Τετάρτη 11 Μάη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Για την αντιπαράθεση στο φοιτητικό κίνημα μπροστά και στις εκλογές της 18ης Μάη.

-- Πλευρές της προπαγάνδας της ΕΕ στα σχολεία, με εξωραϊσμό της λυκοσυμμαχίας και έντονο αντικομμουνισμό.

-- Ποιο είναι το περιεχόμενο της σύγχρονης Γενικής Παιδείας στην αντίληψη του ΚΚΕ για το σχολείο.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ - ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Αγωνιστικό μήνυμα στις 18 Μάη με ισχυρή Πανσπουδαστική ΚΣ

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές στις 18 Μάη σε όλη την Ελλάδα έχουν την ευκαιρία να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα ανυπακοής και αντεπίθεσης στην αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ και κεφαλαίου. Αλλωστε, οι φετινές εκλογές πραγματοποιούνται λίγες μόλις μέρες μετά την άθλια μεθόδευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να προχωρήσει με fast-track διαδικασίες το νομοσχέδιο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, αφήνοντας ορθάνοιχτο το δρόμο και για τους νέους γύρους της αντιλαϊκής επίθεσης που είναι ήδη στα σκαριά.

Οι χιλιάδες που βούλιαξαν την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, είναι απόδειξη ότι όσοι από την κυβέρνηση και τα κοράκια των «θεσμών» θεωρούσαν πως θα βρουν τη νεολαία και το λαό μας με σταυρωμένα τα χέρια, πρέπει να αλλάξουν το πλευρό που κοιμούνται.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές έχουν ευκαιρία και από τις φοιτητικές εκλογές στις 18 Μάη να δώσουν απάντηση που η κυβέρνηση και οι υπόλοιποι υπηρέτες της θα τη φυσάνε και δεν θα κρυώνει. Ενισχύοντας την Πανσπουδαστική ΚΣ, εκλέγοντας περισσότερους αγωνιστές στα ΔΣ των συλλόγων τους, ώστε το φοιτητικό κίνημα να βρεθεί σε καλύτερη θέση, για να οργανώνεται με αντοχή, διάρκεια και προοπτική ο αγώνας ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση που συνεχίζεται, για να μπει σε πρώτο πλάνο η διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών των φοιτητών των λαϊκών οικογενειών.


Και να είναι σίγουροι ότι τη στάση τους τη «μετράνε». Γιατί άραγε επιδίωξε η κυβέρνηση να ψηφίσει σαν τον κλέφτη μέσα στο Σαββατοκύριακο Ασφαλιστικό και Φορολογικό; Γιατί προσπάθησαν να κρύψουν τη συμμετοχή χιλιάδων στην απεργία και στα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα;

  • Οι φοιτητές και οι σπουδαστές να μη δώσουν λευκή επιταγή, με την αποχή, σε κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ, που επιτίθενται λυσσαλέα στα δικαιώματά τους. Αυτό καθόλου δεν τους φοβίζει. Ισα - ίσα, την επόμενη μέρα θα πιστεύουν πως μας έχουν «στο χέρι».
  • Να κόψουν όμως και τα χαμόγελα των κομμάτων που κυβερνούσαν τα προηγούμενα χρόνια, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που αξιοποιούν την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, εμφανίζονται ως δικαιωμένοι, για να ξεπλύνουν τις δικές τους ευθύνες στο τσάκισμα του λαού και της νεολαίας. Αυτοπροβάλλονται ως πιο ικανοί εφαρμοστές των μνημονίων και της αντιλαϊκής πολιτικής.

Κάθε χρόνο, από τις φοιτητικές εκλογές βγαίνει ένα πανελλαδικό μήνυμα χιλιάδων φοιτητών. Το ερώτημα είναι: το μήνυμα των φοιτητικών εκλογών θα αξιοποιηθεί είτε από την κυβέρνηση, είτε από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για να πουν ότι «πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις», δηλαδή η πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματα των φοιτητών - σπουδαστών, ή το μήνυμα των εκλογών θα είναι ξεκάθαρο μήνυμα αντεπίθεσης, διεκδίκησης και αγώνα για να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν, για να ζήσουμε με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας;

Ψήφος στη ΔΑΠ θα πει υποστήριξη των αντιεκπαιδευτικών κατευθύνσεων της ΕΕ

Οι δυνάμεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (ΔΑΠ - ΠΑΣΠ), που για χρόνια πλειοψηφούν σε πολλούς από τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, αποδεικνύουν ότι έχουν μπόλικο θράσος όταν λένε ότι «έχουμε προτάσεις για το καλό της σχολής σου και των σπουδών σου».

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Γιατί την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την άθλια πολιτική της υποχρηματοδότησης των σχολών μας, την πολιτική «μη προσλήψεων», οδηγώντας τα ιδρύματα σε τραγικές ελλείψεις καθηγητών και άλλων απολύτως απαραίτητων, η ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει ότι παίρνει συγχωροχάρτι που στηρίζει με χέρια και με πόδια αυτή την πολιτική, όπως στήριζε και τις προηγούμενες μειώσεις προϋπολογισμών και τις προηγούμενες απολύσεις καθηγητών και εκπαιδευτικού προσωπικού επί κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Ψήφος στη ΔΑΠ θα πει υποστήριξη των αντιεκπαιδευτικών κατευθύνσεων της ΕΕ που υλοποιούνται διαχρονικά απ' όλες τις κυβερνήσεις.

  • Το «Σύγχρονο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο» που οραματίζεται η ΔΑΠ, θα είναι κλειστό για τους φοιτητές των λαϊκών οικογενειών, ανοιχτό για λίγους και εκλεκτούς. Γι' αυτούς που θα έχουν τη δυνατότητα, δηλαδή, να πληρώνουν δίδακτρα από τον προπτυχιακό κύκλο σπουδών μέχρι και τα μεταπτυχιακά. Θα είναι κυρίως ανοιχτό για τις επιχειρήσεις, αφού με βάση τις δικές τους ανάγκες θα διαμορφώνεται το πρόγραμμα σπουδών. Κι αυτό γιατί θέλουν κατά παραγγελία των δικών τους συμφερόντων να διαμορφώνεται το αυριανό επιστημονικό κι εργατικό δυναμικό. Στόχος της πολιτικής τους είναι: Κομματιασμένη γνώση ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων για τους πολλούς και ολοκληρωμένη μόρφωση μόνο για λίγους που το αντέχει η τσέπη τους.
  • Σε αυτό το πανεπιστήμιο που προτείνει η ΔΑΠ, η σίτιση και η στέγαση θα είναι πανάκριβο εμπόρευμα για όλους, αφού η δημιουργία ιδιωτικών εστιών και ιδιωτικών εστιατορίων συμβεβλημένα με το κράτος που προτείνει, σημαίνουν νοίκι και χαράτσια για ένα πιάτο φαΐ. Μάλιστα, η λύση που προτείνει για τους φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά, είναι η χορήγηση φοιτητο-δανείων. Τουλάχιστον προκλητικό, όταν οι περισσότερες λαϊκές οικογένειες είναι πνιγμένες από τα χρέη και τα ειδοποιητήρια των τραπεζών, όταν σχεδόν 1 στους 2 φοιτητές και σπουδαστές δουλεύει για να τελειώσει τις σπουδές του.
  • Ενώ για τα ΤΕΙ η ΔΑΠ βρίσκει τη λύση στην έλλειψη εργαστηρίων και εξοπλισμού στους ιδιώτες, αφού προτείνει τη δημιουργία εργαστηρίων και αμφιθεάτρων με τη χορηγία ιδιωτών. Χωρίς να λέει, βέβαια, με τι αντάλλαγμα. Με το «αζημίωτο» φυσικά για τις τσέπες των σπουδαστών.
Εχουν βάλει την υπογραφή τους στο τσάκισμα των δικαιωμάτων μας

Λένε, επίσης, ότι νοιάζονται και παλεύουν για «την προοπτική μας μετά τις σπουδές, το μέλλον μας».

Αυτό είναι ίσως το πιο σύντομο ανέκδοτο που έχουμε ακούσει. Ο εργασιακός μεσαίωνας που έχει στηθεί για τη νεολαία, έχει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο περί ανάγκης ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, που θα δώσει διέξοδο στη νέα γενιά. Κάνουν, όμως, τους ανήξερους όταν αποδεικνύεται ότι ακριβώς η δημιουργία ευνοϊκού επιχειρηματικού περιβάλλοντος είναι που επιτάσσει το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων των νέων, την ψευτοκατάρτισή τους, τις «κουτσουρεμένες» γνώσεις. Στο όνομα της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», άλλωστε, προωθούνται οι κατευθύνσεις της ΕΕ, οι ανατροπές που σήμερα οι νέοι βιώνουμε.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζει για άλλη μια φορά καινούργια δώρα στους επιχειρηματικούς ομίλους με το νέο «αναπτυξιακό νόμο», νέα προνόμια, φοροαπαλλαγές και κρατικό χρήμα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά σε νέο ξεζούμισμα μέσω φόρων και εισφορών των νέων επιστημόνων, που θα δουλεύουν σε καθεστώς με μπλοκάκι, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, που υποστήριζαν τα δύο προηγούμενα μνημόνια, με βάση τα οποία οι μισθοί των νέων έφτασαν σε επίπεδα ψίχουλου, και έστηναν πανηγύρια για τη «σωτηρία» της χώρας όταν ψηφιζόταν το 3ο μνημόνιο, στηρίζουν την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής.

Τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ φέρουν ακέραια και μαζί την ευθύνη για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές στα σπίτια τους, που τους οδηγεί είτε να δουλεύουν από νωρίς παράλληλα με τις σπουδές για να συνεισφέρουν στα πενιχρά οικονομικά των οικογενειών τους, είτε ακόμα και να μην καταφέρνουν να φοιτούν στις σχολές στις οποίες πέρασαν.

Να γιατί η ψήφος σε ΔΑΠ - ΠΑΣΠ θα αξιοποιηθεί για να πανηγυρίζουν όσοι με την πολιτική τους έχουν οδηγήσει στα τάρταρα τα δικαιώματα των φοιτητών σήμερα στις σπουδές τους κι αύριο στη δουλειά.

Θέλουν τους φοιτητές μακριά από το συλλογικό αγώνα

Ταυτόχρονα, όμως, η παράταξη της ΔΑΠ έχει την κύρια ευθύνη για την κατάσταση στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα.

Εχει βάλει τη σφραγίδα της για να κυριαρχεί η διάλυση και ο εκφυλισμός μέσα στους συλλόγους. Στις σχολές που είναι 1η δύναμη ή και αυτοδύναμη, τα όργανα των συλλόγων δεν λειτουργούν, Γενικές Συνελεύσεις δεν πραγματοποιούνται, ενώ οι σύλλογοι μετατρέπονται σε μηχανισμούς ρουσφετιών και οι φοιτητές σε πελατολόγιο για διάφορες επιχειρήσεις. Αυτά βέβαια δεν είναι τυχαία, εξυπηρετούν ακριβώς τις προτάσεις που έχει η ΔΑΠ για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Προτάσεις που για να εφαρμοστούν θα πρέπει οι φοιτητές να είναι μακριά από τον οργανωμένο αγώνα, οι σύλλογοι διαλυμένοι, για να έχουν ελεύθερο έδαφος για τη δράση τους στις σχολές οι επιχειρήσεις. Τέτοιους, άλλωστε, συλλόγους - «αδελφότητες» όταν λένε για «Συλλόγους πέρα από κόμματα». Το πιο σημαντικό είναι ότι θέλουν συλλόγους που θα είναι ενεργοί στην υποστήριξη του συστήματος, του κράτους και των επιλογών του και ανενεργοί και εχθρικοί απέναντι στον οργανωμένο λαό και τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές έχουν πλέον συσσωρεύσει αρκετή πείρα από τη στάση αυτών των δυνάμεων στις σχολές. Στις 18 Μάη να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα Διοικητικά Συμβούλια των συλλόγων που κυριαρχούν οι δυνάμεις αυτές, να αποδυναμώσουν σημαντικά τις δυνάμεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, αλλά και των υπόλοιπων παρατάξεων που στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πολιτική που τσακίζει τις ζωές και το μέλλον μας.

Τι συλλόγους έχουμε πραγματικά ανάγκη

Οι φοιτητές πρέπει να μετατρέψουν την ψήφο τους σε όπλο για:

  • Συλλόγους που θα είναι εμπόδιο στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ και κεφαλαίου, οργανωτές της πάλης και της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών των φοιτητών. Στήριγμα και αποκούμπι σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες για τους φοιτητές και τους σπουδαστές των φτωχών λαϊκών οικογενειών.
  • Συλλόγους που θα διεκδικούν πανεπιστήμιο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών. Πανεπιστήμιο στο οποίο θα παρέχεται όλη η αναγκαία επιστημονική γνώση, με βάση τις σύγχρονες επιστημονικές κατακτήσεις. Που θα την προσφέρει απλόχερα, χωρίς περιορισμούς στους φοιτητές. Που θα βγάζει απόφοιτους οι οποίοι θα εντάσσονται κατευθείαν στην κοινωνική παραγωγή, με πλήρη και σταθερή εργασία, για να ικανοποιούν τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.
  • Συλλόγους ζωντανούς, μαχητικούς, που θα έχουν εκλεγμένα όργανα, τα οποία θα συνεδριάζουν τακτικά, θα συγκαλούν Γενικές Συνελεύσεις, συνελεύσεις ετών. Θα εκλέγουν επιτροπές σε έτη, αλλά και θα οργανώνουν αθλητική πολιτιστική δραστηριότητα, θα ενισχύουν την αλληλεγγύη.

Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί για τους φοιτητές και τους σπουδαστές! Να μη δεχτούν να χαρίσουν την ψήφο τους.

Στις 18 Μάη οι φοιτητές και οι σπουδαστές να μετατρέψουν την ψήφο τους σε όπλο για την οργάνωση του αγώνα από την επόμενη μέρα. Στις 18 Μάη να στείλουν μήνυμα ότι η νέα γενιά δε θα σκύψει το κεφάλι. Οχι μόνο δε δέχεται το μέλλον που της έχουν ετοιμάσει, αλλά κάνει ένα βήμα ώστε με καλύτερους όρους να οργανωθεί η αντεπίθεση. Στις 18 Μάη οι φοιτητές και οι σπουδαστές των λαϊκών οικογενειών να ψηφίσουν μαζικά τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ.


Θ. Σ.

ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Παρουσιάσεις της πρότασης του ΚΚΕ για το σχολείο

Εκδηλώσεις παρουσίασης της πρότασης του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας διοργανώνουν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ στον Πειραιά. Συγκεκριμένα:

  • Τη Δευτέρα, 16 Μάη

-- Οι ΚΟ Νίκαιας - Ρέντη καλούν στην αίθουσα του ΧΑΜΑΜ, στο 3ο Πειραματικό Γυμνάσιο (Μυλασσών και Αρμενίων Προσκόπων), στις 7 μ.μ. Θα μιλήσει η Μαριάνα Οργέττα, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής.

-- Οι ΚΟ Κερατσινίου - Δραπετσώνας καλούν στο Πολιτιστικό Κέντρο «ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ», στο Κερατσίνι, στις 7 μ.μ. Θα μιλήσει o Κυριάκος Ιωαννίδης, υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

  • Την Τρίτη, 17 Μάη

-- Οι ΚΟ Κορυδαλλού καλούν στο Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού «Μελίνα Μερκούρη», αίθουσα «ΠΛΕΙΑΔΕΣ» (Καρυταίνης 4 & Γρ. Λαμπράκη) στις 7 μ.μ. Θα μιλήσει ο Θέμης Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

  • Την Τετάρτη, 18 Μάη

-- Οι ΚΟ Α' Πειραιά καλούν στα γραφεία της ΚΟ Πειραιά (Καραΐσκου 119 - πλατεία Κοραή, 4ος όροφος), στις 7 μ.μ. Θα μιλήσει η Μαριάνα Οργέττα, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής.

  • Την Τετάρτη, 24 Μάη

-- Η ΚΟ Περάματος καλεί στο Πνευματικό Κέντρο Περάματος (Νεωρίων και Φωκίωνος 3), στις 7 μ.μ.

«ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ» ΤΗΣ ΕΕ
Ξαναγράφοντας την Ιστορία και ξεπλένοντας τη βαρβαρότητα της ΕΕ...

Πρόσφατα, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίστηκε η έκθεση «σχετικά με την εκμάθηση για την ΕΕ στο σχολείο», βασικά σημεία της οποίας παρουσίασε ο «Ριζοσπάστης» στις 24/4/16, όπως και την παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων τόνιζε ότι «στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της επιχειρηματικότητας, η έκθεση ανάγει σε επιστήμη την "πλύση εγκεφάλου" για την "προσαρμοστικότητα στις ανάγκες της αγοράς" με αέναο κυνήγι δεξιοτήτων και τη "διά βίου μάθηση" για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων», αλλά και ότι «κορμό» της ευρωενωσιακής αυτής «κατήχησης» αποτελεί το ξαναγράψιμο της Ιστορίας των λαών με αντικομμουνισμό, στον οποίο θα πρωτοστατούν τα «ειδικά προγράμματα για μαθητές και διδάσκοντες».

Εδώ και χρόνια, βέβαια, η ένωση των μονοπωλίων έχει αναπτύξει και αντίστοιχο εκπαιδευτικό υλικό που προτείνεται στους εκπαιδευτικούς ως εργαλείο, στο πλαίσιο του προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΕΕ, που ήδη λειτουργεί πολύμορφα στα σχολεία και αξιοποιεί φυσικά και κάθε είδους «ευκαιρίες» όπως π.χ. την 9η Μάη, που προσπαθεί να παρουσιάσει ως «μέρα της Ευρώπης» για να σβήσει την επέτειο συντριβής του φασισμού - ναζισμού από τους λαούς με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης.

Σήμερα, λοιπόν, ξεφυλλίζουμε την κατηγορία «τα καλύτερα» από το εκπαιδευτικό υλικό που είναι αναρτημένο στον ιστότοπο «Η γωνιά των εκπαιδευτικών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και που προτείνονται για την τρέχουσα σχολική χρονιά. Πρόκειται για μια πραγματική «γωνιά» αντιεπιστημονικότητας, αντικομμουνισμού - ξαναγραψίματος της Ιστορίας και «δικαίωσης» της βαρβαρότητας της ΕΕ.

«Εξερευνώντας» τον αντικομμουνισμό...

Ανακοίνωση των ΟΒ Νέας Ιωνίας της ΚΝΕ για το πρόγραμμα του 3ου ΓΕΛ Ν.Ιωνίας
Ανακοίνωση των ΟΒ Νέας Ιωνίας της ΚΝΕ για το πρόγραμμα του 3ου ΓΕΛ Ν.Ιωνίας
Στο «Ας εξερευνήσουμε την Ευρώπη» (έκδοση 2014), έκδοση που, ας σημειωθεί, απευθύνεται σε παιδιά 9 - 12 ετών, οι χώρες όπου η εργατική τάξη οικοδομούσε το σοσιαλισμό παρουσιάζονται ως εξής: «Επί πολλά χρόνια, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ζούσαν αποκομμένες από τη Δυτική Ευρώπη. Οι ηγέτες των ανατολικών χωρών πίστευαν σε ένα σύστημα διακυβέρνησης το οποίο ονομαζόταν "κομμουνισμός" και το οποίο είχε ως συνέπεια να δυσχεραίνει τη ζωή των κατοίκων στις χώρες αυτές». Ολα αυτά έχουν το θράσος να τα λένε σε παιδιά που «από την κούνια» γνωρίζουν το βάρβαρο πρόσωπο της ΕΕ και του κεφαλαίου και βέβαια κάθε είδους εμπόδια και δυσχέρειες για τα δικαιώματά τους στη μόρφωση και τη ζωή, κρύβοντας χυδαία την αλήθεια: Τα δικαιώματα που οι συνομήλικοί τους και η νεολαία απολάμβαναν σε όλους τους τομείς εκεί που οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός, ούτε με το κιάλι δεν τα βλέπουν σήμερα οι μαθητές και η νεολαία στον «παράδεισο» της ΕΕ.

Βέβαια, το παραμύθι του απροκάλυπτου αντικομμουνισμού και του αναποδογυρίσματος της πραγματικότητας δεν θα μπορούσε να σταματά εκεί. Λίγο παρακάτω οι «επιστήμονες» της παραχάραξης εμφανίζουν και τον απαραίτητο «μπαμπούλα» του παραμυθιού: «Οι άνθρωποι καταπιέζονταν και πολλοί από αυτούς που διαμαρτύρονταν ενάντια στο καθεστώς κατέληγαν σε στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων (...) Οταν άρχισαν να φεύγουν συνεχώς περισσότεροι άνθρωποι από τις ανατολικές προς τις δυτικές χώρες οι ηγέτες των ανατολικών χωρών φοβήθηκαν. Σε πολλά σημεία ανύψωσαν φράχτες και ψηλούς τείχους, όπως το τείχος στην πόλη του Βερολίνου, για να εμποδίσουν τους ανθρώπους να φύγουν από τις χώρες τους. Πολλοί που προσπάθησαν να διασχίσουν τα σύνορα χωρίς άδεια σκοτώθηκαν». Ποιος λέει όλα αυτά τα ανιστόρητα για το τείχος του Βερολίνου και τα περί δημοκρατίας; Η ΕΕ! Που στις χώρες της διώκονται Κομμουνιστικά Κόμματα, κομμουνιστές και αγωνιστές, απαγορεύονται κομμουνιστικά σύμβολα, διώκεται ακόμα και το δικαίωμα στην απεργία, παίρνονται το ένα μετά το άλλο τα μέτρα καταστολής ενάντια στους λαούς. Η ΕΕ, που αφού πρώτα συμμετείχε στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο για το μοίρασμα της λείας, υψώνει φράχτες και κέντρα κράτησης για να εγκλωβίζει κατά το δοκούν τους ξεριζωμένους από τις επεμβάσεις της!

Κάπως έτσι το παραμύθι φτάνει και στην κορύφωσή του, εκεί όπου οι μαθητές μαθαίνουν πως μετά το 1989 «οι λαοί της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης άρχισαν να επιλέγουν νέες κυβερνήσεις που απέρριπταν το παλιό άτεγκτο κομμουνιστικό σύστημα. Επιτέλους, ήταν ελεύθεροι! Ηταν μια υπέροχη ιστορική στιγμή αυτή η απελευθέρωση, και οι άνθρωποι πανηγύριζαν».

Σε ανάλογο πνεύμα, στο φυλλάδιο «Η Ευρώπη συνοπτικά» (ηλικίες από 12 έως 15 ετών) διαβάζουμε: «Το 1989, οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης απελευθερώθηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς. Η τρομερή διάσπαση μεταξύ του ανατολικού και του δυτικού μέρους της Ευρώπης, το λεγόμενο και ως "σιδηρούν παραπέτασμα", έπαψε να υπάρχει. Οι χώρες που είχαν επανακτήσει την ελευθερία τους προχώρησαν σε μεταρρυθμίσεις των νόμων και των οικονομιών τους και προσχώρησαν στην ΕΕ». Και ζήσανε οι καπιταλιστές καλά κι εμείς χειρότερα...

Τα εγχειρίδια του καλού ξεπλύματος...

Ο αντικομμουνισμός φυσικά δεν μπορεί παρά να πηγαίνει στα εν λόγω εγχειρίδια παρέα με το «ξέπλυμα» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Ξεφυλλίζοντας το «Περιοδικό γνώσεων για νέους» (για 15 ετών και πάνω), διαβάζουμε επί λέξει ότι «η Ευρωπαϊκή Ενωση μάς βοηθά να διαμορφώσουμε την προσωπική μας ζωή ανάλογα με τις επιθυμίες μας»! Προφανώς, «ανάλογα με τις επιθυμίες τους» διαμορφώνουν την προσωπική τους ζωή και τα 6 εκατομμύρια των συνομηλίκων τους που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο σε όλη την ΕΕ, τα 7,5 εκατομμύρια νέων 15 - 24 ετών που είναι άνεργοι, όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι στη χώρα μας που είναι άνεργοι ή δουλεύουν με μισθούς - ψίχουλα και χωρίς δικαιώματα.

Καμία σημασία δεν έχουν τα παραπάνω, αφού το περιοδικό καλεί τους εφήβους να υιοθετήσουν ως δικές τους τις αξίες των μονοπωλίων, να κατανοήσουν και να συμβάλουν στον ανταγωνισμό έναντι των υπόλοιπων ιμπεριαλιστικών κέντρων καθώς είναι η «πρόκληση» για τις ευρωπαϊκές οικονομίες: «Τα αγαθά, τα κεφάλαια, οι ιδέες και οι πληροφορίες διασχίζουν τα σύνορα πολύ γρήγορα, είναι διαθέσιμα παντού - δημιουργώντας έτσι παγκόσμιο ανταγωνισμό. Αυτό έχει άμεσες επιπτώσεις για εμάς: Για μια επιχείρηση στη Γαλλία δεν είναι πλέον καθοριστικό αυτό που προσφέρουν μόνο οι ανταγωνιστές στη χώρα της ή πέρα από τα Πυρηναία στην Ισπανία. Θα πρέπει, επίσης, να ενημερώνεται ποια προϊόντα και σε ποια τιμή κατασκευάζονται στην Κίνα, στις ΗΠΑ και την Ινδία, και θα πρέπει να είναι σε θέση να συναγωνιστεί την τιμή αυτήν, είτε με την προσφορά των προϊόντων της στην ίδια χαμηλή τιμή είτε με την παραγωγή ακριβότερων αλλά ποιοτικά καλύτερων προϊόντων». Οι μελλοντικοί εργαζόμενοι, δηλαδή, θα πρέπει να δεχτούν όποιες θυσίες τούς ζητηθούν, π.χ. μεροκάματα πείνας για να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και γι' αυτό ετοιμάζονται και μέσα από το σχολείο για... μισθούς Ινδίας.

Στη «γωνιά» διατίθεται, επίσης, και ένας «Σύντομος οδηγός του ευρώ» (έκδοση 2015), για 15 ετών και πάνω. Οπως διαβάζουμε, «στόχος του ευρώ και της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) είναι να επιτρέψουν στις οικονομίες μας να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά και πιο αποδοτικά, ώστε τελικά να προσφέρουν στους Ευρωπαίους πολίτες περισσότερες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη ευημερία».

Σύμφωνα με το ίδιο το φυλλάδιο, «για μιαν ακμαία οικονομία στη ζώνη του ευρώ δεν επαρκούν μόνο τα υγιή δημόσια οικονομικά. Η κρίση αποκάλυψε επίσης την ανάγκη για μια νέα προσέγγιση όσον αφορά τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και τη στενή παρακολούθηση των εξελίξεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Θεσπίστηκαν επίσης νέα μέσα εποπτείας ώστε να διασφαλίζεται ότι οι χώρες της ζώνης του ευρώ θεσπίζουν οικονομικές πολιτικές που εξασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα και προωθούν την ανάπτυξη και τη δημιουργία απασχόλησης». «Για να μπορέσει το ευρώ να αντιμετωπίσει ορισμένες αδυναμίες που επισημάνθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι κανόνες αυτοί ενισχύθηκαν ώστε να δημιουργηθεί το νέο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ, που επιβάλλει την τήρηση των κανόνων και που συμβάλλει ώστε οι χώρες της ζώνης του ευρώ που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να μπορέσουν να ανακάμψουν και να αποφευχθεί η επανάληψη παρόμοιων προβλημάτων στο μέλλον». Μηχανισμοί εποπτείας και μνημόνια που τσακίζουν τις ζωές και το μέλλον με μέτρα πρωτοφανούς σκληρότητας και που αποτελούσαν επί χρόνια αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, εμφανίζονται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως... ελπιδοφόρες κινήσεις για την ευημερία των πολιτών. Επιδιώκουν να διαμορφώσουν στα παιδιά την οπτική γωνία των μονοπωλίων για την πραγματικότητα την οποία και τα ίδια αντιμετωπίζουν. Να δεχτούν ως κάτι φυσικό απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατασχέσεις σπιτιών, διάλυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας και τις άλλες επιπτώσεις αυτής της πολιτικής.

Ενώ στο διαδικτυακό τόπο «Η ευρωπαϊκή οικονομία με απλά λόγια», που προτείνεται επίσης, θα διαβάσουμε ότι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου είναι απαραίτητο καθώς «στις προτεραιότητες συγκαταλέγονται η άρση των ρυθμιστικών και μη ρυθμιστικών εμποδίων, που παραμένουν σε τομείς όπως η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, οι Μεταφορές και η αγορά αγαθών και υπηρεσιών»...

Μάθε την αλήθεια για τη ζωή και το μέλλον σου!

Απέναντι στην επίθεση αυτή στη συνείδηση της νεολαίας πρέπει να βρεθεί κάθε γονιός που δεν ανέχεται τα παιδιά του να διδάσκονται ψέματα, κάθε εκπαιδευτικός που αισθάνεται υποχρέωσή του να διδάσκει την αλήθεια, αλλά και κάθε μαθητής που δε συμβιβάζεται με όσους του διδάσκουν ότι είναι μονόδρομος ένα μέλλον χωρίς δικαιώματα. Πολύ περισσότερο που το περιεχόμενο της «γωνιάς του εκπαιδευτικού» της ΕΕ, ο εξωραϊσμός της ΕΕ και το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας βρίσκουν ήδη το δρόμο τους για τα σχολεία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Αλλο ένα τέτοιο παράδειγμα ήρθε πρόσφατα από λύκειο της Νέας Ιωνίας, όπου υλοποιείται «καινοτόμο πολιτιστικό πρόγραμμα», με τίτλο: «Μαθαίνω για τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, το ΔΝΤ και το Νέο Πρόγραμμα Στήριξης και Σταθερότητας της Ελληνικής Οικονομίας» και στόχο, ανάμεσα σε άλλα, οι μαθητές να γνωρίσουν την ΕΕ και «να καταστούν κοινωνοί του μνημονίου»! Η απάντηση, σε αυτό όπως και στα υπόλοιπα αντίστοιχα προγράμματα, δεν μπορεί παρά να είναι αυτή που τονίζουν οι μαθητικές ΟΒ Ν. Ιωνίας της ΚΝΕ σε ανακοίνωσή τους με αφορμή την υλοποίηση του εν λόγω προγράμματος: «Απέναντι στα μαθήματα υποταγής, εμείς απαντάμε με ψηλά το κεφάλι!». «Το τι είναι η ΕΕ και τα μνημόνια οι μαθητές το ζουν από πρώτο χέρι καθημερινά. Γι' αυτό δεν τσιμπάμε! Δε μασάμε κουτόχορτο! Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει!». Θυμίζουν δε το 1,5 εκατομμύριο ανέργων στην Ελλάδα, τις απώλειες στα λαϊκά εισοδήματα που ξεπερνούν το 50% προκειμένου να ενισχυθούν μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, ότι ολόκληροι κλάδοι αδυνάτισαν γιατί έτσι επιτάσσουν οι οδηγίες της ΕΕ και η ανάπτυξη με κίνητρο το κέρδος.

«Ανάπτυξη προς το συμφέρον του λαού και της νεολαίας, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας μέσα στην ΕΕ και στο εκμεταλλευτικό σύστημα δεν γίνεται να υπάρξει. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια της ΕΕ χρεοκόπησε ο λαός μας, τσάκισαν ένα ένα τα δικαιώματά μας. Κερδισμένοι θα βγούμε μόνο αν συγκρουστούμε με την αιτία που γεννά τα προβλήματά μας, το ίδιο το σύστημα, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν».


Μ. Κ.

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ & ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Η σύγχρονη Γενική Παιδεία στην αντίληψη του ΚΚΕ για το σχολείο

Από την μπροσούρα της ΚΝΕ με τίτλο «Τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα;»
Από την μπροσούρα της ΚΝΕ με τίτλο «Τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα;»
Στην πρόταση του ΚΚΕ για το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο της Σύγχρονης Γενικής Παιδείας αναφέρεται: «Η εξασφάλιση Βασικής - Γενικής Εκπαίδευσης για όλους, πριν από την επαγγελματική επιλογή, αποτελεί αδήριτη ανάγκη και δυνατότητα της εποχής. Η εξέλιξη των επιστημών, της τεχνολογίας, της παραγωγής, καθιστά αναγκαία τη Βασική - Γενική Εκπαίδευση, πάνω στην οποία θα οικοδομήσει ο νέος την παραπέρα κοινωνική του ανάπτυξη, την τεχνική, καλλιτεχνική, επιστημονική του ειδίκευση. (...) Η πλατιά Γενική Παιδεία, η απόκτηση γενικής αντίληψης για τη φύση και την κοινωνία, είναι το θεμέλιο για την ανάπτυξη εξελιγμένων δυνατοτήτων όπως η δημιουργικότητα και η πολυμέρεια, η συμμετοχή στην οργάνωση και διοίκηση της σοσιαλιστικής οικονομίας, στα όργανα της εργατικής εξουσίας. (...) [Η] Γενική Παιδεία δεν είναι γνώση για πολλά πράγματα ή απλή εγκυκλοπαιδική συσσώρευση πληροφοριών. Είναι μέθοδος κατάκτησης του ειδικού, ικανότητα σύνδεσης των ειδικών γνωρισμάτων των φαινόμενων και λύσης γενικών προβλημάτων».

Σε ποιο έδαφος διαμορφώνεται η απαίτηση για σύγχρονη Βασική - Γενική Παιδεία στο σχολείο του σοσιαλισμού

Η διαρκής μέριμνα για τη συνεχή ανάπτυξη μέσων παραγωγής και την εξασφάλιση της απαραίτητης εξειδικευμένης εργατικής δύναμης είναι καθοριστικά στοιχεία για την ολοένα και μεγαλύτερη εμβάθυνση των νέων κοινωνικών σχέσεων. Από την άποψη αυτή, καθίσταται κεντρικό ζητούμενο το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης. Σημειώνουμε ότι μιλώντας συγκεκριμένα για τις κομμουνιστικές κοινωνικές σχέσεις, η ανάπτυξή τους δεν μπορεί και δεν πρέπει να κατανοείται μονοδιάστατα, από την άποψη της οικονομικής πλευράς που εμπερικλείεται σε αυτές, αλλά και από την άποψη του πώς ο μαθητής - αυριανός εργαζόμενος καθίσταται δραστήριος και ενεργός παράγοντας της κοινωνικής ανάπτυξης, της άσκησης της εργατικής εξουσίας και του ελέγχου, ώστε να διαμορφώνεται το υλικό έδαφος στο οποίο θα βαθαίνει αποτελεσματικά, στη βάση της κοινωνικοποίησης της παραγωγής, και ο κεντρικός σχεδιασμός και οργάνωση της παραγωγής και της κατανομής.

Ετσι, ζητούμενο μέσα και από τη διαμόρφωση του περιεχομένου της σύγχρονης βασικής εκπαίδευσης είναι το να τίθενται οι βάσεις για τη συνεχή μορφωτική - πολιτιστική ανάπτυξη, την τεχνολογική και επιστημονική ειδίκευση, ώστε με τη σειρά του, το δυναμικό των αποφοίτων να παίζει τον ενεργητικό του ρόλο στο έδαφος των νέων σχέσεων παραγωγής και της εργατικής εξουσίας, ως προς τη διευρυμένη ικανοποίηση των συνεχώς αναπτυσσόμενων αναγκών της κοινωνίας, σε υλικά αγαθά, κοινωνικές παροχές, πολιτισμό, ελεύθερο χρόνο.

Αντικειμενικά, και για τις ανάγκες της σοσιαλιστικής εξουσίας και παραγωγής, ζητούμενο για την πιο σημαντική παραγωγική δύναμη, τον άνθρωπο, είναι η γνώση και αφομοίωση των βασικών νόμων κίνησης και οργάνωσης της οικονομίας, γενικότερα της κοινωνίας. Αυτή η απαίτηση έχει και μορφωτική αλλά και διαπαιδαγωγητική πλευρά.

Σε αυτή την απαίτηση δίνει απάντηση το σχολείο του εργατικού κράτους. Αυτό καθοδηγεί και διαμορφώνει το υπόβαθρο για την κατάκτηση της πολύμορφης γνώσης που έχει κατακτήσει η σύγχρονη επιστήμη, με επίκεντρο τη διαλεκτική - υλιστική θεωρία για τη γνώση της φύσης, του ανθρώπου, της κοινωνικής εξέλιξης. Ετσι, στο σχολείο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα θα αξιοποιούνται οι πλέον κατάλληλες και σύγχρονες διδακτικές μέθοδες και μέσα, ώστε να επιτυγχάνεται η εμπέδωση της γνώσης, η ανάπτυξη διαλεκτικής - υλιστικής σκέψης, η αυτοπειθαρχία και η συλλογικότητα.

Οι εξελίξεις σε όλους τους τομείς της παραγωγής και εν γένει της κοινωνίας γεννούν την ανάγκη για ολόπλευρα μορφωμένους ανθρώπους. Κι όμως, την ίδια στιγμή που απαιτούνται με ταχύτητα νέες γνώσεις και επιστημονικότητα στην εξήγηση νέων φαινομένων, την ίδια στιγμή που ο μαθητής βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα τεράστιο όγκο γνώσεων αλλά και πληροφοριών, που μπορεί να αντλήσει από πολλές πηγές στις οποίες έχει πρόσβαση, βλέπουμε στο σχολείο να απουσιάζει ένα επιστημονικό υπόβαθρο κατανόησης του κόσμου, τέτοιο που θα του δίνει τη δυνατότητα να μπορεί ουσιαστικά να τα διαχειρίζεται. Αυτό είναι που προσδιορίζει το ουσιαστικό περιεχόμενο της σύγχρονης Γενικής Παιδείας στο σχολείο του σοσιαλισμού.

Βασικό ζήτημα η διαμόρφωση επιστημονικού κριτηρίου και μεθοδολογίας προσέγγισης της γνώσης σε κάθε ηλικία

Στην πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο αναφέρεται: «Η διεύρυνση του πεδίου των γνώσεων συνδέεται με τις νέες δυνατότητες για τη γενική μόρφωση του ανθρώπου. (...) Επειδή η συσσώρευση των επιστημονικών γνώσεων αλλά και οι ρυθμοί της ανανέωσής τους είναι υψηλοί, το σχολείο και στο σοσιαλισμό δεν είναι ο αποκλειστικός φορέας μετάδοσης της γνώσης, έχει όμως τον κρίσιμο ρόλο να διαμορφώσει κριτήριο, για να επιλέγουν οι μαθητές, μέσα στον καταιγισμό των πληροφοριών, την αληθινή γνώση, να αποκτήσουν μέθοδο προσανατολισμού και μελέτης της φύσης και της κοινωνίας, να οργανώσουν την ίδια την προσωπικότητά τους σε σύνολο οργανικά συγκροτημένο, που εξασφαλίζουν τη συναισθηματική και βουλητική του ισορροπία».

Πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Για να βρούμε την απάντηση, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ίδια την πορεία διαμόρφωσης και ανάπτυξης του σώματος της επιστημονικής γνώσης. Θα πρέπει, δηλαδή, να εντοπίσουμε ότι αυτή συγκροτείται μέσα από πολλές, επάλληλες, αλληλοσυμπληρούμενες, αλλά και διαφορετικές έως και αντιφατικές μεταξύ τους επιμέρους σχετικές αλήθειες, που όμως η κάθε μια τους εγκολπώνεται μια πλευρά της αντικειμενικής πραγματικότητας κι έτσι, στο σύνολό τους και ιστορικά, προοδευτικά συμπληρώνουν το «παζλ» της εικόνας του κόσμου που αναδεικνύεται μέσω της επιστήμης. Είναι αυτή η εικόνα που επιβεβαιώνεται μέσα από την κοινωνική πρακτική, την παραγωγή, ώστε να μπορεί να καθορίζεται η συνειδητή περπατησιά του κοινωνικού ανθρώπου στην ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης, στην αντικειμενική, φυσική και κοινωνική πραγματικότητα με την οποία αλληλεπιδρά, ως ζωντανό στοιχείο και μέρος της την κάθε στιγμή. Με δυο λόγια, δηλαδή, θα πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση στην ενότητα του κόσμου στη βάση της υλικότητάς του.

Οι μαθητές μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία μπορούν και πρέπει να ωθούνται στην ανακάλυψη των αντικειμενικών σχέσεων που υπάρχουν ανάμεσα σε όλες τις μορφές της πραγματικότητας. Από την άποψη αυτή, η γνώση των ιδιαίτερων νομοτελειών κάθε μορφής κίνησης με την οποία καταπιάνεται το κάθε μάθημα και ενότητα που διδάσκεται στο σχολείο, που κάθε μια τους περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα φαινομένων, μέσα από τη συνολική σχολική διαδρομή κατατείνει στο να ανασυγκροτεί την πορεία αντιφατικής ανάπτυξης της ανθρώπινης (κοινωνικής) εργασίας και ιστορίας, καθώς και της γνώσης που προσιδιάζει σε κάθε φάση της. Μέσα από αυτό το δρόμο, καλλιεργείται η επιστημονική αντίληψη, αναδεικνύεται ότι οι επιστημονικές γνώσεις είναι αποτέλεσμα έρευνας, αντιφάσεων που ανακαλύφτηκαν και λύθηκαν στη βάση των αναγκών που προέκυπταν από τις ίδιες τις απαιτήσεις που επέβαλαν το σύνολο των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών στην εκάστοτε φάση. Γι' αυτό και στην πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο σημειώνεται ότι: «Βασική αρχή της δόμησης του νέου αναλυτικού προγράμματος του ενιαίου σχολείου είναι η ενότητα του προγράμματος κι η σπειροειδής ανάπτυξη της ύλης σε κύκλους, ανάλογα με τις ηλικιακές φάσεις ανάπτυξης του παιδιού και του εφήβου, που ακολουθεί την ίδια τη διαλεκτική πορεία της γνώσης. Από τη ζωντανή θεώρηση στην αφηρημένη νόηση κι από κει στην πράξη».

Με άλλα λόγια, το ζητούμενο στο σχολείο για το οποίο μιλάμε είναι από τις πιο μικρές κιόλας ηλικίες, να χτίζονται οι προϋποθέσεις ώστε μέσα απ' όλα τα μαθήματα να ξεπροβάλλει η πίστη στη δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο. Προοδευτικά, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, πιο συστηματικά και ολοκληρωμένα να κατανοούν την κίνηση ως τρόπο ύπαρξης της ύλης, τις ιδιαιτερότητες και τα γνωρίσματα των επιμέρους μορφών της. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, οι μαθητές θα οδηγούνται συνεχώς σε καταστάσεις γόνιμου προβληματισμού, θα ακονίζουν το μαχαίρι της κριτικής, η σκέψη τους θα βρίσκεται διαρκώς μπροστά σε νέες προκλήσεις.

Ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον κόσμο και να τον αλλάξει

Ως προς τη συγκρότηση του διδακτικού περιεχομένου των επιμέρους μαθημάτων και συνολικά της δόμησης του αναλυτικού προγράμματος των 12 τάξεων, το καθοριστικό στοιχείο είναι η προσέγγισή τους μέσω της φιλοσοφικής αντίληψης του διαλεκτικού υλισμού, που απορρέει και βασίζεται στην ίδια την αντικειμενική πραγματικότητα και κάνει ξεκάθαρο πως ό,τι υπάρχει στη φύση και την κοινωνία, αναπτύσσεται διαρκώς, αλλάζει συνεχώς κι ακριβώς επειδή μπορώ να το γνωρίσω και να μάθω το πώς αναπτύσσεται, μπορώ να καθορίσω τους σκοπούς και τις πράξεις μου σε σχέση με αυτό, και έτσι προσφέρει στον άνθρωπο την αισιόδοξη βεβαιότητα ότι μπορεί να γνωρίσει τον κόσμο και τελικά να τον αλλάξει.

Από την άποψη αυτή, τα θεμελιώδη ζητήματα για την κατανόηση του σημερινού κόσμου και την τοποθέτηση του ανθρώπου μέσα σ' αυτόν θα εξετάζονται στο πλαίσιο του αναλυτικού προγράμματος μέσα από την αλληλεξάρτηση των μαθημάτων. Με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζεται ο κίνδυνος της μονομέρειας, των πολλών και ανώφελων επικαλύψεων από μάθημα σε μάθημα και από τάξη σε τάξη και άλλες τέτοιες αδυναμίες ή υπερβολές που προσιδιάζουν στο σχολείο που έχουμε γνωρίσει στη χώρα μας. Η λογική, δηλαδή, με την οποία δομείται το αναλυτικό πρόγραμμα συνολικά για τις 12 τάξεις, δεν είναι το πώς απλά θα αποκτήσει συνέχεια η διδασκαλία του κάθε αντικειμένου από τάξη σε τάξη, αλλά κυρίως το πώς θα υπάρξει σύνθεση στη διδακτική των διάφορων επιστημονικών κλάδων και μαθημάτων. Κι αυτό γιατί ζητούμενο είναι το πώς το κάθε μάθημα θα συμβάλλει, μέσα από την ιδιαίτερη λειτουργία του και σύμφωνα με την πορεία της ανάπτυξης του παιδιού και του εφήβου, στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Στην αντίληψη του ΚΚΕ, σκοπός της Εκπαίδευσης είναι η συνολική διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου, η όσο το δυνατόν πιο ισόρροπη και ολόπλευρη ανάπτυξη της νόησης, του συναισθήματος, της βούλησης. Κι αυτό, ακριβώς, γιατί ζητούμενο είναι η καλλιέργεια του νέου ανθρώπου, που καλείται να παίξει συγκεκριμένο ρόλο στο πλαίσιο της νέας κοινωνίας.


Δ. Κ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ