πρωτοσέλιδου υψώθηκε σιγά σιγά μια τεράστια κόκκινη σημαία με την επιγραφή «ΚΚΕ». Την ίδια ώρα, τα μέλη της θεατρικής ομάδας στη σκηνή απαγγέλλουν:

«Πήραμε χαμπάρι για τη δουλειά χωρίς αφέντες, τη μόρφωση που σε στέλνει στο φεγγάρι, τη λάμπα που δεν σβήνει ούτε μετά από 100 χρόνια. Γνώση τρομερή, πως υπάρχει κι άλλος τρόπος να μοιράζεις τ' αγαθά. Το κεφάλι του βοδιού το κάνανε ζωή τ' ανθρώπου. Ο κάθε λαός αποφασίζει για το καλό του, και θέλει το καλό του άλλου λαού. Ανταλλάζει για να ζήσει, να φτιάξει και να μάθει. Αυτό μας έδωσαν!

Ετσι κινούμε κι εμείς, γι' αυτόν τον κόσμο. Πάνε πια τα μερονυχτοκάματα, τα παιδιά χωρίς βιβλίο. Τέτοιον κόσμο θέλουμε, το λέμε. Εναν κόσμο απλό, χωρίς αλισβερίσια για λείες, διχόνοιες και αδικία. Πώς και πότε θα γίνει αυτό το ξέρουμε καλά, μας το μάθανε. Περιμένουμε, δουλεύουμε ακούραστοι, έτσι και συνεχίζουμε. Σκάβουμε μαζί με τον Σταχάνοφ τη γη και τους ανθρώπους και βγάζουμε το νέο. Είμαστε οι καρβουνιάρηδες της Ιστορίας.

Εχουμε μάθει να μην αφήνουμε ποτέ τις σημαίες μας κάτω. Τις καρφώνουμε πάνω στις ελπίδες μας, που είναι ποτισμένες από τη σιγουριά των νόμων, ματωμένες από τη φωτιά του αγώνα μας. Και τώρα, κοίτα! Ποτέ η σημαία μας δεν έφτασε πιο ψηλά! Ποτέ δεν αγκάλιασε τόσο κόσμο μονομιάς! Κυματίζει και φτάνει στα ουράνια. Δεν φτάνει μόνο σε μένα, αλλά σε όλους. Ολους όσοι την έχουν ανάγκη. Στέκεται πάνω στον αιθέρα της εργατιάς και σχηματίζει την μεθεπόμενη μέρα. Και κάτι φεύγει από τα χείλη μου σαν προσταγή, μα πιο πολύ σαν ανάγκη: Ψηλά τη σημαία, σύντροφοι!»... κι όλοι σηκώθηκαν όρθιοι με τις γροθιές υψωμένες στο άκουσμα του Υμνου της ΚΝΕ.

Επίσης για τους μαθητές οργανώθηκαν επισκέψεις στο μουσείο «Νίκος Μπελογιάννης» στην Αμαλιάδα, όπως περιγράψαμε στο χτεσινό φύλλο του «Ριζοσπάστη».

Απαντώντας στο πρώτο ερώτημα που αυθόρμητα κάνουν οι νέοι σήμερα, για το πώς άντεξαν οι κομμουνιστές στις διώξεις και τα βασανιστήρια σε προηγούμενες περιόδους, ο Δημήτρης Γόντικας ξεκίνησε ουσιαστικά τη συζήτηση με τους μαθητές. Επισήμανε ότι στο δίλημμα «αν θα κάνω πίσω για να προστατέψω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου» ή όχι, οι περισσότεροι δεν μπήκαν, γιατί ήταν στρατευμένοι στον αγώνα και στο Κόμμα, στις αρχές του, ήξεραν τον αντίπαλο και γνώριζαν και το χρέος τους, και με αυτά τα δεδομένα εξασφάλιζαν και τη στήριξη από την οικογένεια.

Επέστησε την προσοχή στο ότι οι περισσότεροι που πιάνονταν εκείνη την περίοδο ήταν γνωστοί συνδικαλιστές, δήμαρχοι, άνθρωποι γνωστοί και καταξιωμένοι στο χώρο τους ακριβώς επειδή εξέφραζαν το κύρος του Κόμματος, οπότε αν λύγιζαν αυτό θα έσπερνε την απογοήτευση ευρύτερα σε έναν κόσμο που στο πρόσωπό τους έβλεπε το ίδιο το Κόμμα. Πρόσθεσε δε ότι το ίδιο ίσχυε και για τους ΚΝίτες, που ήταν ηγέτες στο χώρο τους και που όταν έμπαιναν στην ΚΝΕ ήξεραν ποιους μηχανισμούς είχαν απέναντί τους να πολεμήσουν σε περίπτωση που πιάνονταν, και είχαν κάποια προετοιμασία. Εφερε μάλιστα το παράδειγμα συντρόφων που έβγαιναν από τα κρατητήρια καταβασανισμένοι στο σώμα, να πονάνε φριχτά από τα βασανιστήρια, αλλά να είναι πολύ χαρούμενοι! Γιατί νίκησαν τον εχθρό! «Βλέπετε, όταν ο άνθρωπος έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει, έχει τεράστιες δυνάμεις και μπορεί να τα καταφέρει, και να νικήσει και να τα βγάλει πέρα στις πιο δύσκολες συνθήκες», επισήμανε.

Κάλεσε «να μη βάζουμε μπροστά τις δυσκολίες που μπορεί να υπάρχουν, αλλά το στόχο μας» και πρόσθεσε ότι «το κύρος να πείθουμε μας το δίνουν οι ιδέες, οι θέσεις μας (...) έχει σημασία η αφοσίωσή μας σε αυτό που στρατευτήκαμε, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση, για έναν καινούργιο κόσμο, για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό».

«Τι ανάγκη κάλυψε η ίδρυση της ΚΝΕ, τι έλειπε από το κίνημα της νεολαίας μέχρι τότε;». «Πώς δουλεύατε στα χρόνια της παρανομίας;». «Αυξήθηκε η ΚΝΕ εκείνα τα χρόνια;». «Τι προβλήματα αντιμετωπίζατε;». «Πώς τυπώνατε και διακινούσατε τον Οδηγητή;». «Πώς έγινε πρακτικά η ίδρυση της ΚΝΕ;». «Πώς περνούσαν οι εξόριστοι;»... Οι ερωτήσεις των μαθητών άρχισαν μετά από αυτήν την πρώτη τοποθέτηση να πέφτουν βροχή και μέχρι το τέλος της εκδήλωσης φάνηκε πως ο χρόνος ήταν πραγματικά λίγος για να ξεδιπλωθεί ο προβληματισμός των μαθητών, που έδειξαν μεγάλη δίψα να μάθουν πράγματα, να αντλήσουν συμπεράσματα για το σήμερα.

«Μόνο μια επαναστατική Νεολαία, που διαπνέεται από αυτά τα ιδανικά και από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας που έχουμε, μπορούσε να αντέξει και να δημιουργήσει προϋποθέσεις να αντιπαλέψει η νεολαία μαζικά τη χούντα», επισήμανε ο Σ. Κωτσαντής. Στη συνέχεια μίλησε για τον βασικό συνωμοτικό κανόνα, που ήταν να προφυλάσσεις τον εαυτό σου και την Οργάνωση, ώστε να μην καταλάβει ο αντίπαλος ότι είσαι κομμουνιστής, εξήγησε πώς λειτουργούσε το οργανωτικό σύστημα της παρανομίας, η λεγόμενη «Αλυσίδα», με τις «τριάδες» συντρόφων, επισημαίνοντας ότι αυτό που επιδίωκαν να χτυπήσουν οι διώκτες τους ήταν η κομμουνιστική οργάνωση, και παρακολουθώντας ή συλλαμβάνοντας, στο στόχο τους είχαν την οργάνωση. Ετσι, περιέγραψε πώς οι ΚΝίτες της εποχής έκαναν φυσικά πολιτικές συζητήσεις, ξεκίνησαν κάνοντας δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο, κυριαρχούσε η αντίθεση με τη χούντα, ωστόσο περιφρουρούσαν την ιδιότητά τους ως μελών της ΚΝΕ. Εφερε ακόμα παραδείγματα από τη μαζική δουλειά στους μαθητές και τα σχολεία τότε, ιδιαίτερα μετά το 1972, και μετέφερε γλαφυρές ιστορίες που έδειχναν πώς με εφευρετικότητα κατάφερναν να ξεπερνούν τις δυσκολίες, όπως το «κόλπο» τού να κρύψουν μέσα στην ελληνική σημαία τρικάκια της ΚΝΕ, που έπεσαν σε όλο το σχολείο όταν έγινε η ανάρτηση της σημαίας σε μια εθνική γιορτή!

Σε επόμενο βαθμό, απασχόλησε πώς θα έρθουν σε επαφή οι δυνάμεις της ΚΝΕ με τις μάζες της νεολαίας, να βάλουν και την ίδια τη νεολαία σε κίνηση, να δημιουργήσουν ένα κλίμα μαζικό. Μίλησε έτσι για την ίδρυση της ΜΟΔΝΕ, την εφημερίδα της, τη «Μαθητική Φωνή», αλλά κυρίως για το κύρος που απέκτησε η ΚΝΕ στους φοιτητές, όταν πρωτοστάτησε στο αίτημα για ελεύθερες εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους. Είπε ότι οι ΚΝίτες αναδείχθηκαν σε ηγέτες στις μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις και σε άλλες διαδικασίες που ξεδιπλώθηκαν τότε, με τους χαφιέδες πάνω από το κεφάλι τους, αλλά και με άλλες δυνάμεις, όπως ο «Ρήγας Φεραίος», που αρνούνταν αυτήν τη διαδικασία και με τις οποίες οι ΚΝίτες ήταν σε αντιπαράθεση, και με όλα αυτά κέρδιζαν εμπιστοσύνη και κύρος στους φοιτητές. Μέσα από αυτήν τη δράση αναπτύσσονταν και η ΚΝΕ, αλλά και το κίνημα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, γεννήθηκε η ΑντιΕΦΕΕ ως μαζική πια οργάνωση, που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και στην πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας, που δημιούργησε το έδαφος για παραπέρα αύξηση της ΚΝΕ και ανάδειξή της σε πρώτη δύναμη μετά τη μεταπολίτευση.

Ιδιαίτερο βάρος έριξε ο Δ. Γόντικας στην ανάγκη οι νέοι να μελετούν, να μορφώνονται μαρξιστικά, πολιτικο-ιδεολογικά, αλλά να μελετούν και την Ιστορία, τονίζοντας ότι όποιος είναι επαναστάτης και θέλει να τραβήξει μπροστά πρέπει να μάθει και να διαβάζει, να μελετά, χωρίς αυτό να έρχεται σε αντιπαράθεση με τα σύγχρονα μέσα και τεχνολογίες ή με τα σχολικά μαθήματα. Και απευθυνόμενος στους ΚΝίτες μαθητές είπε χαρακτηριστικά:

«Θα μου επιτρέψετε να πω ότι είστε από τις πιο προνομιούχες γενιές σε σύγκριση μ' εμάς, γιατί έχετε ένα Κόμμα καθοδηγητή που έχει μελετήσει καλά την Ιστορία του, έχει βγάλει διδάγματα, αυτά έχουν εκφραστεί πρακτικά στην επεξεργασία της σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής του Κόμματος, έχετε στη διάθεσή σας σπουδαία συμπεράσματα, που μπορείτε και έχετε υποχρέωση, εφόσον - και έτσι πρέπει να είναι - τραβήξετε σταθερά στο δρόμο που διαλέξατε έως το τέλος, έως τη νίκη, να τα αφομοιώσετε ολοκληρωμένα, δημιουργικά, όλη αυτήν την πλούσια ιστορική πείρα και του Κόμματος και του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, μαζί με τις βάσεις της θεωρίας μας. Αυτά είναι απαραίτητα.

Μίλησε επίσης για τη δουλειά στις εξορίες και τις φυλακές, τα χρόνια της δικτατορίας, όπου οι έγκλειστοι μπορεί να μην είχαν βασανιστήρια, όπως τον καιρό της Μακρονήσου, αλλά είχαν πάρα πολλές απαγορεύσεις, στερήσεις, λογοκρισία στην επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο, σοβαρά προβλήματα διατροφής, χωρίς φάρμακα... Αλλά υπήρχε αντίσταση, και αυτά τα μέρη ήταν από τα πρώτα και πιο ισχυρά κέντρα πάλης κατά της δικτατορίας. Περιέγραψε πώς πάλευαν να οργανώσουν τη ζωή τους, την αλληλεγγύη που τους διέπνεε, τα μηνύματα που κατάφερναν να στέλνουν έξω, μίλησε για απεργίες πείνας και άλλες διαμαρτυρίες που οργανώθηκαν.

«Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα, σύντροφοι, από το να παλεύουμε ενάντια σε αυτό το σύστημα, σ' αυτήν τη βαρβαρότητα, να είσαι με τους εκμεταλλευόμενους μαζί, να αισθάνεσαι μαζί τους, να αισθάνεσαι ότι είσαι στην πρώτη γραμμή, να αισθάνεσαι ότι παλεύεις ένα σύστημα άδικο και ότι δεν υποτάσσεσαι σ' αυτό, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σου, ότι είναι χιλιάδες, ότι είσαι μέρος μιας στρατιάς παγκόσμιας, που αντιπαλεύει τον ιμπεριαλισμό - με τα προβλήματα που έχουμε σήμερα, με τις δυσκολίες. Οτι είσαι μέρος αυτού του αγώνα, ότι μέσα σε αυτόν τον αγώνα μπορείς να εξυψωθείς ως άτομο μέσα στη συλλογική συντροφική οργάνωση, να βρεις δυνάμεις... Ετσι δεν είναι; Αυτή είναι η ομορφιά του αγώνα, σύντροφοι!», είπε ο Δ. Γόντικας, κοιτάζοντας στα μάτια τους μαθητές και κερδίζοντας το θερμότατο χειροκρότημά τους.

«Τι μας συμβουλεύετε, εσείς που περάσατε από την ΚΝΕ σε τόσο δύσκολες συνθήκες, να κάνουμε εμείς σήμερα οι ΚΝίτες μαθητές;», ήρθε η ερώτηση, που έστρωσε το δρόμο για να συμπυκνώσουν οι ομιλητές τα συμπεράσματα που πρέπει να κρατάμε για την πάλη του σήμερα.

Παίρνοντας το λόγο, ο Σ. Κωτσαντής κάλεσε: «Σήμερα αυτό που πρέπει να κάνετε, με βάση και την πείρα εκείνη, είναι: Πρώτον, να ξέρετε το χώρο σας. Αλλιώς δεν γίνεται, άμα δεν ξέρετε ας πούμε τα παιδιά του σχολείου σας, πώς σκέφτονται, τι κάνουν... Δεύτερον, πρέπει να ξέρετε ποια είναι τα ενδιαφέροντά τους, για να πιαστείτε από αυτά, για να τα μπολιάσετε με τις γενικότερες ιδέες μας. Πάντα υπάρχουν κάποιες ιεραρχήσεις και κάποια αιτήματα αιχμής, π.χ. τότε υπήρχαν οι κανονισμοί της χούντας στα σχολεία, που έβαζαν τα σχολεία να λειτουργούν με τη λογική του στρατώνα... Αυτό ήταν ένα από τα αιτήματα αιχμής τότε. Και σήμερα υπάρχουν αντιστοίχως αιτήματα αιχμής, όπως οι ελλείψεις εκπαιδευτικών, χρηματοδότησης κ.λπ.». Κάλεσε επίσης τους ΚΝίτες μαθητές: «Να συζητάτε στις Οργανώσεις αυτήν την πείρα, να συζητάτε στην ΟΒ τι βγαίνει από τη συζήτηση με τους μαθητές, πώς μπορούμε να οργανώσουμε καλύτερα τη δράση μας»... Κι ακόμα, συμβούλεψε να μελετούν τον «Οδηγητή» και να τον αξιοποιούν, δίνοντας αντίστοιχα παραδείγματα από το πώς αξιοποιούσαν και αναπαρήγαν άρθρα του παράνομου «Οδηγητή» την περίοδο της δικτατορίας, ενώ επέμεινε, συμβουλεύοντας τους μαθητές να παρεμβαίνουν στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της Οργάνωσης, αλλά και με πνεύμα πρωτοβουλίας, χωρίς να τα περιμένουν όλα από την καθοδήγηση.

Και ο Δ. Γόντικας τους κάλεσε και μέσα στα σχολεία να ανοίξουν τη συζήτηση για την προοπτική με γνώμονα «τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών και τις δικές σας», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Με αφορμή ερώτηση μαθητή για την επιβολή της χούντας, ο Δ. Γόντικας επισήμανε ότι από τα σχολικά βιβλία και τις τοποθετήσεις άλλων δυνάμεων η αλήθεια συσκοτίζεται, δεν δίνουν τις πραγματικές αιτίες, τον χαρακτήρα της δικτατορίας, τους λόγους για τους οποίους έγινε. «Το πραγματικό σχολείο είναι το Κόμμα και η ΚΝΕ, σύντροφοι, και σε αυτόν τον τομέα που μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια. Κι έχουμε προχωρήσει σε αρκετές εκδόσεις που μπορείτε να προμηθευτείτε και να διαβάσετε», κάλεσε τους μαθητές.

Επισήμανε ότι το κυρίαρχο που λένε, ότι με τη δικτατορία καταργήθηκαν οι ελευθερίες του ελληνικού λαού και το '74 οι ελευθερίες αποκαταστάθηκαν, δεν ισχύει. Αφού και πριν το '67 το Κόμμα ήταν παράνομο, η συνδικαλιστική δράση απαγορευόταν, υπήρχαν ένας τόνος αυταρχικοί νόμοι, υπήρχαν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που για να πάρει άδεια κάποιος ακόμα και για ένα δίπλωμα οδήγησης, έπρεπε να κάνει αποκήρυξη του κομμουνισμού... Στους μαθητές η συνδικαλιστική δράση απαγορευόταν με τον νόμο 1010 του Παπανδρέου... Φυλακισμένοι υπήρχαν μέχρι το 1966... Επομένως οι ελευθερίες του λαού ήταν περιορισμένες και τότε.

«Παρά την ήττα του ΔΣΕ, ήθελαν ό,τι υπήρχε πίσω του, ό,τι τον γέννησε, να το τσακίσουν, γι' αυτό και πήραν όλα αυτά τα μέτρα», είπε ο Δ. Γόντικας, εξηγώντας ότι παρά την ήττα του ΔΣΕ, το κύρος του Κόμματος ήταν αυξημένο στο λαό, παράλληλα με τη συμβολή του σοσιαλισμού που οικοδομούνταν.

Μίλησε για τα προβλήματα και τις αδυναμίες του αστικού πολιτικού συστήματος, το ρόλο του Παλατιού και για το ότι είχαν αρχίσει συζητήσεις για την ανάγκη... επιβολής δικτατορίας για να ξεκαθαριστεί η κατάσταση. Και σε αυτήν τη συζήτηση έμπαινε «και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου και άλλοι, ενώ και ο βασιλιάς ετοίμαζε το δικό του πραξικόπημα αλλά τον πρόλαβαν οι συνταγματάρχες. Αυτά τα στοιχεία κρύβονται», τόνισε.

«Και φαίνεται καθαρά τι πρόβλημα έλυσε η δικτατορία, όταν το '74 αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή, ο οποίος εμφανίζεται ως εθνοσωτήρας», είπε χαρακτηριστικά, εξηγώντας: Μετά το Πολυτεχνείο και τις μαζικές διαδηλώσεις άρχισαν να φοβούνται όλοι αυτή τη γενικευμένη λαϊκή εξέγερση και με συμφωνία ουσιαστικά από τα πάνω, η χούντα, οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι και ο αστικός πολιτικός κόσμος προχώρησαν στην παραχώρηση της εξουσίας στον Καραμανλή. Μέσα από τη δικτατορία τα αστικά πολιτικά κόμματα ξεπλύθηκαν και ο Καραμανλής εμφανίστηκε ως εθνάρχης, μπήκαμε στην ΕΟΚ που εμφανίστηκε ως τάχα εγγυητής των λαϊκών ελευθεριών, ιδρύθηκε και το ΠΑΣΟΚ (μια σοσιαλδημοκρατία που δεν υπήρχε πριν σ' αυτήν την έκταση με βάση τα πρότυπα της Ευρώπης) και με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν και να προχωρήσουν σε αλλαγές που είχε συμφέρον το σύστημα και κυρίως να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση πλατιών λαϊκών μαζών. Ενσωμάτωσαν έτσι λαϊκές δυνάμεις στην αστική πολιτική, εξήγησε ο ομιλητής.

Βέβαια νομιμοποιήθηκε το Κόμμα, καταργήθηκαν οι νόμοι οι προδικτατορικοί, αλλά αυτά, όπως ξεκαθάρισε ο Δ. Γόντικας, τα κατάκτησε το Κόμμα με τη δύναμή του και τη δράση του ιδιαίτερα μέσα στην περίοδο της δικτατορίας και με τις θυσίες του και δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.

Ακολούθως, επισήμανε ότι σήμερα κρύβεται ο ταξικός χαρακτήρας της αστικής δημοκρατίας, γιατί και η χούντα στήριξε το κεφάλαιο και το ίδιο νήμα ξεδιπλώνει η αστική δημοκρατία, γιατί και σε αυτή, ελευθερία υπάρχει μόνο για το κεφάλαιο και για τα συμφέροντά του. Κάλεσε, δε, τους μαθητές να διαβάσουν την έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» με τα συμπεράσματα για την περίοδο της δικτατορίας.

Στην ιστοσελίδα της ΚΝΕ (www.kne.gr) και στο κανάλι της Οργάνωσης στο YouTube παίζει από χτες ένα σύντομο βίντεο που διατρέχει μια σειρά από στιγμές του 27ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου, για να το θυμούνται με νοσταλγία όσοι το έζησαν και να πάρουν μια γεύση, ζηλεύοντας, όσοι δεν βρέθηκαν εκεί...

Καπνογόνα και πολύς ενθουσιασμός για τους Rebellion Connexion και τον Frank, που εκτός από τα γνώριμα τραγούδια τους παρουσίασαν και νέα από τους επερχόμενους δίσκους τους. Ολοι όσοι βρίσκονταν στη σκηνή τραγούδησαν δυνατά τους γνωστούς και αγαπημένους στίχους «Μυρίζει ακόμα γιασεμί ο Πειραιάς». Ακολούθησαν οι Altera Vitta, με ροκ ρυθμούς, στίχους όπως «σκλάβοι δεν θα γενούμε» και άλλα τραγούδια ενάντια στον καπιταλισμό και την εκμετάλλευση. Αφιέρωσαν μάλιστα σε όλα τα προσφυγόπουλα που είχαν την τύχη του μικρού Αϊλάν το «Ποιος είναι ο εχθρός σου;». Το ροκ συνεχίστηκε με τους KollektivΑ, με τα δικά τους δυναμικά τραγούδια και ωραίες διασκευές γνωστών κομματιών.

Ολα τα συγκροτήματα ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση, λέγοντας μάλιστα ότι είναι τιμή τους να παίζουν στο 27ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της Οργάνωσης.

Το πρόγραμμα της κεντρικής σκηνής ολοκληρώθηκε σχεδόν ...ξημερώματα, αφού μετά το πέρας των συναυλιών ακολούθησε λαϊκό γλέντι από συγκρότημα της Οργάνωσης Περιοχής Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ.

Η Ilayda Fidan

Στο ρόλο που παίζει το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια αναφέρθηκε ο Aleksandar Denic, Α' Γραμματέας της Ενωσης Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών (Σερβία), σημειώνοντας:

«Το ΝΑΤΟ έχει στρατιωτικές βάσεις σε ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων. Σκοπός αυτών των βάσεων δεν είναι να φέρουν ειρήνη, αλλά να προκαλέσουν νέους πολέμους. Το ΝΑΤΟ θέλει να λεηλατήσει τους πόρους μας και τις βαλκανικές χώρες. Το ΝΑΤΟ υπερασπίζεται το μεγάλο κεφάλαιο. (...) Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη χώρα μας το 1999 και, κατά τη διάρκεια αυτής της εγκληματικής επίθεσης, ο βομβαρδισμός έγινε με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να καταπνίξει την αίσθηση ελευθερίας που υπάρχει στο λαό μας. (...)

Ενισχύουμε τον αγώνα της νεολαίας στην Ευρώπη για τη νέα κοινωνία χωρίς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, κρίσεις, προσφυγιά, ανεργία, φτώχεια και καπιταλιστική εκμετάλλευση. Ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον μας!».

Ο Paolo Spena, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας Ιταλίας, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας, λέγοντας:

«Στην Ιταλία το 32% των νέων είναι άνεργοι. Είμαστε στην πρώτη θέση της Ευρώπης σε ποσοστό μη ενεργών νέων ανθρώπων: 25% των νέων ανθρώπων μεταξύ 18-24 χρόνων δεν φοιτούν ούτε εργάζονται.

Ο Aleksandar Denic

Ακολούθως, η Ilayda Fidan, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Η Τουρκία και η Ελλάδα βρίσκονται σε ένα πολύ ευαίσθητο σημείο για τον ιμπεριαλισμό. Η αυξανόμενη επικέντρωση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε αυτήν τη γεωγραφική περιοχή δεν εξηγείται μόνο από το προσφυγικό κύμα. Ξέρουμε ότι η πρόσβαση της Ρωσίας στη Μεσόγειο είναι ο κύριος λόγος που βαθαίνει τις αντιθέσεις εντός του συστήματος και οξύνει την επιθετικότητα των αστικών τάξεων αυτής της γεωγραφικής περιοχής. Ο ιμπεριαλισμός τελικά φέρνει πόλεμο και η μόνη δύναμη που είναι δυνατή να τον αντιμετωπίσει και ακόμα να τον αποτρέψει είναι η εργατική τάξη.

Ο Paolo Spena

«Χρόνια πολλά στο αερόστατο που κλείνει ένα χρόνο...», όπως έλεγε και το τραγούδι που σκαρφίστηκαν τα παιδιά και οι ομαδάρχες της Κεντρικής Μακεδονίας

Και τις 4 μέρες ξεδιπλώθηκε ένα πλούσιο πρόγραμμα, ειδικά διαμορφωμένο γι' αυτές τις ηλικίες. Ξεχωριστά μπορούμε να αναφέρουμε την παρακολούθηση της θεατρικής παράσταση «Κοντά στις ράγες» από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ Κεντρικής Μακεδονίας «Τα Κόκκινα Αλεξίπτωτα», τις αθλητικές δραστηριότητες μέσα και έξω από τη θάλασσα, τις ομαδικές δραστηριότητες που άνοιγαν το έδαφος για να συζητήσουν τα παιδιά μαζί με τους ομαδάρχες τους θέματα όπως ο πόλεμος αλλά και το ποια πρέπει να είναι η απάντηση των λαών. Πραγματοποιήθηκε, ακόμα, επίσκεψη στο οινοποιείο «Achaia Clauss». Αυτά όμως που έκλεψαν τις εντυπώσεις όλων ήταν το πάρτι και το πέταγμα μικρών αερόστατων, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου κυκλοφορίας του περιοδικού «Κόκκινου αερόστατου», που απ' ό,τι φαίνεται έχει κερδίσει ήδη τη θέση του στις καρδιές των μικρών αναγνωστών του!

Ο θερμός αποχαιρετισμός των ομάδων, η σιγουριά και η διαβεβαίωση ότι «θα τα πούμε και του χρόνου», αλλά και οι παραγγελίες για το τι θέλουν να έχει η ερχόμενη παιδική κατασκήνωση, φανερώνουν τη μεγάλη της επιτυχία!