Οι μεγαλοβιομήχανοι δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνείας προχτές, όταν δήλωσαν ότι το «κλειδί» για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας (διάβαζε: η αύξηση των υπερκερδών τους) είναι η ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας, η τόνωση της επιχειρηματικής δράσης και η διά βίου κατάρτιση των εργαζομένων.

«Συμπτωματικά» αυτές ακριβώς τις προτεραιότητες θέτει και η Ευρωπαϊκή Ενωση στην «Πράσινη Βίβλο» για την επιχειρηματικότητα, η οποία παρουσιάστηκε πρόσφατα στη χώρα μας και απευθύνεται, κατά κύριο λόγο, δήθεν στις νέες και μάλιστα μικρές επιχειρήσεις. Μ' αυτές γυροφέρνουν και οι εγχώριοι κυβερνώντες, ψάχνοντας για ψήφους, ανάμεσα στους βιοτέχνες και μικροεπιχειρηματίες.

Ομως, τόσο στην πράξη, όσο και στη θεωρία, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των μικρών επιχειρηματιών, των εκατοντάδων χιλιάδων επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων, που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Οι ίδιοι το γνωρίζουν πολύ καλά και το νιώθουν κάθε φορά που ένα μεγαθήριο αποφασίζει να εισβάλει στο χώρο δράσης τους.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το ΣΕΒ για αφέλεια. Από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει δώσει πλήθος αφορμών, ώστε να κατηγορηθεί για παραπλάνηση, δημαγωγία και χάραξη μιας πολιτικής, που δίνει στους λίγους και «μεγάλους», παίρνοντας από τους πολλούς και τους «μικρούς», στην προκειμένη περίπτωση. Αυτό χαρακτηρίζει και τις κατευθύνσεις της για την προώθηση της «επιχειρηματικότητας»...

Πανηγυρίζουν, απ' ό,τι μαθαίνουμε, τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, για την εξαγορά της καπνοβιομηχανίας «Παπαστράτος» από τη «Φίλιπ Μόρις», καθώς «εισάγονται ξένα κεφάλαια στη χώρα». Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε ότι ανάλογοι πανηγυρισμοί υπήρξαν, από τους τότε κυβερνώντες, όταν εξαγοράστηκε η «ΠΑΛΚΟ» από τη «ΣΙΣΣΕΡ»; `Η, χρειάζεται να θυμίσουμε ότι η λογική αυτή αποτελούσε ένα βασικό θεμέλιο της πολιτικής της «επαράτου Δεξιάς» - όπως αποτελεί και της ΝΔ σήμερα - σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο και το αποτέλεσμά της - όπως σωστά έλεγε παλιότερα και το ΠΑΣΟΚ - ήταν αποκλειστικά και μόνον η καταλήστευση των εργαζομένων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας από το μεγάλο κεφάλαιο;

Οτι η αύξηση των κερδών των καπιταλιστών συνδυάζεται με τη μείωση των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων είναι γνωστό από την εποχή του Μαρξ. Τα παραδείγματα, τη σήμερον, πολλά και τα πλέον χαρακτηριστικά στο χώρο του τραπεζικού κεφαλαίου, ιδιαιτέρως μετά την «απελευθέρωση» της τραπεζικής αγοράς, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων κι άλλων αναδιαρθρώσεων.

Παραδείγματος χάριν, η τεράστια αύξηση των κερδών της ALPHA BANK, η οποία εμπεριέχει και την πρώην Ιονική Τράπεζα που ανήκε στο δημόσιο, οφείλεται, εν πολλοίς, σε δυο παράγοντες (εκτός των ληστρικών επιτοκίων): Την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων - μη τήρηση ωραρίου, μείωση αποδοχών, εντατικοποίηση της εργασίας κ.ά. - και τη μείωση του εργατικού δυναμικού μέσω του περιβόητου προγράμματος της «εθελούσιας εξόδου».

Και, βεβαίως, δεν είναι μόνο η ALPHA BANK που αβγαταίνει συνεχώς τα κέρδη της, «ξεζουμίζοντας» τους εργάτες κι απολύοντας «εκ του πλαγίου». Μ' ανάλογο τρόπο πλουτίζουν όλες οι τράπεζες. Και μιλάμε για αμύθητο πλούτο που παράγουν, δουλεύοντας σαν είλωτες, οι εργαζόμενοι και «ρουφούν» οι τραπεζίτες, αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες της άρχουσας τάξης, που κρατούν στα χέρια τους την ελληνική οικονομία και καταδυναστεύουν το λαό μας.

Ενα μόνο στοιχείο για να δείξουμε το μέγεθος του «ξεζουμίσματος»: Την τελευταία πενταετία τα καθαρά κέρδη των τραπεζιτών από κάθε τραπεζοϋπάλληλο αυξήθηκαν κατά 320%, ενώ, μόνο το 2001, ο κάθε τραπεζοϋπάλληλος «πρόσφερε» στις τράπεζες καθαρό κέρδος 17,3 εκατομμύρια δραχμών!

Τμήμα της ψευδοοροφής μιας εκ των χειρουργικών αιθουσών του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Λάρισας αποκολλήθηκε κι έπεσε παρασύροντας και τα σώματα φωτισμού. Ευτυχώς που η αποκόλληση έγινε στη διάρκεια της νύχτας, όταν δε λειτουργούσαν τα χειρουργεία κι έτσι δεν είχαμε ανθρώπινα θύματα. Βεβαίως, η ζημιά που προκλήθηκε και η ανάγκη να ελεγχθούν οι ψευδοοροφές και στις άλλες χειρουργικές αίθουσες, οδήγησαν στην αναβολή, για μια τουλάχιστον μέρα, όλων των προγραμματισμένων χειρουργικών επεμβάσεων.

Δεν πρόκειται ν' αναφερθούμε τώρα στις άθλιες κτιριακές εγκαταστάσεις του ΓΝΛ - το κάναμε σε πολλά, σχετικά, δημοσιεύματα του «Ρ» - αλλά απλώς θα θυμίσουμε ότι, πριν λίγο καιρό και εν μέσω της απεργίας των γιατρών και των άλλων εργαζομένων του νοσοκομείου, ο Λαρισαίος υφυπουργός Υγείας, Εκτωρ Νασιώκας, είχε δεσμευτεί πως θα δοθούν κονδύλια και θα επισπευτούν οι διαδικασίες για την έναρξη των εργασιών συντήρησης κι αναβάθμισης του κτιρίου.

Φαίνεται, όμως, ότι θα χρειαστεί να πέσουν ακόμα πολλοί... σοβάδες για να γίνει κάτι στο Νομαρχιακό Νοσοκομείο Λάρισας...

Αντί δικών μας σχολίων για το μόχθο μόχθο του μελετητή και την αξία του βιβλίου, ενδεικτικά θα παραθέσουμε μερικά από τα τεκμηριωμένα αριθμητικά στοιχεία - ντοκουμέντα, που περιλαμβάνει και τα οποία αποδεικνύουν ποιοι άναψαν τη φωτιά του Εμφυλίου: 12/2/1946 Συμφωνία της Βάρκιζας και παράδοση των όπλων του ΕΑΜ. Την επομένη ακριβώς, αρχίζουν οι διώξεις των αγωνιστών του ΕΑΜ και από τις 166 συμμορίες που αλώνιζαν τη χώρα. 31/3/1946 συλλαμβάνονται 84.931 αγωνιστές, τραυματίζονται και βασανίζονται 38.303, δολοφονούνται 1.289. Για το χτύπημα του ΕΑΜ αυτήν την εποχή, η Αγγλία διαθέτει 80.000 στρατιώτες, 60 αεροπλάνα, 200 τανκς, εκτός της Ινδικής Μεραρχίας που τη στέλνει στη Μακεδονία. Το δολοφονικό όργιο ενάντια στο ΕΑΜ κλιμακώνεται, με τις ευλογίες και του Γ` Ψηφίσματος «Περί εκτάκτων μέτρων τάξεως», των 25 στρατοδικείων που στήνονται σε όλη τη χώρα και των επισήμων εκτελέσεων που αρχίζουν στις 26/7/1946, τις καθημερινές συλλήψεις, τις δόλιες δολοφονίες. Από 1/4-31/8/1946 εκτελούνται 41 αγωνιστές, δολοφονούνται 652, τραυματίζονται 481, βασανίζονται 1.659, συλλαμβάνονται 3.988, απάγονται 78, εξαφανίζονται 35, πυρπολούνται 87 σπίτια. Ως διώκτες των αγωνιστών, χρησιμοποιούνται και 163.000 Ελληνες στρατιώτες (πλήθος αγωνιστές φαντάροι φυλακίζονται, εξορίζονται, εκτελούνται), τα Τάγματα Εθνοφυλακής, οι Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου. Η κλιμάκωση του οργίου οδηγεί, αναγκαστικά, στη δημιουργία του ΔΣΕ (28/10/1946), του ηρωικού στρατού του λαού μας, που «έπεσε σε άνιση μάχη κι αγώνα».

Σαράντα ώρες

στη δουλιά

κι αμοιβή

ψωμί κι ελιά,

η εργατιά βαριά

ιδρώνει

και ο αφέντης

τα τσεπώνει!

*

Χρόνια μπροστά

στις μηχανές

με του επιστάτη

τις φωνές

«δουλιά, μην

παίρνετε ανάσα»

του αγά να γίνει

τίγκα η «κάσα»!

*

Δεκαετίες

στη σκλαβιά

σαν τα πουλιά

μες στα κλουβιά,

κι ο αφέντης

όποτε γουστάρει

κι αφού καλά

σε έχει γδάρει,

«πάρε από δω,

σου λέει, ποδάρι»!

Γρηγοριάδης Κώστας

Η επίσκεψη του Αμερικανού διπλωμάτη Αρμιτέιτζ, που δήλωνε «συγκρατημένα αισιόδοξος» για την εξομάλυνση των σχέσεων Ινδίας και Πακιστάν, που πέρσι παραλίγο να οδηγηθούν σε πόλεμο, στον οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα χρησιμοποιούνταν πυρηνικά όπλα, υπογραμμίζει τη σπουδή της Ουάσιγκτον να αποτρέψει τον Βάτζπαϊ να... ακολουθήσει το δόγμα Μπους και νεοσυντηρητικών περί «προληπτικού πολέμου», ενδεχόμενο το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ελαφρά. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην κυβέρνηση της Ινδίας έχουν πολλά περισσότερα κοινά με τους ομολόγους τους στην Ουάσιγκτον από όσα ο δυτικός Τύπος θα ήθελε να παραδεχτεί. Και από την άλλη, παρά την «στρατηγική συμμαχία» τους με το Πακιστάν, οι ιθύνοντες στην Ουάσιγκτον γνωρίζουν καλά ότι οι αιτιάσεις περί σχέσεων της ISI με ποικιλώνυμους «τρομοκράτες», που καταγγέλλει ανάμεσα σε άλλους ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί κι άρα η δυνητική απόκτηση πακιστανικών πυρηνικών από τους τελευταίους, δε στερούνται εντελώς βάσης...