«Πρέπει να στηριχτεί η ελληνική επιχειρηματικότητα. Πρέπει να γίνει η σημαία της πολιτικής κάθε κόμματος που σέβεται την ανάπτυξη και σέβεται την ευημερία αυτού του τόπου. Δεν έχουμε δυνατότητα άλλη παρά μόνο να στηρίξουμε ισχυρές ελληνικές επιχειρήσεις που να γίνουν εθνικοί πρωταθλητές... Αρα η επιχειρηματικότητα πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο κάθε πολιτικής και η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε διεθνή ορίζοντα πρέπει να είναι μέλημα και χρέος κάθε κυβέρνησης». Οχι, δεν είναι λόγια του προέδρου του ΣΕΒ, ούτε του Γ. Αλογοσκούφη, που είναι γνωστοί θιασώτες της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Είναι λόγια του στελέχους του ΠΑΣΟΚ Π. Ευθυμίου που είπε χτες στο «Φλας». Και φυσικά δεν πρόκειται για αιρετικές ή μειοψηφικές απόψεις, αλλά για την κυρίαρχη άποψη του ΠΑΣΟΚ, που άλλωστε στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις και ως κυβέρνηση και ως κατ' ευφημισμόν αντιπολίτευση. Το πρόβλημα είναι ότι την ίδια ώρα δημαγωγούν ασύστολα και επιχειρούν να πείσουν ότι αυτή η πολιτική εξυπηρετεί και τα συμφέροντα του λαού. Αυτή είναι η αποστολή και ο ρόλος τους, αλλά είναι καιρός οι εργαζόμενοι να χειραφετηθούν και να προτάξουν τη δική τους πρόταση εξουσίας.
Οσο και αν ακούγεται εξωφρενικό, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Ο πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών και πρόεδρος της Εθνικής, Τ. Αράπογλου, μιλώντας πριν λίγες μέρες στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ζήτησε να μειωθεί κι άλλο η φορολογία για τις ανώνυμες εταιρείες και φυσικά για τις τράπεζες. Ως γνωστόν οι ΑΕ και οι τράπεζες φορολογούνται με συντελεστή 25%, μετά τη μείωση κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, από το 35%, μέσα σε τρία χρόνια από την κυβέρνηση, ενώ την ίδια στιγμή έχει αυξηθεί σημαντικά η φορολόγηση των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων και κυρίως οι έμμεσοι - πιο αντιλαϊκοί - φόροι. Χάρη στη φοροαπαλλαγή τους οι τράπεζες παρουσίασαν τα προηγούμενα χρόνια ιλιγγιώδη υπερκέρδη της τάξης του 40%-55% κατά μέσο όρο. Επιδιώκοντας λοιπόν να διασφαλίσουν την υπερκερδοφορία τους οι τραπεζίτες ζητούν στην πραγματικότητα πλήρη φοροασυλία(!), συνεχίζοντας βέβαια τη νόμιμη τοκογλυφία σε βάρος του ελληνικού λαού και όχι μόνο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γαλάζια κυβέρνηση, που τείνει πάντα ευήκοον ους, όπως έκανε και η προκάτοχός της, θα κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιήσει το «αίτημα» του τραπεζικού κεφαλαίου. Ως γνωστόν οι τραπεζίτες δεν είναι εργαζόμενοι στην κλωστοϋφαντουργία...
Συναγερμό σημαίνει ο Ερυθρός Σταυρός σε έκθεσή του αναφορικά με τους θανάτους αμάχων στο Αφγανιστάν, δηλώνοντας ότι πάνω από 250 Αφγανοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν τις τελευταίες έξι μέρες, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων ή βομβιστικών επιθέσεων μεταξύ Ταλιμπάν και κατοχικών δυνάμεων... Σαν να «ανακάλυψαν την Αμερική»! Ολες οι πλευρές, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έκθεση καλούνται να «αποφεύγουν τις απώλειες σε αμάχους, με την υποκρισία να ξεχειλίζει...
Η αφορμή για το «ενδιαφέρον» της επιβίωσης των αμάχων δόθηκε μετά την επίθεση της Δευτέρας στην ινδική πρεσβεία (που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 40 ανθρώπους) και τις δύο αεροπορικές επιδρομές των κατοχικών δυνάμεων κατά το Σαββατοκύριακο, που σκότωσαν δεκάδες...
Πήγε χτες στη Βουλή και τα 'πε ξεκάθαρα. Εκμεταλλεύονται - λέει - τους δανειολήπτες και πρέπει να μπει ένα τέλος σ' αυτό.
Μιλάμε για έναν πραγματικό σοσιαλιστή ηγέτη, που αποφάσισε να μετρηθεί μια και καλή με τα συμφέροντα των ισχυρών.
Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι πού βρήκε το κουράγιο να ανέχεται όλη αυτήν την εκμετάλλευση όσο ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Σημίτη.
Φαίνεται, θα δαγκωνότανε εκεί στο γραφείο του στο υπουργείο Εξωτερικών, όσο επί ΠΑΣΟΚ τα συμφέροντα αλώνιζαν. Περίμενε να αλλάξουν τα πράγματα και να γίνει πρόεδρος για να... ξεσπαθώσει.
Αλλο σενάριο δεν υπάρχει για να εξηγήσει αυτά τα μυστήρια φαινόμενα. Τα ανεξήγητα...
Εκτός πια αν ο Γιώργος Παπανδρέου μας δουλεύει ψιλό γαζί, πράγμα που δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση έστω και να σκεφθούμε για τον πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, κάπου ανάμεσα στους καύσωνες του Ιούλη, θα δεήσει και ο υπουργός Πολιτισμού να ενημερώσει την αρμόδια επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση της «Ζήμενς».
Αυταπάτες περί «άπλετου φωτός» στην υπόθεση δεν έχουμε. Αν ήταν αυτά τα πράγματα να ξεδιαλύνονταν με μια απλή κατάθεση ενός υπουργού, τότε θα μαθαίναμε κατά καιρούς πολλά.
Σίγουρα, πάντως, στη Ρηγίλλης και στη Χαριλάου Τρικούπη ετοιμάζονται για έναν πρώτου μεγέθους σκανδαλοθηρικό καυγά.
Τέτοιο ώστε η ουσία του πράγματος, δηλαδή το πόσο κερδοσκοπούν οι κάθε λογής προμηθευτές του Δημοσίου με τους νόμους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (πάντα στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ), να μη συζητηθεί ποτέ.
Το όραμα μιας υπερδύναμης που στηρίζεται στην «ήπια ισχύ» για να διαδραματίζει μεγαλύτερο ρόλο στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων και να αποσπά μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία των αγορών, υιοθετεί πλήρως και προβάλλει ευθέως η Ντ. Μπακογιάννη. «Γινόμαστε πολίτες μιας υπερδύναμης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ιδιότητες», είπε μιλώντας πριν λίγες μέρες σε εκδήλωση του Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΚΕΜΕ), σπεύδοντας να γίνει περισσότερο σαφής: «Κυρίαρχη θέση μεταξύ αυτών έχει η "ήπια ισχύς" την οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση ασκεί. Μια ισχύς που στηρίζεται όχι μόνο στη στρατιωτική δύναμη, αλλά κυρίως στη δύναμη της συνεργασίας, της συνεννόησης, της ισοτιμίας και της ενότητας». Ακριβώς «σε μια τέτοια υπερεθνική ανταγωνιστική οντότητα, με ισχυρούς θεσμούς και αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση, προσβλέπουμε εμείς, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος για την αντιμετώπιση των διεθνών απειλών και προκλήσεων», τόνισε η ΥΠΕΞ εκφράζοντας φυσικά τη συνολικότερη στρατηγική της κυβέρνησης. Βέβαια, η υπουργός διαστρέβλωσε πλήρως την πραγματικότητα όταν αναφέρθηκε στα οφέλη της χώρας από την ένταξη - ανακάλυψε για παράδειγμα ότι «διασφαλίστηκε το εισόδημα των αγροτών» και «ενισχύθηκαν οι εξαγωγές»(!) - αλλά είναι προφανές πως δεν μπορεί να βρει πολλούς που συμμερίζονται το όραμα της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας. Η ΕΕ έχει καταντήσει συνώνυμο της βαρβαρότητας και των αντιδραστικών πολιτικών και αυτό θα (πρέπει) να εκφραστεί και στις ευρωεκλογές.
Επικαλούμενος «υπηρεσιακές ανάγκες» και κάνοντας χρήση του διευθυντικού δικαιώματος που του διασφαλίζουν οι νόμοι 2889/2001 (του ΠΑΣΟΚ) και 3329/2005 (της ΝΔ) ο διοικητής του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, Πάνος Παπαϊωάννου, αποφάσισε «την αναστολή της λειτουργίας των τακτικών ιατρείων τις μέρες της εφημερίας του νοσοκομείου, έτσι ώστε να ενισχυθεί το Τμήμα των Επειγόντων από 1/7/2008 μέχρι 31/12/2008».
Οι «υπηρεσιακές ανάγκες» που επικαλείται ο διοικητής είναι η δραματική έλλειψη προσωπικού, καθώς υπηρετούν μόλις 535 νοσηλευτές σε ένα νοσοκομείο με 720 κλίνες, που θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον χίλιους.
Ιδού λοιπόν τι σημαίνει αυτή η αναστολή: Το Κρατικό της Νίκαιας εφημερεύει ανά τριήμερο - δηλαδή 10 φορές το μήνα. Κάθε μέρα τα ραντεβού στα τακτικά ιατρεία - τα γνωστά με τις μεγάλες ουρές - είναι από 120 μέχρι και 200. Δηλαδή ολόκληρο το μήνα ζητούν υπηρεσίες από 1.200 μέχρι 2.000 άτομα. Αρα στο εξάμηνο θα μείνουν χωρίς υπηρεσίες - ή θα μετακινηθούν προς το 2009 - από 7.200 μέχρι 12.000 άνθρωποι από τις λαϊκές συνοικίες του Πειραιά - και άλλες περιοχές καθώς το νοσοκομείο εξυπηρετεί και αρρώστους από άλλες περιοχές.
Γι' αυτές τις εκρηκτικές λαϊκές ανάγκες ούτε που νοιάζεται το υπουργείο Υγείας καθώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με προσλήψεις με το σταγονόμετρο και μάλιστα με «ελαστικές» σχέσεις εργασίας. Ο δε υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, λαλίστατος κατά τα άλλα, περί σωτηρίας του πολιτικού συστήματος τυρβάζει...
Αλλά το ουσιαστικό πρόβλημα βρίσκεται στην ίδια τη σύμφυση του κράτους με τα μονοπώλια και τα κόμματα εξουσίας. Πάνω σε αυτό το έδαφος υπάρχει και αναπτύσσεται η διαπλοκή, η οποία, όπως επισημαίνει το ΚΚΕ, δεν περιορίζεται μόνον στα οικονομικά ανταλλάγματα, αλλά εκφράζεται με πολλούς τρόπους και κυρίως με την ποικιλόμορφη στήριξη στα κόμματα (βλέπε την ειδική μεταχείριση από τα αστικά ΜΜΕ) που με την πολιτική τους στηρίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου: Για παράδειγμα τη νομιμοποιημένη κλεψιά του ιδρώτα των εργαζομένων για να βγουν τα τεράστια κέρδη των μονοπωλίων. Τα σκάνδαλα της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας, π.χ. Τραπεζών, ΟΤΕ, ΔΕΗ, λιμανιών, αεροδρομίων, παραλιών, δασών κλπ.
Αλλά οι προτάσεις αυτές δεν είναι μόνον υποκριτικές και ανέξοδες, είναι αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές. Το πλέον επικίνδυνο, είναι ότι, με πρόσχημα τη «διαφάνεια» και τον έλεγχο των δαπανών, επιχειρείται μια απαράδεκτη παρέμβαση στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων. Και, βεβαίως, όσον αφορά το ΚΚΕ, είναι πεντακάθαρο πως: Ούτε δουλειές μοιράζει στα μονοπώλια και στις επιχειρήσεις, ούτε έχει σχέση με κρατικά συμβόλαια, καμιά διαπλοκή.