Γρηγοριάδης Κώστας

Αποτελεί τουλάχιστον θράσος να λέει ο Γ. Παπανδρέου ότι «το πανεπιστήμιο, το ΤΕΙ», «είναι αιχμάλωτο της απουσίας της ΕΦΕΕ, των συντεταγμένων οργάνων εκπροσώπησης των φοιτητών», τη στιγμή που η ΠΑΣΠ έχει όλα αυτά τα χρόνια συμβάλει στη διάλυση της ΕΦΕΕ και τη μη διενέργεια πανσπουδαστικού συνεδρίου.

Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Α. Αλαβάνος, αντί να απολογηθεί για τη στάση της ΑΡΕΝ, καλεί να πάρουν μέτρα για τη λειτουργία των συλλόγων και την ΕΦΕΕ η ...ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δήθεν να ...νουθετήσουν τις Νεολαίες τους, για να συγκροτηθεί η ΕΦΕΕ! Ακόμα παραπέρα, ο Α. Αλαβάνος κάνει ανάλογη έκκληση για την ΕΦΕΕ και στους ...πρυτάνεις! Αλήθεια, σε ποια βάση έχουν οι πρυτάνεις λόγο στην ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος;

«Το πρόβλημα (σ.σ. του πληθωρισμού) είναι διεθνές» (Γ. Αλογοσκούφης) - «Είναι εισαγόμενος» (σ.σ. ο πληθωρισμός) (Μ. Κοντοπυράκης - γ.γ. ΕΣΥΕ)- «Υπάρχουν και στη χώρα μας οι επιπτώσεις ενός διεθνούς φαινομένου» (Θ. Ρουσόπουλος) - «Αν οι τιμές των καυσίμων ήταν στα περσινά επίπεδα ο πληθωρισμός, το Μάιο, θα ήταν στο 3,6%»! (Ο ίδιος). Οι χτεσινές και μόνο τοποθετήσεις και τα αστεία «επιχειρήματα» των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών επιβεβαιώνουν πανηγυρικά ότι το μόνο που απασχολεί πραγματικά την κυβέρνηση είναι πώς θα ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου και να καλλιεργήσει κλίμα μοιρολατρίας. Κατά τη συνήθη πρακτική τους, εμφανίζουν την ακρίβεια περίπου ως ένα «φυσικό φαινόμενο», που το μόνο που μπορεί να γίνει για την αντιμετώπισή του είναι ...υπομονή και «προσευχή»... Πρόκειται, βέβαια, για μοιραία εξέλιξη από τη στιγμή που υπηρετούν τον καπιταλισμό και την κερδοφορία των μονοπωλίων ως ιερή υπόθεση. Είναι ασυγχώρητη αφέλεια, λοιπόν, να αναμένουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι να πάρει «μέτρα κατά της ακρίβειας», δίχως σκληρούς ταξικούς αγώνες που θα την υποχρεώσουν να το κάνει...

Η εργατική τάξη, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, βέβαια, δε ζήτησαν ποτέ την άδεια της μεγαλοεργοδοσίας και της αστικής Δικαιοσύνης για να απεργήσουν, ούτε και πτοούνται κάθε που το δίκιο τους κηρύσσεται και διώκεται απ' τον ταξικό αντίπαλο ως άδικο. Ωστόσο, η προσπάθεια της κυβέρνησης να δοθεί ένα ακόμα πλήγμα στο δικαίωμα στην απεργία συναντά, και δικαίως, έντονες αντιδράσεις που πρέπει να δυναμώσουν. Αναφερόμαστε στην τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης η οποία επισπεύδει την εκδίκαση εφέσεων σε βάρος κι αυτών των λιγοστών δικαστικών αποφάσεων που χαρακτηρίζουν νόμιμες απεργιακές κινητοποιήσεις. Και μάλιστα, με ελεγχόμενη σύνθεση του δικαστηρίου, που θα διορίζεται και δε θα προκύπτει από κλήρωση, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Είναι προφανές ότι και το δικαίωμα στην απεργία, όπως και τόσα άλλα, επιχειρείται να γίνει θυσία στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτός ο «σμπάρος» όμως στοχεύει σε πολλά «τρυγόνια». Θέλει να φοβίσει την εργατική τάξη. Ευελπιστεί ότι θα αμβλύνει τις αντιδράσεις που γεννά και θα διογκώνει η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική η οποία ευνοεί σκανδαλωδώς την πλουτοκρατία. Ιδιαίτερα τώρα, σε μια περίοδο, που εξαπολύεται νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος των λαών, που σαρώνει η λαίλαπα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ομως, ματαιοπονούν.

Η πρωινή του συγκροτήματος του ΔΟΛ «έμαθε» - όπως γράφει στο χτεσινό της φύλλο - ότι στο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών «τέσσερις εκλέκτορες της δεξιάς παράταξης υποστήριξαν υποψήφιο του ΚΚΕ, με αποτέλεσμα αυτός να εκλεγεί».

Κατανοητή η στενοχώρια της. Προφανώς και θα ήθελε στο νέο ΔΣ να μην υπάρχει ούτε ένα μέλος που να εκφράζει πραγματικά τους εργαζόμενους δημοσιογράφους, για να μπορούν να αλωνίζουν εντελώς ανενόχλητοι και ανεξέλεγκτοι οι εκλεκτοί τους, που εκφράζουν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, είτε από «κεντροδεξιά», είτε από «κεντροαριστερά».

Δεν έμαθε, όμως, η πρωινή του ΔΟΛ ότι η εκλεκτή της παράταξη, αναγκάστηκε στο συνέδριο να αποσύρει εντελώς το σχέδιο απόφασης που εισηγήθηκε και έδωσε σκληρή μάχη - αλλά χωρίς αποτέλεσμα - για να μην περάσει το αντίστοιχο σχέδιο της «Μαχόμενης Δημοσιογραφίας»; Δεν έμαθε ότι το σχέδιο της «Μαχόμενης» υπερψηφίστηκε από αριθμό συνέδρων πολλαπλάσιο αυτού των εκλεγμένων αντιπροσώπων της;

Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Εκείνο που πραγματικά ενόχλησε το «ΒΗΜΑ» - και όχι μόνο το «ΒΗΜΑ» - είναι ότι η «Μαχόμενη Δημοσιογραφία» - πέρα από τις ξεκάθαρες θέσεις και προτάσεις της, που άγγιξαν πολλούς συνέδρους - αποκάλυψε και κατήγγειλε το άθλιο παιχνίδι και τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι που έγιναν για να συγκροτηθεί ο «κεντροαριστερός» πόλος του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΠΟΕΣΥ.

Το γεγονός ότι επικεφαλής αυτού του πόλου που αποτελεί συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι διευθυντικό στέλεχος αυτής της εφημερίδας, είναι απλά μια σύμπτωση...

Αντίστοιχη «αποκάλυψη», κάνει και η «ΑΥΓΗ». Γράφει για «μυστική πριμοδότηση του ΚΚΕ από τη δεξιά, ώστε να κατορθώσει η "Μαχόμενη Δημοσιογραφία" να εκλέξει μία έδρα», αλλά την περιορίζει σε τρεις ψήφους. Και ταυτόχρονα πανηγυρίζει για «νέα σελίδα» και για «ριζοσπαστική πορεία στο δημοσιογραφικό συνδικαλισμό» που θα προωθήσει η συνεργασία με παρατάξεις «φιλικά προσκείμενες προς το ΠΑΣΟΚ»!!! Ετσι πλασάρει την - υπό τις ευλογίες του εκδοτικού κατεστημένου - συμφωνία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πότε - συζητάνε - η κυβέρνηση παρενέβαινε στον ΟΤΕ, προκειμένου να εξυπηρετούνται συμφέροντα συγκεκριμένων επιχειρήσεων και «διαπλεκόμενων»;

Επί Νέας Δημοκρατίας ή επί ΠΑΣΟΚ;

Κι, όπως καταλαβαίνετε, κατηγορεί ο ένας τον άλλο για «αδιαφανή διαχείριση» και όλα τα σχετικά.

Θεωρούν πως δεν καταλαβαίνει ο ελληνικός λαός τι γινόταν τότε και τι γίνεται τώρα;

`Η, μήπως, υπάρχει κάποιο ...μέτρο, ώστε να μπορέσουμε να υπολογίσουμε το μέγεθος της καταστροφής, που επέφερε ο ένας ή ο άλλος σε έναν οργανισμό που υποτίθεται πως φτιάχτηκε για το δημόσιο συμφέρον;

Δυστυχώς γι' αυτούς, το «διαφθορόμετρο» δεν έχει ακόμη εφευρεθεί. Αλλά και να είχε, τους βεβαιώνουμε ότι ο ...νικητής (όποιος κι αν ήταν) θα είχε μικρή διαφορά από τον ηττημένο.

Το μόνο βέβαιο είναι πως ...δεν μπορεί ο ένας να κάνει χωρίς τον άλλο. Η ΝΔ δε θα μπορούσε σήμερα να ξεπουλάει έτσι τον ΟΤΕ, αν το ΠΑΣΟΚ δεν είχε κάνει την αρχή.

Κι όλοι μαζί δε θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιούν έτσι όλες τις ΔΕΚΟ, αν δεν είχαν μαζί υπερψηφίσει τις σχετικές («δεσμευτικές» όπως λένε) κατευθύνσεις περί απελευθέρωσης των αγορών.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μιλάμε για μια συνθήκη, που υπερψηφίζουν τόσο οι «μπλε» όσο και οι «πράσινοι» και, παράλληλα, φρόντισαν - ο καθένας με τον τρόπο του - να μη γίνει δημοψήφισμα ώστε να ρωτηθεί ο ελληνικός λαός.

Τώρα κόπτονται για ...το τυπικόν του πράγματος!

Ο «σοφός» κύριος Γκαργκάνας, όχι μόνο δε διστάζει να επαναλαμβάνει στερεότυπα τη γνωστή αντιδραστική θεωρία, ότι τάχα για τον πληθωρισμό «φταίνε οι μισθοί», αλλά προκαλεί κι από πάνω. Γιατί πρόκληση είναι το να θεωρείς παράλογες τις ισχνές μισθολογικές αυξήσεις και λογικά τα υπερκέρδη των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Σαν καλός υπηρέτης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου - που υπηρέτησε από διάφορες θέσεις - ο κ. Γκαργκάνας, επανέλαβε και χτες τις αντιδραστικές του θέσεις. Στην αποχαιρετιστήρια συνάντηση με τους οικονομικούς συντάκτες - καθώς αποχωρεί από τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας - ο Ν. Γκαργκάνας, δε δίστασε να χαρακτηρίσει «λογικά» τα κέρδη των τραπεζών.

Οταν λοιπόν κάποιος θεωρεί «λογικά» τα διψήφια και τριψήφια ποσοστά αύξησης των κερδών των τραπεζών και άλλων μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων αλλά «παράλογες» τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων του 2% και 3%. Τότε αυτός ο κύριος - είτε λέγεται Γκαργκάνας είτε Τρισέ είτε Αλογοσκούφης είτε Δασκαλόπουλος - το λιγότερο που κάνει είναι να προκαλεί την κοινή νοημοσύνη.

Το άξιος ο μισθός τους δεν αρκεί. Είναι λίγο. Αυτοί οι κύριοι «βρίσκουν και κάνουν». Μπορούμε όμως να τους κόψουμε το βήχα, αντιπαραθέτοντας στην ιερά συμμαχία «κεφαλαιοκρατών - κυβερνήσεων και κομμάτων του ευρωμονόδρομου», την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων και του ενιαίου αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Στο χέρι μας είναι. Γιατί εμείς είμαστε οι πολλοί ενώ αυτοί είναι ελάχιστοί.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) σε πρόσφατη συνεδρίασή του με φαιδρά προσχήματα αρνήθηκε να παραχωρήσει τον προαύλιο χώρο του Κέντρου για τη διοργάνωση προφεστιβαλικής εκδήλωσης που διοργάνωναν οι Κομματικές Ομάδες Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) του ΚΚΕ, η ΚΟΒ Πρόνοιας του ΚΚΕ και η ΟΒ Πρόνοιας της ΚΝΕ στις 27 Ιούνη. Οπως είπε ο πρόεδρος του ΚΕΑΤ Γιώργος Δαβάκης σε στέλεχος του ΚΚΕ, που επικοινώνησε μαζί του, η άρνηση έχει να κάνει με το ότι πρόκειται για σχολείο και αν έδιναν το χώρο στο ΚΚΕ θα το ζήταγαν και άλλα κόμματα και θα ...διασαλευόταν η λειτουργία του ιδρύματος. Στην παραπάνω λογική υπερακόντισε γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών στο ΚΕΑΤ.

Η αγωνία της διοίκησης του ΚΕΑΤ «επικεντρώνεται» στο αν στις 27 Ιούνη θα διασαλευόταν η λειτουργία του σχολείου που θα 'χε κλείσει για καλοκαίρι! Και όχι στο αν εξασφαλίζονται οι αναγκαίες προϋποθέσεις για τη μόρφωση των παιδιών με προβλήματα όρασης, που για παράδειγμα δεν έχουν τα αναγκαία εποπτικά μέσα για την εκπαίδευσή τους. Στην πραγματικότητα αυτό που τους ...πονάει είναι να παρεμποδίσουν τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που καλεί τα ΑμΕΑ και τις οικογένειές τους στον αγώνα ενάντια στην πολιτική που καρατομεί τα δικαιώματά τους και για την κατάκτηση όσων δικαιούνται με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους και τις κατακτήσεις της επιστήμης.

Εντάξει, ένας-κάποιος μπλόγκερ, με ορίζοντα από χιούμορ μέχρι εκεί που φτάνει η μύτη του, έφτιαξε μια κρυάδα παριστάνοντας την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε γραφείο ψυχαναλυτή να λέει διάφορα ακαταλαβίστικα. Μέχρι εδώ, αν κανείς το έπαιρνε είδηση, θα έλεγε «χα... χα, κρυώσαμε μέσα στο κατακαλόκαιρο από το πολύ αστείο». Φαίνεται όμως πως «Τα Νέα» το βρήκαν πολύ ξεκαρδιστικό και το αναδημοσιεύουν. ΄Η με την κουλτούρα και το επίπεδό τους δεν το βρήκαν ξεκαρδιστικό, αλλά χρήσιμα αντικομμουνιστικό; Η αναδημοσίευση μαρτυρά μάλλον το δεύτερο. Μπρος στον αντικομμουνισμό, δεν τους πειράζει και λίγη κακογουστιά...